Κρυολόγημα

Η αλήθεια είναι τα πρώτα σημάδια εμφανίστηκαν το Σάββατο όταν ξύπνησα και ο λαιμός μου ήταν λίγο ερεθισμένος. Ωστόσο σήμερα δυστυχώς στην δουλειά πέρασα στην φάση όπου φταρνίζομαι συνέχεια. Το κρυολόγημα ήταν τόσο άσχημο ώστε σήμερα δεν πήγα στο γυμναστήριο και μαγείρεψα σούπα για δείπνο. Το ότι δεν πήγα γυμναστήριο δεν μου άρεσε διότι συνεχίζω να θέλω να χάσω βάρος. Πάντως σκέφτηκα ότι το καλύτερα να μην γυμναστώ σήμερα παρά να χάσω την Σαββατιάτικη έξοδο λόγω κρυολογήματος ιδίως όταν έχω αγοράσει το εισιτήριο. Επίσης το κρυολόγημα εξηγεί γιατί χτες ένιωθα τόσο κουρασμένος. Έλπιζω να κοιμηθώ απόψε νωρίτερα αν και καθότι βλέπω ήδη διάλεξη δεν θα είναι πολύ νωρίς. Χτες πάντως δεν είχα διάθεση να ξαπλώσω παρά μόνο πάνω από ώρα μετά την τελευταία διάλεξη, απλά δεν ήθελα να την πέσω. Αύριο όταν έρθουν οι γονείς ελπίζω να περάσω σε ξεκούραση παρά σε κούραση. Προς το παρόν απλά ελπίζω για το καλύτερο.

Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις

Όταν ήταν Labor Day πίεζα τον φίλο που με επισκέφτηκε να κλείσει το εισιτήριο νωρίς διότι αλλιώς πιθανόν να μην με επισκέπτονταν καθόλου. Δυστυχώς στο ανάποδο, το να ανέβω εγώ να το επισκεπτώ για MLK έγινε το ανάποδο: Δεν έκλεισα νωρίς το εισιτήριο απασχολημένος με το γυμναστήριο, τις διαλέξεις και τις πιθανές ιατρικές εξετάσεις για την NASA δεν έβγαλα εισιτήριο όταν ακόμα ήταν στην φτηνή τιμή. Θα μπορούσα να το είχα κλείσει πριν την Ελλάδα αλλά η τιμή ήταν ακριβή, το Δεκέμβριο κατέβηκε. Εν τέλει πλέον κοιτάω για άλλα Σαββατοκύριακα, αλλά το ένα έρχεται στο Φρέσνο ο Morgan Page και το άλλο δεν είναι βέβαιος ότι μπορεί ο φίλος. Πιθανόν εν τέλει να μην ταξιδεύσω. Εισιτήρια κοίταξα να κλείσω όταν πήγα στους γονείς για τα Χριστούγεννά, αλλά το πουλί είχε πλέον πετάξει.

Πέμπτη βράδυ πήγα στο γυμναστήριο και μετά άρχισα την διαδικασία αποχώρησης. Αρχισα να κουβαλάω στο αυτοκίνητο πράγματα, έβαλα πλυντήριο και είδα διάλεξη από την AGU. Παρασκευή εν τέλει μας άφησαν στις 3. Είχα αφήσει το αμάξι κοντά στην δουλειά και έτσι έφυγα κατευθείαν. Κίνηση έπιασα μόνο στον Ι-680 όπου έπεσα σε δυστύχημα. Πρώτη φορά έφτασα στους γονείς χωρίς να έχω φάει σπίτι ή την πορεία, και έτσι τίμησα αυτό που μου μαγείρεψε η μάνα μου. Παρασκευή είδαμε τηλεόραση κυρίως. Σάββατο πήγαμε το πρωϊ για κολύμπι στην πισίνα του συγκροτήματος έπεισα τους γονείς και κατεβήκαμε και είδα το νταραντούρι στο Walnut Creek. Την Κυριακή πήγαμε στην εκκλησία. Απόγευμα έπεισα τους γονείς και κατεβήκαμε στο Oakland όπου ακολουθήσαμε σε έναν βαθμό την διαδρομή που έκανα με τον φίλο μου την Labor Day. Ο λόγος που κατεβήκαμε Oakland ήταν ότι πέρυσι είχαμε πάει San Fransisco και είπα λίγο να διαφοροποιηθούμε. Ανήμερα Χριστούγεννα πήγαμε λειτουργία και μετά γυρίσαμε σπίτι και φάγαμε. Ξάπλωσα και μετά έφυγα. Σε δύο ημέρες θα έρθουν οι γονείς μου για να περάσουμε μαζί την Πρωτοχρονία. Στο σπίτι των γονέων κοιμήθηκα καλά και είδα και τον εαυτό μου πιο λεπτό καθότι δεν έτρωγα όσο στο σπίτι μου. Τώρα που γύρισα όμως και κοιμάμαι λιγότερο και τρώω παραπάνω. Ευτυχώς συνεχίζω με το γυμναστήριο, αν και σε καμία περίπτωση δεν έχει επιστρέψει ο ενθουσιασμός μου.

Δυο και σήμερα...

Έχω φτάσει στην φάση όπου μετράω τις ημέρες που θα τελειώσω την γυμναστική, προσωρινά φυσικά. Όταν γυρίσω από τα Χριστούγεννα θα ξαναπάω γυμναστήριο, απλά όχι τόσο εντατικά. Η καλή διάθεσή μου έχει εξαφανιστεί, πιο πολύ αγγαρεία είναι. Θα προτιμούσα να έμενα σπίτι και να έβλεπα κάποια από τις 24 διαλέξεις που έχω βάλει για να παρακολουθήσω αργότερα αλλά την παλεύω. Σήμερα είχαμε το Χριστουγεννιάτικο Γεύμα στο τμήμα, και έτσι αναγκάστηκα και έσπασα εντελώς την νηστεία το μεσημεριανό διότι απλούστατα δεν είχε απολύτως τίποτα το νηστίσιμο: η σαλάτα είχε dressing, το ρύζι βούτυρα, πατατοσαλάτα με μαγιονέζα, κοτόπουλο, μοσχάρι και τα γλυκά στα οποία φυσικά δεν περιλαμβάνονταν χαλβάς. Το να μην πάω στο γυμναστήριο υπό αυτές τις συνθήκες ήταν αδύνατον. Στο τέλος μάλιστα ζυγίστικα και ήμουν λίγο κάτω από τις 220 λίβρες απέχοντας αρκετά από τις 210. Το έχω πάρει απόφαση, δεν με βλέπω να φτάνω στο επιθυμητό βάρος φέτος αν και θα το προσεγγίσω. Δύο ημέρες είναι εώς ότου φύγω για τους γονείς και μετά με το πέρας της νηστείας η δυσκολία θα είναι να συγκρατηθώ από το να μην φάω αμέσως όλα όσα στερήθηκα. Ωραία όλα τα γλυκά που βλέπω, αλλά αν τα φάω επι τόπου θα ξαναπάρω αμέσως όλα όσα έχασα. Με βλέπω να πηγαίνω γυμναστήριο 26, 27 και 28 αλλά όχι 29 που είναι Παρασκευή και θα έρθουν και οι γονείς σπίτι μου. Θα βγώ Σάββατο βράδυ στην εκδήλωση για την οποία έβγαλα εισιτήριο και ναι μεν μπορεί να το ... πανηγυρίσω ότι έχασα αλλά στην πράξη χωρίς ζυγαριά παίζεται. Σίγουρα θα λεπτύνω το στομάχι μου, αλλά δύσκολα θα χάσω λίπος. Προς το παρόν άλλες δύο ημέρες στο γυμναστήριο εώς ότου το πείραμα των 21 συνεχόμενων ημερών λήξει.

Πάλι με το βάρος

Ολη την εβδομάδα η ζυγαριά ήταν αρκετά ψηλά. Σκέφτηκα όμως ότι αυτό που έφταιγε ήταν ότι ζυγιζόμουν το απόγευμα με αποτέλεσμα να μην έχω μαζέψει το μεσημεριανό εντελώς. Ετσι Σάββατο πρωϊ σηκώνομαι και πηγαίνω στο γυμναστήριο. Γυμνάζομαι και ζυγίζομαι και ... δεν άλλαξε καθόλου το βάρος μου από την προηγούμενη εβδομάδα. Τσαντίστηκα και απογοητεύτηκα. Όλη την προηγούμενη εβδομάδα πήγα στο γυμναστήριο, ακόμα και την Παρασκευή όπου παρά την εξάντλησή μου και πήγα γυμναστήριο και έβαλα καύσιμα και πήγα σούπερ μάρκετ και είδα δύο σειρές στην τηλεόραση. Αναθεμά το λέω, τόσος κόπος δεν οδηγεί πουθενά; Τελος πάντων, βγήκα βόλτα στα μαγαζιά, περπάτησα, έκανα ψώνια, είδα τηλεόραση και γύρισα σπίτι. Το πρωϊ εκκλησία, ύπνος και μετά μίλησα με την αδερφή μου. Μου λέει ότι σημαντικό ζήτημα στην περίπτωσή μου είναι κατακράτηση υγρών. Πιθανόν να έχω χάσει βάρος αλλά να μην φαίνεται λόγω του ότι το σώμα μου κρατάει υγρά, πράγμα λογικό λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι σε αυτή την φάση τρώω κυρίως υδατάνθρακες που φουσκώνουν το στομάχι και φυτικές ίνες. Πάω λοιπόν στο γυμναστήριο, ασκούμε, ζυγίζομαι και σε σχέση με την προηγούμενη εβδομάδα έχω χάσει 1 κιλό. Πλέον βλέπω την κατάσταση πιο αισιόδοξα. Αν καταφέρω να φτάσω στην σχετική αφυδάτωση που είχα στο Las Vegas και κουρέψω το μαλλί μου κοντά έχω φτάσει στο βάρος πρώτο στόχο. Ο καλύτερος τρόπος να χάσω νερό είναι να χορέψω επί μακρός. Έκλεισα εισιτήριο για μία εκδήλωση στο Rainbow Ballroom στις 30 Δεκεμβρίου όπου θα πάω παρότι ή μάλλον επειδή είναι εδώ οι γονείς. Στις 2 το πρωϊ γυρνόντας, αν καταφέρω να μην χλαπακιάσω μετά, θα είμαι πιστεύω σε αυτό το βάρος. Βέβαια μετά το ζήτημα είναι να το κρατήσω και να μην παραφουσκώσω από το πολύ φαϊ των γιορτών. Σε κάθε περίπτωση όμως αν με φωνάξει η NASA μπορώ να ισχυριστώ πλέον ότι το λίγο επιπλέον βάρος που έχω είναι λόγω των γιορτών. Επόμενος στόχος είναι το να είμαι εντός ορίων στο βάρος και χωρίς σπρώξιμο. Αλλά πρώτα να δούμε να μην παραφάω στις γιορτές

Βαρέθηκα το γυμναστήριο αλλά συνεχίζω

Για 13η συνεχόμενη ημέρα πήγα στο γυμναστήριο σήμερα και πλέον, όπως το περίμενα, έχω βαρεθεί να πηγαίνω. Τον κανονικό καιρό δεν πηγαίνω 7 ημέρες την εβδομάδα επειδή ακριβώς καταντάει επαναληπτικό και βαρετό. Ναι, θα μπορούσα να τροποποιήσω το πρόγραμμα και ιδίως να ξαναρχίσω το κουπί, το οποίο έχω βγάλει από το πρόγραμμα. Το δεδομένο όμως είναι ότι έχω βαρεθεί να αφιερώνω μία ώρα συν τον χρόνο από και πρός το γυμναστήριο σε αυτή την διαδικασία. Ωστόσο το έχω πάρει μανιάτικο και συνεχίζω, θα προσπαθήσω κάθε ημέρα εώς τις 21 -διότι Παρασκευή 22 φεύγω κατευθείαν για τους γονείς- να γυμνάζομαι με σκοπό να εκμεταλλευτώ την συνέργεια γυμναστική συν νηστεία. Βασικό της ιστορία είναι όμως και το πόσο βάρος άραγε χάνω από την ιστορία. Πλέον πηγαίνω απόγευμα, μετά την δουλειά αλλά και μετά το δείπνο, με αποτέλεσμα φυσικά να μην είναι συγκρίσιμο το βάρος με πρωϊνή μετάβαση, μετά το πολύ ελαφρύ πρωϊνό που τρώω και αφού έχω χωνέψει τα πάντα. Ζυγίστικα σήμερα, ήμουν 220 λίβρες (ή 100 κιλά για να το πούμε σε μετρικό σύστημα) το οποίο δεν σημαίνει πολλά με φουσκωμένο στομάχι το οποίο περιέχει το δείπνο μου. Το ότι τρώω πολλούς υδατάνθρακες σημαίνει ότι φουσκώνει το στομάχι μου, και ναι μεν δεν έχουν τις θερμίδες του τυριού αλλά δεν παύω να έχω μέσα μου πολύ αέριο στο στομάχι. Φτάνω άραγε στο βάρος που θέλει η NASA; Μόνο μπορώ να το ελπίζω. Μιλόντας για NASA βγήκαν τα αποτελέσματα και κατά τα φαινόμενα ήμουν αφυδατωμένος. Ετσι θέλουν να ξανακάνω ορισμένες εξετάσεις. Αυτή την φορά ευτυχώς θα πάω δίπλα από την δουλειά, όχι στην Visalia. Πάω αύριο το πρωϊ, έτσι δεν έχω φάει κατι σήμερα και ούτε και αύριο το πρωϊ. Πέραν τούτων είδα και τον εκτιμητή του νομού Fresno και μου είπε και από την άλλη πλευρά της συνάντησης με τον φίλο του. Φαίνεται ότι έκανα ορισμένες λάθος κινήσεις που δεν το κατάλαβα. Ένα είναι το δεδομένο: δεν θα ξαναπάω Ελλάδα πριν το καλοκαίρι το νωρίτερο. Εβγαλα τουλάχιστον το εισιτήριο για την εκδήλωση στο Φρέσνο 30 Δεκεμβρίου αν και όχι ακόμα για να επισκευθώ τον φίλο μου στο Πόρτλαντ. Ενα πράγμα την φορά, και ανάμεσα στο γυμναστήριο και την τηλεόραση ο χρόνος την εδβομάδα είναι λίγος. Αύριο έχω και ΑΧΕΠΑ και σκοπεύω να πάω αμέσως μετά να γυμναστώ. Παρασκευή ούτε που έχω ιδέα ακόμη πως θα το ρυθμίσω. Όλα θα βγούνε μέχρι τέλους ελπίζω, αλλά δεν ξέρω αν θα είναι αρκετός. Το επίπεδο στομάχι ας μην κοροϊδεύομαι, είναι κάτω από 90 κιλά και τελευταία φορά που ίδια τέτοιο βάρος ήταν όταν με απέλυσε η Ολλανδέζα καθηγήτρια. Αλλά τουλάχιστον ας προσπαθήσω να προχωρήσω στην σωστή κατεύθηνση. Βασικό ερώτημα είναι και το πως θα αποφύγω να παραγεμίσω τον εαυτό μου μετά το τέλος της νηστείας. Άλλο ένα πράγμα να σκεφτώ...

