Wilson τέλος

Η προηγούμενη εβδομάδα είχε την συνήθη κουραστικότητά της. Βγήκα μεν την Παρασκευή, αλλά περισσότερο επειδή ήταν εδώ ο φίλος, δεν ήμουν για χορό και γύρισα και νωρίς. Ωστόσο κατάφερα να κανονίσω δύο συνεντεύξεις. Δευτέρα-Τρίτη πέρασε γρήγορα αλλά κουραστικά. Άδειασα το γραφείο, δούλεψα λίγο στην τρίτη δημοσίευση την οποία τελείωσα την Πέμπτη και την έστειλα στον καθηγητή και γύρισα σπίτι όπου κοιμήθηκα λίγο. Το απίστευτο είναι οτι σήμερα Παρασκευή ακόμα να ανακάμψω από την δουλειά. Είχα τις συνεντεύξεις την Τετάρτη και ήδη είχα αρνητική απάντηση από την μία, όχι πως ήμουν και αυτό που έψαχναν. Σε κάθε περίπτωση κάθισα και έκανα αιτήσεις για επιπλέον δουλειές, ετοίμασα την τρίτη δημοσίευση και σε αυτή την φάση δεν έχω παρά να περιμένω. Όταν απολύθηκα τελευταία φορά η θέση που εν τέλει με προσέλαβε εμφανίστηκε 2 μήνες μετά την απόλυσή μου. Η διάλεξη για την Ποντιακή Γενοκτονία φαίνεται σε αυτή την φάση ότι μάλλον δεν θα γίνει. Πάντως όμως θα κατέβω Florida να δω την αδερφή μου τον άλλο μήνα. Θέλω και να ανέβω να δω τους καθηγητές μου, αλλά αυτό εξαρτάται και από αυτούς. Είναι απίστευτο το πόσο χρειάζεται η ανάκαμψη, στην προηγούμενη δουλειά δύο ημέρες ήταν αρκετές. Θα δω τώρα τι πρόκειται να γίνει, δεν υπάρχει λόγος να αγχώνομαι. Ελπίζω να μπορεσω να έρθω Ελλάδα αλλά αυτό είναι συναρτηση και του πως πάνε οι υποχρεώσεις μου. Μετά την πρώτη συνέντευξη ανησυχούσα ότι δεν θα μπορούσα να πάω στην αδερφή μου.

Οικοδεσπότης

Η Παρασκευή τελειώσε με εμένα εξαντλημένο, ανίκανο να βγω απο το σπίτι για κάτι παραπάνω από βόλτα ακόμα και μετά τον ύπνο. Επίσης δεν είχα αρκετά quarters για το πλυντήριο, αλλά αυτό λύθηκε την επομένη. Ξύπνησα το Σάββατο αρκετά ξεκούραστος και σχετικά νωρίς και κατέβηκα στην εκκλησία για να βοηθήσω με την ετοιμασία του γεύματος της ΑΧΕΠΑ. Εν συνεχεία γύρισα σπίτι και έκανα το πρώτο μπάνιο της χρονιάς. Το να ξανασυνηθίσω να μπαίνω στο σχετικά κρύο νερό ήθελε κόπο, αλλά εν τέλει έγινε. Εν συνεχεία ακολούθησαν ψώνια, πλυντήριο και ετοιμασία του σπιτιού για την επίσκεψη του Βολιώτη φίλου μου. Το ότι θα είχα επίσκεψη σήμαινε ότι είχα επιπλέον δουλειές να κάνω που δεν θα έκανα σε αυτή τη φάση τύπου να σφουγγαρίσω το σπίτι αλλά και να κάνω νωρίτερα δουλειές που θα έκανα ημέρες αργότερα, όπως να μαζέψω τα ρούχα μου. Κυριακή είχε εκκλησία και μετά συνέχεια στην καθαριότητα, έλεγα να πάω να δω Captain America αλλά εν τέλει δεν πήγα. Έβαλα σχέδιο και θα πάω μετά την τελευταία ημέρα της δουλειάς, λογικά ακόμα θα παίζει την ταινία την άλλη εβδομάδα. Δευτέρα πρωϊ πηγα δουλειά έχοντας στο μυαλό μου τον φίλο μου ο οποίος επρόκειτο να ταξιδεύσει το απόγευμα. Γύρισα σπίτι, έπεσα σε ανήσυχο ύπνο και εν τέλει ήρθε αργά το απόγευμα. Αφότου έφαγε τον κατέβασα στο κέντρο στο Raleigh Beer Garden το οποίο και του άρεσε ως χώρος. Δεν είχα πρόθεση να το εξαντλήσω, αφότου ήπιαμε τον μηλίτη μας γυρίσαμε σπίτι και πέσαμε και οι δύο σχετικά νωρίς, εγώ στον καναπέ και αυτός στο κρεββάτι μου. Την επομένη τον χαιρέτισα και έφυγα για δουλειά, αυτός επρόκειτο να φύγει νωρίς. Όταν γύρισα σπίτι το βρήκα σε καλή κατάσταση, όχι πως περίμενα να μου του διαλύσει. Αυτή η επίσκεψη διήρκεσε λιγότερο και από την προηγούμενη φορά, και το χειρότερο είναι ότι όταν γυρίσει θα είμαι στην Φλόριντα. Πάντως από το τίποτα, καλό και το λίγο. Είδα και το τέλος της σαιζόν του Agents of Shield και πλέον έχω δει τις θερινές σειρές μου. Καιρός να βρω νέες. Έχω ενδιάμεσα κάνει αιτήσεις για δουλειά και ήδη άρχισαν οι απορρίψεις. Θα έρθει και καμία αποδοχή, βλέπουμε.

