Μετά από την τελευταία ανάρτηση με έπιασε ένα πολύ άσχημο κρυολόγημα. Αν και πήγα στο γραφείο να δουλέψω λίγο, πέρασα το μεγαλύτερο μέρος των επομένων δυό ημερών στο κρεββάτι, πολύ άρρωστος για να διαβάσω και να δω τηλεόραση, πόσο μάλλον για να δουλέψω. Την επομένη πήγα στο γραφείο, έστειλα στον εαυτό μου τα δεδομένα για να δουλέψω στις διακοπές (αν και όπως ανακάλυψα έστειλα κυρίως μη χρήσιμα αρχεία) και ουσιαστικά τελείωσα με το εξάμηνο. Αν και βγήκα που με προσκάλεσαν και πήγα και στην ορκομωσία κυρίως έκατσα σπίτι και ξεκουράστηκα. Την Κυριακή μετά από έναν αρκετα περιπετειώδη τρόπο καθότι το δίκτυο δημοσίων μεταφορών σε αυτή την χώρα είναι απαράδεκτο έφτασα στο αεροδρόμιο της Charlottesville και πέταξα για San Francisco. Εδώ έχω καθίσει και ως επι το πλείστον κοιμάμαι και ξεκουράζομαι αν και πηγαίνουμε σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Το εξάμηνο ήταν πολύ εντατικό, χρειάζομαι χρόνο για να ηρεμήσω. Το νέο έτος θα πάμε Portland καιρός να δω και την πόλη που τόσο προβάλλεται ως η βέλτιστη κατάσταση πόλης στις ΗΠΑ.
Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012
Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012
Η ζωη συνεχίζεται...
Οταν ήμουν στη Γαλλία, εκεί που έφτασα στην τελική ευθεία, συνέβησαν 3-4 πράγματα συγχρόνως τα οποία εν τέλει μου έδωσαν το μύνημα ότι τελείωσε ο καιρός μου. Δεν ήταν τόσο ότι κάτι συγκεκριμένο μου είπε "φύγε", απλά συνέβησαν πολλά τα οποία μου έδωσαν αίσθηση τέλους. Βέβαια όλα αυτά ήταν πνιγμένα μέσα σε πολλά τα οποία έπρεπε να τελειώσω πριν φύγω, έτσι περισσότερο κρίνω από του αποτελέσματος.
Την Παρασκευή συνέβει μία ανείπωτη τραγωδία η οποία ίσως αλλάξει και την νομοθεσία περί όπλων επιτέλους. Επιχειρημα του τύπου μπορούσε κάποιος διαβάτης να τον σταματήσει με το όπλο του δεν ισχύει διότι απλά τα θύματα στο σχολείο ήταν 6χρονα και 7χρονα. Η όλη διαμάχη περί οπλοκατοχής εν τέλει υποκρύπτει κατά πόσον εμπιστεύεται κανείς το κράτος και ένα πολύ μεγάλο τμήμα της επαρχίας γενικότερα και του Νότου ειδικότερα απλά δεν εμπιστεύεται την ιδέα του κράτους, πόσο μάλλον να αποδεχτεί ότι το μονοπώλειο της νόμιμης βίας μπορεί να ανήκει σε αυτό. Ένας κλειστός, κοινωνικά προβληματικός αλλά πολύ έξυπνος 20χρονος σκότωσε την μάνα του, πήρε τα όλπα της και προκάλεσε σφαγή στο δημοτικό που σπούδασε. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, απλά τα παιδάκια ήταν υπερβολικά μικρά. Εννοείται πως η όλη κατάσταση μου κατέστρεψε την ψυχολογική διάθεση και δεν είμαι ο μόνος. Ωστόσο πήγα στο γραφείο και το Σάββατο και την Κυριακή για να τελειώσω με τις υποχρεώσεις μου.
Σε αρκετές περιπτώσεις αμφιβάλλω σφόδρα ως προς τις ικανότητές μου. Δεν αναφέρομαι τόσο στις ακαδημαϊκές αν και εκεί κατά καιρούς έχω προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Όπως απέδειξε το εξάμηνο μέχρι τέλους βρίσκω αν όχι την λύση μία αρκετά ικανή εξήγηση γιατί είναι ανέφικτη ή το τι απαιτείται. Σε άλλα ζητήματα όμως τα αποτελέσματα οδηγούν σε θνησιγενείς λύσεις μερικής αποτελεσματικότητας. Τουλάχιστον όμως είναι καλύτερες από πλήρεις αποτυχίες, έστω και αν καταφέρνω αλλά από το επιθυμητό. Είμαι ευχαριστημένος που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω καταναγκασμό για ένα μερικό αποτέλεσμα. Ίσως μελλοντικά να έχω καλύτερο αποτέλεσμα αλλά πλέον αρχίζω να αμφιβάλλω πλήρως για τις ικανότητές μου
Την Παρασκευή συνέβει μία ανείπωτη τραγωδία η οποία ίσως αλλάξει και την νομοθεσία περί όπλων επιτέλους. Επιχειρημα του τύπου μπορούσε κάποιος διαβάτης να τον σταματήσει με το όπλο του δεν ισχύει διότι απλά τα θύματα στο σχολείο ήταν 6χρονα και 7χρονα. Η όλη διαμάχη περί οπλοκατοχής εν τέλει υποκρύπτει κατά πόσον εμπιστεύεται κανείς το κράτος και ένα πολύ μεγάλο τμήμα της επαρχίας γενικότερα και του Νότου ειδικότερα απλά δεν εμπιστεύεται την ιδέα του κράτους, πόσο μάλλον να αποδεχτεί ότι το μονοπώλειο της νόμιμης βίας μπορεί να ανήκει σε αυτό. Ένας κλειστός, κοινωνικά προβληματικός αλλά πολύ έξυπνος 20χρονος σκότωσε την μάνα του, πήρε τα όλπα της και προκάλεσε σφαγή στο δημοτικό που σπούδασε. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, απλά τα παιδάκια ήταν υπερβολικά μικρά. Εννοείται πως η όλη κατάσταση μου κατέστρεψε την ψυχολογική διάθεση και δεν είμαι ο μόνος. Ωστόσο πήγα στο γραφείο και το Σάββατο και την Κυριακή για να τελειώσω με τις υποχρεώσεις μου.
Σε αρκετές περιπτώσεις αμφιβάλλω σφόδρα ως προς τις ικανότητές μου. Δεν αναφέρομαι τόσο στις ακαδημαϊκές αν και εκεί κατά καιρούς έχω προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Όπως απέδειξε το εξάμηνο μέχρι τέλους βρίσκω αν όχι την λύση μία αρκετά ικανή εξήγηση γιατί είναι ανέφικτη ή το τι απαιτείται. Σε άλλα ζητήματα όμως τα αποτελέσματα οδηγούν σε θνησιγενείς λύσεις μερικής αποτελεσματικότητας. Τουλάχιστον όμως είναι καλύτερες από πλήρεις αποτυχίες, έστω και αν καταφέρνω αλλά από το επιθυμητό. Είμαι ευχαριστημένος που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω καταναγκασμό για ένα μερικό αποτέλεσμα. Ίσως μελλοντικά να έχω καλύτερο αποτέλεσμα αλλά πλέον αρχίζω να αμφιβάλλω πλήρως για τις ικανότητές μου
Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012
Πρασινη κάρτα πότε;
Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης φαίνεται ότι ο Justin δεν θα εμφανιστεί στους νέους μάγους διότι ο ηθοποιός δεν ήταν διαθέσιμος. Επίσης το σαντουιτσάδικο δεν θα εμφανιστεί διότι το σετ έχει διαλυθεί και τα έπιπλά του δώθηκαν δώρο μέσω διαγωνισμού. Τέλος σήμερα προχώρησα με την δημοσίευσή μου και πλέον αύριο θα ασχοληθεί εκτός των άλλων με την ερευνητική αναφορά πλέον
Πριν από λίγη ώρα (νωρίς το απόγευμα δεν ήταν διαθέσιμο ακόμα) βγήκε η επόμενη λίστα για πράσινες κάρτες. Η ημερομηνία εγκρίσεων στην κατηγορία μου προχώρησε 3 εβδομάδες και βρίσκεται πλέον στις 8 Δεκεμβρίου 2004. Οι αίτηση εμένα και της αδερφής μου εγκρίθηκαν στις 22 Ιουνίου 2005. Αν συνεχίσει με τον ρυθμό των τελευταίων μηνών δεν προβλέπω να έρθει η ημερομηνία μου πριν από το καλοκαίρι. Λογικά η ημερομηνία του Φεβρουαρίου θα είναι η 1η Ιανουαρίου 2005 και εαν δεν κάνει κάποιο άλμα μηνών δεν προβλέπω να προχωρήσει σημαντικά γρηγορότερα από το ημερολόγιο. Λογικά αρχές του καλοκαιριού θα έρθει η ώρα μου οπότε λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο χρόνο παίρνουν οι διαδικασίες (τελευταία φορά με χρόνο αίτησης τον Ιούνιο είχα συνέντευξη-κρίση Φεβρουάριο) δύσκολα προλαβαίνω φέτος, πόσο μάλλον καλοκαίρι. Θα έχω άραγε την πράσινη κάρτα μου μαζί με το διδακτορικό μου; Ή μήπως με δεδομένο ότι μάλλον θα καθυστερίσει το διδακτορικό θσ το έχω πριν; Εαν είναι να αποφοιτήσω τον Δεκέμβριο λογικά οφείλω να έχω έτοιμη την πρώτη έκδοση της τελικής μου εργασίας τέλη Σεπτεμβρίου, το πολύ τέλη Οκτωβρίου. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο έχει καθυστερίσει η ερευνητική αναφορά (διότι ο καθηγητής άργησε να μου την γυρίσει με το σχόλιά του, ο ίδιος το παραδέχτηκε) απλά δεν το βλέπω. Εαν το πρόγραμμά μου πάει καλά με την επιστροφή από τις διακοπές λογικά θα είναι έτοιμη η πρώτη δημοσίευση. Ποια θα είναι η δεύτερη και η τρίτη δεν έχω καταφέρει ακόμα να προσδιορίσω γενικά, πόσο μάλλον να έχω ξεκινήσει την ετοιμασία τους. Λογικά πρέπει να κάνω 3 για να αποφοιτήσω αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας. Τι και πως βλέπουμε, πάντως ανανέωσα το συμβόλαιο του σπιτιού που νοικιάζω για έναν χρόνο ακόμη
Πριν από λίγη ώρα (νωρίς το απόγευμα δεν ήταν διαθέσιμο ακόμα) βγήκε η επόμενη λίστα για πράσινες κάρτες. Η ημερομηνία εγκρίσεων στην κατηγορία μου προχώρησε 3 εβδομάδες και βρίσκεται πλέον στις 8 Δεκεμβρίου 2004. Οι αίτηση εμένα και της αδερφής μου εγκρίθηκαν στις 22 Ιουνίου 2005. Αν συνεχίσει με τον ρυθμό των τελευταίων μηνών δεν προβλέπω να έρθει η ημερομηνία μου πριν από το καλοκαίρι. Λογικά η ημερομηνία του Φεβρουαρίου θα είναι η 1η Ιανουαρίου 2005 και εαν δεν κάνει κάποιο άλμα μηνών δεν προβλέπω να προχωρήσει σημαντικά γρηγορότερα από το ημερολόγιο. Λογικά αρχές του καλοκαιριού θα έρθει η ώρα μου οπότε λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο χρόνο παίρνουν οι διαδικασίες (τελευταία φορά με χρόνο αίτησης τον Ιούνιο είχα συνέντευξη-κρίση Φεβρουάριο) δύσκολα προλαβαίνω φέτος, πόσο μάλλον καλοκαίρι. Θα έχω άραγε την πράσινη κάρτα μου μαζί με το διδακτορικό μου; Ή μήπως με δεδομένο ότι μάλλον θα καθυστερίσει το διδακτορικό θσ το έχω πριν; Εαν είναι να αποφοιτήσω τον Δεκέμβριο λογικά οφείλω να έχω έτοιμη την πρώτη έκδοση της τελικής μου εργασίας τέλη Σεπτεμβρίου, το πολύ τέλη Οκτωβρίου. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο έχει καθυστερίσει η ερευνητική αναφορά (διότι ο καθηγητής άργησε να μου την γυρίσει με το σχόλιά του, ο ίδιος το παραδέχτηκε) απλά δεν το βλέπω. Εαν το πρόγραμμά μου πάει καλά με την επιστροφή από τις διακοπές λογικά θα είναι έτοιμη η πρώτη δημοσίευση. Ποια θα είναι η δεύτερη και η τρίτη δεν έχω καταφέρει ακόμα να προσδιορίσω γενικά, πόσο μάλλον να έχω ξεκινήσει την ετοιμασία τους. Λογικά πρέπει να κάνω 3 για να αποφοιτήσω αν και δεν υπάρχει συγκεκριμένος κανόνας. Τι και πως βλέπουμε, πάντως ανανέωσα το συμβόλαιο του σπιτιού που νοικιάζω για έναν χρόνο ακόμη
Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2012
Οι μάγοι του Γουειβερλι επιστρέφουν
Εχω φτάσει στην τελευταία εβδομαδα του εξαμήνου και σταδιακά τελειώνω τις υποχρεώσεις μου. Η δημοσίευση προχωρά αν και θα πάρει μήνες να τελειώσει. Τουλάχιστον έστειλα στους καθηγητές μου το πρώτο ολοκληρωμένο κείμενο όσο ακόμα ετοιμάζω τη βιβλιογραφία (που τελείωσα σήμερα) και μετατρέπω τις εικόνες σε ασπρόμαυρες για να μην πληρώσουμε χρεώσεις δημοσίευσης. Έφτιαξα και μία έκθεση για την φιλοσοφία της επιστήμης για μία υποτροφία ενώ τελείωσα και την εργασία μου για το μάθημα LiDAR. Πλεον έχω (πέραν από την επιπλέον έρευνα για την δημοσίευση) να ετοιμάσω και την νέα εκδοχή της ερευνητικής πρότασης (την προηγούμενη μου την γύρισε με διορθώσεις ο καθηγητής πριν μία εβδομάδα) αλλά αυτά δεν έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία. Έχω μόνο να δώσω μάθημα την Παρασκευή, να δώσω την δημοσίευση σε δημοσιεύσιμη μορφή σε καθηγητή για το μάθημα του και τελείωσε το εξάμηνο. Αν δεν ήταν για το ήπιο κρυολόγημα το οποίο μου έφερε πόνο στην πλάτη όλα θα έλεγα ότι πήγαν καλά.
Καθότι είχα το κρυολόγημα κάθισα και είδα παραπάνω τηλεόραση απο συνήθως. Καθότι τέλος του χρόνου δεν έχει και πολύ νέο υλικό η τηλεόραση κάθισα και έβλεπα Disney Channel. Όπως λέω και στον τίτλο μας έρχονται νέοι μάγοι του Γουέβερλι! Για να γίνουν έδωσαν στην Σελένα Γκόμεζ ρόλο συμπαραγωγού, που σημαίνει ότι θα βγάλει πιο πολλά λεφτά από απλή ηθοποιός. Ως προς το σενάριο αυτό που λέει το ίντερνετ είναι ότι η οικογένια θα επισκευθεί την Τοσκάνη απ'όπου είναι ο μπαμπάς και ένα ξόρκι θα χωρίσει την Αλεξάνδρα σε καλή και κακή με τις δύο εκδοχές του εαυτού της να πολεμάνε η μία την άλλη στην κορυφή του κεκλιμένου Πύργου της Πίζα. Για την ιστορία επισκέφθηκα τον Πύργο όταν πήγαμε Γαλλία-Ιταλία στο τελευταίο έτος του Πανεπιστημίου. Από την τελευταία φορά που έγραψα για την σειρά είδα όλα τα επισόδεια με εξαίρεση αυτό όπου πάνε στο πλοίο SS Tipton και την συγκεκριμένη σειρά (αν και είδα το πρώτο μισό στο ιντερνετ). Έχω ολίγον αναθεωρήσει κάποια που είχα καταλάβει για την σειρά, ο Justin εν τέλει πήγε πανεπιστήμιο, η αδερφή του τον είχε κλωνοποιήσει και ο κλώνος σπούδασε 4 χρόνια ενώ αυτός ο οποίος βλέπαμε πήγαινε λύκειο. Στο επισόδειο της αποφοίτησης τους ένωσε με καταστροφικά αποτελέσματα και ναι μεν εν τέλει αφαίρεσε αυτόν που πήγε πανεπιστήμιο αλλά στο τέλος έβγαλε λόγο ότι ήδη ήξερε τα περισσότερα που έμαθε ο κλώνος του πανεπιστήμιο. Βέβαια στο πανέπιστήμιο πας όχι τόσο για να αυξήσεις τις γνώσεις σου (κάτι το οποίο είναι πολύ αναγκαίο) αλλά για να μάθεις ένα νέο τρόπο σκέψης. Κατά την σειρά αυτός ο τρόπος είναι καταστροφικός, σε μετατρέπει σε χίπι. Εναλλακτικά παραερμηνεύω μερικά ανέκδοτα και την φυσική αδυναμία να δείξει πανεπιστήμιο σε παιδική σειρά διότι τα παιδάκια δεν μπορούν να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του. Στο Good Luck Charlie ο μεγάλος αδερφός με το που τελείωσε το λύκειο έφυγε από το σπίτι του και μένει με τον κολλητό του σε διαμέρισμα, αλλά δουλεύει αντί να πάει πανεπιστήμιο. Βέβαια ο συγκεκριμένος αδερφός είναι βλήμμα, εν αντιθέσει με τον Justin ο οποίος είναι σπίρτο.
Κατά τα άλλα η Harper θέλει να πάει πανεπιστήμιο όπως μάθαμε στο 3ο από το τέλος επισόδειο και κάνει διάφορα μπας και την δεχτούν. Στο προτελευταίο μάθαμε ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο έχει η οικογένεια υπό την ιδιοκτησία της το σαντουιτσάδικο είναι ότι πήγαν πίσω στον χρόνο και έπεισαν τον παππού να μην το πουλήσει σε φάση οικονομικής ανάγκης ενω και η Harper το έκανε ιν. Τώρα το ενδεχόμενο να είναι η οικογένια από την Τοσκάνη είναι εξαιρετικά μικρή καθώς οι περισσότεροι Ιταλοαμερικάνοι είναι από Κάτω Ιταλία - Σικελία, όχι τον πλούσιο Βορρά. Βέβαια έλεγαν οι πληροφορίες ότι επισκέπτονται συγγενείς και μπορεί αυτοί να μετανάστευσαν στον Βορρά. Το κατεξοχήν που θα μάθουμε από το ωριαίο επισόδειο είναι τι έχουν απογίνει οι χαρακτήρες και τι κάνουν τώρα. Ο Ian Ambercombie ο οποίος έπαιζε τον καθηγητής Crumbs απεβίωσε την ημέρα που έπαιξε το τελευταίο επισόδειο και έτσι δεν θα εμφανιστεί. Ωστόσο λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι οι παιδικές σειρές έχουν μεν reunion συντελεστών μετά κάποια χρόνια αλλά ποτέ συνέχεια των χαρακτήρων όπως έγινε πχ με την Δυναστεία, είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα δείξει και αν θα ανοίξουν δρόμο για άλλες συνέχειες μελλοντικά
Καθότι είχα το κρυολόγημα κάθισα και είδα παραπάνω τηλεόραση απο συνήθως. Καθότι τέλος του χρόνου δεν έχει και πολύ νέο υλικό η τηλεόραση κάθισα και έβλεπα Disney Channel. Όπως λέω και στον τίτλο μας έρχονται νέοι μάγοι του Γουέβερλι! Για να γίνουν έδωσαν στην Σελένα Γκόμεζ ρόλο συμπαραγωγού, που σημαίνει ότι θα βγάλει πιο πολλά λεφτά από απλή ηθοποιός. Ως προς το σενάριο αυτό που λέει το ίντερνετ είναι ότι η οικογένια θα επισκευθεί την Τοσκάνη απ'όπου είναι ο μπαμπάς και ένα ξόρκι θα χωρίσει την Αλεξάνδρα σε καλή και κακή με τις δύο εκδοχές του εαυτού της να πολεμάνε η μία την άλλη στην κορυφή του κεκλιμένου Πύργου της Πίζα. Για την ιστορία επισκέφθηκα τον Πύργο όταν πήγαμε Γαλλία-Ιταλία στο τελευταίο έτος του Πανεπιστημίου. Από την τελευταία φορά που έγραψα για την σειρά είδα όλα τα επισόδεια με εξαίρεση αυτό όπου πάνε στο πλοίο SS Tipton και την συγκεκριμένη σειρά (αν και είδα το πρώτο μισό στο ιντερνετ). Έχω ολίγον αναθεωρήσει κάποια που είχα καταλάβει για την σειρά, ο Justin εν τέλει πήγε πανεπιστήμιο, η αδερφή του τον είχε κλωνοποιήσει και ο κλώνος σπούδασε 4 χρόνια ενώ αυτός ο οποίος βλέπαμε πήγαινε λύκειο. Στο επισόδειο της αποφοίτησης τους ένωσε με καταστροφικά αποτελέσματα και ναι μεν εν τέλει αφαίρεσε αυτόν που πήγε πανεπιστήμιο αλλά στο τέλος έβγαλε λόγο ότι ήδη ήξερε τα περισσότερα που έμαθε ο κλώνος του πανεπιστήμιο. Βέβαια στο πανέπιστήμιο πας όχι τόσο για να αυξήσεις τις γνώσεις σου (κάτι το οποίο είναι πολύ αναγκαίο) αλλά για να μάθεις ένα νέο τρόπο σκέψης. Κατά την σειρά αυτός ο τρόπος είναι καταστροφικός, σε μετατρέπει σε χίπι. Εναλλακτικά παραερμηνεύω μερικά ανέκδοτα και την φυσική αδυναμία να δείξει πανεπιστήμιο σε παιδική σειρά διότι τα παιδάκια δεν μπορούν να κατανοήσουν τον τρόπο λειτουργίας του. Στο Good Luck Charlie ο μεγάλος αδερφός με το που τελείωσε το λύκειο έφυγε από το σπίτι του και μένει με τον κολλητό του σε διαμέρισμα, αλλά δουλεύει αντί να πάει πανεπιστήμιο. Βέβαια ο συγκεκριμένος αδερφός είναι βλήμμα, εν αντιθέσει με τον Justin ο οποίος είναι σπίρτο.
Κατά τα άλλα η Harper θέλει να πάει πανεπιστήμιο όπως μάθαμε στο 3ο από το τέλος επισόδειο και κάνει διάφορα μπας και την δεχτούν. Στο προτελευταίο μάθαμε ότι ο μόνος λόγος για τον οποίο έχει η οικογένεια υπό την ιδιοκτησία της το σαντουιτσάδικο είναι ότι πήγαν πίσω στον χρόνο και έπεισαν τον παππού να μην το πουλήσει σε φάση οικονομικής ανάγκης ενω και η Harper το έκανε ιν. Τώρα το ενδεχόμενο να είναι η οικογένια από την Τοσκάνη είναι εξαιρετικά μικρή καθώς οι περισσότεροι Ιταλοαμερικάνοι είναι από Κάτω Ιταλία - Σικελία, όχι τον πλούσιο Βορρά. Βέβαια έλεγαν οι πληροφορίες ότι επισκέπτονται συγγενείς και μπορεί αυτοί να μετανάστευσαν στον Βορρά. Το κατεξοχήν που θα μάθουμε από το ωριαίο επισόδειο είναι τι έχουν απογίνει οι χαρακτήρες και τι κάνουν τώρα. Ο Ian Ambercombie ο οποίος έπαιζε τον καθηγητής Crumbs απεβίωσε την ημέρα που έπαιξε το τελευταίο επισόδειο και έτσι δεν θα εμφανιστεί. Ωστόσο λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι οι παιδικές σειρές έχουν μεν reunion συντελεστών μετά κάποια χρόνια αλλά ποτέ συνέχεια των χαρακτήρων όπως έγινε πχ με την Δυναστεία, είναι ενδιαφέρον να δούμε τι θα δείξει και αν θα ανοίξουν δρόμο για άλλες συνέχειες μελλοντικά
Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012
7 δεντρα και μερικές εκθέσεις αργότερα
Η Δευτερα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα ημέρα κυρίως λόγω των συνεντεύξεων τύπου για την εξερεύνηση του διαστήματος που έλαβαν χώρα λόγω του συνεδρίου της American Geophysical Union. Δεν είχα την δυνατότητα να πάω στο Σαν Φρανσίσκο για το συνέδριο, είχα και έχω πολύ δουλειά για να πάω σε 4ο συνέδριο αυτό το εξάμηνο. Ωστόσο μεταδόθηκαν ζωντανά στο ίντερνετ και μπόρεσα να τα δω στο γραφείο μου. Κατ'αρχήν το Curiosity δεν ανακάλυψε το πτώμα του Jimmy Hoffa στον Άρη. Για όποιον δεν γνωρίζει τον συγκεκριμένο αμερικανό συνδικαλιστή αυτό δολοφονήθηκε από την Μαφία η οποία μετά εξαφάνισε το πτώμα του. Βρήκε όμως οργανοχλωριώδεις ουσίες αν και μπορεί να προσδιορίσει την προέλευση του άνθρακα, κατά πόσον είναι γήινη (όπως καυσαέρια κατά την διαδικασία προσαρείωσης), αρειανή είτε ατμόσφαιρα είτε έδαφος, ή από κομήτες. Πιο ενδιαφέρουσα ήταν η απογευματινή τηλεδιάσκεψη για το Voyager το οποίο πλέον βρίσκεται σε νέα περιοχή της Ηλιόπαυσης. Ενας εκ των ομιλητών ήταν και ο Χιώτης Σταμάτιος Κριμιτζής του εργαστηρίου εφαρμοσμένης φυσικής του πανεπιστημίου Johns Hopkins. Θυμάμαι την συνέντευξή του στο Ε πριν από κάποια χρόνια. Ακολούθησαν και άλλες συνεντεύξεις τύπου αλλά πολύ απλά ήμουν πολύ απασχολημένος για να τις ακολουθήσω.
Η απασχόληση μου συνίστατο στις εργασίες οι οποίες είναι φυσιολογικό να έχω αυτή την εποχή του χρόνου. Κατ'αρχήν δούλεψα αρκετά το Σαββατοκύριακο και έτσι τελείωσα την πρώτη έκδοση της πρώτης δημοσίευσης. Δεν έχει μεν σύνοψη, βιβλιογραφία και παράρτημα αλλά τουλάχιστον έχει το κυρίως κείμενο, εξού και την έστειλα στους συσσυγγραφείς/καθηγητές μου. Εν συνεχεία κάθισα να τελειώσω την τελευταία εργασία για το μάθημα LiDAR. Εχω μεν ταξινομίσει το σύνεφο σημείων αλλά ακόμα πρέπει να κατσω να γράψω την εργασία, να μετρήσω διαμέτρους και ύψη κλπ. Τέλος υπάρχει μία υποτροφία για φοιτητές του τμήματος οι οποίοι έχουν περάσει τις προκαταρκτικές εξετάσεις τους. Γι'αυτή πρέπει να γράψω μία έκθεση για την φιλοσοφία της επιστήμης. Τέτοιες σόι εκθέσεις έχω να γράψω από τότε που έδινα γενικές εξετάσεις. Δεν μπορώ να πω ότι νομίζω ότι τα πήγα καλά καθότι ποτέ δεν ήμουν καλός στην έκθεσή, ο Ινδός συνάδελφος μου ο οποίος είναι ο μόνος άλλος που διαγγωνίζεται για τη θέση νομίζει ότι τα πήγε χειρότερα. Γενικά έχω να ξαναδώ την έκθεση αύριο, να γράψω την εργασία για το LiDAR, να ετοιμάσω την βιβλιογραφία για τη δημοσίευση αλλά και να γράψω την τέταρτη εκδοχή της ερευνητικής πρότασης την οποία μου γύρισε ο καθηγητής στις 4.30 σήμερα περίπου. Με άλλα λόγια έχω να τελειώσω τις υποχρεώσεις του εξαμήνου τις οποίες έχω αρκετά προχωρήσει. Εαν καθίσω και αυτό το Σαββατοκύριακο να διαβάσω είναι δεδομένο ότι θα έχω τελειώσει όχι μόνο με τις εργασίες αλλά και όλο το εξάμηνο. Ας δούμε πόσο κουράγιο θα έχω
Η απασχόληση μου συνίστατο στις εργασίες οι οποίες είναι φυσιολογικό να έχω αυτή την εποχή του χρόνου. Κατ'αρχήν δούλεψα αρκετά το Σαββατοκύριακο και έτσι τελείωσα την πρώτη έκδοση της πρώτης δημοσίευσης. Δεν έχει μεν σύνοψη, βιβλιογραφία και παράρτημα αλλά τουλάχιστον έχει το κυρίως κείμενο, εξού και την έστειλα στους συσσυγγραφείς/καθηγητές μου. Εν συνεχεία κάθισα να τελειώσω την τελευταία εργασία για το μάθημα LiDAR. Εχω μεν ταξινομίσει το σύνεφο σημείων αλλά ακόμα πρέπει να κατσω να γράψω την εργασία, να μετρήσω διαμέτρους και ύψη κλπ. Τέλος υπάρχει μία υποτροφία για φοιτητές του τμήματος οι οποίοι έχουν περάσει τις προκαταρκτικές εξετάσεις τους. Γι'αυτή πρέπει να γράψω μία έκθεση για την φιλοσοφία της επιστήμης. Τέτοιες σόι εκθέσεις έχω να γράψω από τότε που έδινα γενικές εξετάσεις. Δεν μπορώ να πω ότι νομίζω ότι τα πήγα καλά καθότι ποτέ δεν ήμουν καλός στην έκθεσή, ο Ινδός συνάδελφος μου ο οποίος είναι ο μόνος άλλος που διαγγωνίζεται για τη θέση νομίζει ότι τα πήγε χειρότερα. Γενικά έχω να ξαναδώ την έκθεση αύριο, να γράψω την εργασία για το LiDAR, να ετοιμάσω την βιβλιογραφία για τη δημοσίευση αλλά και να γράψω την τέταρτη εκδοχή της ερευνητικής πρότασης την οποία μου γύρισε ο καθηγητής στις 4.30 σήμερα περίπου. Με άλλα λόγια έχω να τελειώσω τις υποχρεώσεις του εξαμήνου τις οποίες έχω αρκετά προχωρήσει. Εαν καθίσω και αυτό το Σαββατοκύριακο να διαβάσω είναι δεδομένο ότι θα έχω τελειώσει όχι μόνο με τις εργασίες αλλά και όλο το εξάμηνο. Ας δούμε πόσο κουράγιο θα έχω
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012
Γραφοντας και μη γραφοντας
Καθότι τελείωσα άλλη μία εκδοχή του ερευνητικού σχεδίου του διδακτορικού μου (και περιμένω τα σχόλια του καθηγητού μου πάλι) έπιασα να δουλεύω στην πρώτη δική μου δημοσίευση. Στην αρχή της εβδομάδας είχα 9 σελίδες αποτελούμενες κυρίως από προηγούμενες εργασίες και από πίνακες. Σήμερα άφησα το έντυπο στις 12 σελίδες. Παρ'όλ'αυτά δεν μπορώ να πω ότι προχώρησα πάνω από 1 παράγραφο μπροστά, κοπίασα προσπαθώντας να ενσωματώσω βιβλιογραφία. Τουλάχιστον πλέον αυτό που έχω γράψει έχει καλύτερη δομή απ'ότι το ξεκίνησα και επίσης έκανα 3 ακόμα πίνακες που χρειαζόμουν να ενσωματώσω. Πάντως αύριο θα πάω στο εργαστήριο να δουλέψω στην δημοσίευση και να ενσωματώσω το τελευταίο άρθρο που διάβαζα. Εκεί όπου νόμιζα ότι είχα τελειώσει το κείμενο και ότι θα συνέχιζα να γράψω έστω και πλημμελώς το επόμενο κείμενο ανακάλυπτα ένα νέο άρθρο το οποίο περιείχε σημαντικά στοιχεία σχετικά με την έρευνά μου. Το διάβαζα και το ενσωμάτωνα σε νέα παράγραφο. Έτσι το κείμενο μεγάλωσε χωρίς να έχει προχωρήσει. Από την άλλη τουλάχιστον έγραψα παραγράφους που θα χρειαστώ μελλοντικά, ίσως και σε άλλες δημοσιεύσεις, σίγουρα στην τελική μου αναφορά. Μέσα σε όλα ελπίζω να ξεκινήσω να γράφω και μία έκθεση για την φιλοσοφία της επιστήμης με σκοπό μία υποτροφία.
