Η μεσοβασιλεία

Μετά την παραμονή Χριστουγένων δεν πήγαμε στην εκκλησία ανήμερα. Καθίσαμε σπίτι, κάναμε βόλτα και φάγαμε. Στις 3 έφυγα για το σπίτι μου, και έφτασα μετά τρεις ώρες. Έψαξα να βρω ανοιχτό σούπερ μάρκετ, πέρασα από όλα αλλά μέχρι τέλους τίποτα. Ετσι το πρωϊ έφαγα κουακερ, για πρώτη φορά μετά από 12 μήνες. Πήγα στην δουλειά κανονικά και το μεσημέρι πήγα στο ανοιχτό σούπερ μάρκετ του κέντρου και αγόρασα τα στοιχειώδη. Χτες το βράδυ μου ήρθε ξαφνικά η συνειδητοποίηση ότι λόγω του ότι έκλεισε η κυβέρνηση πιθανόν το πάρκο όπου θα πάω το Σάββατο την οικογένοια θα είναι κλειστό. Εν τέλει είναι ανοιχτό, απλά δεν είναι ανοιχτές υπηρεσίες του. Ωστόσο μου ήρθε άλλο ζήτημα: το εστιατόρειο που θέλει να μας πάει ο εκτιμητής θα είναι κλειστό την Κυριακή. Να δούμε τι θα γίνει το έρημο το Σάββατο. Πάντως το αρχικό μου σχέδιο πάει καλά: Πήγα στο γυμναστήριο, γυμνάστηκα και ζυγίστηκα. Είμαι 213,8 λίβρες, μία παραπάνω από την προηγούμενη Πέμπτη που είναι καλό σημάδι λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι δεν πήγα ενδιάμεσα γυμναστήριο και έφαγα εορταστικά. Επίσης είναι δύσκολο το να συγκρίνω απογευματινά βάρη, διότι εξαρτάται και πολύ από το τί έφαγα και πότε. Αυτός είναι ο λόγος που προτιμώ τα πρωϊνά, παρότι σημαίνει ότι μπορώ να συγκρίνω βάρος μόνο μία φορά την εβδομάδα. Θα χαρώ πολύ όταν έρθει σπίτι η οικογένειά μου, παρότι σημαίνει ότι θα στριμωχτούμε.

Χριστούγεννα στο Walnut Creek πάλι

Την Παρασκευή πήγα στην δουλειά, δούλεψα κανονικά 8 ώρες, και γύρισα σπίτι. Μετά έφαγα αυτό που περίσεψε στο ψυγείο, κοιμήθηκα λίγο και μετά έφυγα. Σε όλη την διαδρομή πεινούσα, δεν είχα φάει αρκετά. Φτάνω σπίτι, με τάισε η μητέρα μου και είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Πριν έναν χρόνο και λιγάκι, όταν ήμουν Ελλάδα κατά την εορτή των Ευχαριστιών, είχα ξανα δει τον εαυτό μου στον καθρέπτη και είχα μεν κάποιες εγκοπές στα άκρα αλλά κυρίως είχα σαν πλάκα θωράκισης το λίπος μπροστά από το στομάχι μου. Η πλάκα πλέον έχει σπάσει: Φαίνονται γραμμώσεις αλλά δυστυχώς έχω ακόμα συσσώρευση γύρω από την κοιλιά, η οποία όμως δεν παύει να έχει υποχωρήσει. Η λεπτή φάση διήρκεσε για περίπου 24 ώρες, εώς ότου αφού βγήκα με τον φίλο βόλτα έφαγα σπίτι αρκετά διότι εν τέλει πεινούσα. Το πρωϊ του Σαββάτου είχα κατέβει στην πόλη και επίσης μετά κατεβήκαμε με τους γονείς για ψώνια για να προετοιμαστούμε για την άφιξη της αδερφής μου. Κυριακή πήγαμε εκκλησία και μετά περιμέναμε στο σχολείο. Εν συνεχεία κατεβήκαμε στο αεροδρόμιο του Σαν Χοσέ από το οποίο ήρθε η αδερφή μου με τον άντρα της. Στην επιστροφή πέσαμε σε πάρα πολύ κίνηση στον Ι-680 εώς ότου βγήκε ο πολύς κόσμος για την Κεντρική Πεδιάδα. Μετά στο σπίτι έπεσαν να κοιμηθούν πράγμα το οποίο σήμαινε ότι έπρεπε να περάσω μερικές ώρες στο δωμάτιό μου, διότι κοιμόντουσαν στον σαλόνι. Σήμερα το πρωϊ σηκώθηκα και κατεβήκαμε μία ψιλή βόλτα. Μεσημέρι πάλι ξεκούραση με εμένα να γίνομαι κακόκεφος διότι δεν μου αρέσει η ακινησία. Το απόγευμα πήγαμε λειτουργία, και μετά σε επίσκεψη σε φίλους. Ύστερα επιστροφή και ύπνος για την αδερφή μου, ακινησία για μένα. Αύριο δεν θα πάμε εκκλησία. Τι θα κάνουμε δεν έχω ιδέα ως συνήθως, αλλά το απόγευμα πάω σπίτι μου. Μου αρέσει πολύ που βλέπω την αδερφή μου, αλλά η υποχρεωτική ακινησία για μένα με ενοχλει. Από την άλλη όμως βρέχει, συν είναι αποδεδειγμένο ότι ο κόσμος δεν κάνει τίποτα στην περιοχή αυτή δημόσια, όλοι κλείνονται στα σπίτια τους. Πάντως περιμένω να έρθουν όλοι στο σπίτι μου, να τους δείξω και τίποτα εκεί

Κάνοντας ταμείο

Σημερα πήγα για τελευταία φορά στο γυμναστήριο πριν τα Χριστούγεννα. Πήγα, έκανα την ρουτίνα μου και μετά ζυγίστηκα. Με έβγαλε 212,8 λίβρες, το οποίο είναι εξαιρετικό αν λάβεις υπ'όψιν ότι είμαι πολύ κοντά στο δείπνο. Επίσης όπως πάντα το σώμα μου με έχει εκπλήξει από το πώς χάνει αυτό το βάρος. Αν το πρωϊνό Σαββάτου ήμουν στο γυμναστήριο, και αν είχα και μαγιό, θα ήμουν κάτω από τις 210 λίβρες. Ωστόσο το πρωϊνό αυτού του Σαββάτου θα είμαι στους γονείς μου. Θα ξαναπάω στο γυμναστήριο μετά τα Χριστούγεννα δύο ημέρες, και όταν έρθει η αδερφή μου θα ανεβούμε στα βουνά. Η ιστορία με το βάρος είναι η συνηθισμένη, χαίρομαι για το ότι έχω όντως χάσει βάρος, αλλά ακόμα απέχω από τον στόχο μου. Για την ακρίβεια απέχω περίπου 15 λίβρες. Το καλοκαίρι σκεφτόμουν ότι σε κάποια φάση πρέπει να πάψω να νηστεύω και να γυμνάζομαι διότι δεν θα έχω άλλο λίπος να κάψω. Αυτό απέχει μάλλον χρόνια παρά μήνες. Έπεσε μεν η ζώνη άλλη μία εσοχή, αλλά έχω λίπος γύρω από την κοιλιά.

Χαίρομαι πάρα πολύ που καλώς εχόντων των πραγμάτων θα περάσω τις γιορτές με την όλη οικογένειά μου. Σήμερα τελείωσα και με τις ουρές των βίντεο, έτσι εν αντιθέσει με πέρυσι δεν θα βλέπω διαλέξεις στο σπίτι των γονιών. Αυτό που έχω μπροστά μου είναι διασκέδαση θεωρητικά. Το νέο έτος μάλλον θα το περάσουμε σαν πέρυσι. Μετά δύο εβδομάδες εδώ και ύστερα Λος Άντζελες. Δεν έχω κάτι Φεβρουάριο, τον Μαρτιο πιθανόν θα πάω στο της εκκλησίας για την νεολαία. Ελπίζω ως τότε να έχω πάρει υπηκοότητα. Ήδη μου έγινε κρούση για δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο, την οποία δεν την δέχτηκα για τον ίδιο λόγω που δεν δέχτηκα την προηγούμενη. Μάλιστα πιθανόν και να ήταν η προηγούμενη του Ιουλίου ακριβώς όπου ξαναψάχνουν άτομο ή δεν βρήκαν ποτέ. Κοιτώντας θέσεις οι απόρρητες δουλειές δεν πληρώνουν τόσο καλά όσο προγραμματιστής στο Σαν Φρανσίσκο, αλλά δεν είναι και τόσο ακριβή η ζωή στα μέρη εκείνα. Λόγω διετίας είχα και αύξηση στην δουλειά, αν και μιλάμε για $120 το δεκαπενθήμερο, όχι ακριβώς και το πιο τρελό ποσό. Μέχρι στιγμής όλα καλά, παρά τις απογοητεύσεις που έχω υποστεί

Προς το τέλος της χρονιάς

Την προηγούμενη Δευτέρα είχαμε το εορταστικό γεύμα στην δουλειά, στο οποίο συμμετείχα, με αποτέλεσμα να αναρωτιέμαι κατά πόσον είμαι σε παύση από την απώλεια βάρους για μια ολόκληρη εβδομάδα μόνο από ένα γεύμα. Μήπως και την προηγούμενη εβδομάδα είχα και μία μικροπαύση επειδή έφαγα ένα σακουλάκι πατατάκια; Δεν ξέρω. Το δεδομένο είναι ότι το Σάββατο το πρωϊ ζύγιζα 212,9 λίβρες, ένα βάρος που έχω ξαναπιάσει αλλά φορώντας μαγιό, όχι χειμερινή φόρμα γυμναστικής. Επίσης σήμερα απόγευμα ζυγίστηκα στις 213,4 λίβρες, πολύ σημαντικό αν κρίνεις ότι ακριβώς δεν είναι πρωϊ, είχα φάει το δείπνο δύο ώρες νωρίτερα. Πέρυσι τέτοια εποχή ήμουν τσαντισμένος διότι με τίποτα δεν έπεφτα κάτω από τις 220 λίβρες, εώς ότου τα κατάφερα με την "καλή" ζυγαριά (τα παραπάνω βάρη είναι με την κανονική). Φέτος είμαι τσαντισμένος διότι δεν πέφτω κάτω από τις 210. Αν φορούσα μαγιό, πιθανόν και να ήμουν. Πέραν αυτών περιμένω με ανυπομονησία την επίσκεψη της αδερφής μου. Ούτε μία εβδομάδα δεν απέχει.

Μιλόντας για επισκέψεις, θα πάω με τα παιδιά στο Λος Άντζελες στο τουρνουά μπάσκετ. Έκλεισα και το ξενοδοχείο και θα έχω μάλιστα και αρκετούς πόντους, όχι όμως αρκετούς για να καλύψω όλους όσους έχασα. Τουλάχιστον όμως θα έχω Gold Status, ότι αυτό σημαίνει. Ο εκτιμιτής παραδέχτηκε ότι απέτυχε στο να μου βρει σύζυγο, και του είπα ότι το πρόβλημα εδώ είναι η δημογραφία. Γενικά υπάρχει πρόβλημα ότι οι άνδρες είναι παραπάνω από τις γυναίκες στις πόλεις της Δυτικής Ακτής. Ελπίζω ότι θα είναι λίγο καλύτερη η κατάσταση στο Λος Άντζελες, αλλά αμφιβάλλω με το πρόγραμμα που έχουμε. Πέραν τούτου είμαι και μεγάλος σε ηλικία σε σχέση με τους Υιούς του Περικλή. Αλλά αυτά είναι στα μέσα Ιανουαρίου, ακόμα έχω Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μπροστά μου

Πλησιάζοντας τον στόχο

Υπάρχει ένα Σοβιετικό ανέκδοτο του Ράδιο Ερεβάν: "Στο νέο πενταετές οικονομικό πρόγραμμα προβλέπεται ότι ο κομμουνισμός θα φανεί στον ορίζοντας. Μας ρωτάνε οι ακροατές μας τι είναι ορίζοντας. Σας απαντάμε: μία ιδεατή γραμμή την οποία όσο νομίζεις ότι την πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται". Σε ένα βαθμό κάπως έτσι νιώθω για την σωματική μου κατάσταση: όσο νομίζω ότι είμαι πιο γραμμωμένος τόσο νομίζω ότι έχω καιρό και κόπο ακόμη. Πέρυσι τέτοια εποχή έβαλα στόχο να φτάσω το συντομότερο δυνατόν, πριν τα Χριστούγεννα αν γίνεται, τις 211 λίβρες. Αυτά τα Χριστούγεννα τις έχω φτάσει: σήμερα το τέλος του γυμναστηρίου ζύγιζα 213,4 λίβρες φορώντας χειμερινά ρούχα γυμναστικής. Το λεπτότερο που είχα ως τώρα ήταν 212,9 λίβρες σε πρωϊνό Σαββάτου και με μαγιό. Αν και δεν μπορώ εντελώς να συγκρίνω απόγευμα Κυριακής με Σάββατο (το πρωϊ ζυγίζω λιγότερο από το απόγευμα εφόσον δεν έχω φάει και έχω κάνει τις ανάγκες μου) ξέρω ότι τα χειμερινά ρούχα γυμναστικής ζυγίζουν κάπου δύο λίβρες παραπάνω σε σχέση με το μαγιό. Αν ήταν Μάρτιος και είχε γυρίσει σε αρκετά καλό καιρό για να κολυμπήσω θα είχα πιάσει τον στόχο. Επόμενος στόχος είναι το να πιάσω 206 λίβρες, όσο ζύγιζα όταν έφυγα από το Blacksburg. Τότε είχα ζυγιστεί με σορτσάκι αλλά με ζώνη, υποθέτω ότι το αντίστοιχο είναι τα χειμερινά ρούχα γυμναστικής. Έχω δύο εβδομάδες για το πέρας της νηστείας, και τουλάχιστον ένα Χριστουγγενιάτικο γεύμα. Το να χάσω 2 λίβρες είναι το ρεαλιστικότερο ενδεχόμενο. Πάντως σήμερα στο γυμναστήριο είδα και το εαυτό μου στον καθρέπτη. Έχω δημιουργήσει αρκετές γραμμώσεις, αλλά συνεχίζονται να φαίνονται φουσκώματα. Όπως έλεγα, όσο πλησιάζεις τόσο απομακρύνεται. Νόμιζα τον Αύγουστο ότι η φάση όπου στην κοιλιά εμφανίζονταν νέα γράμμωση θα είχε τελειώσει και ότι πλέον απλά θα έλιωνα λίπος. Αν κάτι μου έχουν μάθει οι τελευταίες δύο εβδομάδες είναι ποτέ μη λες ποτέ, διότι δεν ξέρω καθόλου πως είμαι στο γυμνασμένο. Το να μου λίωσει λίπος μάλλον συμβαίνει όταν περνάω μία ημέρα σε εντατική σωματική εργασία όπως στο Λας Βέγκας ή το φαράγγι. Τουλάχιστον έρχεται μία τέτοια ημέρα μπροστά μου: το τελευταίο Σάββατο της χρονιάς θα ανέβω οικογενιακώς στο Sequoia Kings Canyon και το βράδυ πάω για ξενύχτι. Λογικά δύο ημέρες αργότερα θα έχω λίωσει κάτι, αλλά δεν ξέρω τι.

Πέραν αυτών το μεγάλο νέο της εβδομάδας ήταν η αίτησή μου για υπηκόοτητα. Ο δικηγόρος την έστειλε στην υπηρεσία η οποία την παρέλαβε. Σε αυτή την φάση περιμένω απλώς. Επίσης χτες είχαμε την πρώτη πρακτική με τα παιδιά για να πάμε στο τουρνουά μπάσκετ στο Λος Άντζελες, και καθότι έχουμε ομάδα μας έγραψα για το τουρνουά. Τώρα φτάσαμε στην δοκιμασία να μαζέψουμε χρήμα. Εκείνο το τριήμερο πιθανόν να χάσω κανένα γραμμάριο πάλι.

Εορτή των Ευχαριστιών με τους γονείς μου

Πηγαίνοντας στο γυμναστήριο παρατηρώ το πόσο αργά μου πέφτει το βάρος -η ζυγαριά μου λέει ότι μου πέφτει - και βλέπω πολύ αργά να μαζεύω. Ωστόσο αν η καθημερινή προσπάθειά μου είναι αργή, μακροχρόνια υπάρχει αποτέλεσμα και δεν μου το λέει μόνο η ζυγαριά. Μία κοπέλα που ήξερα από το Ράλϋ μετακόμισε στο Ωκλαντ με τον σύζυγό της με είδε την ημέρα των Ευχαριστιών όταν πήγαμε στην εκκλησία για να κάνουμε γεύματα γαλοπούλας για τους αστέγους και μου το είπε από μόνη της ότι έχασα αρκετό βάρος. Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή. Την Τετάρτη προ των Ευχαριστιών μας άφησαν νωρίς. Έφαγα στο νέο Γιαπωνέζικο εστιατόρειο και γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα. Εφυγα μόλις στις 6.30 διότι ήθελα και να αποφύγω κίνηση. Έφτασα στους γονείς οι οποίοι χάρηκαν που με είδαν. Την επομένη πήγα στην εκκλησία μαζί τους αν και φτάσαμε ενώ τελείωνε η συσκευασία. Μετά γυρίσαμε σπίτι και φάγαμε στο σπίτι φίλων τους το γεύμα των Ευχαριστιών. Αν κάτι έμαθα από αυτό το ταξίδι είναι ότι το Lawrence Livermore δεν ψάχνει άτομα της ειδικότητάς μου. Παρασκευή πήγα με τον πατέρα μου σε ένα εκπτωτικό χωριό. Είχε τρελή κίνηση παρά ότι έπεφτε βροχή. Με δυσκολία φάγαμε και εν τέλει πιο πολύ χαζέβαμε τους Κινέζους που έκαναν ουρά για να μπούνε στα καταστήματα. Όταν λέω Κινέζοι κυριολεκτώ, μιλούσαν Κινέζικα και ήταν το 80% του κοινού. Ένα άλλο 10% ήταν Ινδοί, με αρκετούς από τους υπολοίπους να είναι Λατίνοι. Οι λευκοί είμασταν μειονότητα. Οι διαφημίσεις ήταν στα Κινέζικα, με υποτιτλους για εμάς τους κοινούς θνητούς ότι αν χρησιμοποιούσες συγκεκριμένες Κινεζικές πιστωτικές κάρτες θα είχες επιστροφή. Ήταν φοβερό να βλέπεις να στήνεται κόσμος υπο βροχή σε μία ούρα για να μπει στο κατάστημα της Nike τουλάχιστον 20 λεπτά, αν όχι μία ώρα. Γυρίσαμε σπίτι έχοντας κάνει λίγα ψώνια. Το Σάββατο για πρώτη φορά κοιμήθηκα 3η συνεχόμενη φορά χωρίς ξυπνητήρι. Το μεσημέρι πήγαμε και φάγαμε σε Κινέζικο στο κέντρο του Ωκλαντ και μετα περπατήσαμε στην Chinatown και Jack London Square. Το απόγευμα είδα έναν φίλο μου. Ήταν ωραία η παρέα του, αλλά εν τέλει δεν έχει χρόνο ή χρήμα για να πάει Λας Βέγκας ή ακόμα και να με επισκευθεί στο σπίτι μου στο Φρέσνο. Κυριακή πήγαμε εκκλησία, και μετά έφυγα για το σπίτι μου. Καθότι ελίχα ξεκουραστεί αρκετά τις πρηγούμενες ημέρες είχα το πιο άνετο ταξίδι σπίτι. Έκτοτε μάζεψα και πήγα τα τελευταία χαρτιά για τον δικηγόρο μετανάστευσης, και έκτοτε γυμναστήριο. Το καλό νέο είναι ότι θα έρθει η αδερφή μου τα Χριστούγεννα. Εκείνη η φάση είναι που θα ξαναπάω στους γονείς μου

Ανάμεσα σε διακοπές

Γενικά ως προς τις διακοπές έχω σχέδιο: κατ'αρχήν κάνω σχέδιο για περίπου 6 μήνες, αν όχι όλη την σαιζόν. Εχω x ημέρες διακοπών και θέλω να πάω Ελλάδα τότε. Ενδιάμεσα τι μπορώ; Το καλό με την δουλειά μου είναι ότι το αφεντικό γενικά εγκρίνει τις ημέρες που θέλω. Έτσι γενικά προσπαθώ να κολήσω κάποια ημέρα στις αργίες, που όμως σημαίνει ότι πάει ακριβότερα η μεταφορά ή η διανυκτέρευση. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ένα απλό Σαββατοκύριακο στους γονείς μου με κουράζει λόγω των τριων ωρών του να πάω και των τριων να γυρίσω, είναι λογικά να θέλω να παρατείνω το ταξίδι. Ήδη από πριν πάω Ελλάδα έλεγα ότι φέτος πάω Ουάσιγκτον για να δω την παρέλαση την ημέρα των βετεράνων και Νέα Υόρκη για Martin Luther King που είναι η φτηνότερη αργία, όπως έχω ανακαλύψει. Λόγω ακύρωσης της παρέλασης πήγα Νέα Υόρκη, και Ουάσιγκτον μάλλον του χρόνου. MLK έχει προκύψει το τουρνουά μπάσκετ, ή το Σαββατοκύριακο της εκκλησίας. Πέραν αυτών ελπίζω για Λας Βέγκας πάλι, αλλά είναι καθαρά θέμα συγκυρίας. Νέα Υόρκη πήγα σε παρέα, Ουάσιγκτον θα πάω μόνος αλλά θα δω κανέναν εκεί που ξέρω, αλλά στο Λας Βέγκας δεν θέλω να πάω μόνος ούτε και ξέρω και κανέναν εκεί. Υπάρχει αυτή την στιγμη ενδιαφερόμενος συνοδοιπόρος, αλλά το θέμα είναι να βρεθεί ευκαιρία που να βολεύει και τους δύο. Υπάρχουν πιθανότητες, αλλά αυτή τη στιγμή το θέμα είναι και το πως θα βολέψει και με τα άλλα. Αν η αδερφή μου με επισκευθεί για πρώτη φορά εδω και σχεδόν τρία χρόνια έχει προτεραιότητα. Ελπίζω να ξεκαθαρίσει, αλλά δεν είναι πια στο χέρι μου.

