Κυνηγόντας δουλειά στην Δυτική Ακτή

Χτες το βράδυ βγήκα στο κέντρο που βγαίνω τις Παρασκευές. Πορτιέρης ήταν ο μαύρος που με έχει δει να χορεύω και με έβαλε χωρίς καν να κοιτάξει την ταυτότητα. Είχε κόσμο από νωρίς, μάλλον bachelorette πάρτυ και έτσι χόρευα από νωρίς. Ωστόσο καθώς δεν πήγα αυτή την εβδομάδα στο γυμναστήριο, εδώ την Δευτέρα-Τρίτη με πονούσαν το πόδια μετά μία ώρα περπάτημα, είχα κουραστεί στην μιάμιση ώρα και εν τέλει έφυγα μετά από δυόμιση ώρες χορό. Την άλλη εβδομάδα όμως θα πάει αρκετά καλύτερα αν βγω διότι σκοπεύω να κολυμπήσω. Όχι στο σπίτι μου, αλλά στο σπίτι των γονιών μου, στην Καλιφόρνια. Ω ναι, πάω δυτική ακτή, μετά την υποχρέωσή μου στο γραφείο ανεργίας έχω πλέον χρόνο.

Την Τετάρτη πήγα στο γραφείο ανεργίας και δεν είχα τα χαρτιά. Την Παρασκευή πήγα με όλο το χαρτομάνι αλλά ως επι το πλείστον δεν μου το ζήτησαν. Πήγα πρωϊ πρωϊ στο γραφείο, μας έβαλαν σε μία άίθουσα (ήμασταν 13 από 40 που είχαν καλέσει) και ένας μαύρος υπάλληλος μας είπε για τους πόρους του γραφείου ανεργίας, συμβουλές γενικού τύπου ως προς το πως να πιάσω δουλειά και χρειάστηκε υποχρεωτικώς να γραφτούμε σε (μη αμοιβόμενο) σεμινάριο. Διάλεξα ένα για τα μέσα Νοεμβρίου και μετά γύρισα σπίτι, όπου έκλεισα εισιτήριο με πόντους για να επισκευθώ τους γονείς. Επί τη ευκαιρεία θα δω και τον φίλο μου στο Πορτλαντ. Χάρηκα πάρα πολύ που δεν είχα ξοδεύσει τόσο καιρό τους πόντους μου, τώρα που είμαι σε οικονομική στενότητα μπόρω να πάω Δυτική Ακτή ξοδεύοντας μόλις $86 (συν φαϊ, ταξί, BART και ότι προκύψει). Όταν με το καλό φτάσω θα στείλω μυνήμα στην εταιρεία με την οποία έκανα συνέντευξη, θα δω στο κοινωνικό δίκτυο αν υπάρχει κάτι και επίσης θα πάω στην κλειστή θερμαινόμενη (ίσως και την ανοιχτή αν είναι καλός ο καιρός) να κολυμπήσω για να γυμναστώ. Θα έχω έξοδο; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως θα έχω γυμναστική.