Φυσικά ηρεμία δεν έχει έρθει στη ζωή μου. Μου ήρθε λογαριασμός νερού απίστευτου ύψους. Έτσι κάλεσα υδραυλικό (ή μάλλον κάλεσε ο κτηματομεσίτης) ο οποίος βρήκε την διαρροή, δεν ξέρω αν την διόρθωσε πάντως σίγουρα αναστάτωσε το σπίτι. Ωραιότερο όλων δεν ξέρω κατά πόσον τελείωσε καθότι δούλευε τις ώρες που είμαι εκτός σπιτιού. Είχαμε και μία ειδική προβολή της Αργούς με ομιλιτή τον ιστορικό της CIA ο οποίος έδωσε και συμβουλές στην παραγωγή της ταινίας. Οι σκηνές κυνηγητού στο τέλος δεν έλαβαν χώρα στην πραγματικότητα. Φυσικά με αυτά και με άλλα (όπως λέμε συνέντευξη τύπου για τον πάγο στον Ερμή που είδα ζωντανα) χτες και σήμερα δούλεψα ελάχιστα, εξου και πάω στο εργαστήριο αύριο. Τουλάχιστον μπορώ να δω το τέλος του εξαμήνου μπροστά μου. Αν καταφέρω και τελειώσω τις υποχρεώσεις μου...
Φυσικά ηρεμία δεν έχει έρθει στη ζωή μου. Μου ήρθε λογαριασμός νερού απίστευτου ύψους. Έτσι κάλεσα υδραυλικό (ή μάλλον κάλεσε ο κτηματομεσίτης) ο οποίος βρήκε την διαρροή, δεν ξέρω αν την διόρθωσε πάντως σίγουρα αναστάτωσε το σπίτι. Ωραιότερο όλων δεν ξέρω κατά πόσον τελείωσε καθότι δούλευε τις ώρες που είμαι εκτός σπιτιού. Είχαμε και μία ειδική προβολή της Αργούς με ομιλιτή τον ιστορικό της CIA ο οποίος έδωσε και συμβουλές στην παραγωγή της ταινίας. Οι σκηνές κυνηγητού στο τέλος δεν έλαβαν χώρα στην πραγματικότητα. Φυσικά με αυτά και με άλλα (όπως λέμε συνέντευξη τύπου για τον πάγο στον Ερμή που είδα ζωντανα) χτες και σήμερα δούλεψα ελάχιστα, εξου και πάω στο εργαστήριο αύριο. Τουλάχιστον μπορώ να δω το τέλος του εξαμήνου μπροστά μου. Αν καταφέρω και τελειώσω τις υποχρεώσεις μου...
Παρασκευή 23 Νοεμβρίου 2012
Θα είναι το 2013 ένα νέο 1915;
Η συγκεκριμμένη ανάρτηση είναι συνέχεια συζήτησης που είψα χτες το βράδυ με συναδέλφους μου στο Rivermill. Κατ'αρχήν μεταξύ των 3 πρωθυπουργών που ακολούθησαν τον Ανδρέα καλύτερος ήταν ο Καραμανλής. Βέβαια όπως ανέφερε και ο Κύπριος συνάδελφος μεταξύ των τριών τυφλών ήταν ο λιγότερο τυφλός αλλά δυστυχώς το πολιτικό σύστημα, όπως το διαμόρφωσε ο Ανδρέας, τέτοιου τύπου ηγέτες έβγαλε. Ο Παπαδήμος και ο Πικραμμένος απεδείχθησαν καλύτεροι διαχειριστές και από τους 3 αλλά δεν παύουν να είναι τεχνοκράτες και όχι εκλεγμένοι ηγέτες. Στις δύσκολες συνθήκες που βρισκόμαστε τέτοιοι ηγέτες είναι ικανοί να συγκρατήσουν την κατρακύλα και να διαχειριστούν τη χώρα, αδυνατούν όμως να φέρουν αλλαγή και ανάκαμψη, δεν έχουν την άμεση έγκριση του Ελληνικού λαού. Δυστυχώς όπως διαμόρφωσε το σύστημα ο Ανδρέας τόσο καλοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν με τίποτα να βγουν από τους κομματικούς μηχανισμούς, θα φαγωνονταν στην πορεία. Ο καθηγητής Σημίτης δεν μπορούσε να ηγηθεί της χώρας χωρίς να κάνει συνεχώς χάρες στους διαπλεκόμενους και τους συνδικαλιστές που τον στήριζαν, εξού και απεδείχθει μικρός. Το μεγάλο καλό που έκανε ο Γιωργάκης σε αυτή τη χώρα (διότι δυστυχώς κυρίως κακά έκανε) ήταν η λαϊκή επιλογή του ηγέτη των κομμάτων, εξού και βγήκε ο Σαμαράς στην εξουσία. Έχουν έναν ηγέτη στο τιμόνι της χώρας ο οποίος δεν έχει φθαρεί σχηματίζοντας μηχανισμούς οι οποίοι θα απαιτήσουν το αντάλαγμά τους όσο είναι στην εξουσία ούτε έαν υποτιθέμενο κληρονομικό χάρισμα το οποίο στην περίπτωση του Γεωργάκη απεδείχθει ανύπαρκτο. Έκανε ένα Dream Team συμβούλων (Stiglitz, Sachs κλπ) αλλά καλό στην χώρα δεν ήξερε πως θα κάνει. Ο Καραμανλής τουλάχιστον είχε καλύτερες πιο Ελληνικές συμβουλες, έκανε δύο κινήσεις για να πάρει τον αέρα οι οποίες δεν του βγήκανε και έτσι έκανε μία πολύ διαχειριστική πρωθυπουργία. Η πρώτη κίνηση που αναφέρομαι ήταν η απογραφή, η οποία δεν έφτασε στις ΔΕΚΟ και τα χάλια τους και παρ'όλ'αυτά έδειξε πόσα ψέματα είχαν πουλήσει στην Ευρώπη για την ΟΝΕ οι Σημίτης/Παπαντωνίου. Αποτέλεσμα μάλλον κακό μας βγήκε διότι η συνέχεια της διακυβέρνησης θεωρείται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση έξω. Το άλλον ήταν ο βασικός μέτοχος τον οποίο τον κατέρριψαν στην Ευρωπη. Εν συνεχεία οι πιο σοβαρές κινήσεις που έκανε ο Καραμανλής ήταν μικρές, ισορροπημένες και εν τέλει είχε μικρό άμεσο αποτέλεσμα αν και μεγάλο μακροπρόθεσμα (χωροταξικό, νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, λιμάνι Πειραιά κλπ).
Η συνεχιζόμενη κρίση χρέους έχει φέρει την χώρα αντιμέτωπη με όλα τα ιερά και όσια της Μεταπολίτευσης που είχαν ξεπεραστεί αλλού. Ο Ανδρέας έλαβε μία έντολη για αλλαγή από τον Ελληνικό λαό και ενδυνάμωση της Δημοκρατίας την οποία ερμήνευσε ποντάροντας στο άλογο που απεδείχθει λάθος ιστορικά (αν και όταν το έκανε δεν μπορούσε να το ήξερε), τον σοσιαλισμό. Ως ηγέτης ριζοσπαστικής αλλαγής έπρεπε να δείξει εχέγγυα πατριωτικότητας, εξού και η εθνικά υπερήφανη εξωτερική του πολιτική (έστω και αν έκανε αρκετό κακό στην βάση της μακροπρόθεσμα). Ο Σαμαράς καλείται να φέρει επίσης μία ριζική ιδεολογική αλλαγή αλλά στην ανάποδη κατεύθηνση. Στην περίπτωση του δείχνει όλα τα εχέγγυα την κοινωνικής πολιτικής, αρνούμενος το πρώτο μνημόνιο και ζητώντας μία διατήρηση κοινωνικού κράτους έστω και στον ελάχιστον βαθμό. Για πρώτη φορά μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3 η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά από τους δανειστές της, επι Γεωργάκη υποκρινόμασταν ότι κάναμε αλλαγές και οι Ευρωπαίοι υποκρίνονταν ότι συμμορφωνόμασταν, ενώ προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να τις ξεκάνουμε. Το να χτυπήσεις τους αδυνάμους απεδείχθει πιο εύκολο από το χτυπήσεις τους προνομιούχους, όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αναγκάστηκαν να χτυπήσουν τους προνομιούχους οι απλοί συσπειρώθηκαν μαζί τους διότι πλέον τους είδαν λες και ήταν στην πλευρά τους, τόσο είχαν αγανακτήσει.
Η Ελλάδα έχει μία πολύ σημαντική γεωστρατηγική θέση και ιστορικά αναπροσαρμόζουμε τη θέση μας με βάση ποιά δύναμη μας προσφέρει καλύτερα ανταλάγματα. Η μονοσήμαντη συμμετοχή στο Δυτικό στρατόπεδο κατά τη διάρκει του Ψυχρού πολέμου ήταν μάλλον η εξαίρεση και σε κάθε περίπτωση ιδίως μετά το 1974 επανειλλημένα δείξαμε την πολυμέρεια της εξωτερικής μας πολιτικής. Ο Σαμαράς έπεισε την τρόικα το καλοκαίρι για μία νέα ευκαιρία δείχοντας τους την σημασία της θέσεως μας και την προθυμία μας να συνεργαστούμε με την Ρωσία αλλά και την Κίνα εάν δεν μας βοηθήσουν. Ωστόσο επίσης έκανε πραγματικές κινήσεις και στο εσωτερικό από την στιγμή που έλαβε την εξουσία για να φέρει την οικονομική προσαρμογή, δεν υποκρίθηκε την άλλαγη, την εφάρμωσε κιόλας. Ηδη οι αγορές σε έναν βαθμό μας έχουν ανταμοίψει, αναφέρομαι στην συμφωνία Hewlett Packard/Cosco/ΟΣΕ αλλά και στην απόφαση της Unilever/Ελαϊς να επαναφέρει παραγωγική δραστηριότητα στην χώρα, για την εσωτερική αγορά πρώτα αλλά λογικά εν συνεχεία για εξαγωγές στην περιοχή μας.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφουγκράστηκε ποια φυσά ο γεωπολιτικος άνεμος και το 1915 όταν ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος κατα παράβαση του συντάγματος δεν του επέτρεψε να φέρει την Ελλάδα στην πλευρά της Αντάντ έκανε τον Εθνικό Διχασμό ο οποίος είχε μεν κακό αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα αλλά έφερε την Ελλάδα στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Η φυσική απομώνωση που έφερε ο πόλεμος στην Ελληνική οικονομία είχε ως αποτέλεσμα την σοβαρή ανάπτυξη της βιομηχανίας. Ο Σαμαράς απο τύχη ή από καλή διαχείριση φέρνει πάλι την χώρα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, από την λάθος πλευρά που την είχε βάλει ο Ανδρέας. Επίσης η κρίση χρέους προκαλεί την οικονομική απομόνωση της χώρας και την επαναφοράς παραγωγικής διαδικασίας. Ήδη από 22-23% που ήταν οι εξαγωγές πριν την κρίση έχουν ανέλθει πλέον στο 60% των εισαγωγών. Αλλά το 2013 αποδεικνύεται το ίδιο κρίσιμο με το 1915, οι δικαστές έχουν εξεγερθεί κατά των νέων περικοπών, τις κρίνουν αντισυνταγματικές και έτσι είναι εφικτό το 2014 να έχουν αναιρεθεί. Ο δρόμος της ανάκαμψης θα κριθεί του χρόνου, εάν πριν αναιρεθεί το πακέτο καταφέρουμε και φέρουμε την χώρα στη σωστή ράγα ο αγώνας έχει κερδιθεί. Σε σχέση με τις προηγούμενες εκλεγμένες ηγεσίες ο Σαμαράς φαίνεται ως το άτομο που είναι ικανό να το καταφέρει, εάν πετύχει θα μείνει στην ιστορία ως μεγάλος ηγέτης. Είδομεν
Η συνεχιζόμενη κρίση χρέους έχει φέρει την χώρα αντιμέτωπη με όλα τα ιερά και όσια της Μεταπολίτευσης που είχαν ξεπεραστεί αλλού. Ο Ανδρέας έλαβε μία έντολη για αλλαγή από τον Ελληνικό λαό και ενδυνάμωση της Δημοκρατίας την οποία ερμήνευσε ποντάροντας στο άλογο που απεδείχθει λάθος ιστορικά (αν και όταν το έκανε δεν μπορούσε να το ήξερε), τον σοσιαλισμό. Ως ηγέτης ριζοσπαστικής αλλαγής έπρεπε να δείξει εχέγγυα πατριωτικότητας, εξού και η εθνικά υπερήφανη εξωτερική του πολιτική (έστω και αν έκανε αρκετό κακό στην βάση της μακροπρόθεσμα). Ο Σαμαράς καλείται να φέρει επίσης μία ριζική ιδεολογική αλλαγή αλλά στην ανάποδη κατεύθηνση. Στην περίπτωση του δείχνει όλα τα εχέγγυα την κοινωνικής πολιτικής, αρνούμενος το πρώτο μνημόνιο και ζητώντας μία διατήρηση κοινωνικού κράτους έστω και στον ελάχιστον βαθμό. Για πρώτη φορά μετά την ψήφιση του Μνημονίου 3 η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά από τους δανειστές της, επι Γεωργάκη υποκρινόμασταν ότι κάναμε αλλαγές και οι Ευρωπαίοι υποκρίνονταν ότι συμμορφωνόμασταν, ενώ προσπαθούσαμε με κάθε τρόπο να τις ξεκάνουμε. Το να χτυπήσεις τους αδυνάμους απεδείχθει πιο εύκολο από το χτυπήσεις τους προνομιούχους, όταν ο κόμπος έφτασε στο χτένι και αναγκάστηκαν να χτυπήσουν τους προνομιούχους οι απλοί συσπειρώθηκαν μαζί τους διότι πλέον τους είδαν λες και ήταν στην πλευρά τους, τόσο είχαν αγανακτήσει.
Η Ελλάδα έχει μία πολύ σημαντική γεωστρατηγική θέση και ιστορικά αναπροσαρμόζουμε τη θέση μας με βάση ποιά δύναμη μας προσφέρει καλύτερα ανταλάγματα. Η μονοσήμαντη συμμετοχή στο Δυτικό στρατόπεδο κατά τη διάρκει του Ψυχρού πολέμου ήταν μάλλον η εξαίρεση και σε κάθε περίπτωση ιδίως μετά το 1974 επανειλλημένα δείξαμε την πολυμέρεια της εξωτερικής μας πολιτικής. Ο Σαμαράς έπεισε την τρόικα το καλοκαίρι για μία νέα ευκαιρία δείχοντας τους την σημασία της θέσεως μας και την προθυμία μας να συνεργαστούμε με την Ρωσία αλλά και την Κίνα εάν δεν μας βοηθήσουν. Ωστόσο επίσης έκανε πραγματικές κινήσεις και στο εσωτερικό από την στιγμή που έλαβε την εξουσία για να φέρει την οικονομική προσαρμογή, δεν υποκρίθηκε την άλλαγη, την εφάρμωσε κιόλας. Ηδη οι αγορές σε έναν βαθμό μας έχουν ανταμοίψει, αναφέρομαι στην συμφωνία Hewlett Packard/Cosco/ΟΣΕ αλλά και στην απόφαση της Unilever/Ελαϊς να επαναφέρει παραγωγική δραστηριότητα στην χώρα, για την εσωτερική αγορά πρώτα αλλά λογικά εν συνεχεία για εξαγωγές στην περιοχή μας.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος αφουγκράστηκε ποια φυσά ο γεωπολιτικος άνεμος και το 1915 όταν ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος κατα παράβαση του συντάγματος δεν του επέτρεψε να φέρει την Ελλάδα στην πλευρά της Αντάντ έκανε τον Εθνικό Διχασμό ο οποίος είχε μεν κακό αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα αλλά έφερε την Ελλάδα στην σωστή πλευρά της ιστορίας. Η φυσική απομώνωση που έφερε ο πόλεμος στην Ελληνική οικονομία είχε ως αποτέλεσμα την σοβαρή ανάπτυξη της βιομηχανίας. Ο Σαμαράς απο τύχη ή από καλή διαχείριση φέρνει πάλι την χώρα στη σωστή πλευρά της ιστορίας, από την λάθος πλευρά που την είχε βάλει ο Ανδρέας. Επίσης η κρίση χρέους προκαλεί την οικονομική απομόνωση της χώρας και την επαναφοράς παραγωγικής διαδικασίας. Ήδη από 22-23% που ήταν οι εξαγωγές πριν την κρίση έχουν ανέλθει πλέον στο 60% των εισαγωγών. Αλλά το 2013 αποδεικνύεται το ίδιο κρίσιμο με το 1915, οι δικαστές έχουν εξεγερθεί κατά των νέων περικοπών, τις κρίνουν αντισυνταγματικές και έτσι είναι εφικτό το 2014 να έχουν αναιρεθεί. Ο δρόμος της ανάκαμψης θα κριθεί του χρόνου, εάν πριν αναιρεθεί το πακέτο καταφέρουμε και φέρουμε την χώρα στη σωστή ράγα ο αγώνας έχει κερδιθεί. Σε σχέση με τις προηγούμενες εκλεγμένες ηγεσίες ο Σαμαράς φαίνεται ως το άτομο που είναι ικανό να το καταφέρει, εάν πετύχει θα μείνει στην ιστορία ως μεγάλος ηγέτης. Είδομεν
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012
Το συνέδριο της SEDAAG
Η South Eastern Division of the American Association of Geographers είχε το ετήσιο συνέδριο της στην Asheville North Carolina. Για πρώτη φορά συμμετείχα και μάλιστα είχα και ομιλία. Ηλπιζα ότι θα έβλεπα την θεία μου, η οποία είναι και μέλος, αλλά δυστυχώς το πανεπιστήμιο της έκοψε την φετινή χρηματοδότηση για ταξίδια. Σε κάθε περίπτωση πήγα καθότι είναι μόνο 3 1/2 ώρες με το αμάξι. Γενικότερα είχα σχόλια από τους συμφοιτητές του για το πόσο καλά είναι αυτά τα συνέδρια και τι καλά περνάς. Δεν μπορώ να πω ότι πέρασα άσχημα αλλά δεν ήταν και ΤΟ συνέδριο που πάντα θα θυμάμαι. Γενικότερα είχε παραπάνω κόσμο από την ASPRS, ιδίως στην ομιλία μου. Ωστόσο είχε και αρκετά άσχετους ομιλητές με το αντικείμενο και τα ενδιαφέροντά μου και δυστυχώς και πολλούς πολιτικοποιημένους: Ένας έκανε ολόκληρη παρουσίαση κατά της διάρκεια της οποία έβγαλε συμπέρασμα (μεταξύ άλλων) ότι η μηχανοποίηση της γεωργίας υποκρύπτει ρατσισμό και ότι οι λευκοί γαιοκτήμονες έβαλαν μηχανήματα ώστε (εκτός των άλλων) να μην χρειάζεται να απασχολούν μαύρους αγρεργάτες.
Δεν μπορώ να πω ότι η νυχτερινή έξοδος με ενθουσίασε. Βέβαια είχε το πρόβλημα ότι καθότι εβδομάδα των Ευχαριστιών οι φοιτητές είχαν φύγει για τα σπίτια τους και έτσι στη έξοδο ήμασταν εμείς και εμείς. Η Asheville είναι πιο μεγάλη από το Roanoke και έτσι είχε αρκετά μέρη για έξοδο. Αυτό που είδα και δεν μου άρεσε ήταν οι ζητιάνοι χίπηδες. Ο Vanderbilt έχει κτίσει εκεί το εξοχικό του και ο ομιλητής που μας άνοιξε το συνέδριο ήταν μάλιστα ένας δισέγγονος του. Το τοπίο είναι όντως όμορφο, η ξενοδοχειακή υποδομή καλή και πέρασα καλά αλλά όχι εξαιρετικά. Γύρισα το μεσημέρι και ελπίζω να τελειώσω την ερευνητική αναφορά αύριο ώστε να πάω για το τετραήμερο χωρίς αυτό το άγχος. Εοίσης ελπιζω να ηρεμήσω, αλλά αυτό είναι πέραν από τον έλεγχό μου
Δεν μπορώ να πω ότι η νυχτερινή έξοδος με ενθουσίασε. Βέβαια είχε το πρόβλημα ότι καθότι εβδομάδα των Ευχαριστιών οι φοιτητές είχαν φύγει για τα σπίτια τους και έτσι στη έξοδο ήμασταν εμείς και εμείς. Η Asheville είναι πιο μεγάλη από το Roanoke και έτσι είχε αρκετά μέρη για έξοδο. Αυτό που είδα και δεν μου άρεσε ήταν οι ζητιάνοι χίπηδες. Ο Vanderbilt έχει κτίσει εκεί το εξοχικό του και ο ομιλητής που μας άνοιξε το συνέδριο ήταν μάλιστα ένας δισέγγονος του. Το τοπίο είναι όντως όμορφο, η ξενοδοχειακή υποδομή καλή και πέρασα καλά αλλά όχι εξαιρετικά. Γύρισα το μεσημέρι και ελπίζω να τελειώσω την ερευνητική αναφορά αύριο ώστε να πάω για το τετραήμερο χωρίς αυτό το άγχος. Εοίσης ελπιζω να ηρεμήσω, αλλά αυτό είναι πέραν από τον έλεγχό μου
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
13 μηνες εως το διδακτορικο μου;
Για να πω την αλήθεια αν κάποιος με ρωτήσει σε πιο σημείο βρίσκομαι στο διδακτορικό μου θα απαντούσα προς το μέσον. Ακόμα παλεύω να τελειώσω το research proposal (εστω και αν σήμερα προχώρησα αρκετά), βλέπω μπροστά αυτά που έχω να κάνω βουνό αλλά τουλάχιστον μπορώ να δω την πρώτη δημοσίευση. Ωστόσο φαίνεται ότι ο καθηγητής μου δεν έχει την ίδια άποψη όπως φάνηκε από διάφορεσ στιχομυθίες. Κάθισα χτες και έφτιαχνα τα χαρτιά για να πάρω πίσω χρήμα από τα συνέδρια. Μετά από συζήτηση ως προς ποιος λογαριασμός θα πληρώσει είπε ότι πριν παρει το νέο πρόγραμμα δεν περίμενε ότι θα έμενα μετά από το καλοκαίρι (δηλαδή Αυγουστο). Τώρα το νέο πρόγραμμα που έχει είναι εώς τον Δεκέμβριο του 2013 και είπε λοιπόν να κρατήσει μία υποτροφία μου σε εφεδρία διότι δεν ξέρει πότε θα τελειώσω και προγράμματα θα έχει τότε. Αν και ήταν μία πρόταση του τύπου δια παν ενδεχόμενο το νόημα ήταν ότι βλέπει το τέλος των σπουδών μου σύντομα. Εαν είναι να τελειώσω σε 13 μήνες πρέπει κάπου Σεπτέμβριο - Οκτώβριο να έχω έτοιμο draft report. Βασικότερο είναι πρέπει να έχει ξεκινήσει η όλη διαδικασία δημοσίευσης των επομένων εργασιών μου τη δουλειά για τις οποίες δεν έχω ξεκινήσει καν ακόμα. Βέβαια έχω αφήσει στη μέση και την πρώτη δημοσίευση διότι προσπαθώ να κάνω το research proposal, αλλά αν δεν ήταν για το συνέδριο για το οποίο φεύγω Κυριακή θα ήταν έτοιμη πριν την ημέρα των Ευχαριστιών. Δεν μου αρέσει μεν το Blacksburg αλλά το να τελειώσω τόσο σύντομα το βλέπω χλωμό. Το να αυξήσω τους ρυθμούς μου μάλιστα είναι δύσκολο διότι ήδη νιώθω κουρασμένος από το πως είμαι τώρα. Γρίφος...
Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012
Πως να είσαι εξαντλημένος χωρίς να κάνεις τίποτα
Από τη στιγμή που γύρισα την Παρασκευή σπίτι δεν έχω κάνει τίποτα. Είδα τηλεόραση, έπλυνα τα ρούχα, πήγα στη βιβλιοθήκη αλλά ούτε έξοδος, ούτε ταινία ούτε τίποτα. Μόνο πήγα βόλτα στα μαγαζιά και αυτό για κανένα δίωρο. Ωστόσο νιώθω κουρασμένος παρότι έχω κοιμηθεί αρκετά. 14 ημέρες εντατικής εργασίες είναι ικανές να το προκαλέσουν αυτό το φαινόμενο.
Η προσπάθειά μου να τελειώσω με τις δουλειές στέφθηκε από επιτυχία. Έχω τελειώσει με τα παιδάκια, έχω αλλάξει τις παρουσιάσεις ενσωματώνοντας τα σχόλια των καθηγητών και πλέον μου μένουν μόνο δουλειές που έχω να παραδώσω στο τέλος του εξαμήνου. Βέβαια δεν κάθισα εντελώς, πήγα κάπου δυόμιση ώρες στο γραφείο μου χτες και ξεκίνησα να γράφω την δημοσίευσή μου αντιγράφοντας παλαιότερες εργασίες. Και πάλι όμως σε σχέση με τις 8-10 ώρες που δούλεψα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο αυτό δεν είναι τίποτα. Παρότι κυρίως κάθισα αυτό το Σαββατοκύριακο δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα, η συσσωρευμένη λούραση θέλει καιρό για να φύγει. Αύριο ξεκινά η επόμενη εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της οποία ελπίζω να αποφύγω τον βαρύ φόρτο εργασίας. Αυτό όμως δεν εξαρτάται μόνο από εμένα
Η προσπάθειά μου να τελειώσω με τις δουλειές στέφθηκε από επιτυχία. Έχω τελειώσει με τα παιδάκια, έχω αλλάξει τις παρουσιάσεις ενσωματώνοντας τα σχόλια των καθηγητών και πλέον μου μένουν μόνο δουλειές που έχω να παραδώσω στο τέλος του εξαμήνου. Βέβαια δεν κάθισα εντελώς, πήγα κάπου δυόμιση ώρες στο γραφείο μου χτες και ξεκίνησα να γράφω την δημοσίευσή μου αντιγράφοντας παλαιότερες εργασίες. Και πάλι όμως σε σχέση με τις 8-10 ώρες που δούλεψα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο αυτό δεν είναι τίποτα. Παρότι κυρίως κάθισα αυτό το Σαββατοκύριακο δεν μπορώ να πω ότι βαρέθηκα, η συσσωρευμένη λούραση θέλει καιρό για να φύγει. Αύριο ξεκινά η επόμενη εβδομάδα, κατά τη διάρκεια της οποία ελπίζω να αποφύγω τον βαρύ φόρτο εργασίας. Αυτό όμως δεν εξαρτάται μόνο από εμένα
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012
Αμερικανικές Εκλογές
Χτες ήταν οι ιστορικές εκλογές του 2012. Ουσιαστικά συγκρουσθηκαν δύο τάσεις, περισσότερη κυβέρνηση ή λιγότερη, με άλλα λόγια ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του κράτους στην καθημερινότητα. Η άποψη ότι οφείλει να είναι σημαντικός νίκησε, προς μεγάλη έκπληξη των συντηρητικών. Βέβαια την όλη περιοχή όπου είμαι την κέρδισε ο Ρόμνεϋ καθότι στα βουνά ζούνε αυτοί που δεν θέλουν το κράτος στα πόδια τους. Παρεπιπτόντως ο Δουκάκης το 1988 είχε κερδίσει την περιοχή των ανθρακορυχείων, αλλά με τον πόλεμο κατά του άνθρακα από τους Δημοκρατικούς ο Ομπάμα έχασε πολύ.
Κατά τις 4.30 μμ έφυγα από το γραφείο μου. Από τις 5 και για τις επόμενες 7 συνεχόμενες ώρες έβλεπα τηλεόραση, κάτι το οποίοι είνια προσωπικό μου ρεκόρ, τουλάχιστον για όσο είμαι ΗΠΑ. Έβλεπα κυρίως CNN διότι παρά τα σοβαρά προβλήματά του δεν παύει να είναι το κεντρώο πολιτικό κανάλι, δεν ήθελα να δω ιδεολογική προπαγάνδα. Όσο περνούσε η ώρα η κατάσταση φαίνονταν ότι γυρνούσε υπέρ του Ομπάμα. Θυμάμαι τον Ρόμνεϋ να προηγείται στη Βιρτζίνια κάπου 15 μονάδες αλλά αυτό δεν περιελάμβανε πολλές αστικές περιοχές, κυρίως περιελάμβανε αγροτικές περιοχές. Οι φοιτητές εδώ γύρω χρειάστηκε να περιμένουν πολλές ώρες στο κρύο ιδίως προς το τέλος για να ψηφίσουν και απ'ότι κατάλαβα αυτό συνέβει και σε άλλες μάλλον αστικές περιοχές, εξού και άργισε να ενσωματωθεί το αποτέλεσμά τους. Κατά τις 11.20, όταν το Οχάιο φάνηκε ότι γύρισε στον Ομπάμα, ανακυρήχθηκε ο νικητής από το CNN, αν και εκείνη την ώρα έβλεπα Jon Stewart.
