Είμαι ανάμεσα σε ταξίδια. Από εκεί που καθόμουν στο σπίτι μου, βρίσκομαι τώρα να λείπω 4 συνεχόμενα Σαββατοκύριακα. Την προηγούμενη εβδομάδα ενημερώθηκα ότι η ΑΧΕΠΑ κάνει επίσκεψη στο Ρίνο της Νεβάδας. Καθότι είμαι μέλος του περιφερειακού συμβουλίου ως ο υπεύθυνος των Υιών, όχι απλά επιτρέπεται αλλά μάλλον προβλέπεται να είμαι. Την προηγούμενη εβδομάδα όλα τα μεσημέρια που ήμουν στο γραφείο τα πέρασα στην τράπεζα ασχολούμενος ακόμα με την κλοπή στο σπίτι μου και τους λογαριασμούς. Δεδομένης της εμπειρίας μου με το ταξίδι πριν από 11 χρόνια και καθότι ήθελα να αποφύγω την κίνηση πήρα μισή μέρα άδεια και έφυγα Παρασκευή μεσημέρι. Κάθοτι από το πάρτυ έμεινε πολύ φαϊ για να φαγωθεί, πράγμα που με βοήθησε όταν πήγαινα στις τράπεζες και έπρεπε να φέρω φαϊ μου, πριν φύγω προσπάθησα να τελειώσω το δυνατόν περισσότερο, ιδίως την τούρτα. Την Παρασκευή την έφαγα για πρωϊνό και εν τέλει την έτρωγα όποτε μπορούσα, τελειώνοντάς την με το ζόρι για μεσημέρι. Είμαι βέβαιος ότι όση λεπτότητα είχα κρατήσει την έχασα και μου το λέει και ο καθρέφτης. Πήρα μαζί και το ανοιχτό κουτί κράκερς για την πορεία, και όντως τα χρειάστηκα προς το Σακραμέντο όπου πείνασα. Φτάνω στο ξενοδοχείο, δεν επέλαξα καζίνο, κατά τις 6.00, ανεβάζω τα πράγματά μου και βγαίνω για εξερεύνηση για να φάω διότι πεινούσα. Με παραξένευσε φυσικά διότι και με το ζόρι είχα φάει το μεσημέρι την τούρτα και είχα ενδιάμεσα τα κρακεράκια. Καθότι πριν 11 χρόνια δεν είχαμε μείνει στο κέντρο ήμουν χαμένος και την ώρα που ήμουν έξω δεν είδα κάτι σε μη καλό, και έτσι γύρισα μάλλον νηστικός για να δω το Gold Rush. Ενδιάμεσα στις διαφημίσεις είδα που έχει κάποια πράγματα και έτσι όταν τελείωσε πήγα στην ανάποδη κατεύθηνση, προς το πανεπιστήμιο και έφαγα σάντουιτς. Εν συνεχεία κατέβηκα πάλι στα καζίνο και είδα μαγαζιά που έπρεπε να είχα δει νωρίτερα αν είχα εξερευνήσει καλύτερα συν φοιτητές έξω να διασκεδάζουν. Λόγω Halloween ήταν έξω αρκετός κόσμος ντυμένος, αν και δεν ήταν όπως στο Λας Βέγκας όλες οι καταστάσεις. Τόσο οι εντός των καζίνων όσο και έξω στο δρόμο στα αξιοθέατα δίπλα από το ποτάμι ήταν σε ηλικία φοιτητών.
Την επομένη το πρωϊ σηκώθηκα, φόρεσα το κουστούμι, και πήγα κατευθείαν στην εκκλησία για την συνάντηση. Κατά τα φαινόμενα ο παππάς είμαι μάλλον εχθρίκός στην ΑΧΕΠΑ και έτσι δεν βλέπουν να γίνονται Υιοί ούτε τα παπαδοπαίδια ούτε οι χορευτές. Κατά τα άλλα γνώρισα έναν καθηγητή από το πανεπιστήμιο από την Ελλάδα συν είδα ότι η κοινότητα είναι αρκετά ζωντανή. Το μεσημέρι μας τάισαν σε Ιταλικό εστιατόρειο και μετά γύρισα στο δωμάτιο μου με πονοκέφαλο, το υψόμετρο με πείραξε. Όταν ξύπνησα πήγα στο πολύ αργό ίντερνετ του ξενοδοχείου και μετά βγήκα για βόλτα και φαϊ. Με το που βγήκα ο κυβερνήτης της ΑΧΕΠΑ μου στέλνει email οτι θα πάνε για δείπνο, και έτσι πάω μαζί τους. Φάγαμε σε ένα ωραίο εστιατόρειο και με προειδοποίησαν ότι καλύτερα να φύγω πρωϊ αλλιώς θα κολλήσω σε κίνηση όπως βγαίνοντας από το Λας Βέγκας. Μετά βγήκα μόνος και είδα τον κόσμο να κυκλοφορεί ντυμένος και να έχει γεμίσει τα μαγαζιά. Προς μεγάλη μου έκπληξη τα μπαρ/κλαμπ, στα οποία περίμενε μεγάλη ουρά, έπαιζαν ηλεκτρονική μουσική και όχι χιπ χοπ. Έπεσα σχετικά νωρίς και την Κυριακή έφυγα και νωρίς αντί να πάω στην εκκλησία. Οι 5 ώρες οδηγηση της επιστροφής με κούρασε συν στο Σακραμέντο παραλίγο να με σκωτώσει άλλος οδηγός ο οποίος μπήκε στη λωρίδα μου μπροστά μου χωρίς να δει. Έφτασα σπίτι πτώμα και είχα τηλεδιάσκεωη της ΑΧΕΠΑ. Και χτες Δευτέρα τηλεδιάσκεψη ΑΧΕΠΑ, με αποτέλεσμα να με απασχολήση η οργάνωση τρεις φορές σε τρεις ημέρες. Σήμερα επιτέλους πήγα γυμναστήριο. Παρασκευή πετάω στο Ντένβερ για τον γάμο της Εβραίας συναδέλφου μου. Το άλλο Σαββατοκύριακο έχει Νεολαία στο Ράντσο του Αγίου Νικολάου και μετα θα πάω στο σπίτι των γονιών μου για το τριήμερο της ημέρας των βετεράνων. Πότε θα με δει το σπίτι μου, δεν ξέρω...