Το άλλο με το οποίο ασχολούμε σε αυτή τη φάση είναι το βάρος μου. Στο ταξίδι στη Νέα Υόρκη πέρασα ορισμένες ημέρες πεινασμένος, όχι διότι δεν με τάιζε ο οικοδεσπότης αλλά διότι από στρες κάνω επιδρομή στο ψυγείο και ήμουν σε ξένο ψυγείο. Αποτέλεσμα ήταν ότι ξεκίνησα τη νηστεία των Χριτουγέννων στο βάρος που τελείωσα τον Δεκαπενταύγουστο. Μετά από δύο ημέρες νηστείας είδα και τον εαυτό μου στο καθρέπτη, και είχα παραπάνω γραμμώσεις σε σχέση με τότε. Μπορεί όσο δεν νηστεύω να μην χάνω βάρος, γυμνάζομαι όμως και παίρνω μυϊκή μάζα. Αυτή τουλάχιστον είναι η πιο λογική εξήγηση για το πως μπορεί η ζυγαριά να λέει το ίδιο βάρος αλλά να δείχνω λεπτότερος. Η εκτίμηση είναι δύσκολη, αλλά υπολογίζω ότι πέραν των 18 λιβρών που έχασα ως βάρος, πρέπει να έχω πάρει 5 με 10 λίβρες σε μυϊκή μάζα. Πάντως έχω ακόμα κάποια κοιλιά. Δεν ξέρω πόσο θα χάσω σε αυτή τη νηστεία, ιδίως αν λάβω υπ'όψιν ότι σε 3 ημέρες πάω στους γονείς και όσο είμαι εκεί δεν θα γυμνάζομαι, συν το ότι θα φάω κρέας κανονικά την ημέρα των Ευχαριστιών. Πάντως ελπίζω για το καλύτερο. Βλέπουμε τι βάρος θα έχω όταν θα ξαναβρεθώ στην παραλία σε διακοπές.

Το δεύτερο ταξίδι μου στην Νέα Υόρκη

Την προηγούμενη Πέμπτη πήγα στην δουλειά με το αυτοκίνητο. Είχα βάλει τα πράγματά μου και με το που τελείωσα οδήγησα εώς το αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί με περίμενε ο πατέρας μου και του έδωσα το όχημά μου. Παρότι είχα κάνει check in 7 ώρες πριν την πτήση, δεν είχα θέση. Φτάνοντας στην πύλη μου έδωσαν θέση. Δεν πήρα απευθείας πτήση, πέταξα μέσω Cincinnati. Το ωραίο ήταν ότι απέναντί μας ήταν η απευθείας πτήση η οποία παρότι έφευγε νωρίτερα 45 λεπτά ακόμα γέμιζε όταν μπήκαμε. Στην φάση όπου μπήκα στο αεροπλάνο δύο άτομα περίμεναν θέση, δεν ξέρω αν μπήκαν. Πάντως μπήκα στο αεροπλάνο, μας έδωσαν εν τέλει ψιλά να φάμε και να πιούμε και κοιμήθηκα μόλις μία ώρα. Μετά στο Cincinnati μου έδωσαν και εκεί θέση και ευτυχώς ήταν λίγο πιο άδειο το αεροπλάνο. Πάντως μιλάμε για ένα μικρό αεροσκάφος, σαν αυτά που πετούσα στο Roanoke και η αδερφή μου κορόιδευε ως λιγότερο άνετα από το ΚΤΕΛ Ηλείας. Έφτασα στο Newark, πήρα τον προαστειακό σιδηρόδρομο για Penn Station και μετά, ύστερα από περιπέτεια εκεί (ψιλοχάθηκα) τον τραίνο 1 για το Columbia. Ο συνάδελφος μένει σε κτίριο δίπλα από το Κολούμπια, ιδιοκτησίας του πανεπιστημίου αλλά ως επένδυση με συγκάτοικο, ο οποίος είναι Κρητικός. Γενικά η γειτονιά εκεί ανήκει στο πανεπιστήμιο και νοικιάζει δωμάτια σε φοιτητές και καθηγητές. Με πήρε από το μετρό και με πήγε στο σπίτι του όπου την έπεσα. Μετά που σηκώθηκα πήγαμε στο πανεπιστήμιο στο οποίο δεν είχα ξαναπάει, δεν μπορούσε να με βάλει στην βιβλιοθήκη η οποία τις καθημερινές δεν δέχεται εξωπανεπιστημιακούς παρά υπό προϋποθέσεις αλλά πήγαμε στο γραφείο του όπου έστειλα e-mail στον δικηγόρο μετανάστευσής μου. Μετά γυρίσαμε στο σπίτι, έφαγα φαϊ (παραγγείλαμε με Amazon Eats, νέα εμπειρία για μένα) έπεσα να κοιμηθώ, και όταν σηκώθηκα ήμουν έτοιμος να βγω, αλλά και ο οικοδεσπότης και ο συγκάτοικος είχαν βασιλέψει. Έτσι πέρασα δύο ώρες στο ίντερνετ βλέποντας ότι δεν είχα δει μέχρι να με πάρει ο ύπνος.

Το Σάββατο πήγαμε στο Brooklyn όπου είδαμε το Brooklyn Museum. Όταν είχα επισκευθεί την Νέα Υόρκη με την αδερφή μου είχαμε δει όλα τα αξιοθέατα που ήταν ψήλα στις διάφορες λίστες με τα καλύτερα αξιοθέατα της πόλης. Το συγκεκριμένο μουσείο ήταν το υψηλότερο που δεν είχαμε δει, φτηνότερο από τα χαμηλότερα και, κυρίως, είναι στο Brooklyn και έτσι μπόρεσα να δω την αδερφή του οικοδεσπότη. Κάναμε κουβέντα και η βασική της ερώτηση ήταν ότι κατά πόσον έχω καταφέρει να βρω παρέα εκτός δουλειάς, διότι η ίδια 1 1/2 χρόνια ειδικότητα δεν το κατάφερε. Της είπα ότι η παρέα μου είναι κυρίως από την εκκλησία και ότι πράγματι εκτός δουλειάς είναι πολύ δύσκολο. Μετά γυρίσαμε σπίτι. Είπαμε και με την βοήθεια του συγκατοίκου ο οποίος ρώτησε στο κοινωνικό του δίκτυο ψάξαμε να βρούμε μέρος για έξοδο. Δυστυχώς τα καλύτερα μέρη με EDM ήταν στο Brooklyn και δεν είχε κανένας εκ των δύο κουράγιο να γυρνάμε στο σπίτι του με το μετρό στις 2 το πρωϊ. Έκανα και κουβέντα με τον συγκάτοικο, κατά τα φαινόμενα υπάρχουν κοπέλες στην Νέα Υόρκη, ελληνοαμερικανίδες από την εκκλησία, που ψάχνουν κάποιον με τα προσόντα μου, αλλά πρέπει και να μετακομίσω και να βρω δουλειά στην Νέα Υόρκη αν είναι να γίνει κατι. Δεν τις έβλεπε πρόθυμες να έρθουν στο Φρέσνο. Πήγαμε εν τέλει σε κοντινά μπαρ μήπως και βρούμε καμία φοιτήτρια, αλλά τζίφος, δεν είχε καθόλου καλή αναλογία συν η μία κοριτσοπαρέα στην οποία πέσαμε ήταν απομωνομένη σε ένα τραπέζι σε μία εξοχή του καταστήματος. Στις 1 η ώρα ο οικοδεσπότης είχε βασιλέψει, συν το ότι τον έβγαλα νωρίτερα και περπατούσαμε ψάχνοτας δεύτερο κατάστημα, εν τέλει γυρίσαμε σπίτι, όπου αυτός έπεσε και εγω ακόμα μία ώρα έμεινα όρθιος.

Κυριακή πρωϊ πήγαμε να δούμε την παρέλαση για Veterans Day. Δεν είχε ξαναπάει ο συνάδελφος. Κατεβήκαμε την 5η λεωφόρο και είδαμε τους διαφόρους που παρελάσανε: βετεράνους, προσκόπους, εν ενεργεία μονάδες των ενόπλων δυνάμεων, οικογένειες νεκρών, φιλανθρωπικές οργανώσεις αρωγής, σχολές πολεμικών τεχνών και διαφημιστηκά των χορηγών. Όπως στην τηλεόραση έχει διαφημίσεις, έτσι και ανάμεσα σε ποιο κανονικούς παρελαύνοντες έχει άρματα καρναβαλίστικου στυλ από τους χορηγούς. Λίγο μετά την ώρα ο συνάδελφος βαρέθηκε και έτσι αρχίσαμε να περπατάμε προς τα κάτω. Τελειώσαμε στο Flatiron και επι τη ευκαιρεία κάναμε τον κύκλο του. Μετά γυρίσαμε και φάγαμε μεσημεριανό στην 125/Martin Luther King. Έπεσα εν συνεχεία και πιο απόγευμα βγήκαμε βόλτα Washington Park και Union Square. Δυστυχώς, σε σχέση με το όταν είχα πάει βράδυ με την αδερφή μου και είχε κόσμο, αμ πιο αργά πήγαμε αμ είχε κρύο, με αποτέλεσμα να μην είχε κόσμο.

Την Δευτέρα πήγα μόνος μου στο Metropolitan. Πήγα περπατώντας, διασχίζοντας το Central Park και βλέποντας σχετικά πολύ κόσμο παρότι ήταν εργάσιμη. Πέρασα 6 ώρες στο Μουσείο βλέποντας κυρίως πράγματα που δεν είχα δει την προηγούμενη φορά όπως τα Ετρουσκικά. Στο τέλος πίστευα ότι θα γυρνούσα με μετρό, και εν τέλει έγινε αφότου όμως διέσχισα το Central Park. Μεσημεριανό δεν έφαγα εκείνη την ημέρα, μόνο πρωϊνό και δείπνο. Εγω κοιμήθηκα εν τέλει στις 1, την πιο νωρίς ώρα σε όλο τα ταξίδι, αλλά ο συνάδελφος δεν είχε γυρίσει. Την επομένη μου είπε ότι γύρισε στις 1.30 και έβλεπε βίντεο ως τις 4. Το πρωϊ σηκώθηκα, μάζεψα τα πράγματά μου και πήρα τον δρόμο μου για το JFK. Αυτή την φορά δεν είχα θέμα θέσης. Πέταξα μέσω Salt Lake City και στο Σαν Χοσέ με περίμενε ο πατέρας μου με το όχημά μου. Φάγαμε εκεί κόντα γεύμα, τον άφησα στο BART και μετά οδήγησα για το Φρέσνο όπου έφτασα σχεδόν στις 9. Τουλάχιστον αυτή την εβδομάδα ο ύπνος πήγε καλύτερα.

Στο ταξίδι της επιστροφής σκεφτόμουν τα επόμενα ταξίδια. Μέχρι τον Ιούνιο έθα χω 9 μέρες άδεια, αν είναι να είμαι εκτός 4th of July. Είναι αυτό αρκετό για την Ελλάδα; Μάλλον οριακά. Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα πάρω κάτι ενδιάμεσα. Αν έρθει η αδερφή μου Χριστούγεννα (δεν ξέρει ακόμα, την ρώτησα), θα πάμε Los Angeles και μάλλον θα πάρω κάτι. Αν δεν έρθει, πιθανόν να πάω με παρέα στο Las Vegas. Αλλά και πάλι αν είναι να πάω με τους γιους του Περικλή Los Angeles πιθανόν πάλι να πάρω καμία ημέρα. Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι, δεν είμαι καθόλου σιγουρος τι μπορώ να καταφέρω ως προς διακοπές μελλοντικά. Με άλλα λόγια, απλά βλέπουμε. Πάντως Νέα Υόρκη πέρασα καλά.

Όλα ωραία

Το Σαββατοκύριακο αυτό πήγα επίσκεψη στους γονείς για να πάρω και τα χαρτιά που έφερε ο πατέρας μου. Ανέβηκα και κατέβηκα από το Los Banos, κυρίως διότι ήθελα να φάω και όχι πάλι στο Jack in the Box. Ευτυχώς δεν με έπιασαν όλα τα φανάρια, αλλά αυτό είναι καθαρά λαχείο. Η κύρια διαφορά από το μέσο ταξίδι είναι ότι πήγα για καφέ με ελληνοαμερικάνο φίλο στο Walnut Creek και ότι δεν βγήκα στα μαγαζιά με τους γονείς. Όταν λέμε καφέ αυτή την φορά κυριολεκτώ, διότι πήρα έναν Caramel Apple Cider που απεδείχθει καφές και όχι κίδρο. Είχα να πιω καφέ από την Συρία, δηλαδή πάνω από 15 χρόνια και δεν κατάλαβα καν ότι είχε το πράγμα μέσα γεύση, μόνο καφέ ένιωσα. Χώρια που δεν τον ήπια όλο, δεν μου αρέσει η γεύση του καφέ καθόλου. Γύρισα στο σπίτι και άρχισα να ετοιμάζω τα χαρτιά για την μετανάστευση. Προχτες όμως έλαβα γράμμα το οποίο εκτός από τον λογαριασμό για τα παράβολα είχε και σημείωση ότι είναι κλειστοι για μία εβδομάδα διότι μετακομίζουν. Ετσι λοιπόν κράτησα τα χαρτιά και θα τα δώσω το Σάββατο στη νέα διεύθυνση. Χτες ήταν Halloween, και ήταν κλειστό το γυμναστήριο. Ανέβηκα στο Tower District να δω αν γίνονταν νταραντούρι και όντως γίνονταν, αλλά όχι της μορφής που ήθελα: ήταν παιδάκια με γονείς, όχι φοιτητές/νεαροί που ήταν έξω και διασκέδαζαν. Ανέβηκα όμως εώς σούπερ μάρκετ και έκανα ψώνια. Σήμερα, πρώτη Πέμπτη του μήνα, είχε ArtHop. Ανάμεσα στο ArtHop και το γυμναστήριο ξεμπέρδεψα μόλις στις 10.30 το βράδυ. Το Σαββατοκύριακο αυτό έχει ξεκούραση, και το επόμενο έχει Νέα Υόρκη. Με το καλό θα κάνω συνεννοήσεις για το τι θα κάνω εκεί

Μενοντας στο Φρέσνο

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν η ΑΧΕΠΑ εδω στο Φρέσνο. Κάθισα στην πόλη αν και πλήρως το έλλειμα ύπνου δεν το κάλυψα. Εάν τα παιδάκια λίγο οργανωθούν θα πάω Λος Άντζελες. Πέρασα και παρέα με την όμορφη συνάδελφό μου, της οποίας της αρέσει η ηλεκτρονική μουσική, η οποία κατέβηκε στην γιορτή για τον ένα χρόνο Fulton και δεν της άρεσε που έπαιζε μόνο RnB στη φάση που ήμασταν και δεν της άρεσε. Μου είπε ότι δεν είναι σωστό να κάνουμε παρέα (μάλλον εννοούσε το παραπάνω) διότι είμαστε συνάδελφοι. Αυτό το Σαββατοκύριακό θα πάω στους γονείς. Ήρθα σε επαφή με μία από τις κοπέλες που γνώρισα αν ενδιαφέρεται για καφέ και μου είπε ότι την κολακεύω αλλά βγαίνει με άλλον. Ως προς την τελευταία δεν μου προκαλεί έκπληξη η αρνητική αντίδραση, δεν της προκάλεσα πολύ ενδιαφέρον στο ράντσο. Το μόνο ερώτημα είναι κατά πόσον και ως προς τις δύο πρόκειται για προφάσεις καθότι δεν τους αρέσω για άλλους λόγους, ή είναι όντως ο λόγος που είπαν. Οτι και να είναι το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μένω στα ίδια. Το πρόγραμμά μου είναι η ρουτίνα των τελευταίων 20 μηνών, με την διαφορά ότι βιάζομαι Δευτέρα και Τρίτη να τελειώσω το γυμναστήριο για να προλάβω τις δύο σειρές που βλέπω εκείνες τις ημέρες. Βάρος δεν βλέπω να χάνω πριν από την νηστεία, και ουσιαστικά περιμένω να περάσουν ο καιρός γι'αυτά τα οποία έχω σχεδιάσει μπροστά μου. Αυτή την εβδομάδα είναι οι γονείς, μετά λίγο είναι η Νέα Υόρκη, πιο μετά δεν ξέρω αλλά για ημέρα Ευχαριστιών και Χριστούγεννα όλο και κάτι θα γίνει. Το βήμα παραπάνω δεν εξαρτάται μόνο από εμένα, και πλέον δεν έχω ιδέα τι θα μπορούσα να κάνω για να έρθει. Αποθαρρύνομαι ...

