Οταν ήμουν στη Γαλλία, εκεί που έφτασα στην τελική ευθεία, συνέβησαν 3-4 πράγματα συγχρόνως τα οποία εν τέλει μου έδωσαν το μύνημα ότι τελείωσε ο καιρός μου. Δεν ήταν τόσο ότι κάτι συγκεκριμένο μου είπε "φύγε", απλά συνέβησαν πολλά τα οποία μου έδωσαν αίσθηση τέλους. Βέβαια όλα αυτά ήταν πνιγμένα μέσα σε πολλά τα οποία έπρεπε να τελειώσω πριν φύγω, έτσι περισσότερο κρίνω από του αποτελέσματος.
Την Παρασκευή συνέβει μία ανείπωτη τραγωδία η οποία ίσως αλλάξει και την νομοθεσία περί όπλων επιτέλους. Επιχειρημα του τύπου μπορούσε κάποιος διαβάτης να τον σταματήσει με το όπλο του δεν ισχύει διότι απλά τα θύματα στο σχολείο ήταν 6χρονα και 7χρονα. Η όλη διαμάχη περί οπλοκατοχής εν τέλει υποκρύπτει κατά πόσον εμπιστεύεται κανείς το κράτος και ένα πολύ μεγάλο τμήμα της επαρχίας γενικότερα και του Νότου ειδικότερα απλά δεν εμπιστεύεται την ιδέα του κράτους, πόσο μάλλον να αποδεχτεί ότι το μονοπώλειο της νόμιμης βίας μπορεί να ανήκει σε αυτό. Ένας κλειστός, κοινωνικά προβληματικός αλλά πολύ έξυπνος 20χρονος σκότωσε την μάνα του, πήρε τα όλπα της και προκάλεσε σφαγή στο δημοτικό που σπούδασε. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, απλά τα παιδάκια ήταν υπερβολικά μικρά. Εννοείται πως η όλη κατάσταση μου κατέστρεψε την ψυχολογική διάθεση και δεν είμαι ο μόνος. Ωστόσο πήγα στο γραφείο και το Σάββατο και την Κυριακή για να τελειώσω με τις υποχρεώσεις μου.
Σε αρκετές περιπτώσεις αμφιβάλλω σφόδρα ως προς τις ικανότητές μου. Δεν αναφέρομαι τόσο στις ακαδημαϊκές αν και εκεί κατά καιρούς έχω προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Όπως απέδειξε το εξάμηνο μέχρι τέλους βρίσκω αν όχι την λύση μία αρκετά ικανή εξήγηση γιατί είναι ανέφικτη ή το τι απαιτείται. Σε άλλα ζητήματα όμως τα αποτελέσματα οδηγούν σε θνησιγενείς λύσεις μερικής αποτελεσματικότητας. Τουλάχιστον όμως είναι καλύτερες από πλήρεις αποτυχίες, έστω και αν καταφέρνω αλλά από το επιθυμητό. Είμαι ευχαριστημένος που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω καταναγκασμό για ένα μερικό αποτέλεσμα. Ίσως μελλοντικά να έχω καλύτερο αποτέλεσμα αλλά πλέον αρχίζω να αμφιβάλλω πλήρως για τις ικανότητές μου
Την Παρασκευή συνέβει μία ανείπωτη τραγωδία η οποία ίσως αλλάξει και την νομοθεσία περί όπλων επιτέλους. Επιχειρημα του τύπου μπορούσε κάποιος διαβάτης να τον σταματήσει με το όπλο του δεν ισχύει διότι απλά τα θύματα στο σχολείο ήταν 6χρονα και 7χρονα. Η όλη διαμάχη περί οπλοκατοχής εν τέλει υποκρύπτει κατά πόσον εμπιστεύεται κανείς το κράτος και ένα πολύ μεγάλο τμήμα της επαρχίας γενικότερα και του Νότου ειδικότερα απλά δεν εμπιστεύεται την ιδέα του κράτους, πόσο μάλλον να αποδεχτεί ότι το μονοπώλειο της νόμιμης βίας μπορεί να ανήκει σε αυτό. Ένας κλειστός, κοινωνικά προβληματικός αλλά πολύ έξυπνος 20χρονος σκότωσε την μάνα του, πήρε τα όλπα της και προκάλεσε σφαγή στο δημοτικό που σπούδασε. Το έργο το έχουμε ξαναδεί, απλά τα παιδάκια ήταν υπερβολικά μικρά. Εννοείται πως η όλη κατάσταση μου κατέστρεψε την ψυχολογική διάθεση και δεν είμαι ο μόνος. Ωστόσο πήγα στο γραφείο και το Σάββατο και την Κυριακή για να τελειώσω με τις υποχρεώσεις μου.
Σε αρκετές περιπτώσεις αμφιβάλλω σφόδρα ως προς τις ικανότητές μου. Δεν αναφέρομαι τόσο στις ακαδημαϊκές αν και εκεί κατά καιρούς έχω προβλήματα που απαιτούν λύσεις. Όπως απέδειξε το εξάμηνο μέχρι τέλους βρίσκω αν όχι την λύση μία αρκετά ικανή εξήγηση γιατί είναι ανέφικτη ή το τι απαιτείται. Σε άλλα ζητήματα όμως τα αποτελέσματα οδηγούν σε θνησιγενείς λύσεις μερικής αποτελεσματικότητας. Τουλάχιστον όμως είναι καλύτερες από πλήρεις αποτυχίες, έστω και αν καταφέρνω αλλά από το επιθυμητό. Είμαι ευχαριστημένος που δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσω καταναγκασμό για ένα μερικό αποτέλεσμα. Ίσως μελλοντικά να έχω καλύτερο αποτέλεσμα αλλά πλέον αρχίζω να αμφιβάλλω πλήρως για τις ικανότητές μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου