Δει δη χρημάτων ή μετά 6-7 κλήσεις για δουλειά

Σήμερα ήταν περίεργη ημέρα. Στον δήμο όλα ήταν κανονικά, ή τουλάχιστον όσο κανονικά είναι στον δήμο. Ένας συνάδελφος μου έδειξε ότι όλοι πήραμε αύξηση, κάτι που ίσχυε και sτην περίπτωσή μου. Πέραν πλέον της ωρίμανσής μου πριν από λίγους μήνες έχω μία 10% αύξηση με αποτέλεσμα ο μισθός πλέον να είναι τεράστιος, ιδίως για τα Ελληνικά δεδομένα. Ωστόσο είχα και μερικές κλήσεις για δουλειά στο κινητό μου, κάτι το οποίο δεν συμβαίνει συχνά, ούτε μου αρέσει. Η θέση της PG&E στο Σαν Φρανσίσκο για την οποία είχα πάρει συνεντεύξεις πέρυσι αλλά περισσότερο εγώ δεν ήθελα ξαναβγήκε, μόνο που αυτή την φορά προσφέρει το τριπλάσιο του νέου μισθού μου. Γι'αυτό τον μισθό το σκέφτομαι σοβαρά να μετακομίσω στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά υπάρχουν τα βασικά προβλήματα. Το να μετακομίσω σημαίνει ότι πρέπει να ξεκόψω την όλη εδώ παρέα, όποια και ας είναι. Έχω και τα πάρα πολύ πρακτικά ζητήματα, του τύπου να βρω να μείνω σε ένα μέρος όπου γενικά υπάρχει τεράστειο έλλειμα στέγης. Τα άλλα που με απασχόλησαν πέρυσι είναι θέμα εργολάβου και επιλύονται: ο εργολάβος κανονίζει πόση είναι η άδεια, όχι η PG&E. Με τον μισθό που θα παίρνω, δεν θα έχω μείωση μισθού σε περίπτωση μετακόμισης λόγω διαφοράς κόστους διαβίωσης, αν και δεδομένου του φορολογικού συστήματος δεν θα είναι όντως τα τριπλάσια. Περισσότερο με ευχαριστεί ότι είναι σχετική με LiDAR, που είναι πιο κοντα στις σπουδές μου από το GIS. Βέβαια αυτή είναι και η Αχίλλειος πτέρνα, μπορεί στους 6 μήνες να με απολύσουν διότι ίσως δεν ξέρω το ακριβές αντικείμενο. Στην δουλειά ήμουν πολύ προβληματισμένος αν την θέλω την νέα θέση. Αν μετακομίσω Σαν Φρανσίσκο (ή μάλλον στην περιοχή του, δεν θα μετακομίσω στην πόλη) το να αγοράσω σπίτι πηγαίνει προς το παρόν στις καλένδες. Επίσης λαμβάνοντας που είμαστε στον οικονομικό κύκλο, είναι σοφό να κάνω αυτή την μετακόμιση 6-12 μήνες πριν την επόμενη ύφεση; Πάντως το βιογραφικό το έστειλα σε 2 τουλάχιστον. Στις άλλες θέσεις που ήταν για αλλού απάντησα αρνητικά. Η μία ήταν στο Φρέσνο, αμφιβάλλω αν μπορούν να μου προσφέρουν τα ίδια, πόσο μάλλον παραπάνω από τον δήμο.

Η άλλη είδηση είναι το Λας Βέγκας. Έκλεισα ξενοδοχείο, ήρθε σήμερα επιβεβαίωση αν και θέλει λίστα ατόμων, εώς τις 18 Σεπτεμβρίου. Αυτό ως τώρα είναι δύσκολο διότι αρκετοί μου είπαν το φθινόπωρο. Επίσης εμφανίστηκε άλλο θέμα το οποίο όμως το ήξερα: Έχω δύο φίλους, με τους οποίους νι'ωθω πολύ στενά, οι οποίοι είναι μαλωμένοι μεταξύ τους. Δεν μπορούσα να καλέσω τον ένα και όχι τον άλλο, αλλά κατά τα φαινόμενα έχουν μαλώσει πιο άσχημα απ'ότι ήξερα. Αυτό όμως είναι μικρότερο θέμα, το να καταφέρω να βρω 8 ονόματα ως τον Σεπτέμβριο είναι πιο κρίσιμο. Πρέπει να στείλω υπενθυμίσεις αργότερα, χωρίς να γίνομαι ενοχλητικός

Για να μετακινήσεις ένα βουνό ξεκινάς με τα μικρά πετραδάκια

Η κινεζική παροιμία που έβαλα ως τίτλο έχει και δεύτερη εκδοχή: Ένα ταξίδι χιλίων λι (μονάδα μέτρησης απόστασης) ξεκινά με ένα βήμα. Η αλήθεια είναι ότι μία μία τελειώνω επιτέλους τις υποχρεώσεις μου 10 μέρες πριν το ταξίδι για Ελλάδα. Κατ'αρχήν βρέθηκε άνθρωπος να με πάει στο BART 4η Ιουλίου. Κανά δύο δουλειές έγιναν στο γραφείο. Επίσης είμαι στο τελευταίο βήμα πριν κλείσω κατ'αρχήν ξενοδοχείο στο Λας Βέγκας για τα γενέθλιά μου. Πηγαίνωντας στον οδοντίατρο η σκέψη μου ήταν οι Υίοι του Περικλή, η νεανική οργάνωση της ΑΧΕΠΑ. Σκέφτηκα ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε τουρνουά στο Φρέσνο την ημέρα του Κολόμβου 2020. Κοιτάω το ημερολόγιο και συνειδητοποιώ ότι η ημέρα που έβαλα για το 2019 για τα γενέθλιά μου είναι όντως σαββατοκύριακο της ημέρας του Κολόμβου. Φτάνοντας στον υπολογιστή στην δουλειά μετά το μεσημέρι έστειλα επειγόντως μύνημα ότι μετακινώ την εκδήλωση μία εβδομάδα. Καθότι κανένας δεν είχε βγάλει εισιτήριο, τουλάχιστον απ'όσο μου είχαν πει, μπορούσα να το κάνω. Εν συνεχεία έστειλα ξανα αιτήσεις στα ξενοδοχεία στο Λας Βέγκας. Το απόγευμα της Παρασκευής μου ήρθε η πρώτη απάντηση από ξενοδοχείο η οποία ναι μεν είναι λίγο παραπάνω απ'ότι ήθελα, είναι όμως σε ανεκτή τιμή. Η προσφορά ισχύει εώς αύριο βράδυ. Αν δεν μου έρθει ως αύριο κάτι το πραγματικά καλύτερο από άλλο ξενοδοχείο, θα την κλείσω. Όπως λένε και στις ιστοσελίδες περισσότερο κατοχυρώνω έτσι την τιμή, και αν βγει καλύτερη προσφορά αργότερα μπορώ να την ακυρώσω ως τρεις ημέρες πριν την εκδήλωση και να πάρω πίσω όλη την εγγύηση. Πάει ουσιαστικά και αυτό το άγχος. Χτες στο γυμναστήριο η κανονική ζυγαριά μου έκανε ένα δώρο, με έβγαλε 202,5 λίβρες. Η καλή ζυγαριά, αυτή η οποία είναι πιο πιθανόν να κολλήσει, άρχισε να γυρνάει προς τις 206. Η κανονική σταθεροποιήθηκε στις 202.5. Περισσότερο πιστεύω ότι οφείλεται σε κόλλημα, η ζυγαριά είναι με κυλιόμενο ιμάντα και δεν τα πάει καλά κάτω από τις 10 λίβρες. Πάντως ίσως έφταιγε ότι την Παρασκευή το βράδυ βγήκε με φίλο έξοδο και χόρεψα τρεις ώρες εώς ότου πόνεσε υπερβολικά η πλάτη. Πήγα και στην εκκλησία να βοηθήσω με τα παξιμάδια, και εκεί ξαναπόνεσε από το σκύψιμο. Το κολύμπι και ο ύπνος βοήθησε, σήμερα δεν είχα ενόχληση. Το μεγαλύτερο μελλονικό άγχος μου είναι το στεγαστικό. Με εξαίρεση την όλο και απομακρυνόμενη πιθανότητα να μετακομίσω στο Λας Βέγκας (γίνονται όμως θαύματα) προς το παρόν μάλλον θα μείνω στο Φρέσνο. Οι δουλειές εκτός δεν καθίσανε, δεν πάω Σαν Φρανσίσκο για λιγότερα από $150,000 και δεν είμαι πρόθυμος να μετακομίσω σε καμία φοιτητούπολη ανατολικά όπου χιονίζει τον μισό χρόνο και δεν παίζει πουθενά ηλεκτρονική μουσική. Αυτό όμως θα περιμένει για μετά τις διακοπές, όταν κιόλας θα ξεκινήσω και την διαδικασία για να αποκτήσω ανταγωνιστηκές προσφορές σε δάνεια. Θα έρθει και η δική του ώρα