Δυστυχώς η νίκη για την Προεδρία και τη Γερουσία δεν συνοδεύτηκε από νίκη στη Βουλή για τους Δημοκρατικούς. Τα ερευνητικά προγράμματα που βασίζονται στην Δημόσια χρηματοδότηση συνεχίζουν να είναι επισφαλή αν και με καλύτερες προοπτικές σε σχέση με πριν τις εκλογές. Ας δούμε τι θα ξημερώσει την επόμενη ημέρα πολιτικά
Κατά τις 4.30 μμ έφυγα από το γραφείο μου. Από τις 5 και για τις επόμενες 7 συνεχόμενες ώρες έβλεπα τηλεόραση, κάτι το οποίοι είνια προσωπικό μου ρεκόρ, τουλάχιστον για όσο είμαι ΗΠΑ. Έβλεπα κυρίως CNN διότι παρά τα σοβαρά προβλήματά του δεν παύει να είναι το κεντρώο πολιτικό κανάλι, δεν ήθελα να δω ιδεολογική προπαγάνδα. Όσο περνούσε η ώρα η κατάσταση φαίνονταν ότι γυρνούσε υπέρ του Ομπάμα. Θυμάμαι τον Ρόμνεϋ να προηγείται στη Βιρτζίνια κάπου 15 μονάδες αλλά αυτό δεν περιελάμβανε πολλές αστικές περιοχές, κυρίως περιελάμβανε αγροτικές περιοχές. Οι φοιτητές εδώ γύρω χρειάστηκε να περιμένουν πολλές ώρες στο κρύο ιδίως προς το τέλος για να ψηφίσουν και απ'ότι κατάλαβα αυτό συνέβει και σε άλλες μάλλον αστικές περιοχές, εξού και άργισε να ενσωματωθεί το αποτέλεσμά τους. Κατά τις 11.20, όταν το Οχάιο φάνηκε ότι γύρισε στον Ομπάμα, ανακυρήχθηκε ο νικητής από το CNN, αν και εκείνη την ώρα έβλεπα Jon Stewart.
Δυστυχώς η νίκη για την Προεδρία και τη Γερουσία δεν συνοδεύτηκε από νίκη στη Βουλή για τους Δημοκρατικούς. Τα ερευνητικά προγράμματα που βασίζονται στην Δημόσια χρηματοδότηση συνεχίζουν να είναι επισφαλή αν και με καλύτερες προοπτικές σε σχέση με πριν τις εκλογές. Ας δούμε τι θα ξημερώσει την επόμενη ημέρα πολιτικά
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012
Μετα τα συνέδρια
Σημερα γύρισα από το γραφείο στις 9. Βέβαια λόγω εκκλησίας και ύπνου πήγα στις 5 ωστόσο τόσο αργά δεν έχω γυρίσει εδώ και πολύ καιρό. Ωραιότερο όλων έκανα αρκετά αυτό το Σαββατοκύριακο αλλά θα ήθελα να είχα κάνει παραπάνω. Δυστυχώς η σημερινή ημέρα είναι τυπική του τι σόι πρόγραμμα είχα μετά την επιστροφή μου.
Παρότι προσπάθησα να έχω ισοκαταναμημένο τον φόρτο εργασίας μου στο εξάμηνο το να απουσιάζω μία εβδομάδα από το πανεπιστήμιο έχει ως απότελεσμα να συσσωρευτεί. Επίσης η προσπάθεια μου να μεταφέρω προς τα πίσω κάπιες παρουσιάσεις ώστε να έχω χρόνο να κάνω τη δουλειά τους είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί ο φόρτος τώρα. Προσπάθησα να έχω τελειώσει τις υποχρεώσεις μου για την τάξη LiDAR πριν φύγω αλλά με τις διευκρινήσεις που έδωσε η καθηγήτρια, με τα γενέθλιά μου και με την όλη υπόθεση της αφίσας κατέστη αδύνατον. Με το που γύρισα έπιασα και το τελείωσα παρότι ήμουν πτώμα. Μετά έπιασα να κάνω τις διαφάνειες που έδειξα στα παιδάκια στα οποία έκανα μάθημα όπου τα παιδάκια είναι προπτυχιακοί. Εν συνεχεία επαλήθευσα τα 400 σημεία και το Σαββατοκύριακο έφτιαξα την παρουσίαση γι'αυτό. Ενα πράγμα έχω μόνο να πω, η δημοσίευση μου θα προκαλέσει αρκετή συζήτηση περί της επαλήθευσης χωρικών δεδομένων γενικότερο και όχι μόνο για τα συγκεκριμένα με τα οποία δουλεύω. Ελπίζω να είναι καλός θόρυβος και όχι να μου διαλύσουν την δημοσίευση. Φυσικά ενδιάμεσα είχα να πάψ σε μαθήματα, να κάνω διορθώσεις και να εξηγήσω τι γίνεται στον καθηγητή με τον οποίο συνδημοσιεύω.
Το ότι έφτιαξα μία παρουσίαση κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι τελείωσα. Έχω να κάνω ακόμα μία για την Παρασκευή και το συνέδριο που είναι την εβδομάδα των Ευχαριστιών (την Παρασκευή όσοι παρουσιάζουμε στο συνέδριο το κάνουμε πρώτα μπροστά στους συμφοιτητές μας) και φυσικά το νέο homework LiDAR το οποίο αν ακολουθούσα την πεπατημμένη έπρεπε να είχα ήδη πιάσει, εξου και δεν είμαι ευχαριστημένος με το τι κατάφερα παρότι ήταν πάρα πολύ. Τουλάχιστον πλέον έχω χρονοδιάγραμμα για τη δημοσίευσή μου καθώς έκλεισα και το εισητήριο για τα Χρστούγεννα: την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα θα κάτσω να κάνω και τις άλλες τρεις κομητείες, θα τελειώσω ελπίσω τη γεωχωρική επεξεργασία και θα γράψω τη δημοσίευση κατά τις διακοπες. Αν μη τι άλλο πρέπει να γράψω μια πρώτη εκδοχή της έστω και χωρίς όλα δεδομένα για μία από τις τάξεις. Το νέο έτος με το καλό θα στείλω την δημοσίευση σε περιοδικό οπότε (αν πανε καλά τα πράγματα) αρχές του 2014 θα δημοσιευθεί. Πολύς μεν χρόνος αλλά τι να κάνω, είναι το σχετικότερο περιοδικό και έχει ουρά η οποία είναι μάλιστα μικρότερη από αλλα. Η ζωή συνεχίζεται...
Παρότι προσπάθησα να έχω ισοκαταναμημένο τον φόρτο εργασίας μου στο εξάμηνο το να απουσιάζω μία εβδομάδα από το πανεπιστήμιο έχει ως απότελεσμα να συσσωρευτεί. Επίσης η προσπάθεια μου να μεταφέρω προς τα πίσω κάπιες παρουσιάσεις ώστε να έχω χρόνο να κάνω τη δουλειά τους είχε ως αποτέλεσμα να εμφανιστεί ο φόρτος τώρα. Προσπάθησα να έχω τελειώσει τις υποχρεώσεις μου για την τάξη LiDAR πριν φύγω αλλά με τις διευκρινήσεις που έδωσε η καθηγήτρια, με τα γενέθλιά μου και με την όλη υπόθεση της αφίσας κατέστη αδύνατον. Με το που γύρισα έπιασα και το τελείωσα παρότι ήμουν πτώμα. Μετά έπιασα να κάνω τις διαφάνειες που έδειξα στα παιδάκια στα οποία έκανα μάθημα όπου τα παιδάκια είναι προπτυχιακοί. Εν συνεχεία επαλήθευσα τα 400 σημεία και το Σαββατοκύριακο έφτιαξα την παρουσίαση γι'αυτό. Ενα πράγμα έχω μόνο να πω, η δημοσίευση μου θα προκαλέσει αρκετή συζήτηση περί της επαλήθευσης χωρικών δεδομένων γενικότερο και όχι μόνο για τα συγκεκριμένα με τα οποία δουλεύω. Ελπίζω να είναι καλός θόρυβος και όχι να μου διαλύσουν την δημοσίευση. Φυσικά ενδιάμεσα είχα να πάψ σε μαθήματα, να κάνω διορθώσεις και να εξηγήσω τι γίνεται στον καθηγητή με τον οποίο συνδημοσιεύω.
Το ότι έφτιαξα μία παρουσίαση κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι τελείωσα. Έχω να κάνω ακόμα μία για την Παρασκευή και το συνέδριο που είναι την εβδομάδα των Ευχαριστιών (την Παρασκευή όσοι παρουσιάζουμε στο συνέδριο το κάνουμε πρώτα μπροστά στους συμφοιτητές μας) και φυσικά το νέο homework LiDAR το οποίο αν ακολουθούσα την πεπατημμένη έπρεπε να είχα ήδη πιάσει, εξου και δεν είμαι ευχαριστημένος με το τι κατάφερα παρότι ήταν πάρα πολύ. Τουλάχιστον πλέον έχω χρονοδιάγραμμα για τη δημοσίευσή μου καθώς έκλεισα και το εισητήριο για τα Χρστούγεννα: την εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα θα κάτσω να κάνω και τις άλλες τρεις κομητείες, θα τελειώσω ελπίσω τη γεωχωρική επεξεργασία και θα γράψω τη δημοσίευση κατά τις διακοπες. Αν μη τι άλλο πρέπει να γράψω μια πρώτη εκδοχή της έστω και χωρίς όλα δεδομένα για μία από τις τάξεις. Το νέο έτος με το καλό θα στείλω την δημοσίευση σε περιοδικό οπότε (αν πανε καλά τα πράγματα) αρχές του 2014 θα δημοσιευθεί. Πολύς μεν χρόνος αλλά τι να κάνω, είναι το σχετικότερο περιοδικό και έχει ουρά η οποία είναι μάλιστα μικρότερη από αλλα. Η ζωή συνεχίζεται...
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012
Τα συνέδρια και ο ανύπαρκτος χρόνος
Όταν έφτιαξα την αφίσα με σκοπό να τιμήσω την μνήμη των πολεμιστών του Α Βαλκανικού Πολέμου δεν περίμενα ότι θα εμπλεκόμουνα σε διαμάχη. Η ιδεοληψία και ο φόβος μη τυχόν προσβληθούν οι αντίπαλοι σε συνδιασμό με τον φόβο άλλων ποια θα είναι η αντιδράση ατόμου με, σε τελική ανάλυση, τιμητικό και όχι ουσιαστικό ρόλο στον σύνδεσμο προκάλεσε διαμάχη που με έφερε στο μάτι του κυκλώνα. Η αλήθεια δεν είναι γνώμη, υπάρχει μία αντικειμενική αλήθεια. Η όλη υπόθεση με έχει κουράσει και μάλλον καλό δεν έχει κάνει. Θα μπορούσα να κλιμακώσω την διαμάχη αλλά το μόνο που θα καταφέρω είναι να διαλύσω τον σύνδεσμο, κάτι το οποίο δεν έχω πρόθεση. Οι προσωπικές διαμάχες πριν από 2 1/2 χρόνια παρέλυσαν τον σύνδεσμο για μία διετία, τυχόν ιδεολογική διαμάχη μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρότερη δυσλειτουργία.
Έχοντας τυπώσει την αφίσα και έχοντας κάνει το πάρτυ γενεθλίων μου (το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία) ξύπνησα την επομένη και πήγα με έναν συνάδελφο στο Cincinnati. Ο συνάδελφος ο οποίος είναι από εκεί κακολογούσε την πόλη, όταν με το καλό κατάφερα και βγήκα βόλτα στο κέντρο κατάλαβα γιατί. Εν αντιθέσει με άλλες πόλεις που κατάφεραν και το καθάρισαν το Cincinnati έχει ένα κέντρο το οποίο είναι χώρος διερχομένος, 2 τετράγωνα από την κεντρική πλατεία με το συντριβάνι κυριαρχούν (τουλάχιστον Πέμπτη στις 8 μμ) οι περιθωρακοί, μάλλον ακίνδυνοι αλλά όχι ευχάριστοι στην όψη. Κυριακή πρωϊ δεν μπορείς να φας πρωϊνό και τα μαγαζιά είναι κλειστά, πραγματικά δεν είναι ευχάριστο μέρος να βρίσκεσαι. Ωραιότερο όλων, παρότι μόλις 4 τετράγωνα από την όχθη του ποταμού λόγω υψομετρικής διαφοράς και των δύο σταδίων που παρεμβάλονται το κέντρο είναι αποκομμένο από το νερό. Τουλάχιστον το συνεδριακό κέντρο ήταν καλό και οι ομιλίες ενδιαφέρουσες.
Τις πρώτες δύο νύχτες κοιμήθηκα σε ένα ξενοδοχείο το οποίο θα το χαρακτήριζα μάλλον άθλιο. Η κουβέρτα μου είχε τρύπες, μάλλον από τσιγάρα, παρότι το δωμάτιο είναι μη καπνιστών. Καταλάβαίνω να μην σέβονται το ξενοδοχείο κάποιοι ένοικοι, δεν μπορούσε να το σεβαστούν οι διαχειριστές και να τις αλλάξουν; Την στιγμή όμως που έκλεισα το δωμάτιο ήταν το μόνο διαθέσιμο σχετικά κοντά στο κέντρο. Τις τελευταίες 2 νύχτες ήμουν στο Ramada το οποίο ήταν εξαιρετικό και είχε και πρωινό. Δυστυχώς το Σαββατοκύριακο δεν ήταν διαθέσιμο, είχε αγώνα ο οποίος έκλεισε όλα τα καλά δωμάτια.
Κεντρικά θέματα του συνεδρίου της ASA φαίνεται να ήταν η βιοενέργια και η ξηρασία στις Μεσοδυτικές πολιτείες. Υπήρχαν και πολλά άλλα τα οποία συζητηθηκάν στις διάφορες συνεδρίες, νέες ανακαλύψεις αλλά η αίσθηση που είχα ήταν ότι πρόκειτο για ζητήματα μάλλον ρουτίνας. Στη ρουτίνα περιλαμβανω και τη δική μου παρουσίαση, ναι έκανα πρόοδο αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα αλλάξω τον κόσμο.
Το αίτιο για τις πολλές δημοσιεύσεις ως προς τη βιοενέργεια φαίνεται ότι ήταν πως τα κονδύλια που έδωσε ο Ομπάμα για την πράσινη ενέργεια ωρίμασαν. Έτσι λοιπόν είδα ανακοινώσεις για διάφορους βιοσυσσωρευτές που θα ξεκινούσαν σύντομα (ή είχαν μόλις ξεκινήσει) λειτουργία οι οποίοι θα παρήγαγαν αιθανόλη αλλά κυρίως υψηλότερης αξίας οργανικά προϊόντα, ανακοινώσεις για το πως η υιοθέτηση switchgrass (δεν μεταφράζεται η λέξη στα ελληνικά ακόμη) αντί καλαμποκιού στις μεσοδυτικές πολιτείες θα προκαλούσε μείωση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς και αύξηση της υγρασίας στην ατμόσφαιρα αλλά δεν πρόκειται να γίνει διότι δεν προσφέρει το ίδιο γεωργικό εισόδημα, για νέες ενεργειακές καλλιέργειες που δοκιμάζουν κλπ. Επίσης είχε ανακοινώσεις πως να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν την ξερασία αν και δεν τις παρακολούθησα ιδιαίτερα διότι δεν είναι στο ενδιαφέρον μου
Την Τετάρτη πήρα το αεροπλάνο και πέταξα για Αλεξάνδρια, μετά το μετρό και εν τέλει με τους συμφοιτητές μου και πήγαμε στο συνέδριο της ASPRS. Κλασικό συνέδριο της περιοχής, είχε διάφορες ανακοινώσεις και παρουσιάσεις νέων αισθητήρων, εταιρικές παρουσιάσεις, όλιγων απο έρευνα και περισσότερο δικτύωση με άλλους στο επάγγελμα. Κατά την επιστροφή σταματήσαμε στο Trader Joe's και αγόρασα τυρί. Όχι τόσο ενδιαφέρον όσο η ASA/CSSA/SSSA αλλά πολύ πιο ξεκούραστο. Από τη στιγμή που γύρισα σπίτι δεν έχω καταφέρει να καθίσω να ηρεμήσω, όλο έχω κατι να κάνω. Το ήξερα ότι τα ταξίδια για συνέδρια μου διαλύουν το πρόγραμμα αλλά είναι φοβερά βαρετό μέρος το Blacksburg, οπότε και ευχαρίστως φεύγω. Έχω ακόμα ένα συνέδριο Thanksgiving και πρέπει να ετοιμάσω την παρουσιάσή του, μάλλον αύριο. Είχα να διδάξω και στους μαθήτες στην τάξη που είμαι ΤΑ μάθημα, και ωραιότερο όλων χτες το βράδυ στο μπαρ ήταν μία από τις μαθήτριές μου εκεί και έβγαλε φωτό μαζί μου. Περισσότερο όμως για τα μετά τα συνέδρια θα μιλήσω όταν ηρεμήσω. Με περιμένουν 4 παρουσιάσεις σε διάστημα 4 ημερών, ας ξεμπερδέψω και βλέπουμε
Έχοντας τυπώσει την αφίσα και έχοντας κάνει το πάρτυ γενεθλίων μου (το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία) ξύπνησα την επομένη και πήγα με έναν συνάδελφο στο Cincinnati. Ο συνάδελφος ο οποίος είναι από εκεί κακολογούσε την πόλη, όταν με το καλό κατάφερα και βγήκα βόλτα στο κέντρο κατάλαβα γιατί. Εν αντιθέσει με άλλες πόλεις που κατάφεραν και το καθάρισαν το Cincinnati έχει ένα κέντρο το οποίο είναι χώρος διερχομένος, 2 τετράγωνα από την κεντρική πλατεία με το συντριβάνι κυριαρχούν (τουλάχιστον Πέμπτη στις 8 μμ) οι περιθωρακοί, μάλλον ακίνδυνοι αλλά όχι ευχάριστοι στην όψη. Κυριακή πρωϊ δεν μπορείς να φας πρωϊνό και τα μαγαζιά είναι κλειστά, πραγματικά δεν είναι ευχάριστο μέρος να βρίσκεσαι. Ωραιότερο όλων, παρότι μόλις 4 τετράγωνα από την όχθη του ποταμού λόγω υψομετρικής διαφοράς και των δύο σταδίων που παρεμβάλονται το κέντρο είναι αποκομμένο από το νερό. Τουλάχιστον το συνεδριακό κέντρο ήταν καλό και οι ομιλίες ενδιαφέρουσες.
Τις πρώτες δύο νύχτες κοιμήθηκα σε ένα ξενοδοχείο το οποίο θα το χαρακτήριζα μάλλον άθλιο. Η κουβέρτα μου είχε τρύπες, μάλλον από τσιγάρα, παρότι το δωμάτιο είναι μη καπνιστών. Καταλάβαίνω να μην σέβονται το ξενοδοχείο κάποιοι ένοικοι, δεν μπορούσε να το σεβαστούν οι διαχειριστές και να τις αλλάξουν; Την στιγμή όμως που έκλεισα το δωμάτιο ήταν το μόνο διαθέσιμο σχετικά κοντά στο κέντρο. Τις τελευταίες 2 νύχτες ήμουν στο Ramada το οποίο ήταν εξαιρετικό και είχε και πρωινό. Δυστυχώς το Σαββατοκύριακο δεν ήταν διαθέσιμο, είχε αγώνα ο οποίος έκλεισε όλα τα καλά δωμάτια.
Κεντρικά θέματα του συνεδρίου της ASA φαίνεται να ήταν η βιοενέργια και η ξηρασία στις Μεσοδυτικές πολιτείες. Υπήρχαν και πολλά άλλα τα οποία συζητηθηκάν στις διάφορες συνεδρίες, νέες ανακαλύψεις αλλά η αίσθηση που είχα ήταν ότι πρόκειτο για ζητήματα μάλλον ρουτίνας. Στη ρουτίνα περιλαμβανω και τη δική μου παρουσίαση, ναι έκανα πρόοδο αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα αλλάξω τον κόσμο.
Το αίτιο για τις πολλές δημοσιεύσεις ως προς τη βιοενέργεια φαίνεται ότι ήταν πως τα κονδύλια που έδωσε ο Ομπάμα για την πράσινη ενέργεια ωρίμασαν. Έτσι λοιπόν είδα ανακοινώσεις για διάφορους βιοσυσσωρευτές που θα ξεκινούσαν σύντομα (ή είχαν μόλις ξεκινήσει) λειτουργία οι οποίοι θα παρήγαγαν αιθανόλη αλλά κυρίως υψηλότερης αξίας οργανικά προϊόντα, ανακοινώσεις για το πως η υιοθέτηση switchgrass (δεν μεταφράζεται η λέξη στα ελληνικά ακόμη) αντί καλαμποκιού στις μεσοδυτικές πολιτείες θα προκαλούσε μείωση της θερμοκρασίας κατά 2 βαθμούς και αύξηση της υγρασίας στην ατμόσφαιρα αλλά δεν πρόκειται να γίνει διότι δεν προσφέρει το ίδιο γεωργικό εισόδημα, για νέες ενεργειακές καλλιέργειες που δοκιμάζουν κλπ. Επίσης είχε ανακοινώσεις πως να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν την ξερασία αν και δεν τις παρακολούθησα ιδιαίτερα διότι δεν είναι στο ενδιαφέρον μου
Την Τετάρτη πήρα το αεροπλάνο και πέταξα για Αλεξάνδρια, μετά το μετρό και εν τέλει με τους συμφοιτητές μου και πήγαμε στο συνέδριο της ASPRS. Κλασικό συνέδριο της περιοχής, είχε διάφορες ανακοινώσεις και παρουσιάσεις νέων αισθητήρων, εταιρικές παρουσιάσεις, όλιγων απο έρευνα και περισσότερο δικτύωση με άλλους στο επάγγελμα. Κατά την επιστροφή σταματήσαμε στο Trader Joe's και αγόρασα τυρί. Όχι τόσο ενδιαφέρον όσο η ASA/CSSA/SSSA αλλά πολύ πιο ξεκούραστο. Από τη στιγμή που γύρισα σπίτι δεν έχω καταφέρει να καθίσω να ηρεμήσω, όλο έχω κατι να κάνω. Το ήξερα ότι τα ταξίδια για συνέδρια μου διαλύουν το πρόγραμμα αλλά είναι φοβερά βαρετό μέρος το Blacksburg, οπότε και ευχαρίστως φεύγω. Έχω ακόμα ένα συνέδριο Thanksgiving και πρέπει να ετοιμάσω την παρουσιάσή του, μάλλον αύριο. Είχα να διδάξω και στους μαθήτες στην τάξη που είμαι ΤΑ μάθημα, και ωραιότερο όλων χτες το βράδυ στο μπαρ ήταν μία από τις μαθήτριές μου εκεί και έβγαλε φωτό μαζί μου. Περισσότερο όμως για τα μετά τα συνέδρια θα μιλήσω όταν ηρεμήσω. Με περιμένουν 4 παρουσιάσεις σε διάστημα 4 ημερών, ας ξεμπερδέψω και βλέπουμε
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012
Η Ρεπούση του Virginia Tech
Ο τυφώνας Sandy έχει χτυπήσει την Ανατολική Ακτή. Καθότι εδώ είμαστε ψηλά στα βουνά δεν μας επηρεάζει αμέσως, ωστόσο έξω χιονίζει. Φαίνεται ότι Αρκτικός αέρας από τον Καναδά κατέβηκε καθότι ο τυφώνας ανακατεύει τα καιρικά φαινόμενα. Ως προς αυτό και για τα συνέδρια από τα οποία μόλις γύρισα θα γράψω άλλη μέρα. Θέμα σήμερα είναι η αφίσα μου για τον Πρώτο Βαλκανικό.
Πριν από 100 χρόνια, οι προπαππούδες μας αγαπημένοι και μονιασμένοι (όσο τουλάχιστον είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι οι Ελληνες) πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους κατά τον 1ο Βαλκανικό. Ο πραγματικός φόβος για πιθανές γενοκτονίες μετά τη διακύρηξη της Θεσσαλονίκης των Νεώτουρκων του 1911 είχε ως αποτέλεσμα να παραμερίσουν οι Χριστιανικές Δυνάμεις των Βαλκανίων τις διαφορές του και να πολεμήσουν όλες μαζί την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Καθότι 26 Οκτωβρίου εορτάζεται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και με σκοπό να μάθουν οι νεώτεροι και οι Ελληνοαμερικάνοι ετοίμασα μία αφίσα με την ιστορία του Πρώτου Βαλκανικού. Σε αυτή εξήρα το ρόλο των Βούλγαρων συμμάχων, ανέφερα τις διακρίσεις με βάση τη θρησκεία που έκανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και έβαλα μία εικόνα από λαϊκή λιθογραφία με την παράδωση του Ταχσίν Πασά στο Διάδοχο Κωνσταντίνο όπου του υποκλείνεται. Ο καθηγητής σύμβουλος του συνδέσμου των Ελλήνων φοιτητών χαρακτήρισε την αφίσα offensive διότι έδειχνα τον πόλεμο ως διαμάχη Χριστιανών-Μουσουλμάνων (ήταν και αυτό), είχα κρίσεις του τύπου ότι ο Ελληνικός Στόλος είχε καλύτερη ναυτοσύνη (περιγραφή κατά λέξη για τους Άγγλους στο Τραφάλγκαρ) και ότι η λαϊκή λιθογραφία ήταν προσβλητική. Εννοείται ότι δεν έχει δυνατότητα βέτο στις πράξεις του συνδέσμου, πάντως την αφίσα την τύπωσα και μάλιστα την έχω αναρτήσει στον διάδρομο του τμήματος γεωγραφίας. Κάθισα και μίλησα με τον (Αμερικανό) πρόεδρο του τμήματος ο οποίος με παρότρυνε να το κάνω. Σε κάθε περίπτωση ζήτησα σήμερα και την γνώμη συνονόματου μου έλληνα καθηγητή ο οποίος είναι στις Διεθνείς Σχέσεις, εν αντιθέσει με τον σύμβουλο μας ο οποίος είναι μεταλλειολόγος, να μου πει τα σχόλιά του. Κατά την γνώμη του θα έπρεπε να αλλάξω την διατύπωση της τελευταίας φράσης και αντι "οι Τούρκοι δεν έμελλε ποτέ να ξαναγίνουν κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια και το Αιγαίο" να είχα γράψει "οι Οθωμανοί", αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι έγινε από φοιτητές για φοιτητές και εντός του Πανεπιστημίου σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόβλημα να την αναρτήσω.
Η πραγματική ευθυνοφοβία ορισμένων καθηγητών πραγματικά φοβίζει. Πρέπει να κρύψουμε την ιστορία μας με σκοπό να μην ενοχλήσουμε τους θύτες. Κακώς νικήσαμε και το γιορτάζαμε. Ας μην πούμε την ιστορική αλήθεια διότι μπορεί να ενοχλήσει. Οι νίκες που γιορτάζουμε να είναι μόνο οι καλές, ενάντια στους ιδεολογικούς εχθρούς, οι εθνικοί εχθροί κακώς τους πολεμήσαμε. Δυστυχώς αυτός είναι ο δρόμος της Ρεπούση, όχι της αλήθειας
Πριν από 100 χρόνια, οι προπαππούδες μας αγαπημένοι και μονιασμένοι (όσο τουλάχιστον είναι αγαπημένοι και μονιασμένοι οι Ελληνες) πολέμησαν ενάντια στους Τούρκους κατά τον 1ο Βαλκανικό. Ο πραγματικός φόβος για πιθανές γενοκτονίες μετά τη διακύρηξη της Θεσσαλονίκης των Νεώτουρκων του 1911 είχε ως αποτέλεσμα να παραμερίσουν οι Χριστιανικές Δυνάμεις των Βαλκανίων τις διαφορές του και να πολεμήσουν όλες μαζί την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Καθότι 26 Οκτωβρίου εορτάζεται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και με σκοπό να μάθουν οι νεώτεροι και οι Ελληνοαμερικάνοι ετοίμασα μία αφίσα με την ιστορία του Πρώτου Βαλκανικού. Σε αυτή εξήρα το ρόλο των Βούλγαρων συμμάχων, ανέφερα τις διακρίσεις με βάση τη θρησκεία που έκανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία και έβαλα μία εικόνα από λαϊκή λιθογραφία με την παράδωση του Ταχσίν Πασά στο Διάδοχο Κωνσταντίνο όπου του υποκλείνεται. Ο καθηγητής σύμβουλος του συνδέσμου των Ελλήνων φοιτητών χαρακτήρισε την αφίσα offensive διότι έδειχνα τον πόλεμο ως διαμάχη Χριστιανών-Μουσουλμάνων (ήταν και αυτό), είχα κρίσεις του τύπου ότι ο Ελληνικός Στόλος είχε καλύτερη ναυτοσύνη (περιγραφή κατά λέξη για τους Άγγλους στο Τραφάλγκαρ) και ότι η λαϊκή λιθογραφία ήταν προσβλητική. Εννοείται ότι δεν έχει δυνατότητα βέτο στις πράξεις του συνδέσμου, πάντως την αφίσα την τύπωσα και μάλιστα την έχω αναρτήσει στον διάδρομο του τμήματος γεωγραφίας. Κάθισα και μίλησα με τον (Αμερικανό) πρόεδρο του τμήματος ο οποίος με παρότρυνε να το κάνω. Σε κάθε περίπτωση ζήτησα σήμερα και την γνώμη συνονόματου μου έλληνα καθηγητή ο οποίος είναι στις Διεθνείς Σχέσεις, εν αντιθέσει με τον σύμβουλο μας ο οποίος είναι μεταλλειολόγος, να μου πει τα σχόλιά του. Κατά την γνώμη του θα έπρεπε να αλλάξω την διατύπωση της τελευταίας φράσης και αντι "οι Τούρκοι δεν έμελλε ποτέ να ξαναγίνουν κυρίαρχη δύναμη στα Βαλκάνια και το Αιγαίο" να είχα γράψει "οι Οθωμανοί", αλλά λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι έγινε από φοιτητές για φοιτητές και εντός του Πανεπιστημίου σε καμία περίπτωση δεν υπήρχε πρόβλημα να την αναρτήσω.