Θερινά σχέδια

Δεν μπορώ να πω ότι έχει κάτι αλλάξει από την ρουτίνα της δουλειάς. Ετοίμαζα δεύτερο άρθρο για γεωργία στο διάστημα για το ιστολόγιο που έστειλα το προηγούμενο άρθρο και βιάζομαι με σκοπό να πιάσω την τρίτη δημοσίευση. Πρώτη όμως προτεραιότητα είναι η δουλειά που έχω, δεν πιάνω να γράψω αν δεν περάσω τους τίτλους από έλεγχο. Πάντως έχω αρκετό χρόνο και έτσι κάνω σχέδια για το καλοκαίρι. Δεν έπαψα ποτέ να κάνω αιτήσεις για δουλειά, πλέον κάνω περισσότερες εκτός Τριγώνου, όχι πως έχω ακούσει κάτι πέραν από απορριψη. Αν κρίνω από πέρυσι θα έχω μία πρόταση για συνέντευξη ανά δέκα αιτήσεις περίπου, αν είμαι τυχερός. Το θλιβερό είναι ότι την προηγούμενη εβδομάδα αυτό που μου έδινε κουράγιο να συνεχίσω ήταν το να σχεδιάσω διακοπές για το καλοκαίρι, τόσο πολύ δεν αντέχω την δουλειά μου. Κατ'αρχήν αν είμαι τυχερός θα με επισκευθεί νωρίς την άλλη Δευτέρα ο Βολιώτης φίλος, και θα του δείξω την πόλη. Αν δεν είμαι τυχερός θα έρθει αργά και απλά θα του δείξω την γειτονία μου πάλι. Η εβδομάδα πριν από Memorial Day θα είναι η τελευταία στην δουλειά μου. Σκέφτηκα να ανέβω Blacksburg, αλλά είναι η νεκρή εβδομάδα όταν δεν είναι κανένας εκεί. Σιγουρο είναι ότι την 10 Ιουνίου παρουσίαζω για την Ποντιακή Γενοκτονία και την επομένη θα πάω Florida να δω την αδερφή μου. Μετά σκέφτηκα να πάω Ελλάδα 20 Ιουνίου με 10 Ιουλίου περίπου, αλλά θέλω και ένα κενό από την επιστροφή από Φλόριντα για να μην ψοφήσω. Πέραν τούτων ούτε που ξέρω. Ελπίζω να έχω καμία επίσκεψη αλλά δεν υπάρχει τίποτα το βέβαιο. Πέραν από διακοπές θέλω φυσικά και δουλειά, ας δω πως όλα χωράνε ...