Επιστροφή στο μέλλον

Σήμερα το απόγευμα ο Μάρτυ ΜακΦλάι επισκεύθηκε την Hill Valley του μέλλοντος για να σώσει τον γιο του που επρόκειτο να διαπράξει έγκλημα. Το όλο σχέδιο το εμπνεύστηκε ο Doc Brown με σκοπό να σώσει την οικογένεια του φίλου του. Φυσικά μιλάω για το Back to the Future II, μία από τις σημαντικότερες σειρές ταινιών της δεκαετίας του 80, μαζί με τον Ιντιάννα Τζόουνς και διάφορες άλλες. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται από τα κινηματογραφικά αριστουργήματα της δεκαετίας του 1980, έχει όμως καταφέρει να έχει μία απίστευτη διάρκεια παρά το ότι η τελευταία ταινία βγήκε το 1990. Την πρώτη ταινία την είδα για πρώτη φορά ολόκληρη σήμερα, και το ολόκληρη είναι σχετικό, όπως και την δεκαετία του 1980 οι παρεξηγήσεις ταυτότητας είναι κάτι που δεν μου άρεσε ποτέ. Αναλύοντας την ταινία είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στον πυρήνα της είναι μία εφηβική κομεντί εποχής της δεκαετίας του 1950, πως γνωρίστηκαν οι ΜακΦλάι παρά τις αντιξοότητες, με έντονη σχέση με το Grease, μία άλλη ταινία παρόμοιας ηλικίας. Ωστόσο τα στοιχεία δράσης και επιστημονικής φαντασίας διατηρούν το ενδιαφέρον και των αγοριών. Την δεύτερη ταινία την έχω δει σε κομμάτια, και δεν αποκλείεται να υπάρχει ένα πεντάλεπτο στο κέντρο, όταν ο Μάρτυ γυρνάω στο δυστοπικό 1985, που να μην έχω δει καθόλου. Είναι η καθαρότερη από τις 3 ως προς το είδος της επιστημονικής φαντασίας με σχέση με τον Dr Who. Η τρίτη η οποία έμελε να είναι και η πρώτη που είδα πλήρης, τότε στην Καλιφόρνια όταν είχαμε πάει και είχαμε επισκευθεί τον μακαρίτη τον θείο μου, τελευταία φορά πριν εν τέλει πεθάνει, είναι κλασσικό Γουέστερν. Τώρα για το τι έπιασε σωστό και λάθος ως προς το μέλλον η ταινία υπάρχουν πολύ καλύτερα άρθρα από τις σκέψεις μου. Γενικά η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις πρώτες επιτυχίες των multiplex. Κάποτε οι Αμερικανοί έβλεπαν τις ταινίες με τον τρόπο που τις βλέπαμε και στην Ελλάδα, στο σινεμά που είχε μία οθόνη και μάλιστα η διανομή γίνονταν πόλη με πόλη, όχι συγχρόνως σε όλη την χώρα. Η πρώτη ταινία που παίχτηκε παναμερικανικώς ήταν το Jaws. Την ίδια εποχή εκλειναν τα μονά σινεμά του κέντρου (ήδη από την δεκαετία του 1960) και άρχισαν να χτίζονται multiplex στα προάστεια. Η σημερινή κατάσταση αποκρυσταλώθηκε με τον πρώτο Μπάτμαν το 1988, αλλά ήδη με την πρώτη Επιστροφή στο Μέλλον είχε ήδη προχωρήσει σημαντικά. Ο λόγος που οι ταινίες παρά την τεράστια επιτυχία τους δεν είχαν άλλες συνέχεις είναι ότι δημιουργοί δεν το επέτρεψαν. Ηδη η δεύτερη και η τρίτη ταινία έγιναν κυρίως διότι δεν ήθελαν να τις κάνει το στούντιο που πίστευαν ότι θα τις έκανε χάλια μόνο του. Ο όρος του σκηνοθέτη είναι ότι στην 4η ταινία οφείλει να πρωταγωνιστεί ο Michael J Fox ο οποίος όμως πάσχει από Πάρκινσον και αδυνατεί να παίξει σημαντικά χρονικά διαστήματα. Από την στιγμή που αποσύρθηκε από την ηθοποιία στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έχει εμφανιστεί σε συνολικά δύο επισόδεια σειρών, παίζοντας και στις δύο περιπτώσεις έναν χαρακτήρα με σοβαρή ασθένεια. Αν μη τι άλλο στην διαφήμιση του νέου Mirai της Toyota που κινείται με υδρογόνο έχει δυσκολία να σταθεί σε ορθή στάση και όλο ταλαντεύεται, εν αντιθέσει με το Christopher Lloyd. Πραγματικά το καλύτερο στο οποίο μπορείς να ελπίζεις είναι βιντεοπαιχνίδια, και αν μη τι άλλο το τελευταίο θεωρείται εξαιρετικό. Πάντως πρέπει να πω ότι όταν ήμουν παιδάκι έβλεπα την σειρά κινουμένων σχεδίων που εμπνεύστηκε από την ταινία και ότι το γεγονός ότι οι ταινίες λαμβάνουν χώρα στην Hill Valley και μάλιστα πρωταγωνιστούν μέλη διαφόρων γενεών των ίδιων οικογενειών σημαίνει ότι υπάρχει και ένας δραματουργικός περιορισμός στα σενάρια που είναι ικανά να προταθούν.