Στό ράντσο του Αγίου Νικολάου

Την προηγούμενη Παρασκευή πήρα το αυτοκίνητό μου μετά την δουλειά, στο οποίο είχα ήδη βάλει τα πράγματά μου, και ανέβηκα στο ράντσο. Στην φάση που έφτασα ήμουν μόνος, αλλά μέχρι να αφήσω τα πράγματά μου είχε γυρίσει το πρώτο σετ επισκεπτών τους οποίους τους είχαν πάει βόλτα. Το επόμενο που ακολούθησε ήταν γεύμα και να καθόμαστε παρέα να γνωριστούμε. Οι περισσότεροι ήταν μικρότεροί μου μία δεκαετία τουλάχιστον, αλλά δεν ήμουν ο μεγαλύτερος ο οποίος συμμετείχε. Όλη νύχτα συνέχισε να έρχεται κόσμος, μία κοπέλα ήταν από το Όρεγκον και οι υπόλοιποι από Καλιφόρνια αλλά μιλάμε ήρθαν μέχρι και από το Σαν Ντιέγκο. Μετά το γεύμα είχαμε ομιλητή, και μετά Παράκληση. Πριν τον ομιλητή, ο οποίος ήταν ένας ψυχολόγος από την Μητρόπολη με άδεια οικογενιακής θεραπείας, μίλησε ο παπάς μας ο οποίος είπε ότι αν ήταν στο χέρι του απλά θα έλεγε εσύ πήγαινε με αυτόν, εσύ με αυτήν κ.ο.κ. Ο ομιλητής μας είπε για το τι κάνει καλά ζευγάρια (μας έβαλε ο καθένας να μιλήσουμε τι προκαλεί επιτυχία σε κάποια σχέση). Οι άνδρες είχαμε ελαφρά πλειοψηφία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν όπως στο YAL όπου ήμασταν πολύ παραπάνω και όλες σχεδόν οι κοπέλες με έτερον ήμιση. Δυστυχώς η οργανώτρια δεν είχε πρόβλεψη για να καλύψουμε έλλειμα ύπνου, και έτσι ναι μεν μπορούσες να κάτσεις όσο αργά ήθελες αλλά είχε πρωϊνή έγερση. Εγω σηκώθηκα νωρίς και πήγα στον όρθρο. Μετά ακολούθησε πρωϊνό και δεύτερη συνεδρία συνέχεια της προηγούμενης όπου ήμασταν στον τελικό αριθμό των περίπου 70 ατόμων. Μετά το μεσημεριανό πήγαμε στο μοναστήρι, κατεβήκαμε με τις μοναχές και βοηθήσαμε σε αγροτικές εργασίες, για να ακολουθήσει δείπνο, χορός (κυρίως square dancing) και χαλάρωση. Κυριακή πρωϊ όρθρος και θεία λειτουργία στο μοναστήρι, πρωϊνό από τις μοναχές και μετά αποχώρηση.

Το σημαντικότερο ήταν ότι γνώρισα νέο κόσμο. Γνώρισα έναν από την Orange County αραβικής καταγωγής ο οποίος είναι σαν εμένα, με εξαίρεση ότι εν τέλει είχε περισσότερη επιτυχία στο γυμναστήριο και ότι δεν έχει μεταπτύχιακο. Δουλεύει όμως ως αναλυτής (αλλά όχι προγραμματιστής όπως διευκρίνησε) και με ρωτούσε να του μεταφράσω τίτλους βιβλίων από τα ελληνικά. Τα βιβλία αυτά ήταν σχετικά με το σχίσμα, καθότι ετοιμάζει βιβλίο για τις διαφορές ανάμεσα στην Ορθόδοξη και τη Ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Ηταν επίσης εκεί μία μικρή κοπέλα, φυσική ξανθιά, η οποία ποτέ δεν πήγε πανεπιστήμιο και τώρα δουλευεί ως μαγείρισσα στο Universal Studios. Μου φαίνεται ότι αυτοί οι δύο τα βρήκανε, αλλά είναι γνωστό ότι εκτιμάω τον κόσμο λάθος. Σε διάφορες φάσεις μου μίλησαν κοπέλες. Ηταν μία πχ η οποία μένει Petaluma και δουλεύει ως δασκάλα. Αμφιβάλλω κατά πόσον της προκάλεσα ενδιαφέρον. Αλλη μία με την οποία κουβαλούσα πέτρες μαζί είναι από το Arroyo Grande. Δεν τις άρεσε καθόλου η ιδέα της ηλεκτρονικής μουσικής, αν και ενθουσιάζεται ως προς square dancing. Βασικό ερώτημα φυσικά είναι πως και που θα μπορούσα να ξαναδω τον οιοδήποτε. Αυτούς του Los Angeles ίσως τους δω στο τουρνουά μπάσκετ, αν και η Μητρόπολη κάνει παρόμοιο retreat το ίδιο τριήμερο στην  λίμνη Τάχο. Τους υπολοίπους όμως; Όταν πάω στους γονείς θα στείλω μύνημα στην κοπέλα για Petaluma για καφέ. Την άλλη στο Arroyo Grande θα μπορούσα να την δω όταν πάω για εκτοξευση ξανά. Αν καμία πραγματικά ενδιαφέρονταν θα είχε και αυτή μιλήσει για ενδεχόμενο να ξαναπεράσει από Φρέσνο. Μην κοροϊδευόμαστε όμως, με ξέρώ καλά: Είμαι πολύ χορευτής για τις ευσεβείς και πολύ ευσεβείς για τις χορεύτριες (πάντα μιλάω της ηλεκτρονικής μουσικής). Σε κάθε περίπτωση πάντως γνώρισα πιο ωραίες κοπέλες από αυτές που βλέπω online, όχι πως ήταν πιο θετικές

Προς Σαββατοκύριακο στο ράντσο

Το 1992 όταν ήμουν Πρώτη Γυμνασίου, είχαμε πάει με τους γονείς στο ράντσο του Αγίου Νικολάου, το οποίο βρίσκεται γύρω στα 45 λεπτά από εδώ, σε ένα διήμερο συνέδριο για τους καθηγητές της Ελληνικής γλώσσας. Επίσης πριν από μερικούς μήνες, την Καθαρά Δευτέρα, ανέβηκα στο ράντσο με τους γονείς το απόγευμα. Την συγκεκριμένη ιδιοκτησία την αγόρασε κάποτε ένας Ελληνοαμερικανός με σκοπό να την αναπτύξει. Εν τέλει ο προηγούμενος επίσκοπος του Σαν Φρανσίσκο τον έπεισε να την δώσει στην εκκλησία, και την χρησιμοποιούμαι ως μέρος για διάφορες υπερτοπικές συναντήσεις. Αυτό το Σαββατοκύριακο έχει συνάντηση νεολαίας της Μητρόπολης. Έχω κλείσει και πληρώσει για να συμμετέχω. Βασικό μου κίνητρο είναι να γνωρίσω κανέναν και κυρίως καμία. Ωστόσο ως προς το δεύτερο δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Κατ'αρχήν υπάρχει η δυσκολία της ηλικίας μου, την Τρίτη γίνομαι 39 ετών. Για να πάω ρώτησα, ή μάλλον ο πατέρας μου ρώτησε που τους ξέρει καλύτερα, στην Μητρόπολη αν είμαι πολύ μεγάλος (μου είπαν ότι δεν είμαι). Δεν ξέρω αν θα έχει κανένα της ηλικίας μου, και το θέμα δεν είναι ότι ψάχνω συνομίληκες, όσο αυτές το τι ψάχουν. Επίσης σε διάφορα που πήγα στο παρελθόν δεν μπορώ να πω ότι είχα πολύ επιτυχία. Στο Ράλεϋ ήμουν τακτικός στο YAL, όπου οι άνδρες ήμασταν παραπάνω από τις γυναίκες και οι περισσότερες εκεί ήταν παντρεμένες (πχ η γυναίκα του διάκου της άλλης εκκλησίας) ή έστω αρραβωνιασμένες. Την μία φορά που πήγα στην συνάντηση της Βιρτζίνιας του OCF πέραν του ότι οι άνδρες ήμασταν περισσότεροι, κάτι που ο παπάς το βρήκε σπάνιο, η μία που έδειξα ενδιαφέρον δεν έδειξε αυτή επιθυμία να με δει ξανά. Τέλος στα δύο εδαφολογικά ταξίδια γνώρισα στο κάθε ένα μία ωραία κοπέλα, αλλά καμία από τις δύο δεν μου έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον. Δεν έχω ιδέα πόσοι είναι, τουλάχιστον το καλό είναι ότι θα γίνει, όχι σαν εκείνο στην Charlotte κάποτε που ακυρώθηκε λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος, μου ήρθαν δύο επιβεβαιωτικά email και έφτιαξα τώρα την βαλίτσα. Πέραν τούτων, ποιος, από πού, και τι μέρος του λόγου θα είναι δεν έχω ιδέα. Μιά φορά μία κοπέλα από το OCF του Virginia Tech, η κόρη του παπά του Σάλεμ, είχε πάει σε κάτι τέτοιο και έλεγε ότι ήταν πολλοί άνθρωποι. Θα το ξέρω σε 16 ώρες.

Πέραν τούτων έχω κανονίσει γεύμα για τα γενέθλιά μου την Τρίτη. Δεν θα είναι κάτι το φοβερό, θα πάμε στο γωνιακό εστιατόρειο οι συνάδελφοι όπως πέρυσι. Εν αντιθέσει με πέρυσι που πήγα σινεμά και είχα κεράσει στην εκκλησία θα είναι η μόνη εκδήλωση που θα έχω. Τα γενέθλιά μου θα είναι ημέρα, όχι διαδικασία όπως πέρυσι. Τουλάχιστον όμως θα περάσω το Σαββατοκύριακο εκτός της πόλης στα βουνά.

Καθημερινότητα στο Φρέσνο

Εχω γυρίσει στο Φρέσνο σχεδόν ένα μήνα πλέον. Στην αρχή σηκωνόμουν νωρίς και πήγαινα στο γυμναστήριο πριν την δουλειά. Στις 2 εβδομάδες όμως είχα προσαρμοστεί. Πέρυσι όταν γύρισα είδα κατ'αρχήν ότι είχα χάσει στην τηλεόραση ενώ ήμουν στην Ελλάδα. Αυτή την εποχή όμως μόνο μία σειρά έβλεπα, και έτσι την είδα την πρώτη ημέρα. Εν συνεχεία άρχισα να βλέπω σειρές του Netflix που δεν είχα προλάβει να δω. Πέραν του Luke Cage είχε και τον Iron Fist, κάτι που δεν ήξερα. Τις τελείωσα όμως αλλά μετά είχα να δω και ορισμένα βίντεο, κυρίως διαλέξεις, στο youtube. Μου έχουν μείνει δύο που θα τις δω αύριο. Το άλλο Σαββατοκύριακό θα είμαι χωρίς βίντεο αλλά δεν είναι αυτό πρόβλημα: κατ'αρχήν ξεκινά το Gold Rush, και κατά δεύτερο θα είμαι στο St Nicholas Ranch όπου έχει η Αρχιεπισκοπή μία εκδήλωση για νέους. Ρώτησα, ή μάλλον ρώτησε ο πατέρας μου ο οποίος ξέρει πιο καλά τους της Αρχιεπισκοπής του Σαν Φρανσίσκο και είμαι εντάξει με την ηλικία μου. Ελίζω να γνωρίσω εκεί καμία, αν και όσες φορές είχα πάει σε εκδηλώσεις που έκανε η εκκλησία (η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την πρώτη μου στην Καλιφόρνια) οι άνδρες συνήθως ήταν παραπάνω. Αυτή δεν είναι η μόνη μου προσπάθεια: Βγήκα ήδη δύο ραντεβού με άτομα που γνώρισα από το Tinder. Την πρώτη η κοπέλα ήταν μεγάλη, προς το πολύ θεούσα, δεν ήξερε τι εστί EDM και για να πω την αλήθεια δεν μου προκάλεσε ενδιαφέρον. Η δεύτερη ήταν την Πέμπτη, και την έστησα την κοπέλα. Η συγκεκριμένη είναι 22 ετών, δεν ξέρει τι θέλει να κάνει με την ζωή της (τύπου αν να πάει κολέγιο ή όχι) και περνάει την ώρα της στο καζίνο παίζόντας. Δεν είναι άσχημη καθόλου, αλλά πραγματικά το σκέφτομαι: Ψάχνω για σπιτονοικοκυρά η οποία θα περνάει την ώρα της παίζοντας χαρτιά χωρίς να δουλεύει; Δεν την έχω απορρίψει, αλλά όσο το σκέφτομαι προς τα εκεί κινούμαι.

Ως προς τα υπόλοιπα όχι πολλά. Πήγα σε δικηγόρο μετανάστευσης και ξεκίνησα την διαδικασία, αλλά εν τέλει θέλει και άλλα χαρτιά και θα καθυστερήσει η δήλωση μέχρι να τα φέρει ο πατέρας μου από Ελλάδα. Επισκεύθηκα την μητέρα μου την προηγούμενη εβδομάδα, και το ταξίδι πήγε ολίγον διαφορετικά από συνήθως: Αντί να μείνω σπίτι το πρωϊ Σαββάτου πήγα μαζί της στο σχολείο και έκανα δουλειές που υπό άλλες συνθήκες θα έκανε ο πατέρας μάλλον. Εκλεισα το εισιτήριο για να πάω Νέα Υόρκη τον Νοέμβριο, και έτσι έχω κάτι στο οποίο να προσβλέπω. Ως προς το βάρος στην Ελλάδα μάλλον πήρα καμία λίβρα, και σε αυτή την φάση καθότι δεν νηστεύω επιτυχία είναι να κρατήσω το βάρος μου. Με άλλα λόγια κυρίως περιμένω τα Χριστούγεννα για να χάσω. Δύο κοπέλες μου είπαν ότι δεν είμαι χοντρός, ωστόσο θέλω να προχωρήσω περαιτέρω ως προς το βάρος. Με άλλα λόγια έχω ξαναγυρίσει στην ρουτίνα.

Μετά το φαράγγι

Την επομένη του φαραγγιού, τελευταία ημέρα του Αυγούστου, ξύπνησα με τα πόδια ακόμα να πονάνε αλλά σε φυσιολογική ώρα επιτέλους. Το να κατέβω τα σκαλία ήταν δύσκολο, ένιωθα μεγάλη ενόχληση. Ετοιμασα όμως τα πράγματά μου και τα κατέβασα. Την ημέρα εκείνη πήγαμε πρώτα στο Καστέλλι Κισσάμου και περπατήσαμε στην προβλήτα. Μετά πήγαμε στα Φαλάσσαρνα όπου πρώτα είδαμε τον αρχαιολογικό χώρο και μετά κολυμπήσαμε. Το κακό είναι ότι μπαίνοντας άρχισα να χάνω την ισορροπία μου, ήταν μπροστά η μητέρα μου η οποία είχε σταματήσει διότι είχε παιδάκι μπροστά της με αποτέλεσμα να στραμπουλήξω το δεξί μου πόδι. Όλα δηλάδή τέλεια, δεν φτάνει που με ενοχλούσαν τα πόδια (κυρίως οι μύες), στραμπούληξα και το δεξι. Πάντως όσο κολυμπούσα ένιωθαν καλύτερα τα πόδια μου. Βγήκαμε από τα Φαλάσσαρνα και γυρίσαμε στο Κολυμπάρι. Εκεί μας βρήκε ένας κύριος, 85 ετών ο οποίος ήταν θύμα του ναζίσμου (οι Γερμανοί καθάρισαν το χωριό του όταν ήταν 10 διότι ήταν ένας αντιστασιακός από εκεί), θεολόγος με εκπαίδευση στην Γερμανία και πρόεδρος τα πρώτα 40 χρόνια στην Ορθόδοξη Πατριαρχική Ακαδημία του Κολυμπαρίου. Τον ανεβάσαμε σε ένα χωριό πιο πάνω όπου είχε συνέδριο η εταιρεία Κρητικών σπουδών, παρακολουθήσαμε δύο διαλέξεις και μετά πήγαμε στα Χανιά για το πλοίο. Είχαμε κλείσει καμπίνα να γυρίσουμε με το Ελευθέριος Βενιζέλος, αλλά αυτό κάηκε. Ετσι μας έβαλαν αεροπορική θέση στο Blue Galaxy, το οποίο είναι πολύ μικρότερο. Τουλάχιστον στο πλοίο έπαψαν να πονάνε να πόδια και ήταν απλά πιασμένο, πλην από το δεξιό χαμηλά όπου είχα το στραμπούληγμα. Πήραμε το πλοίο, δεν κοιμηθήκαμε καλά, αλλά τουλάχιστον το πρωϊ γυρίσαμε σπίτι όπου και οι τρεις την πέσαμε. Αργότερα σηκωθήκαμε και για μένα ακολούθησαν δουλειές με τις τράπεζες. Δεν κάναμε πολλά εκείνη την ημέρα. Την επομένη όμως πήγα στην Εύβοια με την μητέρα μου να φροντίσουμε εκείνο το εξοχικό. Το σπίτι ήταν καλά, δεν ήμασταν οι πρώτοι μετά από μήνες και έτσι ήταν συγιρισμένο. Πάντως βγήκα στον κήπο και έφτιαξα το αμπέλι, πλέον και το δεύτερο έφτασε σε σημείο όπου μπορεί να κρατηθεί από το οριζόντιο στην πέργολα. Είδα και ένα συμφοιτητή της αδερφής μου, του οποίου η οικογένοια δεν είναι σε καθόλου καλή οικονομική κατάσταση. Μιλήσαμε τη πρώτη ημέρα τηλεφωνικώς, την δεύτερη τον είδα και του αγόρασα το μεσημεριανό. Μετά γυρίσαμε στον Πειραιά. Η επομένη έμελε να είναι και η πιο κοινωνική ημέρα του καθότι είδα και συμφοιτητές μου αλλά και τον ξάδερφό μου που είχα να τον δω χρόνια. Γύρισα σπίτι και την επομένη το πρωϊ πήγα αεροδρόμιο να πετάξω. Αθήνα Φιλαδέλφια είδα 5 ταινίες, έφαγα στην Φιλαδέλφια (πανάκριβα) και μετά Σαν Φρανσίσκο. Από Σαν Φρανσίσκο πήγα Rockridge στους φίλους μας, τους είδα ένα ημίωρο και μου έδωσαν τσαντούλα με φαϊ. Μετά οδήγησα 3 ώρες σπίτι με την τελευταία να είναι πολυ δύσκολη και έφτασα στις 2 στο σπίτι μου. Πέντε ώρες αργότερα πήγα στην δουλειά όπου με περίμενε πολυ δουλειά η οποία είχε συσσωρευθεί όσο έλειπα. Τουλάχιστον μετά ήταν Σαββατοκύριακο και έτσι είχα χρόνο να ηρεμήσω και να έρθω στα εντάξει μου με την αλλαγή ώρας.

