Διακοπές δουλεύοντας

Η αρχική μου πρόθεση ήταν να ανεβάσω αυτή την ανάρτηση την Κυριακή, αλλά την Κυριακή το βράδυ έπεσε το ιντερνετ σπίτι μου. Έτσι τώρα μόλις βρήκα χρόνο γράψω. Το μόνο ουσιαστικά δώρο που είχα για τις γιορτές μου το έκανε ο καθηγητής μου όταν μου έστειλε πίσω την δημοσίευση με σχόλια. Η πρόθεσή μου ήταν να ενσωματώσω τις αλλαγές που πρότεινε μέσα στο τετραήμερο αλλά αυτό δεν ήταν εν τέλει εφικτό. Το να καθίσω να διορθώνω το κείμενο είναι πολύ επίπονο ψυχικά, διότι είναι ένα δύσκολο κείμενο και οι αλλαγές που ζήτησε ο καθηγητής σημαντικές. Έτσι το τετραήμερο δούλεψα μεν στο κείμενο αλλά δεν το ολοκλήρωσα. Το βασικό που έκανα το τετραήμερο ήταν να καλύψω το έλλειμα ύπνου. Παραμονή Χριστουγέννων και ανήμερα Χριστούγεννα πήγα στην λειτουργία, αλλά όχι την Κυριακή. Χριστούγεννα βράδυ βγήκα μάλιστα στο κέντρο του Ράλεϋ. Δυστυχώς δεν υπάρχουν τόσες μοναχικές στην πόλη, τουλάχιστον στο μέρος που πήγα. Ωστόσο ο dj με κέρασε ποτό. Το βασικό ερώτημα που γεννήθηκε από την έξοδο είναι το πόσο συμβατό εν τέλει μου είναι βιολογικά το να βγαίνω και να ξενυχτάω ως τις 2 το βράδυ όταν έχω να ξυπνήσω δύο νύχτες αργότερα στις 6:45. Πραγματικά αυτή η δουλειά μου είναι θανατος. Όσο και να προσπαθώ μου είναι αδύνατον να κοιμηθω πριν τα μεσάνυχτα. Δεν έχω και πολλά να κάνω στην δουλειά αυτή, έτσι βρήκα χρόνο και έκανα αλλαγές στην δημοσίευση αλλά το όλο ωράριο με σκοτώνει. Πιθανόν όμως να με πειράζει ότι δεν έχω και παρέα εδώ.

Ανήμερα Χριστούγεννα πέραν από την εορτάζουσα Κυπρία φίλη μου πήρα τηλέφωνο και τους δύο πιθανούς επισκέπτες. Ο ξάδερφος μου είπε οτι θα το κοιτάξει. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι αν έρθει πρέπει να οδηγήσει 12 ώρες, αν είναι να έρθει θα μου είχε ήδη απαντήση. Ο φίλος μου ήταν ακόμα στο Πόρτλαντ και μου είπε ότι είναι συνάρτηση του αν έχει τελειώσει με την δημοσίευση του. Σήμερα που τελείωσα τα χοντρά με την δική μου δημοσίευση του έστειλα μύνημα αλλά δεν είχα απάντηση ακόμα. Αυτό που συνειδητοποίησα σήμερα λόγω της δημοσίευσης είναι ότι σε αυτή την δουλειά που έχω μου είναι αδύνατον να κάνω τις κοπάνες μισής ημέρας της προηγούμενης. Θα ήταν καλύτερα σε αυτή την φάση να πήγαινα Blacksburg για να δω ορισμένα αρχεία και να μιλήσω με τους καθηγητές μου αλλά πριν τον Απρίλιο ουσιαστικά είναι αδύνατον. Επίσης το γεγονός ότι πρέπει να πάρω ολόκληρη ημέρα αδεια μου το κάνει και λιγότερο επιθυμητο. Και χαλάλι με τον Βολιώτη φίλο μου τον οποίο τον έχω ικανό να με επισκευθεί, το Κύπριο φίλο πότε άραγε θα τον ξαναδώ; Τέλος πάντων. Τουλάχιστον την Κυριακή πήγα και είδα την νέα ταινία Star Wars και μου άρεσε.

Την Πέμπτη δουλεύω κανονικά. Παρασκευή είναι αργία, με επόμενη αργία μάλλον προς το Πάσχα. Από την δουλειά αυτή βγαίνω ζόμπι, μου τρώει όλη την ενέργεια και μετά δεν έχω ενέργεια για τίποτα. Τουλάχιστον όμως συντομα θα έχω και τον πρώτο μισθό, και σκοπεύω εν συνεχεία να πάρω νέο έξυπνο κινητό μέσω του οποίου να έχω επαφές με άλλα κοινωνικά δίκτυα. Εως τότε ας κάνω λίγη υπομονή, θα τα καταφέρω

Επόμενη δουλειά;

Κατ'αρχην σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης φαίνεται ότι έπιασα τον Μακώλεϋ Κάλκιν λάθος, αν πιστέψεις το τι λέει το IMDB. Μετά το Richie Rich παρά την αποτυχία του ζήτησε παραπάνω λεφτά για τις επόμενες ταινίες. Από την στιγμή που δεν του τα έδιναν και εφόσον είχε ήδη αρκετά αποφάσισε απλά να αποσυρθεί. Έπαιξε σε μερικές ανεξάρτητες ταινίες επειδή του άρεσε το σενάριο, μάλιστα νέα του ταινία προβλέπεται να παιχτεί του χρόνου στα σινεμά η οποία είναι μια πολύχρωμη σουρρεαλιστική εκδοχή της ιστορίας του Αλαντίν. Δεν έχει πάρει ποτέ του ναρκωτικά ούτε πήγε για αποτοξίνωση, τουλάχιστον σύμφωνα με δήλωσή του συν του ότι του στέλνουν ακόμα σενάρια για να παίξει σε ταινίες. Τουλάχιστον έτσι εμφανίζει τον εαυτό του. Η ταινία από την περιγραφή που είδα στο IMDB θα είναι φοβερή έκπληξη αν γίνει επιτυχία.

Μετά λοιπόν από την προηγούμενη ανάρτηση πήγα την επομένη στην δουλειά και έφυγα το μεσημέρι. Δρόμους παίρνω, δρόμους αφήνω, φτάνω στα γραφεία του μελλοντικού εργοδότη. Ας μην πολυλογώ μου λέει ο ένας εκ των δύο που μου πήραν συνέντευξη ότι δεν έχω προσόντα για μάνατζερ αλλά υπάρχει θέση για μένα στο τμήμα GIS. Ωστόσο οι υπεύθυνοι του τμήματος είναι σε διακοπές και αν είναι θα μου μιλήσουν σε 2 εβδομάδες που γυρνάνε. Θα μου βγει θέση εκεί; Μακάρι, διότι έχω κουραστεί να κάνω 200 χλμ κάθε ημέρα αλλέ ρετούρ. Ηδη έκλεισα για σερβις το όχημα, 2 μήνες πριν από το χρόνο που λέει το στίκερ που μου άφησε ο προηγούμενος αντιπρόσωπος διότι άναψε το φωτάκι.

Μιλώντας για αντιπρόσωπο Toyota, ο συγκεκριμένος έχει ειδική προσφορά ένα ολοκαίνουργιο Prius του 2015 σε πολύ καλή τιμή. Είδα την προσφορά και λιμπίστηκα το όχημα. Με τα λεφτά που έχω στην τράπεζα συν την αξία του οχήματός μου, μου λείπουν μόλις 2-3000 για να πάρω το συγκεκριμένο αμάξι. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι έχω και πίστωση στην πιστωτική φτάνω πολύ κοντά, μόνο που αν τα παίξω όλα για όλα βρίσκομαι κρεμμάμενος οικονομικά στο απλό σοκ. Όταν αγόρασα το τωρινό μου όχημα μετά βρέθηκα με υψηλούς λογαριασμούς για τους επόμενους 2 μήνες λόγω αρχής του εξαμήνου (φαϊ, βιβλία, νέο ενοίκιο κ.α.) και για δύο μήνες πήγαινα μισθό με μισθό. Σε αυτή την φάση ούτε καν έχω πάρει τον πρώτο μισθό, δεν ξέρω τα έξοδά μου. Μελλοντικά μπορώ να προσβλέπω στην επιστροφή του φόρου μου μετά την φορολογική μου δήλωση, προς το παρόν όμως καλύτερα ας μην κάνω τέτοιο άνοιγμα. Εδω το να πάρω νέο κινητό το έχω καθυστερήσει εώς ότου ακριβώς δω πως θα μου βγαίνουν τα οικονομικά, πόσο μάλλον νέο αμάξι.

Μόνος στο σπίτι

Το 1990, λίγους μήνες αφότου είχαμε έρθει σε αυτή την χώρα, έπαιζε στην τηλεόραση το τρέιλερ για μία κωμωδία για ένα παιδάκι το οποίο το ξεχνάνε οι γονείς του σπίτι και πρέπει να το υπερασπιστεί από ληστές. Η ταινία εν τέλει πέρασε στην ιστορία, έσπασε ρεκόρ εισπράξεων και ήταν για ένα φεγγάρι η #1 σε εισιτήρια ταινία στην ιστορία. Τον Φεβρουάριο είχαν αλλάξει το τρέιλερ, δεν έλεγε πια "δες την ταινία" αλλά "δες και άλλη φορά την ταινία". Οι γονείς μου δεν μας πήγαν να δούμε την ταινία, η μόνη ταινία που είχαμε δει στην Αμερική ήταν η Φαντασία του Ντίσνεϋ, αλλά φυσικά ενδιάμεσα έχουμε δει την ταινία αρκετές φορές. Η επιτυχία της ταινίας ήταν ένα παράδοξο, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ο πιο γνωστός ηθοποιός ήταν ο Τζο Πέσι ο οποίος σε καμία φάση δεν έγινε πρώτο όνομα του Χολλυγουντ. Ο μπόμπιρας Μακώλεϋ Κώλκιν έμελε να έχει αρκετά επιτυχημένη καρίερα ως παιδί αλλά ήδη ως έφηβος (πόσο μάλλον ως ενήλικος) δεν κατάφερε να έχει κανένα αξιομνηνόνευτο ρόλο. Το γεγονός ότι τώρα ξαναβγήκε στην επιφάνεια ως πρωταγωνιστής σε βίντεο σειράς του YouTube όπου παίζει ουσιαστικά πάλι το παιδάκι, 25 χρόνια αργότερα, δείχνει το που βρίσκεται η καριέρα του. Όχι πως ήταν περίεργο για παιδί ηθοποιός, ελάχιστα έχουν επιτυχία ως ενήλικες, ιδίως όταν έκαναν επιτυχία τόσο μικρά.

Την δεκαετία του 1980 η εγκληματικότητα στην Αμερική έφτασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα εώς ότου κορυφώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρις ότου πέσει. Βασικό αίτιο ήταν η αδυναμία της Αμερικανικής οικονομίας να παραγει θέσεις εργασίας για χαμηλών προσόντων εργαζομένους σε συνδιασμό με το αδύναμο κοινωνικό κράτος. Ήδη από την δεκαετία του 1970 ο Βρώμικος Χάρυ Κάλαχαν εκφράζει το τρόμο της Μέσης Αμερικής: μία χώρα όπου οι εγκληματίες (κυρίως μαύροι) κατατρομοκρατούν την φιλήσυχη μέση Αμερική και χρειάζεται ένας ήρωας να τους πολεμήσει, τόσο καθαρά όσο και βρώμικα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο τρόμος έγινε κωμωδία: γενικά αποφεύγονται οι ρατσιστικές χροιές (οι μόνοι μαύροι είναι υπάλληλοι του αεροδρομίου και της άμεσης δράσης) και οι κακοί είναι περισσότεροι ανίκανοι παρά επίφοβοι. Αν έχει κάποιο κοινωνικό μύνημα είναι μην φοβάσαι τον γείτονα (ιδίως τον μοναχικό περίεργο παππού) και να μην φοβάσαι να μιλάς με απομακρισμένα μέλη της οικογενείας σου (όπως ο παππούς που εν τέλει μιλάει με το παιδί του που είχε να του μιλήσει χρόνια). Μετά φυσικά από την επιτυχία ακολούθησε συνέχεια με τον μπόμπιρα να χάνεται στην Νέα Υόρκη, σε μία φάση όπου η Νέα Υόρκη ήταν ένα φοβερά επικίνδυνο μέρος για να χαθείς και άλλες δύο συνέχειες με άλλους μπόμπιρες διότι ο Μακώλεϋ Κώλκιν μεγάλωσε και δεν ήταν πια μπόμπιρας.

Στην περίπτωση μου θα περάσω μόνος μου τις γιορτές εκτός αν έρθουν για τα Χριστούγενα είτε ο Βολιώτης φίλος είτε ο ξαδερφός μου. Δυστυχώς δεν έχω την άδεια για να πάω Καλιφόρνια στους γονείς μου, συν το ότι δεν έχω ούτε διαβατήριο διότι τους έστειλα το παλιό για να πάρουν το νέο μου. Πήρα μισή μέρα άδεια αύριο αλλά είναι για να πάω για συνέντευξη για δουλειά. Θα μείνω όντως μόνος στο σπίτι, αν και σκοπεύω και να βγω να χορεψω και να δω την νέα ταινία Star Wars.

Δεύτερο Σαββατοκύριακο

Οι τακτικοί αναγνώστες μπορεί να βαρεθούν από την ανάρτηση διότι επρόκειται πάλι να μιλήσω για την νέα μου δουλειά. Τι να κάνω όμως, συνεχίζει να ορίζει την καθημερινότητά μου. Αυτό το Σαββατοκύριακο τουλάχιστον δεν είμαι συνέχεια στο κρεββάτι, κατάφερα να κοιμηθώ παραπάνω μέσα στην εβδομάδα και έτσι έχω λιγότερο έλλειμα ύπνου. Ωστόσο κάθε άλλο παρά είμαι σε κανονικότητα. Χτες το βράδυ το YAL είχε συγκέντρωση μετά από παράκληση σε εκκλησία όπου θα συναντιώμαστε και θα αφείναμε και ένα δώρο για κανένα παιδάκι. Όταν γύρισα από την δουλειά πέραν του ότι δεν είχα πολύ κουράγιο για να μείνω καν όρθιος δεν είχα απλά προλάβει να αγοράσω δώρο. Απλούστατα η νέα μου δουλειά γεμίζει τόσο την ημέρα ώστε δύσκολα προλαβαίνω τις καθημερινές να κάνω τίποτα. Αυτό το Σαββατοκύριακο έστω όμως είχα χρόνο να βγω να δω τον κόσμο.

Την εβδομάδα αυτή όσο ήμουν στη δουλειά αυτή καθ'αυτή ήμουν πολύ ευχαριστημένος μαζί της διότι καθόμουν και δεν έκανα τίποτα, όταν όμως έφτανα σπίτι ηθελα να παραιτηθώ. Απλούστατα δεν έχω προσαρμωστεί ακόμη. Περιεργότερο όλων την Πέμπτη ένιωσα πολύ πτώμα και την έπεσα στο κρεββάτι στις 7, και ξύπνησα στις 11 οπότε δεν είχα σοβαρό ύπνο, μου πήρε ώρες να ξανακοιμηθώ. Ένα τακτικό ωράριο συνεχίζει να είναι το ζητούμενο ενώ επίσης έχω και δυσκολία να βρω τον χρόνο για να περπατήσω ορισμένες ημέρες. Ωστόσο λόγω της νηστείας χάνω βάρος, ή τουλάχιστον μικραίνει λίγο η κοιλιά μου. Την Τετάρτη έκανα και τηλεφωνικές συνέντευξεις για δύο δουλειές στο Τρίγωνο, κατά πόσον θα με πάρουν άγνωστο. Από την Νέα Υόρκη τίποτα. Πλέον όμως ένιωσα ευχάριστα που δέχτηκα την δουλειά, διότι ακριβώς η Νέα Υόρκη απεδείχθει μη δεδομένη. Θα μου άρεσε να είχα και κάποια παρέα για τις γιορτές κάτι που προς το παρόν δεν είναι ορατό. Βλέπω τι έχει να γίνει. Πάντως θα χαρώ πολύ όταν έρθει η πρώτη μου επιταγή, εώς τότε μάλλον θα νιώθω ξεκρέμαστος.

4 ώρες ξύπνιος

Κανονικά αυτή την στιγμή οφείλω να είμαι ξαπλωμένος. Λαμβάνοντας υπ'όψιν το ωράριό μου, οφείλω να γυρίσω σπίτι στις 6 (αν το επιτρέψει η κίνηση) και μετά στις 10 να έχω ξαπλώσει, ώστε να με πάρει ο ύπνος σε κατάλληλη ώρα για να κοιμηθώ το οχτάωρο. Βέβαια δεν έχω φτάσει σε αυτό το σημείο ακόμα, ο λόγος που είμαι όρθιος είναι ότι απλούστατα δεν έχω υπνηλία. Από την άλλη είμαι σε καλύτερη κατάσταση από την προηγούμενη εβδομάδα όπου με δυσκολία έπιανα πεντάωρο, και μετά πέρασα όλο σχεδόν το Σαββατοκύριακο καλύπτοντας το έλλειμα ύπνου. Η δουλειά κάθε άλλο παρά κουραστική είναι. Ωστόσο με τον χρόνο που ξοδεύω στην δουλειά και την μετάβαση απλά χρόνος για να ζήσω δεν υπάρχει. Μέσα σε αυτές τις 4 ώρες έχω να μαγειρέψω, να κάνω τυχόν άλλες δουλειές (πχ πλυντήριο) συν θέλω μία ώρα την ημέρα να περπατάω. Είχα κάποτε πρόθεση να κάνω και γυμναστήριο, εδώ αν είναι ημέρα που βλέπω τις σειρές μου ούτε που έχω χρόνο να κάνω την βόλτα. Τουλάχιστον σήμερα ανακάλυψα ότι ο δεύτερος υπολογιστής που είναι στο γραφείο πάει στο google και facebook. Αυτό είναι σημαντικό διότι θα μπορώ έτσι να τηρώ επαφή με τις αιτήσεις για δουλειά μου. Η συνέντευξη για την Νέα Υόρκη νομίζω ότι πήγε καλά, όμως από την στιγμή που δεν είχα αντίδραση ως τώρα για την 4η συνέντευξη ενώ τις άλλες φορές το αργότερη την Τρίτη που ακολουθούσε είχα τέτοια αντίδραση με κάνει απαισιόδοξο. Σίγουρα θα ακούσω από την εταιρεία όπως έλεγε ο πατέρας, αλλά πιθανόν απλά να μου πούνε ότι πήραν άλλο. Ωστόσο εμφανίστηκε και νέα δουλειά και μάλιστα στο Raleigh σχετίκη με Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών και Γεωπονία, αν δεν πρόκειται για τον προηγούμενο εργοδότη μου θα την καβαλήσω εώς ότου με πάρει. Αν μπορέσω να αποφύγω την καθημερινή οδήγηση θα είμαι πολύ ευχαριστημένος. Θέλω χρόνο να ζήσω παναθεμά το, όχι ύπνος - δουλειά - δουλειά - ύπνος.

