Ύστερα από το πάρτυ

 Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν γεμάτο. Πρώτα είχαμε το γεύμα της ΑΧΕΠΑ. Εν τέλει έπεσα λίγο στις 5 και ήμουν εκκλησία στις 6 παρά, όπου βοήθησα λίγο. Μετά σπίτι, άλλαξα ρούχα και κέντρο για Fresnoween. Πρόλαβα τον Jordan Shuckley o οποίος μου άρεσε. Είμαι στην φάση όπου δεν ξέρω κατ'ανάγκην απέξω τι παίζει αυτός που έχω ξανακούσει αλλά θυμάμαι ποιος μου άρεσε και ποιος όχι. Ο Jordan Shuckley έπαιζε ένα ωραίο πρόγραμμα trance. Οι επόμενοι δύο ήταν dubstep, δεν μου άρεσαν τόσο. Στο τέλος ο Deorro, τον οποίο ήταν δεύτερη φορά που είδα πλήρες σετ του, έπαιζε latin house, καλύτερος από τους προηγούμενους αλλά ο Jordan Shuckley μου άρεσε παραπάνω. Γύρισα σπίτι και μίλησα με τους γονείς εκτός των άλλων και για τα πράγματα που θέλουν Ελλάδα. Το κακό ήταν ότι έμεινα ως τις 4 ξύπνιος και κοιμήθηκα περίεργα και όχι αρκετά. Σάββατο πέρασα πηγαίνοντας σε σούπερ μάρκετ κυρίως για το πάρτυ. Μετά τρία ταξίδια το κατάφερα, εώς ότου συνειδητοποίησα ότι δεν είχα πάρει sour cream για τα καροτάκια. Εν τέλει τα καροτάκια είχαν πολύ επιτυχία αλλά όχι το sour cream αλλά αυτό ήταν το ελάχιστο. Ο dj ήρθε 8 παρά τέταρτο που αν είχε έρθει με το περσινό στυλ θα ήταν καλό, αλλά ήρθε με πολύ περισσότερο υλικό με αποτέλεσμα να πάρει 45 λεπτά να στήσει τα μηχανήματα. Οι πρώτοι επισκέπτες έβλεπαν τα πρώτα λεπτά ο φίλος να στήνει το σύστημα. Καλά πήγε, κάπου 15 επισκέπτες, χάρηκα αρκετά αλλά μου έφυγαν όλοι στις 10.30. Δεν πειράζει, κοιμήθηκα λίγο παραπάνω. Σήμερα περισσότερο στήσιμο για το ταξίδι. Πήγα εκκλησία, παραδόξως φαγώθηκε αρκετό φαϊ και έτσι αύριο θα πάω γραφείο παρότι δεν το σχεδιάζα αρχικά. Τώρα το βασικό είναι να φτάσω Ελλάδα. Όπως μου είπε η αδερφή μου διότι δεν το συνέδεσα, τα Γαλλικά αεροδρόμια ανοίγουν και κλείνουν λόγω απειλών για βόμβες. Δεν μπορείς να τα ελέγξεις όλα δυστυχώς, αλλά προσπαθείς όσο καλύτερα μπορείς.