Παραιτούμενος από την δουλειά μου

Το ότι δεν είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την δουλειά μου είναι αρκετά γνωστό στους αναγνώστες του ιστολογίου αυτού. Η εβδομάδα των Παθών όμως απεδείχθει το σημείο καμπής. Υπό κανονικές συνθήκες γυρνάω σπίτι, κοιμάμαι λίγο (μέγιστο μία ώρα) και μετά περνάω το απόγευμα με βόλτα και τηλεόραση. Την Μεγάλη Εβδομάδα όμως είχε λειτουργία κάθε ημέρα στις 7 και είπα να κάνω τον κόπο, χρονιάρες ημέρες, και να πηγαίνω κάθε ημέρα παρά τον κόπο μου. Μάλιστα από Μεγάλη Δευτέρα εώς Μεγάλη Τετάρτη έψελνα. Το Ευχέλαιο της Μεγάλης Τετάρτης ήταν το σημείο καμπής. Γύρισα σπίτι στις 9 και την έπεσα και κοιμήθηκα εώς την επομένη στις 6.45. Ναι μεν αυτό μου έδωσε κουράγιο να βγάλω την όλη Μεγάλη Εβδομάδα εώς και την Κυριακή, με απογοήτευσε όμως σφόδρα. Ο μόνος δυνατός τρόπος να βγάλω την ενδεκάωρη ημέρα απεδείχθει δουλειά - φαϊ - ύπνος - δουλειά. Παναθεμά το, θέλω παραπάνω από την ζωή. Ναι, αν έμενα στο Wilson θα απέφευγα την μετάβαση και θα έκανα παραπάνω τις καθημερινές. Θα έπρεπε όμως να τα κάνω στο Wilson, στο οποίο σε τελική ανάλυση δεν γίνεται τίποτα. Όταν είχα την προηγούμενη δουλειά εάν έβγαινα αρκετά ξεκούραστος και δεν είχε κάτι η τηλεόραση πήγαινα στα εμπορικά κέντρα κοντά μου ή βόλτα στην λίμνη. Το Σαββατοκύριακό μπορώ κάλλιστα να κατέβω και στο κέντρο όπως και τις καθημερινές αν ψήνομαι. Στο Wilson απλά δεν έχω αυτές τις στοιχειώδεις επιλογές, τηλεόραση και πολύ μου είναι. Επίσης το Wilson δεν είναι μέρος που κυκλοφορεί νεολαία γενικά, αν ήταν να μετακομίσω εκεί πιστεύω ότι απλά μέχρι τέλους θα πεθάνω γέρος και μόνος. Δεν θέλω να μείνω μόνος εώς το τέλος της ζωής μου.