Η πραγματική ευθυνοφοβία ορισμένων καθηγητών πραγματικά φοβίζει. Πρέπει να κρύψουμε την ιστορία μας με σκοπό να μην ενοχλήσουμε τους θύτες. Κακώς νικήσαμε και το γιορτάζαμε. Ας μην πούμε την ιστορική αλήθεια διότι μπορεί να ενοχλήσει. Οι νίκες που γιορτάζουμε να είναι μόνο οι καλές, ενάντια στους ιδεολογικούς εχθρούς, οι εθνικοί εχθροί κακώς τους πολεμήσαμε. Δυστυχώς αυτός είναι ο δρόμος της Ρεπούση, όχι της αλήθειας
Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012
Shapiro Wilk Test
Οι περίοδοι χαμηλής έντασης είναι αρκετά επικίνδυνοι διότι όταν πιάνω αυτά που έχω αφήσει μετά μου έρχονται όλα κατα πάνω μου. Όταν πέρασα τα preliminaries μου δώθηκε εντολή να ετοιμάσω research proposal. Όπως ανέφερα και σε προηγούμενες αναρτήσεις μου κάθισα και έγραψα την πρόχειρη εκδοχή και εν συνεχεία αφού το έδωσα στον καθηγητή έπιασα τα επόμενα. Μεταξύ αυτών ήταν και να διαβάσω τη βιβλιογραφία που κατέβασα η οποία περιέχει και σημαντικά στοιχεία για το διδακτορικό μου αλλά και για το research proposal. Κάθισα λοιπόν με τον καθηγητή μου και συζητήσαμε τι να γράψω, διάβαζα ενδιάμεσα και δημοσιεύσεις και μπορώ να πω ότι με τις τελευταίες ζαλίστικα. Δυστυχώς ο τομέας των υπηρεσιών οικοσυστήματων (ecosystem services) δεν είναι καλά ορισμένος, οι δημοσιεύσεις που διαβάζω απλά με ζαλίζουν διοτι είναι πυκνογραμμένες και με πολύ συγκεκριμένα ορισμένη ορολογία. Η χθεσινή ημέρα ήταν και ημιαργία και έτσι είπα να κάτσω και να προχωρήσω στην τελική έκδοση του research proposal. Ε, απλά προχώρησα. Μετά από μερικές αναδιαρθρώσεις απλά τα παράτησα και είπα να πιάσω τα διάφορα άλλα που χρωστάω με ημερομηνία λήξεως κοντύτερα. Ας είναι καλά τρεις δημοσιεύσεις που κατέβασα για το μάθημα LiDAR χωρίς να τις έχω διαβάσω ακόμη, διότι απλά είχα δαπανήσει υπερβολικά πολλή φαιά ουσία για να κάνω κάτι το σοβαρό.
Παραδόξως κοιμήθηκα αρκετά καλά την νύχτα και ξύπνησα αρκετά κεφάτος για να διαβάσω σήμερα. Το 4ο homework LiDAR δεν το είχα πιάσει καθόλου παρότι πρέπει να το παραδώσω αρκετά σύντομα, μετά από ένα ερώτημα σε συνάδελφο (η οποία το απάντησε ταχύτατα) κάθισα επιτέλους να το κανω. Περίμενα ότι θα το έπιανα για λίγες ώρες και είτε (ναι, ήμουν αισιόδοξος) θα το τελείωνα είτε θα το εγκατέλειπα αναζητώντας βοήθεια. Θεώρησα επίσης ότι ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία να ξαναπιάσω την R με την οποία είχα να ασχοληθώ χρόνια. Χρειάστηκε πολύ ώρα το να ξαναβρώ πως εισάγεις δεδομένα απο αρχείο. Εν συνεχεία άρχισα να προγραμματίζω τους υπολογισμούς αλλά και τους βρόγχους για να αποφύγω την επανάληψη. Σε κάποιο σημείο πραγματικά το εγκατέλειψα και πήγα να φύγω για να συνειδητοποιήσω τι κάνω λάθος. Τέλος, μετά από αρκετό μπέρδεμα με τα γραφικά (τα οποία είναι ευτυχώς άχρηστα διότι η R ως γνωστόν είναι άχρηστη εντελώς στα γραφικά) έφτασα στα σημεία που δεν καταλάβαινα. Πρώτο ήταν το τεστ κανονικότητας. Ευτυχώς η καθηγήτρια στις διευκρινήσεις ανέφερε και ποίο τεστ κανονικότητας της κατανομής επιθυμεί, το τεστ Shapiro-Wilk. Έπιασα το τεστ, ομαδοποίησα το αποτέλεσμα σε πίνακα και μετά έφτασα στο ανυπέρβλητο εμπόδιο: τον υπολογισμό βιομάζας μέσω γραμμικής παρεμβολής. Εκεί σήκωσα ψηλά τα χέρια: δεν έχουμε δεδομένα βιομάζας, τουλάχιστον απ'όσο θυμάμαι. Σε κάθε περίπτωση μπορώ να βρω την καθηγήτρια τη Δευτέρα και να την ρωτήσω. Όταν έφυγα από το γραφείο ήταν 5 η ώρα, δούλεψα λες και πρόκειτο για κανονική εργασιμη. Το προηγούμενο εξάμηνο τα συνήθιζα πολύ, αυτό όμως το εξάμηνο είχα καθίσει περισσότερο τα Σαββατοκύριακα. Δυστυχώς παρά την πολλαπλή επασχόληση μου με τις υποχρεώσεις μου δεν κατάφερα να ολοκληρώσω καμία. Και αύριο με βλέπω να κάθομαι κάποιες ώρες μπας και τελειώσω τουλάχιστον κάτι. Μέσα σε όλα αυτή είναι και η τελευταία εβδομάδα όπου θα είμαι στην πόλη πριν τις 28 Οκτωβρίου και εβδομάδα των γενεθλίων μου. Αν δεν καταφέρω να ολοκληρώσω κάτι με βλέπω να διαλύομαι γενικώς...
Παραδόξως κοιμήθηκα αρκετά καλά την νύχτα και ξύπνησα αρκετά κεφάτος για να διαβάσω σήμερα. Το 4ο homework LiDAR δεν το είχα πιάσει καθόλου παρότι πρέπει να το παραδώσω αρκετά σύντομα, μετά από ένα ερώτημα σε συνάδελφο (η οποία το απάντησε ταχύτατα) κάθισα επιτέλους να το κανω. Περίμενα ότι θα το έπιανα για λίγες ώρες και είτε (ναι, ήμουν αισιόδοξος) θα το τελείωνα είτε θα το εγκατέλειπα αναζητώντας βοήθεια. Θεώρησα επίσης ότι ήταν μία εξαιρετική ευκαιρία να ξαναπιάσω την R με την οποία είχα να ασχοληθώ χρόνια. Χρειάστηκε πολύ ώρα το να ξαναβρώ πως εισάγεις δεδομένα απο αρχείο. Εν συνεχεία άρχισα να προγραμματίζω τους υπολογισμούς αλλά και τους βρόγχους για να αποφύγω την επανάληψη. Σε κάποιο σημείο πραγματικά το εγκατέλειψα και πήγα να φύγω για να συνειδητοποιήσω τι κάνω λάθος. Τέλος, μετά από αρκετό μπέρδεμα με τα γραφικά (τα οποία είναι ευτυχώς άχρηστα διότι η R ως γνωστόν είναι άχρηστη εντελώς στα γραφικά) έφτασα στα σημεία που δεν καταλάβαινα. Πρώτο ήταν το τεστ κανονικότητας. Ευτυχώς η καθηγήτρια στις διευκρινήσεις ανέφερε και ποίο τεστ κανονικότητας της κατανομής επιθυμεί, το τεστ Shapiro-Wilk. Έπιασα το τεστ, ομαδοποίησα το αποτέλεσμα σε πίνακα και μετά έφτασα στο ανυπέρβλητο εμπόδιο: τον υπολογισμό βιομάζας μέσω γραμμικής παρεμβολής. Εκεί σήκωσα ψηλά τα χέρια: δεν έχουμε δεδομένα βιομάζας, τουλάχιστον απ'όσο θυμάμαι. Σε κάθε περίπτωση μπορώ να βρω την καθηγήτρια τη Δευτέρα και να την ρωτήσω. Όταν έφυγα από το γραφείο ήταν 5 η ώρα, δούλεψα λες και πρόκειτο για κανονική εργασιμη. Το προηγούμενο εξάμηνο τα συνήθιζα πολύ, αυτό όμως το εξάμηνο είχα καθίσει περισσότερο τα Σαββατοκύριακα. Δυστυχώς παρά την πολλαπλή επασχόληση μου με τις υποχρεώσεις μου δεν κατάφερα να ολοκληρώσω καμία. Και αύριο με βλέπω να κάθομαι κάποιες ώρες μπας και τελειώσω τουλάχιστον κάτι. Μέσα σε όλα αυτή είναι και η τελευταία εβδομάδα όπου θα είμαι στην πόλη πριν τις 28 Οκτωβρίου και εβδομάδα των γενεθλίων μου. Αν δεν καταφέρω να ολοκληρώσω κάτι με βλέπω να διαλύομαι γενικώς...
Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012
200η Αναρτηση!
Σε σχεδον 3 χρόνια έχω πλέον 200 αναρτήσεις. Δεν περίμενα ότι θα έφτανα τόσο μακριά και σε καμία περίπτωση δεν περίμενα ότι θα είχα τέτοια τακτικότητα. Πιθανόν να φτάσω τις 300 αναρτήσεις πριν τελειώσω το διδακτορικό αν και για να πω την αλήθεια αναρτώ τακτικότερα κατά τη διάρκεια των διακοπών, όχι κατά τη διάρκεια των μαθημάτων.
Το ταξίδι στην Charlotte απεδείχθει εξαιρετικά ενδιαφέρον, έστω και αν χάσαμε και τους δύο αγώνες μας. Διασκέδασα πολύ και τις δύο νύχτες ενώ επιτέλους γνώρισα και περισσότερους Ελληνες ντόπιους. Το κακό είναι ότι έσπασα το νύχι του ποδιού μου και δεν είχα είτε εγώ είτε κανένας άλλος από την αντιπροσωπεία μας νυχοκόπτη ή ψαλιδάκι. Ας είναι ένα βασικό μάθημα, πλέον θα κουβαλάω ακόμα και αν έχω κόψει τα νύχια μου πρόσφατα. Το σπάσιμο προήλθε από τον πολύ χορό την Παρασκευή βράδυ και οι αγώνες την επομένη δεν βοήθησαν. Πάντως βρήκα λύση εκ των ενόντων και προχώρησα. Η δυσκολία μου στις κοινωνικές συναναστροφές φάνηκε και σε αυτό το ταξίδι αλλά τουλάχιστον δεν προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη.
Με συστηματική αν και όχι ιδιαίτερα εντατική δουλειά προχωράω και με τις άλλες δουλειές μου. Δεν μπορώ να πω ότι θα ηρεμήσω εώς ότου τελειώσει το εξάμηνο αλλά πλέον έχω μάθει πως να χειρίζομαι την κατάσταση χωρίς να καταρρέω ψυχολογικά υπό το βάρος της. Πραγματικά βελτιώνομαι
Το ταξίδι στην Charlotte απεδείχθει εξαιρετικά ενδιαφέρον, έστω και αν χάσαμε και τους δύο αγώνες μας. Διασκέδασα πολύ και τις δύο νύχτες ενώ επιτέλους γνώρισα και περισσότερους Ελληνες ντόπιους. Το κακό είναι ότι έσπασα το νύχι του ποδιού μου και δεν είχα είτε εγώ είτε κανένας άλλος από την αντιπροσωπεία μας νυχοκόπτη ή ψαλιδάκι. Ας είναι ένα βασικό μάθημα, πλέον θα κουβαλάω ακόμα και αν έχω κόψει τα νύχια μου πρόσφατα. Το σπάσιμο προήλθε από τον πολύ χορό την Παρασκευή βράδυ και οι αγώνες την επομένη δεν βοήθησαν. Πάντως βρήκα λύση εκ των ενόντων και προχώρησα. Η δυσκολία μου στις κοινωνικές συναναστροφές φάνηκε και σε αυτό το ταξίδι αλλά τουλάχιστον δεν προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη.
Με συστηματική αν και όχι ιδιαίτερα εντατική δουλειά προχωράω και με τις άλλες δουλειές μου. Δεν μπορώ να πω ότι θα ηρεμήσω εώς ότου τελειώσει το εξάμηνο αλλά πλέον έχω μάθει πως να χειρίζομαι την κατάσταση χωρίς να καταρρέω ψυχολογικά υπό το βάρος της. Πραγματικά βελτιώνομαι
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012
Τρια ταξίδια, τρεις δουλειές, 6 άγχη
Πολύ θα μου άρεσε να μην είχα να κάνω τίποτα. Είναι μεν γνωστό ότι οταν δεν έχω να κάνω κάτι βαριέμαι, όταν βαριέμαι τρώω και όταν τρώω πολύ χοντραίνω αλλά σε αυτή τη φάση είμαι στο ανάποδο, παραέχω να κάνω πράγματα. Κατ'αρχήν είναι τα τρία ταξίδια, πρώτο και καλύτερο είναι το τουρνουά μπάσκετ και συνέδριο στη Charlotte το Σάββατο. Τουλάχιστον έκλεισα τα δωμάτια ελπίζω, αλλά έχω να οργανώσω τις μεταφορές, να συντονίσω πληρωμές κλπ. Δεύτερο είναι το συνέδριο στο Cincinnati. Έχω κλείσει δωμάτιο για Δευτέρα - Τρίτη βράδυ αλλά πρέπει να κλείσω και για Κυριακή όπως (κυρίως!) να κανονίσω την μετάβασή μου εκεί. Τρίτο είναι το καπάκι συνέδριο στο Fairfax, ως προς αυτό πρέπει να βρω και χρήμα για τους συναδέλφους.
Φυσικά τα ταξίδια δεν είναι το μόνο που με απασχολεί. Οι δουλειές δεν παύουν ποτέ. Ενώ τουλάχιστον έχω τελειώσει homework, έχω και μερικά ακόμη πράγματα να κάνω. Κατ'αρχήν κατά τις προκαταρκτικές εξετάσεις μου ζήτησαν οι καθηγητές μου να ετοιμάσω research proposal. Ναι μεν σε μεγάλο βαθμο έχω κάνει παρόμοια με την αναφορά στην αρχή του καλοκαιριού αλλά πρέπει να το γράψω. Κατά δεύτερον έχω να διαβάσω την βιβλιογραφία που έχω βρει. Αυτή τη στιγμη διαβάζω το διδακτορικό ενός στην Ολλανδία. Κατα τρίτον (και αυτό παει και ως προς το 2ο μάθημα που έχω) πρέπει να ετοιμάσω την δημοσίευση. Δυστυχώς δεν έχει τελειώσει η έρευνα ακόμη, πρέπει να κάτσω και να την κάνω.
Το καθένα απ'όλα αυτά από μόνο του είναι αρκετά ασήμαντο (εκτός από το να συντονίσω τους Ελληνες, όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό). Ολά μαζί όμως, σε συνδιασμό και με τα μαθήματα φορτώνουν την κατάσταση. Ετσι, αυτό το Σαββατοκύριακο, παρότι δεν είχα homework, πήγα στο γραφείο μου και έγραψα λίγο ακόμη από το research proposal και διάβασα λίγο ακόμη από τη διατριβή που διαβάζω. Να δούμε πως θα καταλήξει η κατάσταση
Φυσικά τα ταξίδια δεν είναι το μόνο που με απασχολεί. Οι δουλειές δεν παύουν ποτέ. Ενώ τουλάχιστον έχω τελειώσει homework, έχω και μερικά ακόμη πράγματα να κάνω. Κατ'αρχήν κατά τις προκαταρκτικές εξετάσεις μου ζήτησαν οι καθηγητές μου να ετοιμάσω research proposal. Ναι μεν σε μεγάλο βαθμο έχω κάνει παρόμοια με την αναφορά στην αρχή του καλοκαιριού αλλά πρέπει να το γράψω. Κατά δεύτερον έχω να διαβάσω την βιβλιογραφία που έχω βρει. Αυτή τη στιγμη διαβάζω το διδακτορικό ενός στην Ολλανδία. Κατα τρίτον (και αυτό παει και ως προς το 2ο μάθημα που έχω) πρέπει να ετοιμάσω την δημοσίευση. Δυστυχώς δεν έχει τελειώσει η έρευνα ακόμη, πρέπει να κάτσω και να την κάνω.
Το καθένα απ'όλα αυτά από μόνο του είναι αρκετά ασήμαντο (εκτός από το να συντονίσω τους Ελληνες, όλοι ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι αυτό). Ολά μαζί όμως, σε συνδιασμό και με τα μαθήματα φορτώνουν την κατάσταση. Ετσι, αυτό το Σαββατοκύριακο, παρότι δεν είχα homework, πήγα στο γραφείο μου και έγραψα λίγο ακόμη από το research proposal και διάβασα λίγο ακόμη από τη διατριβή που διαβάζω. Να δούμε πως θα καταλήξει η κατάσταση
Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012
Αλλαγή ταχύτητας
Την προηγούμενη εβδομάδα είχα 3 παρουσιάσεις σε 6 ημέρες. Φοβερά αγχωτικό, αρκετά κουραστικό αλλά τουλάχιστον τελείωσε. Πέρασε, κοιμήθηκα, καιρός για άλλα. Όπου άλλα είναι να τελειώσω το homework που με φορτώνουν στα μαθήματα αλλά και τις ουρές μου για το διδακτορικό. Καθότι έχω αναλάβει και διάφορες υποχρεώσεις σε διαφόρους ομίλους έχω και αυτά να μου γεμίζουν τον χρόνο. Πρώτο και βασικότερο είναι η συμμετοχή του συνδέσμου των Ελληνων σε πρωταθλημα basket που οργανώνει η Αρχιεπισκοπή στη Charlotte. Έχω πρόθεση να πάνε όσο το δυνατόν περισσότεροι χωρίς να χρεωκοπήσει το ταμείο. Άλλο ζήτημα προσωπικό είναι να πάω στο συνέδριο ASA στο Cincinnati. Η δυσκολία εκεί έγκειται στο ότι πάω αμέσως μετά σε άλλο συνέδριο στη Βόρεια Βιρτζίνια και πρέπει να ξεμπερδέψω με τη μεταφορά και τό ξενοδοχείο. Πάντως αυτοί οι μπελάδες είναι αντιμετωπίσιμοι, πιθανόν και μέσα στην εβδομάδα. Απλά με απασχολούνε, πράγμα και καλό και κακό. Είμαι χαλαρότερος απ'ότι ήμουν χτες και έτσι πιο ικανός να το αντιμετωπίσω
Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου 2012
Πρωτη αιχμη εργασίας
Από τη στιγμή που έγραψα την τελευταία ανάρτηση συνέβησαν αρκετά. Κατ'αρχήν ήταν η Κυριακή προ του Σταυρού κατα τη διάρκεια της οποίας εορτάζεται η μνήμη του Χρυσοστόμου Σμύρνης και των Μικρασιατών Αγίων. Κατάφερα ώστε να ψαλλεί το απολυτίκιο του αν και όχι κατά τη λειτουργία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθότι είναι σκλαβωμένο δεν μπορεί να τον εορτάσει. Εν συνεχεία είχα την επίσκεψη των γονέων. Το ταξίδι στη Charlottesville να τους φέρω ήταν κουραστικό, το πρόγραμμά μου ήρθε πάνω κάτω αλλά χάρηκα πολύ. Αν η μάνα μου δεν είχε λίγο πειράξει και την οθόνη (το οποίο σήμαινε ότι δεν μπόρεσα να απολάυσω τη συναυλία των Gym Class Heroes καθότι το διόρθωνα) θα έλεγα ότι πήγαν όλα ευχάριστα. Επί τη ευκαιρία παραθέσαμε και γεύμα στους συμφοιτητές μου, όσους εμφανίστηκαν. Ήταν ενδιάμεσα και το ελληνικό φεστιβάλ στην εκκλησία, κάποιοι πήγαν και βοήθησαν. Ξαναπήγα τους γονείς στο αεροδρόμιο αλλά ενδιάμεσα το αμάξι έβγαλε ότι θέλει συντήρηση, πρέπει και αυτό να το κανονίσω. Χτες δεν πήγα στην εκκλησία, πέρασα όλη την ημέρα στο ανήλιαγο εργαστήριο όπου βρίσκομαι αυτή τη στιγμή δουλεύοντας σε homework. Μπορεί μεν ακόμα να μην το έχω τελειώσει αλλά το ότι προχώτησα πολύ μου μείωσε πολύ το άγχος. Το ότι απελευθερώθηκα από τους γονείς (πριν παρεξηγηθούμε τους περίμενα με ανυπομονησία και χάρηκα που ήταν εδώ) σημαίνει ότι το πρόγραμμά μου είναι πιο άδειο. Θεωρητικά η δουλεία έχει μειωθέι, πρακτικά έχω 3 παρουσιάσεις να κάνω στις επόμενες 7 ημέρες. Καιρός να τα τελειώνω
Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012
35 χρόνια Voyager, ένας μήνας Curiosity
Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία θυμάμαι από τον εξωτερικό κόσμο κατά την παιδική μου ηλικία. Όταν λέω εξωτερικός κόσμος εννοώ αντικείμενα με τα οποία δεν είχα άμεση επαφή, θυμάμαι πάρα πολύ καλά το να περνάω τη Γιουγκοσλαβία ή το Checkpoint Charlie. Αίσθηση του χρόνου απέκτησα τις τελευταίες ημέρες του 1984 διότι θυμάμαι τα μυνήματα στην τηλεόραση "ευτυχισμένος ο καινούργιος χρόνος 1985". Θυμάμαι την καταστροφή του Challenger. Θυμάμαι τον νεκρό οπαδό της Λάρισας στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ. Θυμάμαι τις δημοτικές εκλογές του 1986 στον Πειραιά. Θυμάμαι επίσης την κρίση του 87, έστω και οριακά (αλλά την απόπειρα δολοφονίας του Οζάλ όπου τη σφαίρα σταμάτησε το μικρόφωνο πάρα πολύ καλά). Αρκετά καλά όμως αρχίζω και θυμάμαι από το 1989, όταν δεν είχα γίνει ακόμη 10 καθότι τα γενέθλιά μου είναι Οκτώβριο. Θυμάμαι τους Ανατολικογερμανούς να περνάνε στη Δυτική Γερμανία διασχίζοντας τα Αυστροτσεχοσλοβακικά σύνορα. Θυμάμαι την Αλληλλεγύη να γίνεται εν τέλει κυβέρνηση στην Πολωνία. Εν συνεχεία ακολούθησε η πτώση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού η οποία ήταν πολύ βίαιη στη Ρουμανία, ακόμα θυμάμαι τους τρομοκρατημένους φοιτητές. Αυτό όμως το οποίο θυμούνται οι περισσότεροι στην Ελλάδα δεν είναι τόσο τα εξωτερικά όσο τα εσωτερικά, την απίστευτη σήψη που αναδύονταν από την υπόθεση Μιμή/Χέρφιλντ/Τσοβόλα Δώστα Όλα/Σκάνδαλο Κοσκωτά κλπ. Μέσα σε όλα υπήρχε το απίστευτο πολιτικό μίσος (για να μην χάσει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ ήταν πρόθυμο να τινάξει την χώρα στον αέρα!), οι φωτογραφίες της Μιμής, οι κασέτες των υποκλοπών για να οδηγηθούμε στον Τζανετάκη και την "υπέρβαση" του Εμφυλίου (εκ των υστέρων μάλλον πρόκειτο για ανίερη συμμαχία κατά του ΠΑΣΟΚ παρά κάτι άλλο) και στο Ζωλότα με την Ελλάδα στο άκρο του γκρεμμού. Αμ σφάζονται την μία ημέρα, αμ όλοι μαζί την επομένη κυβέρνηση! Προσωπικά εκεί ήταν που απέρριψα την ιδεολογία, όταν είδα και τους 3 μαζί στην κυβέρνηση.
Μέσα σε όλα αυτά έχω μία πολύ ζεστή και ευχάριστη μνήμη από τον Αύγουστο. Η πτώση του κομμουνισμού ήταν συγχρόνως ελπίδα αλλά και φόβος για το μέλλον, η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα αισιοδοξία δεν προκαλούσε. Η ευχάριστη μνήμη ήταν από τον πλανήτη Ποσειδώνα. Τον Αύγουστο του 1989 για πρώτη (και μόνη εως τώρα) φορά μία διαστημοσυσκευή (κατά τα φαινόμενα έτσι λέμε στα Ελληνικά space probe), το Voyager 2 τον επισκεύφθηκε και μας έφερε πληροφορίες. Έχω μνήμη ότι κάτι έγινε και το 1986 με του Ουρανό αλλά πρόκειται για μνήμη μνήμης, φοβερά αμυδρό. Την επίσκεψη στον Ποσειδώνα την θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα αλλά ήξερα τι ήθελα να γίνω. Δυστυχώς στην Ελλάδα μπορούμε να εκπαιδεύουμε αυτούς που μπορούν να κατασκευάσουν διαστημοσυσκευές αλλά δεν τις κατασκευάζουμε κιόλας, προτιμούμε να δώσουμε τα λεφτά για να διορίσουμε ημέτερους στο Δημόσιο. Έτσι δεν μπόρεσα να ακολουθήσω το παιδικό μου όνειρό αλλά ακολουθόντας τον δρόμο της τηλεπισκόπισης έφτασα αρκετά κοντά.
Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια το Voyager 1 (το οποίο εκτοξεύτηκε 2ο) εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα. Με σκοπό να το εορτάσει η NASA είχε χτες συνέντευξη τύπου με τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν τη αποστολή ακόμα και σήμερα, μπορεί να έχει φύγει από τους πλανήτες προ πολλού αλλά ακόμα μαζεύει στοιχεία για το ηλιακό σύστημα. Για την ακρίβεια μαζεύει στοιχεία για το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον καθώς κινείται προς τον διαστρικό χώρο. Βρίσκεται πολύ κοντά στον ηλεκτρομαγνητικό όριο διαστρικού/διαπλανητικού χώρου, μπορεί να το διασχίσει ανά πάσα στιγμή. Τα στοιχεία τα οποία επιστρέφει θα το αποδείξουν. Ένας από αυτούς του επιστήμονες είναι και ο Έλληνας Θωμάς Κριμιτζής, ο οποίος είναι από την Χίο και του οποίου είχαν πάρει συνέντευξη Ελληνικά ΜΜΕ κάποτε. Όταν ποτέ βγαίνει είδηση στα ΜΜΕ για τη διαστημοσυκευή την παρακολουθώ ανελλειπώς, όχι μόνο από επιστημονικό ενδιαφέρον αλλά διότι είναι και από τα σημεία επαφής με μία ιδιαίτερα τρυφερή ηλικία μου
Πριν από 1 μήνα επίσης το Mars Science Laboratory Curiosity προσαρειώθηκε. Παρακολούθησα το συμβαν στη NASA TV ζωντανά παρότι ήταν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και η επομένη ήταν εργάσιμη. Επίσης παρακολουθώ ανελλιπως της συνεντεύξεις τύπου αν και παραδέχομαι ότι έχασα την τελευταία λόγω των μαθημάτων. Δεν είμαι ο μόνος ο οποίος παρακολουθεί, κάθε άλλο, το δημόσιο ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο (λαμβάνοντας υπ'όψιν για το τι μιλάμε). Καθότι έχω ευρυζωνικη σύνδεση (κάτι που δεν είχα το 2004 με τα Spirit και Opportunity) μπορώ να βλέπω πράγματα ζωντανά που δεν μπορούσα παλαιότερα. Είναι ένας τρόπος να εκτονώνω και το αγχος που έχω ζώντας εδω
Μέσα σε όλα αυτά έχω μία πολύ ζεστή και ευχάριστη μνήμη από τον Αύγουστο. Η πτώση του κομμουνισμού ήταν συγχρόνως ελπίδα αλλά και φόβος για το μέλλον, η εσωτερική κατάσταση στην Ελλάδα αισιοδοξία δεν προκαλούσε. Η ευχάριστη μνήμη ήταν από τον πλανήτη Ποσειδώνα. Τον Αύγουστο του 1989 για πρώτη (και μόνη εως τώρα) φορά μία διαστημοσυσκευή (κατά τα φαινόμενα έτσι λέμε στα Ελληνικά space probe), το Voyager 2 τον επισκεύφθηκε και μας έφερε πληροφορίες. Έχω μνήμη ότι κάτι έγινε και το 1986 με του Ουρανό αλλά πρόκειται για μνήμη μνήμης, φοβερά αμυδρό. Την επίσκεψη στον Ποσειδώνα την θυμάμαι πάρα πολύ καλά. Δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα αλλά ήξερα τι ήθελα να γίνω. Δυστυχώς στην Ελλάδα μπορούμε να εκπαιδεύουμε αυτούς που μπορούν να κατασκευάσουν διαστημοσυσκευές αλλά δεν τις κατασκευάζουμε κιόλας, προτιμούμε να δώσουμε τα λεφτά για να διορίσουμε ημέτερους στο Δημόσιο. Έτσι δεν μπόρεσα να ακολουθήσω το παιδικό μου όνειρό αλλά ακολουθόντας τον δρόμο της τηλεπισκόπισης έφτασα αρκετά κοντά.
Σαν σήμερα πριν από 35 χρόνια το Voyager 1 (το οποίο εκτοξεύτηκε 2ο) εκτοξεύτηκε από τη Φλόριντα. Με σκοπό να το εορτάσει η NASA είχε χτες συνέντευξη τύπου με τους επιστήμονες οι οποίοι παρακολουθούν τη αποστολή ακόμα και σήμερα, μπορεί να έχει φύγει από τους πλανήτες προ πολλού αλλά ακόμα μαζεύει στοιχεία για το ηλιακό σύστημα. Για την ακρίβεια μαζεύει στοιχεία για το ηλεκτρομαγνητικό περιβάλλον καθώς κινείται προς τον διαστρικό χώρο. Βρίσκεται πολύ κοντά στον ηλεκτρομαγνητικό όριο διαστρικού/διαπλανητικού χώρου, μπορεί να το διασχίσει ανά πάσα στιγμή. Τα στοιχεία τα οποία επιστρέφει θα το αποδείξουν. Ένας από αυτούς του επιστήμονες είναι και ο Έλληνας Θωμάς Κριμιτζής, ο οποίος είναι από την Χίο και του οποίου είχαν πάρει συνέντευξη Ελληνικά ΜΜΕ κάποτε. Όταν ποτέ βγαίνει είδηση στα ΜΜΕ για τη διαστημοσυκευή την παρακολουθώ ανελλειπώς, όχι μόνο από επιστημονικό ενδιαφέρον αλλά διότι είναι και από τα σημεία επαφής με μία ιδιαίτερα τρυφερή ηλικία μου
Πριν από 1 μήνα επίσης το Mars Science Laboratory Curiosity προσαρειώθηκε. Παρακολούθησα το συμβαν στη NASA TV ζωντανά παρότι ήταν αρκετά μετά τα μεσάνυχτα και η επομένη ήταν εργάσιμη. Επίσης παρακολουθώ ανελλιπως της συνεντεύξεις τύπου αν και παραδέχομαι ότι έχασα την τελευταία λόγω των μαθημάτων. Δεν είμαι ο μόνος ο οποίος παρακολουθεί, κάθε άλλο, το δημόσιο ενδιαφέρον είναι πολύ μεγάλο (λαμβάνοντας υπ'όψιν για το τι μιλάμε). Καθότι έχω ευρυζωνικη σύνδεση (κάτι που δεν είχα το 2004 με τα Spirit και Opportunity) μπορώ να βλέπω πράγματα ζωντανά που δεν μπορούσα παλαιότερα. Είναι ένας τρόπος να εκτονώνω και το αγχος που έχω ζώντας εδω
Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012
PhD Candidate
Ναι, επιτέλους, πέρασα! Τέλος τα preliminary exams, δεν είμαι πια φοιτητής (ή μάλλον είμαι στα ελληνικά), είμαι PhD candidate. Την Τετάρτη προς Πέμπτη κοιμήθηκα παραδόξως αρκετά, ότι δεν μπόρεσα την νύχτα κοιμήθηκα το απόγευμα. Εν συνεχεία είχα από νωρίς ύπνο αλλά κράτησα τον εαυτό μου λίγο παραπάνω ξύπνιο. Σηκώθηκα με το ξυπνητήρι, ανέβηκα να αγοράσω donuts και έφτασα στην αίθουσα ακριβώς στις 8. Οι δύο καθηγητές ήταν εκεί, οι άλλοι δύο λίγο άργησαν αλλά 8.10 είχα ξεκινήσει να απαντάω στις ερωτήσεις. Με ρωτούσαν συνέχεια αντικείμενα σχετικά με το τι κάνω, πώς το κάνω, γιατί το κάνω. Στις 2 ώρες ο ένας καθηγητής εκμαίευσε από εμένα ότι δεν έχω κάνει κάτι το πραγματικά πρωτότυπο. Τέλος στις 2 1/2 ώρες με έβγαλαν έξω. Το επόμενο δεκάλεπτο ήταν από τα πλέον αγχώδη της ζωής μου. Μετά με φώναξαν, μου έδωσαν συγχαριτήρια και μου είπαν ότι πέρασα αλλά πρέπει να τους γράψω νέο research proposal. Μετά μετέφερα το έντυπο των εξετάσεων στο graduate school, πήγα στο γραφείο μου, δεν μπορώ να πω ότι πανηγύρισα αλλά σίγουρα ήμουν πολύ χαρούμενος. Προσκάλεσα μετά τους γνωστούς μου όλους για έξοδο στο Ρόανοουκ γνωρίζοντας ότι ελάχιστοι θα πήγαιναν.