Τα γενέθλια, το πάρτυ και το μελλοντικό ταξίδι Ελλάδα

 Την Δευτέρα ήταν τα γενέθλιά μου. Αυτή καθ'αυτή την ημέρα δεν έκανα τίποτα. Ναι μεν δεν είχα την εξάντληση της οδήγησης από και προς Λας Βέγκας, αλλά εν τέλει ήμουν αρκετά κουρασμένος το Σαββατοκύριακο, ευτυχώς που δεν πήγα πουθενά. Κάθισα σπίτι και το καθάρισα. Την Δευτέρα απλά πήγα στο γραφείο με γλυκά και πέραν αυτού, ελάχιστα. Ήρθαν και μου ευχήθηκαν στο γραφείο μου συνάδελφοι και ως εκεί. Είδα το βράδυ διάλεξη - ανακοίνωση για τους παπύρους της Ηράκλειας τους οποίους μπόρεσαν και διάβασαν, έστω και σε μικρό κομμάτι, παρότι κλειστοί και καμμένοι. Αυτή η νέα μέθοδος ανάγνωσης μέσω τεχνητής νοημοσύνης σημαίνει ότι θα μπορέσουν να διαβάσουν τους 600 κλειστούς παπύρους αλλά θα πάρει χρόνο. Ακόμα και αν αύριο έχουν έτοιμη διπλωματική μεταγραφή, που δεν έχουν, η δεύτερη μέθοδος κατάφερε και διάβασε ένα τμήμα κάπου 6 γραμμές (όταν μία στήλη έχει περί τις 40) επί κάπου 8 κολώνες (όταν ένας πάπυρος της Ηράκλειας έχει περί τις 150-200) θέλει χρόνια ως την έκδοση διότι μιλάμε για ένα τεχνικό - φιλοσοφικό κείμενο το οποίο απαιτεί ερμηνεία. Με αυτή την σκέψη έπεσα στο κρεββάτι το βράδυ. Την επομένη καθάρισα το σπίτι και άλλο φτάνοντας επιτέλους στα τελικά. Σήμερα καθάρισα όσα χτες είδα ότι είχα περισσέψει και έχω φτάσει στο τέλος: τα επόμενα θα τα κάνω το Σάββατο διότι αν τα κάνω αύριο θα βρωμίσουν ως το Σάββατο. Το σπίτι είναι έτοιμο, μόνο που εμφανίστηκε νέο πρόβλημα: Ξανά μανά η κατάψυξη δεν πέφτει κάτω από το μηδέν με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω πάγο. Ήμουν λίγο ενοχλημένος που νωρίτερα δεν πήρα καναπεδάκια που πλέον δεν βρίσκω, από την στιγμή όμως που ανέβηκε η κατάψυξη καλά έκανα που δεν πήρα νωρίς. Η Παρασκευή θα μου είναι μαρτύριο. Μετά την δουλειά πρέπει να πάω εκκλησία διότι η ΑΧΕΠΑ έχει γεύμα και έχω να βοηθήσω. Αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αλλά έχουμε Fresnoween εκείνο το βράδυ και έχω αγοράσει εισιτήριο πριν ένα μήνα. Φυσικά το Σάββατο είναι το πάρτυ και Τετάρτη πετάω Ελλάδα. Φεύγω μάλιστα Τρίτη μετά την δουλειά για Λος Άντζελες. Αυτή τη στιγμή όλα του φαίνονται βουνό, αλλά μου φαίνονταν βουνό το να καθαρίσω το σπίτι και τα κατάφερα, τουλάχιστον αρκετά για το πάρτυ. Θα τα καταφέρω όλα