Ως προς το δικό μου μέλλον πήγα το πρωϊ στις υπηρεσίες απασχόλησης, όπου εν τέλει δεν έγινε η παρέμβαση διότι δεν είχα φέρει πράσινη κάρτα, καθότι δεν μου ζητήθηκε στην επιστολή. Έτσι θα πάω την Παρασκευή. Από την άλλη όμως δεν είχα φέρει το βιογραφικό μου και την λίστα των εργοδοτών παρότι μου ζητήθηκε, εξου και η καθυστέρηση με βολεύει, παρότι σημαίνει ότι θα καθυστερήσω να πάω Καλιφόρνια στους γονείς μου και πιθανόν Πόρτλαντ στον φίλο έως την άλλη εβδομάδα. Η επικοινωνία με τον εργοδότη στο Κλέμσον συνεχίστηκε και από την στιγμή που μου πρότεινε να έρθω σε επαφή μου αν μελλοντικά χάσω την επόμενη δουλειά, σε περίπτωση δεν προτιμήσω αυτή, σημαίνει ότι ναι μεν δεν έχω κατοχυρώσει την δουλειά αλλά είμαι σε καλό δρόμο. Να δούμε το δικό μου μέλλον τι λέει

Φθινόπωρο

Μετά την βροχή των 12 ημερών και την σχετική αύξηση της θερμοκρασίας που ακολούθησε, έχουμε πλέον ένα ψυχρό μέτωπο. Αφότου φύγει η θερμοκρασία δεν πρόκειται να ανεβεί πέραν των 15-20 βαθμών, που σημαίνει ότι ήρθε ο καιρός για φθινοπωρινά ρούχα. Αν μη τι άλλο σήμερα είχα μία αρκετά παραγωγική ημέρα, ξαναέστειλα αιτήσεις για δουλειά, κούρεψα τα μαλλιά μου και πέρασα σε πιο φθινοπωρινή φάση. Είχα και νεώτερα από την δουλειά του Σαν Φρανσίσκο, ότι το αφεντικό εκείνης που μου έκανε συνέντευξη απεφάσισε κατ'αρχήν να πάρει συνεντεύξεις από δικούς του υποψηφίους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κράτα και μικρό καλάθι, δεν ξέρω πως λειτουργεί η εταιρεία εσωτερικά αλλά στην καλύτερη περίπτωση η εταιρεία θα αργήσει να μου πάρει επόμενη συνέντευξη. Αυτό όμως που ανακάλυψα ξανακοιτώντας την ιστοσελίδα για δουλειές ήταν ότι αίτηση για το Κλέμσον είχα κάνει μόλις 2 ή 3 μέρες πριν έρθει σε επαφή μαζί μου ο καθηγητής. Με άλλα λόγια όντως με θέλει πολύ. Είμαι σε αναμονή, η πρόσληψη σε ακαδημαϊκό ίδρυμα ανεξαρτήτως θέσης απαιτεί αρκετό χαρτομάνι. Η Πέμπτη είναι η επόμενη κρίσιμη ημέρα καθότι από την μία πρέπει να εμφανιστώ το πρωϊ στο γραφείο ανεργίας και από την άλλη είναι η ημέρα που ο Μάρτυ ΜακΦλάι φτάνει στην Χίλλ Βάλεϋ του μέλλοντος, και έτσι έχει μαραθώνιο των ταινιών "Επιστροφή στο Μέλλον" στην τηλεόραση. Τι, πως και πότε άραγε θα πάω στην Δυτική Ακτή τουλάχιστον για να δω τους γονείς μου; Δεν έχω ιδέα. Πρέπει να φτιάξω πρώτα ένα πρόγραμμα με τις υποχρεώσεις μου για συνεντεύξεις και δουλειά. Θα ανέβω μία φορά Blacksburg εστω και αυθημερόν για να πάρω το τελευταίο μου ταχυδρομείο. Αλλά δεν θα γίνει πριν έχω λίγη περισσότερη ιδέα για το πρόγραμμά μου

Έτσι είναι η μέση ηλικία;