Κατεβαίνοντας το Φαράγγι της Σαμαριάς

Το βράδυ της 29ης είχα πάει στον Πλατανιά μόνος για βόλτα. Οι γονείς μου ήταν σε εστιατόρειο στα Χανιά με φίλους, εγω όμως ήξερα ότι λόγω jet lag δεν μπορούσα να πάω αργά, συν το ότι ανέβαινα το Φαράγγι την επομένη. Περπάτησα κάτι πάνω από ώρα και είδα να έχει κάποιο κόσμο, κυρίως στα εστιατόρεια παρά να περιφέρεται. Τέτοια εποχή κυρίως συνταξιούχοι είχαν μείνει, οπότε δεν γίνονταν και τίποτα το τρελό. Γύρισα στο ξενοδοχείο με το λεωφορείο και έβαλα το ξυπνητήρι για τις 5 το πρωϊ, καθότι το λεωφορείο θα περνούσε 5.20. Ξύπνησα στις 4 με αποτέλεσμα να τρομάξω, αμάν, όλο και νωρίτερα σηκώνομαι αντί για αργότερα; Με ξαναπήρε ο ύπνος και σηκώθηκα στις 5. Ντύθηκα, ήπια νερό και βγήκα έξω. Παρότι κατά το ρολόι μου δεν ήταν 5.20, ήταν εκεί ένα λεωφοριάκι. Ρωτάω κατά πόσον ήταν αυτό το λεωφορείο που περίμενα και αν είχα αργήσει. Μου απαντάει ο οδηγός ότι όντως αυτό ήταν αλλά ότι αυτός είχε έρθει νωρίς. Το λεωφορείο χωρούσε καμιά 30αριά ανθρώπους, δεν ήταν μεγάλο. Μετά από εμένα πήρε την παραλιακή οδό και σταματούσε σε διάφορα ξενοδοχεία όπου τον περίμεναν άνθρωποι σαν εμένα. Στο LIDL στην αρχή του Πλατανιά μας άφησε και ανεβήκαμε σε ένα διώροφο λεωφορείο που μας περίμενε. Καθότι είχα πέσει νωρίς δεν κοιμήθηκα καθόλου σε όλο το ταξίδι εως τον Ομαλό, αντίθετα έβγαζα φωτογραφίες. Ξαναπέρασα πρωϊ τον Πλατανιά και σε αυτή την φάση οι μόνοι όρθιοι ήταν άνθρωποι που περίμεναν μάλλον τουριστικό λεωφορείο, η Αυγουστιάτική φάση της πόλης που δεν κοιμάται ποτέ είχε περάσει. Ανάμεσα Πλατανιά και Χανιά πήραμε και ένα άλλο λεωφορειάκι, ενώ περάσαμε και μέσα από τα Χανιά, πλατεία 1866, και πήραμε κόσμο. Μετα ξεκινήσαμε το σκαρφάλωμα για τον Ομαλό, ο ήλιος ήδη ανέτελνε και το τοπίο ήταν για φωτογραφίες. Ο δρόμος ήταν βελτιωμένος σε σχέση με το πως τον θυμώμουν, αλλά δεν μιλάμε φυσικά για αυτοκινητόδρομο, απλά οι στροφές ήταν πιο φαρδείς και πιο ομαλές. Η ξεναγός μας είχε ανέβει κάπου στα Χανιά και μας μιλούσε: Η απόσταση είναι 14 χιλιόμετρα στον εθνικό δρυμό και άλλα 2,5 εώς την Αγία Ρουμέλη, υψομετρική διαφορά 1200 μέτρα, αν δεν μπορείς τα πρώτα 2 χιλιόμετρα γύρνα πίσω υπάρχει λεωφορείο ΚΤΕΛ για Χανιά, υπάρχουν σταθμοί ανάπαυσης με νερό και άλλα τέτοια. Σημείο συνάντησης ένα εστιατόρειο στην Αγία Ρουμέλη στις 4.30 για να πάρουμε τα εισιτήρια για το πλοίο που ήταν στις 5.30. Η ξεναγός ήταν Γερμανίδα, και μιλούσε σε Ελληνικά, Αγγλικά και Γερμανικά. Στις 7 και φτάσαμε στον Ομαλό όπου αντί να πάμε στο δημοτικό κατάστημα, το οποίο δεν είμαι βέβαιος αν πλέον υπάρχει, έχουν περάσει και 16 χρόνια από την προηγούμενη φορά που πήγα, πήγαμε σε ένα άλλο εστιατόρειο το οποίο μου φάνηκε πανάκριβο, εώς ότου έφαγα στο αεροδρόμιο της Φιλαδέλφειας. Πήρα ένα donut για να φάω και ένα παστέλλι για το Φαράγγι. Μας μοίρασε τα εισιτήρια εισόδου και πήγαμε στην Ξυλόσκαλα. Ωρα 8 μπήκαμε στο Φαράγγι.

Εγω περπατούσα με μάλλον χαλαρό ρυθμό. Έβλεπα κόσμο να με περνάει, περισσότερο πρόσεχα δύο κοπέλες που η μία είχε καθίσει δίπλα μου στο λεωφορείο. Ωστόσο ενώ εγω είχα έναν μάλλον σταθερό ρυθμό, οι κοπέλες με περνουσαν και μετά κάθονταν στον σταθμό ανάπαυσης όπου κάπνιζαν. Οι σταθμοί ανάπαυσης, οι οποίοι όλοι τους είχαν νερό, ήταν η μεγάλη καινοτομία σε σχέση με πριν 16 χρόνια. Επίσης είχαν βάλει παραπάνω κάγγελα στα πρώτα 2 χιλιόμετρα. Τα πρώτα τέσσερα χιλιόμετρα του φαραγγιού ήταν η μεγάλη κάθοδος. Αν και πολύ πιο άνετο από άνοδο, δεν παύει να ήταν κουραστικό και το πρώτο που άρχισε να μου πονάει ήταν οι πατούσες μου. Δεν υπήρχε επίπεδο κομμάτι να πατήσεις, το μονοπάτι ήταν φτιαγμένο κυρίως από μικρά πετραδάκια με αποτέλεσμα να μην είναι καθόλου επίπεδες οι πατούσες. Σε κάποια σημεία το πόδι μου γλίστρησε, σε ένα σημείο γλίστρησα για μερικά εκατοστά όλος, αλλά ευτυχώς σε κανένα σημείο δεν έπεσα. Πάλι καλά διότι δεν ήθελα να μάθω πως είναι το να σε φορτώσουν σε μουλάρι. Στην αρχή έβγαζα συνέχεια φωτογραφίες για τους γονείς οι οποίοι δεν μπορούσαν να έρθουν. Έκοψα κάπου μετά την πρώτη στάση στο πρώτο χιλιόμετρο, αλλά από το 2ο-3ο όπου άρχισα να ακούω και μετά να βλέπω το νερό ξαναξεκίνησα και δεν σταμάτησα μέχρις ότου βγήκα από τον δρυμό. Στα 4 χιλιόμετρα περίπου είναι το χωριό Σαμαριά. Το χωριό εγκαταλήφθηκε όταν έγινε το πάρκο. Ωστόσο είναι ενδιαφέρον να περπατήσεις, χώρια που ήταν γεμάτο κόσμο που ξεκουράζονταν. Βασικό αξιοθέατο είναι ένα σπίτι που άνηκε σε άνθρωπο που είχε πολεμήσει τους Τούρκους, εν τέλει πέρασε σε άλλους συγγενείς οι οποίοι έκαναν το ίδιο και εν τέλει, στην Μάχη της Κρήτης, ήταν το που συνεδρίασε για τελευταία φορά επί Ελληνικού εδάφους η κυβέρνηση πριν διαφύγει στην Μέση Ανατολή και έβγαλε διάγγελμα στον Ελληνικό λαό να συνεχίσει τον αγώνα κατά των κατακτητών. Από το χωριό και μετά η πορεία γίνεται πιο επίπεδη υπό την έννοια ότι δεν κατεβαίνεις πια την πλαγιά. Σε καμία περίπτωση το Φαράγγι δεν έχει ομαλό τμήμα.

Μετά το χωριο πηγαίνει παράλληλα με το ποτάμι, στην κοίτη του οποίου κατεβαίνεις αρκετές φορές. Σε καποια σημεία έχει και ελαφρό σκαρφάλωμα, αλλά όχι κάτι το φοβερό. Ωστόσο η κατάσταση άρχισε να μεσημεριάζει και η θερμοκρασία προβλέπονταν στους 32 Κελσίου. Συνέχισα να περπατάω, να φωτογραφίζω και να πίνω νερό. Προς τα 7-8 χιλιόμετρα, όπου δεν έχει σταθμό ανάπαυσης άρχισε να με πιάνει πολύ κούραση. Ήπια το νερό, έφαγα το παστέλλι και εν τέλει έφτασα στην επόμενο σταθμό μετά μερικά χιλιόμετρα όπου έκανα την μεγαλύτερη παύση. Πάλι δεν νομίζω να σταμάτησα 20 λεπτά, πιθανόν ούτε και 15. Έβαλα νερό και συνέχισα, με τα πόδια μου από τη γάμπα και κάτω να πονάνε όλα. Καταράστηκα τον εαυτό μου διότι δεν είχα κόψει τα νύχια των ποδιών, παρότι όταν δύο ημέρες νωρίτερα τα είχα δει δεν μου φάνηκαν και ιδιαίτερα μακρυά, και ούτε εν τέλει ήταν. Ωστόσο η ενόχληση υπήρχε. Σε κάποια στιγμή πέρασα και τις πύλες, αν και με δεδομένο το πόσο στενό είναι το Φαράγγι γενικά μέχρι τέλους δεν είσαι βέβαιος αν είσαι σε αυτές ή σε προηγούμενη στενωπό. Τέλος έφτασα στην έξοδο του πάρκου, ζήτησα συγνώμη από τον υπάλληλο του δρυμού διότι το εισιτήριο εξόδου είχε διαλυθεί μέσα στην τσέπη του παντελονιού αλλά μου είπε δεν πειράζει αρκεί να μην χάσω το χαρτάκι με το εστιατόρειο στην Αγία Ρουμέλη και μετά ψάχνομαι. Στη έξοδο είχε αναψυκτήρια με φρέσκια πορτοκαλάδα και μετά λίγο και minivan όπου με δύο ευρώ σε πήγαινε Αγία Ρουμέλη. Παρότι πονούσα πλέον αρκετά είπα να κάνω τα τελευταία δύο χιλιόμετρα, τα οποία ήταν πιο επίπεδα από μέσα από τον δρυμό, και να μην εγκαταλλείψω. Σε σχέση με πριν 16 χρόνια μου πήρε παραπάνω, αλλά και πάλι Απρίλιο με Αύγουστο υπάρχει μεγάλη διαφορά στην θερμοκρασία. Στην Αγία Ρουμέλη άλλαξα και έκανα μπάνιο για λίγο πάνω από μισή ώρα. Το νερό του Λυβικού, μετά από την εμπειρία της Καλιφόρνιας, μου φάνηκε κρύο αλλά άνετο. Αν δεν ήταν για το ραντεβού για το εισιτήριο του πλοίου και το φαϊ, αν και παρότι πεινούσα δεν ήμουν του θανατά παρότι δεν είχα φάει σοβαρά, θα είχα κολυμπήσει μία ωρα. Αν μη τι άλλο το μπάνιο βοήθησε να γυμνάσω τους μύες των ποδιών και να ξεπιαστούν κάπως χωρίς να χρειάζεται να σηκώνουν όλο το βάρος του σώματός μου. Αφότου βγήκα από την θάλασσα συνειδητοποίησα ότι η παραλία της Αγίας Ρουμέλης είναι εκείνο η μυθική παραλία που βλέπεις στην τηλεόραση όταν έχει ρεπορταζ παραλίας και στις διαφημίσεις όπου μόνο ωραίοι κάνουν μπάνιο, και όχι σαν το Κολυμπάρι που τέτοια εποχή ήταν γεμάτο συνταξιούχους. Ο κύριος τρόπος να φτάσεις είναι από το Φαράγγι, και ναι μεν είχε ορισμένους παππούδες και γιαγιάδες, αλλά οι περισσότεροι ήταν άνθρωποι σε καλή φυσική κατάσταση. Αν δεν είσαι σε καλή κατάσταση δεν μπορεία να κατέβεις το Φαράγγι. Πήγα και έφαγα σε άλλο εστιατόρειο, μετά πήγα εκεί όπου ήταν η ξεναγός και πήρα το εισιτήριο για το πλοίο. Στα Σούγια μας περίμενα δύο λεωφορεία, ένα για μέσα Χανιά και ένα για δυτικά αυτών. Μπήκα στο δεύτερο και εν τέλει έφτασα στο Κολυμπάρι στις 9 το βράδυ. Είχα μεγάλη δυσκολία με τα πόδια μου να κατεβώ το λεωφορείο, και μου είπε ο οδηγός ότι όσο πιο πολύ περπατήσω τόσο πιο γρήγορα θα μου περάσει. Οι γονείς μου είχαν καθίσει στο εορταστικό τραπέζι, εγώ ανέβηκα επάνω και άλλαξα λίγο και μετά ξανακατέβηκα και έφαγα μαζί τους, προς ευχάριστη έκπληξη τους. Σε σχέση με πριν 16 χρόνια που είχα πάρι στον καφετζή φίλο του πατέρα και μετά σε κλαμπ έστω και μόνος, καμία σχέση. Επίσης δεν θυμάμαι να είχαν πονέσει τόσο τα πόδια μου πριν 16 χρόνια, αλλά και πάλι σκέφτηκα ότι τελευταία φορά που είχα ρίξει γυμναστική πριν το Φαράγγι ήταν 9 ημέρες νωρίτερα πριν φύγω από Φρέσνο. Έπεσα και κοιμήθηκα και την επομένη σηκώθηκα με τα πόδια να συνεχίζουν να πονάνε, αλλά για πρώτη φορά μετά την Ανατολή του Ηλίου.

Ταξίδι στην Ελλάδα μέρος πρώτο

Ενώ ήμουν Ελλάδα ήμουν τόσο απασχολημένος που δεν είχα χρόνο να ανεβάσω καμία ανάρτηση. Αφότου γύρισα εώς τώρα δεν ήθελα να περνάω τόσο πολύ χρόνο μπροστά από την οθόνη, συν έβλεπα και το Luke Cage (ακόμα δεν τελείωσα την δεύτερη σαιζόν). Τώρα μόλις βρήκα τον χρόνο και την διάθεση να γράψω.

Η ιστορία ξεκινάει την Τετάρτη μετά την δουλειά. Με το που τελείωσα ξεκίνησα το ταξίδι για το Ωκλαντ. Στην πορεία θυμήθηκα ότι ξέχασα δύο πράγματα αλλά μπορούσα να συνεχίσω χωρίς αυτά. Ετσι έφτασα στο σπίτι των φίλων μας, οι οποίοι ήθελαν να με ταϊσουν αλλά είχα φάει κάτι. Κλασσικοί Έλληνες, καλοί άνθρωποι. Εφαγα πάντως σπανακόπιτα και κάθισα μαζί σου κάνα δίωρο. Με πήγε ο ένας στο BART και πήρα το τραίνο για το αεροδρόμιο. Εφτασα μετά τα μεσάνυχτα ενώ έκλεινε η αεροπορική εταιρεία. Έκανα ηλεκτρονικό check in χωρίς την βαλίτσα, και όταν άνοιξε στις 3 έδωσα και την βαλίτσα. Τώρα ο έλεγχος ήταν κλειστός εώς τις 4, και έτσι μετά από μισή ώρα βόλτα πέρασα. Είδα την έκθεση που είχε από μέσα και έφτασα στην πύλη. Η πτήση ήταν 5.45 και δεν είχα κοιμηθεί ούτε ένα λεπτό. Πάντως με το που απογειωθήκαμε και μας πότισαν κοιμήθηκα μάλλον προς το τρίωρο. Ημουν κάνα δίωρο ξύπνιος μετά εώς ότου προσγειωθήκαμε. Στην Φιλαδέλφεια είχα λίγες ώρες και έτσι έκανα γύρο στο αεροδρόμιο και είδα ίντερνετ. Μετά ήρθε η πτήση μας, που δεν ήταν γεμάτη, μπήκα, μας τάισαν κοιμηθηκα λίγο. Όταν ξύπνησα είδα τρεις ταινίες οι οποίες θα ήταν πιο καλό να της είχα δει στην μεγάλη οθόνη. Προσγειωθήκαμε 8:30 το πρωϊ Παρασκευής στο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέρασα ταχύτατα των ελεγχο διαβατηρίων ως ένας από τους ελάχιστους Ευρωπαίους στη ζώνη εκτός Σέγκεν αλλά περίμενα αρκετή ώρα την βαλίτσα. Εξω με περίμεναν οι γονείς που με πήγαν σπίτι. Το κακό με το να φτάσεις τόσο πρωϊ είναι ότι διαλύεις το πρόγραμμά σου, εγώ ήθελα να την πέσω. Την έπεσα μεν αλλά με σήκωσε η αδερφή μου για μεσημέρι διότι ήθελαν όλοι να φάμε σαν οικογένοια. Το απόγευμα περπάτησα λίγο εκτός σπιτιού αλλά όχι μακρυα διότι το κεφάλι μου δεν σήκωνε μεγάλη βόλτα, πήγα ίντερνετ, διάβασα διάφορα και νωρίς την έπεσα. Δεν μπορώ να πω ότι έκανα πολλά την πρώτη ημέρα.

Την επομένη σηκώθηκα ξεκούραστος μεν αλλά πολύ νωρίς δεν και βγήκα βόλτα. Οι γονείς μου πήγαν στην Αρκαδία αλλά δεν τους ακολούθησα διότι δεν ήξερα πότε θα επιθυμούσα να ξαπλώσω. Ανεβήκαμε στην Κηφησιά με τον θείο με το τραίνο μου και επισκευθήκαμε την αδερφή μου. Το απόγευμα βγήκαμε στο κέντρο της Κηφησιάς όλοι μαζί το οποίο και δεν μου άρεσε, πολύ καλύτερες και οι καφετέριες και το μέρος στον Πειραιά. Καθίσαμε σε ζαχαροπλαστείο και μετά κατεβήκαμε όλοι μαζί στον Πειραιά. Εν τέλει όταν δεν μπορούσα και αφού είχε φύγει η αδερφή μου την έπεσα. Δεν έμελε όμως να τελειώσει η μέρα μου εκεί. Αφότου είχα κοιμηθεί ξυπνάω από τον ήχο τρεχούμενου νερού σαν να έκανε κάποιος μπάνιο. Φωνάζω, τίποτα, και δεν μπορούσα να ανάψω το φως. Η παροχή του θερμοσίφωνα είχε σκάσει και έτρεχε νερό το οποίο βραχυκύκλωνε και το ρεύμα. Η κατάσταση ήταν απελπίστική, αλλά με τα χέρια μου χωρίς εργαλεία, διότι στο σκοτάδι δεν μπορούσα να δω τίποτα, άρχισα να κλείνω τις βάνες του θερμοσίφωνα ο οποίος μου έριχνε συνέχεια κρύο νερό σαν ντους. Με τα πολλά τα κατάφερα, και βγήκα φοβερά βρεγμένος. Συννενοηθήκαμε και κατέβηκε την επομένη η αδερφή μου με τον κουμπάρο να ελέγει τα ηλεκτρικά για καμία ζημιά, και λίγο αργότερα ήρθαν και οι γονείς. Ξαναέπεσα και κοιμήθηκα ακόμα πιο κουρασμένος.

Η επομένη ήταν η ημέρα του ταξιδιού στην Κρήτη. Σηκώθηκα φυσικά πρώτος, και αγόρασα αναγνωστική ύλη. Μετά κατέβηκα με τους γονείς στο λιμάνι και πήραμε το Blue Horizon για το Ηράκλειο. Ταξιδεύσαμε κατάστρωμα. Φάγαμε, διαβάσαμε την εφημερίδα (Κυριακή γαρ) και φτάσαμε απόγευμα Ηράκλειο. Ανεβήκαμε για το Οροπέδιο Λασιθίου, φτάσαμε στο Τζερμιάδο απ'όπου ήταν ο παππούς μου και αφότου αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, πήγαμε στο προηγούμενο χωριό όπου ήταν ξάδερφοι της μητέρας μου. Εγω ήμουν αρκετά κουρασμένος λόγω τζετ λαγκ. Έπεσα νωρίς στο δωμάτιο και κοιμήθηκα προς τις 9 ώρες. Ηταν επιτέλους η φάση που κάλυψα το έλλειμα ύπνου. Την επομένη είδαμε πάλι συγγενείς και αναγκάσαμε καταπάτητές να μας πληρώσουν ενοίκιο. Μετά φάγαμε στο σπίτι ξαδέρφων της μάνας και ύστερα κατεβήκαμε στο Ηράκλειο για να δούμε μία θεία μου, αυτή με την οποία πέρασα Πρωτοχρονιά του 2009 στο κέντρο της πόλης. Στα 93 της χρειάζεται πια να κάνει εγχείρηση αλλαγής γονάτων, αλλά φοβάται να εγχειριστεί και είναι παγιδευμένη στο σπίτι της τρία χρόνια πλέον. Μετά συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Κολυμπάρι Χανίων όπου περάσαμε τις επόμενες 4 νύχτες. Κατά το κλασσικό έπεσα πρώτος και σηκώθηκα πρώτος.

Σηκώθηκα στα αξημέρωτα, και έτσι έκανα βόλτα στο χωριό. Εφτασα στην παραλία όπου φωτογράφισα την ανατολή. Είδα και για λεωφορείο για το Φαράγγι όπου θέλαμε να πάμε οικογενιακώς. Όταν σηκώθηκαν οι γονείς εν τέλει συμφωνήσαμε να πάμε με οργανωμένο γκρουπ παρά με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπου θα ήταν πιο χρονοβόρο και πολύπλοκο. Εν συνεχεία πήγαμε προς τα Χανιά όπου είδαμε φίλους του πατέρας από τότε που υπηρετούσα στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Πήγαμε μάλιστα και στο ΝΝΚ όπου με είδε οφθαλμίατρος και του μίλησα για το πρόβλημα με τους φακούς στο Λας Βεγκας. Δυστυχώς ενώ ήμασταν Χανία άρχισε να πέφτει φοβερή βροχή, χαλασμός Κυρίου. Πήγαμε και στο Μόδι όπου είδαμε φίλους των γονέων αγρότες οι οποίοι έχουν το δικό τους πανηγύρι στο εξωκλήσσι τους του Προδρόμου, όπου ακολουθόντας την αρχαία παράδοση είναι οι άρχοντες που στο πανηγύρι ταϊζουν όλο το χωριό. Λόγω της βροχής έκλεισαν το Φαράγγι της Σαμαριάς και το ταξίδι μας ακυρώθηκε. Μετά το πανηγύρι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου πάλι έπεσα και σηκώθηκα νωρίς.