Καλές ειδήσεις από την ζυγαριά του γυμναστηρίου

Χτες ξύπνησα σχετικά νωρίς, πήγα σε σούπερ μάρκετ και μετά στο γυμναστήριο για ένατη συνεχή ημέρα. Εκεί ζυγίστηκα στην ζυγαριά μερικές φορές και μου έδωσε για μια φορά ευχάριστες ειδήσεις: στο μέσον της γυμναστικής με έβγαλε 218 λίβρες. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι καθότι χειμώνας φοράω μακρυά φόρμα, με θερινή ενδυμασία θα ήμουν 217 λίβρες. Το ΒΜΙ 29, το οποίο είναι αυτό που ζητάει η NASA είναι για το ύψος μου στις 211 λίβρες, συνεπώς έχω 6 λίβρες ή 3 κιλά για να χάσω. Αν χασω αυτό το βάρος θα είμαι πλέον overweight ήτοι υπέρβαρος και όχι obese δηλαδή παχύσαρκος. Βέβαια το ΒΜΙ είναι ένας προβληματικός δείκτης, ένας γυμνασμένος με ανεπτυγμένο μυικό σύστημα είναι στους υπέρβαρους και όχι στους κανονικούς, και μπορώ να πω ότι έχω κάπως ανεπτυγμένο σύστημα αλλά το δεδομένο είναι ότι σε κάθε περίπτωση είμαι πάνω από το προβλεπόμενο βάρος για το ύψος μου. Εκ των υστέρων σκέφτηκα ότι λαμβάνοντας και υπ'όψιν και το βάρος που είχα όταν τον Απρίλιο ξεκίνησα το γυμναστήριο, έχω χάσει ένα κιλό τον μήνα περίπου από την γυμναστική. Οι άνθρωποι που με βλέπουν σε καθημερινη βάση δεν μπορούν να το δουν, αλλά η ζυγαριά σίγουρα δεν λέει ψέμματα, αν και ειδικά εκείνη του γυμναστηρίου είναι προβληματική καθότι είναι ισορροπίας με βάρη που τραβάς δεξιά και αριστερά αντί ηλεκτονική που είχε στο Virginia Tech. Κατ'αρχάς στόχος μου είναι να χάσω αυτές τις 6 λίβρες μέχρι τα Χριστούγεννα, δηλαδή ουσιαστίκα να χάσω σε δύο εβδομάδες 3 κιλά. Όπως όμως σκέφτηκα εκ των υστέρων ότι είχα βγει στα μαγαζιά βόλτα αυτή την στιγμή ζητάω από τον εαυτό μου να χάσει βάρος σε ρυθμό αρκετά ταχύτερο από τον συνήθη. Το ταχύτερο που έχω χάσει βάρος, με εξαίρεση την ειδική περίπτωση της Συρίας, ήταν περί το ένα κιλό τις δύο εβδομάδες. Ζητάω από το σώμα μου το τριπλάσιο. Πόσο άραγε εφικτό να είναι; Δύο είναι τα δεδομένα: κατ'αρχήν σε αυτή την φάση πηγαίνω στο γυμναστήριο μία ώρα την ημέρα κάθε ημέρα. Σε καμία περίπτωση δεν είναι σαν το Raleigh όπου πήγαινα μισή ώρα την φορά και ίσως δύο φορές την εβδομάδα. Το άλλο είναι ότι νηστεύω. Στη νηστεία των Χριστουγέννων τρώμε και ψάρι, όπως έκανα σήμερα για το δείπνο. Ναι μεν δεν είναι σαν τον κανονικό καιρό όπου τρώω κρέας μία φορά την ημέρα και τυρί συνέχεια, αλλά δεν είναι όπως την Μεγάλη Σαρακοστή όπου ψάρι έχει δύο φορές. Ψάρι τρώω περίπου δύο φορές την εβδομάδα το πολύ, δεν είναι και τόσο εύκολο να βρω και να το φάω. Επίσης δεν είναι και το αγαπημένο μου φαγητό. Το θέμα είναι, οι δύο αυτές πρακτικές σε συνεργασία, είναι ικανές να μου φέρουν μία τόσο αυξημένη απώλεια βάρους; Θα το μάθω. Σήμερα πήγα για δέκατη συνεχόμενη ημέρα στο γυμναστήριο. Καθότι πήγα σε μεσημεριανή ώρα, το να βγάλω το πρόγραμμα με κούρασε παραπάνω από ότι όταν το έκανα πρωϊ. Καθότι πλέον δεν θα ξυπνάω τόσο πρωϊ το θέμα είναι κατά πόσον όντως θα καταφέρω να συνεχίσω να πηγαίνω κάθε ημέρα στο γυμναστήριο. Οι σειρές μου έχουν μεν τελειώσει αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι τα απογεύματα έχω κουράγιο να πηγαίνω κάθε μέρα. Πρέπει να βρω το κουράγιο και λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι πάντα στην νηστεία είμαι πιο αδύναμος, να βρω και την ενέργεια. Βασικά το θέμα είναι να πηγαίνω εώς την ημέρα που θα φύγω, και θα φύγω για τους γονείς στις 22 Δεκεμβρίου. Δηλαδή έχω μπροστά μου 11 ημέρες, αλλά και πίσω μου 10. Το πιο εντατικό που έχω πάει ήταν 8 ώρες την εβδομάδα, 3 με βάρη και 5 κολύμπι (ή μήπως ανάποδα;) όταν ήμουν στο τέλος του Blacksburg. Σε αυτή την φάση είμαι στις 7. Πάντως ένα πράγμα έχω να πώ, ακόμα και αν συνεχίσω με την ρυθμό ένα κιλό τον μήνα, το καλοκαίρι θα είμαι στο βάρος που είχα φεύγοντας από το Blacksburg. Αλλά δεν έχω ιδέα πότε και που θα με ζυγίσει η NASA. Συνεπώς ας έχω στόχο αυτά τα τρία κιλά, και ακόμα και αν δεν τα χάσω όλα θα έχω παρακαταθήκη για το μέλλον. Οχι πλέον παχύσαρκος αλλά μόνο υπέρβαρος ...

Αν κάποτε πηγαίνουν όλα μιά χαρά...

Απ'όσο ξέρω η ιστορία του Πολυκράτη και το δαχτυλίδι του, από τον Ηρόδοτο, δεν είναι τμήμα της διδακτέας ύλης στην Ελλάδα. Κάπως έτσι όμως νιώθω σε ένα βαθμό, τα πράγματα πηγαίνουν τόσο καλά που πλέον ανησυχώ. Κατ'αρχήν το πρώτο δεδομένο είναι ότι ακόμα ξυπνάω, αλλά και κοιμάμαι, πολύ νωρίς, σε σημείο που πηγαίνω στο γυμναστήριο πριν από την δουλειά. Αυτό είναι καλό διότι το πρωϊ έχω πιο πολλή ενέργεια και εξαντλούμαι λιγότερο. Από την άλλη μετά στην δουλειά δεν είμαι και ο πιο ενεργητικός, αλλά την βγάζω. Ανάμεσα στην νηστεία και την γυμναστική λογικά πρέπει να χάνω βάρος, αλλά δεν το βλέπω στον καθρέπτη μάλλον διότι τρώω συνέχεια υδατάνθρακες. Ωστόσο η ζώνη μου στενεύει, χωράω σε πιο στενό κούμπωμα. Στην αρχή της εβδομάδας έβλεπα τηλεόραση και μετά γυμναστήριο. Τηλεόραση έχω ακόμα να δω, αλλά πλέον πηγαίνω με το που θα ξυπνήσω στο γυμναστήριο. Τελευταία φορά που δεν πήγα από το γυμναστήριο στην δουλειά ήταν την Τρίτη, όταν κατέβηκα στην Visalia και έκανα ιατρικές εξετάσεις. Οι εξετάσεις όμως δεν ήταν τμήμα του check up ούτε μου τις ζήτησε ο γιατρός, τις ζήτησε η NASA η οποία κατάφερε να με βρει στο τηλέφωνο. Εν συνεχεία απλά δεν μπορούσα να δω τηλεόραση ούτε πρωϊ ούτε βράδυ με εξαίρεση την Τρίτη διότι έβγαινα κουρασμένος από την ημέρα μου. Σήμερα Πεμπτη όμως είδα επιτέλους από την προηγούμενη Παρασκευή το Agents of Shield. Αυτή όμως δεν ήταν η μεγάλη είδηση της ημέρας: Όσο έλειπα ο συνάδελφος με τον οποίο φτιάχνουμε το εργαλείο το οποίο θα μετράει την υγρασία έφτιαξε επιτέλους το πρωτότυπο. Ετσι και σε αυτό το μέτωπο είχα εξαιρετικά νέα. Πραγματικά καταλαβαίνω πλέον τον προβληματισμό του Πολύκράτη: τα πράγματα παραπηγαίνουν καλά. Μεγάλη διαφορά: δεν είναι τέλεια. Ως προς την τελειότητα, πρέπει λίγο να βελτιώσω τις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Όταν όμως προσαρμοστώ στην ώρα, τώρα είναι αρκετά δύσκολο να έχω κοινωνική ζωή με αυτό το ωράριο.

Εν Ελλάδι

Η αλλαγή της ώρας είναι πάντα σκληρή, και τις δύο ημέρες που έχω γυρίσει Αμερική έχω ξυπνήσει προς τα μεσάνυχτα. Βασικό αίτιο είναι ότι στην Ελλάδα εν τέλει δεν ξύπνησα ποτέ αργά, το πιο αργό ήταν στις 9 παρά. Γενικά όσο ήμουν Ελλάδα ξυπνούσα νωρίς, εν τω μέσω της νυχτός. Έβγαινα στον Πειραιά βόλτα, κάτι που δεν μπορώ να κάνω τόσο στο Φρέσνο λόγω ασφάλειας αλλά και συνήθειας των Αμερικανών και πήγαινα στον υπολογιστή. Μόνο που εώς ότου πήρα τον παλαιό υπολογιστή της μάνας μου το Σάββατο είχα τον παλαιό υπολογιστή της αδερφής μου ο οποίος δεν άντεχε πάνω από 45 λεπτά, και συνήθως πιο προς τα 25, και έσβηνε αυτόματα απο υπερθέρμανση. Στην αρχή μετέφραζα μία δημοσίευση που μου έδωσε η αδερφή μου για μία φίλη της, κάτι που με τσάντιζε διότι θα έπρεπε να την καταλαβαίνει χωρίς να χρειάζεται να την μεταφράσω. Εάν μάλιστα δεν έσβηνε ο υπολογιστής που χρησιμοποιούσα πιθανόν να ένιωθα καλύτερα. Μετά όμως περισσότερο έβλεπα το ίντερνετ αυτά που συνήθως βλέπω, μέχρις ότου να σβήσει ο υπολογιστής. Δευτέρα πήγα στις τράπεζες για να βγάλω ιντερνετική τραπεζική, κάτι που κατάφερα εκείνη την ημέρα με τις δύο αλλά όχι με τις άλλες δύο. Τρίτη ανέβηκα στην Εύβοια, κουβάλησα τρεις σακούλες ξύλα αλλά εν τέλει δεν χρειάστηκε να κουρέψω το γκαζόν, κάθισα όμως και κλάδεψα κληματαριές. Είδα έναν φίλο της αδερφής μου και κόλλησα κρυολόγημα. Γενικά ακόμα φταρνίζομαι, αλλά είμαι πολύ καλύτερα πλέον. Ωστόσο το κρυολόγημα με ενόχλησε σε όλο το ταξίδι. Τετάρτη γυρνώντας είδα έναν οικογενιακό φίλο στον Πειραιά. Πέμπτη είδα συμφοιτητή μου, συν το ότι η αδερφή ήθελε και κάναμε σε ξενοδοχείο της Αθήνας Thanksgiving. Παρασκευή ήλπιζα να δω την Κυπρία φίλη μου και την είδα Κυριακή. Καθόλη την διάρκεια του ταξίδιού προσπαθούσα να δω τον εαυτό μου χωρίς φουσκωμένο το στομάχι μου. Με είδα εν τέλει και ναι μεν εμφανίζονται οι μύες μου αλλά ακόμα έχω μία στρώση λίπος στην κοιλιά που πρέπει να καταπολεμήσω. Παρασκευή εν τέλει απλά κάθισα σπίτι, αλλά πήρα τηλέφωνο τον φίλο του εκτιμητή του Φρέσνο στην Κηφισσιά όπως απεδείχθει. Σάββατο βράδυ μετά από μερικές δουλειές στον Πειραιά το πρωϊ ανεβήκα στο σπίτι της αδερφής μου, όπου ήταν η μόνη φάση που είδα τηλεόραση. Η τηλεόραση στο σπίτι μου δούλευε κανονικά, απλά δεν ήθελα. Κυριακή το πρωϊ είδα την ξανθιά Κυπρία φίλη μου. Είχε έρθει τριήμερο στην Αθήνα με φίλες της που η μία είχε γενέθλια για να ξενυχτήσουν. Χάρηκα πολύ που τα είπαμε. Το απόγευμα πήγα στην Κηφισσιά. O εκτιμητής του Φρέσνο μου είχε πει για ενδεχόμενη νύφη. Γνώρισα τους γονείς της, την ίδια την είδα σύνολο 30 δεύτερα όταν βγήκε για ποτό. Ηταν ευχάριστη εμπειρία η κουβέντα με τους γονείς της, αλλά κατά το κλασσικό επειδή αρέσω στους γονείς δεν σημαίνει ότι αρέσω και στην κοπέλα. Μην λέω ψέμματα, ούτε καν της μίλησα αλλά αν πραγματικά ενδιαφέρονταν θα έρχονταν να ακούσει το τι έλεγα. Δευτέρα ανέβηκα στην σχολή μου και είδα καθηγητές μου, οι οποίοι κάθισαν να ακούσουν το τι έλεγα για την ζωή στην Αμερική. Μετά το βράδυ είδα συμφοιτητή μου ο οποίος δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα. Είπα διάφορα πως μπορεί να έρθει να με δει τον άλλο συμφοιτήτη μου, αλλά μου είπε στο τέλος ιδιαιτέρως ότι το ενδεχόμενο είναι αρκετά μικρό. Για να ξοδεύσει για εμένα μετά πρέπει να έχει δώσει τα τριπλάσια την οικογένιά του, πράγμα απίθανο. Τέλος όμως της ημέρας είδα ένα συμμαθητή μου από το σχολείο. Αυτός ίσως και να έρθει να με δεί. Σε γενικές γραμμές η Κυπρία μου είπε ότι απλά δεν έχει τον χρόνο, ο συμφοιτητής μου ότι δεν έχει χρήμα και ο συμμαθητής ότι ίσως τα καταφέρει. Να δούμε αν οποιοσδήποτε θα έρθει, το ταξίδι δεν είναι ούτε φτηνό ούτε εύκολο. Τρίτη πρωϊ πήγα και στο νεκροταφείο να δω συγγενείς μου, κυρίως την αδερφή της γιαγιάς μου (αλλά και την γιαγιά μου και παππού μου που είναι στον ίδιο τάφο) η οποία πέθανε πέρυσι ενώ ήμουν Αμερική.