Πραγματικά εν τέλει οι μόνοι που πήγαν ήταν οι 3 στο όχημα μου (εγω + δύο άλλοι). Υποτίθεται ότι θα έρχονταν να με δούνε και δύο που μένουν στην πόλη αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Πήγαμε πρώτα στο Metro! το οποίο είναι ευρωπαϊκό υποτίθεται μαγαζί, με το που ήπια το ποτό μου το γύρισε σε μάυρη μουσική. Μετά 30 λεπτά το κουραστήκαμε και πήγαμε δίπλα στο Corned Beef & Co. Ηλεκτρονική μουσική δεν έπαιζε σε καμία από τις 4 πίστες, στη μία τουλάχιστον είχε εμπορική μουσική του κάποτε. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι αυτή την ίδια παίζει κατα καιρόυς στο Big Al's, πρέπει να έχει για τους Αμερικάνους την ίδια λειτουργία με τα γνωστά δεδομένα τραγούδια που παίζουν συνέχεια όλα τα χρόνια τα σκυλάδικα στην Ελλάδα. Καθότι κέφι δεν κάναμε πήγαμε και στο τρίτο μαγαζί του Roanoke, το Cornerstone όπου δύο λεπτά αφού μπήκαμε το γύρισε και αυτός σε μαύρη μουσική. Αμάν! Έφυγα από το Blacksburg για να ξεφύγω από αυτή την αηδία και πέφτω συνέχεια επάνω της; Δεν ήταν πλήρη απώλεια, τουλάχιστον μίλησαμε με κάποια κορίτσια που κάθισαν δίπλα μας και μετά γυρίσαμε σπίτι. Ενα το πρωί ο νέος συνάδελφος δεν με είχε ξυπνήσει τηλεφωνόντας μου για να ρωτήσει για το Skype καθότι οι συγκενείς του τον είχαν τρομάξει, καλά θα έλεγα ότι πήγαν τα πράγματα. Όσο καλά τα πήγα με την εξέταση αλλά τόσο άσχημα τα πήγα μετά με τη διασκέδαση. Τουλάχιστον σε 5 εβδομάδες με το καλό θα πάμε στη Βασίλισσα πόλη (the Queen City), την Charlotte
Πραγματικά εν τέλει οι μόνοι που πήγαν ήταν οι 3 στο όχημα μου (εγω + δύο άλλοι). Υποτίθεται ότι θα έρχονταν να με δούνε και δύο που μένουν στην πόλη αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Πήγαμε πρώτα στο Metro! το οποίο είναι ευρωπαϊκό υποτίθεται μαγαζί, με το που ήπια το ποτό μου το γύρισε σε μάυρη μουσική. Μετά 30 λεπτά το κουραστήκαμε και πήγαμε δίπλα στο Corned Beef & Co. Ηλεκτρονική μουσική δεν έπαιζε σε καμία από τις 4 πίστες, στη μία τουλάχιστον είχε εμπορική μουσική του κάποτε. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι αυτή την ίδια παίζει κατα καιρόυς στο Big Al's, πρέπει να έχει για τους Αμερικάνους την ίδια λειτουργία με τα γνωστά δεδομένα τραγούδια που παίζουν συνέχεια όλα τα χρόνια τα σκυλάδικα στην Ελλάδα. Καθότι κέφι δεν κάναμε πήγαμε και στο τρίτο μαγαζί του Roanoke, το Cornerstone όπου δύο λεπτά αφού μπήκαμε το γύρισε και αυτός σε μαύρη μουσική. Αμάν! Έφυγα από το Blacksburg για να ξεφύγω από αυτή την αηδία και πέφτω συνέχεια επάνω της; Δεν ήταν πλήρη απώλεια, τουλάχιστον μίλησαμε με κάποια κορίτσια που κάθισαν δίπλα μας και μετά γυρίσαμε σπίτι. Ενα το πρωί ο νέος συνάδελφος δεν με είχε ξυπνήσει τηλεφωνόντας μου για να ρωτήσει για το Skype καθότι οι συγκενείς του τον είχαν τρομάξει, καλά θα έλεγα ότι πήγαν τα πράγματα. Όσο καλά τα πήγα με την εξέταση αλλά τόσο άσχημα τα πήγα μετά με τη διασκέδαση. Τουλάχιστον σε 5 εβδομάδες με το καλό θα πάμε στη Βασίλισσα πόλη (the Queen City), την Charlotte
Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012
Το προσωπο της εξαντλησης
Η εβδομαδα των πικνικ εχει ξεκινήσει για τα καλά. Μπορει μεν να είναι ευχάριστο το να τρως δωρεάν και να γνωρίζεις νέο κόσμο, είναι όμως και χρονοβόρο. Γυρνάω στο σπίτι μου το νωρίτερο στις 9 με αποτέλεσμα να είναι αρκετά κουρασμένος. Απλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, και η τηλεόραση ακόμα με κουράζει. Ακολουθούν ορισμένα πικνικ ακόμη και μετά ξεκινούν τα μαθήματα. Πρώτη εβδομάδα μαθημάτων έχω και τα preliminary exams, ή μάλλον το προφορικό τους μέρος. Κατά τα άλλα οι φοιτητές σταδιακά επιστρέφουν. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι αυτοκίνητα τα οποία ξεφορτώνουν έπιπλα, όλο και περισσότερος κόσμος κυκλοφορεί στους δρόμους, γενικά η κίνηση στο πανεπιστήμιο αρχίζει να θυμίζει το φυσιολογικό.
Όταν παρέδωσα τα θέματα του τελευταίου καθηγητή από την μία ανακουφίστηκα αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πλέον. Ούτε καν μπορούσα να διαβάσω βιβλιογραφία. Δυστυχώς έχω κάποιες προθεσμίες οι οποίες λήγουν αύριο. Ξανα μανά θα τις πιάσω τσίμα τσίμα. Εάν είχα παραπάνω χρόνο να ηρεμήσω πριν την αρχή του εξαμήνου θα τον εκμεταλλευόμουνα, προς το παρόν όμως είμαι ευχαριστημένος που πρόλαωα να τελειώσω την εξέταση πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Το μόνο που βλέπω και με ηρεμεί είναι η συνέντευξη τύπου για το Curiosity. Πάντα το διαστημικό πρόγραμμα με γέμιζε με ευχαρίστιση
Όταν παρέδωσα τα θέματα του τελευταίου καθηγητή από την μία ανακουφίστηκα αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να κάνω τίποτα πλέον. Ούτε καν μπορούσα να διαβάσω βιβλιογραφία. Δυστυχώς έχω κάποιες προθεσμίες οι οποίες λήγουν αύριο. Ξανα μανά θα τις πιάσω τσίμα τσίμα. Εάν είχα παραπάνω χρόνο να ηρεμήσω πριν την αρχή του εξαμήνου θα τον εκμεταλλευόμουνα, προς το παρόν όμως είμαι ευχαριστημένος που πρόλαωα να τελειώσω την εξέταση πριν αρχίσουν τα μαθήματα. Το μόνο που βλέπω και με ηρεμεί είναι η συνέντευξη τύπου για το Curiosity. Πάντα το διαστημικό πρόγραμμα με γέμιζε με ευχαρίστιση
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Δυο καθηγητές αργότερα
Χτες τελείωσα με τα θέματα του τρίτου καθηγητή. Εχει μείνει μόνο ο τέταρτος τον οποίο θα δώσω από Δευτέρα. Ξεκινόντας με τον πρώτο καθηγητή είχα αρκετό άγχος το οποίο με επηρέασε πολύ, τα θέματα δεν ήταν δύσκολα. Ο ύπνος μου έχει γενικότερα διαλυθεί αν και φταίνε και τα έργα που γίνονται στο δάσος δίπλα μου. Κανονικό ύπνο έριξα τώρα το μεσημέρι. Κατά τα άλλα ήρθε και νέος Έλληνας φοιτητής και τον βοήθησα λιγάκι. Αυτός μάλιστα είναι και γεωπόνος. Τον ελεύθερο χρόνο μου τον περνάω διαβάζοντας ένα βιβλίο για την Αρχαία Εγγυής Ανατολή και βλέποντας τι κάνει το Curiosity στον Αρη. Από τη στιγμή που τελειώσω τις προκαταρκτικές εξετάσεις μπορώ εν τέλει να αποφοιτήσω αν και ακόμη φαίνεται το τέλος του διδακτορικού μου τόσο μάκρια όσο και το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου μετά τη μάχη του Σταλινγκραντ. Ηρεμώ λιγάκι, βλέπω λίγο τηλεόραση και ψιλοξεκουράζομαι. Αν μπορούσα να λύσω και το πρόβλημα ύπνου όλα θα ήταν καλά. Από την άλλη εβδομάδα ξεκινάνε τα πικ νικ της αρχής του έτους. Από της 1ης του Ινδικτίωνος ελπίζω να πάνε καλύτερα τα πράγματα
Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012
Preliminary exams ημέρα πρώτη καθηγητής πρώτος
Έφτασε η ώρα. Ξύπνησα το πρωϊ νωρίτερα απο συνήθως και πήγα στο γραφείο μου. Αφ'ότου περίμενα κανα μισάωρο να τελειώσω ο καθηγητής με τις άλλες υποχρεώσεις του μου έδωσε τα πρώτα θέματα, τα οποία ήταν αλλου μέλους της επιτροπής μου. Χρόνος για τα συγκεκριμένα θέματα τα είχε ορίσει σε έννεα ώρες, αλλά ο καθηγητής μου μου έδωσε έως αύριο το πρωί. Δεν ήταν δύσκολα ερωτήματα, απλά είχα αρκετό άγχος. Σταδιακά κάθισα και άρχισα να γράφω. Αφου έκανα τρια σοβαρά διαλλείματα, δύο για φαϊ και ένα για να καθαρίσει το μυαλό μου, τα παρέδωσα στις 7 το βράδυ. Αύριο ακολουθούν τα θέματα του καθηγητή μου, ο οποίος μου είπε ότι θέλει περί τις 2 με 3 ημέρες. Οι άλλοι καθηγητές δεν του έχουν στείλει ακόμη αλλά μέχρι να τελειώσω μπορεί κάποιος από αυτούς να έχει. Σε κάθε περίπτωση το να ηρεμήσω καμία ημέρα δεν με πειράζει καθόλου. Όσο περισσότερο δουλεύω τόσο λιγότερο με αγχώνουν. Καιρός επιτέλους να τελειώνω, τόσο με την εξέταση αλλά και με το διδακτορικό. Βέβαια αυτό θα αργήσει ακόμη
Κυριακή 12 Αυγούστου 2012
Το τελος της Νέας Υόρκης
Ήρθε ο καιρός να τελειώσω με την ιστορία της Νέας Υόρκης καθότι από αύριο ξεκινώ τα preliminary exams. Καθότι κάθομαι ακόμα και γράφω για το ταξίδι αυτό δεν έχω καταφερει να μιλήσω ούτε για το επόμενο ταξίδι που έκανα με τον καθηγητή μυο στην Ανατολική Ακτή της Virginia ούτε για τον ενθουσιασμό που μου έχει προκαλέσει το Curiosity στον Άρη. Αλλά όσο πιο γρήγορα τελειώσω με τις ουρές μου τόσο πιθανότερο το να γράψω γι'αυτά
Καθότι είχαμε επισκεφθεί τα άλλα τέσσερα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, έπεισα την αδερφή μου να επισκεφθούμε το Bronx ώστε να έχουμε δει και τα 5. Έτσι Δευτέρα πρωί πήραμε το μετρό και ανεβήκαμε σε ένα από τα καλύτερα τμήματά του. Τρομάξαμε με την συνοικία, απεδείχθει ένα από τα βραχύτερα ταξίδια που κάναμε, λίγο πάνω από ώρα. Όντως πείστηκα ότι καλώς δεν μείναμε εκεί πάνω διότι είναι επικίνδυνα, μπορεί να μην είδαμε κανένα έγκλημα αλλά την νύχτα οραγματικά θα φοβόμουν να πάω. Πάντως είχε και διάφορα καταστήματα με μπούρδες όπου η αδερφή μου αγόρασε πραγματάκια για το βαφτιστήρι της και παρόμοια. Το Manhattan (με μερική εξαίρεση το Upper West Side για το οποίο θα μιλήσω αργότερα) μου θύμισε Παρίσι, το Brooklyn, τουλάχιστον η περιοχή περί Atlantic Avenue και κέντρο που είδαμε, μου θύμισε Λονδίνο με όλα τα τούβλινα κτήρια. Το Bronx μου θύμισε banilieu, ήταν γεμάτο πολυκατοικίες που θύμιζαν logement social και τέτοιου τύπου κόσμος κυκλοφορούσε στον δρόμο. Πήραμε το μετρό με την αδερφή μου και κατεβήκαμε Upper West Side προς Central Park, συγκεκριμένα στην Amsterdam. Πήγαμε πρώτα προς τον Hudson σε ένα παρκάκι και καθίσαμε, μετά πήγαμε προς Central Park. H αδερφή μου μπήκε σε δυο thrift stores εκείνη την ημέρα, ένα στο Bronx που δεν της άρεσε διότι είχε ρούχα φτωχών και το άλλο στο Upper Wes Side που είχε πολύ καλύτερα ρούχα. Γενικά η συγκεκριμένη συνοικία στην οποία λαμβάνει χώρα το West Side Story φαίνονταν καθαρά ως μία ασπρη συνοικία που μαύρισε και μετά ξανάσπρισε: Έχει αρκετά παλαιά κτήρια με κλασσικιστικές προσόψεις, έχει το αρχηγείο της NAACP για την Νέα Υόρκη και ορισμένους μαύρους να περιφέρονται αλλά κατά τα άλλα η συνοικία ήταν πολύ άσπρη ως προς τους κστοίκους και είχε και τέτοιου τύπου καταστήματα. Μπήκαμε Central Park όπου θαυμάσαμε την λίμνη της Jackie Onassis στην οποία καθρεφτίζονταν πολύ όμορφα τα γύρω κτήρια και μετά ξαναγυρίσαμε εκτός του πάρκου στα δυτικά όπου και φαγαμε. Εκεί ψηλά το φαϊ ήταν πολύ φτηνότερο απ'ότι στο κάτω Manhattan όπου ήταν το ξενοδοχείο. Μετά κατεβήκαμε αρκετά την Amsterdam όπου η αδερφή μου έμπαινε σε μαγαζιά και έβλεπε ρούχα και παπούτσια ενώ εγώ φωτογράφιζα το κτήρια τα οποία σε αυτό το κομμάτι ηταν κυρίως τούβλινα. Εν τέλει βρήκαμε ενά Trader Joe's όπου κάναμε ψώνια (και όντως όπως έλεγε οι τιμές στην Νέα Υόρκη ήταν οι ίδιεσ όπως στην υπόλοιπη χώρα) και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, αρκετά αργά. Κάθισα και έφτιαξα την βαλίτσα μου, βγήκαμε και φάγαμε και μετά εγώ περπάτησα την Brooklyn Bridge εώς το τέλος και πίσω.
Η επομένη ήταν η τελευταία ημέρα στην Νέα Υόρκη και την αφιερώσαμε κυρίως στο μάζεμα. Μετά από τηλεφωνικό check out αφήσαμε κάτω στην είσοδο τις βαλίτσες και βγήκαμε κυρίως βόλτα στα μαγαζιά εκει γύρω όπου και φάγαμε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πήρα την βαλίτσα μου και χαιρετιθήκαμε. Ανέβηκα Times Square και περπάτησα εώς το Port Authority Bus Terminal. Μπήκα στο λεωφορείο, σταματήσαμε έξω από τη Βαλτιμόρη και μετά στη Washington Union Station, ο οποίος μου άρεσε. Μετά πήρα το δεύτερο λεωφορείο και κατεβηκα στο Christiansburg όπου με περίμενε φίλος. Η ώρα ήταν 3 και τα χαράματα. Δυστυχώς η επομένη δεν έμελε να είναι ημέρα ξεκούρασης διότι οδήγησα έως το Lynchburg να πάρω το ευεργέτη ο οποίος ήρθε με το αεροπλάνο. Μου πήρε αρκετές ημέρες να ξεκουραστώ, θα έλεγα ότι κοιμηθηκα καλά στην Ανατολική Ακτή όπου μακρία από τους περισπασμούς του Blacksburg μπόρεσα να ηρεμήσω. Αλλά αυτή είναι μία ιστορία για μία άλλη φορά. Προς το παρόν αφήνω εδω την ιστορία της Νέας Υόρκης, αναφέροντας ότι έχω αφήσει και ορισμένες λεπτομέρεις εκτός τύπου ότι το πρώτο Σάββατο βράδυ ανεβήκαμε στο Union Station όπου φάγαμε πίτσα ή τη φορά που μπήκαμε στο Rockefeller Center
Καθότι είχαμε επισκεφθεί τα άλλα τέσσερα διαμερίσματα της Νέας Υόρκης, έπεισα την αδερφή μου να επισκεφθούμε το Bronx ώστε να έχουμε δει και τα 5. Έτσι Δευτέρα πρωί πήραμε το μετρό και ανεβήκαμε σε ένα από τα καλύτερα τμήματά του. Τρομάξαμε με την συνοικία, απεδείχθει ένα από τα βραχύτερα ταξίδια που κάναμε, λίγο πάνω από ώρα. Όντως πείστηκα ότι καλώς δεν μείναμε εκεί πάνω διότι είναι επικίνδυνα, μπορεί να μην είδαμε κανένα έγκλημα αλλά την νύχτα οραγματικά θα φοβόμουν να πάω. Πάντως είχε και διάφορα καταστήματα με μπούρδες όπου η αδερφή μου αγόρασε πραγματάκια για το βαφτιστήρι της και παρόμοια. Το Manhattan (με μερική εξαίρεση το Upper West Side για το οποίο θα μιλήσω αργότερα) μου θύμισε Παρίσι, το Brooklyn, τουλάχιστον η περιοχή περί Atlantic Avenue και κέντρο που είδαμε, μου θύμισε Λονδίνο με όλα τα τούβλινα κτήρια. Το Bronx μου θύμισε banilieu, ήταν γεμάτο πολυκατοικίες που θύμιζαν logement social και τέτοιου τύπου κόσμος κυκλοφορούσε στον δρόμο. Πήραμε το μετρό με την αδερφή μου και κατεβήκαμε Upper West Side προς Central Park, συγκεκριμένα στην Amsterdam. Πήγαμε πρώτα προς τον Hudson σε ένα παρκάκι και καθίσαμε, μετά πήγαμε προς Central Park. H αδερφή μου μπήκε σε δυο thrift stores εκείνη την ημέρα, ένα στο Bronx που δεν της άρεσε διότι είχε ρούχα φτωχών και το άλλο στο Upper Wes Side που είχε πολύ καλύτερα ρούχα. Γενικά η συγκεκριμένη συνοικία στην οποία λαμβάνει χώρα το West Side Story φαίνονταν καθαρά ως μία ασπρη συνοικία που μαύρισε και μετά ξανάσπρισε: Έχει αρκετά παλαιά κτήρια με κλασσικιστικές προσόψεις, έχει το αρχηγείο της NAACP για την Νέα Υόρκη και ορισμένους μαύρους να περιφέρονται αλλά κατά τα άλλα η συνοικία ήταν πολύ άσπρη ως προς τους κστοίκους και είχε και τέτοιου τύπου καταστήματα. Μπήκαμε Central Park όπου θαυμάσαμε την λίμνη της Jackie Onassis στην οποία καθρεφτίζονταν πολύ όμορφα τα γύρω κτήρια και μετά ξαναγυρίσαμε εκτός του πάρκου στα δυτικά όπου και φαγαμε. Εκεί ψηλά το φαϊ ήταν πολύ φτηνότερο απ'ότι στο κάτω Manhattan όπου ήταν το ξενοδοχείο. Μετά κατεβήκαμε αρκετά την Amsterdam όπου η αδερφή μου έμπαινε σε μαγαζιά και έβλεπε ρούχα και παπούτσια ενώ εγώ φωτογράφιζα το κτήρια τα οποία σε αυτό το κομμάτι ηταν κυρίως τούβλινα. Εν τέλει βρήκαμε ενά Trader Joe's όπου κάναμε ψώνια (και όντως όπως έλεγε οι τιμές στην Νέα Υόρκη ήταν οι ίδιεσ όπως στην υπόλοιπη χώρα) και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, αρκετά αργά. Κάθισα και έφτιαξα την βαλίτσα μου, βγήκαμε και φάγαμε και μετά εγώ περπάτησα την Brooklyn Bridge εώς το τέλος και πίσω.
Η επομένη ήταν η τελευταία ημέρα στην Νέα Υόρκη και την αφιερώσαμε κυρίως στο μάζεμα. Μετά από τηλεφωνικό check out αφήσαμε κάτω στην είσοδο τις βαλίτσες και βγήκαμε κυρίως βόλτα στα μαγαζιά εκει γύρω όπου και φάγαμε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, πήρα την βαλίτσα μου και χαιρετιθήκαμε. Ανέβηκα Times Square και περπάτησα εώς το Port Authority Bus Terminal. Μπήκα στο λεωφορείο, σταματήσαμε έξω από τη Βαλτιμόρη και μετά στη Washington Union Station, ο οποίος μου άρεσε. Μετά πήρα το δεύτερο λεωφορείο και κατεβηκα στο Christiansburg όπου με περίμενε φίλος. Η ώρα ήταν 3 και τα χαράματα. Δυστυχώς η επομένη δεν έμελε να είναι ημέρα ξεκούρασης διότι οδήγησα έως το Lynchburg να πάρω το ευεργέτη ο οποίος ήρθε με το αεροπλάνο. Μου πήρε αρκετές ημέρες να ξεκουραστώ, θα έλεγα ότι κοιμηθηκα καλά στην Ανατολική Ακτή όπου μακρία από τους περισπασμούς του Blacksburg μπόρεσα να ηρεμήσω. Αλλά αυτή είναι μία ιστορία για μία άλλη φορά. Προς το παρόν αφήνω εδω την ιστορία της Νέας Υόρκης, αναφέροντας ότι έχω αφήσει και ορισμένες λεπτομέρεις εκτός τύπου ότι το πρώτο Σάββατο βράδυ ανεβήκαμε στο Union Station όπου φάγαμε πίτσα ή τη φορά που μπήκαμε στο Rockefeller Center
Πέμπτη 9 Αυγούστου 2012
Δευτερο Σαββατοκύριακο στη Νέα Υόρκη
Είχα αφήσει την ιστορία το πρωΐ της Παρασκευής, ενώ ετοιμαζόμασταν να δούμε τον Νεοϋορκέζο συμφοιτητή μου. Είχαμε δώσει ώρα συνάντησης 12 το μεσημέρι. Καθότι είχαμε χρόνο πήγαμε το πρωί (εγώ και η αδερφή μου) προς το τελεφερίκ του Roosevelt Island. Κατεβήκαμε κάπου στην 5η λεωφόρο και περπατήσαμε και φτάσαμε στη γέφυρα. Ενώ περιμέναμε το τελεφερίκ κάναμε συζητήσεις πως το είχαμε δει σε επισόδειο του CSI New York, White Collar κλπ και πως έχει μία τάση να γίνονται φόνοι εκεί μέσα στην τηλεόραση. Στην πραγματικότητα φυσικά δεν έγινε κάποιος φόνος ενώ ήμασταν εκεί, απλά έχει φοβερή θέα. Κατεβήκαμε στο νησί, κάναμε λίγο γύρω, γυρίσαμε με το τελεφερίκ και φωτογράφησα και την άλλη πλευρά και πήραμε το τρένο. Είχαμε δώσει σημείο συνάντησης προς Times Square. Φτάσαμε, σύστισα την αδερφή μου η οποία εξεπλάγη επειδή το παιδί δεν είναι ακόμα 19 και πήγαμε προς το εναέριο πάρκο. Πιάσαμε κουβέντα για πολλά και διάφορα, παρότι ζέστη και λιακάδα και ντάλα μεσημέρι δεν μας πήραξε τόσο διότι ακριβώς η κουβέντα μας ευχαριστούσε. Πήραμε το τραίνο και κατεβήκαμε στο ξενοδοχείο. Στην είσοδό του ήταν ο ευεργέτης με τα δώρα, δυστυχώς με το πρόγραμμα που είχαμε μόνο 10 λεπτά μιλήσαμε. Ανεβάκαμε στο δωμάτιο και ο μικρός θαύμασε τη θέα, ποτέ του δεν είχε ανέβει τόσο ψηλά τόσο κάτω στο Manhattan (είναι από το Brooklyn). Μετά ανεβήκαμε στο Midtown, κάναμε ακόμη λίγη κουβέντα, γυρίσαμε τα μαγαζιά, τον αποχαιρετίσαμε και μετά πήγα με την αδερφή μου στο Museum of Modern Art. Το μουσείο έχει πολύ ενδιαφέρουσα συλλογή από τους Ναπολεόντιους Πολέμους και μετά. Οι πάνω όροφοι με τα παλαιότερα έργα τέχνης ήταν ενδιαφέρουσα, μετά όμως από τη δεκαετία του 40 η σύγχρονη τέχνη έγινε όλο και πιο ακατανόητη. Κάτι καταλάβαινα από Pop Art αλλά από το 1970 και έπειτα δεν μπορούσα να κατανοήσω γιατί τα συγκεκριμένα ήταν καν έργα τέχνης. Αρκετά ήταν μία μπούρδα και μισή. Λαμβάνοντας υπ'όψιν τον ρόλο του Μουσείου στην εκλαϊκευση της Σύγχρονης Τέχνης, πραγματικά βγήκα προβληματισμένος: το συγκεκριμένο μουσείο έχει τα γνωστότερα έργα της. Αυτά κιόλας που έγιναν αυτό τον αιώνα ήταν και τα 2 που έδειξε εντελώς ακατανόητα. Ίσως απλά χρειάζεται να σχηματοποιηθεί ένας Κανόνας πριν γίνουν τα έργα γνωστά και κατανοητά. Σε κάθε περίπτωση βγήκαμε από το Μουσείο και μετά από λίγη βόλτα κατεβήκαμε στο δωμάτιο.