Την επομένη εν τέλει οι γονείς απεφάσισαν ότι δεν γίνονταν να κατεβούν το Φαράγγι διότι την ημέρα που ακολουθούσε ήταν του Αγίου Αλεξάνδρου. Λόγω της εορτής είχαν κανονίσει στο ξενοδοχείο να έχουν εκδήλωσει και είχε καλέσει ο πατέρας μου φίλους του. Πολύ σωστά είπαν ότι δεν μπορούσαν να είναι πτώμα στο τραπέζι. Ετσι εν τέλει έκλεισα να κατέβω μόνος. Ανήμερα του αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη επισκευθήκαμε πρώτα το Μόδι στους φίλους μας και μετά άλλα διάφορα χωριά. Πήγαμε σε ένα χωριό όπου στο νεκροταφείο ήταν ένας γνωστός και συγγενής που είχε πεθάνει τον χειμώνα ενώ ήμασταν Αμερική. Πήγαμε στα Χανιά όπου κάναμε βόλτα στο Ενετικό λιμάνι, και ανέβηκα στο κάστρο του στη σημαία όπου υπηρέτησε την θητεία του ο παππούς μου ως τιμιτική φρουρά της. Η σημαία του λιμανιού των Χανίων έχει συμβολική σημασία διότι, λόγω του ότι τα Χανιά ήταν πρωτεύουσα της Ελεύθερης Κρητικής Πολιτείας, όποια σημαία είναι σηκωμένη αυτή η χώρα κυριαρχεί στο νησί. Το απόγευμα γυρίσαμε στο Κολυμπάρι. Εγώ έπεσα νωρίς για να σηκωθώ για το Φαράγγι, το λεωφορείο ήταν στις 5:20. Αυτός ήταν ο λόγος μάλιστα που κράτησα την πρωϊνή έγερση. Οι γονείς έπεσαν αργότερα. Η κάθοδος μου στο Φαράγγι, 16 χρόνια μετά την πρώτη ως φοιτητής, θα είναι το αντικείμενο της επόμενης ανάρτησης

Περιμένοντας τις ώρες για Ελλάδα

Η ημέρα έχει φτάσει σχεδόν. Αύριο θα πάω στο γραφείο και μετά οδήγηση για Ωκλαντ ώστε να πετάξω την επομένη. Έβαλα τα τελευταία πράγματα στην βαλίτσα και θα κλείσω την χειραποσκευή, η οποία είναι σχεδόν έτοιμη, το πρωϊ. Γυρνώντας από την δουλειά έπεσα για ύπνο και παραδόξως σηκώθηκα μάλλον ξεκούραστος. Μετά γυμναστήριο όπου είχα χαμηλή ενέργεια αλλά έβγαλα το πρόγραμμά μου. Τώρα έχω μείνει από πράγματα να κάνω. Αδειασα το ψυγείο και καθάρισα κάπως το σπίτι και, λόγω εποχής, δεν έχει κάτι νέο η τηλεόραση. Οι χειμερινές σειρές έχουν τελειώσει από τον Μάιο, οι θερινή που έβλεπα επίσης και η μόνη είναι αυτή που βλέπω την Παρασκευή. Εδώ είδα και το τελευταίο επεισόδιο του Ducktales. Οι βραδυνές σειρές που βλέπω έχουν διακοπές για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Πέρυσι σε αυτή την φάση είδα ντοκυμανταίρ για το Voyager. Φέτος θα έβλεπα τη δεύτερη σαιζόν του Luke Cage, αλλά θέλω να δω κάτι και γυρνώντας. Αν κρίνω από το φθινόπωρο θα ξυπνάω επί μακρόν εν τω μέσω της νυχτός οπότε ας δω και τίποτα. Η Παρασκευιάτικη σειρά που βλέπω θα είναι τρία επεισόδια, ένα πρωϊ την βγάζω και με το παραπάνω. Τον Δεκέμβριο είχα 4 ή 5 σειρές να δω, μου πήρε την πρώτη εβδομάδα. Ας δω λοιπόν Luke Cage γυρνώντας, και για τα άλλα βλέπουμε. Περιμένω με ανυπομονησία την Ελλάδα, αλλά προς το παρόν το ίδιο το ταξίδι μου φαίνεται βουνό. Μέχρι να μπω στο δεύτερο αεροπλάνο θα είμαι σε κάποια ένταση. Πάντως θα πάρω μερικά σνακ για την πορεία εώς την πτήση άυριο από το σούπερ μάρκετ το μεσημέρι. Σχέδιο υπάρχει, ποια περιμένω να περάσει ο χρόνος.

Ετοιμασίες για Ελλάδα

Στο γυμναστήριο η ζυγαριά συνεχίζει να μου δίνει καλά νέα: Πλέον είμαι υπέρβαρος και όχι παχύσαρκος πριν ξεκινήσω γυμναστική και μάλιστα φορώντας ρούχα γυμναστικής και όχι το μαγιώ. Βέβαια από υπέρβαρος εώς το κανονικό βάρος είναι αρκετή η απόσταση, αλλά είναι καλύτερα από παχύσαρκος. Η αδερφή μου ζήτησε ορισμένα ψώνια και της τα έκανα. Έχω πάει εκκλησία και έχω βοηθήσει με το φεστιβάλ. Σήμερα βοήθησα μετά την λειτουργία και έσκισα ένα παντελόνι από το σκύψιμο. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι παραέχω παντελόνια, δεν πειράζει καθόλου. Έχω κάνω λειτουργίες συντήρησης στο σπίτι μου, το μόνο που μου έχει μείνει είναι να φτιάξω την χειραποσκευή, πράγμα διόλου δύσκολο. Στην Ελλάδα έχω σχεδόν όλα τα ρούχα που χρειάζομαι, έτσι ταξιδεύω ελαφρά. Αφότου τελειώσει με τον υπολογιστή τώρα θα αρχίσω το μάζεμα. Το βασικό που έχει μείνει και με ψιλαγχώνει είναι τα ταξίδι αυτό καθ'αυτό: Δεν τα πάω καλά με τον ύπνο το βράδυ τον καλό καιρό, πόσο μάλλον όταν έχω ένα ολόκληρο τρίωρο ταξίδι μπροστά μου. Τετάρτη λοιπόν με λίγο ύπνο τα βράδυ, θα οδηγήσω επί τόπου στους φίλους μας με σκοπό να αφήσω το αμάξι, θα με αφήσουν στον BART και μετά θα περάσω όλη την νύχτα στο αεροδρόμιο για να πετάξω στις 5.45 το πρωϊ. Λογικά θα έχω ύπνο στην πτήση για Φιλαδέλφια, διότι στην πτήση για Ελλάδα δεν ξέρω. Σίγουρα θα δω ταινίες, τι και πώς δεν ξέρω πέραν τούτων. Φτάνω Ελλάδα 9.15 το πρωϊ και μετά ούτε που έχω ιδέα. Μέχρι να φτάσω στο κρεββάτι Ελλάδα ώστε να κοιμηθώ εν μέσω καύσωνα, ο ύπνος είναι άγνωστο. Πάντως η προσμονή της Ελλάδα κάνει την όλη κατάσταση να αξίζει

Εγώ, το βάρος και η όλη κουλτούρα του fitness

Σήμερα, όπως όλες τις ημέρες πλέον πλην Παρασκευής όπου συνήθως δεν μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ, τουλάχιστον σε ώρα όπου είναι ανοιχτό, πήγα στο γυμναστήριο. Στο τέλος ζυγίστηκα και ήμουν, φορώντας τα ρούχα γυμναστικής, 213,6 λίβρες περίπου. Καθότι η νηστεία τελειώνει αύριο, και όταν δεν νηστεύω δεν χάνω βάρος εκτός και αν είμαι σε ταξίδι, αυτό είναι μάλλον το βάρος με το οποίο θα πάω Ελλάδα. Βασικό ερώτημα για την περίπτωσή μου είναι κατά πόσον αυτό είναι καλό βάρος. Με βάση τα δεδομένα που βλέπω στο ίντερνετ, είμαι υπέρβαρος αλλά όχι παχύσαρκος, έστω και οριακά. Από πλευρά υγιείας συνεπώς δεν έχω πλέον ζήτημα, το υπέρβαρος δεν θεωρείται επικίνδυνο όπως το παχύσαρκος. Αν μη τι άλλο υπάρχουν και κλίμακες με βάση και την ηλικία και με έχουν αρκετά μακρύτερα από το παχύσαρκος. Το θέμα όμως είναι περισσότερο αισθητικό. Όπως πλέον έχω ανακαλύψει με σκληρό τρόπο, η μόρφωσή μου και η (καλή) οικονομική κατάσταση δεν έχουν καμία σημασία, αν θέλω να τραβήξω προσοχή πρέπει να είμαι εμφανίσιμος. Επιβαρυντικός παράγοντας πλέον είναι και η ηλικία μου, ενδιαφέρον τουλάχιστον στο ιντερνετ προκαλώ κυρίως σε κοπέλες οι οποίες είναι χοντρές, χωρισμένες, μεγαλύτερές μου σε ηλικία ή και τα τρία μαζί. Πραγματικά η κατάσταση είναι απογοητευτική. Αν μη τι άλλο το ερώτημα γιατί δεν παντρεύομαι στην Ελλάδα τώρα που θα πάω διακοπές φαίνεται λογικό, αν φυσικά μιλούσαμε για την Ελλάδα του 60 ή το αργότερο 70. Μόνο που είμαστε στο 2018, δεν πρόκειται να στηθούν για χάρη μου οι Πειραιώτισσες σε νυφοπάζαρο, ούτε με το που θα πάμε στην Κρήτη στο χωριό που θα με φιλοξενήσουν πρόκειται να με περιμένουν οι Κρητικοπούλες σαν να είμαι λούκουμος. Αν θέλω να τραβήξω προσοχή, όπως έχω βγάλει συμπέρασμα πλέον, πρέπει να φροντίσω την εξωτερική εμφάνιση. Αν μη τι άλλο, αν δεν είσαι ωραίος, οι Ελληνίδες δεν καταδέχονται να πουν την καλημέρα σε έναν άγνωστο, τουλάχιστον με βάση την εμπειρία μου. Όλα αυτά πως οι κοπέλες θέλουν έναν έξυπνο αντρα τα βλέπω ως μύθο, πρώτα θέλουν έναν ωραίο ο οποίος να είναι και έξυπνος και πλούσιος και δεν ξέρω πόσα άλλα πράγματα. Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει τις Ελληνίδες ως εύκολες.

Το θέμα φυσικά είναι το τι θεωρείται ωραίος. Αν δεις κανένα αρχαίο άγαλμα, πχ ο Ερμής του Πραξιτέλη, σήμερα δύσκολα θα ήταν στα πρότυπα ομορφιάς. Είναι μεν λεπτός και με ωραία φάτσα, αλλά δεν είναι γυμνασμένος. Βλέπε για παράδειγμα ένα αρχαίο άγαλμα του Ηρακλή και τις τελευταίες εμφανίσεις του συγκεκριμένου ήρωα στην μεγάλη οθόνη, πχ από τον The Rock. Θα μου πει κανείς ότι το να συγκρίνεις τον ημίθεο με έναν Σαμοανό παλαιστή του κατς είναι άδικο ιδίως διότι αυτό ακολουθεί το Χολυγουντιανό πρότυπο, ωστόσο η τέχνη δείχνει τα πρότυπα της κάθε εποχής. Βλέπε λόγου χάρη το πως παρουσιάζεται η Αφροδίτη ανά τους αιώνες για να δεις το πρότυπο της κάθε εποχής. Μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμα έχει επικρατήσει το πρότυπο του body builder, ή τουλάχιστον αυτού που πηγαίνει στο γυμναστήριο. Την σήμερον ημέρα, και τουλάχιστον από την δεκαετία του 1980, ο επιτυχημένος άνδρας όχι απλά βγάζει πολλά λεπτά και συμμετέχει σε ένα καταναλωτικό πρότυπο, αλλά πηγαίνει και στο γυμναστήριο και είναι κορμάρα.

Μεγαλώνοντας ήμουν το λεπτό και αδύναμο παιδί. Το άγχος για το βάρος μου ήταν ότι δεν είχα αρκετό, θυμάμαι στην Τρίτη Λυκείου να λέω ότι θέλω να γίνω 75 κιλά ενώ ήμουν 68. Αν μη τι άλλο στο πανεπιστήμιο το πήρα το βάρος και το υπέρεβην. Ωστόσο δεν με απασχολούσε πολύ, εώς ότου γύρισα από την Γαλλία περισσότερο και συνειδητοποίησα πως το έχω παρακάνει. Την χρονιά που περίμενα τον Κύπριο καθηγητή μάλλον πήρα πολύ, στην Κρήτη σίγουρα έχασα λίγα και έφτασα Αμερική με πιο πολλά κιλά απ'ότι ήθελα. Αυτό που μου άνοιξε το μάτι ήταν ότι η πάλαι ποτέ γειτόνισσα ασχολούνταν μόνο με γυμνασμένους/φουσκωμένος και τους λοιπούς τους έγραφε στα παλιά της τα παπούτσια, ήταν μόνο για εκμετάλλευση. Δεν παύουμε όμως να μιλάμε για άτομο με ηθική συνδικαλιστή, όλα μόνο για τον εαυτό της. Όταν παρουσίασα την διατριβή άρχισα την γυμναστική όταν με πήγε για πρώτη φορά ένας φίλος στο γυμναστήριο, εώς τότε φοβόμουν διότι δεν είχα ποτέ χρησιμοποιήσει γυμναστήριο. Ξεκίνησα τότε με λίγο πάνω από 210 λίβρες, δεν θυμάμαι ακριβώς. Στους 6 μήνες που γυμνάστηκα έπεσα λίγο κάτω από 90 κιλά, πάλι 2 κιλά πάνω από το βάρος που ήρθα Ελλάδα για το διδακτορικό μου, και στο Αγγλοσαξωνικό σύστημα μάλλον 195 λίβρες. Πήγα 5 εβδομάδες διακοπές Ελλάδα και ζυγίστηκα μετά στις 206 λίβρες. Στο Ράλεϋ δεν πήγαινα τόσο στο γυμναστήριο, όσο πήγαινα στην πισίνα. Την πρώτη χρονιά ψιλοσήκωνα βάρη, την άλλη μόνο το καλοκαίρι κολυμπούσα δύο φορές την εβδομάδα. Φτάνω με τα πολλά εδώ στο Φρέσνο, τρώω μία χυλόπιτα και βγάζω συμπέρασμα ότι είτε χάνω βάρος είτε θα πεθάνω μόνος και άκλαυτος. Βρίσκω εν τέλει γυμναστήριο και πηγαίνω και ζυγίζομαι. Ήμουν πάνω από 230 λίβρες, νομίζω 231 αν και μπορεί να ήταν 233. Μετά από 15 μήνες γυμναστικής είμαι στα 213 με τα ρούχα. Και πάλι όμως, αν είναι να συγκριθώ με το τί ήμουν στο Blacksburg έχω χάσει μεν 18 λίβρες, αλλά για να φτάσω στο σημείο εκκίνησης πριν 4 χρόνια πρέπει να χάσω λίγες ακόμη και για να φτάσω στο σημείο όπου έφυγα Ελλάδα έχω άλλες 18 λίβρες, είμαι δηλαδή στα μισά της πορεία παρά τον κόπο. Από την μία σίγουρα έπρεπε να χάσω και άλλο βαρός πριν 4 χρόνια για να έχω επίπεδη κοιλιά, από την άλλη καθότι γυμνάζομαι έχω φτιάξει μύες με αποτέλεσμα να μην έχω ιδέα που είναι το επίπεδο στομάχι στην περίπτωσή μου.

Πάντως στο κινητό έχω μία εφαρμογή που χρησιμοποιώ για να βλέπω χαζά νέα. Πχ βλέπω άρθρο με τίτλο An USA fitness model όπως το βλέπεις, τέτοιοα άρθρο τα γράφει Ινδός. Αν μη τι άλλο πιο κατω έχει την ίδια κοπέλα ως Σουηδή. Ανοίγω λοιπόν τέτοια άρθρα, βλέπω να λένε του τύπου ότι είναι λεπτές μόνο με κατάλληλες γωνίες και καταστάσεις (δεν έχουν φάει πρόσφατα), πηγαίνουν στο γυμναστήριο κάθε μέρα τουλάχιστον 2 ώρες με διαφορετικό πρόγραμμα για να μην βαριούνται και το γεύμα τους είναι protein shake συν στήθος κοτόπουλο και ελαφριά σαλάτα και συμπληρώματα διατροφής, άντε ελάχιστο ρύζι. Σε κάποια φάση άνοιξα και για έναν άνδρα body builder που έλεγε καθαρά ότι παίρνει αναβολικά. Ψάχνω λοιπόν και το όνομα του στο Google και μου λέει ότι πέθανε πέρυσι σε ηλικία 47 ετών. Από 18 έπαιρνε τεστοστερόνη και ναδρολόνη, και μάλιστα ξόδευε $8,000 τον μήνα σε αναβολικά. Είχα δικιά του σειρά protein shakes και παρόμοια και πέθανε από ανακοπή καρδιάς, οφειλόμενη πιθανότητα στα αναβολικά. Πραγματικά παλάβωσα, δηλαδή τέτοιον πως θα ανταγωνιστώ; Ετσι μετα κοίταξα ποιος παίρνει αναβολικά, σύμφωνα με το ίντερνετ ο The Rock μάλλον παίρνει, και το καταλαβαίνεις επειδή φαίνονται οι φλέβες του (αν αυτό είναι το κριτήριο, όλο το σόι της μάνας μου παίρνει αναβολικά, ακόμα και η αδερφή μου) και επειδή πήρες βάρος μόνο ως μυική μάζα πριν λίγα χρόνια. Από την άλλη το Terry Crewes μάλλον δεν παίρνει, απλά γυμνάζεται συνέχεια (πάντα κατά το ίντερνετ).

Θα συνεχίσω να γυμνάζομαι. Μετά την έρενα στο διαδίκτυο όμως, απλά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος. Του χρόνους ίσως είμαι κορμάρα. Φέτος, στην παραλία της Κρήτης, θα αποτύχω ολοκληρωτικά. Δεν έχω εξωτερική εμφανίση και το ξέρω

Μετρώντας τις ημέρες και όχι μόνο

Την προηγούμενη Κυριακή είχα πάει στην ευλόγηση των σταφυλιών που έκανε η μία Αρμένικη εκκλησία και όπως σχολίασε ο εκτιμητής δεν είχε πολλές κοπέλες γενικότερα. Σήμερα πήγα στον ίδιο χώρο, ίδια τελετή από άλλη εκκλησία αλλά και πάλι δεν είχε πολλές κοπέλες. Βέβαια χτες το βράδυ δεν πήγα στην Πολυνησιακή εκδήλωση που έκανε η σημερινή εκκλησία στον ίδιο χώρο όπου υπήρχε παραπάνω κόσμός, κυριώς διότι ήθελα να κοινωνήσω σήμερα και διότι πονούσε η πλάτη μου από το πολύ περπάτημα. Το θέμα είναι ότι αμφιβάλλω κατά πόσον αυτός είναι ο τρόπος να γνωρίσω συνομήλικες Αρμένισσες, ότι και να λέει ο εκτιμητής. Δεν παύει να είναι άνθρωπος 75 ετών και τα δεδομένα του δεν ανταποκρίνονται πάντα στην σημερινή πραγματικότητα. Ωστόσο θα συνεχίσω να τον συνοδεύω σε διάφορα, αν μη τι άλλο είναι νέος χήρος και προσπαθεί να ξεπεράσει τον χαμό της γυναίκας του, χρειάζεται παρέα. Πάντως με την σημερινή αποτυχία πλέον μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι το ενδεχόμενο να γνωρίσω άτομο πριν φύγω για την Ελλάδα έχει σχεδόν εξαλειφθεί. Σήμερα είχα όμως και μία θετική είδηση: το απόγευμα πήγα και κολύμπησα στο γυμναστήριο και μετα ζυγίστηκα. Θα ήθελα να πω ότι είναι 211,9 λίβρες, αλλά αυτό θα ήταν αυταπάτη. Ήμουν 212 με βάση την κανονική ζυγαρία (αν και 210 με βάση την "καλή") όσο και να προσπαθούσα να σπρώξω το γλωσσίδι. Πάντως δεν παύει να είναι το πιο λεπτό που έχω βρεθεί εδω και χρόνια, κάτι που το βλέπω στον καθρέπτη. Απλα όμως δεν είναι ικανοποιητικό διότι ήμαστε σε μία εποχή όπου η εξωτερική εμφάνιση είναι πιο σημαντική από την εσωτερική καλλιέργια ή και τον πλούτο.

