Στους Κρητικούς στο Modesto

Όσο ήμουν στο Σηάτλ τα παιδιά ήταν κατά καιρούς σε τηλεδιάσκεψη με τα κορίτσια που είχα γνωρίσει πέρυσι στο Λος Άντζελες και τις ξέρουν από το τουρνουά χορού της Μητρόπολης, FDF. Ένα από τα ερωτήματα που έθεσαν ήταν ποιος θα πάει στον χορό των Κρητικών στο Modesto το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Αρχικά δεν είχα πρόθεση να πάω, διότι ήθελα να κάτσω και στο σπίτι μου καμιά φορά. Ωστόσο είχα την αίσθηση ότι μία εξ'αυτών άρχισε να μου κάνει τα γλυκά μάτια. Καθότι είχα να πάω τρία χρόνια και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να έρθει σε καλύτερη φάση μιας και ακόμα και αν δεν πάμε σε τουρνουά μπάσκετ του χρόνου, έχει η επιτροπή νεολαίας της Μητρόπολης κάμπινγκ, είπα και εν τέλει πήγα. Σκεφτόμουν όλη την εβδομάδα ότι είναι πιθανόν να βγω με έτερον ήμιση από την εκδήλωση αυτή, αλλά πάντα κρατάω μία πισινή. Όλη την εβδομάδα το σκεφτόμουν αν θα πάω, την απόφαση την πήρα μόλις την Πέμπτη αλλά εν τέλει μόνο την Παρασκευή έκλεισα θέση στο τραπέζι του εν Φρέσνο προέδρου των Κρητικών. Σάββατο πρωϊ πήγα σε σούπερ μάρκετ και εν τέλει αγόρασα λάμπες για να αντικαταστήσω τις καμμένες. Στις 4.30 περίπου έφυγα από το σπίτι για να οδηγήσω την μίαμιση ώρα ως την εκκλησία του Modesto και έφτασα στις 6 όπου ξεκίνησε. Πήγα από την αρχή και πλήρωσα και το φαϊ, ενώ εν τέλει τα παιδιά πήγαν αργά και πλήρωσαν μόνο τον χορό. Για όσους αναρωτιούνται γιατί άτομα από το Λος Άντζελες οδήγησαν 5 ώρες για να χορέψουν, η απάντηση είναι ότι είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικό το FDF. Εν αντιθέσει με προ τριετίας ήξερα αρκετό κόσμο πλέον αν και η πλειοψηφία μου ήταν άγνωστη. Στο τραπέζι ήμουν ευπρόσδεκτος και το 70χρονος πρόεδρος με τον οποίο κάθισα με συστησε στα ξαδέρφια του με τα οποία καθίσαμε. Το φαϊ ήταν εξαιρετικό και είχε ζωντανή μπάντα. Ενώ τρώγαμε μπήκε η νεαρή παρέα και οι κοπέλες εξεπλάγειν, μάλλον θετικά. Όταν με ρώτησε η μικρή αδερφή η οποία μου είχε δώσει την αίσθηση ότι μου κάνει τα γλυκά μάτια γιατί ήρθα της απάντησα ότι ο παππούς μου ήταν από το Τζερμιάδο, πράγμα που είναι αλήθεια αλλά δεν ήταν ο μόνος λόγος. Δυστυχώς είμαι πολύ ντροπαλός για να πω κάποια πράγματα στα ίσια, ιδίως όταν είναι εκεί και άλλοι άνθρωποι μπροστά. Αν μη τι άλλο κιόλας γύρισα και στο τραπέζι μου κατ'αρχήν διότι δεν ήθελα να είμαι αγενείς με αυτούς με τους οποίους κάθονταν μαζί μου. Εν τέλει βρήκα το κουράγιο και κάθισα στο τραπέζι της νεολαίας αργότερα και οι κοπέλες μιλούσαν με τους άλλους της παρέας. Δεν θα έλεγα ότι με αγνοούσαν ηθελημένα, αλλά δεν ήμουν προτεραιότητα κατά τρόπο που θα ήμουν αν όντως κάποια ενδιαφερόνταν για μένα. Σε κάποια φάση βγήκαμε και στο προαύλιο και όταν έπαιξε η κοπέλα ηλεκτρονική μουσική της χόρεψα, αλλά σε εκείνη την φάση μου με ρώτησε να επιβαιώσει (και επιβεβαίωσα) ότι ψάχνω κοπέλα που να χορεύει ηλεκτρονική μουσική. Η αλήθεια είναι ότι το να είναι μία κοπέλα της ηλεκτρονικής είναι ο ευκολότερος τρόπος να την ερωτευτώ, αλλά κάθε άλλο παρά απορρίπτω κοπέλες που δεν είναι αυτού του είδους. Δεν ξέρω αν έδωσα λάθος εντύπωση ή αν απλά είναι το θέμα ότι μιλάμε και για άτομο που δεν είναι αρκετά μεγάλη ακόμα να πάει σε κλαμπ, αλλά σίγουρα δεν έγινε κάτι με καμία. Τέλος πάντων, στις 11 έφυγα παρότι είχε άλλη μία ώρα και εφτασα σπίτι στις 12.30 ή 8 ώρες αργότερα εξαντλημένος. Την επομένη όμως πήγα στην εκκλησία διότι είχα να μάθω τι έγινε ενώ έλειπα στο Σηάτλ και να κανονίσω για την διάλεξη που έχω το άλλο Σαββατοκύριακο για τα Μηδικά. Άραγε τόσο ανίκανος είμαι να διαβάσω κόσμο; Κακό δεν έγινε που πήγα στο Modesto, αλλά όπως υποψιαζόμουν δεν έγινε τίποτα. Τουλάχιστον όμως προσπάθησα στο μέτρο του δυνατού μου. Αύριο πάω στους γονείς, αλλά για όχι ευχάριστο λόγω, έχουμε μνημόσυνο