Πρώτες εντυπώσεις από την νέα δουλειά

Υπο κανονικές συνθήκες θα περίμενα εώς αύριο για να δώσω τις εντυπώσεις μου, έχω όμως την τρίτη συνέντευξη για την δουλειά στην Νέα Υόρκη σε καμιά ώρα (πολύ πιθανόν να ακολουθήσει 4η συνέντευξη πριν γίνει πρόταση, τέτοια κατάσταση έχουμε να αντιμετωπίσουμε οι υποψήφιοι), εν τω μέσω της νυκτός και έτσι έχω μία ώρα να περάσω. Γενικά δεν μπορώ να πω ότι είναι πολύπλοκη δουλειά, κάθε άλλο, περισσότερο κάθομαι. Από καιρού εις καιρόν έχω κάποιο αίτημα να ολοκληρώσω, αλλά όχι όλη την ημέρα. Αρκετές φορές πηγαίνω στον τεχνικό GIS ο οποίος είναι δίπλα μου και βλέπω τι κάνει, ώστε να μπορώ να το κάνω όταν αυτός λείπει. Τις υπόλοιπες ώρες δεν έχω πολλά να κάνω. Το gmail και facebook είναι μπλοκαρισμένα, όπως και το youtube (αν και όχι το vimeo) οπότε απλά ψάχνω να διαβάσω διάφορα. Η μεγαλύτερη δυσκολία συνεχίζει να είναι το ωράριο και η μετάβαση, ακόμα και αν δεν ήταν το να περιμένω την συνέντευξη τώρα έχω δυσκολία να κοιμηθώ νωρίς αλλά πρέπει να ξυπνάω νωρίς. Καθότι δεν έχω πρόθεση να πάρω αμφεταμίνες ή δεν ξέρω τι άλλο υποτίθεται πως σου δίνει ενέργεια (εκτός από τσάι, άντε Red Bull αν είχα) το αποτέλεσμα είναι το έλλειμα ύπνου. Όταν γυρνάω σπίτι την πέφτω αλλά ύπνο δεν έχω ενώ και το βράδυ αργεί ο ύπνος. Αν κάτι όμως έχω μάθει είναι ότι πιθανότατα αύριο με το πέρας της δουλειάς θα έχω μάλλον έναν καλό ύπνο, καθότι θα έχω λιγότερα άγχη. Βέβαια το ερώτημα γίνεται τι θα γίνει με το γενικότερο βιολογικό ρολόι μου, αλλά αν κάτι έχω μάθει είναι ότι σταδιακά προσαρμόζεται σε όλα όταν υποχωρήσει το άγχος.

Έχω μάθει διάφορα για το μέρος και την δουλειά μου. Κατ'αρχήν πάνω από τις γραμμές του τραίνου υπάρχει και ένα αρκετά καλό μέρος για να μείνεις. Είναι ο κλασσικός Αμερικανικός διχασμός ανάμεσα στην άσπρη και την μαύρη πόλη. Τρεις ημέρες ήταν αρκετές για να κατανοήσω τις διάφορες ιστορίες του τύπου ότι κόσμος παραιτήθηκε από την δουλειά διότι δεν άντεχε το καθημερινό ταξίδι, αν τον Σεπτέμβριο έχω ακόμη την δουλειά μετακομίζω στο Wilson. Πιο καλά να πηγαίνω Raleigh δύο φορές την εβδομάδα παρά να έρχομαι στο Wilson 5. Δεν είμαι ο πρώτος που διαμαρτύρεται για τον μισθό, οι προκάτοχοί μου άφησαν τη θέση διότι ο Δήμος τους πλήρωνε παραπάνω. Πάντως με τη θέση αυτή έχω πια τα εχέγγυα να κάνω την ίδια δουλειά σε κάποια μεγαλύτερη διοικητική μονάδα, αλλά και να κατανοήσω τι ζητάνε οι Δήμοι ή Νομοί όταν λένε GIS technician ή Coordinator. Αυτή την στιγμή η Charlotte ψάχνει τεχνικό αλλά δύσκολα με βλέπω πια καν να κάνω αίτηση διότι ξέρω τι περιλαμβάνει και τι απαιτήσεις έχει μία τέτοια θέση. Δεν ξέρω κατά πόσο τα βγάζω οικονομικά με αυτή την θέση, θα το δώ όταν έρθει ο πρώτος μισθός. Πάντως πληρώνομαι παραπάνω από το επίδομα ανεργίας, εξού και θα μείνω εκτός αν βρω καλύτερη θέση, όσο και να με εξαντλεί η οδήγηση κάθε μέρα.

Νέος μήνας, νέα δουλειά

Την εορτή των Ευχαριστιών την πέρασα διαβάζοντας το νέο βιβλίο του Ρομπέρτο Σαβιάνο 000 το οποίο ασχολείται με την κοκαϊνή και βλέποντας τηλεoπτικές σειρές. Ο νέος μήνας είναι και μία νέα αρχή καθότι ξεκίνησα σήμερα δουλειά στο Wilson County. Έβαλα λοιπόν το ξυπνητήρι μου, σηκώθηκα γρήγορα και ξεκίνησα την οδήγηση προς την νέα θέση. Το δυσάρεστο είναι ότι έφτασα με 10 λεπτά καθυστέρηση, συνεπώς αύριο πρέπει να βάλω το ξυπνητήρι μου νωρίτερα. Φτάνω, μίλησα με τον νέο προϊστάμενό μου και μετά πήγα στο πλέον ουσιώδες εν τέλει μέρος της ημέρας, η παρουσίαση και συμπλήρωση των γραφειοκρατικών εντύπων. Μετά περίμενα αρκετή ώρα για να αποκτήσω log in στους υπολογιστές τους νομού. Αυτό εν τέλει δεν συνέβει ποτέ, κάθισα όμως και δούλεψα λίγο (και διάβασα περισσότερο) στον μελλοντικό υπολογιστή μου, όπου όμως δεν είχα πρόσβαση στο e-mail και το skype. Μίλησα όμως και με τον συνάδελφο (μαύρος, μέσης ηλικίας) της γεωπληροφορικής, ο οποίος μου εξήγησε και το τι θα κάνω, αφότου βέβαια αποκτήσω ηλεκτρονικό ίχνος. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι η δουλειά που θα κάνουν φαίνεται σε αυτή την φάση απλή σε σχέση τόσο με την προηγούμενη δουλειά όσο και με το διδακτορικό. Μοιράστηκα με τον τεχνικό μερικές πηγές δεδομένων που δεν ήξερε αλλά πέραν αυτού λίγα έκανα σήμερα. Δεν ξέρω πόσο θα μείνω σε αυτή την δουλειά, η μετάβαση είναι μακρά (1 ώρα μετάβαση + 4 ώρες ως το γεύμα + 1 ώρα διάλλειμα γεύματος + 4 ώρες απόγευμα + 1 ώρα επιστροφή = 11 ώρες, η ώρα εργασίας είναι 8 με 5) που σημαίνει ότι όταν τελειώσει το ενοίκιο εδώ μάλλον μετακομίζω Wilson County συν το ότι έχω και συνέντευξη για την δουλειά στην Νέα Υόρκη την Παρασκευή. Την τελευταία μάλιστα την πήγα στις 1 τα χαράματα διότι είχα ψιλιαστεί ότι μπορεί ακριβώς να μην έχω skype. Προς το παρόν μου αρέσει, αλλά ας δω τι έχει να γίνει αν πέσει πολύ δουλειά στο μέλλον. Πάντως το δίωρο στο αμάξι δεν είνα ευχάριστο, συν δεν έχω προσαρμώσει τον ύπνο μου ακόμα.

Πρώτη περίοδος των εορτών

Το πρώτη σημαίνει ότι η κανονική περίοδος ακολουθεί αργότερα. Την Τετάρτη έκανα αίτηση για δουλειά, είχα την συνέντευξη και ουσιαστικά ξεκίνησε η εορταστική περίοδος για μένα. Ξύπνησα την Πέμπτη και ετοίμασα για τον εαυτό μου φιλέτο κοτόπουλο στο τηγάνι. Εν συνεχεία βγήκα βόλτα, πήγα και είδα ταινία το The Peanuts Movie και μετά εν τέλει πήγα στα καταστήματα για να δω τον χαμό. Ούτε πολύ χαμό είδα, ούτε τίποτα το άξιο να αγοράσω. Απλά μου προκάλεσε εντύπωση η προσφορά καταστήματος ρούχων ότι θα δώσει δωροεπιταγή χιλίων δολλαρίων σε έναν από τους πρώτους 250 πελάτες. Εντυπωσιάστικα διότι απλά δεν έχω ιδέα πως να ξοδεύσω 1000 δολλάρια σε ρούχα. Πήγα online όπου μπορώ να ξοδεύσω ένα χιλιάρικο σε βιβλία και βρεθηκα στο κλασσικό μου πρόβλημα: ωραίο το τάδε βιβλίο να αγοράσω, αν όμως μετακομίσω, ιδίως στην Νέα Υόρκη όπου έχει πολύ καλή βιβλιοθήκη με πολλά ακαδημαϊκά βιβλία, τι θα το κάνω το βάρος; Ας περιμένω ουσιαστικά το πέρας αυτού του κύκλου συνεντεύξεων.

Παρασκευή σηκώθηκα και οδήγησα 45 λεπτά εώς την μέση του πουθενά όπου βρίσκεται ένα εκπτωτικό εμπορικό κέντρο. Καθότι όντως είχα ανάγκη μακρυμάνικο μπλουζάκι και είχε προσφορές του τύπου 70% έκπτωση αγόρασα δύο επώνυμα μπλουζάκια. Βέβαια βασικό πρόβλημα είναι ποια θα το προσέξει. Τέλος πάντων. Στην επιστροφή σταμάτησα και από το τεράστιο εμπορικό κέντρο όπου έκανα βόλτα και μετά το βράδυ είδα τηλεόραση και βγήκα και χόρεψα. Σήμερα ήταν πιο χαλαρή ημέρα, πήγα βόλτα και μαγαζιά αλλά πέραν αυτού σπίτι και ανάγνωση βιβλίων. Τρίτη ξεκινάει η νέα δουλειά. Πιο πολύ πλέον περιμένω να τελειώσουν οι ημέρες. Ως προς το τι άλλο ακολουθεί, ο Βολιώτης φίλος μπορεί ίσως να με επισκευθεί αν επιστρέψει νωρίς και αν δεν αποφασίσει να πάει Ελλάδα. Από τον συγκατοικό του, παρότι κοντύτερα και με λιγότερες υποχρεώσεις, δεν το βλέπω πλέον. Περιμενω να περάσουν οι ημέρες ...

Το αβάσταχτο βάρος και κόστος του να γίνω ο επιτυχημένος

Σήμερα το απόγευμα βγήκα βόλτα και πέρασα από το Barnes and Nobles, όπου το περιοδικό Atlantic είχε άρθρο για τις αυτοκτονίες εφήβων στο Palo Alto. Το ερώτημα ήταν πως ήταν δυνατόν ένα μέρος με τόση ευημερία και συγκέντρωση εγκεφάλων να έχει έναν τόσο υψηλό αριθμό αυτοκτονιών εφήβων. Δεν διάβασα όλο το άρθρο αλλά είχε ένα αρκετά οικείο συμπέρασμα, τουλάχιστον στο κομμάτι που διάβασα: Οι μαθητές του Πάλο Άλτο είναι υπο φοβερή πίεση από το σπίτι να γίνουν εξαιρετικά επιτυχημένοι στα ακαδημαϊκά, του τύπου ότι αν δεν γίνουν δεκτοί στο Στάνφορντ έχουν αποτύχει, με αποτέλεσμα ελαφρά αποτυχία σε κάτι να οδηγεί ορισμένους στο απονενοημένο διάβημα. Αν και δεν μπορώ να πω ότι η πίεση του σχολείο με οδήγησε προς τα εκεί (η περίοδος της ζωής μου όπου φλέρταρα περισσότερο με την αυτοκτονία ήταν η Πορτογαλία) δυστυχώς η ιστορία που περιέγραφε ήταν υπερβολικά οικεία.

Από την τρίτη Δημοτικού πέραν του σχολείο πήγαινα σε φροντιστήριο Αγγλικών. Από την τετάρτη και φροντιστήριο Γαλλικών (αν και η μάνα μου μου έκανε την γλώσσα αυτή από παιδάκι). Μεσα σε όλα αυτά έκανα και ιδιαίτερα πιάνο, παρότι δεν μου άρεσε ποτέ πραγματικά το παίζω το πιάνο. Το θέμα ήταν ότι από παιδί τόσο η μάνα μου όσο και κυρίως η γιαγιά μου με πίεζαν να είμαι όχι απλά καλός αλλά άριστος. Μονο που ποτέ δεν ήμουν αριστούχος, ήμουν ένας πολύ καλός μαθητής αλλά όχι άριστος. Βασικό μου πρόβλημα ήταν τα φιλολογικά μαθήματα, στα μαθηματικά ήμουν άριστος. Βασικό αίτιο μάλλον ήταν ότι πήγαμε δύο χρόνια στην Αμερική και ξεκόπηκα από την ελληνική γλώσσα στην καθημερινότητά μου. Θυμάμαι πάρα πολύ καλά την αντίδραση της μητέρας μου ιδίως, αλλά και της γιαγιάς μου, στην σχετική αποτυχία. Θυμάμαι πόσο είχαν φρικάρει που πέρασα στο ΤΕΙ Καβάλλας και όχι σε πανεπιστήμιο την πρώτη χρονιά, και το πόσο χάλια ήταν η μάνα μου επειδή πήγα εκεί και σπούδαζα κανονικά. Ακόμα θυμάμαι την Καβάλα ως ισως την πλέον ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου, όταν και τα πήγαινα καλά με τα μαθήματα και είχα φίλους με τους οποίους έβγαινα και χόρευα house. Θυμάμαι από την άλλη το πως στην Αγία Μαρίνα, το θέρετρο αξιωματικών του Ναυτικού, τα παιδιά εκεί πέρα με πείραζαν (bullying) επειδή ήμουν καλός μαθητής. Ξέρω πολύ καλά το πως το για να καταφέρω τις ακαδημαϊκές επιθυμίες των γονιών μου έχω βρεθεί να έχω πολύ λειψή κοινωνική ζωή, σε σημείο που η διασκέδαση για σήμερα ήταν να γίνω λαθραναγνώστης στο Barnes and Nobles. Πάλι βρίσκομαι όμως να επιδιώκω τα εχέγγυα της επιτυχίας, δουλειά, λεφτά, αμάξι κλπ. Θυμάμαι που στο Montpellier αυτή που μου έκανε παρέα ήταν σε τελική ανάλυση αρκετά κακομαθημένη (όχι όμως στο επίπεδο της πάλαι ποτέ γειτόνισσας) η οποία έκανε παρέα μαζί μου διότι μάλλον δεν τις έκανε άλλος παρέα. Θυμάμαι επίσης το καλοκαίρι όταν της είπα ότι έλεγα ότι σκεφτόμουν σοβαρά να αγοράσω Model S μόνο σε εκείνη την φάση είπε σκέφτονταν να με επισκευθεί (αν όντως γίνει). Θυμάμαι άλλη Κυπρία, από το κέντρο της Λευκωσίας, που την νόμιζα για παρόμοια κατάσταση με εμένα εώς ότου απεδείχθει ότι ήταν ακόμα στην φάση θέλω τον Μάριο Φραγκούλη.

Έχω λοιπόν σύντομα δουλειά, και λεφτά και ίσως ακόμη καλύτερη δουλειά στην Νέα Υόρκη. Έχω διδακτορικό, όπως έχει μόλις το 2% του πληθυσμού. Τι άλλο έχω όμως; Έχω καν παρέα για να βγαίνω; Έχω έτερον ήμιση; Έχω προοπτική και μέλλον να αποκτήσω; Κατάφερα λοιπόν να ικανοποιήσω τις επιθυμίες των άμεσων προγόνων μου, αν μη τι άλλο οι γονείς μου μου έλεγαν πέρυσι συνέχεια πόσο ευχαριστημένοι είναι με όλα όσα κατάφερα. Γιατί τότε όμως νίωθω δυστυχισμένος;

Ετοιμασία για διακοπές και δουλειά

Η εβδομάδα που ξεκινάει είναι λειψή λόγω της εορτής των Ευχαριστιών. Πέρυσι το κενό ήταν ευχάριστο διότι δούλευα και ήθελα να καθίσω, αν και με πείραξε ότι δεν είχα παρέα. Φέτος δεν δουλεύω ακόμη τουλάχιστον. Πάλι πρόκειται να περάσω την γιορτή μόνος, ο Κύπριος φίλος είπε μεν ότι μπορεί να με επισκευθεί αλλά από την στιγμή που δεν μου ζήτησε την διεύθυνσή μου το βλέπω περισσότερο ως κίνηση αβροφροσύνης. Ίσως έρθει ο ξάδερφός μου το νέο έτος, αλλά δεν αποκλείεται αυτού ο λόγος να ήταν λόγω αβροφροσύνης. Δεν σκοπεύω να επισκευθώ πλέον τους γονείς, ένας λόγος που πήγα πριν ένα μήνα ήταν ακριβώς διότι στην οικονομική κατάσταση που ήμουν καλύτερα να τους επισκευθόμουν σε εκείνη την φάση παρά να ψάχνω αρκετά ακριβό εισιτήριο μέσα στις γιορτές. Ούτε που μπορούν φέτος να με επισκευθούν εκείνοι. Η αδερφή μου δεν είναι σε φάση όπου μπορεί να διασχίσει τον Ατλαντικό, ιδίως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Εάν εν τέλει πάω Νέα Υόρκη για συνέντευξη (μακάρι) κάτι καλύπτεται, αν και δεν ξέρω πως μπορώ να πάρω άδεια απο την νέα δουλειά με μόλις έναν μήνα εργασίας. Ίσως απλά καθίσω και καλύψω τις υποχρεώσεις μου, όποιες είναι αυτές.

Δύο εβδομάδες μετά την επιστροφή μου επιτέλους τελείωσα με τις σειρές και τα αναγνώσματα που με περιμέναν σπίτι. Το κακό με την εορτή των Ευχαριστιών είναι ότι, τουλάχιστον με βάση την περυσινή εμπειρία, δεν βγαίνει ο κόσμος. Καθότι θέλω και να νηστεύσω σε κάποια φάση πολύ πιθανόν η Παρασκευή να ήταν η τελευταία φορά που βγήκα φέτος, ιδίως αν δεν έχω επισκέπτη. Δεν ξέρω όμως. Μπορεί να μην έχω τους γονείς μου, έχω όμως αρκετή τηλεόραση για να δω αν θέλω. Απλά, εορτές με την τηλεόραση δεν είναι και το πρότυπο.

Εργασία, ταξίδι και λοιπές περιπέτειες

Την Τετάρτη έβαλα το ξυπνητήρι, πήρα το αυτοκίνητο και ανέβηκα Blacksburg. Μετά από 3 1/2 ώρες στον δρόμο έφτασα έξω από το σπίτι των φίλων μου και πήρα από το γραμματοκιβώτιο τον λογαριασμό του νομαρχιακού φόρου αυτοκινήτου. Πήγα όμως πρώτα να δω τον έναν από τους καθηγητές μου (ο άλλος λείπει σε συνέδριο) και βρήκαμε μαζί την συστατική επιστολή. Καθότι πολυάσχολος είπαμε να βρεθούμε αργότερα και εν συνεχεία πήγα και πλήρωσα το αμάξι, συν το αφαίρεσα από τον κατάλογο των οχημάτων της πόλης. Μετα γύρισα, βρήκα τον καθηγητή και μιλήσαμε. Μου είπε ότι θα με βοηθήσει για να δημοσιευτεί η πρώτη δημοσίευση. Πήγα στη βιβλιοθήκη, είδα ίντερνετ και Ινδός συνάδελφος που με είχε δει νωρίτερα μου πρότεινε να πάμε να δειπνήσουμε. Δέχτηκα και το είπα και στον Κύπριο φίλο, ο οποίος όμως δεν μπορούσε διότι έφτιαχνε της διαφάνειες για το συνέδριό του. Φάγαμε, ήπιαμε (εγώ τσάι, αυτός νερό), ανταλλάξαμε ιστορίες και τον κέρασα το φαϊ. Μετά πήγα προς την δημοτική βιβλιοθήκη και ρώτησα τον Κύπριο αν θέλει να βρεθούμε. Με ρώτησε "καλά, δεν έχεις κουραστεί;" αλλά εν τέλει βρεθήκαμε. Τα είδε μάλλον ανάποδα, επειδή είχα κουραστεί στο ταξίδι προτίμησα να μείνω στην πόλη και να περιμένω παρά να ξεκινήσω την επιστροφή νωρίς. Εν τέλει πήγα στο σπίτι του, τον είδα 15 λεπτά και μετά έφυγα. Μου είπε ότι μπορώ να μείνω το επόμενο εξάμηνο αφότου φύγει ο συγκάτοικος, το θέμα κατά πόσον το επόμενο εξάμηνο θα μπορώ να την κοπανάω προς το Blacksburg. Πήρα το όχημα, οδήγησα άλλες 3 1/2 ώρες και πρόλαβα και το Daily Show και τον Colbert.