Το βασικό πρόβλημα είναι η 11ωρη ημέρα. Ακόμα και αν ξεκινούσα στις 9 την μετάβαση και όχι στις 7, 11 ώρες σημαίνει ότι θα γυρνούσα σπίτι στις 8 το βράδυ. Το να ξεκινάω νωρίς τόσο μεγάλη ημέρα είναι μάλλον πλεονέκτημα, όσο και αν με κουράζει παραπάνω. Ωστόσο στις 6, ή και αργότερα αν σταματήσω στην πορεία για ψώνια, δεν τελειώνει η ημέρα μου. Έχω και να μαγειρέψω για να φάω, και συνήθως την πέφτω για ύπνο. Την προηγούμενη εβδομάδα άνοιξε η πισίνα του συγκροτήματος κατοικιών μου. Πέρυσι πήγαινα για μπάνιο προς τις 5 με 6 και μετά έτρωγα και ξάπλωνα, αν χρειαζόμουν. Αν δεν γυρνούσα πεινασμένος στο σπίτι θα ήταν εφικτό να δοκιμάσω μπάνιο στις 6, εφόσον δεν ήμουν και κουρασμένος. Στην πράξη όμως μετά από το φαϊ και τον ύπνο το νωρίτερο που σηκώνομαι είναι προς τις 7:30 και συνήθως αργότερα, όταν ο ήλιος έχει δύσει. Δεν επιτρέπεται (ούτε συνίσταται) το μπάνιο μετά την δύση. Αλλά έστω πως είχα χρόνο για την πισίνα με αυτή την δουλειά για κολύμπι. Θα κολυμπούσα λοιπόν οπως πέρυσι με σκοπό να φτιάξω κορμάρα (λέμε τώρα) για το τί; Η αδερφή μου θα έρθει στην Αμερική ξανά το καλοκαίρι και θα είναι στο Ορλάντο 10-17 Ιουνίου όπου σκοπεύω να την επισκευθώ όλο την εργάσιμη εβδομάδα. Ωστόσο σε εκείνη την φάση θα έχω 4 ημέρες και 2 ώρες διακοπές, ακόμα και αν μου δώσει το αφεντικό ολόκληρη την 5η ημέρα (πιθανόν) μετά απλά δεν θα έχω διακοπές για να πάω Ελλάδα οποτεδήποτε το 2016, εκτός ίσως τα Χριστούγεννα. Ισως ξεκλεψω ημέρα ή μίση ημέρα για Myrtle Beach αλλά όχι παραπάνω. Και όλα αυτά με σκοπό τι; Δεν κάνω και τίποτα το πρωτοποριακό στην δουλειά μου, είμαι ένας κλασσικό γραφειοκράτης.

Ο ερχομός της αδερφής μου είναι περισσότερο η αφορμή. Ακόμα και αν δεν πήγαινε Ορλάντο η αδερφή μου, πάλι το πολύ περί την 4η Ιουλίου θα παραιτούμουν. Απλά τώρα θα γίνει κανένα μήνα νωρίτερα. Ποιο θα είναι το πρόγραμμά μου το καλοκαίρι είναι ακόμα στον αέρα. Ο Βολιώτης φίλος είχε τουλάχιστον σε κάποια φάση πρόθεση να με επισκευθεί για να αφήσει το όχημά του ενώ πετάει. Ο Κύπριος φίλος είπε ότι θα έρθει ίσως και δύο φορές να με επισκευθεί, αλλά αντίθετα με τον συγκάτοικό του δεν έχει προτείνει ημερομηνία. Καποια στιγμή μετά την επίσκεψη της αδερφής μου λέω να πάω Ελλάδα, αλλά ακόμα όλα είναι στον αέρα. Επίσης σίγουρα θα παώ κάποια φάση Blacksburg για τις δημοσιεύσεις. Ένα είναι το δεδομένο, αν δεν βρω δουλειά εώς τα τέλη Σεπτεμβρίου που τελειώνει το ενοίκιό μου, θα φύγω από το Τρίγωνο. Που, ακόμα δεν ξέρω, αλλά αν δεν βρω αλλού θα πάω στους γονείς μου. Έχω ακόμα μερικούς μήνες γι'αυτό.