Καθότι έχουν εγκριθεί τα πάντα και περισσότερο περιμένω να περάσουν ημέρες, αν και ήδη ξεκίνησα διαδικασία αποχωρήσεως, άρχισα να βλέπω τον μελλοντικό σχεδιασμό μου για διακοπές. Ελλάδα με το καλό με ξαναβλέπω για 4η Ιουλίου του χρόνου. Πέραν τούτων θέλω να πάω Ουάσιγκτον πάλι, και η παρέλαση στις 11 Νοεμβρίου φαίνεται να είναι καλή ευκαιρία. Μετά Martin Luther King είναι μία αργία όπου τα εισιτήρια για κάποιο λόγο είναι λες και δεν έχουμε αργία, εξού και σε εκείνη την φάση λέω να πάω Νέα Υόρκη αν είναι. Βέβαια πέρυσι έλεγα να πάω Πόρτλαντ MLK και εν τέλει πήγα τον Απρίλιο. Πέραν τούτων, δεν ξέρω πως θα είναι και πόσο καιρό θα πάρουν οι τάξεις υπηκοότητας. Δεν πρόκειται να την κοπανήσω από την τάξη για να πάω για διακοπές. Μετά, αφότου αποκτήσω υπηκόοτητα, ούτε που ξέρω τι θα ακολουθήσει. Λέω ότι θα δοκιμάσω για καλύτερη δουλειά από τις σόι που θέλουν υπηκόοτητα, αλλά δεν πρόκειται να φύγω την επομένη της ορκομωσίας από την τωρινή δουλειά. Επίσης, αν πάω για νέα δουλειά, η άδειά μου εξαφανίζεται. Καλά τα σχέδια, πόσο ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, παίζεται.

Δύο Σαββατοκύριακα μετά Λας Βέγκας, σε άλλα δύο είμαι Ελλάδα

Το ταξίδι στο Λας Βέγκας ήταν αρκετά κουραστικό για να με κρατήσει σε περίοδο χαμηλής ενέργειας επί μακρόν. Το βασικό που είχα κάνει νωρίτερα ήταν το να γραφώ σε ιστοσελίδες γνωριμιών, μήπως και γνωρίσω καμία. Για μια φορά ήταν επιτυχημένο, έτσι και το προηγούμενο Σαββατοκύριακο βγήκα για καφέ. Από την μία μάλλον εγώ είμαι αυτό που εκείνη έψαχνε, από την άλλη δεν είναι εκείνη αυτό που εγώ έψαχνα και φάνηκε. Ας μην κοροϊδεύομαι: Ήταν η κοπέλα η πρώτη σοβαρή πιθανότητα ατόμου με το οποίο θα ήμουν πρόθυμος να περάσω τον χρόνο μου αλλά δεν με ενθουσίασε. Πάντως της έστειλα μύνημα αν θέλει να βγούμε αυτή την φορά για δείπνο, και μου απάντησε ότι "δεν έχουμε χημεία" και οτι θα προτιμούσε να μην. Ξαναγύρισα στο ψάξιμο, και για να πω την κακία η συγκεριμένη κοπέλα ήταν απλά η πρώτη που έδειξε ένα κάποιο ενδιαφέρον σε εμένα και δεν ήταν βαρέων βαρών. Κατά το κλασσικό δεν ξέρω καθόλου τι και αν πήγε καλά: Με πέρασε ανάκριση τρίτου βαθμού (Γιατί δεν έψαξα στην ιστοσελίδα που είναι μόνο για Έλληνες; Γιατί δεν παντρεύομαι καμία κοπέλα από την Ελλάδα όταν πάω διακόπές) και από την άλλη δεν ευχαριστήθηκε διότι δεν την ρώτησα εγώ πολλά για εκείνη. Εχω να βαρεθεί να με ρωτάνε γιατί δεν παντρεύομαι καμία από την Ελλάδα που να την βρω επί τόπου όταν πάω διακοπές σε δύο εβδομάδες. Δεν λειτουργεί πια έτσι η Ελληνική κοινωνία: Ούτε που έχω ιδέα που κυκλοφορούν οι κοπέλες που θέλουν να παντερευτούν έναν ουσιαστικά άγνωστό και να πάνε Αμερική επί τόπου. Αν κάτι έχω καταλάβει επίσης, από τις φίλες της αδερφής που, καμία δεν ενδιαφέρεται. Η εποχή του γυρνάς στο χωρίο σου και σε παντρεύουν επί τόπου ανήκει στο παρελθόν. Πέραν τούτων δεν είμαι από χωριό.

Ως προς τα υπόλοιπα έχουν αρχίσει και έρχονται λίστες με το τι θέλει ο κόσμός να πάω στην Ελλάδα. Και το προηγούμενο και αυτό το Σαββατοκύριακό γύρισα όλο το Φρέσνο για να βρω ένα συμπλήρωμα διατροφής για τον θείο μου, και εν τέλει το βρήκα. Σημερα πήρα ένα καλλυντικό για την αδερφή μου. Έχω αρχίσει πάλι την νηστεία μήπως και είμαι πιο ωραίος στην παραλία στην Ελλάδα και όντως είχα οριακή μείωση στο βάρος μου. Πήγα το Σάββατο και βοήθησα να γίνουν οι κουραμπιέδες για το φεστιβάλ, όπου κουράστηκα από το σκύψιμο, και την Κυριακή πήγα με τον εκτιμητή στην ευλογία των σταφυλίων που έκανε η μία από τις Αρμένικες εκκλησίες του Φρέσνο. Ηταν εκεί και ο εκτιμητής του νομού, χωρίς τον οποίο δεν θα πήγαινα, και κοίταξε και αυτός να μου γνωρίσει καμία αλλά δεν είχε νεαρές. Μου είπε όμως ότι ο παπάς μου του έδωσε εντολή να μου βρει καμία πλούσια να παντρευτώ. Το τηρεί ο εκτιμητής παρότι δεν είναι Ορθόδοξος αλλά Προτεστάντης. Την άλλη Κυριακή έχει η άλλη εκκλησία των Αρμενίων ευλόγηση των σταφυλιών. Ο πρώτος μου στόχος σε αυτή την φάση είναι να καταφέρω εώς την ημέρα που φεύγω να πηγαίνω στο γυμναστήριο μπας και σφίξω λίγο ακόμη. Την Κυριακή ανάμεσα στην εκδήλωση και το τρέξιμο για το συμπλήρωμα διατροφής του θείου ήμουν πολύ κουρασμένος: έπεσα μετά και ξάπλωσα, αλλά όταν σηκώθηκα κάθισα στο καναπέ αρκετά που δεν θα προλάβαινα μία ώρα κολύμπι πριν κλείσει το γυμναστήριο. Βγήκα όμως για πρώτη φορά μετά απο πολύ καιρό και περπάτησα στο κέντρο μέρα, επί αρκετές ώρες. Να δούμε τι θα καταφέρω στις δύο εβδομάδες

Το δεύτερο ταξίδι μου στο Λας Βέγκας

Στο Φρέσνο έβραζα και βράζω στο ζουμί μου. Όπως είπε συνάδελφος για τις επόμενες 10 μέρες δεν προβλέπεται να πέσει η θερμοκρασία κάτω από τους 106 Φαρενάιτ, ή 41 Κελσίου για τους εν Ελλάδι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά να υποφέρω στην πόλη. Έτσι λοιπόν και καθότι το να κάθομαι στο σπίτι μου από ένα σημείο και μετά είναι πολύ βαρετό, πήγα στο Λας Βέγκας με τον υϊό συναδέλφου του πατέρα μου. Ένας συνάδελφος από την δουλειά με πάει στο αεροδρόμιο με το που σχολάσαμε, έφτασα καλά εκεί και μας πιάνει καθυστέρηση δύο ώρες λόγω κακοκαιρίας στο Λας Βέγκας. Ο φίλος πέταξε από Σαν Φρανσίσκο. Του είχα ζητήσει να βρει που είναι η στάση του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο ξενοδοχείο. Φτάνω επιτέλους, κατεβαίνω, τον βρίσκω και τον ακολουθώ. Αποδεικνύεται δυστυχώς ότι έβαλε το Google Maps και δεν βγήκε να το δει με τα πόδια λόγω της ζέστης. Έλα που το Google Maps ήταν λάθος και μας έβγαλε να κάνουμε κύκλο χωρίς πεζοδρόμιο. Όπως είχα διαβάσει στην ιστοσελίδα του αεροδρομίου η στάση είναι στο πρώτο υπόγειο, όπου έχουμε την σκιά του κτιρίου του πάρκινγκ, ή θα είχαμε αν δεν ήταν ήδη 11 το βράδυ. Πάντως ρωτήσαμε και πήγαμε και δεν χάσαμε καν λεωφορείο. Αυτό έμελε να είναι το πιο αρνητικό κομμάτι του ταξιδιού, κάτι που δείχνει το πόσο καλά πήγε γενικά. Παίρνουμε το λεωφορείο 108 και κατεβαίνουμε στο ξενοδοχείο μας, το Stratosphere. Υπήρχε ουρά που περίμενε για check in, μας πήρε 40 λεπτά εώς ότου μας δώσουν δωμάτιο. Χαθήκαμε λίγο για να βρούμε το δωμάτιο καθότι ήμασταν εν τέλει στην παλαιά πτέρυγα, αν και με πολύ καλύτερη θέα από την περυσινή, και το πρώτο ασανσέρ που ανεβήκαμε πήγαινε στην νέα. Ως γνωστόν τα καζίνο είναι χτισμένα σαν λαβύρινθοι για να χάνεσαι και να μένεις να τζογάρεις. Φτάσαμε τέλος πάντων στο δωμάτιο στις 1 το πρωϊ και τον έπεισα και ανεβήκαμε στον μπαρ που είναι στον πύργο για να μην είναι εντελώς χαμένη η ημέρα. Το καλό με το να μένεις στο ξενοδοχείο είναι ότι είχαμε έκπτωση στο ποτό, βγάλαμε φωτογραφίες αλλά σε συνδιασμό με το ότι δεν είχε τόσο καλή μουσική όσο πέρυσι συν ο συνάδελφος είχε βασιλέψει, γυρίσαμε και την πέσαμε για ύπνο.

Αν μη τι άλλο επιβεβαίωσα ότι κοιμάμαι πια μόνο 7 ώρες ανά νύχτα. Σε εκείνη την φάση ανακάλυψα ότι δεν έβαλα στην χειραποσκευή το σορτσάκι μου, αλλά εκ των υστέρων δεν ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα όσο φοβόμουν. Κατ'αρχήν η θερμοκρασία ήταν χαμηλότερη από πέρυσι και κατά δεύτερον τόσο το απόγευμα όπου πήγαμε απευθείας στον Tiesto όσο και την επομένη που πήγαμε στο αεροδρόμιο κατευθείαν δεν θα το φορούσα έτσι και αλλιώς. Το πρωϊ κάναμε το κύκλο των άνω ξενοδοχείων του Las Vegas Strip. Πιο ενδιαφέρον ήταν το Circus Circus, αν και τίγκα στα παιδάκια φυσικά. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, φάγαμε στο μπουφέ αν και θα προτιμούσα κάτι το πιο ελαφρύ για μεσημέρι και πέσαμε. Το πρωϊ, με το να έχω φάει λίγο για δείπνο την Παρασκευή καθότι περίμενα όλο το απόγευμα στο αεροδρόμιο και να ελάχιστον πρωϊνό ήμουν πολύ λεπτός στην όψη. Ξαναείδα την λεπτή φάση μου για πρώτη φορά μετά από το ταξίδι στην Ελλάδα τον Νοέμβριο, και ναι μεν έχω χάσει λίπος αλλά έχω ακόμη μία στρώση λίπος που πρέπει να κάψω. Με το μπουφέ όμως έφαγα πολύ όπως πάντα αν και όχι στο περυσινό σημείο όπου ήθελα βοήθεια για να γυρίσω στο δωμάτιο. Πάντως όταν πέρασαν οι τρεις ώρες ανεβήκαμε στην ενήλικη πισίνα του ξενοδοχείου όπου εν τέλει κολυμπήσαμε. Ή μάλλον εγώ κολύμπησα διότι αυτό που έκανε ήταν να περπατάει σαν στρουθοκάμηλος στο νερό, φαίνονταν σαν να κολυμπά αλλά στην πραγματικότητα περπατούσε. Τον λυπήθηκα παρά κάτι άλλο. Μετά έβγαλα φωτογραφίες με την φοβερή θέα του 25ου ορόφου. Καθότι ακριβώς είχα φάει πολύ είχα φουσκωμένη κοιλία αντι για φουσκωμένους μύες αλλά χαλάλι. Μετά κατεβήκαμε και του είπα ότι θα πάμε κατευθείαν στον Tiesto διότι το να γυρίσουμε και να αλλάξουμε έπερνε πολύ ώρα. Βλέπεις οι τζαμπατζήδες θα έπρεπε να είμαστε σε 3 1/2 ώρες στην είσοδο, στις 10.15. Αλλέ ρετούρ ακόμα και με το monorail για το Hakassan που βρίσκεται στο MGM Grand είναι τουλάχιστον μία ώρα από το ξενοδοχείο, και η μάλλον σχετικά μικρή βόλτα το πρωϊ πήρε προς τις 2. Δέχτηκε ο συνάδελφος να ντυθεί κατευθείαν καλά.  Πήραμε το Monorail και κατεβήκαμε στο παλάτι του Καίσαρα. Είδαμε εκείνη την πλευρά των καζίνο, εντυπωσιάστηκε όπως εκ των υστέρων μου είπε από το Παλάτι και το εμπορικό του κέντρο και από το Bellagio. Χάθηκα στην διαδρομή κάπου στο Aria αλλά βγήκα στο Strip και εν τέλει φτάσαμε με το καλό στο MGM Grand μία ώρα νωρίτερα. Αφότου κατοπτεύσαμε τον χώρο, πήγαμε και δειπνήσαμε σε εστιατόρειο κανονικό. Όπως του είπα σε εκείνη την φάση θα προτιμούσα να είχα φάει μεσημεριανό και δείπνο ανάποδα. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως, όλη την ημέρα το παιδί έκανε ότι του είπα, δεν πρόκειται να έχει φίλους αν απλά περιμένεις να σε ακολουθούν τυφλά. Φιλία σημαίνει και συμβιβασμός και ότι θα κάνεις και ότι θέλει ο άλλος κατά καιρούς, και σε τελική ανάλυση πολύ καλά λειτουργήσαμε σε αυτό το ταξίδι. Το ότι ψιλοτσαντήστικα που δεν βρήκε την στάση ή ότι θα προτιμούσα να φάω ανάποδα εν τέλει είναι λεπτομέρειες, έχω ταξιδεύσει με άτομα που με έχουν εξαγριώσει, και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τον περυσινό συνάδελφο. Και με τον περυσινό πήγα πολύ καλά στο ταξίδι αυτό. Μετά από το δείπνο γυρίσαμε δίπλά στο MGM για το κύριο αξιοθέατο του ταξιδιού: έξοδο στο club Hakassan με βασικό καλλιτέχνη τον DJ Tiesto.

Φτάνουμε στο ξενοδοχείο 10.05, 10 λεπτά πριν την ορισμένη ώρα και η ουρά για guest list ήταν τεράστια. Ο συνάδελφος την υπολόγισε στα 500 άτομα, κάτι που το πιστεύω. Πιθανόν να ήταν και παραπάνω. Όπως είδε την επομένη στο ίντερνετ το κλαμπ χωράει 7.500 άτομα, αλλά σε εκείνη την φάση δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι θα χωρούσαμε να μπούμε τόσοι τζαμπατζήδες, και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί το μαγαζί μας βάζει τζάμπα. Φτάσαμε με το καλό στην είσοδο: πρώτα μία κοπέλα μας έλεγξε στην λίστα, και μας στάμπαρε και μου έδωσε ένα χαρτάκι, μετά μας είδαν τον χαρτάκι και ταυτότητα και μας ξαναστάμπαραν και μετά φτάσαμε στο ταμείο όπου μαε έδωσαν μηδενική απόδειξη εισόδου. Καθότι τζαμπατζήδες μας είπαν να ανεβούμε στο κλαμπ, το οποίο είναι στον τρίτο όροφο με τα πόδια αντί με το ασανσέρ. Ανεβήκαμε και μετά βρήκαμε μία ωραία γωνία και καθίσαμε: Η πίστα ήταν γεμάτη, ούτε που προσπάθησα καν. Πρώτο βγήκε το DJ Kazmo, μετα οι Loud Luxury και στο τέλος στος 1.30 ο Tiesto. Κατά την διάρκεια της νύχτας κοπέλες με ταμπέλες, υπάλληλοι του ξενοδοχείου, έβγαιναν και έκαναν πορεία. Οι ταμπέλες έλεγαν διάφορα, πχ Χρόνια Πολλά ή το όνομα του DJ. Από πίσω τους ήταν άνδρες τυμπανιστές. Αυτό το είχα δει και πέρυσι στο κλαμπ με τον Diplo, αλλά ποτέ δεν το έχω δει εκτός Λας Βέγκας. Και οι δυο πιο πριν ήταν καλοί, αλλά ο Tiesto ήταν φοβερός. Έπαιξε το πιο καλό mix που έχω πάει σε όλη την ζωή μου. Ο συνάδελφος ο οποίος ήταν πιο κουρασμένος έφυγε προς τις 2.15, εγώ προς τις 3.10 όταν πλέον ο Tiesto το γύρισε σε ποιο πειραματική μουσική και επίσης με ενοχλούσε και το μάτι από τους φακούς (δεν τους φοράω συνήθως τόσες ώρες), και το πόδι όπου στραβοπάτησα και η πλάτη. Στις 4 έφτασα στο ξενοδοχείο αλλά ανέβασα πριν κοιμηθώ βίντεο και εικόνες για όσους δεν είχαν την τύχη να είναι μαζί μου ή να έχουν δει ποτέ Tiesto ζωντανά

Την επομένη σηκώθηκα λίγο πριν τις 10, και ναι μεν ήμουν άυπνος αλλά δεν πείραξε τόσο λόγο του ότι δεν σηκώθηκα στις 7 ως συνήθως. Κάναμε check out, κατεβήκαμε στα κάτω χαμηλά ξενοδοχεία που δεν είχα δει πέρυσι, έφαγα εκεί σάντουιτς αλλά μετά συνέχισα να πεινάω και έφαγα στο αεροδρόμιο. Είναι το ίδιο πρόβλημα που είχα όταν είχα πάει στον φίλο μου στο Πόρτλαντ: Μετά από μία ημέρα με πολύ περπάτημα, στην περιπτωσή αυτή μάλιστα είχε και ώρες χορό, έχω σοβαρό έλλειμα ενέργειας και πεινάω πολύ. Και οι δύο πετάξαμε για Φρέσνο, ήταν πολύ φτηνότερο από Σαν Φρανσίσκο. Φτάσαμε στο σπίτι μου, και αφού αφησα τα πράγματά μου τον πήγα για φαϊ διότι και αυτός πείνασε και μετά από δύο σούπερ μάρκετ, ωστε και να κάνω ψώνια και να περάσει η ώρα, τον πήγα στο λεωφορείο του. Γενικά ήμουν πτώμα την Κυριακή. Την επομένη, όταν ξύπνησα, είδα ότι καθότι κατάφερα να συγκρατήσω κάπως το φαϊ την Κυριακή, είχε εμφανιστεί νέος κοιλιακός μυς στο σώμα μου. Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά σε αυτό ταξίδι, και όταν τον ρώτησα μου είπε ότι τον κούρασα μεν με την πολύ σωματική εργασία (οι βόλτες και το κλαμπ) αλλά και αυτός πέρασε πολύ καλά. Του είχα πει ότι είμαι πρόθυμος να κάνω το ταξίδι αυτό μία φορά τον μήνα, αν και στην κουβέντα που κάναμε την Κυριακή μου απέδειξε ότι όντως είναι σχετικό: στους γονείς πηγαίνω μία φορά την μήνα και με κουράζει, πόσο μάλλον κάτι το πιο εντατικό. Πάντως αν θέλει κανένας άλλος φίλος ευχαρίστως ξαναπάω στο Λας Βέγκας. Ελπίζω πάλι να χάσω λίγος βάρος από την διαδικασία.