Σαββατοκύριακο στο Στόκτον

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν το συνέδριο της περιφέρειας 21 (Βόρεια Καλιφόρνια συν Ρένο) της AHEPA στο Στόκτον. Για πρώτη φορά πήγα σε συνέδριο της οργάνωσης, είχα πάει μόνο σε ημερίδα που ήταν στο Φρέσνο. Πήρα το αυτοκίνητο στην δουλειά, το φόρτωσα πράγματα και με το που τελείωσε η δουλειά ανέβηκα στο Στόκτον. Φτάνω στο ξενοδοχείο το οποίο είχα κλείσει, και το βλέπω κλειστό και περιφραγμένο! Εν τέλει πήρα στον ξενοδοχειακό όμιλο, και μου έκλεισαν αλλού. Γενικά το Στόκτον είναι πόλη με πολύ φτώχεια και φαίνεται. Διάβασα κάπου μεσοβδόμαδα στο Atlantic για μία τελειόφοιτη Λυκείου στο Στόκτον η οποία 18 έφυγε από το σπίτι της (ή μήπως την έδιωξαν; Δεν έχει διευκρινιστεί) και για να πληρώσει το ενοίκιο άρχισε να δουλεύει ως πορνοστάρ. Με αυτά που είδα στην πόλη, δεν μου προκαλεί πια εντύπωση. Πάντως πήγα στο ξενοδοχείο του συνεδρίου και μετά στο μπόουλινγκ, το οποίο έπαιξα για πρώτη φορά στην ζωή μου.

Την επομένη πήγα το πρωϊ στο ξενοδοχείο και παρακολούθησα κανονικά τις πρωϊνές συνεδρίες. Φυσικά τις συνεδρίες της Παρασκευής τις είχα χάσει διότι δούλευα. Έγινε εκεί σύνοψη του τι αποφασίστηκε την προηγουμένη στις επιτροπές. Πρότεινα, και εν τέλει υιοθετήθηκε, να εορτάσουμε τα 2500 χρόνια από τους Περσικούς Πολέμους. Μετά ακολούθησε μεσημεριανό όπου είχε και βραβεύσεις. Ενα από τα βραβεία ήταν για την ομάδα μπάσκετ, διότι ακριβώς δεν είχα φτιάξει κανένας εδώ και δεκαετίες. Μετά ακολούθησαν οι απογευματινές συνεδρίες, όπου εξελέγην υπεύθηνος για τους Υίους Περικλή της περιφέρειας 21. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να ανέβω και σε κάποια φάση στο Σαν Χοσέ όπου είναι το μόνο άλλο τμήμα των Υιών του Περικλή στην περιφέρεια. Επίσης αυξήσαμε και τον προϋπολογισμό για τα αθλητικά. Μετά γύρισα σπίτι, κοιμήθηκα λίγο, ντύθηκα και ξαναπήγα στο ξενοδοχείο όπου είχε το γλέντι. Την επομένη πήγα εκκλησία και μετά σπίτι. Γενικά πέρασα καλά όσο και αν κουράστηκα από το ταξίδι μετάβασης. Δεν έχω μπροστά μου άλλα ταξίδι πριν από την Ελλάδα. Αν δεν ήταν η όλη πολυπλοκότητα του ταξιδιου και όλα όσα έχω να κάνω, πχ να κλείσω ξενοδοχείο στο Λας Βέγκας, θα χαλάρωνα. Αλλά έχω μπροστά πράγματα να κάνω ...