Ταξίδι στο Σηάτλ

Όταν ήμουν μικρός και έβλεπα τον κόσμο από τον άτλαντα και τους χάρτες, ήθελα να πάω στο Σηάτλ. Δεν θυμάμαι πια ακριβώς γιατί, θυμάμαι κάτι για μια Ολυμπιάδα αλλά ουδέποτε έχουν γίνει Ολυμπιακοί στο Σηάτλ, αλλά ήθελα να πάω. Φέτος μου ήρθε η ευκαιρεία να πάω με τα παιδιά. Το να οργανώσω το ταξίδι ήταν αγχωτικό, αλλά εν τέλει εκείνη την Παρασκευή με πήγε ο εκτιμητής στο αεροδρόμιο. Σταδιακά ήρθαν τα παιδιά και μετά πετάξαμε απευθείας. Στο αεροδρόμιο βγήκαμε γρήγορα και λύσαμε τον λαβύρινθο και βρήκαμε το λεωφορείο. Πήγαμε στο Bellevue και ανεβήκαμε στο ξενοδοχείο. Εν αντιθέσει με την Ατλάντα μας έβαλαν χαμηλά αλλά αυτό δεν πείραξε. Φτάσαμε, αλλάξαμε λίγο και μετά πήγαμε στο μπόουλινγκ όπου ήταν το σημείο συνάντησης. Τα παιδιά αναγνώρισαν αυτόν από το Σηάτλ και έτσι κανονίστηκε πως θα πάμε την επομένη στο γήπεδο. Μετά πήγαμε και φάγαμε και μετά ακολούθησε παρεπιπτόντως ύπνος, ήμασταν πολύ κουρασμένοι για πραγματική έξοδο.