Η επομένη έμελε να είναι η ημέρα του Metropolitan Museum of Art. Καθότι Bank of America weekend μπήκα εγώ δωρεάν και η αδερφή μου με φοιτητικό, αν και στο μουσείο αυτό η είσοδος είναι προαιρετική. Μπορείς να τους πεις "Δεν πληρώνω" αλλά είναι λίγο ξεφτίλα. Το συγκεκριμένο μουσείο ουσιαστικά δημιουργήθηκε μετά το 1880 όταν τα αντίστοιχα τύπου Λούβρο και Βρετανικό είχαν ήδη σχηματίσει την συλλογή τους. Η όλη υπόθεση ξεκίνησε με ένα ιδιώτη αρχαιολόγο ο οποίος (σε μία εποχή όπου οι ανασκαφείς κρατουσαν τα ευρήματα τους αντί να τα δίνουν στα κράτη που τα έσκαψαν) θέλησε να πουλήσει την σοβαρή συλλογή του. Η καλή κοινωνία της Νέας Υόρκης προσέφερε το μεγαλύτερο ποσό και επίσης επένδυσε στο να γίνουν ανασκαφές και αποκτήσεις αλλού καθότι οι ληστοβαρώνοι του 19ου αιώνα κατανοούσαν ότι αν δεν επένδυαν στην πνευματική ανάπτυξη της πόλης και της χώρας του θα έμεναν μόνο ώς ληστές, όχι ως βαρώνοι. Ήμασταν στο μουσείο από τις 11 παρά εώς μετά τις 5, η αδερφή μου είδε λίγο παραπάνω από το μισό, εγώ καθότι διάβαζα λίγο παραπάνω τις ταμπέλες των εκθεμάτων λίγο λιγότερο και στο τέλος απλά δεν μπορούσα άλλο να διαβάσω καθότι είχα κορεστεί από πληροφορίες. Ναι, συμβαίνει και αυτό σε εμένα, απλά πολύ σπάνια. Είδα κυρίως εκθέματα από αρχαιότητα και σε περιοχές με σχετική πολιτισμική συνάφεια με τον Ελληνισμό (και όχι πχ Κορέα ή Κίνα) και λόγω της χαμηλής ταχύτητας που περπατούσα κουράστηκαν φοβερά τα πόδια μου. Η αδερφή μου ενθουσιάστηκε και με τα καταστήματα μέσα στο Μουσείο, εγώ προτίμησα να δω περισσότερα εκθέματα. Παρεπιπτόντως είδα ελάχιστα από την πολύ μεγάλη συλλογή από πίνακες. Αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι ότι παρότι η συλλογή του ειναι μεγάλη δεν είχε το πολιτισμικό εύρος του Βρετανικού καθότι φυσικά οι κουφάλες Άγγλοι έκλεψαν τον κόσμο όλο ενώ οι Αμερικάνοι απλά έσκαψαν με την άδεια του κράτους όπου μπορούσαν. Μπορούσε να στήσει εκθέσεις για το οτιδήποτε αλλά όχι κατ'ανάγκην με καλά ευρήματα, στην γωνία πχ που είχε για το Βυζαντιο είχε τα ευρήματα που βρήκαν από το Κοπτικό μοναστήρι που είχε τότε στηθεί μέσα στον τάφο της Χατσεπσούτ σε μία εποχή οπού το Βυζάντιο το έβλεπαν ως παρακμή και απλά ήθελαν να μάθουν για το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου. Τα ευρήματα της Χαλκοκρατίας πχ αγάλματα έχουν κεντρική θέση, τα βυζαντινά (λόγω όμως και του χαρακτήρα τους) δευτερεύουσα αλλά και πάλι καλά που τα εκθέτουν διότι πολλά Βυζαντινά απλά δεν έχει. Η αδερφή μου ήθελε το πρωί να πάμε και στο Gugenheim, ήδη το μεσημέρι είχε καταλάβει ότι ήταν αδύνατον. Έτσι βγήκαμε, φάγαμε, είδαμε λίγα μαγαζιά και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Η Κυριακή ήταν λόγω της κουρασης του Μουσείου μία χαμηλής έντασης ημέρα. Πήραμε το πλοίο για το Governor's Island, μετά από τον μικρό γύρο του νησιού περάσαμε στο Brooklyn. Αφού περιμέναμε υπερβολική ώρα το λεωφορείο (αν και είχαμε δει πιο πριν διάφορα μαγαζιά με μπούρδες) πήγαμε στο Ikea όπου φάγαμε μεσημεριανό. Περάσαμε στο Manhattan με το πλοίο και ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο, παρότι περπάτησα λίγο ένιωθα πτώμα. Αργότερα κατέβηκα στα μαγαζιά. Το νησί φρούρειο ήταν πολύ ενδιαφέρον αλλά πολύ κουράγιο δεν είχα να το δω. Έχουν μείνει δύο ακόμα ημέρες ταξίδι, λογικά στην επόμενη ανάρτηση θα τελειώσω
Η επομένη έμελε να είναι η ημέρα του Metropolitan Museum of Art. Καθότι Bank of America weekend μπήκα εγώ δωρεάν και η αδερφή μου με φοιτητικό, αν και στο μουσείο αυτό η είσοδος είναι προαιρετική. Μπορείς να τους πεις "Δεν πληρώνω" αλλά είναι λίγο ξεφτίλα. Το συγκεκριμένο μουσείο ουσιαστικά δημιουργήθηκε μετά το 1880 όταν τα αντίστοιχα τύπου Λούβρο και Βρετανικό είχαν ήδη σχηματίσει την συλλογή τους. Η όλη υπόθεση ξεκίνησε με ένα ιδιώτη αρχαιολόγο ο οποίος (σε μία εποχή όπου οι ανασκαφείς κρατουσαν τα ευρήματα τους αντί να τα δίνουν στα κράτη που τα έσκαψαν) θέλησε να πουλήσει την σοβαρή συλλογή του. Η καλή κοινωνία της Νέας Υόρκης προσέφερε το μεγαλύτερο ποσό και επίσης επένδυσε στο να γίνουν ανασκαφές και αποκτήσεις αλλού καθότι οι ληστοβαρώνοι του 19ου αιώνα κατανοούσαν ότι αν δεν επένδυαν στην πνευματική ανάπτυξη της πόλης και της χώρας του θα έμεναν μόνο ώς ληστές, όχι ως βαρώνοι. Ήμασταν στο μουσείο από τις 11 παρά εώς μετά τις 5, η αδερφή μου είδε λίγο παραπάνω από το μισό, εγώ καθότι διάβαζα λίγο παραπάνω τις ταμπέλες των εκθεμάτων λίγο λιγότερο και στο τέλος απλά δεν μπορούσα άλλο να διαβάσω καθότι είχα κορεστεί από πληροφορίες. Ναι, συμβαίνει και αυτό σε εμένα, απλά πολύ σπάνια. Είδα κυρίως εκθέματα από αρχαιότητα και σε περιοχές με σχετική πολιτισμική συνάφεια με τον Ελληνισμό (και όχι πχ Κορέα ή Κίνα) και λόγω της χαμηλής ταχύτητας που περπατούσα κουράστηκαν φοβερά τα πόδια μου. Η αδερφή μου ενθουσιάστηκε και με τα καταστήματα μέσα στο Μουσείο, εγώ προτίμησα να δω περισσότερα εκθέματα. Παρεπιπτόντως είδα ελάχιστα από την πολύ μεγάλη συλλογή από πίνακες. Αυτό που έχω να παρατηρήσω είναι ότι παρότι η συλλογή του ειναι μεγάλη δεν είχε το πολιτισμικό εύρος του Βρετανικού καθότι φυσικά οι κουφάλες Άγγλοι έκλεψαν τον κόσμο όλο ενώ οι Αμερικάνοι απλά έσκαψαν με την άδεια του κράτους όπου μπορούσαν. Μπορούσε να στήσει εκθέσεις για το οτιδήποτε αλλά όχι κατ'ανάγκην με καλά ευρήματα, στην γωνία πχ που είχε για το Βυζαντιο είχε τα ευρήματα που βρήκαν από το Κοπτικό μοναστήρι που είχε τότε στηθεί μέσα στον τάφο της Χατσεπσούτ σε μία εποχή οπού το Βυζάντιο το έβλεπαν ως παρακμή και απλά ήθελαν να μάθουν για το Νέο Βασίλειο της Αιγύπτου. Τα ευρήματα της Χαλκοκρατίας πχ αγάλματα έχουν κεντρική θέση, τα βυζαντινά (λόγω όμως και του χαρακτήρα τους) δευτερεύουσα αλλά και πάλι καλά που τα εκθέτουν διότι πολλά Βυζαντινά απλά δεν έχει. Η αδερφή μου ήθελε το πρωί να πάμε και στο Gugenheim, ήδη το μεσημέρι είχε καταλάβει ότι ήταν αδύνατον. Έτσι βγήκαμε, φάγαμε, είδαμε λίγα μαγαζιά και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο.
Η Κυριακή ήταν λόγω της κουρασης του Μουσείου μία χαμηλής έντασης ημέρα. Πήραμε το πλοίο για το Governor's Island, μετά από τον μικρό γύρο του νησιού περάσαμε στο Brooklyn. Αφού περιμέναμε υπερβολική ώρα το λεωφορείο (αν και είχαμε δει πιο πριν διάφορα μαγαζιά με μπούρδες) πήγαμε στο Ikea όπου φάγαμε μεσημεριανό. Περάσαμε στο Manhattan με το πλοίο και ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο, παρότι περπάτησα λίγο ένιωθα πτώμα. Αργότερα κατέβηκα στα μαγαζιά. Το νησί φρούρειο ήταν πολύ ενδιαφέρον αλλά πολύ κουράγιο δεν είχα να το δω. Έχουν μείνει δύο ακόμα ημέρες ταξίδι, λογικά στην επόμενη ανάρτηση θα τελειώσω
Κυριακή 5 Αυγούστου 2012
Μερικές ακόμα ημέρες
Οταν σταμάτησα τελευταία φορά μόλις είχαμε μπει στο αεροπλανοφόρο Intrepid και είχαμε μόλις δει την ταινία. Εν συνεχεία είδαμε τα αεροσκάφη που έχει στο υπόστεγο αεροσκαφών του αεροπλανοφόρου. Γενικά το μουσείο είναι περισσότερο προσανατολισμένο προς τα παιδιά, αλλά ήταν πολύ ενδιαφέροντα τα εκθέματα για όλους. Είχε μάλιστα και ένα Ήχος και Φως με την ημέρα που χτυπήθηκε το αεροπλανοφόρο από δύο καμικάζι, πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Ανεβήκαμε επάνω στο κατάστρωμα και είδαμε τα άλλα αεροσκάφη που έχει, μεταξύ των οποίων και ένα SR-71 Blackbird. Το διαστημικό λεωφορείο Enterprise ετοιμάζονταν για έκθεση αλλά αυτή άνοιξε μερικές εβδομάδες αργότερα. Ανεβήκαμε και στις 2 γέφυρες του αεροπλανοφόρου, είδαμε και στα έγκατά του τους θαλάμους ενδιαιτήσεως των ναυτών και μετά βγήκαμε. Δίπλα είχε και ένα πυρηνοκίνητο υποβρύχιο της δεκαετίας του 50 το οποίο και είδαμε. Μετά βγήκαμε από τον μουσειακό χώρο (αφού βέβαια επισκεφθήκαμε το πωλητήριο) και περπατήσαμε έξω. Είχε μία φοβερή ζέστη, περπατήσαμε και αρκετά και στο τέλος μάλωσα λίγο με την αδερφή μου. Βρήκαμε όμως ένα φοβερό Ταϊλανδέζικο εστιατόρειο στο Hell's Kitchen και φάγαμε πολύ καλό φαΐ. Μετά, ξεκουραστοι και φαγωμένοι περπατήσαμε στο Garment District εώς ότου φτάσαμε στο Empire State Building. Δεν ανεβήκαμε μεν αλλά το είδαμε εξωτερικά. Αντίθετα μπήκαμε στο Macy's και τα άλλα καταστήματα της περιοχής. Μετά από αυτή τη βόλτα στο Midtown κατεβήκαμε στο ξενοδοχείο.
Η επομένη ήταν η 4η Ιουλίου. Καθότι όλα είναι κλειστά πήγαμε στην Astoria να δούμε την ελληνική γειτονιά. Το κομμάτι το οποίο κατεβήκαμε όμως είχε μεν την εκκλησία αλλά δεν ήταν Ελληνικό, ήταν Αραβική κυρίως γειτονιά. Περπατήσαμε αρκετά όμως και φτάσαμε στο ελληνικότερο κομμάτι. Ωστόσο πολύ ελληνικό δεν ήταν, σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε συνοικία στην Ελλάδα. Απλά είχε κάποια ελληνικά καταστήματα και κόσμο να μιλάει ελληνικά στον δρόμο. Πάντως να πω την αλήθεια το Queens (όπου βρίσκεται η Astoria) μου άρεσε παραπάνω ως μέρος να μείνω από το Manhattan διότι τα κτήρια είχα ανθρώπινο μεγεθος. Γυρίσαμε αρκετά νωρίς σπίτι, περνόντας από το Long Island City/Queens Plaza μπορώ να πω ότι είναι καλό μέρος για να μείνεις σε ξενοδοχείο και καθίσαμε. Το βράδυ βγήκαμε να δούμε τα πυροτεχνήματα. Κατεβήκαμε στην 10η οδό στο ύψος του Meatpacking District και εν τέλει μας άφησαν να πάμε προς το ποτάμι μόλις στην 22α οδό. Επίσης δεν φτάσαμε ως την άκρη του ποταμού, είχε πολύ κόσμο. Πάντως είδαμε αρκετά πυροτεχνηματα και μας άρεσε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε.
Την επομένη, λόγω του περπατήματος την προηγουμένη, ήμασταν πτώματα. Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής και λέγοντας σαρξ εννοώ τα πόδια μας. Πήραμε το πλοίο και κατεβήκαμε στο Staten Island. Αφού τραβήξαμε ωραίες φωτογραφιες του λιμανιού (και είδα που προέρχεται η θέα της Νέας Υόρκης στην αρχή του Avengers:Earth's Mightiest Heroes) κατεβήκαμε στο λιμάνι του και βρήκαμε και φάγαμε. Μετά πήραμε το Staten Island Railroad ως το τέλος και είδαμε την θέα. Δυστυχώς όσο Πειραιά βλέπεις από τη γραμμή του ηλεκτρικού, τόσο Staten Island βλέπεις από το τρένο. Πάντως το Staten Island είναι προάστειο με μονά σπίτι, όχι πολυκατοικίες/διαμερίσματα που είδαμε Manhattan και Queens. Στο τέλος της γραμμής κατεβήκαμε στην παραλία η οποία είναι καπως σαν του Κερατσινίου/Περάματος. Ο χώρος είχε μεν άμμο αλλά ήταν περισσότερο βιομηχανικός και φαίνονταν απέναντι στο New Jersey σε απόσταση ούτε 1000 μέτρων δεξαμενές πετρελαίου. Όπως ήρθαμε γυρίσαμε, φάγαμε φαί στη Οικονομική συνοικία και πήγαμε στο ξενοδοχείο.
Η Παρασκευή 6 Ιουλίου έμελε να είναι η κοινωνική ημέρα καθότι είδαμε συναδελφό μου που μένει στο Brooklyn όπως και τον ευεργέτη μου ο οποίος επισκέφθηκε την πόλη. Αλλά περισσότερα την επόμενη φορά
Η επομένη ήταν η 4η Ιουλίου. Καθότι όλα είναι κλειστά πήγαμε στην Astoria να δούμε την ελληνική γειτονιά. Το κομμάτι το οποίο κατεβήκαμε όμως είχε μεν την εκκλησία αλλά δεν ήταν Ελληνικό, ήταν Αραβική κυρίως γειτονιά. Περπατήσαμε αρκετά όμως και φτάσαμε στο ελληνικότερο κομμάτι. Ωστόσο πολύ ελληνικό δεν ήταν, σε καμία περίπτωση δεν θύμιζε συνοικία στην Ελλάδα. Απλά είχε κάποια ελληνικά καταστήματα και κόσμο να μιλάει ελληνικά στον δρόμο. Πάντως να πω την αλήθεια το Queens (όπου βρίσκεται η Astoria) μου άρεσε παραπάνω ως μέρος να μείνω από το Manhattan διότι τα κτήρια είχα ανθρώπινο μεγεθος. Γυρίσαμε αρκετά νωρίς σπίτι, περνόντας από το Long Island City/Queens Plaza μπορώ να πω ότι είναι καλό μέρος για να μείνεις σε ξενοδοχείο και καθίσαμε. Το βράδυ βγήκαμε να δούμε τα πυροτεχνήματα. Κατεβήκαμε στην 10η οδό στο ύψος του Meatpacking District και εν τέλει μας άφησαν να πάμε προς το ποτάμι μόλις στην 22α οδό. Επίσης δεν φτάσαμε ως την άκρη του ποταμού, είχε πολύ κόσμο. Πάντως είδαμε αρκετά πυροτεχνηματα και μας άρεσε. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και κοιμηθήκαμε.
Την επομένη, λόγω του περπατήματος την προηγουμένη, ήμασταν πτώματα. Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής και λέγοντας σαρξ εννοώ τα πόδια μας. Πήραμε το πλοίο και κατεβήκαμε στο Staten Island. Αφού τραβήξαμε ωραίες φωτογραφιες του λιμανιού (και είδα που προέρχεται η θέα της Νέας Υόρκης στην αρχή του Avengers:Earth's Mightiest Heroes) κατεβήκαμε στο λιμάνι του και βρήκαμε και φάγαμε. Μετά πήραμε το Staten Island Railroad ως το τέλος και είδαμε την θέα. Δυστυχώς όσο Πειραιά βλέπεις από τη γραμμή του ηλεκτρικού, τόσο Staten Island βλέπεις από το τρένο. Πάντως το Staten Island είναι προάστειο με μονά σπίτι, όχι πολυκατοικίες/διαμερίσματα που είδαμε Manhattan και Queens. Στο τέλος της γραμμής κατεβήκαμε στην παραλία η οποία είναι καπως σαν του Κερατσινίου/Περάματος. Ο χώρος είχε μεν άμμο αλλά ήταν περισσότερο βιομηχανικός και φαίνονταν απέναντι στο New Jersey σε απόσταση ούτε 1000 μέτρων δεξαμενές πετρελαίου. Όπως ήρθαμε γυρίσαμε, φάγαμε φαί στη Οικονομική συνοικία και πήγαμε στο ξενοδοχείο.
Η Παρασκευή 6 Ιουλίου έμελε να είναι η κοινωνική ημέρα καθότι είδαμε συναδελφό μου που μένει στο Brooklyn όπως και τον ευεργέτη μου ο οποίος επισκέφθηκε την πόλη. Αλλά περισσότερα την επόμενη φορά
Τετάρτη 1 Αυγούστου 2012
Επομενες ημερες στη Νεα Υορκη
Τις τελευταίες ημέρες έχει επανέλθει το μπερδεμα με τις προκαταρκτικές εξετάσεις μου. Το Πανεπιστήμιο δεν αναγνωρίζει Grandes Ecoles ως Πανεπιστήμια! Τέλος πάντων η υπόθεση φαίνεται να προχωράει. Σήμερα ήταν επίσης και η Chick-Fil-A appreciation day, ο πρόεδρος της εταιρείας (πρόκειται για φαστφουντάδικο) βγήκε εναντίον του γάμου ομοφυλοφίλων, οι ομοφυλόφιλοι βγήκαν να τον φάνε κυριολεκτικά (πράγμα που θα το χαρακτήριζα φασισμό, αν δεν είσαι φίλος της διαστροφής τους πρέπει να εξοριστείς;) και σε αντίδραση σήμερα κυρήχθηκε από τον Huckabee ημέρα υποστήριξης. Πήγα και έφαγα το μεσημεριανό μου εκέι έστω και αν χρειάστηκε να το περιμένω μία ώρα. Ας γυρίσω όμως στο ταξίδι στη Νέα Υόρκη. Τελευταία φορά άφησα την ιστορία στο πρωί της Κυριακής 1ης Ιουλίου, μετά το πρωινο.
Η αδερφή μου πρότεινε να πάμε στο Frick collection να το δούμε. Εγώ κατάλαβα Freak, αντέδρασα πολύ αρνητικά εώς ότου η αδερφή μου κατάλαβε τι κατανόησα και έπεσε ξερή στα γέλια. Όταν μου εξήγησε ότι πρόκειται για ένα μουσείο παραδοσιακής τέχνης το οποίο είναι κοντά στο Central Park, φυσικά και δέχτηκα. Ανεβήκαμε με το λεωφορείο καθότι θέλαμε να δούμε και την πόλη και περάσαμε από τον ΟΗΕ. Κατεβήκα λίγα τεράγωνα πιο ανατολικά, διασχίσαμε της διάσημες λεωφόρους της Νέα Υόρκης (η Park Avenue δεν μου άρεσε καθόλου και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να ζήσω εκεί, είσαι απομωνομένος σαν να ζεις στα προάστεια!) πριν φτάσουμε στο Μουσείο. Περάσαμε κάμια ώρα εκεί και μετά διασχίσαμε το Central Park περνόντας απο το Sheep's Meadow. Καθότι έσκαγε το σύμπαν αρκετοί έκανα ηλιοθεραπεία. Βγήκαμε προς το Lincoln Center, φάγαμε σε ένα Ελληνικό όπως απεδείχθει diner για μεσημέρι (εγώ γιουβέτσι, η αδερφή μου σαλάτα) και ξανανεβήκαμε στο Columbus Circle όπου η αδερφή μου είδε μαγαζιά. Μετά κατεβηκαμε την Broadway με το λεωφορείο εώς το ξενοδοχείο. Το πρόγραμμα θα το χαρακτήριζα αρκετά τυπικό για όλο το ταξίδι, φύγαμε από το ξενοδοχείο τύπου 10 και γυρίσαμε προς τις 6-7. Η αδερφή μου κάθισε να δει τηλεόραση, εγώ βγήκα και λίγη βόλτα πριν κοιμηθώ.
Τρια ήταν τα μέρη που ήθελα να επισκευθώ σε αυτό το ταξίδι, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, το αεροπλανοφόρο Intrepid και το Metropolitan Museum of Art.Τη Δευτέρα έμελε να επισκευθώ το πρώτο εξ αυτών, την Βιβλιοθήκη. Μετά από μία πρωινή βόλτα στη Wall Street (η οποία είναι πίσω από το ξενοδοχείο) ανεβήκαμε με το τραίνο στη Βιβλιοθήκη. Κατεβήκα στο Times Square το οποίο είναι μεν μικρό αλλά μας εντυπωσίασε και περπατήσαμε δύο τετράγωνα. Πίστευα ότι θα ήταν σαν την Βιβλιοθήκη του Virginia Tech όπου απλά κάθεσε, μπορείς να πάρεις κανένα βιβλίο από τα ράφια ή να δεις το internet εκτός των άλλων για περιοδικά στα οποία έχει συνδρομή. Δεν ισχύει αυτό δυστυχώς: έχει μεν έντυπα περιοδικά τα οποία πρέπει να τα ζητήσεις συγκεκριμένα (και άντε μετά να τα φωτοαντιγράψεις) όπως και βιβλία εκ των οποίων αρκετά πρέπει να προπαραγγείλεις καθότι ο χώρος είναι περιορισμένος. Ως προς το Internet πρέπει να το έχει κλείσει νωρίτερα (έστω και δωρεάν) σε διαστήματα των 15 ή 45 λεπτών. Πάντως αν δεν έχεις laptop μπορείς να δανειστείς για τις ανάγκες σου. Δεν είχα φέρει φυσικά τον Κουρκούα, μόνο ένα φλασάκι. Τέλος πάντων βρήκαμε υπολογιστές που ναι μεν δεν είχαν internet αλλά είχαν πρόσβαση στον κατάλογο. Ανακάλυψα πως βιβλία που με ενδιέφεραν έπρεπε να τα παραγγείλω νωρίτερα αλλά τουλάχιστον βρήκα ένα βιβλίο για τη γεωργία στη Virginia του 1913 το οποίο και φωτογράφησα. Μετά περπατήσαμε προς τον Grand Central Station και φάγαμε σε ένα TGI Friday's δίπλα του καθότι το ήθελε η αδερφή μου. Μπήκαμε στον σταθμό, περπατήσαμε στα μαγαζιά του και βγήκαμε από πίσω. Περπατησαμε προς Carnegie Hall και είδαμε μαγαζία στο Midtown. Μετά από τα ψώνια της αδερφής μου φάγαμε και New York Cheesecake και κατεβήκαμε στο ξενοδοχείο.
Την επομένη πήγαμε και είδαμε το αεροπλανοφόρο. Είχα τυπώσει κουπόνι 2 σε 1 και έτσι μπήκαμε φτηνότερα, διότι αλλιώς $24 το άτομο παραείναι. Δυστυχώς στη Νέα Υόρκη το εικοσαδόλαρο είναι σαν χαρτοπετσέτα, το δίνεις χωρίς να το σκέφτεσαι. Ανεβήκαμε με το τρένο αρκετά ψηλά και περπατήσαμε εώς τον Hudson και το αεροπλανοφόρο. Και για τους δυο μας ήταν η δεύτερη φορά που είχαμε μπει σε αεροπλανοφόρο μετά το Harry Truman όταν είχα έρθει στη Σούδα. Είχε να δεις μία ταινιούλα με την ιστορία του. Το πλοίο ναυπηγληθηκε το 1942 και πολέμησε στον Ειρηνικό στο Β'ΠΠ. Υπέστει τρεις επιθέσεις καμικάζι, οι δύο μάλιστα την ίδια ημέρα και μετά το πέρας μπήκε σε εφεδρεία. Ενεργοποιήθηκε για περισυλλογή αστροναυτών κατά τη χρυσή δεκαετία της NASA, μετά πολέμησε στο Βιετνάμ και μάλιστα ο John McCain είχε υπηρετήσει σε αυτό πριν αποσυρθεί μετά το τέλος του πολεμου. Εν συνεχεία θα διαλύονταν αλλά ένα ζευγάρι πλούσιων Νεοϋορκέζων, εκ των οποίων ο άνδρας το έφερε βαρέως ότι για ιατρικούς λόγους δεν μπόρεσε να υπηρετήσει στον πόλεμο, έδωσαν χρήματα και μάζεψαν δωρεές ώστε να γίνει πλωτό Μουσείο. Μάλιστα μετά την 11η Σεπτεμβρίου ήταν το αρχηγείο του FBI κατά τη διερεύνηση των τρομοκρατικών υποθέσεων. Αλλά περισότερα θα αναφέρω την επόμενη φορά
Η αδερφή μου πρότεινε να πάμε στο Frick collection να το δούμε. Εγώ κατάλαβα Freak, αντέδρασα πολύ αρνητικά εώς ότου η αδερφή μου κατάλαβε τι κατανόησα και έπεσε ξερή στα γέλια. Όταν μου εξήγησε ότι πρόκειται για ένα μουσείο παραδοσιακής τέχνης το οποίο είναι κοντά στο Central Park, φυσικά και δέχτηκα. Ανεβήκαμε με το λεωφορείο καθότι θέλαμε να δούμε και την πόλη και περάσαμε από τον ΟΗΕ. Κατεβήκα λίγα τεράγωνα πιο ανατολικά, διασχίσαμε της διάσημες λεωφόρους της Νέα Υόρκης (η Park Avenue δεν μου άρεσε καθόλου και σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελα να ζήσω εκεί, είσαι απομωνομένος σαν να ζεις στα προάστεια!) πριν φτάσουμε στο Μουσείο. Περάσαμε κάμια ώρα εκεί και μετά διασχίσαμε το Central Park περνόντας απο το Sheep's Meadow. Καθότι έσκαγε το σύμπαν αρκετοί έκανα ηλιοθεραπεία. Βγήκαμε προς το Lincoln Center, φάγαμε σε ένα Ελληνικό όπως απεδείχθει diner για μεσημέρι (εγώ γιουβέτσι, η αδερφή μου σαλάτα) και ξανανεβήκαμε στο Columbus Circle όπου η αδερφή μου είδε μαγαζιά. Μετά κατεβηκαμε την Broadway με το λεωφορείο εώς το ξενοδοχείο. Το πρόγραμμα θα το χαρακτήριζα αρκετά τυπικό για όλο το ταξίδι, φύγαμε από το ξενοδοχείο τύπου 10 και γυρίσαμε προς τις 6-7. Η αδερφή μου κάθισε να δει τηλεόραση, εγώ βγήκα και λίγη βόλτα πριν κοιμηθώ.
Τρια ήταν τα μέρη που ήθελα να επισκευθώ σε αυτό το ταξίδι, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη, το αεροπλανοφόρο Intrepid και το Metropolitan Museum of Art.Τη Δευτέρα έμελε να επισκευθώ το πρώτο εξ αυτών, την Βιβλιοθήκη. Μετά από μία πρωινή βόλτα στη Wall Street (η οποία είναι πίσω από το ξενοδοχείο) ανεβήκαμε με το τραίνο στη Βιβλιοθήκη. Κατεβήκα στο Times Square το οποίο είναι μεν μικρό αλλά μας εντυπωσίασε και περπατήσαμε δύο τετράγωνα. Πίστευα ότι θα ήταν σαν την Βιβλιοθήκη του Virginia Tech όπου απλά κάθεσε, μπορείς να πάρεις κανένα βιβλίο από τα ράφια ή να δεις το internet εκτός των άλλων για περιοδικά στα οποία έχει συνδρομή. Δεν ισχύει αυτό δυστυχώς: έχει μεν έντυπα περιοδικά τα οποία πρέπει να τα ζητήσεις συγκεκριμένα (και άντε μετά να τα φωτοαντιγράψεις) όπως και βιβλία εκ των οποίων αρκετά πρέπει να προπαραγγείλεις καθότι ο χώρος είναι περιορισμένος. Ως προς το Internet πρέπει να το έχει κλείσει νωρίτερα (έστω και δωρεάν) σε διαστήματα των 15 ή 45 λεπτών. Πάντως αν δεν έχεις laptop μπορείς να δανειστείς για τις ανάγκες σου. Δεν είχα φέρει φυσικά τον Κουρκούα, μόνο ένα φλασάκι. Τέλος πάντων βρήκαμε υπολογιστές που ναι μεν δεν είχαν internet αλλά είχαν πρόσβαση στον κατάλογο. Ανακάλυψα πως βιβλία που με ενδιέφεραν έπρεπε να τα παραγγείλω νωρίτερα αλλά τουλάχιστον βρήκα ένα βιβλίο για τη γεωργία στη Virginia του 1913 το οποίο και φωτογράφησα. Μετά περπατήσαμε προς τον Grand Central Station και φάγαμε σε ένα TGI Friday's δίπλα του καθότι το ήθελε η αδερφή μου. Μπήκαμε στον σταθμό, περπατήσαμε στα μαγαζιά του και βγήκαμε από πίσω. Περπατησαμε προς Carnegie Hall και είδαμε μαγαζία στο Midtown. Μετά από τα ψώνια της αδερφής μου φάγαμε και New York Cheesecake και κατεβήκαμε στο ξενοδοχείο.
Την επομένη πήγαμε και είδαμε το αεροπλανοφόρο. Είχα τυπώσει κουπόνι 2 σε 1 και έτσι μπήκαμε φτηνότερα, διότι αλλιώς $24 το άτομο παραείναι. Δυστυχώς στη Νέα Υόρκη το εικοσαδόλαρο είναι σαν χαρτοπετσέτα, το δίνεις χωρίς να το σκέφτεσαι. Ανεβήκαμε με το τρένο αρκετά ψηλά και περπατήσαμε εώς τον Hudson και το αεροπλανοφόρο. Και για τους δυο μας ήταν η δεύτερη φορά που είχαμε μπει σε αεροπλανοφόρο μετά το Harry Truman όταν είχα έρθει στη Σούδα. Είχε να δεις μία ταινιούλα με την ιστορία του. Το πλοίο ναυπηγληθηκε το 1942 και πολέμησε στον Ειρηνικό στο Β'ΠΠ. Υπέστει τρεις επιθέσεις καμικάζι, οι δύο μάλιστα την ίδια ημέρα και μετά το πέρας μπήκε σε εφεδρεία. Ενεργοποιήθηκε για περισυλλογή αστροναυτών κατά τη χρυσή δεκαετία της NASA, μετά πολέμησε στο Βιετνάμ και μάλιστα ο John McCain είχε υπηρετήσει σε αυτό πριν αποσυρθεί μετά το τέλος του πολεμου. Εν συνεχεία θα διαλύονταν αλλά ένα ζευγάρι πλούσιων Νεοϋορκέζων, εκ των οποίων ο άνδρας το έφερε βαρέως ότι για ιατρικούς λόγους δεν μπόρεσε να υπηρετήσει στον πόλεμο, έδωσαν χρήματα και μάζεψαν δωρεές ώστε να γίνει πλωτό Μουσείο. Μάλιστα μετά την 11η Σεπτεμβρίου ήταν το αρχηγείο του FBI κατά τη διερεύνηση των τρομοκρατικών υποθέσεων. Αλλά περισότερα θα αναφέρω την επόμενη φορά
Σάββατο 28 Ιουλίου 2012
Ταξιδι στη Νέα Υόρκη μέρος πρώτο
Επιτέλους ήρθε ο καιρός να πω και αυτή την ιστορία, αφ'ότου κατάφερα να κατεβάσω τις εικόνες και να μειώσω τις άλλες δουλειές που είχα. Από τη στιγμή που ο καθηγητής μου γύρισε με τα σχόλιά του την αναφορά που του έστιελα, πλέον είμαι στην τελική ευθεία των εξετάσεών μου.