Βράζοντας στο ζουμί μου στο Φρέσνο

Υπάρχει ένα ανέκδοτο ότι μία φορά ένας σε έναν ουρανοξύστη πάτησε το κουμπί της καθόδου. Το ασανσέρ κατέβαινε επί πολύ μακρόν και σταμάτησε σε ένα επίπεδο όπου ήταν γεμάτο φωτιές, κόσμος έβραζε σε λίμνες λάβας και στην είσοδο ήταν ένας κόκκινος τύπος με κέρατα. Τον ρωτάει ο άνθρωπος στο ασανσέρ, συγνώμη, είμαι στο Φρέσνο; Όχι του απαντάει, εδώ είναι η Κόλαση, το Φρέσνο είναι ένα επίπεδο χαμηλότερα. Κάπως έτσι όλοι βράζουμε στο ζουμί μας αυτή την εποχή. Κινούμε ανάμεσα στην δουλειά όπου τουλάχιστον είμαι στον κλιματισμό, στο σπίτι όπου σήμερα το απόγευμα το άνοιξα για να κοιμηθώ καθόλου, είχε τόση ζέστη και στο γυμναστήριο όπου οι άστεγοι έκλεψαν το κλιματιστικό. Η προοπτική είναι ότι την Παρασκευή θα πάω στο Λας Βέγκας όπου έχει μάλλον πιο πολύ ζέστη, δεν το κοίταξα. Το Σαββατοκύριακο βοήθησα να κάνουμε μερικές χιλιάδες μπούτια αρνί για το φεστιβάλ. Αύριο θα βοηθήσω με τον μπακλαβά. Την Πέμπτη έχουμε συνάντηση του τοπικού Κρητικού κλάμπ, με αποτέλεσμα να φοβάμαι ότι σήμερα είναι η τελευταία φορά που θα πάω γυμναστήριο. Αν όμως γυμναστώ μόνο Δευτέρα και Τρίτη, πως θα χορέψω την Παρασκευή στο Λας Βέγκας, εφόσον φυσικά δεν καταρρεύσω από την κούραση όταν φτάσω Λας Βέγκας όπως πέρυσι; Αν κάτι έμαθα στο Ράλεϋ, για να μπορέσω να χορέψω την Παρασκευή από ώρες πρέπει να έχω γυμναστεί δύο φορές την προηγούμενη εβδομάδα και η μία εξ'αυτών να είναι Τετάρτη ή Πέμπτη. Στο Ράλεϋ περισσότερο κολυμπούσα παρα γυμναζόμουν και αραιά μάλιστα, αλλά το έμαθα. Θα φέρω μεθαύριο ρούχα γυμναστικής και μαγιό για να πάω μετά την συνάντηση γυμναστήριο. Πέμπτη βράδυ έχει την σειρά που βλέπω (και μάλλον θα χάσω), Παρασκευή ξεκινά για φέτος άλλη σειρά που είδα τις προηγούμενες τρεις χρονιές και μέσα σε όλα έχουμε δωρεάν Epix όλη αυτή την εβδομάδα. Όταν είμαι εκτός είναι που έχει δωρεάν καλή τηλεόραση. Σταδιακά θα πέσει η θερμοκρασία, αν και θα είμαι τυχερός αν γίνει αυτό τον μήνα. Προς το παρόν, απλά θα βράζω.

Στο σπίτι των γονιών χωρίς τους γονείς

Οι γονείς ήθελαν να περάσω σε κάποια φάση από το σπίτι τους διότι περίμεναν επιστολές που δεν τους είχαν έρθει πριν φύγουν για Ελλάδα. Πέρυσι και πρόπερσι είχα πάει στο σπίτι τους καλοκαίρι για ένα μικρό χρονικό διάστημα, το ίδιο εν τέλει έκανα και φέτος. Το να πηγαίνω στο σπίτι τους δεν σημαίνει ότι έχω και πολύ ιδιωτικότητα: όπως μου είπε η μάνα μου πέρυσι όταν είχα πάει με τον συμφοιτητή μου χάρηκαν οι γειτόνισσες διότι δεν κάναμε φασαρία. Παρασκευή μετά από μία ξάπλα πήρα το αμάξι και έφτασα προς τις 10-11. Δεν είχα να δω τηλεόραση σειρά (δεν παίζει κάτι το καλοκαίρι) και έτσι έπεσα σχετικά νωρίς. Το πρωϊ πήγα στον πάνω γείτονα και πήρα τα γράμματα. Είχε επισκέπτες, μάλλον τα εγγόνια του. Μίλησα με τους γονείς και έβαλα τα σημαντικά σε επιστολή και πήγα στο ταχυδρομείο. Μετά μίλησα με τον φίλο που θα πάω Λας Βέγκας και ήρθε στο Walnut Creek. Απεδείχθει ότι δεν ήξερε που είναι σε σχέση με το σπίτι του. Πήγαμε σε ένα μοδάτο εστιατόρειο, η τιμές έδειχναν καλές αλλά εν τέλει οι μερίδες ήταν μικρές! Πρώτη φορά μας συνέβει Αμερική, αλλά τουλάχιστον μας το είπε ο σερβιτόρο αφότου καθίσαμε. Ούτε εγώ ούτε αυτός χόρτασε και έτσι των πήγα στο Sungate και μετά από βόλτα στα μαγαζία φάγαμε δείπνο στο ίδιο κινέζικο μπουφέ που είχα φάει πέρυσι με τον συμφοιτητή μου. Μετά τον πήγα στο σταθμό του τραίνου και πήγα σπίτι. Πήρα τηλεφωνο την Κυπρία φίλη των γονέων και με προσκάλεσε επι τόπου να έρθω για δείπνο με την κόρη της, την εγγονή της και τα δισέγγονα της που μόλις ήρθαν από Ελλάδα. Δέχτηκα αν και το είπα ότι είχα φάει δείπνο. Καθίσαμε, έφαγα φρούτο και μετά κατεβήκαμε για παγωτό που θέλαν τα παιδιά. Υστερα την πήγα στο σπίτι της και γύρισα στο των γονέων. Την επομένη το πρωϊ πήγαμε μαζί στην εκκλησία, και μετά φάγαμε όλοι πάλι σε εστιατόρειο χορτοφαγικό μπουφέ. Γύρισαμε μετά στο σπίτι, ξάπλωσα, σηκώθηκα και για μια φορά ξεκούραστος ξεκίνησα για το σπίτι μου. Έλα όμως που στο Altamont Pass είχε πιάσει πυρκαγιά δίπλα από τον δρόμο και το κατεβήκαμε καροτσάκι. Σταμάτησα μετά και για καύσιμα και για φαϊ, και εν τέλει έφτασα στο δικό μου σπίτι κουρασμένος. Αν για κάτι έβγαλα συμπέρασμα από αυτό το ταξίδι είναι ότι όντως πλέον κοιμάμαι 7 ώρες, αλλά το αγαπημένο μου ωράριο είναι 1.15 με 8.15. Αποτέλεσμα πάω στην δουλειά με έλλειμα ύπνου. Σε δύο εβδομάδες πάω Λας Βέγκας, αλλά προς το παρόν θα ξεκουραστώ σπίτι.

Έξοδος από την Κεντρική Κοιλάδα

Τον Μάιο βγήκα από την Κεντρική Κοιλάδα κάπου τρεις φορές σε ένα μήνα: δύο πηγαίνοντας στο Vandenberg και μία στην παραλία με τους γονείς όπου πέσαμε σε ομίχλη. Το να οδηγώ δεν είναι και η πιο αγαπημένη διαδικασία για μένα, και έτσι μετά ήθελα να μείνω στο Φρέσνο και να μην περιφέρομαι, τουλάχιστον πιο μακρυά από το Κλόβις. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα και κάτι που να στείλει εκτός συν το ότι νήστευα τον Ιούνιο, με αποτέλεσμα να μην έχω σταδιακά πολύ διάθεση. Η ανάκαμψη δεν μου έρχεται με το που τελειώνω την νηστεία, πάντα θέλει ένα διάστημα ιδίως όταν δουλεύω. Χτες 4η Ιουλίου πραγματικά δεν είχα πολύ κουράγιο να κάνω το οτιδήποτε, πήγα το πρωϊ στο γυμναστήριο και μετά δεν ήθελα καθόλου να σηκωθώ από το κρεββάτι μου. Ωστόσο βγήκα τόσο για ψώνια όσο και ανέβηκα στο Barnes and Noble's παρά την ζέστη. Το βράδυ πήγα στο στάδιο απέξω για να δω τα πυροτεχνήματα. Γύρισα, έπεσα, σηκώθηκα και ένιωθα στην δουλειά κουρασμένος. Σημερα είχε ArtHop και έτσι γυρνώντας πήρα φαϊ και έφαγα. Έπεσα και όταν ξύπνησα ένιωθα και ξεκούραστος και είχε πέσει συννεφιά με αποτέλεσμα ο καιρός να είναι πιο ευχάριστος. Είδα την γιορτή, γυμνάστηκα και πλέον βλέπω θετικά το Σαββατοκύριακο. Αυριο θα πάω στο σπίτι των γονιών, και σε δύο εβδομάδες θα πάω Λας Βέγκας. Η περίοδός μου στην κοιλάδα μάλλον πέρασε. Τουλάχιστον θα βγω από την ρουτίνα, αν θα καταφέρω να χάσω κανένα γραμμάριο, άλλο ερώτημα.

Μέσον του θέρους

Όπως συνειδητοποίησα στο Blacksburg το καλοκαίρι ορίζεται από τρεις διακοπές: η αρχή του είναι Memorial Day, το μέσον του 4η Ιουλίου και το τέλος του Labor Day. Πλησιάζουμε το μέσον, είναι την Τετάρτη. Το ευχάριστο είναι ότι έχει τελειώσει η νηστεία των Αποστόλων. Βέβαια ερώτημα είναι τι και πώς έχασα. Ως προς την δουλειά τίποτα το φοβερό, έπεσε ο network server του δήμου και λίγο τρέξαμε, αλλά ήταν περισσότερο δουλειά άλλου τμήματος του δήμου. Η δική μου δουλειά ήταν να φροντίσω μία από τις συσκευές. Την Δευτέρα βοήθησα στην εκκλησία, αλλά την Τρίτη όχι, το έλλειμα ύπνου με εμπόδισε. Πήγα στο γυμναστήριο Τρίτη ως Πέμπτη, κάπως έφερα πίσω τον ύπνο αλλά όχι αρκετά. Την Παρασκευή είχα πρόθεση να την πέσω πριν από το βραδυνό, καθότι είχα το Foam Wonderland, αλλά σοβαρό ύπνο ούτε που κατάφερα. Έβλεπα βιντεάκια αντί να κοιμάμαι. Σηκώθηκα, έκανα λίγα ψώνια και μετά πήγα στο στάδιο. Καθότι προβλέπονταν να μας ψεκάσει ο αφρός ήταν αρκετός κόσμος με μαγιό ή χωρίς μπλούζα καν και είδα ότι μάλλον έχω αρκετή δουλειά. Δεν μου άρεσε όσο πέρυσι, με εξαίρεση τον τελευταίο dj το μόνο που έπαιζε ήταν Drum and Bass. Επίσης πέρυσι αν δεν σου άρεσε το ένα stage πήγαινες στα άλλα δύο, φέτος είχε μόνο 1 και έτσι είχες υποχρέωση. Μεσα σε όλα είχα πονοκέφαλο λόγο αϋπνιας, δεν με σήκωνε η μουσική να χορέψω τόσο διότι δεν μου άρεσε και μέσα σε όλα με πονούσε και η πλάτη. Πίστευα ότι θα μπορούσα να βγω να χορέψω στο τέλος νηστείας, έστω και αν την Παρασκευή δεν είχα τόσο νηστέψει διότι έφερε συνάδελφος donuts και διότι τα ψεύτικα λουκάνικα είχα γάλα και αυγό μέσα. Απεδείχθει λάθος, πιο καλά θα ήταν Σάββατο ιδίως αφότου αύριο ο ιερέας μας θα απουσιάζει και δεν θα έχουμε λειτουργία. Πάντως κάθισα ως τις 2, εν αντιθέσει με πέρυσι, και γύρισα σπίτι. Ηπια μόνο ένισχυμενο χυμο παρά την πείνα και εν τέλει την έπεσα.
Δεν κοιμήθηκα τόσο καλά ούτε τόσες ώρες. Το πρωϊ πήγα και κουρεύτηκα και μετά, χωρίς πάλι να έχω φάει σοβαρά (μόνο πρωϊνο έστω και είχε γάλα) πήγα στην πισίνα. Η "καλή" ζυγαριά με έβγαλε 208 πριν και 214 μετά, παρότι δεν ήπια καν νερό και χρησιμοποίησα την τουαλέτα. Η κανονική με έβγαλε κάπου στα 212, έλαχιστα λιγότερο από την προηγούμενη εβδομάδα ή μάλλον όσο ζύγιζαν οι τρίχες που κουρεύτηκα. Είδα παραπάνω γραμμώσεις αλλά ως εκεί, σε καμία περίπτωση δεν ήμουν σαν τους χτεσινοβραδυνούς. Πρέπει να χάσω και άλλο βάρος, και φυσικά δεν ξέρω πια πως. Πρέπει να πω ότι εν αντιθέσει με τις άλλες φορές δεν ένιωσα τόσο στέρηση αλλά η μόνιμη νηστεία εώς ότου φτάσω στο βάρος δεν είναι πραγματική λύση. Σήμερα και πάλι, παρά το κανονικό φαϊ δεν είχα πολύ κουράγιο, η ανάκαμψη από νηστεία θέλει ένα μικρό διάστημα, εξού και σήμερα δεν έχω βγει έξοδο. Ανέβηκα εν τέλει επάνω και, μου είπε ο εκτιμητής ότι είναι στο νοσοκομείο. Ετσι για πρώτη φορά στην Αμερική επισκεύθηκα άτομο σε νοσοκομείο. Ο 75χρονος κύριος αποδεδειγμένα έχει στο μυαλό του την Αμερική προ δεκαετιών αλλά είχε και ένα δίκιο: δεν έχω την παραμικρή ιδέα πως να γνωρίσω κοπέλες. Ναι, δεν είναι καθόλου ευχάριστο που θα πάω στο Las Vegas με ανδρική παρέα, ούτε εκεί έχω καμία ιδέα πως θα γνωρίσω γυναικεία. Η πιο καλή πιθανότητα είναι στην πισίνα εκεί, και πάλι μου είναι πολύ δύσκολο να μιλήσω με αγνώστους, αν μου ήταν εύκολο δεν θα σπούδαζα τηλεπισκόπιση. Τα άλλα που προσπαθώ δεν βγάζουν καλό αποτέλεσμα: στο tinder βγήκε μία Δανέζα η οποία μου είπε ότι έχει 11 χρονη κόρη. Στο OkCupid μία με βρήκε ενδιαφέρον αλλά είναι άθεη και δεν της αρέσει μάλλον ότι είμαι πιστός. Χτες το βράδυ δεν μου μίλησε καμία, ή μάλλον μου μίλησε μία που είχε γκόμενο εκεί διότι νόμιζε ότι την έβλεπα ή κάτι τέτοιο κατάλαβα, δεν μπορούσα να την ακούσω επειδή ήταν ανοιχτή η μουσική. Σήμερα δεν είχα κουράγιο να βγω καθόλου μετά το νοσοκομείο, όχι πως πριν είχα πολύ. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Ιστορικά ο τρόπος που λειτούργησε είναι αν 3ο άτομο με σύστησε με το άτομο, που αυτή την στιγμή σε αυτό το μέρος φαίνεται απίθανο, διότι δεν ξέρω πολλούς συνομιλήκους. Το άλλο Σαββατοκύριακο θα απουσιάζω στο σπίτι των γονιών να τους κάνω δουλειές. Πέραν τούτων, απλά δεν είμαι αισιόδοξος

Ασχολούμενος με το αυτοκίνητο

Το αμάξι μου ήταν έτοιμο την Πέμπτη. Το άλλο μέρος δεν δέχτηκε την ευθύνη του και εν τέλει ασχολήθηκα με την ασφαλιστική, την αστυνομία και γενικά ανακοτωσούρα εώς χθες όλη μέρα. Μετά την Κυριακή έπιασα τα 10.000 μίλια στο αυτοκίνητο, και έτσι τηλεφώνησα χτες και πήγα σήμερα το αυτοκίνητο για σέρβις. Είναι τέτοιες εβδομάδες που θέλω να το πετάξω στον γκρεμό. Μετά φυσικά θυμάμαι την προηγούμενη εβδομάδα όπου ήμουν παγιδευμένος στον σπίτι. Δυστυχώς οι επιθυμίες μου και η πραγματικότητα δεν συμβαδίζουν πάντοτε. Έτσι όμως είναι η ζωή όλων. Η πιο καλή είδηση μου ήρθε το πρωϊ του Σαββάτου. Πήγα στο γυμναστήριο και η κανονική ζυγαριά με έβγαλε 212 λίβρες, ή έστω 212,9 το οποίο είναι βάρος που η συγκεκριμένη ζυγαριά δεν μου είχε βγάλει ποτέ. Η "καλή" ζυγαριά με έβγαλε πιο βαρύ αλλά γι'αυτό την λέω και καλή, κολλάει κατά καιρούς και άλλοτε με βγάζει ελαφρύτερο και άλλοτε βαρύτερο. Η κανονική είναι πιο αξιόπιστη. Πλέον ξέρω το βάρος μου και μπορώ να το εκτιμήσω τόσο στο Λας Βέγκας όσο και στην Ελλάδα, σίγουρα πάνω από 200 λίβρες αν όχι 210 αλλά με πιο ορατούς μύες από πέρυσι. Ωστόσο το στομάχι θα συνεχίσει να έχει μεγαλύτερη περίμετρο από το στήθος. Του χρόνου το καλοκαίρι, όπου θα είμαι 39 ετών σχεδόν 40, τέλος πάντων. Πήγα χτες και βοήθησα στο φεστιβάλ αλλά όχι σήμερα. Ο ύπνος συνεχίζει να είναι το βασικότερο εμπόδιο, συν πλέον το γυμναστήριο. Πρέπει να μαζέψω ύπνο μέσα στην εβδομάδα αλλιώς δεν θα τα καταφέρω στην εκδήλωση της Παρασκευής. Με άλλο λόγια η ρουτίνα και βαρεμάρα συνεχίζεται