Την επομένη σηκωθήκαμε σχετικά νωρίς και εν τέλει μεταβήκαμε οδικώς στο γήπεδο. Το φετινό πρόγραμμα ήταν εξαιρετικό, μόνος ένας αγώνας τον οποίο και κερδίσαμε. Μετά φτάσαμε σταδιακά στο ξενοδοχείο. Η νυχτερινή έξοδος ήταν γλέντι στην εκκλησία, φτάσαμε σταδιακά και έγινε εκεί και η ορκομωσία του νέου μέλους. Όπως έλεγα ήταν η καλύτερη ευκαρία να γνωρίσω κανένα άτομο αλλά φυσικά αυτό δεν ήταν εύκολο. Μας πήγαν στο τραπέζι όπου ήταν οι νεανίδες της Αθηνάς αλλά ενώ τα παιδιά μιλούσαν με τα κορίτσια, το να ακούσω καν τι έλεγαν ήταν δύσκολο ενώ η μπάντα έπαιζε "Δεν ξαναπάω φυλακή με τον Καπετανάκη". Μετά σταδιακά γυρίσαμε και εγώ έπεσα. Η επομένη ήταν ο ημιτελικός και τελίκος και τα παιδιά πήγαν καλά: έφτασαν στον τελικό τον οποίο έχασαν, αλλά μετά από δύο νίκες και μία ήττα πήγε πολύ καλύτερα από πέρυσι. Γενικά είχαμε πρόβλημα με τις μετακινήσεις στο Σηάτλ διότι δεν είχαμε όχημα και το δίκτυο δημοσίων συγκοινωνιών είναι αραιό χρονικά. Εγώ πάντως πήγα και είδα τον Βολιώτη φίλο μου. Πήγα με το πρώτο λεωφορείο που ήρθε στο κέντρο του Σηάτλ και μετά τον περίμενα καμία ώρα για έρθει το πλοίο του. Ενδιαμεσα παρά την βροχή είδα το κέντρο και κατέληξε στο περίφημο Pike place market το οποίο είναι μία κλειστή αγορά. Κατέβηκα στην αποβάθρα των Φέρυ μπότ, ήρθε ο φίλος και κάναμε κάνα δίωρο τρίωρο βόλτα. Έφαγα, κάναμε κουβέντα και μετά αυτός έφυγε με το πλοίο και εγώ με το λεωφορείο για το ξενοδοχείο. Τα παιδιά πήγαν κατευθείαν στο μπαρμπεκιού και εγώ όμως προτίμησα να κοιμηθώ και να δω το ίντερνετ. Μετά το βράδυ ήρθαν και εν τέλει διασκεδάσαμε στα δωμάτια, σε σημείο που ενοχλήσαμε τους γείτονες και μας ήρθαν από το ξενοδοχείο για παρατήρηση. Δευτέρα τους κατέβασα στο κέντρο, βγήκαμε και είδαμε και περπατήσαμε, φάγαμε και μετά πήραμε Uber για το ξενοδοχείο όπου είχαμε τα πράγματα και μετά λεωφορείο για το αεροδρόμιο. Φύγαμε κανονικά και μετά έφτασα σπίτι μεσάνυχτα. Γενικά το ταξίδι πήγε καλά, είδα να έχω αποκτήσει νέο μυ τον οποίο δεν ήξερα ότι είχα και αν δεν ήταν ότι ο πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ του Φρέσνο παραιτήθηκε, το οποίο με κάνει εμένα πρόεδρο (δεν θέλω να είμαι!) θα έλεγα όλα καλά.

Θλίψη, δουλειά και ενδιάμεσα ταξίδι

Μία ώρα μετά από την προηγούμενη ανάρτηση ο θείος μου κατέληξε. Όταν μου το είπαν οι γονείς άρχισα να κλαίω. Τον αγαπούσα πάρα πολύ τον θείο μου, όπως έλεγε η αδερφή μου όταν τσαντίζονταν "Είσαστε ίδιοι!". Την επομένη πήγα στην δουλειά και έβγαλα την δουλειά έστω και δύσκολα. Δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα καλύτερα αργότερα, απλά δεν έχω βγάλει εντονη θλίψη ενδιάμεσα. Ωστόσο υπάρχουν σημάδια ότι με πειράζει ο θάνατος: Έχω δυσκολία να κοιμηθώ καλά, μεγαλύτερη από την σύνηθη και πράγματα τα οποία γενικά με κάνουν να νιώθω ευχάριστα δεν μου προκαλούν τόση χαρά. Λόγου χάρη μόλις γύρισα από ταξίδι στο Σηάτλ όπου είδα και τον Βολιώτη φίλο, η ομάδα των Υιών του Περικλή πήγε καλά αλλά δεν γύρισα στον έβδομο ουρανό όπως θα είχε γίνει πέρυσι, αλλά ούτε κρύο ούτε ζέστη. Για το ταξίδι θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση, σε αυτή θα μιλήσω για τα εώς το ταξίδι.