Και έρχεται η ημέρα του ταξιδιού της επιστροφής. Δυστυχώς το έκανα πιο περιπετειώδες απ'ότι έπρεπε. Ημουν βέβαιος ότι είχα βάλει την πράσινη καρτα στου μπουφάν μου, αλλά την είχα ξεχάσει στο σπίτι Πειραιά και σε 2 ώρες δεν προλάβαινα για να πάω και να ξαναγυρίσω. Η αδερφή μου εν τέλει πήγε σίφουνας και την έφερε, όλοι κατααγχωθήκαμε, νίωθω εώς τώρα χάλια που το έκανα αυτό το καψώνι στην αδερφή μου. Τρέχοντας γαρ δεν πήρα τίποτα από το αεροδρόμιο Αθηνών, μόνο σοκολάτα στην Ζυρίχη. Τέλος πάντων, έφτασα μέχρι το σπίτι και έκτοτε προσπαθώ να προσαρμοστώ στην ώρα. Εχω πιάσει και βλέπω τηλεόραση τις σειρες που δεν είδα, έχω ακόμα μέλλον. Σε λίγο θα πάω γυμναστήριο, όταν ανοίξει. Προς το παρόν περναέι ο χρόνος

Ταξίδι Ελλάδα

Η μισή εβδομάδα ανάμεσα που γύρισα από τους γονείς εώς το ταξίδι μου Ελλάδα ήταν αρκετά αγχωτική. Πήγα δύο φορές γυμναστήριο και επίσης έψαξα να βρω ένα δωράκι για την αδερφή μου, αλλά δεν είδα κάτι το ωραίο. Περισσότερο τσαντίστηκα διότι σε ηλικία 38 εετών ακόμα οι γονείς επιμένουν να ελέγχουν την γκαρνταρόμπα μου και με γεμίζουν ρούχα τα οποία ούτε τα φοράω ουσιαστικά ούτε έχω χώρο να τα αποθηκεύσω. Πάντως ήρθε η Πέμπτη, πήγα πρωϊ δουλειά και μετά ξεκίνησα για το αεροδρόμιο. Εφτασα δύο λεπτά πριν από τους γονείς. Πήρα την βαλίτσα και μετά πέρασα τις πύλες. Το Duty Free απεδείχθει φαρμακείο, ακριβά πράγματα στα Κινέζικα και τίποτα ουσιαστικά που να θέλω, αν και ψιλολιμπήστικα κάποια σοκολάτα. Ανέβηκα στο αεροπλάνο όπου είδα τρεις ταινίες, το Spiderman Homecoming που ήταν όντως καλό αν και όχι αριστούργημα, το The Dark Tower το οποίο σε αφήνει με πιο πολλές απορίες απ'ότι λύνει (ποιος είναι ο Αντρας Με Τα Μαύρα, τι είναι οι υποτακτικοί του χωρίς πρόσωπο και γιατί του είναι τόσο δουλικοί μαζί του ενώ τους συμπεριφέρεται σαν σκουπίδια) και το Transformers The Last Knight το οποίο είναι όσο βλακεία περίμενα, και ίσως λίγο παραπάνω. Φτάνω στην Ζυρίχη όπου κάθισα 6 ώρες. Είχα πρόβλημα με το ίντερνετ λόγω της μπατταρίας του κινητού, συν το ότι εν αντιθέσει με Σαν Φρανσίσκο και Αθήνα δεν είχε σταθμό να φορτίσω με USB στην πρίζα, μόνο πρίζες αν είχες την κατάλληλη. Βλέπω τις τιμές Duty Free και λέω φτηνά είναι εώς ότου είδα την αναλογία Ελβετικού Φράγκου και δολλαρίου: Στα 8 χρόνια που είχα να επισκευθώ την χώρα είναι ανατιμηθεί πολύ το φράγκο.Εν τέλει όμως αγόρασα σοκολάτα για να κάνω δώρο στην αδερφή μου, άσχετα αν όταν με είδε μου είπε να την κρατήσω και την έφαγε ο θέιος μου.Τέλος μπήκα στο αεροπλάνο και φτάσαμε Αθήνα στις 1 τα χαράματα, όπου με περίμενε η αδερφή μου για να με πάει Πειραιά.Εφτασα στο σπιτάκι μου επιτέλους το οποίο ήταν πιο συμμαζεμένο απ'ότι περίμενα. Οντως είχε κάνει πολύ δουλειά η αδερφή. Ωρα Ελλάδος Σάββατο πρωϊ. Ενδιάμεσα έχω προσπαθήσει να κοιμηθώ σε πιο Ελληνική ώρα. Την Κυριακή η αδερφή μου έκανε brunch για μένα. Πιο πολύ εμφανίστηκαν φίλες της παρά φίλοι μου, αλλά πέρασα πολύ καλά και εκτιμώ το τι έκανε για μένα. Χτες και σήμερα προσπαθώ να τελειώσω με τις δουλειές που έχω Ελλάδα, θα φύγω λόγου χάρη σήμερα για Εύβοια ώστε να δω και εκείνο το σπίτι. Πραγματικά, αν δεν περάσουν ορισμένες μέρες, δεν μπορώ να πω ότι έχω προσαρμοστεί και όταν γυρίσω Αμερική θα είναι το ίδιο. Το αξίζει όμως το να έρθεις στην χωρα σου να την δεις

Σαββατοκύριακο εκτός Φρέσνο

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε επισκευθηκα τους γονείς για να τους βοηθήσω με την γιορτή αλλά και για να ετοιμάσουμε τα πράγματα. Λόγω της αλλαγής της ώρας η εβδομάδα πήγε πολύ καλά από πλευράς ύπνου, εώς ότου φτάσαμε την Πέμπτη όπου δεν μπορούσα να κοιμηθώ λόγω ΑΧΕΠΑ. Γενικά η μηνιαία συνάντηση της ΑΧΕΠΑ μου διαλύει την ημέρα όπου συναντιόμαστε, αν και όχι πλέον τόσο πολύ όσο παλαιότερα που ήταν πραγματικό μαρτύριο. Παρασκευή πήγα δουλειά όπου η μισή πόλη ήταν σε αργία και μετά σπίτι όπου έπεσα λίγο. Σηκώθηκα μία ώρα νωρίτερα απ'ότι συνήθως και οδήγησα εώς το σπίτι των γονιών μου. Για να πω την αλήθεια σε αυτό το ταξίδι ένιωθα πιο κουρασμένος απ'ότι συνήθως. Εφτασα στο Walnut Creek, μιλήσαμε και μετά έπεσα για ύπνο. Είχα δει την Παρασκευή ότι είχε Science Fair στο AT&T Park, το οποίο είναι γήπεδο μπέιζμπολ. Παρασκευή βράδυ έπεσα αγνοώντας το ότι το στομάχι μου γουργούριζε εκείνο την ώρα, και ξύπνησα με το στομάχι μου να έχει υποχωρήσει. Πήρα πάνω από ώρα να ετοιμαστώ αλλά μετά πήρα το μετρό για Embarcadero και μετά μπήκα στο τραμ. Το εισιτήριο του τραμ του Σαν Φρανσισκο κάνει $2.25, υπερβολικό για το συγκεκριμένο ταξίδι αλλά βασικά το πήρα διότι δεν είχα πάρει ποτέ το συγκεκριμένο μέσο συν το ότι δεν ήξερα που ακριβώς ήταν το γήπεδο. Κατέβηκα και μπήκα στο στάδιο όπου γίνονταν η γιορτή η οποία ήταν δωρεάν. Το κοινό της ήταν σχολιαρόπαιδα, σίγουρα ήμουν πολύ μεγάλος, και ήταν γεμάτο με οικογένιες με παιδιά. Οι εκθέτες ήταν του τύπου το τμήμα αστρονομίας του Berkley, Stanford Linear Accelerator Lab, Lawrence Livermore National Lab, διάφορες πανεπιστημιακές αδερφότητες των πανεπιστημίων της περιοχής, τα ερευνητικά εργαστήρια των νοσοκομείων του UCSF και διάφορες ιδιωτικές εταιρείες με επιστημονικό προορισμό, μεταξύ των οποίων και το facebook αλλά και πιο παραδοσιακές εταιρείες πχ Chevron. Αφου εξάντλησα την έκθεση ανέβηκα την τρίτη οδό με τα πόδια με το στομάχι μου να ... γουργουρίζει. Βλεπω ένα σαντουιτσάδικο με fusion κουζίνα και να λέει $13,25 ανά σάντουιτς στο όρθιο, υπερβολικό. Εν τέλει στην γωνία με την Market είχε ένα Subway με ποιο λογική τιμή. Εν συνεχεία πήρα την Market Street εώς ότου βρήκα το μετρό και γύρισα σπίτι, όπου οι γονείς δεν είχαν φτάσει παρότι ήταν πολύ αργότερα απ'ότι είχαν πει. Λίγο μετά από εμένα έφτασαν, το να ετοιμάσουν την γιορτή για Veteran's Day και 28η Οκτωβρίου παραπήρε χρόνο. Το απόγευμα ήμασταν όλοι κουρασμένοι αλλά εγώ ήθελα αν μην περάσω όλη την ημέρα στο σπίτι. Ετσι βγήκα με τον πατέρα για μία βόλτα η οποία ήταν μικρότερη απ'όσο ήθελα διότι ξεπάγιασε, δεν είχε ντυθεί αρκετά. Σπίτι κάθισα με τη μητέρα και είδαμε τον Ant Man ώστε να την μάθω να βλέπει ταινίες Marvel. Είπε ότι της άρεσε. Την επομένη κοιμήθηκα καλά και πήγαμε στην εκκλησία. Ήδη ενώ είχε λειτουργία βγήκα τρεις φορές για να βοηθήσω, μετά την λειτουργία κατά την γιορτή βοήθησα παραπάνω. Η γιορτή πήγε πολύ καλά, και μετά γυρίσαμε σπίτι πτωμα όλοι. Έπεσα λίγο, σηκώθηκα μετά από μία ώρα ετοιμασία έφυγα για το σπίτι μου. Γενικά χάρηκα που είδα τους γονείς μου, αν και ξέρω ότι με το ταξίδι σε 3 ημέρες το άγχος είναι μπροστά μου. Σήμερα μίλησα με την αδερφή μου για να κανονίσουμε τα της Ελλάδος και το ... πάρτυ εκεί. Ωραιότερο έμαθα ότι θα έρθει και η Κυπρία φίλη μου Ελλάδα. Να δουμε τι και πως θα κάνω.

8 ώρες ύπνο το βράδυ

Εχω συμπληρώσει ήδη 11 μήνες στην δουλειά και χτες το βράδυ έγινε κάτι το πρωτοφανές: κοιμήθηκα 8 ώρες. Έπεσα στο κρεββάτι λίγο πριν τις 11 και σηκώθηκα στις 7.15. Δεν το έχω ξανακαταφέρει και αμφιβάλλω κατά πόσον θα γίνει σήμερα. Αν νιώθω υπνηλία μπορεί να πέσω νωρίς, αλλά πιθανότερο είναι να κάτσω ως συνήθως ως τα μεσάνυχτα βλέποντας τηλεόραση. Πάντως το ότι είχα κοιμηθεί αρκετά σήμαινε ότι είχα περισσότερο χρόνο μετά από την δουλειά για να κάνω πράγματα στο σπίτι και εκτός. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να πάω νωρίς στο γυμναστήριο αλλά το απέρριψα ταχύτατα: Η Δευτέρα είναι η ημέρα με τον περισσότερο κόσμο οπότε προτιμώ να πηγαίνω αργά παρά να κάθομαι και να περιμένω πότε θα αδειάσει το κάθε όργανο. Πέραν τούτου το να πάω πολύ νωρίς μετά το φαϊ δεν είναι πολύ καλό. Θα πάω κανονικά μετά το Supergirl. Επόμενη σκέψη ήταν να μαγειρέψω μετά την δουλειά. Αυτό γενικά είναι κάτι που κάνω έτσι και αλλιώς, το μόνο που άλλαξε ήταν ο βαθμός. Κάθισα λοιπόν και έφτιαξα την σάλτσα μου για τα μακαρόνια συν ζυμαρικά. Ετσι ετοίμασα και φαϊ για την δουλειά αύριο. Το δεδομένο όμως είναι ότι είχα πιο πολύ χρόνο το απόγευμα απ'ότι συνήθως. Ετσι πήγα στο σούπερ μάρκετ και έκανα περιορισμένα ψώνια, Καθότι την Παρασκευή φεύγω για τους γονείς και μετά τέσσερεις ημέρες αφότου γυρίσω σπίτι, δεν αγόρασα τίποτα που θα μπορούσα να κρατήσω επί μακρόν. Τώρα αυτό που ακολουθεί είναι τηλεόραση και γυμναστήριο. Σε σχέση με την μέση Δευτέρα όπου το μέγιστο που καταφέρνω είναι τηλεόραση και γυμναστήριο, κάπως παραπάνω. Θα δω τι θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες και αν το ότι έκανα λίγο παραπάνω πράγματα σήμερα βοηθάει να αδειάσει τις επόμενες ημέρες. Η Ελλάδα έρχεται.