Την επομένη έβαλα το ξυπνητήρι και έφτιαξα και το δωμάτιο για την συνέντευξη μέσω skype, αλλά αυτή έγινε χωρίς εικόνα. Νομίζω ότι πήγε πολύ καλά, ιδίως καθότι νωρίτερα σήμερα μου είπαν για 2η συνέντευξη αλλά αυτό που μου είπε ήταν ότι το νωρίτερο θα τελειώσω με τις συνέντευξεις σε 2 εβδομάδες, οπότε αυτό που έκανα ήταν να δεχτώ την θέση στο Wilson County και να ανακοινώσω την νέα δουλειά στο ιντερνετ. Στην χειρότερη των περιπτώσεων παραιτούμαι σε έναν μήνα. Εάν δεν κάτσει η δουλειά στην Νέα Υόρκη, θα προσπαθήσω για το postdoc στο Clemson όταν τελειώσει το ενοίκιο μου τέλη Σεπτεμβρίου. Πάντως πλέον θα έχω κάτι να κάνω.

Συμπληρώνοντας τα έντυπα για πρόσληψη

Όταν γύρισα από την Καλιφόρνια είχα 3 σοβαρές πιθανότητες για δουλειά. Η πρώτη ήταν με το Wilson County, όπου πήγα για συνέντεξη την επομένη της επιστροφής. Η δεύτερη ήταν με το Κλέμσον, το οποίο ακόμα σέρνεται. Η τρίτη είναι με μία εταιρεία στην Νέα Υόρκη, με την οποία έχω συνέντευξη την Πέμπτη. Το Κλέμσον ακόμα σέρνεται. Ρώτησα και εν τέλει δεν πρόκειται να έχω αυτόν τον μήνα κανονική πρόταση εργασίας. Η εταιρεία στο Μπρούκλυν είναι στο μέλλον. Το Wilson county όμως είχε πολύ πρόοδο.

Πήρα το όχημα και μετά από ελαφρύ κύκλο έφτασα στην πόλη. Συνέντευξη μου πήρε ο διευθυντής οικιστικού σχεδιασμού σε συνεργασία με τον διευθυντή πληροφορικής. Η αίσθησή μου ήταν ότι πήγε καλά, αλλά φυσικά συνήθως αυτή την αίσθηση έχω. Γυρνάω σπίτι (η απόσταση είναι εν τέλει λίγο κάτω από ώρα), κοιμάμαι, και δύο ημέρες αργότερα μου ζητάει να στείλω αντίγραφο του διδακτορικού μου. Δευτέρα είχα και το σεμινάριο του linkedin, όπου όντως έμαθα πράγματα. Το πρωϊ με ξυπνάει και μου λέει μισθό. Αν και το ποσό είναι σχετικά μικρό, μόλις τα 2/3 του προηγουμένου δέχομαι κατ'αρχήν διότι είναι καλύτερα από το επίδομα ανεργίας. Εν συνεχεία μαθαίνω και για τις παροχές τύπου άδεια (η οποία στην Αμερική θεωρείται προνόμιο). Είχα λοιπόν κλήση να περάσω για το χαρτομάνι την Δευτέρα το απόγευμα, κάτι που δεν μπορούσα αντικειμενικά. Έκλεισα να περάσω την Τρίτη, δηλαδή σήμερα. Πήρα το αυτοκίνητό μου, έφτασα και πέρασα τα επόμενα 15 λεπτά συμπληρώνοντας τα έντυπα πρόσληψης. Μετά μου έδωσαν και ένα χαρτί και πήγα και μου έκαναν τεστ ούρων σε ιδιωτική κλινική, μη τυχόν έχω πάρει ουσίες. Εν συνεχεία πήγα στο εμπορικό κέντρο εκεί κοντά το οποίο απεδείχθει κλειστό, μόνο το σινεμά λειτουργούσε, το υπόλοιπο είχε χρεωκοπησει. Γενικά ο νομός μου έδωσε σήμερα έντονη αίσθηση φτώχιας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μου αρέσει ο μικρότερος μισθός μου. Σε τελική ανάλυση όμως το Κλέμσον αργεί όπως έμαθα σήμερα και απαιτεί και μετακόμιση, που σημαίνει κατ'ελάχιστον να πληρώσω 4 ενοίκια στο τωρινό σπίτι μου. Το Μπρούκλυν είναι πιθανόν να είναι καλύτερο και να πληρώνει αρκετά, αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο. Προσελήφθησα σε μία θέση στο Αμερικάνικο Δημόσιο από την οποία μπορώ να μείνω εώς την συνταξιοδότηση και καλύπτει και τα έξοδα διαβίωσής μου, αλλά νομίζω ότι αξίζω παραπάνω. Ενω μετά την προηγούμενη δουλειά έπαψα να ψάχνω για άλλες δουλειές, αυτή την φορά δεν θα πάψω. Το Κλέμσον συνεχίζει αν είναι ανοιχτό, απλά δεν σκοπεύω πριν από το καλοκαίρι. Ο μόνος λόγος που δεν έχω ανακοινώσει επίσημα την πρόσληψη είναι το Μπρούκλυν. Αύριο πάω να τελειώνω με το Blacksburg. Πριν την εορτή των Ευχαριστιών θα έχω τελειώσει οριστικά με την ανεργία, το Wilson με θέλει να ξεκινήσω 1η Δεκεμβρίου

Ταξίδι στο Πόρτλαντ πάλι

Από την στιγμή που πήγα δυο εβδομάδες στους γονείς, ήταν δεδομένο ότι αν περνούσα τόσο μακρό χρονικό διάστημα στο σπίτι τους στην συνήθη ρουτίνα θα βαριόμουν. Εξου και επέλεξα να πάω να δω και τον φίλο μου στο Πόρτλαντ αφότου όμως κανόνισα τις δουλειές μου. Θα ήθελα να πάω πετώντας, αλλά φυσικά τελευταία στιγμή το αεροπλάνο είναι πανάκριβο. Είναι αρκετά γνωστό ότι είμαι φίλος του τρένου, ήταν και φτηνότερο από το αεροπλάνο, έτσι διάλεξα να βγάλω σιδηροδρομικό εισιτήριο. Πιο φτηνά πιθανόν να μου έβγαινε με λεωφορείο, δεν έψαξα όμως συν το ότι δεν έχω και τόσο θετική εμπειρία με λεωφορεία για μακρές αποστάσεις. Στο τρένο μπορώ να διαβάσω, στο λεωφορείο απλά ζαλίζομαι. Έβγαλα εισιτήριο από το Martinez πάλι (απο εκεί έφυγα για Σακραμέντο) αλλά για το Πόρτλαντ Πέμπτη βράδυ με άφιξη Παρασκευή απόγευμα. Ο πατέρας μου είχε δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο Πέμπτη βράδυ και έτσι με πήγε η μητέρα μου στον σταθμό. Περίμενα καμιά ώρα εκεί και μετά ανέβηκα στο τραίνο. Ήταν το πιο άνετο τραίνο με το οποίο έχω ποτέ ταξιδεύσει, ο χώρος τον επιβατών στην Β' θέση ήταν μεγαλύτερος από αυτό που έχει το Intercity A' θέση στην Ελλάδα και είχε και πιο άνετες θέσεις επίσης. Καθότι δεν είναι και το φτηνότερο μέσο μεταφοράς δεν είχε φτωχούς μετανάστες ή Τσιγγάνους όπως έχει το τραίνο Ελλάδα, όχι όμως πως οι επιβάτες ήταν και τυπικό παράδειγμα μέσου αμερικανού. Κοιμήθηκα το βράδυ, ξύπνησα, έφαγα φαϊ στο βαγόνι εστιατόρειο και εν τέλει έφτασα στο Πόρτλαντ 3:30 το μεσημέρι. Αν είχε κάποιο μειονέκτημα το τραίνο ήταν ότι οι τουαλλέτες ήταν στον κάτω όροφο με αποτέλεσμα αφότου έπλενα τα χέρια μέχρι να φτάσω στην θέση να πιανόμουν από τις χειρολαβές, για την καθαριότητα των οποίων αμφέβαλλα. Εξου και δεν έφαγα χάμπουργκερ και προτίμησα λίγο ακριβότερο φαϊ το οποίο έτρωγες με πιρούνι και μαχαίρι.

Κατεβαίνω στον σταθμό και ακολουθώ τους άλλους επιβάτες και εν τέλει έφτασα στο τραμ. Δυστυχώς η σήμανση δεν βοηθάει αν δεν έχει ξαναέρθει με το ίδιο τρόπο στην πόλη, ήμουν τυχερός που βρέθηκα στο σωστό τραμ στην σωστή κατεύθυνση. Πήρα το τραμ και εν τέλει έφτασα στον σταθμό κοντα στο σπίτι του φίλου μου, ο οποίος μένει Beaverton και όχι μέσα στην πόλη του Πόρτλαντ. Με πήρε από το τραίνο, με τάισε φακές σπίτι του και μετά το βράδυ επιτέλους για πρώτη φορά κατέβηκα στο κέντρο της πόλης για να διασκεδάσω, με τους γονείς το βράδυ απλά ξαπλώναμε και βλέπαμε τηλεόραση. Χαρακτηριστικό του ταξιδιού έμελε να είναι η βροχή, εν μέσω ελαφράς ψιχάλας πήγαμε σε ένα μαγαζί περισσότερο redneck bar και περάσαμε λίγη ώρα. Για να πω την αλήθεια ήμουν και αρκετά κουρασμένος από το ταξίδι αλλά δεν ήθελα να στερήσω ούτε από τον εαυτό μου ούτε από τον φίλο μου μία έξοδο. Γυρίσα στο σπίτι και την πέσαμε.

Η διαφορά από το γεμάτο πράγματα μέχρι επάνω σπίτι των γονιών μου στο εντελώς μινιμάλ σπίτι του φίλου μου ήταν έντονη, αλλά μπορούσα κάλλιστα να κινηθώ και στα δύο. Ξύπνησα νωρίς λόγω και της αλλαγής της ώρας και κατεβήκαμε στον International Rose Trials Garden τον οποίον επιτέλους τον είδα και ανθισμένο, όχι άδειο όπως την τελευταία φορά που είχα πάει. To να κατέβουμε με τα πόδια στην πόλη εν τέλει το αποκλείσαμε λόγω του ότι έβρεχε, συν το αυτοκίνητο ήταν και εκεί επάνω σε πάρκινγκ επ'αμοιβή, και εν τέλει κατεβήκαμε με το όχημα, το παρκάραμε με παρκόμετρο κάτω και φάγαμε σε χίπικο μεξικάνικο γεύμα, το οποίο και το κέρασα εγώ. Εν συνεχεία πήγαμε στο μεγάλο βιβλιοπωλείο όπου είδα και βιβλία που μου άρεσαν αλλά προτίμησα να μην πάρω τίποτα όσο και να τα λιμπίστηκα, αν είναι να μετακομήσω πρέπει και να τα πακετάρω. Γυρίσαμε σπίτι, ηρεμήσαμε και εν τέλει το απόγευμα πήγαμε στο highlight του όλου ταξιδιού, αγώνα μπάσκετ ανάμεσα Portland Trail Blazers και Phoenix Suns. Τα εισιτήρια ήταν προσφορά του εργοδότη του φίλου.

Το έτερον ήμιση του φίλου του έκανε και γκρίνια γιατί πήγε στο γήπεδο με εμένα και όχι εκείνη. Της απάντησε πολύ απλά ότι όταν εκείνη έρθει στο Πόρτλαντ ευχαρίστως να την πάει και αυτή σε αγώνα. Όπως είχε αναφέρει ο φίλος είμαι ο πρώτος φίλος του που τον επισκεύθηκε μόνο για να τον επισκευθεί, δύο άλλοι είχαν πάει στην πόλη και επί τη ευκαιρεία τον είδαν. Οι θεατές ήταν πολυ πολιτισμένη, καμία σχέση με αγώνα Ολυμπιακού, πιο πολύ έμοιαζε με αγώνα στην Πορτογαλία. Είμασταν σε θέση σε μεσαίο ύψος. Το θέαμα ξεκίνησε με τις cheerleaders, Blazer Dancers τις έλεγαν να βγαίνουν, ολίγον μασκαρεμένες λόγω Halloween και να χορεύουν. Έμελε να ξαναβγούν σε δύο τάιμ άουτ, ένα ανα ημίχρονο, παραδόξως δεν είχαν σόου στο ημίχρονο αυτό καθαυτό. Ανέβηκαν αν και όχι στην σειρά μας να μοιράσουν φουσκωτά μπαλόνια για να τα κουνάμε στους αντιπάλους όταν έριχνα ελεύθερες βολές. Πέραν τούτου είχαν διαφορετικό χρώμα μαλλιών αλλά το ίδιο μήκος όλες. Καθότι ο πρώτος μου αγώνας μπάσκετ σε κλειστό γήπεδο το να βλέπω ζωντανά στο γήπεδο τους παίχτες είχε ως αποτέλεσμα να τους δω ως ανθρώπους και όχι ως σόουμεν, όπως φαίνονται στην τηλεόραση. Εν τέλει οι Blazers έχασαν τον αγώνα αλλά δεν πείραζε. Στο ημίχρονο είχε σόου με έναν ο οποίος είχε να βάλει βολές, και όταν τις έβαλε κερδίσαμε όλοι ένα κουπόνι για δωρέαν smoothie στο Jumba Juice. Αφότου γύρισα είδα ότι έλεγε μόνο Ορεγκον και Washington State, αν το είχα δει νωρίτερα θα το είχα αφήσει με τον φίλο μου αντί να το πάω Καλιφόρνια. Η αποχώρηση ήταν κόσμια παρά την ήττα. Πήγαμε λοιπόν ξανα προς το κέντρο σε μαγαζί να χωρέψουμε, αυτό που ήταν να πάμε έριξε πόρτα και εν τέλει πήγαμε αλλού το οποίο έπαιξε ένα πολύ καλό hard house/soft trance πρόγραμμα. Χόρεψα αρκετά. Σε κάποια φάση ήρθε ένας και με ρώτησε αν δουλεύει καλά η Μολυ. Όχι ανθρωπέ μου, δεν έχω πάρει μεταμφεταμίνη, κολύμπησα την προηγούμενη εβδομάδα με σκοπό να χορέψω. Επίσης μου προκάλεσε εντύπωση που δεν φωνάζαν όταν έπαιζε καλό τραγούδι. Τέλος πάντων φύγαμε μάλλον νωρίς διότι σε τελική ανάλυση είδη χόρευα σχεδόν τρεις ώρες και δεν είχα προσαρμωστεί στην αλλαγή ώρας.

Την επομένη βρήκα τον εαυτό μου με αρκετά λιγότερο βάρος. Πήγαμε πρώτα σε μία λίμνη εκεί κοντά και περπατήσαμε και μετά πήγαμε στο Vancouver, όχι του Καναδά αλλά αυτό ακριβώς απένταντι από το Πορτλαντ το οποίο απεδείχθει τίποτα το αξιόλογο. Αν κάτι ανακάλυψα από αυτό το ταξίδι είναι το πόσο κοντά είναι το Σηάτλ, μόλις 2 1/2 ώρες, πολύ κοντύτερο από το Σακραμέντο προς τα νότια. Γυρίσαμε σπίτι, ο συνάδελφος πήγε το απόγευμα για δουλειά και εγώ περπάτησα στα γύρω μαγαζιά. Μου έδειξε που είναι το λεωφορείο για την επομένη και μετά την έπεσα. Την επομένη χαιρετηθήκαμε, έκλεισα το σπίτι και πήγα στο κέντρο με λεωφορείο και τραμ, έκανα βολτα μόνος μου και αγόρασα και το δείπνο και μετά πήρα το τραίνο για Martinez όπου έφτασα την επομένη το πρωϊ. Γενικά ευχαριστήθηκα πολύ από το ταξίδι, έστω και αν ο συνάδελφος δεν έχει ανεβάσει φωτογραφίες από το ταξίδι ακόμα στο ίντερνετ. Θα μπορούσα να το ξανακάνω, αν είχα χρόνο.

Δύο εβδομάδες στην Δυτική Ακτή

Στην Καλιφόρνια πήγα με τρεις στόχους, πέραν από το να δω τους γονείς μου: να κοιτάξω για δουλειά, να κάνω κάτι με το διαβατήριο και να μην χρειαστεί να βάλω πλυντήριο. Επί τη ευκαιρία, και εφόσον είχα τον χρόνο να πετύχω τους παραπάνω στόχους, ήθελα να δω και τον φίλο μου στο Portland. Ο τρίτος στόχος ήταν και ο πιο εύκολος, με το που έφτασα η μάνα μου έβαλε πλυντήριο. Ο δεύτερος ήταν ο πλέον χρονοβόρος, τηλεφωνήσαμε στο προξενείο 29 Οκτωβρίου (διότι 28 ήταν φυσικά κλειστό) και κανονίσαμε και από το δικό μας άκρο και από το δικό τους και έτσι πήγα για έκδοση νέου διαβατηρίου την δεύτερη εβδομάδα. Σε 6 με 8 εβδομάδες θα το πάρουν οι γονείς μου. Ο πρώτος ήταν και ο πιο δύσκολος, έκανα ορισμένα τηλεφωνήματα αλλά ως εκεί ουσιαστικά. Ωστόσο το γεγονός ότι δεν επέτρεψα στον εαυτό μου πάνω από δύο εβδομάδες εκεί εν τέλει είχε θετικό αποτέλεσμα διότι την Τρίτη πήγα για συνέντευξη στο Wilson County. Το ταξίδι επιστροφής εν τέλει με βόλεψε χρονικά.