Στο Λας Βέγκας για τρίτη φορά φέτος και η τραυματική εμπειρία

 Στις αρχές της χρονιάς θα πήγαινα στο Λας Βεγκας με τον Βολιώτη φίλο και είχα βγάλει μάλιστα και αεροπορικό εισιτήριο. Δυστυχώς δεν ευδοκίμησε καθότι η σύζυγός του άλλαξε τα σχέδια. Ωστόσο έμεινα με τμηματικό εισιτήριο, το οποίο είχε δωδεκάμηνη υποχρέωση χρήσης και έτσι πήγα αυτό το Σαββατοκύριακο. Παρασκευή πήρα μισή ημέρα αργία και πάω στο αεροδρόμιο. Μας ενημερώνουν για καθυστέρηση λόγω κίνησης στο αέρα, μας βάζουν μέσα στο αεροπλάνο και μετά μας ξαναβγάζουν και ξαναβάζουν. Φεύγουμε εν τέλει και φτάνουμε με 2 1/2 ώρες καθυστέρηση. Ευτυχώς το μόνο που είχα κανονίσει ήταν η βραδυνή έξοδος στο Jewel. Βασικό ζήτημα ήταν μόνο ότι βγήκε εκτός το πότε θα έτρωγα και έτσι έβγαλα από τον υπολογιστή τις τρεις μπάρες μου που είχα πάρει για πρωϊνό και τις έφαγα στο αεροδρόμιο. Γενικά το να πετάς στο Λας Βέγκας σε σχέση με το να οδηγείς έχει μεγάλα μειονεκτήματα. Φορτώνω το αυτοκίνητο ότι θέλω και όσο θέλω. Με το αεροπλάνο, ιδίως με την Allegiant, έχω τρελούς περιορισμούς. Παίρνω το αστικό λεωφορείο για το Virgin πρώην Hard Rock, το οποίο είναι ωραίο, σύγχρονο αλλά αρκετά μακρυά από Strip. 8 παρά θα μπορούσα να κάτσω να δω το Gold Rush, αλλά πεινούσα και πήγα δίπλα να φάω. Δίπλα επίσης έχει CVS και έτσι μπήκα πρώτα να δω φαϊ και energy drink. Κατι έλεγε το φαϊ αλλά το είχαν κλειδωμένο λόγω κλοπής. Τρισήμιση δολλάρια όμως για ενεργειακό ποτό μου φάνηκε υπερβολικό και δεν πήρα. Γυρνάω δωμάτιο, αλλάζω και ξεκινάω με τα καλά παππούτσια τα οποία με πονάνε τον κανονικό καιρό λόγω σκληράδας από πίσω για εν τέλει κάπου 40 λεπτά περπάτημα ως το Jewel. Έφτασα νωρίς και τα πόδια ήταν ήδη πληγωμένα. Αν ήταν η μουσική πάντα και ο χώρος εξαιρετικός αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αλλά δυστυχώς δεν ήταν. Ο DJ στο Soundcloud πετούσε μουσική που μου άρεσε, ωστόσο η μισή που έπαιζε ήταν χιπ χοπ και δεν μου άρεσε. Κάθισα εν τέλει σχεδόν ως τις δύο και ξεκίνησα την επιστροφή με τα πόδια να έχουν ήδη τραυματιστεί. Φτάνω στο δωμάτιο, ανοίγω τον υπολογιστή και ακολουθεί η άλλη τραυματική εμπειρία: το Ισραήλ

 

Όσο λοιπόν ετοιμαζόμουν για την έξοδο μου η Χαμάς εισήλθε στο Ισραήλ χρησιμοποιώντας αλεξίπτωτα πλαγιάς. Τύφλωσε και κόρεσε την αεράμυνα με μπαράζ ρουκετών και επιτέθηκε στα φυλάκια από τις δύο πλευρές πιάνοντας στον ύπνο τους στρατιώτες. Εν συνεχεία με μπουλντίζες έριξε το τείχος σε στρατηγικά σημεία και μονάδες μπήκαν μέσα στο Ισραήλ μαζικά. Οι μονάδες αυτές νίκησαν διάφορα Ισραηλινά τάγματα, καθότι η κυβέρνηση είχε αποψιλώσει τις μονάδες και τις είχε στείλει στην Δυτική Όχθη για να επεκτείνουν τους οικισμούς, συν όσες ήταν εκεί ήταν υποεπανδρωμένες λόγω αδειών αργίας. Στην πορεία θα μπορούσαν να είχαν φτάσει στην Δυτική Όχθη και να κόψουν το Ισραήλ στα δύο. Έπεσαν όμως σε κιμπούτζ όπου μαζικά εκκαθάρισαν όλο τον πληθυσμό, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, παππούδες, γιαγιάδες και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις σε ζωντανή μετάδοση στο Facebook του ατόμου, συν πιάσαν αιχμαλώτους. Βασικά όμως, και αυτό είναι που με έχει τραυματίσει, είναι το τι έγινε στο Tribe of Nova Supernova Universo Paralello World Tour Festival. Το συγκεκριμένο φεστιβάλ έπαιζε psy-trance, προέρχεται από την Βραζιλία και για πρώτη φορά ήταν στο Ισραήλ και είχε 3,000 ανθρώπους, εκ των οποίων οι 1,000 γυναίκες. Τα ανθρώπινα κτήνη της Χαμάς σταμάτησαν για δύο ώρες και βίαζαν και πυροβολούσαν μετά τις κοπέλες. Εναλλακτικά τις έπιασαν αιχμάλωτες και τις έκαναν παρέλαση στη Γάζα με τα αίματα τα στάζουν από τα παντελόνια τους. Ολές οι μαρτυρίες είναι φρικιαστηκές, αν και βέβαια σε εκείνη την φάση που ήμουν στο Λας Βέγκας δεν είχαν βγει ακόμη. Αυτές οι δύο ώρες αποκτήνωσης πιθανόν να έσωσαν το Ισραήλ από τον μεγαλύτερο κίνδυνο διότι σε εκείνη την φάση εν τέλει η Shayetet 13, το Ισραηλινό αντίστοιχο των ΟΥΚ, μετά από σκληρή μάχη νίκησε τους εισβολείς και ανακατέλαβε τον χώρο του φεστιβάλ.