Η ημέρα των 25 ωρών

Μία φορά τον χρόνο, όταν αλλάζει η ώρα, η ημέρα διαρκεί 25 αντί για 24 ώρες. Απόψε είναι αυτή η νύχτα. Μόνο που ενώ πριν μερικά χρόνια όταν ήμουν φοιτητής τέτοια ημέρα είχα βγει με παρέα Ρόανοουκ, φέτος απλά θα την περάσω σπίτι. Το πολύ πολύ μπορεί αργότερα να βγω στο Tower District να κόψω κίνηση αλλά καμία βεβαιότητα. Αν μη τι άλλο μόλις γύρισα από περπάτημα επί της Fulton. Πάντως το δεδομένο είναι ότι σήμερα προσπαθώ να έρθω σε μία τάξη εν όψει και τις αναχώρησής μου για την Ελλάδα σε 10 ημέρες. Τον Νοέμβριο έχει δύο ταινίες που θέλω να δω, το Thor Ragnarok που έκανε πρεμιέρα χτες και το Justice League που κάνει πρεμιέρα ενώ είμαι Ελλάδα. Εχω την συνήθεια να πηγαίνω να βλέπω ταινία το δευτερο Σαββατοκύριακο που την παίζει για να αποφεύγω τον πολύ κόσμο. Τον Thor όμως την είδα σήμερα (και μου άρεσε) διότι το άλλο Σαββατοκύριακό θα είμαι με τους γονείς μου. Το δύσκολο με το να το χωρέσω σήμερα ήταν ότι ήθελα να πάω και στο γυμναστήριο, κάτι που το κατάφερα. Την εβδομάδα που μας πέρασε μου ήρθε και το επόμενο σετ με χαρτιά από την NASA για να γίνω εθελοντής εξομοίωσης αστροναυτών, όταν με το καλό περάσει αυτό λογικά το επόμενο είναι να με δει γιατρός της NASA οπότε πρέπει να συνεχίσω την προσπάθεια να χάσω βάρος. Κατά πόσον θα βοηθήσει το ταξίδι Ελλάδα παίζεται. Σίγουρα δεν θα πάω γυμναστήριο όσο ειμαι σπίτι μου. Το τι θα κάνω δεν είμαι βέβαιος καθόλου, η αδερφή μου όμως θέλει να κανονίσω από τώρα αν είναι να γίνει εκδήλωση. Αμ έχει δίκιο, αμ είναι πολύ νωρίς. Δεν έχω ιδέα πως θα πάει η προσαρμογή μου ύπνου. Πέραν τούτων το άλλο που κάνω σήμερα είναι να δω αυτά που δεν μπόρεσω να δω όλη την εβδομάδα. Η εβδομάδα πήγε δουλεία, σπίτι, γυμναστηριο, δουλειά, αλλά ορισμένες σειρές τις παίζει ενώ βλέπω άλλες. Σε έναν βαθμό είναι προσωρινό, την άλλη εβδομάδες δύο σειρές που βλέπω έχουν το τελευταίο επεισόδιο για φέτος, χώρια που για ένα φεγγάρι θα περάσουν οι σειρές σε επαναλήψεις. Εν συνεχεία κοιτάω και για μετά την επιστροφή. Πρώτη ιδέα είναι να πάω με την εκκλησία σε τουρνουά μπάσκετ στο Λος Αντζελες. Προς το παρόν όμως δεν έχουμε όμάδα. Επίσης βλέπω και πιο αργά φέτος κατά πόσον μπορώ να επισκευθώ φίλο. Αλλά δεν ξέρω ακόμα πότε θα με θέλει η NASA. Σε κάθε περίπτωση πρώτα κοιτάω το ταξίδι μπροστά μου και μετά τα επόμενα

Λίγο ακόμα για την Ελλάδα

Το ταξίδι Ελλάδα δεν απέχει και τόσο, ούτε τρεις εβδομάδες. Η προετοιμασία μου σε αυτή την φάση είναι περισσότερο ψυχολογική, αν εξαιρέσουμε φυσικά το γυμναστήριο. Σε τελική ανάλυση έχω πλήρε σετ ρούχων Ελλάδα συν το ότι δεν έχω και να κουβαλήσω ο ίδιος τίποτα το φοβερό σπίτι. Ετσι προς το παρόν προσπαθώ να περάσω τις ημέρες. Το Σαββατοκύριακο αυτό, παρότι δεν είχα επισκέπτες, απεδείχθει αρκετά γεμάτο. Συμβαίνει όταν έχω το προηγούμενο επισκέψεις, πέρνει καιρό για να φέρω τα πράγματα σε κανονικότητα. Στο τέλος της προηγούμενης εβδομάδας είχα αποφασίσει ότι θέλω να βγω το Σάββατο, ιδίως λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι είχε πάρα πολλά να γίνονται στην πόλη λόγω Halloween. Το να πάω στον Dash Berlin δεν γίνονταν, πέραν του ότι με είχε τσαντίσει το ακριβό του εισιτήριο είχαν έτσι και αλλιώς εξαντληθεί. Το Rainbow Ballroom είναι πολύ μικρότερο από το στάδιο με αποτέλεσμα να γεμίζει πολύ ταχύτερα. Είδα ένα event που μου άρεσε ως ιδέα ονόματι Tranceavania το οποίο πήγαινε για $25. Εβγαλα εισιτήριο την Πέμπτη και το τύπωσα, αν και από την στιγμή που ο αριθμός αυτών στο facebook που θα πήγαιναν ήταν διψήφιος όφειλα να το είχα ψηλιαστεί ότι δεν ήταν δημοφιλές. Μου άρεσε όμως ότι ήταν σε ένα ιστορικό σινεμά του κέντρου που δεν είχα πάει ποτέ. Σάββατο ξυπνάω νωρίς αλλά δεν πήγα στο μουσείο διότι έκρινα ότι το να πάω διαλύσω τα πόδια μου με ορθοστασία δεν ήταν λογικό την ημέρα που θα χόρευα. Πλυντήριο, είδα την διαχειρήστρια του συγκροτήματος και μετά πήγα στο γυμναστήριο όπου μου ήρθε η .. λυπητερή. Είπα να κολυμπήσω διότι θα ήμουν πιο ξεκούραστος σε σχέση με το να έκανα βάρη όταν έρχονταν η ώρα να χορέψω. Πάω λοιπόν και ζυγίζομαι στο γυμναστήριο φορόντας μόνο μαγιό και ήμουν 227 λίβρες, 16 παραπάνω από όσες οφείλω για να έχω BMI λιγότερο από 29. Τέλος πάντως βουτάω στην πισίνα, κολυμπάω μία ώρα και μετά ξαναζυγίζομα και μάλιστα με το μαγιό βρεγμένο και ήμουν 222 λίβρες. Το 11 είναι λιγότερο από 16, αλλά σίγουρα θέλω να χάσω βάρος. Πάντως αναθάρρησα. Πήγα μετά για ψώνια και το βράδυ πήγα στο θέατρο. Από όλα τα events στην πολή μία από τις νύχτες με τον περισσότερο κόσμο έξω διάλεξα αυτό που δεν είχε σχεδόν κανένα. Οι σεκιουριτάδες ήταν παραπάνω από τους χορευτές. Ωστόσο το πρόγραμμα ήταν φοβερό, σηκώθηκα κανονικά και χόρεψα και ας ήμουν ο μόνος λόγω ... ανυπαρξίας κόσμου. Την επομένη σηκώθηκα αρκετά νωρίς για να πάω εκκλησία όπου είχαμε την γενική συνέλευση. Η συνέλευση τελείωσε για τα δεδομένα της Αμερικής νωρίς, στις 1 μμ. Ετσι γύρισα σπίτι, κοιμήθηκα, γυμναστήριο, ψωνιά και μετά είδα οτι δεν μπόρεσα να δω στην τηλεόραση όλη την εβδομάδα. Γενικά πάντως το αποτέλεσμα του χορού και του γυμναστηρίου το είδα αυτό το πρωϊ στον καθρέπτη. Εχω συμβιβαστεί, δεν θα έχω επίπεδη κοιλιά φτάνοντας Ελλάδα. Ωστόσο θα προσπαθήσω να την μικρύνω όσο γίνεται μέχρι να φτάσω Ελλάδα.

Επίσκεψη των γονιών μου

Ανάμεσα στις σειρές μου και το γυμναστήριο δεν έχω χρόνο για να ανεβάσω αναρτήσεις στο ιστολόγιο. Εδώ δεν έχω χρόνο να πάω στο σούπερ μάρκετ τις καθημερινές. Οι μόνες μέρες που δεν πάω γυμναστήριο, αν δεν προκύψει κάτι, είναι η Τρίτη όπου έχω να δω τηλεόραση χωρίς ένα αρκετά μεγάλο κενό ανάμεσα στην έγερση και τον ύπνο και η Παρασκευή όταν μου βγαίνει όλη η κούραση της εβδομάδας. Ωστόσο δεν ξέρω κατά πόσον αυτό αρκεί για να χάνω βάρος, ιδίως λαμβάνοντας υπ'όψιν και το τι τρώω. Αυτό είναι κάτι που θα φανεί σημαντικό, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι δήλωσα εθελοντής για τα προγράμματα εξομοίωσης της NASA (του επανδρωμένου τμήματος), με έκαναν δεκτό για τον πρώτο γύρο και συμπλήρωσα ερωτηματολόγιο με την υγεία μου. Το ερώτημα που με προβλημάτησε ήταν το BMI μου το οποίο δεν είχα υπολογίσει. Για να είμαι εντός των ορίων και να μην είναι υπέρβαρος οφείλω να είμαι λιγότερες απο 211 λίβρες. Κάπου εκεί ζυγίστηκα τον Απρίλιο. Αυριο θα πάω γυμναστήριο βασικά για να κολυμπήσω καθότι ανέβηκε η θερμοκρασία και επίσης έχω αγοράσει εισιτήριο για να πάω να χορέψω αύριο. Βλέπουμε, αλλά πάντως απάντησα στο ερωτηματολόγιο θετικά, αν είμαι παραπάνω, εώς το τέλος της χρονιάς δεν θα είμαι

Το θέμα όμως της σημερινής ανάρτησης είναι η επίσκεψη των γονέων το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, η οποία με γέμισε φαϊ. Σάββατο πρωϊ σηκώθηκα και πήγα γυμναστήριο, διότι αλλίως ήξερα ότι δεν θα προλάβαινα. Μέσα σε όλα ήταν και το άνοιγμα της Fulton Street, έτσι με το έφαγα το μεσημεριανό και κάθισα λίγο βγήκα για να δω τα εγκαίνια. Μίλησε ο νυν και η πρώην δήμαρχος, δημοτικοί σύμβουλοι, ο τοπικός βουλευτής και ένα επιχειρηματίας. Εν συνεχεία ακολούθησαν ιστορικά οχήματα, συναυλίες και άδεια μαγαζιά προσωρινά ανοιχτά. Με το που τελείωσαν οι ομιλίες γύρισα σπίτι, ξαναβγήκα, και μετά ήρθαν οι γονείς και ξαναβγήκαμε μαζί. Έβαλα στους γονείς ταινία την οποία βαριώμουν να δω, και έτσι ξαναβγήκα στο τέλος μόνος. Μόνο για την ημέρα των εγκαινίων τα άδεια μαγαζιά είχαν προσωρινούς εμπόρους, κυρίως με μπιχλιμπίδια, συν food trucks συν συναυλίες. Την Κυριακή φυσικά δεν είχε τα εγκαίνια και έτσι τα προσωρινά μαγαζιά ξανακλείσανε. Πρωί της Κυριακής πήγα εκκλησία με τους γονείς, μίλησα για την 28η Οκτωβρίου και παραδόξως δεν ήμουν επιστρέφοντας για ύπνο. Ετσι βγήκαμε μαζί βόλτα με το αμάξι για τις λίμνες. Πρώτη στάση όπου φάγαμε ήταν το Table Mountain Casino. Φάγαμε στο μπουφέ, και οι γονείς παίξαν τα δωρεάν λεφτά που τους έδωσαν με την εγγραφή. Ανεβήκαμε δίπλα από την λίμνη η οποία δεν ήταν πολυ επισκέψιμη και μετά γυρίσαμε μέσω του κέντρου του Κλόβις. Όπως προέβλεπα άρεσε στους γονείς το κέντρο, το οποίο είναι σαν να έχει περισσέψει από την Άγρια Δύση. Ηπιαμε καφέ και γυρίσαμε σπίτι. Εβαλαν οι γονείς ταινία, και μετά βγήκα και περπάτησα στην Fulton Street. Τα μαγαζιά όπως ανέφερα ήταν κλειστά, αλλά είχαν βγει από δύο car customizers και έδειχναν τα αμάξια τους. Αν είναι να έρχεται κόσμος στο κέντρο, για οποίοδήποτε λόγο, είναι κατά την γνώμη μου εξαιρετικό. Την επομένη οι γονείς έφυγαν ενώ ήμουν δουλειά. Χάρηκα που τους είδα, και ας μην πήγα την Κυριακή γυμναστήριο. Τρεις εβδομάδες για την Ελλάδα, θα τους δω ενδιάμεσα όπου θα ετοιμάσουν την βαλίτσα μου με τα πράγματα που θέλουν να κουβαλήσω.

Ξαναέπιασε κρύο

Από την στιγμή που ξεκίνησαν οι σειρές μου τηλεόραση, συν το ότι δεν έπαψα να πηγαίνω γυμναστήριο, αποδεικνύεται αρκετά δύσκολο να ανεβάζω αναρτήσεις στο ιστολόγιο. Απλά ο ελεύθερος χρόνος μου έχει συρρικνωθεί. Το δύσκολο είναι να έχω κουράγιο ακόμα να πηγαίνω γυμναστήριο. Ακόμα πηγαίνω πιο πολύ απ'ότι την άνοιξη, όταν ακόμα έπαιζε τις σειρές, αλλά όλο και μειώνεται το κουράγιο. Το βασικό μου κίνητρο είναι το ταξίδι μου στην Ελλάδα σε 4 εβδομάδες, αλλά δεν μπορώ να πω ότι θα πάω όντας τόσο λεπτός όσο όταν ήμουν σχολείο. Ναι, μαζεύομαι, αλλά το επίπεδο στομάχι είναι δύσκολο. Το σουρρεαλιστικότερο είναι ότι τις ημέρες που δεν έχω γυμναστεί νομίζω ότι είμαι λεπτότερος. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι αν συγκρίνω τον εαυτό μου αυτές τις ημέρες όντως πέφτω.

Τα γενέθλιά μου έγιναν φέτος διαδικασία. Βγήκα την Παρασκευή βράδυ έχοντας κάνει το μεσημέρι ένα μέγα σφάλμα, ήπια ενεργειακό ποτό με αποτέλεσμα να μην κοιμηθώ το απόγευμα. Το γνωστό μαγαζί που πήγα είναι έναν dj που έπαιζε drum and bass, δεν μου άρεσε πραγματικά αν και ήταν καλύτερο απ'ότι αν είχε RnB ή Hip Hop. Εφυγα πριν από τις 1. Κοιμήθηκα 9 ώρες το βράδυ και μετά την επομένη Σάββατο πήγα και είδα το Blade Runner 2049 σε τρισδιάστατη προβολή. Λόγω της μεγάλης διάρκειας της ταινίας δεν κατάφερα να πάω γυμναστήριο. Μου άρεσε γενικά η ταινία. Μετά έκανα αγορές για το φαϊ που πήγα την επομένη στην εκκλησία. Μέτα από όλα τα ταξίδια και την προετοιμασία τελείωσα μόλις στις 10 με τις ετοιμασίες. Την επομένη στην εκκλησία μου ενίσχυσαν το φαϊ που πήγα από την κουζίνα με συσκευασμένο που είχε μείνει από την προηγουμένη Κυριακή. Υποεκτίμησα τον κόσμο και με βοήθησε ότι την προηγουμένη είχε γαμό με αποτέλεσμα να μην έρθουν αρκετοί. Το φαϊ έφτασε τσίμα τσίμα. Δευτέρα, που όντως ήταν τα γενέθλιά μου, 9 άτομα φάγαμε στο εστιατόρειο. Παραδόξως την Τρίτη βγήκα με παρέα και φάγαμε στο Clovis. Το ότι θυσίασα απογευματινό ύπνο είχε ως αποτέλεσμα να είναι όλη την εβδομάδα κουρασμένος, αλλά τουλάχιστον πήγα στο γυμναστήριο στον μέγιστο εφικτό βαθμό.