Το ταξίδι ξεκίνησε το βράδυ της 28ης Ιουνίου με το ταξίδι με λεωφορείο για Νέα Υόρκη. Η αίσθηση ήταν ΚΤΕΛ, με τη διαφορά ότι τα ΚΤΕΛ έχουν ανετότερο ταξίδι καθότι ο οδηγός θα σταματήσει κάθε 3-4 ωρές. Ο Κινέζος (αμφιβάλλω κατα πόσον ήταν Κινεζοαμερικάνος) οδηγός δεν τήρησε την Ελληνική νομοθεσία περί λεωφορειακών μεταφορών αλλά δεν γνωρίζω αν τήρησε την αντίστοιχη Αμερικάνικη. Πάντως έφτασα Νέα Υόρκη στις 6 τα χαράματα, με κακό ύπνο (λογικό, δεν κοιμάμαι καλά στα λεωφορεία) και με το ξενοδοχείο να δέχεται πελάτες στις 3 το μεσημέρι (αν και εκείνη την ώρα είχα την αίσθηση οτι δέχονταν στις 12). Τουλάχιστον το ξενοδοχείο ήταν στο New Jersey και ήξερα ότι θέλει κάποια ώρα η μετάβαση. Το μετρό της Νέα Υόρκης είναι πολύ ικανό να μπερδέψει όποιον δεν το ξέρει. Δεν κατάφερα χωρίς βοήθεια να βρω τον σταθμό και παρεπιπτόντως το λεωφορείο σε αφήνει στη μέση της Chinatown, εύκολα χάνεσαι εκεί, βρήκα άλλη στάση από αυτή που ήθελα και το γεγονός ότι έχει local και commuter tracks στην ίδια γραμμή σε μπερδεύει. Αυτό όμως που απεδείχει το πλέον δύσκολο με το μετρό είναι ότι αντί να ονομάζει τη γραμμή, η Νέα Υόρκη ονομάζει το δρομολόγιο. Έτσι το 1,2,3 μετρό ακολουθεί την ίδια γραμμή, περνά από την ίδια αποβάθρα αλλά απλά σταματά σε διαφορετικούς σταθμούς, άλλους σταματάνε όλα και άλλους σταματάνε μόνο τα τοπικά. Σε συνδιασμό με το ότι οι αποβάθρες δεν σου λένε τον τελικό σταθμό της γραμμής, απλά κάτι γενικό σε στυλ Uptown ή Brooklyn σημαίνει ότι μέχρι να προσαρμοστείς θα χαθείς. Παρά την κούραση λόγω αυπνίας κατάφερα να φτάσω στο Port Authority Bus Terminal, να καθίσω λίγη ώρα (κρατώντας πάντα 3 πράγματα αρκετά βαριά) και μετά συνέχισα με το λεωφορείο για Carteret NJ όπου ήταν το ξενοδοχείο της πρώτης νύχτας. Καθότι δεν είχα τυπώσει χάρτη κατάφερα και χάθηκα στο Carteret, πήγα να περάσω το Turnpike σέρνοντας τις βαλίτσες χωρίς πεζογέφυρα αλλά καθότι αγαπάω τη ζωή μου δεν έγινε, απλά διέσχισα ορισμένους βάλτους. Στο τέλος κάλεσα το ξενοδοχείο, μία ώρα αργότερα μου ήρθε shuttle (διότι μετά την πρώτη κλήση δεν κατάλαβε ο οδηγός ότι ερχόμουν αντί να φεύγω) και έφτασα στο ξενοδοχείο. Περίμενα δύο ώρες περίπου να αδειάσει κανένα δωμάτιο (είχα φτάσει πια 12, μου έδωσαν δωμάτιο στις 2 που ήταν πριν την ώρα άφιξης) και επιτέλους κοιμήθηκα κάτι. Σημαντική λεπτομέρεια: εκείνη την ημέρα έκανε φοβερή ζέστη. Το απόγευμα βγήκα βόλτα, έφτασα ξανά στο εμπορικό κέντρο όπου αυτή τη φορά ψώνισα και πράγματα να φάω και γύρισα στο δωμάτιο. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν μεγάλο και άνετο, είχε κλιματισμό και έτσι κάθισα να δω τηλεόραση, Κατέβασα και αναβαθμίσεις στον φορητό υπολογιστή μου (πλέον ο Κουρκούας ανοίγει μόνο σε ταξίδια) και μετά πήγα στο αεροδρόμιο του Newark με το shuttle του ξενοδοχείου και πήραμε την αδερφούλα μου, την οποία είχα να δω έναν χρόνο. Μιλήσαμε λίγο στο δωματίο και κοιμηθήκαμε και οι δύο καθότι πτώματα.
Την επομένη φυσικά και ξύπνησε πρώτη (jet lag) έφαγε πρωινό και μετά έφαγα εγώ. Βγήκαμε μετά μαζί έως το εμπορικό κέντρο, η αδερφή μου ενθουσιάστηκε που βρήκε το αγαπημένος της μαγαζί (Dollar Tree) και κάναμε και λίγα ψώνια. Η ζέστη ήταν και πάλι φοβερή, γυρίσαμε στο δωμάτιο, μαζέψαμε τα πράγματα και με το shuttle πήγαμε έως το σιδηροδρομικό σταθμό του PATH (Port Authority Trans Hudson). Πήραμε το τρένο και βρεθηκαμέ πίσω στη Νέα Υόρκη, αν και για την αδερφή μου ήταν η πρώτη φορά. Με τη βοήθεια του μετρό και του λεωφορείου (καθότι το μετρό είχε έργα το Σαββατοκύριακο, και ήταν Σάββατο) φτάσαμε στην Οικονομική Συνοικία και φάγαμε μεσημεριανό. Ως προς τα δωμάτια στο ταξίδι αυτό βασίστηκα στον ευεργέτη μου ο οποίος καθότι περνάει κανα 3ημηνο τον χρόνο σε ξενοδοχεία ξέρει όλα τα κόλπα. Μου έδωσε πόντους στο NJ για να μήνω φτηνότερα (και πήρε όμως περισσότερους πίσω καθώς πήγε στην κάρτα του) και στη Νεά Υόρκη έκλεισε το δωμάτιο στο όνομα του με εμένα συγκάτοικο. Αυτό σήμαινε όμως ότι η αδερφή μου δεν εμφανίζονταν πουθενά! Εξού και για να πάρω το δωμάτιο ξενοδοχείου την έβαλα και κάθισε με τη μία βαλίτσα σε ένα κοντινό juice bar (κάθε τετράγωνο είχε 3 χωρίς υπερβολή) και έκανα check in. Καθότι ο ευεργέτης είναι Gold Member μου έδωσαν δωμάτιο στον 41ο όροφο, κουπόνια για πρωινό (σημαντικό καθώς το πρωινό έκανε $25) καθώς και νερό και ένα μπισκότο (που εν τέλει έφαγε η αδερφή μου). Αφού λίγο ηρέμησα κατέβηκα και έδωσα στην αδερφή μου το κλειδί της, ανέβασα τη βαλίτσα της και αργότερα ανέβηκε και εκείνη. Είδαμε ποια ήταν τα προβλήματα του δωματίου, ήρθε τεχνικός και τα έφτιαξε και κατεβήκαμε για περπάτημα στο Lower Manhattan και βραδυνό. Πραγματικά η Νέα Υόρκη ήταν πανάκριβη αν και όχι σε επίπεδα Λονδίνου. Μετά από λίγη βόλτα ανεβήκαμε και οι δύο και κοιμηθήκαμε, οι βαλίτσες έχουν τάση να σε κουράζουν όταν τις σέρνεις. Αν και είχαμε δει αρκετά πράγματα εώς τότε ουσιαστικά την επομένη ήταν που ξεκίνησε το ταξίδι. Αλλά γι'αυτό θα γράψω την επόμενη φορά, έχει αρκετή ζέστη τώρα και λέω λίγο να περπατήσω
Το ταξίδι ξεκίνησε το βράδυ της 28ης Ιουνίου με το ταξίδι με λεωφορείο για Νέα Υόρκη. Η αίσθηση ήταν ΚΤΕΛ, με τη διαφορά ότι τα ΚΤΕΛ έχουν ανετότερο ταξίδι καθότι ο οδηγός θα σταματήσει κάθε 3-4 ωρές. Ο Κινέζος (αμφιβάλλω κατα πόσον ήταν Κινεζοαμερικάνος) οδηγός δεν τήρησε την Ελληνική νομοθεσία περί λεωφορειακών μεταφορών αλλά δεν γνωρίζω αν τήρησε την αντίστοιχη Αμερικάνικη. Πάντως έφτασα Νέα Υόρκη στις 6 τα χαράματα, με κακό ύπνο (λογικό, δεν κοιμάμαι καλά στα λεωφορεία) και με το ξενοδοχείο να δέχεται πελάτες στις 3 το μεσημέρι (αν και εκείνη την ώρα είχα την αίσθηση οτι δέχονταν στις 12). Τουλάχιστον το ξενοδοχείο ήταν στο New Jersey και ήξερα ότι θέλει κάποια ώρα η μετάβαση. Το μετρό της Νέα Υόρκης είναι πολύ ικανό να μπερδέψει όποιον δεν το ξέρει. Δεν κατάφερα χωρίς βοήθεια να βρω τον σταθμό και παρεπιπτόντως το λεωφορείο σε αφήνει στη μέση της Chinatown, εύκολα χάνεσαι εκεί, βρήκα άλλη στάση από αυτή που ήθελα και το γεγονός ότι έχει local και commuter tracks στην ίδια γραμμή σε μπερδεύει. Αυτό όμως που απεδείχει το πλέον δύσκολο με το μετρό είναι ότι αντί να ονομάζει τη γραμμή, η Νέα Υόρκη ονομάζει το δρομολόγιο. Έτσι το 1,2,3 μετρό ακολουθεί την ίδια γραμμή, περνά από την ίδια αποβάθρα αλλά απλά σταματά σε διαφορετικούς σταθμούς, άλλους σταματάνε όλα και άλλους σταματάνε μόνο τα τοπικά. Σε συνδιασμό με το ότι οι αποβάθρες δεν σου λένε τον τελικό σταθμό της γραμμής, απλά κάτι γενικό σε στυλ Uptown ή Brooklyn σημαίνει ότι μέχρι να προσαρμοστείς θα χαθείς. Παρά την κούραση λόγω αυπνίας κατάφερα να φτάσω στο Port Authority Bus Terminal, να καθίσω λίγη ώρα (κρατώντας πάντα 3 πράγματα αρκετά βαριά) και μετά συνέχισα με το λεωφορείο για Carteret NJ όπου ήταν το ξενοδοχείο της πρώτης νύχτας. Καθότι δεν είχα τυπώσει χάρτη κατάφερα και χάθηκα στο Carteret, πήγα να περάσω το Turnpike σέρνοντας τις βαλίτσες χωρίς πεζογέφυρα αλλά καθότι αγαπάω τη ζωή μου δεν έγινε, απλά διέσχισα ορισμένους βάλτους. Στο τέλος κάλεσα το ξενοδοχείο, μία ώρα αργότερα μου ήρθε shuttle (διότι μετά την πρώτη κλήση δεν κατάλαβε ο οδηγός ότι ερχόμουν αντί να φεύγω) και έφτασα στο ξενοδοχείο. Περίμενα δύο ώρες περίπου να αδειάσει κανένα δωμάτιο (είχα φτάσει πια 12, μου έδωσαν δωμάτιο στις 2 που ήταν πριν την ώρα άφιξης) και επιτέλους κοιμήθηκα κάτι. Σημαντική λεπτομέρεια: εκείνη την ημέρα έκανε φοβερή ζέστη. Το απόγευμα βγήκα βόλτα, έφτασα ξανά στο εμπορικό κέντρο όπου αυτή τη φορά ψώνισα και πράγματα να φάω και γύρισα στο δωμάτιο. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν μεγάλο και άνετο, είχε κλιματισμό και έτσι κάθισα να δω τηλεόραση, Κατέβασα και αναβαθμίσεις στον φορητό υπολογιστή μου (πλέον ο Κουρκούας ανοίγει μόνο σε ταξίδια) και μετά πήγα στο αεροδρόμιο του Newark με το shuttle του ξενοδοχείου και πήραμε την αδερφούλα μου, την οποία είχα να δω έναν χρόνο. Μιλήσαμε λίγο στο δωματίο και κοιμηθήκαμε και οι δύο καθότι πτώματα.
Την επομένη φυσικά και ξύπνησε πρώτη (jet lag) έφαγε πρωινό και μετά έφαγα εγώ. Βγήκαμε μετά μαζί έως το εμπορικό κέντρο, η αδερφή μου ενθουσιάστηκε που βρήκε το αγαπημένος της μαγαζί (Dollar Tree) και κάναμε και λίγα ψώνια. Η ζέστη ήταν και πάλι φοβερή, γυρίσαμε στο δωμάτιο, μαζέψαμε τα πράγματα και με το shuttle πήγαμε έως το σιδηροδρομικό σταθμό του PATH (Port Authority Trans Hudson). Πήραμε το τρένο και βρεθηκαμέ πίσω στη Νέα Υόρκη, αν και για την αδερφή μου ήταν η πρώτη φορά. Με τη βοήθεια του μετρό και του λεωφορείου (καθότι το μετρό είχε έργα το Σαββατοκύριακο, και ήταν Σάββατο) φτάσαμε στην Οικονομική Συνοικία και φάγαμε μεσημεριανό. Ως προς τα δωμάτια στο ταξίδι αυτό βασίστηκα στον ευεργέτη μου ο οποίος καθότι περνάει κανα 3ημηνο τον χρόνο σε ξενοδοχεία ξέρει όλα τα κόλπα. Μου έδωσε πόντους στο NJ για να μήνω φτηνότερα (και πήρε όμως περισσότερους πίσω καθώς πήγε στην κάρτα του) και στη Νεά Υόρκη έκλεισε το δωμάτιο στο όνομα του με εμένα συγκάτοικο. Αυτό σήμαινε όμως ότι η αδερφή μου δεν εμφανίζονταν πουθενά! Εξού και για να πάρω το δωμάτιο ξενοδοχείου την έβαλα και κάθισε με τη μία βαλίτσα σε ένα κοντινό juice bar (κάθε τετράγωνο είχε 3 χωρίς υπερβολή) και έκανα check in. Καθότι ο ευεργέτης είναι Gold Member μου έδωσαν δωμάτιο στον 41ο όροφο, κουπόνια για πρωινό (σημαντικό καθώς το πρωινό έκανε $25) καθώς και νερό και ένα μπισκότο (που εν τέλει έφαγε η αδερφή μου). Αφού λίγο ηρέμησα κατέβηκα και έδωσα στην αδερφή μου το κλειδί της, ανέβασα τη βαλίτσα της και αργότερα ανέβηκε και εκείνη. Είδαμε ποια ήταν τα προβλήματα του δωματίου, ήρθε τεχνικός και τα έφτιαξε και κατεβήκαμε για περπάτημα στο Lower Manhattan και βραδυνό. Πραγματικά η Νέα Υόρκη ήταν πανάκριβη αν και όχι σε επίπεδα Λονδίνου. Μετά από λίγη βόλτα ανεβήκαμε και οι δύο και κοιμηθήκαμε, οι βαλίτσες έχουν τάση να σε κουράζουν όταν τις σέρνεις. Αν και είχαμε δει αρκετά πράγματα εώς τότε ουσιαστικά την επομένη ήταν που ξεκίνησε το ταξίδι. Αλλά γι'αυτό θα γράψω την επόμενη φορά, έχει αρκετή ζέστη τώρα και λέω λίγο να περπατήσω
Τρίτη 24 Ιουλίου 2012
40 χρόνια LANDSAT
Ξέρω ότι έχω υποσχεθεί να γράψω για το ταξιδι στη Νέα Υόρκη όπως και αυτό που ακολούθησε στην Ανατολική Ακτή της Virginia. Δεν έχω αμελήσει, θα ακολουθήσουν. Αν μη τι άλλο οι φωτογραφίες τους ακόμα δεν έχουν κατέβει στιν υπολογιστή, 962 φωτογραφίες θέλουν χρόνο συν το ότι ο υπολογιστής κάνει κόλπα. Ωστόσο είμαστε σε μία σημαντική επέτειο
Την 23η Ιουλίου 1972, λίγο μετά το πέμπτο και 6 μήνες πριν το έκτο και τελευταίο ταξίδι στη σελήνη, εκτοξεύτηκε από το Vandenberg ένας δορυφόρος σε πολική τρόχια. Λογικά αυτό δεν πρόκειται να ήταν κάτι ασυνήθιστο για το Vandenberg αν δεν ήταν για μία σημαντική λεπτομέρεια: πρόκειτο για πολιτικό και όχι κατασκοπευτικό δορυφόρο τηλεπισκόπισης. Ο Landsat 1 όπως μετονομάστηκε όταν έφτασε σε τροχιά (ERTS 1 λέγονταν κατά την φάση της κατασκευής του) ήταν το όραμα ενός ανθρώπου που είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα, του Bill Pecora. Διευθυντής της USGS οραματίστηκε έναν δορυφόρο του οποίου τα δεδομένα μπορούσαν να είναι κτημα όλης της επιστημονικής κοινότητας (και της ανθρωπότητας αλλά ο μέσος άνθρωπος δύσκολα μπορεί ακόμα και σήμερα να χειριστεί μία εικόνα) και όχι μόνο των κατασκοπευτικών υπηρεσιών. Οπως είπαν και στο συνέδριο που είχε το ονομά του (και το οποίο έκανα παρουσίαση όπως θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου) η NASA ήταν αντίθετη, οι ακατονόμαστες υπηρεσίες ήταν αντίθετες αλλά μαζί του ήταν το υπουργείο Γεωργίας ενώ το γεγονός ότι ήταν πρόεδρος στο Century Club στη Washington σήμαινε ότι είχε τα αυτιά αρκετών βουλευτών και γερουσιαστών. Το κατόρθωμα όμως να φτάσει εώς τροχιά ο δορυφόρος είναι μικρό σε σχέση με το τι οι δορυφόροι Landsat έχουν προσφέρει τόσα χρόνια. Οι εφαρμογές των εικόνων τους υπήρξαν πάρα πολλές (μεταξύ των οποίων και το διδακτορικό μου), μία εικόνα αξίζει παραπάνω από χίλιες λέξεις όταν έχεις να δείξεις και το τι ίσχυε μερικά χρόνια νωρίτερα και το πρόγραμμα συνεχίζεται εώς σήμερα, έστω και τρεκλίζοντας. Η αμερικανική δεξιά με την πολιτική της να πεινάσει το θηρίο (οπού θηρίο το κράτος) έκοψε ελέω ελλειμάτων της δαπάνες για έρευνα προτίστως, με αποτέλεσμα να περάσει αλλού η επιστημονική πρωτοπορία. Ο 8ος Landsat ετοιμάζεται να εκτοξευτεί σύντομα (έλεγαν για 15 Φεβρουαρίου) ενώ οι προηγούμενοι 2 είναι ο ένας στο τέλος της ζωής του και ο άλλος μισοχαλασμένος από το 2003
Γιανα γιορτάσει την επέτειο η NASA και η USGS έκανε συνέντευξη τύπου χτες η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από τη διαδικτυακή τηλεόραση της NASA. Επί τη ευκαιρία έκανα event εδώ στο πανεπιστήμιο για να δούμε την συνέντευξη και να το γιορτάσουμε. Έκλεισα την αίθουσα διδασκαλίας της Γεωγραφία και προσκάλεσα τους σχετικούς, έχοντας φαϊ και ποτό (=πορτοκαλάδα). Λαμβάνοντας υπ'όψιν την εποχή είχε αρκετή επιτυχία. Εν συνεχεία γύρισα στη δουλειά και το βράδυ επιτέλους κοιμήθηκα νωρίς, και μάλιστα για 10 ώρες. Ξύπνησα αργά σήμερα αλλά ο καθηγητής μου βρίσκεται σήμερα και αύριο σε ταξίδι. Αυτό το άγχος τουλάχιστον πέρασε, έπεται το άγχος των εξετάσεων μου οι οποίες μάλιστα δεν με αφήνουν να ξεκινήσω και κάτι το σοβαρό. Έκανα ψιλοδουλείες, άρχισα να ετοιμάζω την παρουσίαση για το συνέδριο τον Οκτώβριο και γενικά ηρέμησα. Αύριο είναι μία αλλη ημέρα
Την 23η Ιουλίου 1972, λίγο μετά το πέμπτο και 6 μήνες πριν το έκτο και τελευταίο ταξίδι στη σελήνη, εκτοξεύτηκε από το Vandenberg ένας δορυφόρος σε πολική τρόχια. Λογικά αυτό δεν πρόκειται να ήταν κάτι ασυνήθιστο για το Vandenberg αν δεν ήταν για μία σημαντική λεπτομέρεια: πρόκειτο για πολιτικό και όχι κατασκοπευτικό δορυφόρο τηλεπισκόπισης. Ο Landsat 1 όπως μετονομάστηκε όταν έφτασε σε τροχιά (ERTS 1 λέγονταν κατά την φάση της κατασκευής του) ήταν το όραμα ενός ανθρώπου που είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα, του Bill Pecora. Διευθυντής της USGS οραματίστηκε έναν δορυφόρο του οποίου τα δεδομένα μπορούσαν να είναι κτημα όλης της επιστημονικής κοινότητας (και της ανθρωπότητας αλλά ο μέσος άνθρωπος δύσκολα μπορεί ακόμα και σήμερα να χειριστεί μία εικόνα) και όχι μόνο των κατασκοπευτικών υπηρεσιών. Οπως είπαν και στο συνέδριο που είχε το ονομά του (και το οποίο έκανα παρουσίαση όπως θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου) η NASA ήταν αντίθετη, οι ακατονόμαστες υπηρεσίες ήταν αντίθετες αλλά μαζί του ήταν το υπουργείο Γεωργίας ενώ το γεγονός ότι ήταν πρόεδρος στο Century Club στη Washington σήμαινε ότι είχε τα αυτιά αρκετών βουλευτών και γερουσιαστών. Το κατόρθωμα όμως να φτάσει εώς τροχιά ο δορυφόρος είναι μικρό σε σχέση με το τι οι δορυφόροι Landsat έχουν προσφέρει τόσα χρόνια. Οι εφαρμογές των εικόνων τους υπήρξαν πάρα πολλές (μεταξύ των οποίων και το διδακτορικό μου), μία εικόνα αξίζει παραπάνω από χίλιες λέξεις όταν έχεις να δείξεις και το τι ίσχυε μερικά χρόνια νωρίτερα και το πρόγραμμα συνεχίζεται εώς σήμερα, έστω και τρεκλίζοντας. Η αμερικανική δεξιά με την πολιτική της να πεινάσει το θηρίο (οπού θηρίο το κράτος) έκοψε ελέω ελλειμάτων της δαπάνες για έρευνα προτίστως, με αποτέλεσμα να περάσει αλλού η επιστημονική πρωτοπορία. Ο 8ος Landsat ετοιμάζεται να εκτοξευτεί σύντομα (έλεγαν για 15 Φεβρουαρίου) ενώ οι προηγούμενοι 2 είναι ο ένας στο τέλος της ζωής του και ο άλλος μισοχαλασμένος από το 2003
Γιανα γιορτάσει την επέτειο η NASA και η USGS έκανε συνέντευξη τύπου χτες η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από τη διαδικτυακή τηλεόραση της NASA. Επί τη ευκαιρία έκανα event εδώ στο πανεπιστήμιο για να δούμε την συνέντευξη και να το γιορτάσουμε. Έκλεισα την αίθουσα διδασκαλίας της Γεωγραφία και προσκάλεσα τους σχετικούς, έχοντας φαϊ και ποτό (=πορτοκαλάδα). Λαμβάνοντας υπ'όψιν την εποχή είχε αρκετή επιτυχία. Εν συνεχεία γύρισα στη δουλειά και το βράδυ επιτέλους κοιμήθηκα νωρίς, και μάλιστα για 10 ώρες. Ξύπνησα αργά σήμερα αλλά ο καθηγητής μου βρίσκεται σήμερα και αύριο σε ταξίδι. Αυτό το άγχος τουλάχιστον πέρασε, έπεται το άγχος των εξετάσεων μου οι οποίες μάλιστα δεν με αφήνουν να ξεκινήσω και κάτι το σοβαρό. Έκανα ψιλοδουλείες, άρχισα να ετοιμάζω την παρουσίαση για το συνέδριο τον Οκτώβριο και γενικά ηρέμησα. Αύριο είναι μία αλλη ημέρα
Σάββατο 14 Ιουλίου 2012
Μετά την Νέα Υόρκη
Το ταξίδι στη Νέα Υόρκη απεδείχθει πολύ ενδιαφέρον. Σε άλλη φάση αργότερα πιθανόν να γράψω τι έκανα. Πάντως εν τάχει έχω να πω ότι κάναμε πολύ περπάτημα, χάσαμε βάρος, είδαμε πολλά και γενίκα το χαρήκαμε. Η επιστροφή απεδείχθει χρονοβόρα και κουραστική, έφτασα χαράματα Τετάρτης χώρια που το ίδιο βράδυ οδήγησα στο Lynchburg και πίσω για να πάρω έναν φίλο. Πήρε εώς σήμερα το να ξεκουραστώ. Από ακαδημαϊκής απόψεως καλά νέα δεν είχα. Φωτογράφησα μεν ένα σχετικό βιβλίο του 1913 στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης που δεν έχω διαβάσει ακόμη, αλλά όταν γύρισα πίσω πήρα ένα άσχημο νέο: το Πανεπιστήμιο απέρριψε το σχέδιο σπουδών μου και άνευ σχεδίου δεν μπορεί να εγκρίνει την εξετάσεις. Βαρέθηκα την ανάλγητη γραφειοκρατία, το σχέδιο σπουδών μου το είχα στείλει πριν από 2 τουλάχιστον εξάμηνα! Κατά τα άλλα έμαθα ότι έπεσε το ρεύμα ενώ έλλειπα οπότε αναγκάστηκα να πετάξω δυο γιαουρτάκια και το παγώτο (=το περιεχόμενο του ψυγείου) ενώ προχώρησα και με την έρευνα. Επίσης κανόνισα event για τα 40 χρόνια Landsat (τα οποία είναι την άλλη Δευτέρα 23 Ιουλίου). Δυστυχώς ο πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου δεν έχει αντιληφθεί την ευθύνη της θέσης του, έχει μία πολύ λαϊκή άποψη για την κρίση και προσπαθεί να μας την επιβάλλει. Ας δούμε τι και πως θα το λύσουμε. Προς το παρόν ηρεμία
Κυριακή 1 Ιουλίου 2012
Νεα Υόρκη
Από τις εκλογές και συνέχισα να δουλεύω αλλά δεν είχα και κάτι να αναρτήσω. Σταδιακά ο καθηγητής γύρισε από την Αφρική, η ημέρα έφτασε και έφυγα διακοπές να δω την αδερφή μου. Χώρος διακοπών η Νέα Υόρκη, αμ αλλάζω τοπίο αμ είναι πιο εύκολο να φτάσει η αδερφή μου από το κατσικοχώρι. Πρώτη νύχτα κοιμηθήκαμε σε ξενοδοχείο στο New Jersey, καθότι εκεί προσγειώθηκε συν το ότι η πόλη είναι πανάκριβη να μείνεις. Καθότι θα χάναμε και οι δύο την ημέρα λόγω μετάβασης καθίσαμε εκει όπου είναι φτηνότερα. Ως μέρος είναι η μέση του πουθενά, δεύτερη νύχτα όντως δεν άξιζε. Το ταξίδι ήταν αρκετά περιπετειώδες, ταξίδευσα όλη την νύχτα με το λεωφορείο το οποίο σε βγάζει στη μέση του πουθενά στην Chinatown, έφτασα 6 το πρωί με ώρα ξενοδοχείου τις 3 το απόγευμα, πήρα λεωφορείο εώς κοντά το ξενοδοχείο, αποπροσανατολίστηκα και προσπάθησα να διασχίσω κάτι βάλτους, εν τέλει έφτασα ξενοδοχείο και κοιμήθηκα και πήρα με το λεωφορειάκι την αδερφή μου από το αεροδρόμιο. Η ζέστη ήταν αφόρητη, πήγαμε το πρωί και τις έδειξα την μέση του πουθενά που λέγεται Carteret NJ, και μεταβήκαμε στη πόλη με το τραίνο.
Ο ευεργέτης μου κανόνισε ένα καλό ξενοδοχείο στην οικονομική συνοικία με όλα τα κομφόρ, είδαμε χτες λίγο την γύρω περιοχή ενώ σήμερα περπατήσαμε Upper East Side, Central Park, Lincoln Center ενώ είδαμε και ένα ωραίο μουσείο ενδιάμεσα ενώ το βράδυ πήγαμε Union Square. Παρότι 10 ημέρες έχουμε αρκετα ακόμη να δούμε και θα γεμίσουμε τις ημέρες, όσο δεν ξεκουραζόμαστε. Λόγω γυμναστικής (=περπάτημα) και οι δύο λεπταίνουμε αρκεί να διατηρήσουμε το φαϊ υπό έλεγχο. Ώρα για ηρεμία
Ο ευεργέτης μου κανόνισε ένα καλό ξενοδοχείο στην οικονομική συνοικία με όλα τα κομφόρ, είδαμε χτες λίγο την γύρω περιοχή ενώ σήμερα περπατήσαμε Upper East Side, Central Park, Lincoln Center ενώ είδαμε και ένα ωραίο μουσείο ενδιάμεσα ενώ το βράδυ πήγαμε Union Square. Παρότι 10 ημέρες έχουμε αρκετα ακόμη να δούμε και θα γεμίσουμε τις ημέρες, όσο δεν ξεκουραζόμαστε. Λόγω γυμναστικής (=περπάτημα) και οι δύο λεπταίνουμε αρκεί να διατηρήσουμε το φαϊ υπό έλεγχο. Ώρα για ηρεμία
Τρίτη 19 Ιουνίου 2012
Το αποτέλεσμα των εκλογων
Ο Ελληνικός Λαός έχει μία τάση να πηγαίνει τη χώρα εώς το γκρεμμό αλλά στο τέλος να μην κάνει το τελευταίο βήμα. Αυτό είδαμε και με τις εκλογές της Κυριακής. Δεν έβγαλε πρώτο κόμμα τον Συριζα (κάτι που βόλεψε και τον Σύριζα διότι δεν έχει πρόγραμμα, ιδίως σε τέτοιες συνθήκες) ενώ έδωσε και αρκετές έδρες στις υπεύθηνες δυνάμεις για να βγει κυβέρνηση. Βέβαια η υπευθηνότητα τους ελέγχεται, η μεν Νέα Δημοκρατία επι Σαμαρά έκανε δύο τούμπες πριν βρει τη σημερινή της θέση, το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που έφερε τη χώρα σε αυτά τα χάλια ενώ η ΔΗΜΑΡ είναι η συνέχεια της τάσης του Συνασπισμού "γιατί δεν είμαστε στην εξουσία ακόμα" εξού και την λιμπίζεται. Επί δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ αλίευε στελέχη αυτού του χώρου (ποτέ παραπάνω από μικρές ομάδες) με αντάλαγμα την εξουσία και ένα αριστερό άλοθι. Βέβαια με την εκμηδένιση προς Σύριζα του έχει βγει μπούμερανγκ εξού και η εξαφάνιση του στην τρίτη θέση.