Ξεκινάω λοιπόν πριν από δύο Δευτέρες τηλεφωνόντας για ραδιοταξί, το οποίο ήρθε γρήγορα και με πήγε και από τον πίσω δρόμο στο αεροδρόμιο. Αντίθετα στην επιστροφή βγήκε από μπροστά και κάναμε κύκλο. Εξου και άφησα πουρμπουάρ στο αλλέ αλλά όχι στο ρετούρ, του έλεγα να βγει απο τη Γενική Αεροπορία αλλά με αγνόησε. Φτάνω στο αεροδρόμιο, η πρώτη πτήση καθυστερεί να φύγει αλλά εν τέλει πρόλαβα την δεύτερη και έφτασα στο SFO. Οι γονείς δεν μπορούσαν να με πάρουν καθότι δούλευαν, και έτσι πήρα το BART. Από την στιγμή που κατέβηκε το αεροσκάφος εώς ότου με πήραν οι γονείς από τον σταθμό του BART (όπου με περίμεναν) πήρε δύο ώρες. Έφτασα σπίτι και την έπεσα να κοιμηθώ. Γενικά το ημερήσιο πρόγραμμα ήταν απλό: ξυπνούσα αρκετά χωρίς, μετά βγαίναμε με τους γονείς το απόγευμα συνήθως για να πάει η μαμα σε μάθημα και εγώ εκείνη την ώρα έκανα βόλτα κυρίως σε μαγαζιά και μετά γυρνούσαμε σπίτι το απόγευμα να δούμε τηλεόραση, ή μάλλον να δω τηλεόραση διότι οι γονείς μου δεν βλέπουν τόσο. Δύο ημέρες πριν το Πορτλαντ πήγαμε στην πισίνα όπως και μία ημέρα μετά. Όταν κανονίσαμε τα περί του διαβατηρίου έβγαλα και το εισιτήριο του Πόρτλαντ. Καθότι το αεροπλάνο ήταν και πολύ ακριβό και δεν είχε απευθείας πτήση πήγα με το τρένο, το οποίο ήταν φτηνότερο αλλά όχι το φτηνότερο μέσον, αυτό είναι το λεωφορείο. Για το ταξίδι στο Πορτλαντ όμως, το πιο ενδιαφέρον μέρος του ταξιδίου θα μιλήσω στην επόμενη ανάρτηση. Έφυγα για το Πορτλαντ Πέμπτη βράδυ και γύρισα Τρίτη πρωϊ. Με το που γυρνάω το κινητό είχε ξεφορτίσει, και το έβαλα να φορτίσει κλειστό και έπεσα (ήρθα πολύ πρωϊ). Με το που το ανοίγω είχα μύνημα στον τηλεφωνητή, το Wilson County ήθελε συνέντευξη και κατά πόσον μπορούσα την Τρίτη. Έστειλα e-mail ότι μπορούσα (πήρα επίσης αλλά το τηλέφωνο το έδωσε λάθος) και την επομένη στις 5:15 το πρωϊ (8:15 Ανατολική Ώρα) με πήρε πάλι τηλέφωνο και το κανόνισα. Τις επόμενες ημέρες ακολούθησε παρόμοια ρουτίνα (πέραν της αίτηση για διαβατήριο) και εν τέλει Δευτέρα χαράματα πέταξα από το OAK αυτή την φορά. Γυρνάω εν τέλει σπίτι, είδα τηλεόραση, κοιμήθηκα περίεργα (αλλαγή ώρας) και την επομένη πήγα για την συνέντευξη, η οποία πήγε καλά. Σήμερα μάλιστε με πήρε και τηλέφωνο αυτός που μου έκανε συνέντευξη και μου ζήτησε να του σκανάρω και το διδακτορικό μου. Δεν ήταν όμως η μόνη θετική εξέλιξη για δουλειά μου είχα, εν τέλει το Κλέμσον μου έστειλε e-mail να συμπληρώσω τα στοιχεία ατόμων για συστατική επιστολή. Καθότι ζητούσε 5 συστατικές εν τέλει έβαλα για 5ο τον διοικητή μου από την ΔΥ, τον οποίο μάλιστα και βοήθησα να συμπληρώσει και το έντυπο όταν ρώτησε εμένα και τον μπαμπά μου. Ε ναι, μία συστατική επιστολή με όλα άριστα είναι άχρηστη σε αυτόν που την ζήτησε. Τέλος πάντων, και άλλη μία εταιρεία στο Μπρούκλυν μου ζήτησε συνέντευξη για την άλλη Πέμπτη. Φαίνεται είμαι σε καλό δρόμο επιτέλους. Καιρός να ξαναρχίσω να δουλεύω.

Κυνηγόντας δουλειά στην Δυτική Ακτή

Χτες το βράδυ βγήκα στο κέντρο που βγαίνω τις Παρασκευές. Πορτιέρης ήταν ο μαύρος που με έχει δει να χορεύω και με έβαλε χωρίς καν να κοιτάξει την ταυτότητα. Είχε κόσμο από νωρίς, μάλλον bachelorette πάρτυ και έτσι χόρευα από νωρίς. Ωστόσο καθώς δεν πήγα αυτή την εβδομάδα στο γυμναστήριο, εδώ την Δευτέρα-Τρίτη με πονούσαν το πόδια μετά μία ώρα περπάτημα, είχα κουραστεί στην μιάμιση ώρα και εν τέλει έφυγα μετά από δυόμιση ώρες χορό. Την άλλη εβδομάδα όμως θα πάει αρκετά καλύτερα αν βγω διότι σκοπεύω να κολυμπήσω. Όχι στο σπίτι μου, αλλά στο σπίτι των γονιών μου, στην Καλιφόρνια. Ω ναι, πάω δυτική ακτή, μετά την υποχρέωσή μου στο γραφείο ανεργίας έχω πλέον χρόνο.

Την Τετάρτη πήγα στο γραφείο ανεργίας και δεν είχα τα χαρτιά. Την Παρασκευή πήγα με όλο το χαρτομάνι αλλά ως επι το πλείστον δεν μου το ζήτησαν. Πήγα πρωϊ πρωϊ στο γραφείο, μας έβαλαν σε μία άίθουσα (ήμασταν 13 από 40 που είχαν καλέσει) και ένας μαύρος υπάλληλος μας είπε για τους πόρους του γραφείου ανεργίας, συμβουλές γενικού τύπου ως προς το πως να πιάσω δουλειά και χρειάστηκε υποχρεωτικώς να γραφτούμε σε (μη αμοιβόμενο) σεμινάριο. Διάλεξα ένα για τα μέσα Νοεμβρίου και μετά γύρισα σπίτι, όπου έκλεισα εισιτήριο με πόντους για να επισκευθώ τους γονείς. Επί τη ευκαιρεία θα δω και τον φίλο μου στο Πορτλαντ. Χάρηκα πάρα πολύ που δεν είχα ξοδεύσει τόσο καιρό τους πόντους μου, τώρα που είμαι σε οικονομική στενότητα μπόρω να πάω Δυτική Ακτή ξοδεύοντας μόλις $86 (συν φαϊ, ταξί, BART και ότι προκύψει). Όταν με το καλό φτάσω θα στείλω μυνήμα στην εταιρεία με την οποία έκανα συνέντευξη, θα δω στο κοινωνικό δίκτυο αν υπάρχει κάτι και επίσης θα πάω στην κλειστή θερμαινόμενη (ίσως και την ανοιχτή αν είναι καλός ο καιρός) να κολυμπήσω για να γυμναστώ. Θα έχω έξοδο; Δεν ξέρω. Σίγουρα όμως θα έχω γυμναστική.

Επιστροφή στο μέλλον

Σήμερα το απόγευμα ο Μάρτυ ΜακΦλάι επισκεύθηκε την Hill Valley του μέλλοντος για να σώσει τον γιο του που επρόκειτο να διαπράξει έγκλημα. Το όλο σχέδιο το εμπνεύστηκε ο Doc Brown με σκοπό να σώσει την οικογένεια του φίλου του. Φυσικά μιλάω για το Back to the Future II, μία από τις σημαντικότερες σειρές ταινιών της δεκαετίας του 80, μαζί με τον Ιντιάννα Τζόουνς και διάφορες άλλες. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται από τα κινηματογραφικά αριστουργήματα της δεκαετίας του 1980, έχει όμως καταφέρει να έχει μία απίστευτη διάρκεια παρά το ότι η τελευταία ταινία βγήκε το 1990. Την πρώτη ταινία την είδα για πρώτη φορά ολόκληρη σήμερα, και το ολόκληρη είναι σχετικό, όπως και την δεκαετία του 1980 οι παρεξηγήσεις ταυτότητας είναι κάτι που δεν μου άρεσε ποτέ. Αναλύοντας την ταινία είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον και των δύο φύλων. Στον πυρήνα της είναι μία εφηβική κομεντί εποχής της δεκαετίας του 1950, πως γνωρίστηκαν οι ΜακΦλάι παρά τις αντιξοότητες, με έντονη σχέση με το Grease, μία άλλη ταινία παρόμοιας ηλικίας. Ωστόσο τα στοιχεία δράσης και επιστημονικής φαντασίας διατηρούν το ενδιαφέρον και των αγοριών. Την δεύτερη ταινία την έχω δει σε κομμάτια, και δεν αποκλείεται να υπάρχει ένα πεντάλεπτο στο κέντρο, όταν ο Μάρτυ γυρνάω στο δυστοπικό 1985, που να μην έχω δει καθόλου. Είναι η καθαρότερη από τις 3 ως προς το είδος της επιστημονικής φαντασίας με σχέση με τον Dr Who. Η τρίτη η οποία έμελε να είναι και η πρώτη που είδα πλήρης, τότε στην Καλιφόρνια όταν είχαμε πάει και είχαμε επισκευθεί τον μακαρίτη τον θείο μου, τελευταία φορά πριν εν τέλει πεθάνει, είναι κλασσικό Γουέστερν. Τώρα για το τι έπιασε σωστό και λάθος ως προς το μέλλον η ταινία υπάρχουν πολύ καλύτερα άρθρα από τις σκέψεις μου. Γενικά η συγκεκριμένη ταινία είναι από τις πρώτες επιτυχίες των multiplex. Κάποτε οι Αμερικανοί έβλεπαν τις ταινίες με τον τρόπο που τις βλέπαμε και στην Ελλάδα, στο σινεμά που είχε μία οθόνη και μάλιστα η διανομή γίνονταν πόλη με πόλη, όχι συγχρόνως σε όλη την χώρα. Η πρώτη ταινία που παίχτηκε παναμερικανικώς ήταν το Jaws. Την ίδια εποχή εκλειναν τα μονά σινεμά του κέντρου (ήδη από την δεκαετία του 1960) και άρχισαν να χτίζονται multiplex στα προάστεια. Η σημερινή κατάσταση αποκρυσταλώθηκε με τον πρώτο Μπάτμαν το 1988, αλλά ήδη με την πρώτη Επιστροφή στο Μέλλον είχε ήδη προχωρήσει σημαντικά. Ο λόγος που οι ταινίες παρά την τεράστια επιτυχία τους δεν είχαν άλλες συνέχεις είναι ότι δημιουργοί δεν το επέτρεψαν. Ηδη η δεύτερη και η τρίτη ταινία έγιναν κυρίως διότι δεν ήθελαν να τις κάνει το στούντιο που πίστευαν ότι θα τις έκανε χάλια μόνο του. Ο όρος του σκηνοθέτη είναι ότι στην 4η ταινία οφείλει να πρωταγωνιστεί ο Michael J Fox ο οποίος όμως πάσχει από Πάρκινσον και αδυνατεί να παίξει σημαντικά χρονικά διαστήματα. Από την στιγμή που αποσύρθηκε από την ηθοποιία στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έχει εμφανιστεί σε συνολικά δύο επισόδεια σειρών, παίζοντας και στις δύο περιπτώσεις έναν χαρακτήρα με σοβαρή ασθένεια. Αν μη τι άλλο στην διαφήμιση του νέου Mirai της Toyota που κινείται με υδρογόνο έχει δυσκολία να σταθεί σε ορθή στάση και όλο ταλαντεύεται, εν αντιθέσει με το Christopher Lloyd. Πραγματικά το καλύτερο στο οποίο μπορείς να ελπίζεις είναι βιντεοπαιχνίδια, και αν μη τι άλλο το τελευταίο θεωρείται εξαιρετικό. Πάντως πρέπει να πω ότι όταν ήμουν παιδάκι έβλεπα την σειρά κινουμένων σχεδίων που εμπνεύστηκε από την ταινία και ότι το γεγονός ότι οι ταινίες λαμβάνουν χώρα στην Hill Valley και μάλιστα πρωταγωνιστούν μέλη διαφόρων γενεών των ίδιων οικογενειών σημαίνει ότι υπάρχει και ένας δραματουργικός περιορισμός στα σενάρια που είναι ικανά να προταθούν.

Ως προς το δικό μου μέλλον πήγα το πρωϊ στις υπηρεσίες απασχόλησης, όπου εν τέλει δεν έγινε η παρέμβαση διότι δεν είχα φέρει πράσινη κάρτα, καθότι δεν μου ζητήθηκε στην επιστολή. Έτσι θα πάω την Παρασκευή. Από την άλλη όμως δεν είχα φέρει το βιογραφικό μου και την λίστα των εργοδοτών παρότι μου ζητήθηκε, εξου και η καθυστέρηση με βολεύει, παρότι σημαίνει ότι θα καθυστερήσω να πάω Καλιφόρνια στους γονείς μου και πιθανόν Πόρτλαντ στον φίλο έως την άλλη εβδομάδα. Η επικοινωνία με τον εργοδότη στο Κλέμσον συνεχίστηκε και από την στιγμή που μου πρότεινε να έρθω σε επαφή μου αν μελλοντικά χάσω την επόμενη δουλειά, σε περίπτωση δεν προτιμήσω αυτή, σημαίνει ότι ναι μεν δεν έχω κατοχυρώσει την δουλειά αλλά είμαι σε καλό δρόμο. Να δούμε το δικό μου μέλλον τι λέει

Φθινόπωρο

Μετά την βροχή των 12 ημερών και την σχετική αύξηση της θερμοκρασίας που ακολούθησε, έχουμε πλέον ένα ψυχρό μέτωπο. Αφότου φύγει η θερμοκρασία δεν πρόκειται να ανεβεί πέραν των 15-20 βαθμών, που σημαίνει ότι ήρθε ο καιρός για φθινοπωρινά ρούχα. Αν μη τι άλλο σήμερα είχα μία αρκετά παραγωγική ημέρα, ξαναέστειλα αιτήσεις για δουλειά, κούρεψα τα μαλλιά μου και πέρασα σε πιο φθινοπωρινή φάση. Είχα και νεώτερα από την δουλειά του Σαν Φρανσίσκο, ότι το αφεντικό εκείνης που μου έκανε συνέντευξη απεφάσισε κατ'αρχήν να πάρει συνεντεύξεις από δικούς του υποψηφίους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του κράτα και μικρό καλάθι, δεν ξέρω πως λειτουργεί η εταιρεία εσωτερικά αλλά στην καλύτερη περίπτωση η εταιρεία θα αργήσει να μου πάρει επόμενη συνέντευξη. Αυτό όμως που ανακάλυψα ξανακοιτώντας την ιστοσελίδα για δουλειές ήταν ότι αίτηση για το Κλέμσον είχα κάνει μόλις 2 ή 3 μέρες πριν έρθει σε επαφή μαζί μου ο καθηγητής. Με άλλα λόγια όντως με θέλει πολύ. Είμαι σε αναμονή, η πρόσληψη σε ακαδημαϊκό ίδρυμα ανεξαρτήτως θέσης απαιτεί αρκετό χαρτομάνι. Η Πέμπτη είναι η επόμενη κρίσιμη ημέρα καθότι από την μία πρέπει να εμφανιστώ το πρωϊ στο γραφείο ανεργίας και από την άλλη είναι η ημέρα που ο Μάρτυ ΜακΦλάι φτάνει στην Χίλλ Βάλεϋ του μέλλοντος, και έτσι έχει μαραθώνιο των ταινιών "Επιστροφή στο Μέλλον" στην τηλεόραση. Τι, πως και πότε άραγε θα πάω στην Δυτική Ακτή τουλάχιστον για να δω τους γονείς μου; Δεν έχω ιδέα. Πρέπει να φτιάξω πρώτα ένα πρόγραμμα με τις υποχρεώσεις μου για συνεντεύξεις και δουλειά. Θα ανέβω μία φορά Blacksburg εστω και αυθημερόν για να πάρω το τελευταίο μου ταχυδρομείο. Αλλά δεν θα γίνει πριν έχω λίγη περισσότερη ιδέα για το πρόγραμμά μου

Έτσι είναι η μέση ηλικία;

Το κρυολόγημα με ταλαιπώρησε Τρίτη και Τετάρτη. Πέμπτη πρωϊ είχε ως επί το πλείστον (αλλά όχι εντελώς) υποχωρήσει. Πήρα το αυτοκίνητο και οδήγησα στο NC State, και στην πορεία έπεσα σε κίνηση για την State Fair. Έφτασα 15 λεπτά νωρίτερα, ανεβοκατέβηκα για να βάλω την άδεια πάρκινγκ στο όχημά μου, και μετά είχα την συνέντευξη. Νομίζω ότι πήγε καλά, αλλά δεν παύει να πρόκειται για μία θέση μερικής απασχόλησης, χωρίς ασφάλιση, για ένα διάστημα μηνών και με $15/ώρα. Γύρισα στο σπίτι σχετικά ήρεμος. Δεν μπορώ να πω ότι βγήκα από το σπίτι το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, αλλά κατάφερα το απόγευμα λίγο να κοιμηθώ και όταν έβγαλα τα σκουπίδια είχα μία μη αναμενώμενη κλήση: με πήρε τηλέφωνο ένας Ινδός καθηγητής από το Auburn και μου έκανε χωρίς προειδοποίηση συνέντευξη για μεταδιδακτορική θέση για την οποία έκανα αίτηση εκεί. Δεν ξέρω αν ήμουν αυτό που επιθυμούσε. Εν συνεχεία το βράδυ η ομάδα νέων της εκκλησίας είχε κοινωνική/φιλανθρωπική εκδήλωση στο κέντρο και κατέβηκα, διότι συνειδητοποίησα ότι είναι η μόνη περίπτωση να δω άνθρωπο περί τα γενέθλιά μου. Γυρνώντας σπίτι έπεσα νωρίς για ύπνο.

Την επομένη παραδόξως σηκώθηκα αρκετά νωρίς, έχοντας κοιμηθεί το καλύτερό μου ύπνο εδω και εβδομάδες. Το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας το πέρασα σπίτι περί τον υπολογιστή, απαντώντας στις ευχες. Ωστόσο κατάφερα και βγήκα επιτέλους και περπάτησα εκτός μία ώρα, για πρώτη φορά από την στιγμή που αρρώστησα. Όσο περνούσε η ώρα περίμενα ευχές ή και τηλεφωνήμα από φίλους που δεν ήρθαν. Ήταν πολύ συγκινιτικά τα μυνήματα από τους συμφοιτητές μου στην Ελλάδα. Ωστόσο περίμενα μυνήματα οιασδήποτε μορφής από τους εδώ κολλητούς μου που δεν ήρθαν, μόνο ο Τεξανός φίλος έστειλε. Αυτό που με έτσουξε πολύ ήταν ότι δεν έστειλε ο Κύπριος φίλος. Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήταν σφίγγα, δεν μπορούσα να καταλάβω εύκολα την διάθεση του τον καλό καιρό και το γεγονός ότι δεν μου έστειλε με ενόχλησε διότι δεν ξέρω κατά πόσον είναι ότι ήταν απασχολημένος πολύ ή ότι έχει τσαντιστεί μαζί μου με κάτι που έκανα, είπα ή έγραψα. Συνήθως αν ήταν τσαντισμένος μαζί μου το καταλάβαινα από τον συγκάτοικό του, ο οποίος επίσης δεν μου έστειλε ευχες αλλά τουλάχιστον με αυτό είχα μιλήσει πιο πρόσφατα και ξέρω ότι δεν είναι μαλωμένος μαζί μου. Σε κάθε περίπτωση εγω δεν είμαι μαλωμένος μαζί του και μάλλον νιώθω ότι του χρωστάω, συν του ότι όντως πιστεύω ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι στον άλλον όπως θα ήθελες αυτός να σου συμπεριφερθεί. Οφθαλμός αντι οφθαλμού απλά θα κάνει τον κόσμο τυφλό.