Αύριο έχει το άνοιγμα του γειτονικού μου νέου δρόμου. Προβλέπεται πανηγύρι, ή μάλλον ότι περνάει για πανηγύρι στην Αμερική. Θα έρθουν και οι γονείς μου διότι θα εκφωνήσω την Κυριακή τον πανηγυρικό για την 28η Οκτωβρίου. Όλη την εβδομάδα έπεφτε η θερμοκρασία, το πρωϊ μάλιστα έβρεξε πριν σηκωθώ πράγμα που με χαροποίησε διότι έπλυνε κάπως το αμάξι μου. Γυρνώντας από την δουλειά με δυσκολία συγκρατιόμουν και ναι με σηκώθηκα αλλά το να είμαι όρθιος αντί για ξαπλωτός στον καναπέ απεδείχθει δύσκολο. Ωστόσο βγήκα έξω και περπάτησα. Εχει πιάσει φθινοπωρινό κρύο. Μου άρεσε όμως που είχαν βγει ποδηλάτες και έκαναν πορεία (όχι πολιτική). Δύσκολα με βλέπω να βγαίνω εκτός πάλι, πόσο μάλλον για διασκέδαση. Απλά να φροντίσω το πρωϊ να πάω γυμναστήριο πριν αρχίσουν τα τραγούδια και οι χοροί, και πριν έρθουν οι γονείς μου.

Σαββατοκύριακο με προετοιμασία

Η επόμενη Δευτέρα είναι τα γενέθλιά μου. Τα 38α γενέθλια δεν είναι και κάτι το σημαντικό, με εξαίρεση ότι είναι 20 χρόνια από τα 18α γενέθλια. Αποτέλεσμα είναι ότι σκέφτομαι που ήμουν πριν 20 χρόνια, τι ήλπιζα και τι έχω καταφέρει τώρα (όχι όλα όσα ήθελα). Ανεξαρτήτως των υπαρξιακών μου ζητημάτων, τα οποία πάντα με απασχολούν από τα τέλη Αυγούστου και έπειτα, το δεδομένο είναι ότι θέλω να κάνω κάτι για να μην είναι μία απλή ημέρα. Αυτή την Παρασκευή δεν βγήκα λόγω κόπωσης, την επόμενη λέω να βγω ότι και να γίνει. Μετά το Σάββατο με βλέπω να πηγαίνω σινεμά, μάλλον για το Blade Runner 2049 που θέλω να δω. Την Κυριακή πλέον μάλλον θα φέρω φαϊ και κέικ στην εκκλησία για να μου πούνε τα χρόνια πολλά. Με άλλα λόγια κάτι πιο πολύ από νιώθω χάλια μόνος αλλά πιο λίγο από τα πάρτυ που έκανα φοιτητής, είτε Ελλάδα είτε Αμερική. Σε κάθε περίπτωση η αδερφή μου λέει να κάνω πάρτυ όταν έρθω Ελλάδα σε δύο μήνες. Πιθανόν ότι θα γίνει κάτι σπίτι ή εκτός αυτού το πλήρες Σαββατοκύριακο που θα είμαι Ελλάδα, αλλά προς το παρόν δεν θέλω από τώρα να τηλεφωνό κόσμο, και όχι λόγω του κόστους κλήσεων. Δεν ξέρω 6 ημέρες μετά την άφιξή μου σε τι κατάσταση θα είμαι από πλεύρας ύπνου και ωραρίου. Βλέπουμε επί τόπου. Χώρια που υπάρχει ενδεχόμενο να είμαι εκτός Αθηνών. Πάντως γυρνόντας στο παρόν δεν μπορώ να πω ότι έγινε τίποτα το φοβερό αυτό το Σαββατοκύριακο. Την Παρασκευή αποφάσισα να ξεκουραστώ παρά να διασκεδάσω, όχι πως είχα τόσο κουράγιο. Μετά το ταξίδι την προηγούμενη εβδομάδα γονείς συν ένα απόγευμα με λιγότερο ύπνο λόγω της Fair δεν ήμουν σε βέλτιστη κατάσταση. Τουλάχιστον όμως Σάββατο πρωι σηκώθηκα αρκετά νωρίς για να κουρευτώ. Μετά σπίτι όπου μαγείρεψα διότι σκόπευα και εν τέλει όντως κοινώνησα. Και χτες και σήμερα πήγα γυμανστήριο, όπως επίσης σήμερα επίσης μαγείρεψα. Το απόγευμα πήγα στο River Park, μεγάλο και μοδάτο εμπορικό κέντρο στο βόρειο άκρο όπου προς καμία έκπληξή μου το απόγευμα δεν γίνονταν τίποτα το σοβαρό. Σαββατόβραδο οι Αμερικανοί γυρνάνε σπίτι και τηλεόραση - ύπνος. Πέραν αυτών πήγα και σε μερικά σούπερ μάρκετ. Αυτό ήταν το Σαββατοκύριακο, λίγα σχέδια για το επόμενο αλλά κυρίως λίγη ξεκούραση και ρουτίνα. Κάπως έτσι πάει η ζωή μου νομίζω. Από την άλλη, όσες φόρες κάπως ένιωσα έτσι βαρεμάρα, η υπόθεση πήγε προς τα ανάποδα (πχ έχασα την δουλειά μου). Η βαρεμάρα δεν είναι κατ'ανάγκην κάτι το κακό.

Στην Big Fresno Fair

Γενικά τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν τα επιτεύγματα. Ηδη την Δευτέρα εκδώθηκε η πρώτη δημοσίευση οριστικά. Από την στιγμή που σήμερα πέρασαν οι ημέρες άδειας στο σύστημα, έκανα αίτηση για το ταξίδι μου Ελλάδα και ο προϊστάμενός μου τις ενέκρινε. Ετσι λοιπόν όλα είναι έτοιμα, πέραν από τα πολύ πρακτικά του τύπου να φτιάξω βαλίτσα. Καθότι πλέον μένω πολύ κοντά στους γονείς μου, τουλάχιστον σε σχέση με πιο πριν που είχα όλη την Αμερικανική ήπειρο ενδιάμεσα, και έτσι οι γονείς μου θέλουν να κουβαλήσω Ελλάδα αρκετά πράγματα που δεν μπόρεσαν. Αν μη τι άλλο μου εξήγησαν το ότι βρήκα το σπίτι τους γεματο ότι οφείλονταν στο ότι δεν μπόρεσαν να πάρουν Ελλάδα όλα όσα ήθελαν. Δεν υπάρχει πρόβλημα, εντός ορίων, πάντα ταξιδεύω ελαφρά. Σήμερα λοιπόν είπα να πάω στην Big Fresno Fair η οποία άνοιξε την πύλη σήμερα, και θα είναι ανοιχτή για ένα δεκαήμερα. Το εισιτήριο δεν είναι και πολύ ακριβο, αλλά ειδικά για τους δημοτικούς υπαλλήλους έχουμε δωρεάν είσοδο το μεσημέρι και επίσης σήμερα, για όλους, η είσοδος ήταν $1. Ετσι πήγα στην δουλειά με το αυτοκίνητο ώστε να πάω στο μεσημεριανό. Εφυγα από το κουβούκλίο μου λίγο νωρίτερα το μεσημέρι και ξεκίνησα για τον χώρο. Η αλήθεια είναι ότι την πάτησα, πάρκαρα υπερβολικά μακρυά και βλέποντας το ρολόι εν τέλει απεφάσισα να φάω πριν τον χώρο. Μετά πήρα το όχημά μου και πάρκαρα κάπως κοντα για αναγνώριση του χώρου. Οντως, ακόμα και αν είχα παρκάρει κοντά, εκτίμησα οτι δεν έχω την δυνατότητα να πάω για μεσημέρι. Ο χώρος είναι πολύ μεγάλος και πολύ μακρυα για την μία ώρα που έχω για μεσημεριανό. Οσο περνούσε η ώρα έλεγα ότι θα γυρίσω σπίτι, θα την πέσω και μετά θα πάω στην Fair, ας μην τσιγκουνευτώ το $1 ιδίως καθότι θέλω να περπατάω από και προς την δουλειά ώστε να γυμνάζομαι το πρωϊ. Όταν έφτασε η ώρα άλλαξα διάθεση και πήγα απευθείας μετά την δουλειά στον χώρο, παρκάροντας κοντύτερα. Η γιορτή μου θύμισε την New River Valley Fair, απλά μεγαλύτερη και με περισσότερο κόσμο και ζώα. Επίσης η πλειοψηφία όσων πήγαν ήταν Λατίνοι, διότι αυτή είναι η πλειοψηφία των κατοίκων στο Φρέσνο σε τελική ανάλυση. Επίσης αρκετοί λευκοί φοβούνται να επισκευθούν το κέντρο γενικότερο, και ιδίως νύχτα. Περπάτησω δύο ώρες καθαρά, δεν ανέβηκα μεν στα τρενάκια κλπ αλλά αγόρασα φαϊ, είδα τα ζώα, ως επι το πλείστον αγροτικά (αγελάδες, κατσίκες, κότες, πρόβατα κλπ) και τα φυτά που είχαν σε έκθεση και γενικά διασκέδασα. Ωστοσο όντως δεν προλαβαίνω σε μία ώρα να φάω μεσημεριανό χωρίς να είμαι με την ψυχή στο στόμα και επίσης, εκτός αν θέλει κάποιος να πάει μαζί μου παρέα, δεν με βλέπω να ξαναεπισκέπτομαι την Fair. Μετά γύρισα σπίτι, ξάπλωσα λίγο αλλά δεν πήγα στο γυμναστήριο που μου κακοφάνηκε. Πήγα όμως στο σούπερ μάρκετ.

Επίσκεψη στους γονείς

Είχαν περάσει τέσσερεις μήνες από την τελευταία φορά που είδα τους γονείς και ένας από την τελευταία επίσκεψη στο σπίτι τους. Ετσι το δεύτερο Σαββατοκύριακο που ήταν εδώ - το πρώτο τους το άφησα για να προσαρμοστούν στην αλλαγή ώρας - είπα και ανέβηκα στο σπίτι τους. Παρασκευή μετά την δουλειά κοιμήθηκα λίγο και ύστερα ξεκίνησα για το Walnut Creek. Η βασική ιδιοτροπία του ταξιδιού ήταν ότι για πρώτη φορά έκοψα νύχτα από το Merced αντί να ανέβω τον CA-99 ως το Modesto διότι από την μία ήθελα να φάω και από την άλλη με κούρασε το καροτσάκι με τα φορτηγά στον 99. Ετσι πήρα τον Ι-5 και έκανα λιγότερα μίλια, έφτασα πιο γρήγορα αλλά χειροτέρευσα την οικονομία σε καύσιμα. Φτάνω σπίτι τους, κουβεντιάζουμε και μετά λίγο ξαπλώνω. Το περίεργο ήταν ότι δεν είχαν κάποια υποχρεώση για το Σάββατο βράδυ (τύπου χορός) ώστε να με πάρουν. Έπεσα νωρίς και κοιμήθηκα δέκα ώρες. Ξυπνόντας είδα τον εαυτό μου στον καθρέπτη με το στομάχι μαζεμένο λόγω του ότι δεν έφαγα επί τόσες ώρες. Οπως μου είπαν και οι γονείς έχασα βάρος αν και περισσότερο σουλουπώθηκα παρά λέπτυνα. Κατέβηκα στην δημοτική βιβλιοθήκη και μετά γύρισα και φάγαμε μαζί. Υστερα με πήρε ύπνηλία, αν και δεν έπεσα αμέσως, υπήρχαν και δουλειές. Ενας βασικός λόγος που δεν θέλω να πηγαίνω απλά Σαββατοκύριακα στους γονείς είναι ότι δεν έχω και τόσο πολύ χρόνο να περάσω μαζί τους, η Παρασκευή είναι πάντα χαμένη όπως και η μισή Κυριακή. Ουσιαστικά μόνη πλήρης ημέρα το Σάββατο. Για μία από τις λίγες φορές που είχαμε κενό να κάνουμε ότι θέλαμε είχα δυσκολία να κατεβάσω ιδέες: δεν τρελαίνομαι να πάω σε κανένα πάρκο, ενώ είχα ήδη περπατήσει κέντρο Οακλαντ ή Σαν Φρανσίσκο, ενώ το Σαν Χοσέ είναι πολύ μακριά και το Μπέρκλεϋ δεν αξίζει. Σκέφτηκα όμως ότι ήθελα να αλλάξω έτσι και αλλιώς τα παππούτσια μου, και έτσι πρότεινα να πάμε στο μεγάλο εμπορικό κέντρο στο Κόνκορντ για να δούμε τι έχει. Η μητέρα το δέχτηκε διότι ήθελε και η ίδια να δει φορέματα. Ετσι αφότου ξεκουραστήκαμε λίγο - οι γονείς από το Ελληνικό Σχολείο που είχαν το πρωϊ - ανεβήκαμε στο Κονκορντ. Χαζέψαμε λίγο και εγώ αγόρασα καινούργια παππούτσια, η μητέρα όμως δεν αγόρασε κάτι. Μετα γυρίσαμε σπίτι και φάγαμε. Τη Κυριακή μάλλον το κλασικό, εκκλησία, προετοιμασία για αποχώρηση και ταξίδι. Γυρισα σπίτι με γεμάτο το αμάξι και περνάω ακόμα τον χρόνο μου αδειάζοντας το. Χάρηκα που τους είδα, κανονίσαμε και τα μελλοντικά ταξίδια (μάλλον θα έρθουν Χριστούγεννα) και κατά τα άλλα η ζωή συνεχίζεται.