Ξύπνησα μετά 5 ώρες ύπνο. Ύστερα από τόσο τραυματικά νέα και με τα πόδια μου να πονάνε και με σχετική αϋπνία ήξερα ότι δεν πρόκειται να βγω για έξοδο το βράδυ. Πήρα το λεωφορείο για το North Outlet και γύρισα κάπου 10 καταστήματα για να αγοράσω νέα παππούτσια. Μετά πήρα το ανάποδο λεωφορείο και ξάπλωσα, αλλά πολύ ύπνο δεν είχα. Βγήκα, περπάτησα ως το Strip μία βόλτα περί τις 3 ώρες με τα παλιά παππούτσια και γύρισα στο δωμάτιο και έβλεπα νέα στο ίντερνετ. Βγήκα μετά μία μικρή γύρω βόλτα να πετάξω τα παλιά παππούτσια. Κυριακή πάλι δεν είχα ύπνο, στο όλο ταξίδι ήμουν σε φάση έντασης εξού και δεν τα κατάφερα. Έκανα τσεκ άουτ, έφαγα εκεί γύρω και μετά αεροδρόμιο και σπίτι. Όταν ξάπλωσα τότε μου βγήκε η ένταση και η κούραση και κοιμήθηκα, αλλά έπρεπε να ξαναβγω για ψώνια. Σήμερα ένιωσα αρκετά κουρασμένος που δεν πήγα στο γυμναστήριο. Ο βασικός σκοπός του ταξιδιού επετεύχθη: είδα το Jewel, αγόρασα παππούτσια και άλλαξα παράσταση. Πιθανόν έχασα και λίγο βάρος από το περπάτημα. Λόγω όμως εξωτερικώ συνθηκών δεν μπορώ να πω ότι πέρασα καλά. Ελπίζω του χρόνου στο EDC να βγάλουν κανένα τεθωρακισμένο στην είσοδο. Έλεγαν οι ειδικοί ότι από την στιγμή που η ασφάλεια είχε μόνο πιστόλια και η Χαμάς τυφέκια εφόδου δεν είχα έτσι και αλλιώς ελπίδα όσοι ήταν στο φεστιβάλ

Το Νανγκόρνο Καραμπάχ και η σημασία της Θουκυδίδειας αυτοβοήθειας

 Σε σχέση με την προηγούμενή μου ανάρτηση δεν έχει γίνει κάτι το φοβερό. Έπεσαν αρκετά κρούσματα κορονοϊού στην δουλεια με αποτέλεσμα να μας έχουν δώσει οδηγία να δουλέψουμε από το σπίτι. Το ζήτημα για το οποίο όμως θέλω να γράψω σήμερα είναι το Νανγκόρνο Καραμπάχ. Την ιστορία την θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία όταν είχε ξεκινήσει η εξέγερση την οποία η Μόσχα δεν κατάφερε να καταστείλει. Το Αρτσάχ, όπως αλλιώς λέγεται, είναι Αρμένικο έδαφος από χιλιετίες το οποίο ο Στάλιν έβαλε στο Αζερμπαιτζάν. Από την άλλη είναι αλήθεια ότι ήταν ένα μεγάλο φεγγάρι υπό Αζερική κυριαρχία, άσχετα αν δεν ζούσε ποτέ εκεί μεγάλος αριθμός Αζέρων. Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα των Τουρκογενών. Κατακτούν μία περιοχή, υπάρχει εκεί ένας μη τουρκικός πλυθησμός, του δίνουν την επιλογή κατώτερης κοινωνικής τάξης ή άρνησης της ταυτότητάς του, σε περίοδο αδυναμίας χάνουν το έδαφος και μετά απαιτούν την επιστροφή του, χωρίς να αναγνωρίζουν ότι για το υποταγμένο λαό η περίοδος ήταν μαρτυρική. Η Τουρκία απαιτεί επαναφορά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έστω και σε χαλαρότερη μορφή. Ότι για τους υποταγμένους λαούς είναι μία σκοτεινή περίοδος δεν έχει σημασία, ψέμματα, προπαγάνδα. Πρέπει να ξαναγίνει τουρκικό έδαφος παρά τη θέληση του. 