Στο γυμναστήριο παρά την ζέστη

Η εβδομάδα αυτή είναι η πρώτη εβδομάδα του καύσωνα. Γενικά το καλοκαίρι στο Φρέσνο είναι εξαντλητικά ζεστό, αυτή η εβδομάδα είναι που ξεκίνησε. Το Σαββατοκύριακο θα πέσει λίγο, αλλά θα είμαι στο Στόκτον. Την Δευτέρα αποφάσισα να πάω στο γυμναστήριο και να σηκώσω βάρη παρά την ζέστη. Πέρυσι σε τέτοιες καταστάσεις κολυμπούσα, φέτος όμως με την αρρώστεια έχει φοβηθεί το μάτι μου και θέλω να ξαναρχίσω να σηκώνω βάρη. Πήγα λοιπόν σχετικά αργά και άρχισα την ρουτίνα μου. Σήκωσα μεν τα συνήθη βάρη, αλλά βγήκα κουρασμένος. Την Τρίτη το ίδιο, μόνο που αυτή την φορά σήκωνα πιο ξεκούραστα. Για να μην πολυλογώ ναι μεν πλέον δεν νιώθω αδυναμία όταν σηκώνω τα βάρη, αλλά βγαίνω καταϊδρωμένος λόγω του καύσωνα. Πάντως η γυμναστική λειτουργεί: όταν ζυγίστηκα σήμερα ήμουν κάτω από 210 λίβρες παρότι απόγευμα. Γενικά δεν βλέπω διαφορές στον καθρέπτη, και δεν πρόκειται να τις δω διότι πλέον χάνος βάρος σε σημεία όπου δεν έχω συνηθίσει να βλέπω την διαφορά. Μετά από ημέρες μόνο θα τα δω, και αυτό γίνεται μόνο στην νηστεία. Έχω μπροστά μου τρεις εβδομάδες νηστείας, μία των Αποστόλων στο τέλος του μήνα αυτού και τον Δεκαπενταύγουστο, αφότου έχω γυρίσει από Ελλάδα. Δεν βλέπω να χάνω σοβαρό βάρος, αλλά ότι και κάτι θα χαθεί. Πώς θα είμαι άραγε στην Ελλάδα; Ούτε που έχω ιδέα, αλλά σίγουρα δεν θα μοιάζω με φωτομοντέλο. Οι διαφορές θα είναι οριακές, αλλά δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να συνεχίσω την γυμναστική