Η Νέα Δημοκρατία έχει κάθε δυνατότητα να επαναπατρίσει τις δυνάμεις που πήγαν στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Εάν καταφέρει και αναστρέψει την κατάσταση στην οικονομία (μεγάλο αν) οι συντηριτικές δυνάμεις που εκφράζονται από ΑΝΕΞ θα επανέλθουν. Συντηρητικές φυσικά με την Ελληνική έννοια, θέλουν ένα μεγάλο κράτος το οποίο να ρυθμίζει την οικονομία κατά τρόπο που να περιορίζει τον ανταγωνισμό σε όσους ανοίκουν στο σύστημα, βλέπε άδειες βυτιοφόρων ή ταξί. Η Νέα Δημοκρατία πλέον εκφράζει τις πιο φιλελεύθερες δυνάμεις οι οποίες είναι προθυμες να σταθούν στα πόδια τους χωρίς κρατική προστασία. Εαν απελευθερώσει η νέα κυβερνηση τα κλειστά επαγγέλματα ώστε ακριβώς να συντρίψουν τις δυνάμεις που στηρίζονται στο κράτος και αν όντως έρθει ψωμί σε όσους αποκτήσουν τις νέες άδειες, οι ΑΝΕΞ θα έχουν την τύχη της Πολιτικής Άνοιξης.
Ο Σύριζα έχει την ιστορική ευκαιρία και δυνατότητα να εξελιχθεί στον νέο πόλο της Κεντροαριστεράς. Εάν καταφέρει και εμφανίσει ένα πραγματικό πρόγραμμα με λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, μπορεί να γίνει το ΠΑΣΟΚ του 1977 αντι της ΕΔΑ του 1958. Συσπείρωσε πολύ κόσμο ο οποίος επιθυμεί τον ιδιότυπο Ελληνικό Σοσιαλισμό, ένα κράτος το οποίο να μοιράζει χρήμα, κατά προτίμηση όμως πιο δίκαια από το ρουσφετολογικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο). Είναι ένα ρεύμα της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης να φέρει ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης με βάση την ικανότητα στο επιχειρείν και όχι τις κοινωνικές και πολιτικές διασυνδέσεις. Εάν πετύχει σε αυτό (πράγμα δύσκολο) τότε αυτός ο Σύριζα θα επανέλθει στα ιστορικά ποσοστά του και θα γυρίσουν στο ΠΑΣΟΚ οι ψήφοι που του έφυγαν. Αλλιώς θα έχουμε κυβέρνηση Σύριζα η οποία πραγματικά φοβάμαι τι θα εφαρμώσει. Οι παλαιοσοσιαλιστικές ιδέες δεν έχουν εφαρμογή στην εποχή του ανταγωνισμού. Το μεγάλο επιχείρημα του Τσίπρα ήταν ότι εμείς είμαστε καλύτεροι εκβιαστές από ΝΔ/ΠΑΣΟΚ και θα αναγκάσουμε τους Ευρωπαίους να χρηματοδοτούν της αργομισθία μας, εξού και μάζεψε ψήφους τόσο των αργόμισθών όσο και των απελπισμένων που θέλουν να γίνουν αργόμισθοι. Ο Σύριζα εκφράζει ένα ρεύμα της κοινωνίας, αυτούς που θέλουν να γυρίσει η χώρα στην ψευδοευμάρεια.
Οι άλλες δυνάμεις που προέκυψαν είναι η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ ξέρει τι θέλει, πως το θέλει, αφουγκράζεται καλύτερα τον παλμό της λαϊκής βάσης αλλά η περιχαράκωσή του και οι έλλειψη πραγματικών ιδεών σημαίνουν και την στασιμότητά του. Το φονιάδες των λαών Αμερικάνοι και έξω από τον ΕΕ και από το ΝΑΤΟ του έδωσαν υψηλά ποσοστά όταν βομβαρδίζονταν η Γιουγκοσλαβία αλλά δεν είναι λύση στη σημερινή συγκηρία, ο Ελληνικός Λαός ξέρει ότι τα κοινοτικά δάνεια είναι αυτά που τον συντηρούν. Θέλει μία κυβέρνηση να τα επαναδιαπραγματευτεί, όχι να τα καταργήσει. Η δύναμή του θα ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το πόσο το μήνυμά του είναι σχετικό με την συγκηρία διότι το μύνημά του είναι δεδομένο, μόνο η συγκηρία αλλάζει. Το ποσοστό της Χρυσής Αυγής είναι παράδοξο με δεδομένο το ότι η ΝΔ έχει ηγέτη από την πατριωτική πτέρυγα της. Ωστόσο είναι λογικό με δεδομένη την συγκηρία της λαθρομετανάστευσης για την οποία η ιδεολογικά κυρίαρχη αριστέρα μόνο ευχολόγια και αρλούμπες προσφέρει και την κατάρρευση του ΛΑΟΣ. Η Χρυσή Αυγή πάντα εξέφραζε το αντισυστημικό μένος. Όταν το σύστημα καταρρέει είναι λογικό να ενισχύεται. Η ΝΔ δεν εκφράζει αντιμεταναστευτικό μένος κατά τον τρόπο που εκφράζει η Χρυσή Αυγή. Εάν αύριο πάρει η μέλλουσα κυβέρνηση σοβάρα αντιμεταναστευτικά μέτρα (κάτι αμφίβολο λόγω συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ) η Χρυσή Αυγή θα επανέλθει στο ιστορικό της 0.25%. Ειδεμη, θα δούμε να πιάνει κακιά σκουριά στα μάρμαρα.
Η Νέα Δημοκρατία έχει κάθε δυνατότητα να επαναπατρίσει τις δυνάμεις που πήγαν στους Ανεξάρτητους Έλληνες. Εάν καταφέρει και αναστρέψει την κατάσταση στην οικονομία (μεγάλο αν) οι συντηριτικές δυνάμεις που εκφράζονται από ΑΝΕΞ θα επανέλθουν. Συντηρητικές φυσικά με την Ελληνική έννοια, θέλουν ένα μεγάλο κράτος το οποίο να ρυθμίζει την οικονομία κατά τρόπο που να περιορίζει τον ανταγωνισμό σε όσους ανοίκουν στο σύστημα, βλέπε άδειες βυτιοφόρων ή ταξί. Η Νέα Δημοκρατία πλέον εκφράζει τις πιο φιλελεύθερες δυνάμεις οι οποίες είναι προθυμες να σταθούν στα πόδια τους χωρίς κρατική προστασία. Εαν απελευθερώσει η νέα κυβερνηση τα κλειστά επαγγέλματα ώστε ακριβώς να συντρίψουν τις δυνάμεις που στηρίζονται στο κράτος και αν όντως έρθει ψωμί σε όσους αποκτήσουν τις νέες άδειες, οι ΑΝΕΞ θα έχουν την τύχη της Πολιτικής Άνοιξης.
Ο Σύριζα έχει την ιστορική ευκαιρία και δυνατότητα να εξελιχθεί στον νέο πόλο της Κεντροαριστεράς. Εάν καταφέρει και εμφανίσει ένα πραγματικό πρόγραμμα με λύσεις που μπορούν να εφαρμοστούν στις σημερινές οικονομικές συνθήκες, μπορεί να γίνει το ΠΑΣΟΚ του 1977 αντι της ΕΔΑ του 1958. Συσπείρωσε πολύ κόσμο ο οποίος επιθυμεί τον ιδιότυπο Ελληνικό Σοσιαλισμό, ένα κράτος το οποίο να μοιράζει χρήμα, κατά προτίμηση όμως πιο δίκαια από το ρουσφετολογικό σύστημα του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο). Είναι ένα ρεύμα της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης να φέρει ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης με βάση την ικανότητα στο επιχειρείν και όχι τις κοινωνικές και πολιτικές διασυνδέσεις. Εάν πετύχει σε αυτό (πράγμα δύσκολο) τότε αυτός ο Σύριζα θα επανέλθει στα ιστορικά ποσοστά του και θα γυρίσουν στο ΠΑΣΟΚ οι ψήφοι που του έφυγαν. Αλλιώς θα έχουμε κυβέρνηση Σύριζα η οποία πραγματικά φοβάμαι τι θα εφαρμώσει. Οι παλαιοσοσιαλιστικές ιδέες δεν έχουν εφαρμογή στην εποχή του ανταγωνισμού. Το μεγάλο επιχείρημα του Τσίπρα ήταν ότι εμείς είμαστε καλύτεροι εκβιαστές από ΝΔ/ΠΑΣΟΚ και θα αναγκάσουμε τους Ευρωπαίους να χρηματοδοτούν της αργομισθία μας, εξού και μάζεψε ψήφους τόσο των αργόμισθών όσο και των απελπισμένων που θέλουν να γίνουν αργόμισθοι. Ο Σύριζα εκφράζει ένα ρεύμα της κοινωνίας, αυτούς που θέλουν να γυρίσει η χώρα στην ψευδοευμάρεια.
Οι άλλες δυνάμεις που προέκυψαν είναι η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ ξέρει τι θέλει, πως το θέλει, αφουγκράζεται καλύτερα τον παλμό της λαϊκής βάσης αλλά η περιχαράκωσή του και οι έλλειψη πραγματικών ιδεών σημαίνουν και την στασιμότητά του. Το φονιάδες των λαών Αμερικάνοι και έξω από τον ΕΕ και από το ΝΑΤΟ του έδωσαν υψηλά ποσοστά όταν βομβαρδίζονταν η Γιουγκοσλαβία αλλά δεν είναι λύση στη σημερινή συγκηρία, ο Ελληνικός Λαός ξέρει ότι τα κοινοτικά δάνεια είναι αυτά που τον συντηρούν. Θέλει μία κυβέρνηση να τα επαναδιαπραγματευτεί, όχι να τα καταργήσει. Η δύναμή του θα ανεβοκατεβαίνει ανάλογα με το πόσο το μήνυμά του είναι σχετικό με την συγκηρία διότι το μύνημά του είναι δεδομένο, μόνο η συγκηρία αλλάζει. Το ποσοστό της Χρυσής Αυγής είναι παράδοξο με δεδομένο το ότι η ΝΔ έχει ηγέτη από την πατριωτική πτέρυγα της. Ωστόσο είναι λογικό με δεδομένη την συγκηρία της λαθρομετανάστευσης για την οποία η ιδεολογικά κυρίαρχη αριστέρα μόνο ευχολόγια και αρλούμπες προσφέρει και την κατάρρευση του ΛΑΟΣ. Η Χρυσή Αυγή πάντα εξέφραζε το αντισυστημικό μένος. Όταν το σύστημα καταρρέει είναι λογικό να ενισχύεται. Η ΝΔ δεν εκφράζει αντιμεταναστευτικό μένος κατά τον τρόπο που εκφράζει η Χρυσή Αυγή. Εάν αύριο πάρει η μέλλουσα κυβέρνηση σοβάρα αντιμεταναστευτικά μέτρα (κάτι αμφίβολο λόγω συμμετοχής της ΔΗΜΑΡ) η Χρυσή Αυγή θα επανέλθει στο ιστορικό της 0.25%. Ειδεμη, θα δούμε να πιάνει κακιά σκουριά στα μάρμαρα.
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012
Αρρωστησα
Για πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια αρρώστησα αρκετά σε σημείο που δεν μπορούσα να δουλέψω. Είχα τα κρυολογήματα μου κατά καιρούς αλλά ποτέ κάτι το σοβαρότερο από κούραση. Ο τραυματισμός που είχα το φθινόπωρο απλά έκανα δύσκολες τις μετακινήσεις μου, δεν με εμπόδισε να δουλέψω. Ξυπνάω το πρωί της Δευτέρας και ήδη από τις τελευταίες δύο ώρες ύπνου ο κόσμος γύριζε γύρω γύρω. Σηκώνομαι, παραδόξως όρθιος και με ανοιχτά τα μάτια ένιωθα καλύτερα αλλά κάνω εμετό. Το αγνοώ διότι ένιωσα αμέσως καλύτερα και ήταν μικρός ο όγκος (λογικό, το στομάχι ήταν άδειο), ήπια γάλα και πήγα στο εργαστήριο. Άνοιξα τον υπολογιστή και μου ξανάρθε εμετός, έβγαλα το γάλα. Ευτυχώς δεν λέρωσα το χαλί του εργαστηρίου, έκανα στον διάδρομο (δεν πρόλαβα την τουαλέττα). Φυσικά πήγα στο ιατρείου, με διέγνωσαν με ίλιγγο (benign paroxysmal positional vertigo), μου έδωσαν χάπι (για να ζαλίζοναι λιγότερο) και πήγα σπίτι αλλά όχι πριν κάνω έμετο, ευτυχώς πριν πάρω το χάπι. Γύρισα σπίτι, υπό την επίρρεια του χαπιού μπορούσα να ξαπλώσω και εν τέλει κοιμηθώ, έφτιαξα σούπα και είδα τηλεόραση. Από το απόγευμα ήδη ένιωθα καλύτερα (και έφαγα κανονικότερα) και από την επομένη δούλευα κανονικά. Τα αίτια της αρρώστιας είναι άγνωστα, πυρετό δεν είχα. Ο ίλλιγος είναι αποτέλεσμα διαταραχής στον λαβύρινθο του εσωτερικού αυτιού και πρέπει να πω ότι στη Charlotte έπαιζε το club την trance πολύ δυνατά αλλά η γιατρός μου είπε δεν έχει σχέση το clubbing με την ασθένεια. Τέλος πάντων, έπιασα τη δουλειά και συνέχισα. Έλαβα μέρος σε δυο τηλεφωνικές διασκέψεις αυτή την εβδομάδα, διάβασα βιβλιογραφία και έφαγα από το τυρι που έφερα από την Charlotte. Αυτό το Σαββατοκύριακο μάλλον έχει ηρεμία εδώ αν και στην Ελλάδα ακολουθούν εκλογές. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα νικήσουν οι δυνάμεις κατάληψης οι οποίες θα καντήσουν όπως τα Πανεπιστήμια μετά από κατάληψη.
Παρασκευή 8 Ιουνίου 2012
Τα ταξίδια
Αυτή την εβδομάδα, με τη βοήθεια φίλου, έκλεισα την διαμονή στην Νέα Υόρκη. Ως πόλη είναι πολύ ακριβότερη απ'ότι επιθυμούσα και περίμενα: Έχω συνηθίσει να πληρώνω δωμάτιο προς τα $50 την νύχτα (ή 50-60 ευρώ στην Ευρώπη). Ωστόσο στη Νέα Υόρκη το κόστος είναι υπερδιπλάσιο και εκ των υστέρων αυτό είναι λογικό: αν έκανε τόσο φτηνά το δωμάτιο θα έμεναν μόνιμα οι Νεοϋορκέζοι. Το μόνο που δεν έχω βγάλει ακόμα είναι εισιτήριο λεωφορείου αλλά σύντομα θα γίνει και αυτό
Το ταξίδι όμως με το οποίο ασχολούμαι περισσότερο είναι αυτό της Ελλάδας μας. Δεν εννοώ κατ'ανάγκην της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όπου στάθηκε σήμερα άτυχη αλλά τουλάχιστον δεν ηττήθηκε, εννοώ αυτό της χώρας. Πάρα πολλοί που ζούν στην Ελλάδα αδυνατούν να κατανοήσουν σε πιο επίπεδο ανυποληψίας έχει πέσει η χώρα. Όταν οι τουρίστες που κλείνουν δωμάτιο τηλεφωνούν να ρωτήσουν αν έχουν τρόφιμα τα σούπερ μάρκετ και καύσιμα τα βενζινάδικα, αυτό απλά είναι ενδεικτικό τι πιστεύει ο έξω κόσμος. Αυτή την εβδομάδα με την υπόθεση των φαρμάκων των καρκινοπαθών είχαμε μία πρόγευση του τι έχει να γίνει αν οι δυνάμεις της κατάληψης κερδίσουν σε 10 ημέρες. Ναι, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και ενδεχομένως ο Τσάβες να μας δώσει φτηνό πετρέλαιο αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι οι οικονομική μας πολιτική. Συμφωνώ, το μίγμα πολιτικής του Μνημονίου ήταν συντριπτικό για την κοινωνία (αν κοι όχι τόσο για τον εξωτερικό τομές της οικονομίας) αλλά τα υπόλοιπα προτεινόμενα μίγματα απλά δεν βγάζουν νόημα: θέλουμε να γυρίσουμε τις ΔΕΚΟ στα διεφθαρμένα χέρια των συνδικαλιστών που τις βούλιαξαν; Με τι λεφτά θα τις πάρουμε από τους ιδιώτες που (μερικώς έστω) ανοίκουν πλέον; Όλες οι κρατικές δαπάνες τις οποίες υπόσχονται διάφορες δυνάμεις από που θα προέλθουν; Ήδη ο προυπολογισμός είναι ελλειματικός. Οι τράπεζες δεν πήραν μετρητά από το κράτος, μόνο εγγυήσεις. Αυτά τα χρήματα δεν θα μπορύσαμε να τα ξοδεύσουμε διότι πρόκειται για ιδεατό χρήμα. Ναι ο βυθός του Αιγαίου και της Μεσόγείου πιθανόν να κρύβει πλούτο αλλά μέχρι αυτός να εισρεύσει στα δημόσια ταμεία θέλει τουλάχιστον 5 χρόνια (για να μην πω 8), χώρια που πιθανότερο να πάει για να αποπληρώσει τα χρέη παρά να δαπανηθεί σε επιδόματα. Ο δρόμος της Ελλάδος δεν είναι εύκολος, πρέπει με δυσκολία να ισορροπίσουμε τα δημοσιονομικά πριν κάνουμε κάτι. Τουλάχιστον πλέον έχουν αρχίσει οι καταγγελείες και οι διώξεις των καταχραστών του Δημοσίου χρήματος αλλά η βάση του προβλήματος δεν ήταν τόσο η κλοπή όσο ο ανορθολογισμός του συστήματος: όσοι είχαν την πρόσβαση στην εξουσία διαβιούσαν ζωή χαρισάμενη, οι λοιποί την πάτησαν.
Προς το παρόν έχω αύριο ένα δικό μου ταξίδι, θα πάω στη Charlotte με παρέα για τυρί και όχι μόνο. Για αυτό το ταξίδι όμως δεν πρόκειται να γράψω στο ιστολόγιο
Το ταξίδι όμως με το οποίο ασχολούμαι περισσότερο είναι αυτό της Ελλάδας μας. Δεν εννοώ κατ'ανάγκην της Εθνικής στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα όπου στάθηκε σήμερα άτυχη αλλά τουλάχιστον δεν ηττήθηκε, εννοώ αυτό της χώρας. Πάρα πολλοί που ζούν στην Ελλάδα αδυνατούν να κατανοήσουν σε πιο επίπεδο ανυποληψίας έχει πέσει η χώρα. Όταν οι τουρίστες που κλείνουν δωμάτιο τηλεφωνούν να ρωτήσουν αν έχουν τρόφιμα τα σούπερ μάρκετ και καύσιμα τα βενζινάδικα, αυτό απλά είναι ενδεικτικό τι πιστεύει ο έξω κόσμος. Αυτή την εβδομάδα με την υπόθεση των φαρμάκων των καρκινοπαθών είχαμε μία πρόγευση του τι έχει να γίνει αν οι δυνάμεις της κατάληψης κερδίσουν σε 10 ημέρες. Ναι, ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός και ενδεχομένως ο Τσάβες να μας δώσει φτηνό πετρέλαιο αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι οι οικονομική μας πολιτική. Συμφωνώ, το μίγμα πολιτικής του Μνημονίου ήταν συντριπτικό για την κοινωνία (αν κοι όχι τόσο για τον εξωτερικό τομές της οικονομίας) αλλά τα υπόλοιπα προτεινόμενα μίγματα απλά δεν βγάζουν νόημα: θέλουμε να γυρίσουμε τις ΔΕΚΟ στα διεφθαρμένα χέρια των συνδικαλιστών που τις βούλιαξαν; Με τι λεφτά θα τις πάρουμε από τους ιδιώτες που (μερικώς έστω) ανοίκουν πλέον; Όλες οι κρατικές δαπάνες τις οποίες υπόσχονται διάφορες δυνάμεις από που θα προέλθουν; Ήδη ο προυπολογισμός είναι ελλειματικός. Οι τράπεζες δεν πήραν μετρητά από το κράτος, μόνο εγγυήσεις. Αυτά τα χρήματα δεν θα μπορύσαμε να τα ξοδεύσουμε διότι πρόκειται για ιδεατό χρήμα. Ναι ο βυθός του Αιγαίου και της Μεσόγείου πιθανόν να κρύβει πλούτο αλλά μέχρι αυτός να εισρεύσει στα δημόσια ταμεία θέλει τουλάχιστον 5 χρόνια (για να μην πω 8), χώρια που πιθανότερο να πάει για να αποπληρώσει τα χρέη παρά να δαπανηθεί σε επιδόματα. Ο δρόμος της Ελλάδος δεν είναι εύκολος, πρέπει με δυσκολία να ισορροπίσουμε τα δημοσιονομικά πριν κάνουμε κάτι. Τουλάχιστον πλέον έχουν αρχίσει οι καταγγελείες και οι διώξεις των καταχραστών του Δημοσίου χρήματος αλλά η βάση του προβλήματος δεν ήταν τόσο η κλοπή όσο ο ανορθολογισμός του συστήματος: όσοι είχαν την πρόσβαση στην εξουσία διαβιούσαν ζωή χαρισάμενη, οι λοιποί την πάτησαν.
Προς το παρόν έχω αύριο ένα δικό μου ταξίδι, θα πάω στη Charlotte με παρέα για τυρί και όχι μόνο. Για αυτό το ταξίδι όμως δεν πρόκειται να γράψω στο ιστολόγιο
Σάββατο 2 Ιουνίου 2012
Wax on- wax off
Μετά από μία εβδομάδα μπροστά από την οθόνη επαληθεύοντας τα δεδομένα μου, έφτασε επιτέλους το Σαββατοκύριακο. Καθότι η εβδομάδα δεν ήταν κουραστική σωματικά, είχα χρόνο να κάνω δουλειές που είχα αναβάλλει. Βασικότερη αυτών ήταν ότι έπλυνα το αμάξι, κάτι που δεν είχα κάνει τα δύο χρόνια που μου ανήκει. Το πρωί κατέβηκα και αγόρασα έως και κερί για να το καλύψω συν ειδική ουσία για να καθαρίσω τις θέσεις. Σήμερα έκανα το εξωτερικό πλύσιμο, συμπεριλαμβανομένου του κερώματος. Είχα να κερώσω όχημα 20 χρόνια και μπορώ να πω ότι είναι εξαντλητικό. Όχι τόσο το ότι έβαζα το κερί, όσο μετά που έτριψα το όχημα για να το αφαιρέσω. Ο στόχος μου, η κάλυψη των γραντζουνιών, επιτεύχθηκε μερικώς, οι μικρότερες δεν είναι ορατές αλλά αν ξέρεις που να κοιτάξεις, θα τις δεις. Μάλλον πρέπει να αγοράσω κάποια από τις ειδικές αλοιφές για να τις καλοίψω
Η εβδομάδα αυτή ήταν σημαντική για ένα κυρίως λόγω: είχα την πρώτη μου δημοσίευση. Εαν κάποιος αναγνώστης του ιστολογίιου επιθυμεί να την δει, ας μου στείλει μήνυμα και θα του την στείλω. Επίσης η αδερφή μου έκλεισε να έρθει Νέα Υόρκη να βρεθούμε. Ωραιότερο όλων: η ιστοσελίδα από την οποία έκλεισε το αεροπορικό εισιτήριο ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ. Ας το σκεφτούνε αυτό οι του κόμματος της δραχμής. Ξεκίνησα να κλείσω ξενοδοχείο και μπορώ να πω ότι η Νέα Υόρκη εχεί πολύ ακριβή διαμονή. Μέχρι τέλους κάτι βλέπω αλλά φαίνεται ακριβότερη από το Παρίσι ή το Λονδίνο ακόμη. Κατά τα φαινόμενα 11 μέρες Νέα Υόρκη θα βγει όσο το να ερχόμουν Ελλάδα. Δεν πειράζει, δεν έχω ξαναπάει ποτέ. Πιθανότατα θα είναι οι μόνες μου διακοπές το καλοκαίρι, ας το ευχαριστηθώ
Η εβδομάδα αυτή ήταν σημαντική για ένα κυρίως λόγω: είχα την πρώτη μου δημοσίευση. Εαν κάποιος αναγνώστης του ιστολογίιου επιθυμεί να την δει, ας μου στείλει μήνυμα και θα του την στείλω. Επίσης η αδερφή μου έκλεισε να έρθει Νέα Υόρκη να βρεθούμε. Ωραιότερο όλων: η ιστοσελίδα από την οποία έκλεισε το αεροπορικό εισιτήριο ΔΕΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ. Ας το σκεφτούνε αυτό οι του κόμματος της δραχμής. Ξεκίνησα να κλείσω ξενοδοχείο και μπορώ να πω ότι η Νέα Υόρκη εχεί πολύ ακριβή διαμονή. Μέχρι τέλους κάτι βλέπω αλλά φαίνεται ακριβότερη από το Παρίσι ή το Λονδίνο ακόμη. Κατά τα φαινόμενα 11 μέρες Νέα Υόρκη θα βγει όσο το να ερχόμουν Ελλάδα. Δεν πειράζει, δεν έχω ξαναπάει ποτέ. Πιθανότατα θα είναι οι μόνες μου διακοπές το καλοκαίρι, ας το ευχαριστηθώ
Δευτέρα 28 Μαΐου 2012
Το τριήμερο
Απο το Σάββατο κάνει μία φοβερή ζέστη. Ενώ μέσα στην εβδομάδα ο ουρανός ήταν ως επί το πλείστον νεφοσκεπής και έριχνε κατα καιρούς βροχή, πλέον έχει λιακάδα και ζέστη (του τύπου 30 με 35 βαθμούς Κελσίου). Όπως και πέρυσι έχω περάσει το τριήμερο στο Blacksburg, οι προσπάθειες για ταξίδι απέτυχαν. Εν αντιθέσει με πέρυσι όμως πέρασα λίγο καλήτερα.
Κατ'αρχήν είχα έξοδο την Πέμπτη. Μπορεί μεν να μην ήταν κάτι το σοβαρό, ωστόσο κόρεσε την ανάγκη μου για ταξίδι τόσο την Παρασκευή όσο (σε μικρότερο βαθμό) και το Σάββατο. Χτες ήμουν στην εκκλησία. Με αυτό τον τρόπο πέρασε η μισή ημέρα. Σήμερα κατέβηκα και είδα το Coal Mining Heritage Park. Το φετινό μου σπίτι βρίσκεται κοντά στο Huckleberry Trail. Πριν απο δύο εβδομάδες το κατέβηκα εώς το τέλος, βάδισα κάπου 20 χιλιόμετρα. Στο 4ο μίλι υπήρχε κάποτε ένα ανθρακορυχείο. Πριν δύο εβδομάδες περπάτησα το ένα από τα δορυφορικά μονοπάτια του, όταν έχει περπατήσει χιλιόμετρα δεν έχεις κουράγιο να το δεις όλο. Σήμερα κατέβηκα ως εκεί με το αυτοκίνητο και περπάτησα το δεύτερο σκέλος, το οποίο είναι πάνω στους λόφους, κακοτράχαλο αλλά και σκιερό. Εν συνεχεία κατέβηκα στο NRV Mall και κάθισα λίγο στο air condition. Πιθανόν να ξαναβγώ να περπατήσω στο κέντρο της πόλης όταν πέσει ο ήλιος και η ζέστη, προς το παρόν διαβάζω αυτά που έχω αμελήσει. Οι ουρα των περιοδικών μου συρρικνώνεται και πιθανόν μεσοβδόμαδα να πιάσω το βιβλίο που μου έδωσε ο καθηγητής και κάθεται κάτι μήνες. Εάν είχα κάτι να κάνω το καλοκαίρι αφού τελειώσουν οι υποχρεώσεις μου για το διδακτορικό θα ήταν μία εξαιρετική περίοδος. Προς το παρόν όμως απλά κάθομαι και, λογικά, σύντομα θα αρχίσω να βαριέμαι. Καθως κάθομαι διαβάζω για την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Πιθανόν να ασχοληθώ με το θέμα στις επόμενες αναρτήσεις
Κατ'αρχήν είχα έξοδο την Πέμπτη. Μπορεί μεν να μην ήταν κάτι το σοβαρό, ωστόσο κόρεσε την ανάγκη μου για ταξίδι τόσο την Παρασκευή όσο (σε μικρότερο βαθμό) και το Σάββατο. Χτες ήμουν στην εκκλησία. Με αυτό τον τρόπο πέρασε η μισή ημέρα. Σήμερα κατέβηκα και είδα το Coal Mining Heritage Park. Το φετινό μου σπίτι βρίσκεται κοντά στο Huckleberry Trail. Πριν απο δύο εβδομάδες το κατέβηκα εώς το τέλος, βάδισα κάπου 20 χιλιόμετρα. Στο 4ο μίλι υπήρχε κάποτε ένα ανθρακορυχείο. Πριν δύο εβδομάδες περπάτησα το ένα από τα δορυφορικά μονοπάτια του, όταν έχει περπατήσει χιλιόμετρα δεν έχεις κουράγιο να το δεις όλο. Σήμερα κατέβηκα ως εκεί με το αυτοκίνητο και περπάτησα το δεύτερο σκέλος, το οποίο είναι πάνω στους λόφους, κακοτράχαλο αλλά και σκιερό. Εν συνεχεία κατέβηκα στο NRV Mall και κάθισα λίγο στο air condition. Πιθανόν να ξαναβγώ να περπατήσω στο κέντρο της πόλης όταν πέσει ο ήλιος και η ζέστη, προς το παρόν διαβάζω αυτά που έχω αμελήσει. Οι ουρα των περιοδικών μου συρρικνώνεται και πιθανόν μεσοβδόμαδα να πιάσω το βιβλίο που μου έδωσε ο καθηγητής και κάθεται κάτι μήνες. Εάν είχα κάτι να κάνω το καλοκαίρι αφού τελειώσουν οι υποχρεώσεις μου για το διδακτορικό θα ήταν μία εξαιρετική περίοδος. Προς το παρόν όμως απλά κάθομαι και, λογικά, σύντομα θα αρχίσω να βαριέμαι. Καθως κάθομαι διαβάζω για την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα. Πιθανόν να ασχοληθώ με το θέμα στις επόμενες αναρτήσεις
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)