Ο πρώτος πόλεμος του Νανγκόρνο Καραμπάχ τελείωσε με πλήρη νίκη της Αρμενίας, σε σημείο που αν δεν είχε μεσολαβήσει η Ρωσία θα είχαν προχωρήσει ως το Μπακού. Τα ενδιάμεσα χρόνια οι προσπάθειες διαμεσολάβησης απέτυχαν διότι απλά δεν υπήρχε κοινό σημείο, οι Αζέροι δεν ήταν πρόθυμοι να δεχτουν την ήττα. Η ιστορία θα έμενε ως παγωμένη σύγκρουση αλλά οι υψηλές τιμές του πετρελαίου έφεραν άλλο αποτέλεσμα. Το Αζερμπαϊτζάν αγόρασε σύγχρονο οπλισμό από την Ρωσία κυρίως αλλά και από το Ισραήλ και την Τουρκία. Η Αρμενία περισσότερο στηρίχθηκε στη συμμαχία με των Ρωσία και κατεύθηνε τους εθνικούς πόρους στην οικονομική ανάπτυξη. Την δεκαετία του 90 και λιγότερο του 2000 όταν αγόραζε κάτι το Αζερμπαϊτζάν η Ρωσία έστελνε το ίδιο όπλο στην βάση της στην Αρμενία. Ωστόσο από ένα σημείο και μετά έπαψε. Η Αρμενία συνέχισε να είναι πρόθυμος σύμμαχος, έστειλε λόγου χάρη στρατεύματα στο Καζακστάν όταν επενέβη η Ρωσία λίγο πριν την Ουκρανία παρότι είχε ήδη γίνει ο δεύτερος πόλεμος του Νανγκόρνο Καραμπάχ. Μέχρι τέλους όμως η Ρωσία την πούλησε όπως μας πούλησε η Αμερική το 1974 στην Κύπρο. Δεν είμαι βέβαιος αν οργάνωσε τον 24ωρο πόλεμο αλλά σίγουρα δεν τον σταμάτησε ακόμα και όταν σκότωσαν δικά τους στρατεύματα αν και είχε δυσκολία να το κάνει με όλες τις δυνάμεις της στην Ουκρανία. Οι Αρμένιοι βασίστηκαν στο διεθνές δίκαιο και σε μία συμμαχία που δεν απέδωσε. Όπως στο διάλογο των Μηλίων αυτά δεν αρκούσαν, απαιτούνταν κανονική στρατιωτική ισχύ. Σε μεγάλο βαθμό δυστυχώς ισχύει και με την Κύπρο: δεν πρόκειται κανένας σύμμαχος να πολεμήσει για εμάς, είτε δεχόμαστε κανένα σχέδιο ήττας τύπου Ανάν είτε εξοπλιζόμαστε για να αλλάξουμε τα δεδομένα επί του πεδίου. Τουλάχιστον η Γαλλία ανέλαβε την Αρμενία διότι έχει συνειδητοποιήσει ότι η Τουρκία θέλει να την πετάξει από την Μεσόγειο. Καιρός και εμείς να αναλάβουμε τα δικά μας μέτρα.

Πάντως η όλη ιστορία με την έξοδο των Αρμενιών απέδειξε ένα μέγα ψέμα των Ισραηλινών: όσο πρόθυμα έφυγαν οι Αρμένιοι από το κατεκτημένο Νανγκόρνο Καραμπάχ, άλλο τόσο πρόθυμα έφυγαν οι Άραβες το 1948 από το σπίτι τους.