Οταν αντιμετωπίζεις τις υποχρεώσεις σου, μειώνονται τα άγχη

Γενικά αυτή την εβδομάδα δεν την πέρασα σε ότι καλύτερο από πλευρά υγίειας. Πέραν όμως από το να μην νιώθω πολύ καλά, έκανα και δουλειές. Πρώτη και βασική είναι ότι έκανα αίτηση για το νέο διαβατήριό μου. Αν και έχει μερικές εβδομάδες για να έρθει, ελπίζω όντως 2 με 3, αυτό σημαίνει ότι μπορώ να κάνω ταξιδιωτικά σχέδια. Είχα πρόθεση από την Παρασκευή να βγάλω εισιτήριο για Ελλάδα, αλλά ήμουν πολύ κουρασμένος. Αντ'αυτού πρωϊ του Σαββάτου πήγα και κουρεύτηκα. Ηταν το δεύτερο πράγμα που έκανα αφότου πήγα στο γυμναστήριο και σήκωσα βάρη. Το θέμα είναι ότι κανονικά τα Σάββατα τον χειμώνα μετά την γυμναστική είμαι πιο ξεκούραστος απ'ότι τις καθημερινές, κάτι που δεν ίσχυε. Πάντως γυμνάστηκα, κουρεύτικα και μετά από την βόλτα μου στα μαγαζιά έπιασα το εισιτήριο. Πήγε αρκετά ακριβά, αλλά τι μπορούσα να κάνω; Να βγάλω τον Φεβρουάριο όταν δεν είχα ιδέα αν και πότε θα έχω υπηκοότητα; Σε κάθε περίπτωση με το που έβγαλα το εισιτήριο έκανα ουσιαστικά και μία υπόθεση: υπέθεσα ότι τον Ιούλιο δεν θα πιάσω δουλειά αλλού. Δεν έχω ιδέα αν θα γίνει κάτι με το Λας Βέγκας, δεν είμαι και ιδιαίτερα αισιόδοξος ότι θα καταφέρω εκείνη την δουλειά, οπότε ουσιαστικά αυτό που λέω είναι ότι τον Ιούλιο δεν θα με θέλουν. Βέβαια μπορεί και να είμαι στο Λας Βέγκας με παρέα, αλλά από την στιγμή που έβγαλα το εισιτήριο έχω ουσιαστικά θυσιάσει τον μήνα αυτό. Όταν γυρίσω θα έχω αλλαγή ώρας, που θα την εκμεταλλεύομαι για να πάω στο γυμναστήριο, και όταν αυτή τελειώση θα είναι η νηστεία του Δεκαπενταυγούστου. Μετά από αυτή μπορώ να πάω, αλλά να δω και τι θα μπορούν οι φίλοι μου. Πάντως με το που τελειώσα το εισιτήριο μετά την Κυριακή έκανα λίγα. Έβαλα πλυντήριο, αλλά όχι πολλά άλλα. Έκανε και ζέστη με αποτέλεσμα να μην μπορώ και πολλά γενικώς. Πάντως τα ελάχιστα τα κατάφερα, και άλλα απλά δεν θυμήθηκα. Πάω αύριο στην δουλειά πιο χαλαρός, πιστεύω ότι θα καταφέρω αρκετά και εκεί.

Κάνοντας πράγματα παρότι άρρωστος

Στο ταξίδι στο Λόμποκ αρρώστησα. Στην επιστροφή δεν οδήγησα όλο το τμήμα, αλλά ότι ήμουν άρρωστος δεν το κατάλαβα το βράδυ, όσο την επομένη στην δουλειά όταν δεν μπορούσα. Γύρισα το μεσημέρι και την έπεσα. Το φως με πονούσε πολύ, εν τέλει κοιμήθηκα τρεις ώρες, μετά δεν μπορούσα να κοιμηθώ αλλά ήταν ακόμη ημέρα, δεν μπορούσα πραγματικά να διαβάσω, δεν μπορούσα να δω τηλεόραση (αν και έκανα και τα δύο) και εν τέλει υπέφερε κινούμενος μεταξύ έγερσης και ύπνου. Την επομένη πήρα αντιβίωση και πήγα στον οδοντίατρο. Ήμουν καλύτερα μεν, αλλά όχι θεραπευμένος. Μου έκανε ακτινογραφίες, όπου φάνηκε ότι έχω πολύ δουλειά (προς του αναγνώστες: μην αμελείς για 5 χρόνια να πηγαίνεις σε οδοντίατρο) και μετά γύρισα σπίτι μετά από ψώνια σε σούπερ μάρκετ. Αν και ήμουν καλύτερα σε καμία περίπτωση δεν ήμουν για να βγω. Ωστόσο άρχισα να βαριέμαι στο σπίτι διότι ότι είχα να κάνω το είχα κάνει. Έτσι με αντιβίωση πήγα την επομένη κανονικά στην δουλειά. Εβγαλα κανονικά την εργασία και κάθισα κανονικά τις εννέα ώρες. Σίγουρα η κατάστασή μου βελτιώθηκε, αλλά η όρεξή μου ήταν χαμηλή. Παρασκευή ήμουν αρκετά καλύτερα, σε σημείου που εν τέλει κατέβηκα στην Νότια Καλιφόρνια στην κατασκήνωση της εκκλησίας.