Σχεδιάζοντας διακοπές

Η καθημερινότητά μου έχει πλέον πολλή ρουτίνα. Πάω μεν στο γυμναστήριο αλλά πάλι υπάρχει αρκετός χρόνος. Από την άλλη με τσαντίζει ως συνήθως το πόσο μεγάλο μέρος της ημέρας καταναλώνει η δουλειά. Ετσι λοιπόν αρχίζω και σκέφτομαι που και πώς θα κάνω διακοπές. Πρώτο δεδομένο οι διακοπές στην Ελλάδα. Τις χρησιμοποιώ κατ'αρχήν ως δικαιολογία για να σπρώχνω τον εαυτό μου στο γυμναστήριο. Σήμερα πήγε καλά, οι ενοχλήσεις στον δεξιό ώμο υποχώρησαν και έκανα κανονικό πρόγραμμα. Οταν γύμναζα πιο πολύ τους κοιλιακούς έβλεπα και καλύτερο αποτέλεσμα στον καθρέπτη, αλλά τουλάχιστον εώς την Πέμπτη σκοπεύω να προσπαθήσω κανονικό πρόγραμμα. Μετά την εορτή των Ευχαριστιών έπονται τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Θα μιλήσω με τους γονείς αλλά πιο πιθανόν είναι να τις περάσω μαζί τους στο σπίτι τους. Εάν έρθουν εδώ έχει καλώς, αλλά δεν το βλέπω. Μετά τις διακοπές στην Ελλάδα θα έχω λογικά δύο ημέρες άδεια οι οποίες φυσικά αυξάνονται κατά μία τον μήνα. Ωστόσο θέλω να κρατήσω άδεια να πάω Ελλάδα και του χρόνου, σε αυτή την φάση μάλλον περι την 4η Ιουλίου. Ετσι λέω να χρησιμοποιήσω για ενδιάμεσα ταξίδια αυτές τις δύο ημέρες μόνο, και αν. Τώρα πάντα εμφανίζεται τίποτα το ξαφνικό, όπως έγινε με την ομιλία για την Γενοκτονία. Αλλά το να πάρω μίση ή μία ημέρα σε έκτακτη ανάγκη είναι κάτι που δεν εμποδίζει να φύγω σε προσχεδιασμένη βάση. Μετά τα Χριστούγεννα ακολουθούν Martin Luther King Day, President's Day και μετά τον Μάιο Memorial Day. Αργία Πάσχα δεν έχουμε καθόλου. Είτε MLK είτε την ημέρα του προέδρου μπορώ να κολλήσω κάτι, μπρος ή πίσω. Το ερώτημα είναι τι και που. Υπάρχουν μέρη εδώ που θέλω να πάω, σχετικά κοντά. Στο μυαλό μου είναι το Μουσείο των Αρμενίων, το Castle Air Museum, και τα πάρκα Sequoia-King's Canyon και Yosemite. Και τα τέσσερα που ανέφερα, εκτός ίσως από το Yosemite, είναι αρκετά κοντά για να πάω ημερήσιο ταξίδι. Στο Μουσείο των Αρμενίων σκοπεύω να πάω κανένα Σάββατο αν ξυπνήσω αρκετά νωρίς. Προχτές τελείωσα με τις υποχρεώσεις μου μόλις στις 2, οπότε δεν είχα κουράγιο να πάω. Τα άλλα τρία είναι μέρη όπου περισσότερο περιμένω παρέα να μου έρθει να με επισκευθεί. Αν βέβαια όμως πάρω ημέρα μαζί με τριήμερο, πιθανότερο είναι να πάω σε πιο εξωτικό μέρος, όπως την Labor Day πήγα στο Σαν Φρανσίσκο με παρέα. Το θέμα είναι ποιος φίλος μου είναι πρόθυμος να κάνει ένα τέτοιο ταξίδι μαζί μου. Εχω δύο, αυτούς με τους οποίους πέρασα τα θερινά τριήμερα. Θα μπορούσα να τους επισκευθώ στο σπίτι τους. Εχω επισκευθεί την πόλη και των δύο. Ο ένας είναι στο Φλαγκσταφ, και μάλλον δεν θα ήθελα να ξαναεπισκευθώ την πόλη. Ο άλλος είναι στο Πόρτλαντ, θα ήθελα μάλλον να πάω αν και θέλει σχέδιο. Δεν υπάρχει όμως λόγω να περιοριστώ στο σπίτι τους, θα μπορούσαμε να βρεθούμε αλλού. Σε αυτή την περίπτωση αυτό που χρειάζεται είναι να εντοπίσω προορισμό ο οποίος να είναι καλός να επισκευθώ μέσα Ιανουαρίου ή Φεβρουαρίου. Λόγου χάρη δεν βλέπω να πηγαίνω στο Γκραν Κάνυον με τα χιόνια, αν και μπορώ να μεταπιστώ. Πολυ θέλω να ξαναπάω Ουάσιγκτον ή Νέα Υόρκη, αλλά δεν αξίζει στις 4 ημέρες να φάω τις δύο πετώντας. Συνεπώς μιλάμε για προορισμούς Δυτικής Ακτής. Πρώτη στην λίστα μου είναι το Λος Αντζελες, που έχω να πάω 25 χρόνια. Ακολουθεί το Σαν Ντιέγκο, Φοίνιξ ή Τούσον (έχουν όμως αυτά κάτι να δεις;), Σαλτ Λέικ Σίτυ (ίδιο ερώτημα), Πόρτλαντ και Σηάτλ/Βανκούβερ. Θα το σκεφτώ παραπάνω, θα έρθω σε επικοινωνία με τους φίλους μου να δω το δικό τους πρόγραμμα και βλέπουμε. Ναι, θέλω να ξαναπάω Λας Βέγκας, αλλά πριν το ... καθημερνιάσω ας δω και κανένα άλλο μέρος.

Στο γυμναστήριο συνεχώς

Η εβδομάδα αυτή ήταν η πρώτη εδώ και πολλούς μήνες όπου δεν είχα κάτι να κάνω απόγευμα. Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν η ΑΧΕΠΑ, την προπροηγούμενη η εβδομάδα είχε τέσσερεις ημέρες και ήμουν και Σαν Φρανσίσκο. Πιο πριν το φεστιβάλ και τα παραλειπόμενά του με κούρασαν. Τον χειμώνα το πρόγραμμά μου ήταν απλό: αφότου ξυπνούσα έβλεπα τηλεόραση και αν είχα κουράγιο πήγαινα στο γυμναστήριο. Προσπαθούσα να πάω τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Τώρα απλά δεν έχω να δω τόση τηλεόραση. Οι σειρές μου ξεκινούν από την άλλη εβδομάδα ουσιαστικά, αν και όπως είδα ήταν σήμερα το δεύτερο επεισόδιο Ducktales. Ετσι αφότου ξυπνούσα μετά την δουλειά είχα τον χρόνο να πάω να γυμναστώ. Βασικότερο αν και δεν το σκέφτηκα πολύ, είχα και αρκετό χρόνο ελεύθερο ώστε αν δεν τον γέμιζα δεν είχα κάτι άλλο να κάνω. Ετσι αφότου γυμνάστηκα και Σάββατο και Κυριακή, εν τέλει πήγα και όλη την εβδομάδα πλην της Παρασκευής. Θέμα είναι όμως ότι ο δεξής ώμος μου άρχισε να πονάει. Ετσι από την Τετάρτη δεν γύμνασα τόσο τα χέρια μου και άρχισα να χρησιμοποιώ μηχανήματα για τους κοιλιακούς περισσότερο. Την Πέμπτη ήμουν βέβαιος ότι έβλεπα να έχει λεπτύνει, από την Παρασκευή όμως δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Δεν είμαι πια καθόλου βέβαιος ότι χάνω βάρος, από την άλλη όμως όντως μπορώ να σφίξω πιο πολύ την ζώνη που φοράω. Χάνω όμως όγκο ή απλά τον μεταφέρω πιο πάνω στο σώμα; Ελα ντε. Το δεδομένο πάντως είναι ότι καταναλώνω θερμίδες, αλλά είμαι βέβαιος πως απλά η όρεξη μου ανοίγει, έχω φάει πιο πολύ από το σύνηθες αυτή την εβδομάδα. Τουλάχιστον χτες ήμουν αρκετά ξεκούραστος ώστε να δοκιμάσω να βγω, για πρώτη φορά από τον Μάιο Παρασκευή βράδυ. Θα έλεγα τζίφος, δεν έπαιξε ο dj καλή μουσική για να χορέψω καλά, όχι όμως πως έμεινα ακίνητος. Τέλος πάντων, οι γονείς μου γύρισαν και θα πάω να τους δω το άλλο Σαββατοκύριακο, όταν με το καλό έχουν προσαρμοστεί σε αυτή την ώρα. Το έρχεσαι από Ελλάδα απαιτεί προσαρμογή στο βιολογικό σου ρολόι...

Τι να κάνεις όταν δεν έχεις να κάνεις τίποτα

Την Παρασκευή κατάφερα και τελείωσα με τις ουρές που είχα. Διάβασα όλο το PE&RS Σεπτεμβρίου, είδα την συνέντευξη τύπου με το τέλος του Κασσίνι και γενικά στις 10 δεν είχα πλέον κάτι μπροστά μου που όφειλα να κάνω. Σκέφτηκα να βγω στο Tower, το είπα σε φίλο αλλά αυτός πήγαινε στο Σακραμέντο. Καθότι είναι και η ημέρα της Μεξικανικής Ανεξαρτησίας είπα να μην βγω, Cinco de Mayo δεν πήγε άσχημα αλλά δεν ήξερα πως θα πάει η κατάσταση. Ετσι έπεσα αργά και σηκώθηκα το μεσημέρι κυριολεκτικά. Είχα κλήση ενδιάμεσα, την απάντησα, και μετά απλώς βγήκα και πήγα σε εμπορικό κέντρο όπου είχα να πάω μήνες. Αν μη τι άλλο μετά από μία εδβομάδα ψώνια σε σούπερ μάρκετ δεν είχα και τις τρελές αγορές μπροστά μου, απλά έκανα βόλτα παρά ψώνια. Μετά γύρισα σπίτι, ξάπλωσα λίγο και ύστερα γυμναστήριο όπου σήκωσα βάρη. Αν μη τι άλλο κουράγιο δεν έχω να γυμναστώ αλλά μέχρι τέλους το κάνω. Πιθανόν αύριο να κολυμπήσω κιόλας διότι δεν το έχω κάνει καιρό, αλλά από την άλλη είμαι βέβαιος ότι σηκώνοντας βάρη ξοδεύω παραπάνω θερμίδες. Μετά στο σπίτι είδα ταινία που δεν είχα δει πέρυσι, το να έχεις καλωδιακή έχει και τα καλά του. Την προηγούμενη εβδομάδα σε αυτή την φάση είχα ξεκινήση για την εκδήλωση με τους dj. Αυτή την εβδομάδα όμως δεν έχει κάτι αντίστοιχο. Σε άλλες περιόδους σε αυτή την φάση ήμουν κουρασμένος ή ικανοποιημένος από την ταινία που είδα. Εβγαινα έξω κυρίως για να μην νιώθω άσχημα όλη την ημέρα στο σπίτι. Σήμερα όμως είμαι αρκετά ξεκούραστος, είμαι σε φάση που έχω να δω ουσιαστικά από τις απόκριες: Δεν έχω υποχρεώσεις οιασδήποτε μορφής, δεν έχω κόπωση και δεν έχω κάτι να κάνω. Τουλάχιστον με το φεστιβάλ γέμιζε η εβδομάδα μου. Την εδβομάδα που έρχεται γυρίζουν οι γονείς μου Αμερική. Σκοπεύω να τους δω την μεθεπόμενη εβδομάδα. Προς το παρόν με βλέπω να ανεβαίνω αργότερα Tower District αν και όχι να πηγαίνω σε κανένα μπαρ εκτός από την σπάνια περίπτωση όπου ακούσω κάποιο να παίζει ηλεκτρονική μουσική. Αλλά με την ημέρα της Μεξικανικής Ανεξαρτησίας, αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο. Εάν πάω έτσι την επόμενη εβδομάδα με βλέπω την άλλη Παρασκευή να βγαίνω έστω και μόνος, κάτι που έχει να γίνει από τον Μάιο. Τώρα απλά όλο και θα βρω τρόπο να φάω χρόνο.

Εβδομάδα χωρίς πολλές υποχρεώσεις

Αυτή η εβδομάδα θεωρητικά ήταν αρκετά άδεια, ιδίως σε σχέση με τις προηγούμενες όπου ανάμεσα στο φεστιβάλ και το γυμναστήριο γέμιζαν και χωρίς να δω τηλεόραση. Στην πράξη δεν μπορώ να πω ότι ποτέ κάθισα και απλά χάζευα, όλο και κάτι έβγαινε. Δευτέρα ξεκίνησε ψάχνοντας για εισιτήριο για την Ελλάδα. Μετά από έρευνα ως προς τις τιμές και την διαθεσιμότητα άδειας, το μείωσα σε δύο περιόδους. Μετά την δουλειά πήγα γυμναστήριο και μετά με φίλο για ποτό. Ναι, είχα κοινωνική έξοδο, ας δω αν θα επαναλειφθει σε άλλες συνθήκες. Τρίτη είχα μιλήσει και με τους γονείς και με την αδερφή μου, και έτσι μετά το γυμναστήριο έβγαλα το εισιτήριο. Ερχομαι λοιπόν περί την ημέρα των Ευχαριστιών σε ένα διάστημα το οποίο είναι 7 1/2 εργάσιμες και 13 πραγματικές. Βέβαια καθότι επέλεξα απογευματινή πτήση εκκίνησης θα φτάσω Ελλάδα λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αλλά είτε έφτανα απόγευμα και μετά το πάλευα μερικές ώρες, είτε νύχτα και την πέφτω με την πρώτη ευκαιρία δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά, η ημέρα της άφιξης είναι χαμένη. Πέρυσι που έφτασα και πρωϊνή μάλιστα ώρα την έπεσα αμέσως μετά το μεσημεριανό, δεν άντεχα από το ταξίδι. Χτες πήγα γυμναστήριο και μετά έβαλα πλυντήριο ρούχων μεσοβδόμαδα, κάτι που θέλω να αποφεύγω αλλά έμενα από ρούχα. Βλέπεται καθότι δεν ήθελα να βάλω στο σπίτι των γονιών μου με τον επισκέπτη εκεί, έβαλα νωρίτερα και έμεινα νωρίτερα. Οχι πως κάθισα πραγματικά και στο σπίτι ενδιάμεσα, όλο και κάτι προέκυπτε. Σήμερα, μετά από 4 συνεχόμενες ημέρες δεν πήγα γυμναστήριο διότι είχαμε ΑΧΕΠΑ. Πήγα στην συνάντηση, όπως πάντα σε ώρα που δεν μου αρέσει διότι δεν με αφήνει να κοιμηθώ ενδιάμεσα, και μετά ψώνια και δουλειές. Δεν έχω τελειώσει με τις υποχρεώσεις μου ακόμα, απλά ήθελα λίγο να καθίσω να στεγνώσει το μαλλί μου. Αύριο δεν ξέρω τι έχω να κάνω, σίγουρα δεν πρόκειται να σηκωθώ στις 4 να δω το Κασίννι να βουτάει στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. Αρκετό ζήτημα έχω με την έλλειψη ύπνου λόγω της έγερσης. Σίγουρα όμως θα δω την τελευταία συνέντευξη τύπου σε μαγνητοσκόπιση όπως και το επεισόδιο του Ice Road Truckers που ξέχασα ότι παίζεται τώρα. Σιγουρα δεν θα πάω γυμναστήριο διότι κλείνει νωρίτερα και δεν προλαβαίνω συνήθως με τον ύπνο μετά την δουλεια να έχω πλήρη ώρα. Ωστόσο θα πάω το Σαββατοκύριακο, διότι όλη την εβδομάδα γκρίνιαζα μέσα μου που δεν έβλεπα την διαφορά αλλά σήμερα την είδα. Εαν συνεχίσω να πηγαίνω 3 φορές την εβδομάδα θα είμαι σε φόρμα για το ταξίδι στην Ελλάδα. Βέβαια αυτή την εβδομάδα αν το σχέδιο πάει καλά θα έχω πάει 5. Να δούμε πόσο ικανός είμαι να κρατήσω τον αυξημένο ρυθμό. Σίγουρα όταν επισκέπτομαι τους γονείς μου θα είναι αδύνατον, τις άλλες εβδομάδες όμως μπορεί. Ας δούμε...