Επιτέλους έξοδος

 Ο μήνας Σεπτέμβριος καθορίστηκε για μένα ως επί το πλείστον από το φεστιβάλ. Επιτέλους πέρασε και μπορώ να περάσω στα επόμενα. Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν ο καιρός να ξεκουραστώ από αυτό, αν και μου πήρε παραπάνω απ'ότι περίμενα. Ένιωσα ξεκούραστος όταν έπεσα Κυριακή στις 7 μμ διότι δεν άντεχα άλλο, αλλά μετά μία ώρα σηκώθηκα καθότι ήταν νωρίς για ύπνο. Πήγα και βοήθησα τον φίλος ο οποίος κατεβαίνει υποψήφιος με αποτέλεσμα να μην έχω τόση ξεκούραση που θα ήθελα, αλλά εν τέλει κάτι έγινε. Αυτή την εβδομάδα πήγε καλύτερα. Κατάφερα να πάω κάθε βράδυ στο γυμναστήριο και την Παρασκευή πήγα σε ένα κλαμπ που είχε Γάλλο DJ. Χόρεψα τρεις ώρες, ας είναι καλά το energy drink, και μετά σπίτι ύπνος. Περισσότερο πονοκέφαλο είχα παρά κούραση χτες αλλά σίγουρα ήμουν πολύ πιο ξεκούραστος στην εκκλησία σήμερα. Ξαναπήγα στον φίλο για να βγάλει και άλλες λίστες ψηφοφόρων αυτό το Σαββατοκύριακο το οποίο με κούρασε, αλλά σε καμία περίπτωση όπως προ εβδομάδας. Έκανα σοβαρό κόπο για την έξοδο στο ταξίδι μου στο Λας Βέγκας το επόμενο Σαββατοκύριακο. Μίλησα με τον τελευταίο φίλο ο οποίος θα βρίσκονταν σε αργία αν έκλεινε η κυβέρνηση, αλλά την τελευταία στιγμή δεν έκλεισε. Έτσι θα πάω μόνος και είμαι σε φάση περισυλλογής: την Παρασκευή θα βγω, το Σάββατο όμως θέλω επίσης να βγω; Δεν μπορώ να πω ότι είδα κάτι που να με ενθουσιάζει εκείνη την ημέρα. Όταν έκλεισα το ταξίδι το σημείο καμπής ήταν ότι με έβλεπα να χοντραίνω και είπα ας το κάνω ως ανάχωμα στην αύξηση βάρους. Χτες το πρωϊ με είδα και ναι μεν δεν είμαι στην φάση φωτομοντέλο αλλά έχω κάποια πρόοδο, δεν είμαι σε φάση πλήρης αναδρομής. Έτσι δεν ειναι φάση να χορέψω όσο μπορώ μπας και χάσω, ας χορέψω όσο μου προκαλεί ευχαρίστηση.  Την Παρασκευή μας ειδοποίησαν ότι συνάδελφος στο γραφείο ήταν θετικός με αποτέλεσμα να θεωρούμαι εκτεθειμένος. Το τεστ μου βγήκε αρνητικό χτες αλλά ξαναπήρα τον υπολογιστή σπίτι να εργαστώ αύριο εδώ. Αν μη τι άλλο την Τρίτη μου έρχεται μάστορας να καθαρίσει την καμινάδα και θα έμενα έτσι και αλλιώς. Την Παρασκευή εργάζομαι μισή ημέρα ώστε να προλάβω απογευματινή πτήση. Ακόμα δεν έχω αποφασίσει Τετάρτη - Πέμπτη που θα εργαστώ αλλά βλέπουμε. Συνεχίζω ως το ταξίδι Ελλάδα. Τουλάχιστον είχα και ένα θετικό νέο, έρχονται οι γονείς για την ημέρα των Ευχαριστιών. Μετά το πάρτυ μεν, αλλά θα βελτιώσει να φτιαχτεί το σπίτι μου.