Στις 5 παρά πήρα ακεταμινοφένη και στις 5 ξεκίνησα στο μακρύ ταξίδι. Νότια των 99, μετά δυτικά προς το Mojave όπου και έστρειψα νότια. Η διαδρομή πανέμορφη αν και λόγω του ότι έδυσε ο ήλιος δεν έβλεπα πολλά από ένα σημείο και μετά. Τα τελευταία 5 μίλια η δρόμος έγινε ορεινός και δύσκολος, και αυτό με βρήκε ξαφνικά εντελώς λόγω σκότους. Φτάνω εξαιρετικά αφυδατωμένος, και κατευεθείαν παράκληση! Ας είναι καλά η Παναγία που εγω άρρωστος στα 1,300 μέτρα υψόμετρο και αφυδατωμένος δεν κατέρρευσα. Εν τέλει μετά τη λειτουργεία με βοήθησε συνάδελφος να κουβαλήσω τα πράγματά μου και να την πέσω. Ήπια κάπου 3 λίτρα νερό κυριολεκτικά και όλη την νύχτα το σώμα μου το επεξεργάστηκε και με τους τρεις δυνατούς τρόπους. Την επομένη ναι μεν ήμουν πιο καλά από όλη την εβδομάδα, αλλά δεν ήμουν ενετλώς υγιής. Πάντως ευτυχώς στις 1 μετά το μεσημεριανό (το οποίο μου ήταν πολύ για την κατάσταση της υγείας μου) είχε κενό χρόνο να ανέβεις τα διάφορα του τύπου πύργο αναρριχήσεως με zipline αλλά εγώ την έπεσα για ύπνο. Κοιμήθηκα δύο ώρες και μετά είδα το καμπινγκ, όπου ήταν και 3 άλλες ομάδες κατασκηνωτών άσχετων με εμάς. Ο χόρος πολύ ωραίος, γεμάτος από αίθουσες που είχαν χαρίσεις διάφορες προτεσταντικές εκκλησίες, όπως οι δύο ξενώνες που μέναμε, και είχε και τρία παρρεκλήσια. Είχαμε τις απογευματινές τάξεις και μετά είχαμε το talent show μας. Εκεί πάλι παραλίγο να πεθάνω από το κρύο, διότι δεν είχα την δυνατότητα να πάρω τα χάπια μου. Τέλος πάντων γύρισα στο δωμάτιο όπου λαχάνιασα. Έβγαλα κάπως την νύχτα και λίαν πρωϊ είχαμε λειτουργία. Μετά το πρωϊνό προτίμησα να φύγω παρά να κάτσω για την πεζοπορία. Το ταξίδι ήταν μακρύ και κουραστικό λόγω της ασθενείας, αλλά εν τέλει έφτασα έστω και όχι σε τέλεια κατάσταση. Χρειάστηκε κόπος να αδειάσω το όχημα διότι πιάστηκα στην θέση οδήγησης και δεν μπορούσα να κατέβω τις σκάλες στο σπίτι.