Τρίημερο στο Σαν Φρανσίσκο

Το φεστιβάλ ήταν μία ενδιαφέρουσα εμπειρία. Έψηνα κρέατα στο γκριλ, με αποτέλεσμα να καπνιστώ σαν σωλομός. Με έπιασαν και η μύτη και δάκρυα, αν και σε διαφορετικές ημέρες. Σάββατο βράδυ απεδείχθει τζίφος λόγω του αγώνα πυγμαχίας, όχι όμως πως ήταν άδειο. Απλά δεν βούλιαξε από κόσμο. Σάββατο πρωϊ ήταν ο διαγωνισμός του 59 days of code. Ημουν σε ομάδα με δύο συναδέλφους από την δουλειά με μία εφαρμογή όπου φτιάξαμε ένα εξάρτημα για το κινητό το οποίο περιέχει δύο laser στο υπέρυθρο που επιτρέπουν να μετρήσεις έμμεσα υγρασία του φυτού. Η εφαρμογή μας πήρε δεύτερη θέση και απεδείχθει πως υπήρχε ευρύ ενδιαφέρον. Ετσι συνεχίζουμε να την αναπτύσσουμε. Πάντως πέρασε το φεστιβάλ, πέρασε η εβδομάδα μετά έστω και δύσκολα και εν συνεχεία ήταν το τριήμερο της Labor Day. Είχα κανονίσει και πήγαμε με τον Βολιώτη φίλο μου στο σπίτι των γονιών μου. Εγω έφτασα το βράδυ της Παρασκευής μετά από τρίωρη οδήγηση. Κοιμήθηκα με την ησυχία μου και την επομένη θα βρισκόμασταν στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο με τον φίλο. Μου έστειλε μύνημα ότι έφτασε κανονικά και εγώ με την πρώτη ευκαιρία αμέσως έφυγα για τον BART χωρίς να μιλήσω με τον γείτονα για το ταχυδρομείο. Εφτασα στον σταθμό Embarcadero την ίδια στιγμή που έφτασε ο συνάδελφος από την ανάποδη κατεύθυνση. Χαιρετιστήκαμε και περπατήσμα από την Colombus μέσα από την North Beach προς το Fisherman's Wharf. Εκει φάγαμε κρέπα θαλασσινών και μετά περπατήσαμε παραλιακά χαζεύοντας τα αξιοθέατα, με την θερμοκρασία περί τους 30-35 βαθμούς. Φτάσαμε στο σημείο όπου έχει πλοίο για Ωκλαντ αλλά ναι με ήμασταν στην ώρα για το πλοίο (εντελώς τυχαία) αλλά γέμισε πριν μας πάρει και δεν θέλαμε να περιμένουμε μία ώρα για το επόμενο. Πήραμε τον BART για το σπίτι των γονιών μου. Ξεκουραστήκαμε καπως, είδα τον γείτονα και πήρα τα γράμματα και κατεβήκαμε Walnut Creek για δείπνο. Μετά το βράδυ είπαμε να κατεβούμε για ξενύχτι στο Ωκλαντ. Είχαμε ψάξει για κανένα κλαμπ που έπαιζε EDM, αλλά το ίντερνετ δεν έλεγε τίποτα. Κατεβαίνουμε με το αμάξι στο κέντρο, ανεβήκαμε και κατεβήκαμε όλο τον άξονα της Broadway, περισσότερο την Washington κάτω από τον Convention Center και τζίφος. Πέσαμε σε τρεις συμμορίες, ένα μαύρο biker gang, ένα άσπρο biker gang και μία συμμορία μαύρων χωρίς μηχανές. Είδαμε πολλά μπαρ και κλαμπ, και όλα έπαιζαν είτε Hip Hop είτε Jazz. Σε κανα-δύο είχε καλό κόσμο, αλλά όχι καλή μουσική. Γυρίσαμε προς το Walnut Creek, είπα να δοκιμάσουμε το Ωπα αλλά αυτό είχε κλείσει τις 11. Ωστόσο είχε δύο καταστήματα κοντά μου, με όχι κακή μουσική αλλά κυρίως άδεια. Είδε για ένα κλαμπ στο ιντερνετ ο φίλος, οδήγησα προς εκεί το οποίο απεδείχθει κάπου κρυμμένο προς τις αντιπροσωπίες αυτοκινήτων αλλά κάναμε αναστροφή για το σπίτι επι τόπου, ήταν πολύ παρακμιακό.

Την επομένη είχαμε κανονίσει να πάμε στην Κοιλάδα του Πυριτίου, κακώς λεγόμενη Κοιλάδα της Σιλικόνης. Πρώτα πήγαμε σε ένα μαγαζί με διάφορα εξαρτήματα υπολογιστή, και άρεσε στον φίλο όσο και εμένα. Μετά πήγαμε στο νεκροταφείο στον τάφο του θείου μου. Υστερα φάγαμε και πήγαμε στο αρχηγείο του Google. Βλέπετε ο φίλος ξέρει κάποιον που εργάζεται στο Google, είναι απ'όσο κατάλαβα η σύζυγός του ξαδέρφη του συζύγου της αδερφής του. Κλασσικό Ελληνικό, κάπως έτσι ήταν και ο θείος μου ο οποίος είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Σαν Χοσέ. Μας έκανε ξενάγηση στο campus και μετά αργά πήγαμε και φάγαμε στο κέντρο του Mountain View. Υστερα από το φαϊ οι δύο μας κάναμε βόλτα και η πόλη έχει 2 κλαμπ που παίζουν EDM. Είμασταν και οι δύο κουρασμένοι και ήταν και σχετικά νωρίς, λίγο πριν τις 10. Το να πάμε για ξεκούραση και μετά να γυρίσουμε ήταν απλά μη ρεαλιστικό, σε τελική ανάλυση το Σαν Φρανσίσκο πιο κοντα είναι, απλά από το Walnut Creek θα έπρεπε να περάσουμε την γέφυρα και να βρούμε να παρκάρουμε στην πόλη. Ετσι γυρίσαμε εν τέλει στο σπίτι. Δευτέρα πρωϊ, μετά από βόλτα στο κέντρο του Walnut Creek, πήγαμε στο Concord όπου γευματίσαμε. Εν συνεχεία τον πήγα στην στάση του BART και εγώ έφυγα για το σπίτι μου. Γενικά χάρηκα πολύ που τον ξαναείδα. Τώρα το επόμενο μεγάλο ταξίδι θα είναι Ελλάδα, έχω όμως πρώτα να κλείσω τα εισιτήρια

Προς το φεστιβάλ

Η εβδομάδα αυτή απεδείχθει γεμάτη. Δευτέρα ξύπνησα πολύ πρωϊ για να πάω το όχημα στην αντιπροσωπεία επείδη είχε ανάψει λαμπάκι. Το πάω και απλά μου κλείνουν το καπάκι της βενζίνης. Ωστόσο εν τέλει δεν έσβησε το λαμπάκι, και έτσι πρέπει να βρω χρόνο να το ξαναπάω. Πάω στην δουλειά και όπως όλοι εν τέλει οι συνάδελφοι βγήκαμε και είδαμε την μερική έκλειση ηλίου. Μας άρεσε σε όλους. Όσοι είχαν ειδικά γυαλιά τα μοιράστηκαν και έτσι είδα το τόξο του ήλιου. Εν συνεχεία μετά την δουλειά πήγα και κάναμε την πρώτη παρουσίαση για διαγωνισμό προγραμματισμού που είναι το Σάββατο. Αποτέλεσμα γύρισα σπίτι φοβερά κουρασμένος. Τρίτη μου ήρθαν τα ευχάριστα νέα, η δημοσίευση είναι έτοιμη για το τεύχος Οκτωβρίου. Ενδιάμεσα έχω να ετοιμάσω διάφορα και να συντονίσω το Φρέσνο με τους καθηγητές και τον εκδότη. Το βράδυ πήγα στην εκκλησία, και παρότι είχα κοιμηθεί αρκετά καλά την Δευτέρα ήμουν αρκετά κουρασμένος μέχρι τέλους. Βοήθησα να κρεμάσουμε φώτα για το φεστιβάλ. Τετάρτη πρωϊ δεν πήγα στην δουλειά αλλά στον οφθαλμίατρο. Κατ'αρχήν χάρηκα διότι έπεσε η μυωπία στο δεξι μάτι, και ας ανέβηκε στο αριστερό. Μετά όμως σκέφτηκα ότι είναι πρόδρομος πρεσβυωπίας. Γερνάω. Γυρνόντας σπίτι έπεσα και κοιμήθηκα προς μεγάλη μου έκπληξη, νόμιζα πως θα τα είχα ξεκουραστεί το πρωϊ αρκετά. Μετά πήγα γυμναστήριο, που είχα να πάω από την προηγούμενη εβδομάδα (ή μάλλον είχα να κάνω βάρη, ενδιάμεσα κατάφερα να κολυμπήσω) και ύστερα είδα ένα ωραίο ντοκυμανταίρ για το Βόγιατζερ. Αν έχεις δει ένα έχεις δει τα περισσότερα, αλλά δεν ήταν κακό παρότι το 4ο ή 5ο ντοκυμανταίρ μου για το θέμα. Σήμερα δεν πήγα εκκλησία διότι αμφιβάλλω κατά πόσο αντέχω 4 συνεχόμενες ημέρες φεστιβάλ. Δουλειά, παρουσίαση στο ίντερνετ για το Βόγιατζερ ζωντανά από το JPL και μετά γυμναστήριο. Νιώθω πολύ κουρασμένος και το φεστιβάλ είναι μπροστά. Οτι ημέρα δεν πήγαινα φεστιβάλ πήγαινα γυμναστήριο, αν και λόγω εντατικοποίησης μάλλον δεν έχω γυμναστεί αρκετά. Χρειάζομαι ξεκούραση.

Εξάντληση από νηστεία

Χτες πήγα στην δουλειά, μετά στον φοροτεχνικό, γύρισα σπίτι, κοιμήθηκα λίγο και ύστερα πήγα γυμναστήριο όπου κολύμπησα. Μου πήρε παραδόξως πολύ ενέργεια. Γύρισα σπίτι, έκανα ορισμένες δουλειές αλλά εν τέλει παρότι το στόχευα δεν μαγείρεψα το ψάρι για σήμερα, είπα να το φάω για βράδυ. Πάω το πρωϊ στην δουλειά χωρίς να έχει κοιμηθεί πολύ καλά, έφαγα ψάρι (Δεκαπενταύγουστος γαρ) στο Γιαπωνέζικο εστιατόρειο και μετά γύρισα σπίτι όπου μαγείρεψα τον σωλομό. Ηταν εν τέλει πολυς, συν είχα φάει και μερικές ψεύτικες γκοφρέτες νωρίτερα έτσι έπεσα έχοντας κλείσει τον φούρνο. Σηκωθηκα σε λίγο παραπάνω από μισή ώρα με το κεφάλι μου τουμπάνο. Εφαγα λίγο από το ψάρι αλλά είχε μείνει πολύ και έβαλα ψυγείο. Ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι ένιωσα αρκετά καλά για να σηκωθώ καν από το κρεββάτι, πόσο μάλλον το να πάω γυμναστήριο. Πραγματικά ένιωσα εξάντληση και όσο και να προσπάθησα δεν ξανακοιμήθηκα. Εν τέλει με μεγάλη δυσκολία σηκώθηκα και πήγα στο σούπερ μάρκετ για ψώνια. Περπατώντας ένιωσα καλύτερα αλλά σε καμία περίπτωση αρκετά δυνατός για να πάω γυμναστήριο. Αύριο είναι δεδομένο ότι η νηστεία τελειώνει και έτσι θα τρώω πολύ καλύτερα. Προς το παρόν δεν με βλέπω να πηγαίνω πιο μακρυά από τον καναπέ. Η νηστεία και γυμναστική είχε τα θετικά της αποτελέσματα, εμφανίστηκαν οι κοιλιακοί μου έστω και αν ακόμα έχω κοιλιά. Αν γυμναστώ και άλλο η κοιλιά θα συνεχίζει να μαζεύει και θα έχω επίπεδο στομάχι. Αλλά πρέπει να έχω ενέργεια για να γίνει και σε καμία περίπτωση δεν έχω πρόθεση να πεθάνω από πολύ πρωτεϊνη όπως η Αυστραλίδα μοντέλο. Υπάρχει και το ερώτημα τι μέλλει γενέσθαι τώρα που δεν θα νηστεύω: θέλω να κατεβάσω και κανένα ωραίο γλυκό παρότι ναι μεν λεπτότερος αλλά όχι ακόμα λεπτός; Πιστεύω ότι αν συνεχίσω έτσι, και δεν ξέρω πόσο κουράγιο έχω για να συνεχίσω να πηγαίνω 3-4 φορές την εβδομάδα γυμναστήριο, τα Χριστούγεννα είναι πιθανόν να μοιάζω με μοντέλο και εγώ. Βλέπουμε τι και πόσο μπορώ, ιστορικά, το να πηγαίνω γυμναστήριο φθινόπωρο έχει αποδειχθεί δύσκολο.