Παγιδευμένος στο σπίτι μου

Αυτή την εβδομάδα ανέκαμψα από την πολλή δουλειά που είχε πέσεις τις προηγούμενες τέσσερεις. Ωστόσο πάντα στο μυαλό μου ήταν το αυτοκίνητο. Την Τετάρτη πήγα στην εκκλησία και βοήθησα με τις τυρόπιτες για το φεστιβάλ. Πέμπτη, παρότι ΑΧΕΠΑ, κατάφερα να πάω στο γυμναστήριο. Χτες πήγα επίσης στο γυμναστήριο και κολύμπησα. Επίσης κατάφερα να πάω και στο σούπερ μάρκετ, αν και αυτό που είναι στην Τσάιναταουν, όχι μακρύτερο. Το πρωϊ σηκώθηκα μετά από αρκετό ύπνο και ύστερα πέρασα μία ώρα κυρίως στο ίντερνετ. Εν συνεχεία πήγα το αμάξι στο ραντεβού στο συνεργείο. Το είδε και ο υπάλληλος της ασφαλιστικής και ο τεχνικός και μου έβγαλε μία εκτίμηση. Το θέμα είναι όμως ότι ο λογαριασμός μου ήρθε σε εμένα, ή έστω το κομμάτι που δεν καλύπτει η ασφάλιση, όχι σε αυτόν που μου τράκαρε. Μίλησα και με τον πατέρα μου και με βλέπω να κάνω κάποιο ακόμη τηλεφώνημα να δω αν θα κάνει τίποτα η ασφαλιστική, αλλά από Δευτέρα. Πήρα μετά τα πόδια, βγήκα στην Blackstone μέρα μεσημέρι και πήρα το λεωφορείο. Αποτέλεσμα όμως είναι ότι είμαι παγιδευμένος στο σπίτι. Ναι, μπορώ να βγω να περπατήσω εκτός, και ήδη το έκανα 4 φορές. Αλλά δεν μπορώ να ανέβω στα μαγαζιά να κάνω ψώνια. Το θέμα είναι όμως και το τί άραγε θα ψώνιζα. Η λογική λέει φαϊ, αλλά σε αυτή την φάση έχω αρκετές εφεδρείες στο ψυγείο και το ντουλάπι να μου φτάσει εώς την Παρασκευή όπου προβλέπεται το αμάξι να είναι έτοιμο. Ήδη εκμεταλλεύτηκα την αναγκαστική παραμονή μου για να μαγειρέψω κάτι το οποίο δεν θα μπορούσα αν ήμουν όλη μέρα εκτός. Στην δουλειά πάει έτσι και αλλιώς με τα πόδια, συνεπώς αυτό που με πειράζει είναι ότι δεν μπορώ να πάω στο γυμναστήριο και την εκκλησία. Αύριο έχω μάλλον κανονίσει, αλλά για το φεστιβάλ απλά δεν έχω μέσον. Υπάρχει λεωφορείο για το γυμναστήριο. Τώρα το Σαββατοκύριακό συνήθως απλά κολυμπάω παρά σηκώνω βάρη, και η πισίνα επισήμως είναι κλειστή μέχρι να έρθει το υγειονομικό, έστω και αν με άφησα ιδία ευθήνη να κολυμπήσω χτες. Τις καθημερινές όμως θέλω να σηκώνω βάρη για να χάσω και κανένα γραμμάριο. Βλέπω στον καθρέπτη να εμφανίζονται στα αχνά νέοι μύες, άσχετα αν είναι τόσο αχνά ώστε μάλλον θέλει LiDAR για να τους δούνε άλλοι. Την Δευτέρα μάλλον θα μείνω σπίτι, ίσως και να βοηθήσει και με τον πόνο στην πλάτη. Τρίτη όμως, όπου δεν έχει τηλεόραση, με βλέπω να παίρνω το λεωφορείο για να ανέβω να γυμναστώ. Πάντως βγήκα και στο Lowell βόλτα, και αν δεν ήταν για το πόσο χάλια είναι η συνοικία αυτή δεν είμαι τόσο τρελές οι αποστάσεις. Σε 40 λεπτά πιστεύω (δεν το δοκίμασα ως εκεί) είμαι στην Olive Avenue. Τέτοια εποχή όμως την ημέρα η ζέστη είναι δύσκολη, ενώ την νύχτα δεν θες να είσαι εκτός σε εκείνα τα μέρη. Πάντως η φάση μου θύμισε το Montpellier, όταν έβγαινα έξω και περπατούσε στις συνοικίες, ελπίζοντας ότι θα έπεφτα σε καμία Κυπρία φίλη. Αραγε ο Κύπριος φίλος μου τι να κάνει; Οι κορούες έχω μία καποια ιδέα, βλέπω στο facebook. Τέλος πάντων, ο ήλιος έπεσε και μάλλον με βλέπω να μην αργοπορώ άλλο σπίτι. Τουλάχιστον στην συνοικία μου δεν φοβάμαι να περπατήσω, αλλού φοβάμαι.

Επισκέπτης στο σπίτι

Έρχεται η Παρασκευή, εγώ σε μάλλον κακή κατάσταση λόγω του ότι με την απογραφή πράγματα που κάνω στην δουλειά online τα κάνω στο σπίτι με αποτέλεσμα να κοιμάμαι λιγότερο. Πάντως τουλάχιστον την Παρασκευή τελείωσα επιτέλους με το πρώτο μέρος της απογραφής, και έτσι δεν είχα ουρές για το σπίτι. Τώρα γυρνόντας το απόγευμα σκέφτηκα κάτι σχετικό με την απογραφή, το οποίο διερεύνησα τις τελευταίες δύο ημέρες. Τέλος πάντων την Παρασκευή θα μου ερχόνταν μουσαφίρης για το Σαββατοκύριακο. Γυρνάω σπίτι, τρώω και κοιμάμαι. Ξυπνάω και βλέπω ότι με είχε πάρει και μου είχε αφήσει μύνημα (το κινητό το έχω σε σίγαση το απόγευμα λόγω των πολλών διαφημιστικών κλήσεων) ότι έχασε το λεωφορείο αλλά θα έρθει το πρωϊ του Σαββάτου. Τον πήρα τηλέφωνο: η ιστοσελίδα που έκλεισε λεωφορείου του έλεγε 6:30 αλλά το λεωφορείο ήταν στις 6. Αυτό παθαίνεις αν δεν κλήσεις απευθείας από την εταιρεία. Το βράδυ ήμουν ανήσυχος, ξύπνησα εν τω μέσω της νυκτός και είδα τηλεόραση από το άγχος της πρωϊνής έγερσης για να τον πάρω. Πάντως σηκώθηκα και πήγα στο σημείο του λεωφορείου και τον πήρα. Τον έφερα σπίτι και μου είπε ότι πεινούσε. Τον έβγαλα βόλτα στην Fulton και φάγαμε εν τέλει στο καζίνο. Μετά γυρίσαμε σπίτι, εγώ ξάπλωσα, αυτός δούλευε στην δουλειά και την διατριβή του και μετά πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα. Αφότου γύρισα τον ανέβασα στο Woodward Park και ύστερα κατέβηκα River Park για να αγοράσω παππούτσια. Απεδείχθει ότι ήξερε πολλά για παππούτσια. Μετά φάγαμε εκεί σε Ιταλικό και ύστερα γυρίσαμε σπίτι. Εγώ το βράδυ βγήκα στο νυχτερινό event, ο φίλος έμεινε σπίτι και δούλευε. Κάναμε πάντως πιο πριν κουβέντα και βγάλαμε κατ'αρχήν συμφωνία να πάμε Las Vegas τον Ιούλιο. Πάντως και οι δύο είπαμε ότι καλύτερα να μην κλείσουμε επί τόπου και να περιμένουμε το πρωϊ. Στο κλαμπ χόρεψα επί τρεις ώρες, αναγνώρισα κόσμο από το γυμναστήριο και μετά γύρισα σπίτι. Καλή η μουσική, θα την περιέγραφα ως χαρούμενη trance.

Την επομένη δεν πήγα εκκλησία διότι σηκώθηκα αργά. Δεν είχα βάλει ξυπνητήρι μετά το άγχος με τον ύπνο. Ο φίλος είχε ήδη σηκωθεί και έτσι κοιτάξαμε για το Λας Βέγκας. Συμφωνήσαμε για τις ημέρες και βγάλαμε και αεροπορικά εισιτήρια. Μετά φάγαμε μεσημεριανό στο Κινέζικο της γωνίας μου. Κατεβήκαμε αργότερα στο σούπερ μάρκετ όπου πήρα φρούτα αν και αυτός δεν πήρε, τον ταϊζει η Google όπου κάνει πρακτική. Μετά τον πήγα Old Town Clovis όπου ήπιαμε καφέ. Ακολύθησε σπίτι, μάζεψε τα πράγματά του και τον πήγα στη στάση του λεωφορείου. Αφότου τον άφησα όταν ήρθε το λεωφορείο πήγα στο σούπερ μάρκετ δίπλα και μου τράκαραν το πίσω φτερό ενώ ήμουν στο μαγαζί. Κάποιος μου άφησε και σημείωμα στο παρμπρίζ. Γύρισα σπίτι, έκανα δήλωση στην ασφαλιστική και τώρα θα πάω το Σάββατο το αμάξι σε συνεργείο. Αν δεν ήταν για την ατυχία στο τέλος θα έλεγα ότι πήγε καλά και βγήκα ευχαριστημένος από την επίσκεψη. Το αμάξι τσουλάει, δεν υπάρχει θέμα. Απλά παρά την νηστεία που κάνω μέχρι τέλους δεν βλέπω να κοινωνώ. Δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο το αμάξι να είναι έτοιμο αυθημερόν, και καθότι έχω υψηλο deductible δεν πιστεύω ότι θα καλύψει τίποτα η ασφαλιστική. Βλέπουμε όμως, ο πατέρας μου είπε ότι του είχε συμβεί παρόμοιο και η ασφαλιστική του είχε καλύψει τα πάντα.

Δεύτερη ταινία σε δύο Σαββατοκύριακα

Όταν ήμουν στο Πόρτλαντ είχα βγει με τον συνάδελφο το Σαββατόβραδο. Ο συνάδελφος είχε κάπως τσαντιστεί που δεν μπορούσε να βρει μαγαζί που να παίζει απλά house αλλά μόνο RnB. Σε εκείνη την φάση μου είχε φανεί κάπως υπερβολικό διότι στο μυαλό μου ήταν οι φορές που είχε βγει σε εκδηλώσεις στο Φρέσνο που έπαιζε μουσική που μου άρεσε. Την Παρασκευή χάλασα τον ύπνο μου, με πήρε αργά Πέμπτη βράδυ με αποτέλεσμα να είμαι πτώμα την ημέρα στην δουλειά, και μετά έπεσα στις 6 και σηκώθηκα στις 9 και. Το μυαλό μου ήταν, ας περιμένω να ξημερώσει, δεν καταλάβαινα ότι είναι μέρα. Έτσι καθότι δεν θα είχα ύπνο νωρίς, είπα και βγήκα Tower. Το μαγαζί στο οποίο έβγαινα έχει κλήσει και έτσι βγήκα στο καλό μαγαζί. Παραδόξως δεν είχε πολύ κόσμο να περιμένει, έχω πέσει σε άλλες φορές που είχε ουρά ημιώρου. Μπήκα μέσα, πήρα Long Island Ice Tea, το ήπια αλλά φυσικά φρόντισα να μην κάνω διότι μετά οδηγούσα σπίτι. Η μουσική ήταν χάλια και δεν έπαιζε και κανένα γνωστό τραγούδι. Η διάθεσή μου απλά κατέβαινε συνέχεια. Στο τέλος πέρασα από έναν στενωπό και μάλλον πάτησα κάποια κοπέλα. Ηταν παραδόξως η μόνη ανθρώπινη επαφή που είχα εκείνο το βράδυ. Ο συνάδελφος έχει δίκιο, όταν η μουσική είναι χάλια όλα είναι χάλια. Πέραν τούτων έχει μία φοβερή ζέστη, βγαίνοντας σήμερα από το σινεμά το όχημα έλεγε 112, αν και μετά λίγο ήταν προς τα 106, ήτοι 41 Κελσίου. Δεν μπορώ έκανα κάτι το φοβερό. Την Παρασκευή ο εκτιμητής του νομού πέρασε από το γραφείο μου για βοήθεια με την νέα βάση δεδομένων του δήμου, και τον βοήθησα να ρωτήσει το κατάλληλο άτομο. Πήγαμε μαζί το Σερβικό φεστιβάλ, όπου δεν γνώρισα επακριβώς και κανέναν νέο αλλά μου σύστησε μάλλον συνομίληκούς του Έλληνες, παρά Σέρβους. Αυτή την εβδομάδα ίσως και τελειώσουμε με την πρώτη φάση της απογραφής. Ελπίζω, σε συνδιασμό και με τον ότι θα νηστέψω, να μην βρω το εαυτό μου εξαντλημένο όταν έρθει ο φίλος το Σαββατοκύριακο που έρχεται.

Πρώτη ημέρα του καλοκαιριού

Σήμερα ήταν πραγματικά η πρώτη ημέρα του καλοκαιριού. Όταν ξάπλωσα στο κρεββάτι το απόγευμα ίδρωνα συν όταν πήγα στο γυμναστήριο έλεγε το θερμόμετρο του αυτοκινήτου εξωτερική θερμοκρασία 97 F. Εν αντιθέσει με πέρυσι ξέρω τι έχω να κάνω για να είμαι άνετος. Ωστόσο η υψηλή θερμοκρασία είναι σημερινό φαινόμενο, και ναι μεν θα επανέλθει αλλά δεν ήταν κάτι που αντιμετώπισα το τριήμερο. Την προηγούμενη εβδομάδα είδα σε κάποιες φάσεις αυτό στο οποίο προσβλέπω, τον εαυτό μου λεπτό και γυμνασμένο. Ηταν σε κάποιες φάσεις πριν το μεσημεριανό στην δουλειά. Σάββατο κοιμήθηκα 9 1/2 ώρες και ξύπνησα και έβαλα φαϊ στον φούρνο. Εν τέλει πήγα στο γυμναστήριο, το οποίο δεν είχε καλά νέα, και κολύμπησα. Μετά είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο, αλλά το μόνο που έκανα ήταν να πάω για λίγα ψώνια και περπάτημα. Περισσότερο κάθισα και ξεκουράστηκα. Οι γονείς μου είχαν να πάρουν έναν άνθρωπο από το αεροδρόμιο και εν τέλει το παιδί ενδιαφέρθηκε να με επισκευθεί. Να δούμε αν θα γίνει κάτι κανένα Σαββατοκύριακό τύπου ταξίδι Λας Βέγκας. Φτάνουν οι γονείς στις 2 τα χαράματα, αδειάζουμε το όχημα και μετά ύπνος. Κυριακή δεν κάναμε πολλά αλλά εν τέλει γέμισαν την ημέρα: Το πρωϊ εκκλησία, μετά ξάπλα, μετά οι γονείς είχαν να ετοιμάσουν μία μετάφραση και ύστερα επίσκεψη, δείπνο εκτός και σπίτι. Δευτέρα ήταν το μεγάλο ταξίδι, φέτος στο Morro Bay. Ξυπνήσαμε, και οδηγήσαμε για την παραλία. Είχε λίγη κίνηση στον US 101 αλλά φτάσαμε σε μία λογική ώρα. Ωστοσο όταν αρχίσαμε να κατεβαίνουμε τα παραλιακά βουνά άρχισα να σκοτεινιάζει και να πέφτει η θερμοκρασία. Δεν ήταν όπως στο Point Reyes παιδί που ήθελε βαρύ μπουφάν ενώ πιο πέρα έσκαγε ο τζιτζικας, αλλά ήταν για μακρύ παντελόνι, όχι για το μαγιό το οποίο επίσης είχα φέρει. Οι άλλοι θαμώνες της παραλίας ήταν κυρίως με ρούχα για να προστατευθούν από το κρύο, αν και μία επεδείκνυε το μπικίνι της. Πήγαμε στην πόλη, φάγαμε, περπατήσαμε και ξεκινήσαμε την επιστροφή. Στην μία ώρα είμασταν Atascadero και έδωσα το τιμόνι στον πατέρα διότι ένιωθα κουρασμένος. Ο πατέρας μου οδήγησε εν τέλει στην κίνηση, και όταν φτάσαμε Kettleman το ξαναπήρα το τιμόνι. Πρόλαβα το Supergirl έστω και οριακά, και γενικά χάρηκα που ήρθαν οι γονείς. Σήμερα έφυγαν το πρωϊ διότι είχαν μαθήματα και σε μία εβδομάδα πετάνε Ελλάδα. Εγώ εδώ, και ας δούμε αν κάτι καλό θα προκύψει

Σειρές τέλος, ξεκινά το καλοκαίρι

Από την Μεγάλη Εδβομάδα και μετά, σε συνδιασμό με το ότι εκτός τα περισσότερα Σαββατοκύριακα, δεν είχα καταφέρει να είμαι χωρίς ουρές ως προς τις σειρές και τα βίντεο που έβλεπα. Κατάφερνα να βλέπω τις σειρές μου εώς το βράδυ της Κυριακής τις περισσότερες φορές, αλλά πάντα είχα να δω κάποιο βίντεο από τις συνήθεις πηγές μου, δηλαδή κυρίως διαλέξεις της NASA. Επιτέλους την προηγούμενην Κυριακή τα κατάφερα, αλλά εν συνεχεία βρήκα και άλλα δύο βίντεο να δω. Ήδη έχουν τερματήσεις τρεις σειρές που βλέπω για το καλοκαίρι, πρώτα την Πέμπτη το Arrow, Παρασκευή το Agents of SHIELD, χτες το The Flash και προ ολίγου το Krypton. Ωστόσο κατάφερα να μηδενήσω τις ουρές πριν τελειώσουν αυτές, αν και πρέπει να παραδεχτώ το ότι δεν έχει Daily Show αυτή την εβδομάδα βοήθησε να δω τα βίντεο μεσοβδόμαδα. Ωστόσο κάθε άλλο παρά μπορώ να πω ότι έχω καθαρίσει με τις υποχρεώσεις λόγω αυτή την φορά της δουλειάς. Ασχολούμαι με την απογραφή του 2020, διορθώνοντας διευθύνσεις στην πόλη. Εν αντιθέσει με την Ελλάδα όπου στέλνω άνθρωπο να απογράψει παντού, στην Αμερική στέλνουν ερωτηματολόγια ταχυδρομικά και αν δεν απαντήσουν τότε στέλνουν ανθρώπους στα σπίτια. Είναι πολύ η δουλειά, πέρνει χρόνο και τελικό αποτέλεσμα είναι ότι δεν προλαβαίνω να κάνω την γύρα των ιστοσελίδων μου. Έτσι βλέπω σπίτι ιστοσελίδες που θα έβλεπα στην δουλειά. Αυτό σημαίνει όμως ότι έχω πολύ λιγότερο χρόνο για οτιδήποτε άλλο μετά. Πέραν τούτων είμαι και πολύ κουρασμένος πλέον. Την Κυριακή ούτε που μπορούσα να σηκωθώ από τον καναπέ, και πραγματικά προσβλέπω στο τριήμερο που ξεκινά σε δύο ημέρες. Αρχικα είχα λίγο ενοχληθεί που οι γονείς μου θα αργήσουν να έρθουν στο σπίτι μου επίσκεψη, πλέον όμως χαίρομαι που το Σάββατο θα μπορέσω περισσότερο να καθίσω παρά να τρέχω. Δευτέρα θα πάμε θάλασσα, πέραν τούτων ελάχιστα προς το παρόν προβλέπω. Καιρός να καθίσω. Δεν ξέρω τι πρόκειται να δω, αλλά είμαι βέβαιος ότι όλο και θα βρώ κάτι. Το να είμαι ελεύθερος χωρίς σειρές να δω είναι κάτι που έχει να γίνει από το Φεβρουάριο, χώρια που σε λίγο θα ξεκινήσουν και οι θερινές σειρές. Αν είχα τώρα παρέα να πάω σε διάφορα μέρη ...