Με τα πολλά εν τέλει την Δευτέρα πήγα στην δουλειά, έστω και αν δεν ήμουν εντελώς αποθεραπευμένος. Πάντως πλέον με ενοχλούσε κυρίως το πίασιμο. Τρίτη πήγα στον οδοντιάτρο όπου μου καθάρισε την μία πλευρά, και ξαναπήγα και σημερα. Τρίτη βράδυ πήγα και στο γυμναστήριο και κολύμπησα με αποτέλεσμα να μην με πονάνε σήμερα οι κλειδώσεις μου. Εκμεταλλεύτικα τις ευκαιρίες μου εκτός και μάζεψα χαρτιά για το διαβατήριο, αλλά όταν πήγα στην νομαρχία ήταν 3.05 και είχαν σταματήσεις στις 3. Αυριο θα πάω, να τελειώσει αυτή η ταλαιπωρεία, ώστε να ακολουθήσουν οι επόμενες. Πλέον είμαι αρκετά καλά για να είμαι γυμναστήριο, αλλά έχει πιάσει πια τρελή ζέστη

Μήπως όμως δεν θα φύγω από το Φρέσνο

Την Παρασκευή συνάδελφος με ρώτησε γιατί δεν έχω βάλει ανάρτηση τελευταία. Άδικο δεν έχει ο φίλος, απλά είχα επίσκεψη των γονέων μου, μετά κόλησα σοβαρή αρρώστια και μέσα σε όλα το Σαββατοκύριακο αυτό ήμουν σε κάμπινγκ της εκκλησίας στην Νότια Καλιφόρνια. Δεν είχα δυνατότητα ως σήμερα να ανεβάσω κάτι, ούτε όμως μπορώ και να τα γράψω όλα αναλυτικά σήμερα. Ως προς δουλεια είχα νομίζω τουλάχιστον μία συνέντευξη, ήθελαν να είμαι στο ίδιο το Σαν Φρανσίσκο και δεν ήταν πρόθυμοι να μου δίνουν 150,000 τον χρόνο. Δεν έχω πρόθεση να βγάζω λιγότερα απ'ότι βγάζω τώρα. Αυτή στο Λας Βέγκας εκκρεμει, δεν έχω νέα αλλά και από την αρχή δεν ήμουν πολύ αισιόδοξος. Το να λέω ότι αυτή θα πετύχω σίγουρα είναι σαν να προβλέπω ότι η επόμενη γκόμενα μου θα είναι φωτομοντέλο.

Το Σάββατο της Memorial Day ήρθαν οι γονεις μου. Το Σάββατο ο καιρός ήταν καλός, Κυριακή όμως έβρεχε πολύ. Βγήκαμε όμως μετά την εκκλησία και αγοράσαμε νέα πολιτικά παππούτσια για εμένα. Κάποια στιγμή η μητέρα μου αρρώστησε, πιθανόν το περπάτημα στην βροχή έφταιγε, μόνο που η μητέρα μου είχε κανονικά μπουφάν. Πάντως την Δευτέρα ήταν ο καιρός καλός, και κατέβασα τους γονείς στο Lompoc. Όπως το περίμενα το ταξίδι ήταν μακρύ, σε σημείο όπου δεν μπορούσα να οδηγήσω στην επιστροφή. Μήπως επειδή μοιράστηκα φαϊ με τους γονείς μου εκεί κόλησα; Δεν ξέρω. Οι γονείς μου πάντως χάρηκαν το ταξίδι και στην επιστροφή σταματήσαμε στο St Luis Obispo για καφέ όπου ήπιαμε σε κανονικό ευρωπαϊκού τύπου καφέ. Η πόλη ειναι πανεπιστημιούπολη και φάινεται. Γυρνωντας σπίτι δεν ένιωθα πολύ καλά, αλλά σκέφτηκα ότι ήταν μόνο η κούραση. Την επομένη ήταν και η συνέτευξη, οπότε το ότι ίδρωσα αρκετές φορές το βράδυ το αγνόησα. Κακώς, διότι εν τέλει μετά την συνέντυξη γύρισα σπίτι διότι δεν μπορούσα άλλο. Αλλά περισσότερα στην επόμενη ανάρτηση