30 χρόνια Τσερνομπύλ

Το Μέγα Σάββατο του 1986, όταν πήγαινα πρώτη δημοτικού και είχαμε πάει διακοπές στα Σέρρας, σε μία εώς τότε άγνωστη πόλη της Ουκρανίας (βέβαια τότε μόνο ξέραμε την ΕΣΣΔ) έγινε το χειρότερο ανθρωπογενές δυστύχημα στην ιστορία. Όπως βγήκε εκ των υστέρων έκανα δοκιμή ασφαλείας στις 1 τα χαράματα, η δοκιμή πήγε λαθος, έβαλα πολύ μέσα τις ράβδους ουρανίου για να πάψουν την αλυσιδωτή αντίδραση με αποτέλεσμα να πάψουν την ψύξη και να εκραγεί ο αντιδραστηρας, οδηγώντας σε πυρκαγιά. Φυσικά όλα αυτά δεν τα ξέραμε τότε. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι όταν μετά το Πάσχα ξανανοίξαμε την τηλεόραση, διότι τω καιρώ εκείνο κλείναμε και την τηλεόραση επί ημέρες, ήταν πρώτη είδηση μαζί με ιστορίες για το πως πρέπει να κόψουμε το φρέσκο γάλα που παράχθηκε μετά το Πάσχα. Θυμάμει επίσης ότι τον επόμενο χρόνο ήπιαμε στο σπίτι από όλες τις μάρκες εβαπορέ, όπως και τις διαφημίσεις για το γάλα Regilait στην τηλεόραση. Θυμάμαι και ιστορίες με ραδιενεργά φορτία τροφίμων που επιτήδειοι προσπάθησαν να πουλήσουν στην αγορά. Πολύ αργότερα άκουστηκαν και ιστορίες από μέσα από το σιδηρούν παραπέτασμα, όπως και ότι ειδικά το 1986 έβαλαν όρια ραδιενέργειας διπλάσια από τα κανονικά (πριν το Τσερνομπύλ δεν υπήρχαν όρια, τις επόμενες χρονιές απλά τα έκοψαν στην μέση) γιατί αλλιώς έπρεπε να απορρίψουν όλη την γεωργική παραγωγή εκείνης της χρονιάς στην Ευρώπη. Όλα αυτά συνέβησαν από ένα πυρηνικό δυστύχημα, το οποίο βέβαια απελευθέρωσε 20 φορές περισσότερη ραδιενέργεια από την Χιροσίμα. Αν είχε συμβεί πυρηνική ανταλλαγή (=έκρηξη βομβών και των δύο πλευρών) τι θα είχε άραγε συμβεί; Ευτυχώς δεν μάθαμε ποτέ.

Η Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό προστατεύτηκε. Ναι, είχαμε διπλάσιες τερατογενέσεις από το κανονικό, 4 αντί για 2 πανελληνίως. Ναι, κάποιοι από τους 122.000 επιπλέον καρκίνους πανευρωπαϊκώς (σε σύνολο 120.000.000, δηλαδή αύξηση 0,01% από το υπόβαθρο) έγιναν στην Ελλάδα. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν χάσαμε καμία περιοχή ούτε καμία γενεά από την ραδιενέργεια, όπως έγινε στην ζώνη των 30 χλμ από το ατύχημα. Η ζώνη του Τσερνομπύλ έχει γίνει ένα τεράστια πάρκο, η φύση έχει αναπτυχθεί με αποτέλεσμα να την έχουν αποικοίσει είδη υπό εξαφάνιση. Βέβαια τα ήδη αυτά δεν είναι κατ'ανάγκην σε καλή κατάσταση, πχ στην Γερμανία έχουν εμφανιστεί ραδιενεργά αγριογούρουνα τα οποία είναι επικίδυνο να καταναλώσεις. Τα διάφορα άρθρα μιλούσαν για ορισμένα ισότοπα με 35 χρόνια ημίσεια ζωής τα οποία σε αυτή την φάση είναι επικύνδυνα, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι η ραδιενέργεια ελαχιστοποιείται μετά απο 5 ως 6 ημίσειες ζωής έχουμε άλλον έναν αιώνα τουλάχιστον για τα συγκεκριμένα ισότοπα. Προβλέπεται γενικά ότι θα ξαναγίνει η περιοχή κατοικίσιμη σε μερικούς αιώνες ακόμη, αν και το ζήτημα είναι και η φτώχια της Ουκρανίας και την Λευκορωσίας. Αν ήταν πλουσιότερες και ικανότερες χώρες θα είχαν καταφέρει να επαναφέρουν τμήματα της περιμετρικής ζώνης. Προς το παρόν στην ζώνη ζούνε κυρίως ορισμένοι συνταξιούχοι (περί τα 200 άτομα) αλλά και καταπατητές που ψάχνουν δωρεάν στέγη. Σε άλλα 30 χρόνια πιθανόν η ζώνη να είναι εντελώς ακατοίκητη, ή ξανά αποικισμένη από ανθρώπους. Η ιστορια αυτή έχει πολύ μέλλον, όχι κατ'ανάγκην ευχάριστο.