Ως κλασσική Παρασκευή βγήκα στο κέντρο όπου είχε λιγότερο κόσμο, πιθανότατα λόγω της State Fair. Το πιο περίεργο όμως ήταν ότι ανήμερα των γενεθλίων μου ήρθε σε επαφή μαζί μου και καθηγητής από το Clemson ο οποίος δήλωσε εντυπωσιασμένος από το βιογραφικό μου. Του έστειλα τα στοιχεία επικοινωνίας για τις συστατικές επιστολές που μου ζήτησε. Έτσι λοιπόν έχω αυτή τη στιγμή 4 ανοιχτές θέσεις που έχουν έρθει σε επαφή μαζί μου: στην εταιρεία στο Σαν Φρανσίσκο (από την οποία δεν είχα νεώτερα) και από τα πανεπιστήμια NC State, Auburn και Clemson. Από Σαν Φρανσίσκο και Κλέμσον ήταν ενθουσιασμένοι με το βιογραφικό μου, να δούμε αν και τι θα προκύψει κάτι.

Δουλεύοντας έως ασθενείας

Το Σαββατοκύριακο είχε στο κέντρο του Ράλεϋ ένα διεθνές φεστιβάλ στο οποίο μετείχε και η ΑΧΕΠΑ εκπροσωπόντας την Ελλάδα. Καθότι έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, πήγα και βοήθησα Πέμπτη, Σάββατο και Κυριακή (την Παρασκευή είχε ήδη πολλούς εθελοντές). Ενδιάμεσα συνέχισα να κάνω αιτήσεις για δουλειά. Μέσα σε όλα και η αδερφή μου μου ζήτησε να τις μεταφράσω κάτι, και δεν μπορούσα φυσικά να της το αρνηθώ, κάνει η καημένη όλες μου τις δουλειές στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα ήταν ότι βγήκα εξαντλημμένος και αρρώστησα χτες το βράδυ. Μέσα σε όλα είχα και συνέντευξη για δουλειά. Δέσαμε...

Το φεστιβάλ ήταν στο συνεδριακό κέντρο στο κέντρο της πόλης. Η βασική μου ασχολία ήταν να φτιάχνω baklava sundae, μόνο που από το πολύ σκύψιμο μου πόνεσε η πλάτη. Πάντως την Κυριακή ήρθε και ένα ζεύγος Νεπαλέζων συμφοιτητών από την σχολή και καθίσαμε και μιλήσαμε. Ήταν ευχάριστω να περνάω μερικές ώρες με άλλους ανθρώπους, συν ότι έφερα στο σπίτι και φαϊ το οποίο ακόμα τρώω. Την Παρασκευή πέραν του ότι βγήκα να χορέψω έκανα και αίτηση μέσω linkedin για δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο (και άλλη μία επίσης). Την Κυριακή γυρνώντας από το φεστιβάλ ήθελε υπεύθυνη συνέντευξη την επομένη (χτες) ή σήμερα. Έτσι λοιπόν έκανα την συνέντευξη χτες, και νομίζω πήγε πολύ καλά καθότι μου είπε ότι θα μιλήσω με τον προϊστάμενο μάλλον την Παρασκευή (ότι την Παρασκευή έχω τα γενέθλιά μου μάλλον δεν το συνειδητοποίησε). Πέραν τούτου είχα χτες και e-mail από άλλη εταιρεία στην οποία έκανα αίτηση κατά πόσον δέχομαι τους όρους τους για να πάω στην Ταμπα, πριν μου κανουν συνέντευξη (αν μου κάνουν βέβαια).

Πιο χρονοβόρα όμως απεδείχθει η μεταφραστική δουλειά διότι ήταν μεγάλα κείμενα και χρησιμοποιούσε ιδιωματικές εκφράσεις συνέχεια. Σε τελική ανάλυση πως λέμε all hands on deck στα ελληνικά; Ότι ελεύθερο χρόνο είχα τον χρησιμοποίησα για να μεταφράζω το κείμενο, και όταν χτες τελείωσα με το προτελευταίο κείμενο (το μικρό τελευταίο το έκανα σήμερα το πρωϊ) άρχισε να με πιάνει κρυολόγημα. Δεν βγήκα να περπατήσω (πόσο μάλλον γυμανστήριο) σήμερα αν και πήγα σούπερ μάρκετ και περισσότερο ελπίζω ότι την Πέμπτη που έχω την συνέντευξη στο NC State να είμαι περδίκι. Πέραν αυτής πρέπει στις 21 Οκτωβρίου να εμφανιστώ υποχρεωτικά για συνέντευξη με τις υπηρεσίες ανεργίας της πολιτείας. Τουλάχιστον αδρανής δεν πρόκειται να είμαι επι μακρόν...

Το κυνήγι συνεχίζεται

Δεν μπορώ να πω ότι η συνέντευξη πήγε κατα την γνώμη μου καλά. Μετά από την συνέντευξη της Βοστώνης κατάλλαβα γιατι δεν έχω απάντηση από τις "τέλειες" δουλειές: πολύ απλά ψάχνουν για κάτι το εξαιρετικά συγκεκριμμένο και εγω απλά δεν είμαι αυτό. Η λογική με την οποία μοντελοποίησα την απόδοση καλλιεργειών στο διδακτορικό μου είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που έψαχνε η εταιρεία, η οποία προτιμούσε μία πιο μαθηματική/στατιστική λογική σε σχέση με την δική μου πιο γεωπονική λογική. Δεν ξέρω τόσο καλά R ή βελτιστοποίηση και αυτά ήταν τα προσόντα που έψαχνε. Δεν θα έλεγα ότι πήγε χάλια αλλά θα μου ήταν εκπληξη να μου απαντήσουν. Λιγο μετά το πέρας της συνέντευξης όμως ήρθε σε επαφή μαζί μου το NC State για μία κακοπληρωμήνη θέση στην οποία έκανα άιτηση για δοουλειά ($10-16/ώρα) και ενδιαφέρονται για συνέντευξη. Από την στιγμή όπου δεν προβλέπεται να χρησιμοποιώ το όχημά μου χιλιόμετρα επί χιλιομέτρων είμαι πρόθυμος για τα $16, ιδίως αν είναι ενδιάμεσα να ψάχνω για άλλες δουλειές. Είδα φυσικά και άλλες θέσεις εργασίας στις οποίες έκανα αίτηση, δεν μπορώ να κάνω κάτι πέραν του να περιμένω.

Μιλόντας για αναμονή σκέφτηκα να πάω να επισκευθώ τους γονείς μου, και επί τη ευκαιρεία τον φίλο μου στο Πόρτλαντ. Οι γονείς μου με θέλουν να έρθω όποτε μπορώ. Ο φίλος μου είπε μετά του Αγίου Δημητρίου. Στην πράξη, με ανοιχτή την θέση στο NC State λέω τουλάχιστον να δω τι θα γίνει με αυτή και βλέπω. Αν είναι να ανέβω κάπου με το όχημα, μπορώ να γυρίσω σπίτι να κάτι συμβεί. Με αεροπλάνο όμως είμαι δεσμευμένος με το εισιτήριο, δεν μπορώ να γυρίσω ξαφνικά διότι προέκυψε δουλειά, κατά τρόπο που γίνεται με το όχημα. Βλέπω τι μέλλει γενέσθαι με όλα

Κάποια στιγμή βγαίνει και ο ήλιος

Σήμερα επιτέλους βγήκε ο ήλιος. Μετά από 11 ημέρες βροχής επιτέλους λιακάδα. Είδα και ποια είναι η θερμοκρασία όταν έχει ήλιο οπότε δεν χρειάζονται ακόμα χειμερινά. Γενικότερα όμως είχα μία θετική συγκυρία με εξαίρεση ότι η δουλειά στην Utah επέλεξε άλλο υποψήφιο. Τελείωσα το βιβλίο που διάβαζα από πέρυσι, θα κάνω συνέντευξη για δουλειά αύριο (στην Βοστώνη), κατάφερα να συνεχίσω να πηγαίνω στο γυμναστήριο, αν και δεν βλέπω αποτέλεσμα. Το να έχω μην στομάχι είναι θέμα περισσότερο του να μην έχω φάει παρά του να γυμνάζομαι. Πάντως καλό βγαίνει απο εκείνη την υπόθεση. Συνεχίζω να κάνω αιτήσεις για δουλειά, η απόκριση παραμένει μικρή αλλά τουλάχιστον έχει απόκριση. Το βασικότερό μου πρόβλημα είναι η δυσκολία να κοιμηθώ νωρίς. Έχω πολλές φορές πέσει νωρίς με πονοκέφαλο, και μετά 30-45 λεπτά στο κρεββάτι νιώθω εντελώς ξύπνιος, παρότι άγρια χαράματα. Αυτή την εβδομάδα έχει International Fair στην οποία συμμετέχει η ΑΧΕΠΑ και θα πάω να βοηθήσω. Τουλάχιστον θα έχω να κάνω κάτι εκτός σπιτιού. Το να βρω δουλειά συνεχίζει να φαίνεται μακρινό, αλλά ίσως κοντύτερα πλέον. Είναι η πρώτη φορά σε αυτόν τον κύκλο που έχω συνένετυξη για δουλειά η οποία είναι σχετική με αυτά που έκανα στο διδακτορικό μου και όχι μία γενική θέση GIS. Το μέλλον συνεχίζει να είναι άδηλο, αλλά τουλάχιστον φαίνεται ότι συνεχίζω να έχω ανταπόκριση στους κόπους μου.

Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει, βρεγμένο όμως χορεύει

Από την προηγούμενη Πέμπτη βρέχει κάθε μέρα. Ευτυχώς δεν είναι τόσο χάλια όσο στην Λισσαβώνα που έβρεχε συνεχόμενα επί 10 ημέρες, έχει διαλλείματα. Πάντως ο καιρός επιρρεάζει την ψυχολογική μου διάθεση. Η θερμοκρασία έχει πέσει αρκετά, σε σχέση με πριν δύο εβδομάδες πιθανόν και 20 βαθμοί Κελσίου και η αίσθηση είναι πιο φθινοπωρινή. Ωστόσο προς την Τρίτη προβλέπεται λιακάδα. Δεν ξέρω κατά πόσον ο καιρός το έχει γυρίσει από καλοκαίρι σε φθινόπωρο, πέρυσι έκανε ζέστη και μετά τα γενέθλιά μου. Η καθημερινότητά μου έχει πέσει σε μία βαρετή ρουτίνα, με μόνες διαφορες ανάμεσα στις ημέρες να είναι ότι την Παρασκευή το βράδυ βγαίνω στο κλαμπ και Κυριακή πρωϊ εκκλησία. Πέραν τούτου πηγαίνω στο γυμναστήριο μέρα παρά μέρα, αλλά κατά πόσον χάνω κιλά δεν ξέρω. Σίγουρα όμως διατηρώ τον εαυτό μου σε καλή φυσική κατάσταση, κάτι που μου επιτρέπει να χορεύω επί μακρύτερο χρονικό διάστημα, παρά την ηλικία μου. Δυστυχώς η ηλικία μου δεν είναι κάτι το οποίο μπορώ να μειώσω, σε 2 εβδομάδες γίνομαι 36 που σημαίνει ότι με βάση όλους τους ορισμούς ανοίκω στην μέση ηλικία πλέον. Πάνε τα νιάτα μου, κυριολεκτικά. Σε κάθε περίπτωση όμως πηγαίνω στο κλαμπ, τουλάχιστον να χορέψω έστω και χωρίς παρέα. Με τον καιρό όμως δύσκολα μπορώ να τα βάλω. Την προηγούμενη Παρασκευή πήγα σε φάση ψιχάλας, βράχηκα λίγο περισσότερο βγαίνοντας. Χτες όλη η πολιτεία είχε κυρηχθεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης λόγω ενδεχόμενων πλημμυρών. Κατέβηκα στο κέντρο, αλλά το κλαμπ δεν είχε πολυ κόσμο και έτσι έκανα βόλτα. Αν δεν είχα βάλει λίγο νωρίτερα τους φακούς μου πιθανόν να γύριζα επί τόπου. Στο τέλος όμως κάθισα και εν τέλει χόρεψα, έστω και πιο αργά από κάθε άλλη φορά. Λίγος κόσμος εμφανίστηκε αλλά τουλάχιστον εμφανίστηκε παρά την βροχή. Εγω ήμουν ντυμμένος περισσότερο θερινά, έτσι βράχηκα και μπαίνοντας και βγαίνοντας. Δύο πράγματα σκοπεύω να κάνω αύριο, να πάω εκκλησία και να δω το the Martian. Πιστεύω θα καταφέρω και τα δύο

Σαλαμούρα στον Άρη

Από την Πέμπτη είχα λάβει το e-mail με την συνέντευξη τύπου της Δευτέρας. Έτσι λοιπόν την Δευτέρα ξύπνησα και άνοιξα τον υπολογιστή και είδα ζωντανά την συνέντευξη τύπου, η οποία ανακοίνωσε νερό σε υγρή φύση στον Άρη. Βέβαια πρέπει να δούμε την ανακοίνωση στο κατάλληλο πλαίσιο: δεν πρόκειται και για κανένα ρυάκι ούτε και το νερό είναι πόσιμο. Η λέξη που θυμήθηκα που είχα να την δω από το Γυμνάσιο ήταν σαλαμούρα. Η συγκεκριμένη λέξη είναι βενετικής προέλευσης και στο βιβλίο της Γεωλογίας είχε το νόημα του υπερβολικά αλατισμένου νερού, πολύ περισσότερο από αυτό της θάλασσας που βρίσκεται συνήθως μαζί με πετρέλαιο. Ψάχνοντας στο ίντερνετ είδα να χρησιμοποιείται η λέξη για να περιγράψει επίσης την άλμη αλλά και το τυρόγαλο όπως και ως βρισιά για κοπέλες. Στην συγκεκριμένη ανάρτηση την χρησιμοποιώ με τον όρο του νερού με υπερβολική συγκέντρωση αλάτων.

Το 2007 ένας Νεπαλέζος προπτυχιακός φοιτητής στο Arizona State είδε ορισμένες γραμμές σε εικόνες υψηλής ευκρίνειας από κρατήρες του Άρη. Το ανέφερε στον καθηγητή του, εν τέλει έγινε υποψήφιος διδάκτορας στο Georgia Tech και ύστερα από αρκετές φωτογραφίσεις (και αφού είχε ήδη δημιουργηθεί ενδιαφέρον στο κοινό) κατάφερε και απέδειξε ότι πρόκειται για ροή νερού με διαλυμένο υπερχλωρικό οξύ. Το υπερχλωρικό οξύ είναι μία πολύ τοξική ουσία, στην γη χρειάζεσαι ειδικές στολές και εξοπλισμό για να το χειριστείς. Είναι εξαιρετικά οξειδοτικό και σκοτώνει συνήθως όλη την βιολογία. Επίσης το υγρό νερό είναι σχετικό, πρόκειται για σταγόνες που βρίσκονται στο έδαφος και οι οποίες κινούνται με διήθηση, όχι με υδραυλική ροή. Αν έχει κανένας κανένας αναγνώστης μου υδραυλική ή εδαφολογία μιλάμε για ύδατος ροή σε κορεσμένη ζώνη εντός του εδάφος, όχι για τρεχούμενο νερό.

Τα ΜΜΕ έδωσαν την είδηση στον ιστορικό της ρόλο, πχ στο in.gr ήταν πρώτη είδηση και ξεπέρασε τον Τσίπρα. Εμφανίστηκε στο ξένο τύπο ότι ανοίγει τον δρόμο για να πάνε αστροναύτες στον Άρη, κάτι που δεν ισχύει. Είναι πιο ευκολο πλέον το να βρεις νερό αλλά θα χρειαστείς και ολόκληρο σύστημα για να αφαίρεσεις μία εξαιρετικά τοξική ουσία. Πέραν αυτού μπορεί μεν να είναι εχθρικό περιβάλλον για την γίηνη ζωή, αλλά δεν ξέρουμε κατά πόσον ισχύει για την Αρειανή ζωή, με όλα τα προβλήματα για πιθανή μόλυνση που αυτό σημαίνει. Λόγω της είδησης εμφανίστηκε στο προσκήνιο και το κλασικό πρόβλημα με την βιολογία στον Άρη, πρέπει κατ'αρχήν να εξασφαλίσουμε ότι δεν είναι γήινοι μικροοργανισμοί, πράγμα δύσκολο διότι είναι παντού. Οι μη επανδρωμένες αποστολές που στέλνονται στον Άρη στέλνονται όσο το δυνατόν μακρύτερα από εκεί όπου είναι πιθανότερο να υπάρχει ζωή μη τυχόν και την μολύνουμε. Πρόκειται για μία πολύ σημαντική ανακάλυψη, αλλά αμφιβάλλω κατά πόσον θα μας πάει πιο κοντά σε επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται υπομονή, τα τωρινά σχέδια της NASA μιλανέ για αποστολή το 2039...

1 χρόνος Raleigh

Την Τρίτη συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ημέρα (πέρυσι ήταν Δευτέρα) όπου μάζεψα τα αντικείμενα στο αυτοκίνητό μου, πήγα σε διάφορες υπηρεσίες στο Blacksburg και μετά οδήγησα 4 ώρες εώς το νέο μου σπίτι. Πήρα το κλειδί, άδειασα κάποια πράγματα και μετά αγόρασα από το Walmart τον καναπέ κρεβάτι στον οποίο έμελε να κοιμηθώ το επόμενο δίμηνο. Είναι αρκετά εύκολο να αντιπαραθέσω την τότε αισιοδοξία με την τωρινή κατάσταση. Έχω βρει μία ρουτίνα την οποία ελάχιστα σπάω: την Παρασκευή το βράδυ βγήκα ενώ σήμερα το πρωι δεν πήγα εκκλησία, διότι από την στιγμή που έμεινα χτες εως τις 5 ξύπνιος από το άγχος απλά απενεργοποίησα το ξυπνητήρι. Δεν πηγαίνω εκκλησία με 4 ώρες μόνο ύπνο, δεν το αντέχω σωματικά. Αποτέλεσμα όμως είναι ότι δεν μίλησα με κανέναν σήμερα, μία κανονική κουβέντα.

Η καλύτερη ημέρα μου στο Ράλεϋ ήταν σίγουρα η 14η Ιουλίου όταν πέρασαν οι Νέοι Ορίζοντες από τον Πλούτωνα. Έπεισα τους συναδέλφους από την δουλειά (κάποιους τουλάχιστον) και τους βρήκα κάτω στην πόλη και είδα αυτά που είχε ετοιμάσει το μουσείο της επιστήμης. Δεν νομίζω να εκπλαγεί κανείς αν πω ότι η χειρότερη ημέρα μου ήταν όταν απολύθηκα. Δεν μπορώ να πω ότι ποτέ έχω καταφέρει να μπω σε μία καθημερινότητα που μου αρέσει. Αν όλα πήγαιναν καλά θα έβγαινα την Παρασκευή με παρέα, όχι μόνος. Το μέγιστο που καταφέρνω είναι να χορέψω με καμία κοπέλα, η οποία όμως δεν έχει καμία πρόταση για τα περαιτέρω. Θα μου άρεσε πραγματικά να κοιμόμουνα νωρίτερα, πχ στις 2. Η αϋπνία έγινε πρόβλημα ουσιαστικά φέτος, από την στιγμή που έπαψα να μου δίνουν δουλειά. Αρχισα να αγχώνομαι για την απόλυση, εώς ότου αυτή συνέβει και εν συνεχεία άρχισα να αγχώνομαι για την ανεργία. Ωστόσο τα ηρεμιστικά δεν είναι λύση, πολύ απλά δεν θα μπορώ πλέον μετά να κοιμηθώ καθόλου χωρίς αυτά. Προσπαθώ να βρω μία ηρεμία και μία τάξη και να βγω από το άγχος.