Το Σάββατο εκείνο ήρθε το πρωϊ επιτέλους άνθρωπος της καλωδιακής και έτσι απέκτησα τηλεόραση. Μετά ήρθε ο πρόεδρος της ΑΧΕΠΑ και ηλεκτρολόγος και είδε το σπίτι. Συμφωνήσαμε στις επιδιορθώσεις και κυρίως είπα να γίνει αναβάθμιση στο ηλεκτρολογικό του σπιτιού το οποίο έχει αμπεράζ αρκετά για ένα άτομο αλλά δεν κάνει για πολύ παραπάνω κόσμο. Θυμάμαι στον Ναύσταθμο Κρήτης όταν έπεφταν οι ασφάλειες του σπιτιού επειδή βάζαμε πολλά στις μπρίζες και το σπίτι είχε κατασκευαστεί την δεκαετία του 1960 με βάση τις ανάγκες τις εποχής. Ότι και να γίνει με το σπίτι η αναβάθμιση χρειάζεται. Άλλη επιδιόρθωση που χρειάζεται είναι τα υδραυλικά καθότι κατάφερα ενώ έκανα μπάνιο να κλείσω το ζεστό νερό τόσο καλά που δεν έχω καταφέρει να το ξανανόίξω και αναγκάστηκα να τελειώσω το μπάνιο στο άλλο μπάνιο, περπατώντας στον διάδρομο ο οποίος δεν θερμαίνεται και πολύ καλά. Γενικά το σπίτι θέλει κλεισίματα διότι χάνει αλλά τα μεγάλα έξοδα πρέπει να τα ρυθμίσω ώστε να μην βρεθώ χωρίς χρήματα. Η πρώτη δόση δανείου είναι 1η Φεβρουαρίου, δεν έχω πληρώσει τους περισσότερους λογαριασμούς ακόμη (διότι δεν μου έχουν έρθει), πρέπει να είμαι συντηρητικός.

Την εβδομάδα που ακολούθησε δεν γύρισα στο σπίτι κανονικά ή έστω πήγαινα πριν η μετά το γυμναστήριο σε μαγαζιά για να καλύψω ανάγκες του σπιτιού. Θυμάμαι το πρώτο Σαββατοκύριακο αγόρασα φτυάρι και σκερπάνι και μάζεψα τα φύλλα δίπλα από τους κάδους μου. Γέμισα τον κάδο αλλά ακόμα είχε δίπλα. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο γέμισα το κάδο με τα φύλλα από την έξοδο του γκαράζ και μία με δύο φτυαριές από την εμπρός αυλή. Το επόμενο όταν θα μου έχει αδειάσει το κάδο ο δήμος θα συνεχίσω, αλλά φοβάμαι ότι μέχρι να καθαρίσω τα εξωτερικά, πόσο μάλλον τα εσωτερικά, ίσως να έχω φάει πρόστιμο από τον δήμο. Προσπάθησα να οργανώσω και πάρτυ για τους Υιούς ώστε να μαζέψουμε χρήμα, αλλά αναγκαστήκαμε να το ακυρώσουμε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος από το κοινό-στόχο: τους συμμαθητές τους. Το μόνο Σαββατοκύριακο από τα τρία που πέρασαν όπου θεωρητικά ξεκουράστηκα δεν μπορώ να πω ότι κάθισα, όλο και κάτι έβγαινε. Μαζεύοντας τα πράγματά μου για το Σηάτλ μάλιστα έβγαλα και πράγματα που δεν είχαν ακόμα τακτοποιηθεί από την μετακόμιση. Η διαδικασία ακόμα συνεχίζεται, όπως και η δουλειά. Μου πήρε μερικούς μήνες για να ξεπεράσω σχετικά όταν πέθανε η γιαγιά μου όσο ήμουν στο Blackburg και εκείνη η γιαγιά δεν έμενε μαζί μας, ο θείος μου έμενε στο ίδιο δωμάτιο για μία δεκαετία.

Από την μία διεύθυνση στην επόμενη

Το 2020 ξεκίνησε με ένα πολύ άσχημο νέο. Ο θείος μου, ο αδερφός της μητέρας μου, έπαθε πολλαπλή ιατρική κρίση, εγκεφαλικά και άλλα διάφορα και βρίσκεται στο νοσοκομείο στην Ελλάδα στην ενταντική. Δεδομένου ότι δεν αναγνώρισε την αδερφή μου είναι απίθανο να ανακάμψει εκτός αν γίνει θαύμα. Εμείς είμαστε η μόνη οικογένεια που έχει. Οι γονείς μου ήδη πετάνε Ελλάδα αλλά δεδομένης της απόστασης πιθανόν απλά να προλάβουν την κηδεία. Τον θείο μου τον αγαπάω πολύ. Για πολλά χρόνια κοιμόμασταν στο ίδιο δωμάτιο, όσο ήμουν Γυμνάσιο, Λύκειο και αρχή Πανεπιστημίου. Πιο πριν, αλλά και ενδιάμεσα στο Γυμνασιο, ήταν στο Δυτικό Βερολίνο όπου δούλευε ως Πολιτικός Μηχανικός. Το θέμα είναι ότι βλέπω αρκετές ομοιότητες με τον θείο μου: Πέραν του ότι η μάνα μου μου είπε όταν κάπου μπήκα πανεπιστήμιο ότι θυμίζω τον αδερφό της στην ηλικία αυτή και εγώ είμαι γεροντοπαλίκαρο και εγώ έχω ξενιτευτεί. Από την άλλη όμως ψάχνω για κοπέλα, κάτι που η θείος μου αμφισβητώ αν το έκανε ποτέ σοβαρά. Σε κάθε περίπτωση δεν φαίνεται ότι μπορεί να μου γίνει κάτι το καλό χωρίς κάτι το ανάποδο.