Το κρυολόγημα με ταλαιπώρησε Τρίτη και Τετάρτη. Πέμπτη πρωϊ είχε ως επί το πλείστον (αλλά όχι εντελώς) υποχωρήσει. Πήρα το αυτοκίνητο και οδήγησα στο NC State, και στην πορεία έπεσα σε κίνηση για την State Fair. Έφτασα 15 λεπτά νωρίτερα, ανεβοκατέβηκα για να βάλω την άδεια πάρκινγκ στο όχημά μου, και μετά είχα την συνέντευξη. Νομίζω ότι πήγε καλά, αλλά δεν παύει να πρόκειται για μία θέση μερικής απασχόλησης, χωρίς ασφάλιση, για ένα διάστημα μηνών και με $15/ώρα. Γύρισα στο σπίτι σχετικά ήρεμος. Δεν μπορώ να πω ότι βγήκα από το σπίτι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αλλά κατάφερα το απόγευμα λίγο να κοιμηθώ και όταν έβγαλα τα σκουπίδια είχα μία μη αναμενώμενη κλήση: με πήρε τηλέφωνο ένας Ινδός καθηγητής από το Auburn και μου έκανε χωρίς προειδοποίηση συνέντευξη για μεταδιδακτορική θέση για την οποία έκανα αίτηση εκεί. Δεν ξέρω αν ήμουν αυτό που επιθυμούσε. Εν συνεχεία το βράδυ η ομάδα νέων της εκκλησίας είχε κοινωνική/φιλανθρωπική εκδήλωση στο κέντρο και κατέβηκα, διότι συνειδητοποίησα ότι είναι η μόνη περίπτωση να δω άνθρωπο περί τα γενέθλιά μου. Γυρνώντας σπίτι έπεσα νωρίς για ύπνο.

Την επομένη παραδόξως σηκώθηκα αρκετά νωρίς, έχοντας κοιμηθεί το καλύτερό μου ύπνο εδω και εβδομάδες. Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το πέρασα σπίτι περί τον υπολογιστή, απαντώντας στις ευχες. Ωστόσο κατάφερα και βγήκα επιτέλους και περπάτησα εκτός μία ώρα, για πρώτη φορά από την στιγμή που αρρώστησα. Όσο περνούσε η ώρα περίμενα ευχές ή και τηλεφωνήμα από φίλους που δεν ήρθαν. Ήταν πολύ συγκινιτικά τα μυνήματα από τους συμφοιτητές μου στην Ελλάδα. Ωστόσο περίμενα μυνήματα οιασδήποτε μορφής από τους εδώ κολλητούς μου που δεν ήρθαν, μόνο ο Τεξανός φίλος έστειλε. Αυτό που με έτσουξε πολύ ήταν ότι δεν έστειλε ο Κύπριος φίλος. Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήταν σφίγγα, δεν μπορούσα να καταλάβω εύκολα την διάθεση του τον καλό καιρό και το γεγονός ότι δεν μου έστειλε με ενόχλησε διότι δεν ξέρω κατά πόσον είναι ότι ήταν απασχολημένος πολύ ή ότι έχει τσαντιστεί μαζί μου με κάτι που έκανα, είπα ή έγραψα. Συνήθως αν ήταν τσαντισμένος μαζί μου το καταλάβαινα από τον συγκάτοικό του, ο οποίος επίσης δεν μου έστειλε ευχες αλλά τουλάχιστον με αυτό είχα μιλήσει πιο πρόσφατα και ξέρω ότι δεν είναι μαλωμένος μαζί μου. Σε κάθε περίπτωση εγω δεν είμαι μαλωμένος μαζί του και μάλλον νιώθω ότι του χρωστάω, συν του ότι όντως πιστεύω ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι στον άλλον όπως θα ήθελες αυτός να σου συμπεριφερθεί. Οφθαλμός αντι οφθαλμού απλά θα κάνει τον κόσμο τυφλό.

Ως κλασσική Παρασκευή βγήκα στο κέντρο όπου είχε λιγότερο κόσμο, πιθανότατα λόγω της State Fair. Το πιο περίεργο όμως ήταν ότι ανήμερα των γενεθλίων μου ήρθε σε επαφή μαζί μου και καθηγητής από το Clemson ο οποίος δήλωσε εντυπωσιασμένος από το βιογραφικό μου. Του έστειλα τα στοιχεία επικοινωνίας για τις συστατικές επιστολές που μου ζήτησε. Έτσι λοιπόν έχω αυτή τη στιγμή 4 ανοιχτές θέσεις που έχουν έρθει σε επαφή μαζί μου: στην εταιρεία στο Σαν Φρανσίσκο (από την οποία δεν είχα νεώτερα) και από τα πανεπιστήμια NC State, Auburn και Clemson. Από Σαν Φρανσίσκο και Κλέμσον ήταν ενθουσιασμένοι με το βιογραφικό μου, να δούμε αν και τι θα προκύψει κάτι.

Δουλεύοντας έως ασθενείας

Το Σαββατοκύριακο είχε στο κέντρο του Ράλεϋ ένα διεθνές φεστιβάλ στο οποίο μετείχε και η ΑΧΕΠΑ εκπροσωπόντας την Ελλάδα. Καθότι έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, πήγα και βοήθησα Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή (την Παρασκευή είχε ήδη πολλούς εθελοντές). Ενδιάμεσα συνέχισα να κάνω αιτήσεις για δουλειά. Μέσα σε όλα και η αδερφή μου μου ζήτησε να τις μεταφράσω κάτι, και δεν μπορούσα φυσικά να της το αρνηθώ, κάνει η καημένη όλες μου τις δουλειές στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα ήταν ότι βγήκα εξαντλημμένος και αρρώστησα χτες το βράδυ. Μέσα σε όλα είχα και συνέντευξη για δουλειά. Δέσαμε...

Το φεστιβάλ ήταν στο συνεδριακό κέντρο στο κέντρο της πόλης. Η βασική μου ασχολία ήταν να φτιάχνω baklava sundae, μόνο που από το πολύ σκύψιμο μου πόνεσε η πλάτη. Πάντως την Κυριακή ήρθε και ένα ζεύγος Νεπαλέζων συμφοιτητών από την σχολή και καθίσαμε και μιλήσαμε. Ήταν ευχάριστω να περνάω μερικές ώρες με άλλους ανθρώπους, συν ότι έφερα στο σπίτι και φαϊ το οποίο ακόμα τρώω. Την Παρασκευή πέραν του ότι βγήκα να χορέψω έκανα και αίτηση μέσω linkedin για δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο (και άλλη μία επίσης). Την Κυριακή γυρνώντας από το φεστιβάλ ήθελε υπεύθυνη συνέντευξη την επομένη (χτες) ή σήμερα. Έτσι λοιπόν έκανα την συνέντευξη χτες, και νομίζω πήγε πολύ καλά καθότι μου είπε ότι θα μιλήσω με τον προϊστάμενο μάλλον την Παρασκευή (ότι την Παρασκευή έχω τα γενέθλιά μου μάλλον δεν το συνειδητοποίησε). Πέραν τούτου είχα χτες και e-mail από άλλη εταιρεία στην οποία έκανα αίτηση κατά πόσον δέχομαι τους όρους τους για να πάω στην Ταμπα, πριν μου κανουν συνέντευξη (αν μου κάνουν βέβαια).

Πιο χρονοβόρα όμως απεδείχθει η μεταφραστική δουλειά διότι ήταν μεγάλα κείμενα και χρησιμοποιούσε ιδιωματικές εκφράσεις συνέχεια. Σε τελική ανάλυση πως λέμε all hands on deck στα ελληνικά; Ότι ελεύθερο χρόνο είχα τον χρησιμοποίησα για να μεταφράζω το κείμενο, και όταν χτες τελείωσα με το προτελευταίο κείμενο (το μικρό τελευταίο το έκανα σήμερα το πρωϊ) άρχισε να με πιάνει κρυολόγημα. Δεν βγήκα να περπατήσω (πόσο μάλλον γυμανστήριο) σήμερα αν και πήγα σούπερ μάρκετ και περισσότερο ελπίζω ότι την Πέμπτη που έχω την συνέντευξη στο NC State να είμαι περδίκι. Πέραν αυτής πρέπει στις 21 Οκτωβρίου να εμφανιστώ υποχρεωτικά για συνέντευξη με τις υπηρεσίες ανεργίας της πολιτείας. Τουλάχιστον αδρανής δεν πρόκειται να είμαι επι μακρόν...