Όπως είπα νωρίτερα πλέον είμαι σε μία ρουτίνα. Σε τέτοιες περιπτώσεις η λογική είναι να βγω από την ρουτίνα. Σκέφτηκα λοιπόν να πάω ταξίδι στο Blacksburg όπου κιόλας έχω και ανοιχτές δουλειές τόσο με τον καθηγητή μου όσο και με το αυτοκίνητο. Ρώτησα λοιπόν τον μόνο φίλο που μου έχει απομείνει εκει, τον Κύπριο, και μου απάντησε αρνητικά λόγω του περίεργου νέου συγκατοίκου που έχει. Ελπίζω να είναι αυτός ο λόγος, πάντα ήταν αρκετά δύσκολο άτομο να τον αποκρυπτογραφήσω εν αντιθέσει με τον συγκάτοικό του. Ενώ ο Κύπριος με είχε εξοργίσει όλη και όλη μία φορά, εκείνη την 14η Φεβρουαρίου στο Radford φαίνεται ότι εγώ τον είχα εξοργίσει περισσότερες όπως ανέφερε στην Κύπρο. Ελπίζω να μην τον εξόργισα με τον συμπεριφορά μου την τελευταία φορά που με φιλοξένησε. Έχω ως άτομο μεγάλη δυσκολία να κατανοήσω πότε το άλλο άτομο είναι θετικό απέναντί μου και πότε απλά ευγενικό. Πάντως σε κάποια φάση πρέπει να ανέβω στο Blacksburg έστω και αυθημερόν για το ταχυδρομείο μου, τον τοπικό φόρο αυτοκινήτου και τον καθηγητή. Επόμενη λογική απάντηση είναι να πάω στο άλλο φίλο μου στο Portland. Αυτός όμως φιλοξενεί τον πατέρα του. Μου είπε όμως ότι μπορεί να με φιλοξενήσει αφότου αυτός φύγει στα μέσα Οκτωβρίου. Εν συνεχεία θα μπορούσα να πάω επίσκεψη σε συγγενείς ή και τους γονείς μου. Εάν συνεχίσει η ρουτίνα έτσι και μετά τα γενέθλιά μου πιθανόν να το κάνω. Βλέπω το μέλλει γενέσθαι

Καθημερινότητα

Θα ξεκινήσω την ανάρτηση με το αποτέλεσμα των εκλογών, που πάλι απέδειξε ότι ο Ελληνικός λαός είναι πολύ πρόθυμος να βγάλει τα μάτια του για έναν λαϊκιστή. Ο Ελληνικός λαός ξαναέφερε στην εξουσία την χειρότερη κυβέρνηση. Πλέον κάθομαι και μετράω πότε θα πάρω Αμερικανική υπηκοότητα. Με την κυβέρνηση αυτή δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη, εκτός να γίνει θαύμα. Δυστυχώς μετά 7 μήνες αμφιβάλλω

Το άλλο φυσικά που περιμένω είναι δουλειά. Αυτό βεβαίως δεν το περιμένω παθητικά, κάνω κανονικά αιτήσεις για δουλειά σε όσες πιστεύω με σηκώνει, και αρκετές όπου δεν το πιστέυω. Η μόνη πρόταση ως τωρα ήταν με τα δένδρα προς $15/ώρα. Γενικά λοιπόν η ημέρα πάει ως εξής: ξυπνάω προς 11 συνήθως, σπανιότερα στις 10 ή αργότερα και βλέπω το ιντερνετ συν πρωϊνό. Εν συνεχεία μάλλον τρώω μεσημεριανό και ακολουθεί ψάξιμο στο ίντερνετ και αιτήσεις για δουλειά. Μετά συνήθως βόλτα, παραπάνω ιντερνετ, τηλεόραση, πιθανόν πάλι ιντερνετ και ύπνος. Τις Δευτέρες σπάνια έχει καμία θέση διαθέσιμη, τουλάχιστον νωρίς. Κυριακή πηγαίνω εκκλησία. Παρασκευή βράδυ πήγα στο κλαμπ στο κέντρο. Εάν μία φορά την εβδομάδα έχω συνέντευξη (κυρίως τηλεφωνική) έχει καλώς. Εώς τώρα δεν είχα κάποια απόρριψη μετά από συνέντευξη, αλλά δεν είχα και τόσες συνεντεύξεις. Περισσότερο ελπίζω και περιμένω, αλλά μέχρι στιγμής η πιθανότητα πρόσληψης δεν έχει υπερβεί συσσωρευτικά το 20%. Σε λίγες ώρες θα κοιμηθώ. Μετά ιντερνετ, φαϊ, σουπερ μάρκετ, τηλεόραση και πάλι απ'την αρχή...

Φεστιβάλ και συνεντεύξεις

Αυτό που σκέφτηκα μετά την προηγούμενη ανάρτηση είναι ότι πιθανόν ο συγκεκριμένος εργοδότης να μου είπε επίτηδες χαμηλή πρόταση με σκοπό να την απορρίψω, και ότι η μόνη περίπτωση που θα με προσελάμβανε θα ήταν αν επρόκειτο για την δουλειά που ήθελα παραπάνω από όλες τις άλλες. Από την Τετάρτη πάντως η βασική μου απασχόληση ήταν στο Ελληνικό Φεστιβάλ. Ο χώρος του φεστιβάλ είναι το North Carolina Fairgrounds, ο οποίος μου θύμισε την ΔΕΘ. Για το φεστιβάλ νοικιάσαμε ένα κτήριο όπου από την Τετάρτη εώς την Παρασκευή βοήθησα να το διαμορφώσουμε. Την Τετάρτη πχ σηκώσαμε τους τοίχους, Πέμπτη έβγαζα τραπέζια. Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή βοήθησα στο σερβίρισμα του φαγητού. Το φεστιβάλ είναι μία εξαιρετική ευκαιρεία για να γνωρίσω τα άλλα μέλη της εκκλησίας ενώ επίσης με ταΐζανε και φαϊ κάθε μέρα, αρκετά σημαντικό αν λάβεις υπ'όψιν ότι δεν χρειάζονταν να πληρώσω. Από την άλλη κουράστηκα πολύ, πράγμα το οποίο είναι και καλό υπό την έννοια ότι κατανάλωνα θερμίδες και φαίνονταν να διατηρώ το βάρος μου (αντί να το αυξάνω). Έμαθα διάφορα στο φεστιβάλ, πχ ότι ένας σερβιτόρος σε καλό εστιατόριο μπορεί να βγάλει $1000 την εβδομάδα αλλά η πιο σημαντική είδηση ήρθε την Παρασκευή ενώ έφτιαχνα σουβλάκια. Είχα μία κλήση (που δεν έπιασα) για δουλειά στο Σαλτ Λέικ Σίτυ και ένα μέιλ για δουλειά στο Ράλεϋ.

Εν τέλει και τα δύο οδήγησαν σε συνέντευξη. Η πρώτη ήταν Δευτέρα το πρωϊ, με πήραν τηλέφωνο 10:45 και με ξύπνησαν (χωρίς προειδοποίηση) και μίλησα επί μισάωρο περίπου. Λεπτομέρεια βασική: η συνέντευξη δεν έγινε με τον εργοδότη, το υπουργείο μεταφορών της Βόρειας Καρολίνας, αλλά με κεφαλοκυνηγό. Εν συνεχεία όταν έψαξα στο ίντερνετ για άλλες δουλειές βρήκα την ίδια θέση να διαφημίζουν άλλοι 15 κεφαλοκυνηγοί, που σημαίνει ότι οι πιθανότητες είναι περιορισμένες. Όσο περνάνε οι μέρες η αίσθησή μου είναι ότι το ενδεχόμενο να βρω δουλειά στο Τρίγωνο είναι παρόμοιο με το ενδεχόμενο να έχω επισκέπτη: πολύ μικρό. Η δεύτερη συνέντευξη έγινε σήμερα. Τους έδωσα το σταθερό μου, αλλά παραδόξως με έπιασε κίνηση εκτός του σπιτιού και έτσι όταν μπήκα είχα χάσει το τηλεφώνημα. Με πήραν όμως στο κινητό και μιλούσα για 20 λεπτά. Ελπίζω να μην κατέστρεψα το ενδεχόμενο να βρω δουλειά αγοράζοντας θήκες για τους φακούς επαφής μου. Τέλςο πάντων, νομίζω ότι η συνέντευξη πήγα καλά αλλά σε τελική ανάλυση δεν παύω να είμαι ένας από τους 10 υποψηφίους. Έστειλα εν τέλει και αίτηση για ένα ακόμη μεταδιδακτορικό σήμερα, πιθανόν θα κάνω και αίτηση για άλλη μία θέση αύριο, βλέπω λοιπόν αν γίνει κάτι και πότε. Η ουσία είναι ότι έχω περάσει πια από την σπορά στην συγκομιδή, πότε όμως θα ακολουθήσει εργασία και που είναι ακόμα άγνωστο.

Πρόταση για δουλειά

Ο πολύς κόπος που έχω ρίξει στις αιτήσεις είχε την ανταπόκρισή του. Μου ήρθε λοιπόν πρόταση για δουλειά από την εταιρεία με τα δένδρα. Βασικό πρόβλημα: τα λεφτά που προσφέρουν είναι λίγα. Επίσης είναι και κάτω από τα προσόντα μου, αλλά αυτό το ήξερα ήδη όταν έκανα την αίτηση.

Το ευχάριστο είναι ότι μέχρι στιγμής δεν είχα κανένα απορριπτικό email μετά από συνέντευξη. Το κακό είναι ότι είχε όλες και όλες 2 συνεντεύξεις. Η εταιρεία που μου έκανε την πρόταση για δουλειά είχε το τακτ ώστε να μην είναι επίσημη πρόταση για δουλειά, και έτσι να μπορώ να την απορρίψω χωρίς να την έχω επισήμως απορρίψει. Εάν κανένας επισήμως απορρίψει πρόταση για δουλειά στην Βόρεια Καρολίνα χάνει και το επίδομα ανεργίας, το οποίο ακόμα δεν έχω λάβει παρεπιπτόντως.

Η εργασία που έκανα αίτηση και μου πρότειναν είναι δουλειά πεδίου. Προβλέπεται ότι θα πηγαίνω στην ύπαιθρο και θα βλέπω κατά πόσον τα δένδρα πλησιάζουν τα δίκτυα ηλεκτρισμού κλπ ώστε να καλώ το συνεργείο να καθαρίζει. Γι'αυτή τη δουλειά χρειάζομαι γνώσεις GIS συν δίπλωμα και αυτοκίνητο. Θα τολμούσα να πω ότι την γνώση την έχω και εμπειρία τόσο από το ερευνητικό πρόγραμμα όπου έκανα χαρτογράφιση των υπονόμων στο Μαρούσι όσο και από τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Η αμοιβή λοιπόν που μου πρότεινα είναι $15/ώρα συν εκτός έδρας $20-25 την ημέρα. Ήδη εκεί ξεκινά το πρόβλημα: στο CGIT πληρωνόμουν $17/ώρα και ήταν στο πολύ φτηνότερο σε όλα Blacksburg.

Οι όροι πληρωμής είναι ήδη πρόβλημα: ωρομίσθιος σημαίνει ότι στις αργίες δεν πληρώνομαι δραχμή, πόσο μάλλον αν πάω διακοπές. Μπορώ να πάω να δω τους γονείς μου τα Χριστούγεννα 3 εβδομάδες μεν, αλλά δεν θα πάρω ούτε σεντ. Εν συνεχεία ο εργοδότης φαίνεται να προσφέρει ασφάλεια αλλά όχι συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Τελευταία φορά που είδα το συνταξιοδοτικό πρόγραμμά μου από τον προηγούμενο εργοδότη το ποσό είχε πέσει λόγω της πτώσης των Χρηματιστηρίων λόγω Κίνας. Καθότι η εταιρεία είναι ιδιοκτησίας των εργαζομένων μπορώ μελλοντικά να αγοράσω μετοχές, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το μελλοντικό μέρισμα θα είναι τέτοιο που να προσφέρει σοβαρό εισόδημα, η εταιρεία υπάρχει από το 1880 αλλά δεν έχει μπει ποτέ στο χρηματιστήριο.

Τώρα κοιτώντας το ποσό, με $15/ώρα και 22 εργάσιμες τον μήνα, ο μισθός βγαίνει λίγο πάνω από τα $2600 τον μήνα. Όπως ανέφερα νωρίτερα το ποσό που ξοδεύω εδω είναι περί τα $2000 τον μήνα. Εάν είμαι εκτός 20 ημέρες των μήνα, φτάνω έστω τα $3000. Το ζήτημα τίθεται όμως το τι ξοδεύω για ωα δικαιούμαι το εκτός έδρας. Το Prius μου έχει ιστορική κατανάλωση στην ιδιοκτησία μου 45 μίλια το γαλόνι. Το γαλόνι βενζίνη αυτή την στιγμή στην Βόρεια Καρολίνα έχει πέσει στα $2.20. Το ντεπόζιτο κάθε φόρα με 10 γαλόνια περίπου, τόσο χωράει. Κάθε 2-3 εβδομάδες πληρώνω $22 για 450 μίλια. Κάθε 5000 μίλια το όχημα έχει συντήρηση. Τελευταία φορά μου είχε βγει $80, πληρώνω $20 παραπάνω απ'ότι στο Christiansburg διότι ζω σε πιο μεγάλη πόλη. Ωστόσο κάθε 30000 μίλια είναι η μεγαλύτερη και ακριβότερη συντήρηση. Για να έχουμε λοιπόν μια εκτίμηση του κόστους χρήσης του οχήματός μου, κάθε 5000 μίλια έχω γεμίσει βενζίνη 11 φορές άρα $242 και έχω πληρώσει $100 σέρβις, που μου βγαίνει λοιπόν και στρογυλλοποιόντας τα $350 σύνολο ή 7 σεντς ανά μίλι λειτουργικό έξοδο χρήσης του οχήματος. Ωστόσο το βασικό μάθημα του ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ότι το λειτουργικό κόστος χρήσης είναι ένα μόνο μέρος του ολικού κόστου χρήσης του οχήματος. Το Prius μου το αγόρασα 40% από την τιμή στο Kelly Blue Book κυρίως λόγω του οτι είχε πολλά μίλια, και στα 5 χρόνια που το έχω ναι μεν οδήγησα λιγότερο από τον μέσο όρο, αλλά δεν παύει να έχει 145.000 μίλια ενώ ένα όχημα της ηλικίας του έχει κατά μέσον όρον περί τα 20.000 λιγότερο. Επίσης φοβερά σημαντική είναι και η ποιότητα των μιλίων που έχει. Ένα τζιπ που οδηγει κανείς στους σκληροτράχηλους δρόμους του Κολονακίου (και το Κολονάκι πριν την κρίση ήταν γεμάτο τέτοια οχήματα) θα σου βγάλει περί τα 200.000 χλμ πριν διαλυθεί, ίσως και παραπάνω. Εάν το ίδιο όχημα οδηγήσει γεωπόνος στους κατσικόδρομους της Ελληνικής επαρχίας, πέραν από την υψηλότερη κατανάλωση της τετρακίνησης, η ηψηλή φθορά που θα υποστεί σημαίνει ότι θα αντέξει μόνο 100.000 με 120.000 το πολύ χιλιόμετρα. Ναι μεν στην Βόρεια Καρολίνα οι δρόμοι είναι πολύ ανώτεροι απ'ότι στο Λασίθι ή και την Βιρτζίνια, αλλά τόσο η λογιστική απόσβεση λόγω χρήσης όσο και η λειτουργική φθορά δεν παύει να είναι να είναι σημαντική. Πέραν αυτού φυσικά οφείλω και να καλύψω και το κόστος ασφάλισης συν οι δημοτικοί/πολιτειακοί φόροι χρήσης, αλλά αυτούς θα τους πλήρωνα έτσι και αλλιώς. 20-25 την ημέρα είναι μεν ικανό ποσό για το φαϊ που θα τρώω εκτός διότι δεν μπορώ να μαγειρεύω σπίτι (που σε τελική ανάλυση είναι η λογική που μου δίνουν το ποσό) αλλά δεν καλύπτει σε καμία περίπτωση το ολικό κόστος χρήσης του οχήματος μου. Το κόστος αυτό οφείλει να καλύψει εν τέλει ο μισθός και ναι μεν δεν μπορώ να το υπολογίσω αυτή την στιγμή, αλλά σημαίνει ότι ουσιαστικά δεν θα μπορώ με $15/ωρα να έχω στην άκρη ένα ποσό για ώρα ανάγκης ή για το νέο όχημα ή για την σύνταξή μου σε τελική ανάλυση. Ότι βγάζω θα ξοδεύω. Εν τέλει θα μιλήσω μεν τους γονείς μου και την αδερφή μου αύριο αν τους βρω, αλλα δεν βλέπω να δέχομαι την πρόταση.

Τώρα ως προς τον άλλο εργοδότη πληροφορήθηκα ότι η NASA τους ενημέρωσε ότι θα αποφασίσει για το συμβόλαιο 30 μέρες αργότερα. Από άλλους εργοδότες δεν έχω νέα γενικότερα, αλλά μπορεί με την βοήθεια που δίνω σε αυτή την φάση στο φεστιβάλ να μου γίνει καμία πρόταση για σερβιτόρος. Βλέπουμε

Εξερευνώντας τους πλανήτες-γίγαντες

Το ότι ψάχνω για δουλειά δεν σημαίνει ότι δεν παρακολουθώ και τα νέα. Οι εκλογές δείχνουν αμφιρροπές, αλλά πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να προβλέπει αυτό που επιθυμεί αντί αυτό που φαίνεται να υπάρχει ρεύμα. Η σημαντική είδηση όμως που βγήκε το τελευταίο δεκαπενθήμερο είναι ότι φαίνεται πως η NASA μελετάει να στείλει δορυφόρους στον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Βέβαια η NASA το μελετάει εδώ και δεκαετίες, απλά αυτή την φορά είναι ρεαλιστικότερο διότι το Κογκρέσσο ψάχνει φορτία για το SLS.

Οι πρώτες αποστολές πέραν από την ζώνη των αστεροειδών, αυτό που τότε λέγονταν εξωτερικό ηλιακό σύστημα καθότι η ζώνη Kuiper ανακαλύφθηκε πολύ αργότερα ήταν τα Pioneer 10 και 11. Την εποχή εκείνη η NASA ουσιαστικά είχε δύο σειρές διαστημοσυσκευών. Η μία ήταν οι Pioneer που ήταν υπο την καθοδήγηση του Ames (κοντά στο Σαν Φρανσισκο) οι οποίοι ήταν γυροσκοπικής σταθεροποίησης, δεν είχαν φωτογραφική μηχανή και ασχολούνταν κυρίως με πεδία και σωματίδια. Η άλλη ήταν οι Mariner υπο των έλεγχο του JPL το οποίο ήταν τότε εργολάβος της NASA και όχι οργανικό τμήμα της, με καλή φωτογραφική μηχανή και διάφορα πειράματα. Υπήρχε επιθυμία να γίνει η Μεγάλη Περιήγηση του ηλιακού συστήματος αλλά υπήρχαν πολλά άγνωστα και πολύ ρίσκο, εξού και εκτοξέυτηκαν το 1972/3 με σκοπό περισσότερο να μειώσουν το ρίσκο. Σε μία εποχή όπου το να αντέξει 3 χρόνια μία διαστημοσυσκευή ήταν κατόρθωμα, ήταν ελαφρές συσκευές που εκτοξεύτηκαν σε τροχία Hohmann προς τον Δία με σκοπό να ανακαλύψουν πόσο εφικτή ήταν η διάσχυση της ζώνης των αστεροειδών και να μετρήσουν επι τόπου την ακτινοβολία του Δία. Εως και σήμερα είναι οι πλέον ελαφρές και απλούστερες αποστολές στην ζώνη των γιγανταίων πλανητών, και ανακάλυψαν ότι η ζώνη των αστεροειδών έχει λιγότερους μετεωροειδείς από το εσωτερικό ηλιακό σύστημα και ότι το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του Δία τσουρουφλίζει. Το Pioneer 11 μάλιστα έφτασε και ως τον Κρόνο μέσω βαρυτικής βοήθειας (gravity assist). Κανένα τους δεν είχε φωτογραφικό αισθητήρα, μόνο είχαν ένα φωτοπολωσίμετρο τις μετρήσεις του οποίου μετέτρεψαν εν τέλει σε φωτογραφίες στην γη, έστω και χαμηλής ανάλυσης.