Το καλό που μου έγινε ήταν η μετακόμιση. Οι γονείς μου ήρθαν την προηγούμενη Δευτέρα απόγευμα. Τρίτη περισσότερο τους έδειξα το σπίτι και κουβαλήσαμε βιβλία. Τετάρτη - Πέμπτη μάλλον αποσυναρμολογούσαμε κάποια έπιπλα και τα κουβαλήσαμε στο πορτ μπαγκάζ του οχήματός μας. Παρασκευή ήταν η τελευταία φάση πριν την μεγάλη προσπάθεια όταν κουβαλήσαμε σχεδόν όσα μπορούσαμε να κάνουμε μόνο με το αμάξι μας. Το Σάββατο δανειστήκαμε το pick up του εκτιμητή και επίσης προσέλαβα έναν από την εκκλησία μου για να πάρουμε τα βάρη. Σε έξι δρομολόγια κουβαλήσαμε τα πάντα σχεδόν ή μάλλον έτσι νομίσαμε. Το βράδυ του Σαββάτου βγήκα στον Gareth Emery ο οποίος ήρθε στο Φρέσνο και διασκέδασα. Δεν είχε το ίδιο πρόγραμμα με το Λας Βέγκας. Εν αντιθέσει με το Λας Βέγκας περιμέναμε 1 ώρα και ένα τέταρτο στο κρύο έξω για να μπούμε. Γύρισα στο παλιό διαμέρισμα όπου κοιμήθηκα για τελευταία φορά και την επομένη είδα τους γονείς μου εκκλησία. Γυρίσαμε στο νέο σπίτι, καθίσαμε λίγο και μετά πήγαμε στο παλιό για να το καθαρίσουμε. Η διαδικασία πήρε την υπόλοιπη ημέρα και πάλι δεν τελειώσαμε ούτε να βγάλουμε τα ψιλά από το σπίτι ούτε παραπάνω η καθαριότητα. Δευτέρα πήγα στην δουλειά και οι γονείς στο παλιό σπίτι να καθαρίσουν. Πήγα για πρώτη φορά από το νέο σπίτι με το αμάξι. Το μεσημέρι τους είδα και μετά γύρισα στο παλιό σπίτι διότι οι γονείς πήρα κατά λάθος στο γραφείο αφότου έφυγα. Την Τρίτη οι γονείς παρέδωσαν το παλιό σπίτι, συν μας άφησαν νωρίτερα. Ανεβήκαμε πάλι στο καζίνο για πρωτοχρονιά παρότι και δεύτερο είχε γιορτή. Εκείνο όμως δεν έχει φτηνό βενζινάδικο και οι γονείς ήθελαν να γεμίσουν το αμάξι. Πρωτοχρονιά μάλλον καθίσαμε αν και είδα το The Rise of Skywalker. Το βράδυ μας ήρθαν τα κακά μαντάτα για τον θείο μου. Σάββατο πρέπει να πάω να κοιτάξω τουλάχιστον για νέο κινητό. Όταν θέλω να χαρώ και να ηρεμίσω, δεν γίνεται. Σε τελική ανάλυση ο θείος μου είναι 74 ετών και δεν πρόσεχε ιδιαίτερα την υγεία του. Εγω δεν πήγα μεν γυμναστήριο όσο ήταν εδώ οι γονείς αλλά έκανα άσκηση συν πηγαίνω για τσεκ απ. Πήγα σήμερα μόλις στο γυμναστήριο. Ελπίζω ο θείος μου να βρει την χαρά που ήθελε στον άλλο κόσμο.