Το κυνήγι συνεχίζεται

Δεν μπορώ να πω ότι η συνέντευξη πήγε κατα την γνώμη μου καλά. Μετά από την συνέντευξη της Βοστώνης κατάλλαβα γιατι δεν έχω απάντηση από τις "τέλειες" δουλειές: πολύ απλά ψάχνουν για κάτι το εξαιρετικά συγκεκριμμένο και εγω απλά δεν είμαι αυτό. Η λογική με την οποία μοντελοποίησα την απόδοση καλλιεργειών στο διδακτορικό μου είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που έψαχνε η εταιρεία, η οποία προτιμούσε μία πιο μαθηματική/στατιστική λογική σε σχέση με την δική μου πιο γεωπονική λογική. Δεν ξέρω τόσο καλά R ή βελτιστοποίηση και αυτά ήταν τα προσόντα που έψαχνε. Δεν θα έλεγα ότι πήγε χάλια αλλά θα μου ήταν εκπληξη να μου απαντήσουν. Λιγο μετά το πέρας της συνέντευξης όμως ήρθε σε επαφή μαζί μου το NC State για μία κακοπληρωμήνη θέση στην οποία έκανα άιτηση για δοουλειά ($10-16/ώρα) και ενδιαφέρονται για συνέντευξη. Από την στιγμή όπου δεν προβλέπεται να χρησιμοποιώ το όχημά μου χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων είμαι πρόθυμος για τα $16, ιδίως αν είναι ενδιάμεσα να ψάχνω για άλλες δουλειές. Είδα φυσικά και άλλες θέσεις εργασίας στις οποίες έκανα αίτηση, δεν μπορώ να κάνω κάτι πέραν του να περιμένω.

Μιλόντας για αναμονή σκέφτηκα να πάω να επισκευθώ τους γονείς μου, και επί τη ευκαιρεία τον φίλο μου στο Πόρτλαντ. Οι γονείς μου με θέλουν να έρθω όποτε μπορώ. Ο φίλος μου είπε μετά του Αγίου Δημητρίου. Στην πράξη, με ανοιχτή την θέση στο NC State λέω τουλάχιστον να δω τι θα γίνει με αυτή και βλέπω. Αν είναι να ανέβω κάπου με το όχημα, μπορώ να γυρίσω σπίτι να κάτι συμβεί. Με αεροπλάνο όμως είμαι δεσμευμένος με το εισιτήριο, δεν μπορώ να γυρίσω ξαφνικά διότι προέκυψε δουλειά, κατά τρόπο που γίνεται με το όχημα. Βλέπω τι μέλλει γενέσθαι με όλα

Κάποια στιγμή βγαίνει και ο ήλιος

Σήμερα επιτέλους βγήκε ο ήλιος. Μετά από 11 ημέρες βροχής επιτέλους λιακάδα. Είδα και ποια είναι η θερμοκρασία όταν έχει ήλιο οπότε δεν χρειάζονται ακόμα χειμερινά. Γενικότερα όμως είχα μία θετική συγκυρία με εξαίρεση ότι η δουλειά στην Utah επέλεξε άλλο υποψήφιο. Τελείωσα το βιβλίο που διάβαζα από πέρυσι, θα κάνω συνέντευξη για δουλειά αύριο (στην Βοστώνη), κατάφερα να συνεχίσω να πηγαίνω στο γυμναστήριο, αν και δεν βλέπω αποτέλεσμα. Το να έχω μην στομάχι είναι θέμα περισσότερο του να μην έχω φάει παρά του να γυμνάζομαι. Πάντως καλό βγαίνει απο εκείνη την υπόθεση. Συνεχίζω να κάνω αιτήσεις για δουλειά, η απόκριση παραμένει μικρή αλλά τουλάχιστον έχει απόκριση. Το βασικότερό μου πρόβλημα είναι η δυσκολία να κοιμηθώ νωρίς. Έχω πολλές φορές πέσει νωρίς με πονοκέφαλο, και μετά 30-45 λεπτά στο κρεββάτι νιώθω εντελώς ξύπνιος, παρότι άγρια χαράματα. Αυτή την εβδομάδα έχει International Fair στην οποία συμμετέχει η ΑΧΕΠΑ και θα πάω να βοηθήσω. Τουλάχιστον θα έχω να κάνω κάτι εκτός σπιτιού. Το να βρω δουλειά συνεχίζει να φαίνεται μακρινό, αλλά ίσως κοντύτερα πλέον. Είναι η πρώτη φορά σε αυτόν τον κύκλο που έχω συνένετυξη για δουλειά η οποία είναι σχετική με αυτά που έκανα στο διδακτορικό μου και όχι μία γενική θέση GIS. Το μέλλον συνεχίζει να είναι άδηλο, αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι συνεχίζω να έχω ανταπόκριση στους κόπους μου.

Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, βρεγμένο όμως χορεύει

Από την προηγούμενη Πέμπτη βρέχει κάθε μέρα. Ευτυχώς δεν είναι τόσο χάλια όσο στην Λισσαβώνα που έβρεχε συνεχόμενα επί 10 ημέρες, έχει διαλλείματα. Πάντως ο καιρός επιρρεάζει την ψυχολογική μου διάθεση. Η θερμοκρασία έχει πέσει αρκετά, σε σχέση με πριν δύο εβδομάδες πιθανόν και 20 βαθμοί Κελσίου και η αίσθηση είναι πιο φθινοπωρινή. Ωστόσο προς την Τρίτη προβλέπεται λιακάδα. Δεν ξέρω κατά πόσον ο καιρός το έχει γυρίσει από καλοκαίρι σε φθινόπωρο, πέρυσι έκανε ζέστη και μετά τα γενέθλιά μου. Η καθημερινότητά μου έχει πέσει σε μία βαρετή ρουτίνα, με μόνες διαφορες ανάμεσα στις ημέρες να είναι ότι την Παρασκευή το βράδυ βγαίνω στο κλαμπ και Κυριακή πρωϊ εκκλησία. Πέραν τούτου πηγαίνω στο γυμναστήριο μέρα παρά μέρα, αλλά κατά πόσον χάνω κιλά δεν ξέρω. Σίγουρα όμως διατηρώ τον εαυτό μου σε καλή φυσική κατάσταση, κάτι που μου επιτρέπει να χορεύω επί μακρύτερο χρονικό διάστημα, παρά την ηλικία μου. Δυστυχώς η ηλικία μου δεν είναι κάτι το οποίο μπορώ να μειώσω, σε 2 εβδομάδες γίνομαι 36 που σημαίνει ότι με βάση όλους τους ορισμούς ανοίκω στην μέση ηλικία πλέον. Πάνε τα νιάτα μου, κυριολεκτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως πηγαίνω στο κλαμπ, τουλάχιστον να χορέψω έστω και χωρίς παρέα. Με τον καιρό όμως δύσκολα μπορώ να τα βάλω. Την προηγούμενη Παρασκευή πήγα σε φάση ψιχάλας, βράχηκα λίγο περισσότερο βγαίνοντας. Χτες όλη η πολιτεία είχε κυρηχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λόγω ενδεχόμενων πλημμυρών. Κατέβηκα στο κέντρο, αλλά το κλαμπ δεν είχε πολυ κόσμο και έτσι έκανα βόλτα. Αν δεν είχα βάλει λίγο νωρίτερα τους φακούς μου πιθανόν να γύριζα επί τόπου. Στο τέλος όμως κάθισα και εν τέλει χόρεψα, έστω και πιο αργά από κάθε άλλη φορά. Λίγος κόσμος εμφανίστηκε αλλά τουλάχιστον εμφανίστηκε παρά την βροχή. Εγω ήμουν ντυμμένος περισσότερο θερινά, έτσι βράχηκα και μπαίνοντας και βγαίνοντας. Δύο πράγματα σκοπεύω να κάνω αύριο, να πάω εκκλησία και να δω το the Martian. Πιστεύω θα καταφέρω και τα δύο