Μέτα τα Pioneer ακολούθησαν τα Mariner, μόνο που για αυτή την αποστολή ονομάστικαν Voyager. Δεν πρόκειται να περιγράψω αναλύτικα όλο τον πλούτο των δεδομένων που έστειλαν στην γη, υπάρχουν πολύ καλύτερα βιβλία. Το βασικό όμως ήταν ότι με αυτά κλείνει ο κύκλος των τροχιακών συναντήσεων και ακολουθεί η εποχή των δορυφόρων. Μπορεί η NASA να έστειλε 4 αποστολές συνάντησης με τον Άρη πριν τον πρώτο δορυφόρο (δεν έφτασαν όλες) αλλά πλέον είχε αυξηθεί η πολυπλοκότητα των αποστολών και η αξιοπιστία, πέραν του ότι εξαντλήθηκαν οι εύκολοι στόχοι. Οι Νέοι Ορίζοντες το 2006 ήταν η μόνη αποστολή συνάντησης που εκτοξεύτηκε μετά τα Voyager η οποία μετά τον Δία και τον Πλούτωνα συνεχίζεται προς τον επόμενο στόχο.

Έχουν υπάρξει πάρα πολλά σχέδια για αποστολές στο διάστημα, εδώ όμως θα ασχοληθώ με αυτές που υλοποιήθηκαν. Η επόμενη που ακολούθησε ήταν ο Γαλιλλαίος. Η συγκεκριμμένη αποστολή ήταν κοινή ευρωαμερικανική με σημαντική συμμετοχή της Ιταλίας και της Γερμανίας. Η αποστολή είχε ξεκινήσει πριν την εκτόξευση των Voyager το 1977, παραλίγο να ακυρωθεί από τον Ρήγκαν ο οποίος εν τέλει απο προσωπική χάρη στον πρόεδρο της Γερουσίας την άφησε να συνεχίσει και εν τέλει λόγω του ατυχήματος του Τσάλεντζερ έμεινε στην γη χρόνια παραπάνω απ'ότι έπρεπε και έφτασε και λαβωμένο στον Δία λόγω αστοχίας της κεραίας επικοινωνίας: καθότι πέρασε από την Αφροδίτη κράτησε την κεραία κλειστεί μέχρι περίπου τον Αρη, συν το οτί δεν είχαν βάλει λιπαντικό επι δεκαετία και έτσι δεν άνοιξε πλήρως ποτέ. Αποτέλεσμα ήταν ότι γύρισε ένα πολυ μικρό κλάσμα απο τα δεδομένα που συνέλλεξε και μόνο τα πρώτης προτεραιότητας. Η μόνη τροχία στην οποία γύρισε δεδομένα 2η προτεραιότητας ήταν διότι είχε επανεκκίνηση υπολογιστή σε εκείνη την τροχία, δεν συνέλλεξε νέα δεδομένα και απλά έστειλε δεδομένα δεύτερης προτεραιότητας από την προηγούμενη.

Η επόμενη αποστολή που εκτοξεύτηκε ήταν ο Κασσίνι, η μόνη αποστολή Mariner Mark 2 που εν τέλει υλοποιήθηκε, πάλι λόγω της Ευρωπαϊκής συμμετοχής. Η αποστολή ξεκίνησε να σχεδιάζεται την δεκαετία του 1980, αν δεν ήταν για την Ευρωπαϊκή και Ιταλική συμμετοχή θα ήταν υπερβολικά ακριβή και πρόκειται να τελειώσει το 2017. Τα δεδομένα μόνο εν μέρει έχουν εκδωθεί, λχ πριν λίγους μήνες εκδώθηκε δημοσίευση ότι κατά την προσέγγιση με τον Δία δεν εντόπισε σωματίδια συμβατά με γκάιζερ γύρω από την Ευρώπη (τον δορυφόρο του Δία) που φαίνεται να είδε το διαστήμικο τηλεσκόπια Χαμπλ πέρυσι. Εν αντιθέσει με το Γαλιλλαίο εκτοξεύτηκε με μη επανδρωμένο πύραυλο αλλά και πάλι σε τροχιά που πέρασε από το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού ηλιακού συστήματος εώς ότου συσσωρεύσει αρκετή ενέργεια για να φτάσει στον Δία και από εκεί στον Κρόνο. Πολύ απλά οι αποστολές έχουν γίνει πολύ βαριές και πολύπλοκες για απευθείας εκτόξευση γενικότερα. Ο Κασσίνι ήταν επρόκειτο επι μακρόν να είναι η τελευταία μεγάλη αποστολή στο διάστημα, εώς ότου το Curiosity απέδειξε ότι είναι αδύνατον η NASA να στέλνει μόνο μεσαίες και μικρές αποστολές και να βρίσκει νέα δεδομένα.

Οι επόμενες αποστολές που έχουν εκτοξευτεί προς την ζώνη αυτή είναι οι Νέοι Ορίζοντες που ήδη ανέφερα και η Juno. Η Juno (στα ελληνικά θα πει Ηρα, αλλά είναι αρχικά) είναι μεσαίου μεγέθους αποστολή με περισσότερη σχέση με τα Pioneer υπό την έννοια της γυροσκοπικής σταθεροποίησης και το ότι σκοπό έχει να μελετήσει τα σωματίδια και την ατμόσφαιρα του Δία παρά τους δορυφόρους. Έχει όμως και φωτογραφική μηχανή μόνο που πρόκειται για αισθητήρα pushbroom, όπως στους δορυφόρους SPOT και Landsat 8 ο οποίος λόγω της περιστροφής του δορυφόρου θα χρειάζεται να φτιάχνουμε φωτογραφίες από τα δεδομένα στην γη. Η αποστολή εκτοξεύτηκε το 2011, πέρασε πέρυσι από την γη (μόνο μία φορά, πρόκειται για σχετικά ελαφρά αποστολή) και του χρόνου φτάνει στον Δία. Δύο επιπλέον αποστολές έχουν εγκριθεί και είναι στην φάση του σχεδιασμού/κατασκευής. Η πρώτη είναι η ευρωπαϊκή (και μόνη μη αμερικανική μέχρι στιγμής) JUICE - Jupiter Icy Moon Explorer με ημερομηνία εκτόξευσης το 2022 και άφιξης στον Δία το 2030 και η Αμερικανική Europa Clipper που ενεκρίθει προ ολίγων μηνών με εκτόξευση προς το μέσον της επόμενης δεκαετίας και προορισμό την Ευρώπη του Δία.

Το SLS όπως παλαιοί αναγνώστες του ιστολογίου γνωρίζουν είναι ο αμφιλεγόμενος νέος υπερπύραυλος της NASA. Ο πύραυλος είναι αμφιλεγόμενος διότι η SpaceX υπόσχεται ότι το Falcon Heavy μπορεί να κάνει τα 2/3 της δουλειάς με κλάσμα του κόστους. Επίσης το επανδρωμένο πρόγραμμα δεν πρόκειται να έχει ανάγκη τον εκτοξευτήρα παραπάνω από μία φορά ανα διετία αλλά χρειάζεται για να παραμείνει ενεργή η τεχνογνωσία χρήσης του να εκτοξεύεται μία φορά το έτος. Εξου και έχει βγει το Κογκρέσσο σε αναζήτηση φορτίων είτε εμπορικά είτε επιστημονικά. Ως προς εμπορικά δεν υπάρχουν πελάτες, προτιμούν SpaceX. Ως προς τα επιστημονικά το Κογκρεσσο έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι, αυτό καθορίζει την χρηματοδότηση και που αυτή πηγαίνει. Βασικός λόγος που εγκρίθηκε το Europa Clipper είναι ότι ακριβώς μπορεί να εκτοξευτεί με το SLS που μπορεί να το εισάγει σε απευθείας τροχία για τον Δία.

Οι αποστολές Γαλιλλαίος και Κασσίνι εκτοξεύτηκαν όταν έγινε εφικτό τεχνολογικά και οικονομικά το να σταλούν. Ο Κασσίνι μάλιστα πέρασε 7 χρόνια περνόντας από Αφροδιτη και Γη αρκετές φορές πριν περάσει από Δία μέχρι να φτάσει στον Κρόνο, ήταν υπερβολικά βαρύς για να εκτοξευτεί απευθείας στον Κρόνο ή και τον Δία. Το SLS δίνει την δυνατότα να εκτοξευτεί μεγάλο βάρος απευθείας προς τον Δία ή και τον Κρόνο, πράγμα που απλοποιεί την τροχιά προς Ουρανό και Ποσειδώνα. Μέχρι στιγμης και υποθέτοντας ότι η επόμενη κυβέρνηση δεν ακυρώσει το SLS φαίνεται ότι θα εκτοξεύσει το Europa Clipper και επίσης αποστολή επιστροφής δείγματος από τον Άρη. Επόμενη δυνατότητα είναι ακριβώς δορυφόροι του Ουρανού και Ποσειδώνα. Το ζήτημα είναι ότι την εξάρτηση από το διαστημικό λεωφορείο την πλήρωσε πολύ ακριβά η NASA, ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί κάτι παρόμοιο με το SLS.

Ξυπνώντας στις 2:30

Μετά το πέρας των συνεντεύξεων δεν μπορώ να πω ότι είχα νέα. Έκανα αιτήσεις για νέες δουλειές που ανέβηκαν στον ιντερνετ, τσαντίστηκα συνεδητοποιόντας ότι κάνω τόση δουλειά συμπληρώνοντας αιτήσεις όταν οι εργοδότες ούτε που θα απαντήσουν και είδα και λίγη τηλεόραση. Σε κάποια φάση που είχα βγει για βόλτα με πήρε τηλέφωνο και ο ξάδερφός μου, και μου είπε ότι αφού περάσει από Ελλάδα θα έρθει να με δει. Σε τελική ανάλυση τώρα που χώρισε έχει χρόνο να με δει. Όλοι οι επισκέπτες είναι ευπρόσδεκτοι, ελπίζω να καταφέρουν να βρουν τον χρόνο και να έρθουν να με δουν. Αν είναι να μετακομίσω ας βιαστούν κιόλας διότι δεν θα είμαι στο Ράλεϋ επί μακρόν.

Ενα μήνα μετά την επιστροφή και απόλυσή μου, καθότι είχαν τελειώσει και οι νηστείες, είπα επιτέλους να βγω. Κατ'αρχήν είπα να μικρύνω την κοιλιά μου τουλάχιστον για εκείνο το βράδυ, εξου και πήγα Τρίτη Πέμπτη για κολύμπι (έκανε και ζέστη κιόλας) και για την Παρασκευή ετοίμασα για φαϊ χοιρινό στον φούρνο σκέτο. Έφαγα και ορισμένα διάφορα ενδιάμεσα του τύπου καροτάκια και έτσι κατέβηκα στο κέντρο. Πρώτα βγήκα για βόλτα στο εντελώς κέντρο και είδα ότι όντως είχε κόσμο, παράδοξο για το τριήμερο Labor Day. Εν συνεχεία γύρισα στην Glenwood και μπήκα στο Alchemy. Η ώρα είχε περάσει τις 11 αλλά ακόμα ήταν αρκετά άδειο και είχε ως επί το πλείστον αγόρια. Σταδιακά, ιδιώς μετά τα μεσάνυχτα γέμισε κόσμο και είχε και αρκετά κορίτσια. Η ομιλία στην πίστα είναι απλά αδύνατη, κάτι μου είπε ένας εκεί μέσα αλλά δεν κατάλαβα ούτε λέξη, μόνο ότι μιλούσε με ξένη προφορά. Γενικά η αίσθησή μου ήταν ότι οι μισοί εκει μέσα ήταν ξένοι και οι Αμερικανοί ήταν κυρίως μειονότητες. Καλά, υπάρχει κανένας κανόνας που να λέει δεν θα διασκεδάσεις αργά και το βράδυ και ότι ο αποδεκτός τρόπος να διασκεδάσεις είναι μόνο ημέρα και μάλιστα έξω με τον ήλιο, πίνοντας μπύρα σε παρανοϊκές ποσότητες λες και είσαι δεκαπεντάχρονο που δεν έχει μάθει τα συστατικά της ηλίασης; Τέλος πάντων, το κλαμπ αυτό είναι ένα πολύ καλό μέρος για να πάς να χορέψεις με καλή μουσική, αν και το να γνωρίσεις οποιονδήποτε είναι δύσκολο. Σε σχέση με προ διμήνου δεν έσκασα από την ζέστη καθότι λόγω χαμηλότερης θερμοκρασίας δεν είχε παραφορτωθεί ο κλιματισμός. Προς τις 1:30 θέλησα να πάω τουαλέτα, η ουρά της όμως ήταν πλεον μεγάλη, προσπάθησα να ξαναχωρέψω αλλά είχε πέσει η διάθεσή μου, και έτσι πήγα σπίτι όπου έφτασα λίγο πριν τις 2. Παραδόξως έμεινα ξύπνιος άλλες 2 ώρες πριν κοιμηθώ. Σηκώθηκα με το κεφάλι να βαράει και απλά πήγα στην τουαλέτα, ξαναέπεσα και όταν άνοιξα τα μάτια ήταν 2:30 πράγμα που με χαροποίησε και με ανησυχησε. Χάρηκα διότι επιτέλους έβγαλα και έλλειμα ύπνου, ανησύχησα διότι δεν ξέρω απόψε πότε θα την πέσω. Σε τελική ανάλυση σίγουρα χρειαζόμουν την έξοδο, αλλά μακάρι να είχα και παρέα να βγει μαζί μου. Την εβδομάδα που έρχεται έχουμε το φεστιβάλ, οπότε θα βοηθήσω εκεί. Μακάρι να έχω και πρόοδο με την εύρεση εργασίας.

Προς δουλειά;

Μετά από 3 εβδομάδες άκαρπες προσπάθειες, αυτή την εβδομάδα είχα αντίδραση στις προσπάθειές μου, με την μορφή συνέντευξης για δουλειά. Χτες είχα την πρώτη ουσιαστική συνέντευξη (και όχι απλά διερευνητική κλήση), σήμερα είχα δεύτερη με άλλο πιθανό εργοδότη. Η εμπειρία μου όμως είναι ότι χρειάζομαι προς τις 5 συνεντεύξεις (από διαφορετικούς εργοδότες, όχι τον ίδιο) περίπου για μία πρόταση για δουλειά. Πιθανόν να έχω επαφή και με άλλους εργοδότες, οπότε έχω καλή πιθανότητα να βρω δουλειά αυτόν το μήνα. Ωστόσο δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα.

Η χτεσινή ημέρα ξεκίνησε με μαγερική. Καθάρισα πατάτες και έβαλα στον φούρνο κοτόπουλο και πατάτες. Ξοδεύοντας λίγο πάνω από $10 έφτιαξα φαϊ για 5 γεύματα, πράγμα πολύ σημαντικό καθότι ενώ είχα το φαϊ στον φούρνο πήγα και έστειλα ταχυδρομικώς στον προηγούμενο εργοδότη επιταγή για περίπου $600 για να συνεχίσω να έχω ασφάλεια υγείας τον Σεπτέμβριο. Όπως το υποπτευόμουν το να καταφέρω να ξοδεύω λιγότερα από $2000 τον μήνα όσο ζω στο Ράλεϋ άνεργος είναι αδύνατον. Η συνέντευξη είχε καθοριστεί για τις 3:30 το απόγευμα. Το προηγούμενο βράδυ (αλλά και το επόμενο) κοιμήθηκα πολύ άσχημα λόγω άγχους. Έρχεται η ώρα, μου τηλεφωνούν από την Μινεσσότα, μου περιγράφουν την εταιρεία και μου λένε ότι ψάχνουν επιτόπιο διαχεριστή γεωχωρικού σέρβερ για το Langley Research Center της NASA, το οποίο βρίσκεται κοντά στο Νόρφολκ! Επίσης μου διευκρίνησαν ότι δεν έχουν ακόμα το συγκεκριμένο συμβόλαιο και ότι παίρνουν συνέντευξη από άλλους 4 υποψηφίους. Πιστεύω ότι από τις απαντήσεις μου φάνηκε ότι μπορώ να κάνω την συγκεκριμένη δουλειά, και ότι έχω ήδη κάνει κάτι τέτοιο. Ο μισθός που προσφέρουν είναι πέραν πάσης φαντασίας για μένα αλλά αν είναι να με πάρουν θα πρέπει να μετακομίσω από το Raleigh. Μάλιστα η ημερομηνία που ξεκινά η δουλειά είναι η 1η Οκτωβρίου. Εννοείται πως είμαι πολύ πρόθυμος να δουλέψω ως εργολάβος της NASA και να μετακομίσω, ωστόσο ούτε η εταιρεία έχει πάρει το συμβόλαιο ούτε είμαι ο μόνος υποψήφιος. Δίνω στον εαυτό μου πιθανότητα 10% να πάρω αυτή την δουλειά περισσότερο λόγω του ότι απλά η εταιρεία δεν έχει το συμβόλαιο ακόμα. Βέβαια αυτή η δουλειά είναι για μένα τόσο θελκτικη που χτες ήμουν πολύ χαρούμενος, αλλά δεν πρέπει να πετάω στα ουράνια για δουλειά που πιθανόν να μην πάρω μέχρι τέλους.

Η σημερινή συνέντευξη ήταν στις 10:30. Η συγκεκτριμένη έχει έδρα προάστειο της Ατλάντα αλλά η δουλειά είναι τοπικά, στην Βόρεια Καρολίνα. Αυτό που κάνει είναι ότι φροντίζει τα δίκτυα (πχ ηλεκτρισμού) να μην μπλέκονται με τα δένδρα, πρόκειται για δουλειά πεδίου όχι γραφείου. Και σε αυτή την συνέντευξη νομίζω πήγα καλά, αλλά ο εργοδότης ήταν σε πιο πρώϊμο επίπεδο από τον προηγούμενο, είχε περισσότερους υποψηφίους να ξεσκαρτάρει. Μετά το πέρας αυτης της συνέντευξης έχω προσπαθήσει γενικότερα όλη την ημέρα να κοιμηθώ (είχα πονοκεφάλους) αλλά δυστυχώς δεν είχα πολύ τύχη. Έχει πιάσει και φοβερή ζέστη, χτες έπεσα στην πισίνα αλλά σήμερα όχι, σκοπευώ να πέσω αύριο. Γενικά πριν από τις διακοπές κατάφερνα και έκανα μπάνιο 3 φορες την εβδομάδα, αφότου γύρισα με δυσκολία καταφέρνω δύο. Αυτό που έχω να κάνω είναι να περιμένω, να ελπίζω και βλέπω. Πιθανόν να έχω επίσκεψη από Ελλάδα, αλλα καλύτερα θα ήταν να βιαστεί αν σκοπεύει να με προλάβει στο Ράλεϋ. Αν όντως καταφέρω την δουλειά στο Langley εώς το τέλος του μήνα θα έχω φύγει, έστω και αν χρειαστεί να κρατήσω το σπίτι νοικιασμένο λόγω του κανόνα των 2 μηνών. Η ίδια προειδοποίηση ισχύει για τυχόν άλλους επισκέπτες από πιο κοντά.

Τρεις εβδομάδες άνεργος

Αύριο συμπληρώνονται τρεις εβδομάδες από την απόλυσή μου. Την πρώτη εβδομάδα, λόγω και της αλλαγής ώρας, κοιμώμουν νωρίς και αρκετά. Από την δεύτερη ο ύπνος μου πάει χειρότερα. Η διάθεσή μου να κολυμπήσω έχει σε μεγάλο βαθμό εξανεμιστεί. Δεν έχω ούτε διάθεση να πάω γυμναστήριο, αλλά συνεχίζω να περπατάω τουλάχιστον 1 ώρα την ημέρα, όσο αυτό βοηθάει. Το ευχάριστο είναι ότι την Τρίτη έχω την πρώτη κανονική συνέντευξη. Το δυσάρεστο είναι ότι πρόκειται για δουλεία στην βόρεια Μινεσότα, βορείως του Σαιντ Πωλ-Μινεάπολις. Σήμερα για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό δεν έχω κάνει αίτηση για δουλειά, διότι απλούστατα δεν υπήρχαν πια και τόσες. Την Παρασκευή παρά το ότι την πέρασα κυρίως διαβάζοντας το βιβλίο έκανα 5 αιτήσεις για δουλειά. Το Σάββατο έκανα για 4 θέσεις στην Apple. Παλαβότερο όλων ότι με το που τις έκανα ήμουν βέβαιος ότι θα με πάρει επί τόπου η εταιρεία, στην πράξη φυσικά δεν ισχύει. Εχω κάνει πολλές αιτήσεις για δουλειά για θέση για την οποία είμαι βέβαιος ότι είμαι τέλειος και στην πράξη ούτε που θα μου απαντήσουν, πόσο μάλλον θα ασχοληθούν με την αίτησή μου. Στα συνήθη σημεία απλά δεν υπήρχαν νέες θέσεις σήμερα, συν το ότι γενικά είχα χαμηλή διάθεση να κάνω οτιδήποτε. Η Δευτέρα πάντα ήταν ευχάριστη ημέρα διότι βγαίνει το νέο Space Review, πέραν αυτού όμως δεν είμαι σίγουρος σε τι προσμένο. Λογικά θα λάβω τον τελευταίο μου μισθό αύριο. Πέραν αυτού, μάλλον ακολουθεί μετά επίδομα ανεργίας, το οποίο τουλάχιστον δικαιούμαι από δύο πολιτείες πια. Του Σταυρού είναι το φεστιβάλ της εκκλησίας όπου θα βοηθήσω, την εβδομάδα αυτή επίσης έχει τριήμερο, ότι αυτό φυσικά σημαίνει για έναν άνεργο ...

Η ουσία είναι να μην απογοητευτώ εντελώς. Στην Ελλάδα για να απογοητευτώ πήρε χρόνια κακής κατάστασης. Εκεί όμως είχα την οικογένεια να με υποστηρίζει. Εδώ με υποστηρίζει η οικογένεια αλλά από μακρυά, κοντά δεν έχω κανένα. Σε πολλές περιπτώσεις απλά έσφιξα τα δόντια μου και προχώρησα, το ίδιο θα κάνω και τώρα. Αν μη τι άλλο, από ανεργία έχω περάσει...

The Martian

Σήμερα απεδείχθει αρκετά παραγωγική ημέρα παρότι πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της διαβάζοντας το βιβλίο για το οποίο γράφω σήμερα. Ενώ διάβαζα το βιβλίο με πήραν τηλέφωνο για συνέντευξη, αν και είναι για δουλειά στην μέση του πουθενά, Walker Minnesota. Σε τελική ανάλυση οι πρώτες αντιδράσεις πρόκειται να είναι από δουλειές με λίγους υποψήφιους. Επίσης στην 1 μιάμιση ώρα ανάμεσα που γύρισα από την βόλτα (μετά το βιβλίο) εώς τις σειρές μου της Παρασκευής (οι οποίες τελείωσαν για φέτος, ξανά του χρόνου το καλοκαίρι) έστειλα 5 αιτήσεις για δουλειά, όλες ουσιαστικά που εμφανίστηκαν χτες και σήμερα. Η μόνη που ξέρω και δεν έχω στείλει είναι για την Apple, θα το κάνω λογικά αύριο. Επίσης είχε σήμερα και μία άλλη σημαντική είδηση, επιλέχθηκε νέος στόχος για το New Horizons μετά το πέρας της αποστολής στον Πλούτωνα. Το θέμα όμως της σημερινής ανάρτησης είναι πολύ κοντύτερα από τον Πλούτωνα, είναι ο πλανήτης Άρης και το βιβλίο με το οποίο πέρασα 4 1/2 ευχάριστες ώρες διαβάζοντάς το.

Ο βασικός λόγος που διάβασα το βιβλίο είναι ότι ήθελα να προλάβω την ταινία, η οποία βγαίνει τον Νοέμβριο. Ναι, λίγο πρόωρα αλλά ήδη βγήκαν τα τρέιλερ και θέλω να είμαι από πάνω. Όλο καθυστερούσα το Game of Thrones και όταν με το καλό διάβασα τα βιβλία είχαν ήδη περάσει 4 σαιζόν. Το βιβλίο όπως και η ταινία (αναφέρομαι στο the Martian) είναι για έναν αστροναύτη τον οποίο τον αφήνουν στον Άρη οι συνάδελφοι του για νεκρό, μόνο που δεν είναι. Είναι μία ιστορία επιβίωσης εώς και την τελευταία στιγμή. Ο αστροναύτης ο οποίος παρεπιπτόντως είναι και γεωπόνος (όχι βοτανολόγος, η επιστήμη που ασχολείται με την παραγωγή είναι η γεωπονία) και μηχανολόγος μηχανικός (διπλο επάγγελμα, όχι δηλαδή η εξειδίκευση που είχαν οι φίλοι μου) πρέπει να επιβιώσει και να προσπαθήσει να επιστρέψει στην Γη, χρησιμοποιόντας τους τοπικούς πόρους. Όπως γενικά ισχύει σε αυτό το λογοτεχνικό είδος, με το που λύνει ένα πρόβλημα προκύπτει το επόμενο. Η αποστολή είναι η τρίτη επανδρωμένη στον Άρη, όπως ο Απόλλωνας 13 ήταν η 3η αποστολή στην Σελήνη. Η αρχιτεκτονική εξερεύνησης και μεταφοράς είναι ένα μητρικό διαστημόπλοιο ονόματι Ερμής (Hermes) το οποίο κάνει το ταξίδι ανάμεσα στην Γη και τον Αρη, το οποίο έχει πυρηνικό αντιδραστήρα παραγωγής ενέργειας και ιοντικούς κινητήρες VASIMR (όλα αυτά υπάρχουν, ορισμένοι Σοβιετικοί δορυφόροι θαλάσσιας επιτήρησης είχα πυρηνικό αντιδραστήρα και οι κινητήρες VASIMR είναι υπό ανάπτυξη σε Αμερική και Κόστα Ρίκα). Για την μεταφορά από και προς Αρειανή τροχιά υπάρχει ειδικευμένο όχημα ενώ η Γη στέλνει τακτικά προμήθειες για τις επόμενες αποστολές. Αυτή παρεπιπτόντως είναι σε γενικές γραμμές η αρχιτεκτονική του τωρινού σχεδίου της NASA για την εξερεύνηση του Άρη, DRM 5 (Design Reference Mission). Από τα γεωπονικά (ή μάλλον εδαφολογικά) που μπορώ να κρίνω αλλά και από τα λοιπά μηχανολογικά το βιβλίο έχει μία πολύ μεγάλη ρεαλιστικότητα στο τι είναι εφικτό. Φυσικά σε 10 χρόνια πιθανόν να έχω αλλάξει γνώμη αλλά προς το παρόν είναι ένα πολυ ρεαλιστικό σχέδιο, που για να υλοποιηθεί απλά απαιτεί χρήμα παρά χρόνο. Βασική λεπτομέρεια: πρόκειται για αμερικανοευρωπαϊκή αποστολή, όπως σε τελική ανάλυση είναι το Ωρίων. Η έλλειψη Ρωσικής συμμετοχής (γενικότερα στο μυθιστόρημα) δεν μπορώ να πω ότι με προβληματίζει, σε τελική ανάλυση δεν ξέρουμε σε τι επίπεδο θα είναι οι αμερικανορωσικές σχέσεις σε 20-30 χρόνια. Επίσης πρέπει να πω ότι το βιβλίο δεν με κρατούσε στην φοβερή αγωνία που με έκανε να μην αφήνω το βιβλίο όπως έκανε ο George RR Martin αλλά ήμουν παρ'όλ'αυτά πρόθυμος να το διαβάσω μονορούφι, δεν με υποχρέωσε να κάνω διαλλείματα. Γενικά το βιβλίο θα το πρότεινα ανεπιφύλακτα, αν μη τι άλλο το αγόρασα από το Kroger για 6 δολλάρια, σίγουρα αξίζει τον κόπο. Όταν με το καλό βγει στο σινεμά θα πάω να δω την ταινία. Ελπίζω να είναι επιτυχία

Αναμονή

Το εντατικό κυνήγι θέσεων τελείωσε. Όχι, δεν έχω βρει δουλειά, απλά δεν υπάρχουν πολλές θέσεις πλέον στις οποίες να κάνω αίτηση. Έκανα για 3 θέσεις σήμερα, βλέπω άλλες 3 για αύριο, πέραν τούτου όμως είναι δύσκολο το να βρω νέες θέσεις στις οποίες να κάνω αίτηση που να μην απαιτούν να είμαι πολίτης. Ουσιαστικά αυτό που έχω πλέον είναι να περιμένω. Πέραν τούτου, δεν έχω και πολλά να κάνω διότι σε τελική ανάλυση δεν ξέρω και πολύ κόσμο εδώ. Χτες το βράδυ σκέφτηκα την ταινία MASH της οποίας το σήμα τίτλων λέγεται suicide is painless όπως ανακάλυψα . Δεν έχω καμία πρόθεση να αυτοκτονήσω αλλά σκέφτηκα ότι αν τυχόν πάθω τίποτα δεν έχω κανέναν εδώ πραγματικά να ενδιαφερθεί. Εαν πεθάνω οι γείτονες θα το καταλάβουν όταν αρχίσω και μυρίζω. Στην εκκλησία θα πάρει μάλλον εβδομάδες. Οι γονείς θα ανησυχήσουν αν δεν εμφανίζω δραστηριότητα online, αλλά και πάλι μετά μία εβδομάδα ησυχίας. Ο φίλος του ευεργέτη με τον οποίο προσπάθησα να κάνω παρέα, ίσως σε μερικούς μήνες. Όταν έμενα Blacksburg είχα συμφοιτητές που ασχολούνταν μαζί μου, αλλά και πάλι κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Ουσιαστικά ένας έχει μείνει (οι άλλοι αποφοιτήσαν, φύγαν ή έγιναν γονείς) και ούτε αυτός είναι ικανός να παρακολουθήσει τι κάνω ούτε εγώ φυσικά ξέρω τι κάνει 3+ ωρες μακριά.

Το νωρίτερο που μπορώ να περιμένω για συνέντευξη είναι η άλλη εβδομάδα. Αν γίνει τίποτα αύριο θα χαρώ πολύ διότι είναι εξαιρετικά απίθανο. Το καλοκαίρι τελειώνει το να μπω στην πισίνα σήμερα πήρε πάρα πολύ έντονη βούληση διότι έχω βαρεθεί να κάνω γύρους συν δεν έχει πια τόση ζέστη. Αυτό που ακολουθεί αργότερα είναι το γυμναστήριο, αν ο καιρός το ευνοεί θα πάω το Σάββατου που είναι και ο αποκεφαλισμός και η σκληρή νηστεία, αλλιώς πισίνα. Το πρωϊ όταν ξυπνάω είμαι λεπτός εν συνεχεία όμως έχω την κακή συνήθεια να τρώω. Επόμενο βήμα είναι να είμαι λεπτός και όλη την ημέρα και αφότου έχω φάει. Τουλάχιστον είμαι σε καλή φυσική κατάσταση, αν είναι να χρειαστεί να κάνω καμία πεζοπορεία, θα ειμαι πιο τέλειος από το σύνηθες. Ελπίζω να συνεχίζω να χάνω βάρος όσο ψάχνω για δουλειά, και όχι το ανάποδο που είναι πιο συνηθισμένο στην περίπτωσή μου.

Οι ημέρες προχωράνε

Σταδιακά πλέον έχω αποκτήσει ένα ημερήσιο πρόγραμμα. Το πρωϊ ξυπνάω, κοιτάω το ιντερνετ και μετά τρώω το μεσημεριανό. Εν συνεχεία κοιτάω για δουλειά και κάνω και αιτήσεις. Όταν βαρεθώ να κάνω αιτήσεις βγαίνω από το σπίτι, συνήθως προς κάποιο σούπερ μάρκετ. Εν συνεχεία γυρνάω σπίτι και βλέπω τηλεόραση, διαβάζω, σερφάρω το ιντερνετ και ακολουθεί ύπνος. Η καθημερινή μου ρουτίνα έχω και παραλαγές. Σήμερα λόγου χάρη είχα την πρώτη συνέντευξη για δουλειά, η οποία είναι σε μεσοδυτική πόλη σε μεγάλο αγροβιομηχανικό όμιλο. Η συνέντευξη ήταν με ενδιάμεσο, γραφείο εύρεσης εργαζομένων όπου η γυναίκα ήταν βέβαια ότι είμαι τέλοιος. Εγω ο ίδιος αμφιβάλλω διότι δεν ξέρω Hadoop και συναφή. Το Σάββατο κατέβηκα στο Πολιτειακό Μουσείο Φυσικών Επιστημών, το οποίο είναι δωρεάν και είναι διπλάσιο σε μέγεθος από το Discovery Place στη Charlotte. Θυμήθηκα φυσικά όταν πρωτοείχα πάει στην βασίλισσα πόλη με τον Βολιώτη φίλο ο οποίος ενθουσιάστηκε από το συγκεκριμένο μουσείο. Πάντως το εδώ μουσείο είχε μία ιδιαιτερότητα: έχει εργαστήρια με μεταδιδακτορικούς ερευνητές μέσα στο μουσείο, με τους επισκέπτες να βλέπουν τους επιστήμονες πίσω από διάφανο γυαλί να δουλεύουν. Η ρουτίνα όμως έχει ημερομηνία λήξης. Κατ'αρχήν εώς το τέλος της εβδομάδας πιθανόν να έχω μείνει από θέσεις εργασίας στις οποίες να μπορώ κάνω αίτηση. Το GIS Job Clearinghouse το εξαντλώ αύριο, το indeed.com το έχω ουσιαστικά ήδη εξαντλήσει και απλά περιμένω να εμφανίζονται νέες θέσεις, πιθανόν να έχω κάνει αίτηση μέσα στην εβδομάδα για τις μεταδιδακτορικές θέσεις που μου έχουν στείλει. Μετα από αυτό ... απλά περιμένω. Τουλάχιστον έχω απαντήσεις για καποια νωρίτερα ερωτήματά μου, τις 12 εβδομάδες μου επίδομα ανεργίας έχω έναν χρόνο για να λάβω, δεν χάνονται επειδή λαμβάνω αποζημίωση. Μέχρι το τέλος του έτους λοιπόν έχω ένα εισόδημα, μετά έχω λαμβάνειν και επιστροφή φόρου οπότε μπορώ να κάτσω ως τον Φεβρουάριο. Το κάτσω είναι σχετικό σε κάθε περίπτωση, δύσκολα κάθομαι. Σε τέτοιες καταστάσεις είναι φυσικά που μου λείπει η οικογένειά μου. Τι να κάνω, θα παλέψω για την επόμενη θέση εργασίας.

11 ημέρες άνεργος

Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι μόλις 11 ημέρες έχουν περάσει από την απόλυσή μου. Από την μία είχα ένα ελαφρό σοκ την ημέρα της απόλυσης, έκτοτε έχω καταφέρει και έχω γεμίσει την ημέρα μου. Την προηγούμενη εβδομάδα είδα τις σειρές μου, αυτή την εβδομάδα (για την ακρίβεια τελείωσα χτες) πήρα νέα παππούτσια. Την άλλη εβδομάδα δεν ξέρω, πάντως την Δευτέρα έχω μία κατ'αρχήν συνέντευξη για δουλειά στο St Louis. Αν είναι θα ακολουθήσουν τουλάχιστον 2 ακόμη, συν το ότι είναι από αυτές τις δουλειές για τις οποίες δεν έκανα αίτηση. Κάθε μέρα είμαι βέβαιος ότι κάνω αίτηση για μία δουλειά για την οποία είμαι τέλειος, και μέχρι στιγμης δεν είχα καμία απάντηση από δουλειά για την οποία έκανα αίτηση. Πότε δεν ήταν ευχάριστο να είμαι άνεργος, αλλά τις προηγούμενες φορές είχα την φυσική υποστήριξη της οικογενείας μου. Έχουν ξαναπιάσεις και οι ζέστες και θυμάμαι όταν ήμουν παιδάκι, να διασχίζω την Γιουγκοσλαβία προς το Δυτικό Βερολίνο, το κατακαλόκαιρο με την θερμοκρασία έξω σε ανυπόφορα επίπεδα και εμείς απλά να έχουμε το παράθυρο ανοιχτό, διότι το αυτοκίνητο δεν είχε κλιματισμό. Δεν έχω σκοπό να βασανίζω τους φίλους μου ή τους φιλοξενούμενούς μου, ωστόσο έχω μάθει να έχω υψηλή αντοχή στην ζέστη.

Σε άλλα νέα η συμφοιτήτριά μου που με φιλοξένησε στην Βορεια Βιρτζίνια αποφοιτεί. Είχα κάθε πρόταση να ανέβω στο Blacksburg για την παρουσίασή την Δευτέρα. Δυστυχώς όμως πλέον είναι ανέφικτο. Ο Βολιώτης φίλος μου έφυγε για την Δυτική Ακτή, ο συγκάτοικός μου αδυνατεί να με φιλοξενήσει διότι μπαίνει νέος συγκάτοικος. Σε ένα βαθμό ένιωσα και όλιγη ανακούφιση που δεν μπορεί να με φιλοξενήσει, έχω μείνει στο σπίτι του στην Κύπρο (αλλά και στο Blacksburg) αρκετές φορές φέτος και δεν έχω καταφέρει να του ανταποδώσω την φιλοξενία. Δεν θέλω να είμαι εντελώς γαϊδούρι. Από την άλλη, είναι ανάγκη να ανέβω στην πόλη κάποια στιγμή φέτος το εξάμηνο όταν έρθει ο φόρος του οχήματος, για να διαγράψω το όχημά μου. Πιθανόν να χρειαστεί να μείνω σε ξενοδοχείο, αλλά αυτό το Σαββατοκύριακο, με την αρχή των μαθημάτων την Δευτέρα είναι αδύνατον, έχουν ανέβει όλοι οι γονείς. Αρκετές σκοτουρες έχω ψάχνοντας για δουλεία, θα ξεφορτωθώ την συγκεκριμμένη όταν έρθει η ώρα της, όπως τελείωσα και με τα παππούτσια. Προς το παρόν, ας ετοιμάζω cover letters για τις θέσεις στις οποίες νιώθω τέλιος αλλά ούτε καν θα έχω απάντηση...