Υπαρξιακά προβλήματα

Η ασθένειά μου είχε ως αποτέλεσμα να μην ξαναπάω αυτή την εβδομάδα στο γυμναστήριο μετά την Τρίτη. Την Τετάρτη ένιωσα πολύ άσχημα στην δουλειά αλλά έβγαλα και τις 9 ώρες. Χτες και σήμερα ημουν καλύτερα, αλλά όχι υγιής. Ετσι λοιπόν ήμουν σπίτι και είχα χρόνο και είδα παραπάνω τηλεόραση. Καθότι τέτοια εποχή δεν έχει και τόσες νέες εκπομπές είδα στο Netflix το The Last Man on the Moon. Το βραβευμένο ντοκυμανταίρ είναι για τον αστροναύτη Gene Cernan ο οποίος πέθανε πέρυσι. Το ντοκυμανταίρ τελειώνει με τον αστροναύτη να λέει ότι το να τολμήσουμε να κάνουμε το δύσκολο και να μην υποεκτιμούμαι τις δυνατότητές μας. Φυσικά με τέτοιο μύνημα το τελικό αποτέλεσμα είναι να αναρωτηθώ κατά πόσον είμαι ευχαριστημένος με την κατάστασή μου. Από την πρώτη γυμνασίου ήξερα ότι δεν πρόκειται να γίνω αστροναύτης διότι δεν το επιτρέπει η όρασή μου. Ωστόσο το να γίνω επιστήμονας στην NASA συνέχισε να είναι στόχος, όσο και να το αρνήθηκα στο ταξίδι στην Κρήτη όταν ήμουν τεταρτοετής. Το να με πάρουν στο πληρωμένο διδακτορικό από την NASA ήταν όνειρο, το να χάσω την θέση ήταν συναισθηματική καταστροφή. Ωστοσο έσφιξα τα δόντια και έβγαλα το διδακτορικό, και μου έγινε και πρόταση να δουλέψω στο Goddard δύο χρόνια πριν αποφοιτήσω. Δυστυχώς η θέση δεν υπήρχε όταν όντως τελείωσα. Ωστόσο βρήκα καλή θέση το Ράλεϋ, που δεν άντεξα πολύ, και μετά ο κοινοτικός υπάλληλος και τώρα δημοτικός υπάλληλος στην Καλιφόρνια. Είχα όνειρο να δουλέψω πχ για την NASS ή σε θέση με διαπίστευση απορρήτου και πολλά λεφτά. Πλέον όμως είμαι σχεδόν 38 ετών και δεν θα έχω υπηκοότητα για δύο χρόνια. Θέλω λίγο πριν τα 40 μου να μετακομίσω όπου έχει θέση και μάλιστα να είμαι στην ίδια θέση ιεραρχικά με άτομα 10 χρόνια μικρότερά μου; Από την άλλη τι όντως θέλω; Θέλω να παραμείνω γραφειοκράτης; Θέλω όντως να πάω στο κυνήγι της έρευνας, όταν μεταδιδακτορικός θα βγάζω λιγότερα απ'ότι τώρα; Είναι το Φρέσνο εν τέλει ο τελικός προορισμός της ζωής μου; Δεν έχω καλή απάντηση. Θα συνεχίσω να προσπαθώ να δημοσιεύσω μήπως και μου βγει τίποτα το καλύτερο μελλοντικά. Θα μου έρθει και η Αμερικανική υπηκοότητα, η οποία θα μου ανοίξει θέσεις. Αλλά ενώ θα κρατώ ανοιχτά τα ενδεχόμενα, δεν πιστεύω ότι θα επιδιώξω μονος μου να κυνηγήσω τις επόμενες θέσεις. Εχω μήνες να κοιτάξω για άλλη θέση εργασίας διότι πραγματικά δεν πιστεύω ότι μπορώ κάτι το καλύτερο σε αυτή την φάση. Σε τελική ανάλυση είναι σαν το γυμναστήριο, Αύγουστος γαρ δεν θα μου έρθει κάτι το καλό σύντομα μπροστά μου, αλλά γυμνάζομαι για να χάσω κάποιο βάρος αν κάτι προκύψει μελλοντικά. Τώρα το κακό είναι ότι το λίπος το χάνω με τον ανάποδο τρόπο απ'ότι κόβουμε τον γύρο. Όπως ο γύρο ψήνεται από κάτω προς τα επάνω, έτσι φεύγει λίπος από πάνω προς τα κάτω, με αποτέλεσμα να φαίνεται οι κοιλιά μου πολύ μεγάλη. Τουλάχιστον έτσι μου φαίνεται, βλέπουμε.

Τζίφος

Όταν γνώρισα τον εκτιμητή του νομού μου μίλησε για ένα πανηγύρι που κάνουν οι Αρμένιοι για να ευλογήσουν τα σταφύλια όπου είναι γεμάτο Αρμένισσες οι οποίες όταν μάθουν ότι είμαι Ελληνας θα με κυνηγήσουν. Αν κάτι έχω μάθει είναι ότι όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι. Από το ιντερνετ έμαθα ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν την Κυριακή. Το κακό είναι ότι το έμαθα από το ιντερνετ, κανένας δεν προσφέρθηκε να με πάει μήπως και γνωρίσω και κανένα άνθρωπο. Απλούστατα δεν ξέρω και τόσο πολύ κόσμο ακόμα. Ωστόσο η Κυριακή ήταν και Μεταμόρφωση, και είχα κάθε πρόθεση να φάω ψάρι, ιδίως καθότι νηστεύω. Ετσι με το τέλος της εκκλησίας πήγα σπίτι και έκανα το ψάρι, και εν συνεχεία ξεκουράστηκα λίγο πριν πάω στους Αρμένιους. Ετσι έφτασα στις 2:30 περίπου όπου έφτασα σε εκδήλωσε με λίγο κόσμο, τα λεωφορεία με τον κόσμο από το Λος Άντζελες που μου περιέγραψε συνάδελφος στην δουλειά δεν φαίνονταν. Σκέφτηκα ότι όπως στο ελληνικό φεστιβάλ θα έρθει ο κόσμος όταν περάσει η ώρα, μετά τις 5. Ετσι έκανα ψώνια, γύρισα σπίτι και πήγα γυμναστήριο όπου κολύμπησα και στις 5:30 ξαναπήγα στους Αρμένιους. Το πάρκινγκ είχε αδειάσει. Δηλαδή όφειλα είχα πάει νωρίς, κάτι που δεν μου είπε κανένας. Στις 2 και δεν ήξερα κανένα εκτός από τον τηλεπαρουσιαστή της τηλεόρασης, χώρια που δεν πεινούσα για να καθίσω να φάω, έστω και με αγνώστους. Τσαντίστηκα στις 5:30 διότι είχα βάλει και τους φακούς μου. Τζίφος. Ετσι λοιπόν γύρισα σπίτι και πέρασα την ημέρα μου κάνοντας ψιλοπράγματα. Συνέχισα να πηγαίνω στο γυμναστήριο και να νηστεύω και άρχισα να σκέφτομαι, μήπως θα ήταν καλό να αρρωστήσω ώστε να χάσω βάρος χωρίς κόπο; Χτες λοιπόν στο γυμναστήριο είχα τα πρόδρομα σημάδια κρυολογήματος αλλά συνέχισα μέχρι να συμπληρώσω το πρόγραμμά μου. Σήμερα είχα δυστυχώς πλήρες κρυολόγημα στην δουλειά, με δυσκολία την έβγαλα. Δεν βλέπω να χάνω βάρος παρά την επιθυμία μου, απλά νιώθω μίζερα. Τέλος πάντων, η νηστεία τελειώνει σε 7 ημέρες. Βλέπω τι μέλλει γενέσθαι ...

15 (περίπου) χρόνια αργότερα

Όταν κάποιος μεγαλώνει σε μία κοινωνία, υπάρχουν κάποια κοινωνικά πρότυπα τα οποία δεν μπορείς παρά να έχεις υπ'όψιν. Όσο και αν σε τελική ανάλυση η γενιά των γονιών μου αμφισβήτησε τα πρότυπα των παππούδων μου, είναι δεδομένο ότι σε ένα βαθμό τα ακολούθησε, έστω και με προσαρμογές. Ετσι λοιπόν και στην δική μου γενιά υπήρχαν πρότυπα, έστω και σε πολύ χαλαρότερο βαθμό. Βασικές αρχές το μάθε παιδί μου γράμματα και το κάνε παιδί μου οικογένια. Αν μη τι άλλο υπήρχε έστω και χαλαρά σχέδιο: πρώτα σπουδάζεις ως εκεί που σε σηκώνει, αν και το πρότυπο βασικά είναι γιατρός, δικηγόρος και μηχανικός. Στην επαρχία είναι και γεωπόνος, το παλαιό πρότυπο του δασκάλου/καθηγητή έχει υποχωρήσει. Πρώτα θα πάρεις το πτυχίο, μετά θα βρεις δουλειά και μετά θα παντρευτείς και οικογένια. Λόγω της κατάστασης της Ελληνικής Οικονομίας σε ένα βαθμό είχε ατονήσει το σκληρό χρονοδιάγραμμα, αλλά είναι δεδομένο ότι μπαίνοντας πανεπιστήμιο και για την γενιά μου υπήρχε. Προβλέπονταν να αποφοιτήσεις στην ώρα σου συν το πολύ 2-3 χρόνια. Μετά ακολουθούσαν οι προσωρινές δουλειές, όχι κατ'ανάγκην συμβασιούχος αλλά κάτι το παρόμοιο. Στα δέκα χρόνια μετά το πτυχίο υποτίθεται πως θα είχες βρει κάτι το πιο μόνιμο, όχι κατ'ανάγκην του δημοσίου αλλά όχι και η ξεφτίλα της προσωρινότητας. Στα δεκαπέντε χρόνια όφειλες να είσαι οικογενιάρχης, αλλιώς ουσιαστικά ήσουν στο ράφι. Ναι μεν υπήρχαν και υπάρχουν αρκετοι πρώτοι γάμοι ανδρών στα 40, αλλά όχι στα 50. Για να είμαστε ειλικρινείς το πρότυπο πάντα είχε τις εξαιρέσεις τους, ακόμα και στο Ναυτικό ένα ποσοστό της τάξης του 60% όταν υπηρέτησα δεν είχε πάει τριτοβάθμια εκπαίδευση, συν το ότι Ελλάδα το να σπουδάσεις σε μεγάλη ηλικία είναι δύσκολο. Εαν δεν μπεις με την τρίτη φορά, το πολύ μπορεί να καταφέρεις να μπεις με το που απολύεσαι. Δεν μπορώ να πω ότι γνώρισα κανένα ναύτη που να έδωσε Γενικές Εξετάσεις, αλλά από την άλλη στην Διοίκηση Υποβρυχίων έπαιρνε μόνο πτυχιούχους, οι χαμάληδες πήγαιναν στην Διοίκηση Δούλων (Διοίκηση Διευθύνσεως του Ναυστάθμου).

Δεν μπορώ να πω ότι έχω ακολουθήσει το πρότυπο αυτό μετά την απόλυσή μου. Ναι, μπήκα στο ΓΠΑ με την δέυτερη, την πρώτη μπήκα στο ΤΕΙ Καβάλας όπου παρακολούθησα τα μαθήματα κανονικά έναν χρόνο. Άργησα να βγω λίγο διότι πήγα IAESTE και Έρασμος, αλλά οι πιο πολλοί συμφοιτητές βγήκαν μετά από εμένα. Επί τόπου πήγα ναυτής αφότου είχα ήδη δουλέψει στην Ολυμπιάδα. Μετά όμως σε καμία περίοτωση δεν ακολούθησα τον τυπικό δρόμο: μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, επιστροφή Ελλάδα, αποτυχία για διδακτορικό Κύπρο, έρευνα για δουλειά, συμβασιούχος στην Κρήτη και μετά, πέραν πάσας προσδοκίας, διδακτορικό στις ΗΠΑ. Η αποφοίτησή μου σήμαινε και τέλος της όποιας μονιμότητας: σε τελική ανάλυση ακόμα έχω ανοιχτό το να αφήσω την δουλειά εθελοντικά αν μου προσφέρουν καλύτερη θέση. Αυτά σκεφτόμουν χτες και προχτές ενώ ήμουν στο γυμναστήριο. Θεωρητικά θα μπορούσα να κάτσω και να αράξω στο Φρέσνο. Δεν έχω όμως κάτι που πραγματικά να με δένει με την πόλη, και πλησιάζω τα δεκαπέντε χρόνια από την αποφοίτηση. Αποκατεστημένος σοβαρός οικογενιάρχης σε καμία περίπτωση δεν είμαι, και δεν βλέπω σύντομα να γίνομαι, όχι πως δεν θέλω.

Μελλοντικές προοπτικές

Το πρόγραμμα μου σε αυτή την φάση είναι απλό: Μετα την δουλειά τις καθημερινές είτε θα πάω στην εκκλησία και θα βοηθήσω στην προτετοιμασία του φεστιβάλ, είτε θα κοιμηθώ και μετά θα πάω στο γυμναστήριο. Στην πρώτη περίπτωση βγαίνω πιο κουρασμένος σωματικά από την έλλειψη ύπνου, στην δεύτερη ίσως χάνω και βάρος, αν και ως προς αυτό δεν είμαι καθόλου βέβαιος. Το κατά πόσον καταλήγω στο γυναστήριο επίσης παίζεται: την Τρίτη πήγα μεν αλλά κάθισα μόνο μισή ώρα διότι ήθελα ψώνια, την Πέμπτη κοιμήθηκα τόσο (έχασα την αίσθηση κατά πόσον είναι ημέρα ή νυχτα) που εν τέλει σηκώθηκα τόσο αργά που δεν πήγα καν. Μαλιστα η Πέμπτη με έκανε και σκέφτηκα σοβαρά: όταν στο Wilson το ωράριο μου διέλυσε έτσι τον ύπνο, μετά πραγματικά σκέφτηκα να παραιτηθώ. Ωστόσο σε αυτή την φάση γιατί να παραιτηθώ; Κάτι καλύτερο δεν βρίσκω. Δευτέρα και Τρίτη ήμουν με απόσπαση στον νομό. Η νομαρχία περισσότερο χαμαλοδουλειά έχει να κάνει, παρά τίποτα το σοβαρό. Η περιοχή απλά δεν έχει ιδιώτες, τουλάχιστον πρόθυμους να προσλάβουν άτομα προσόντων μου σε κατάλληλη θέση. Αυτό το οποίο ουσιαστικά περιμένω είναι το να αποκτήσω υπηκοότητα. Αυτό θα μου ανοίξει νέες θέσεις, αλλά προς το παρόν οι προοπτικές είναι περιορισμένες, πέραν του ότι το να αφήνω δουλειές σε τέτοια διαστήματα δεν προσελκύει μελλοντικούς εργοδότες. Είμαι παγιδευμένος στην θέση, προσπαθώ να εκδώσω τις δημοσιεύσεις (η πρώτη είναι σε καλό δρόμο) και πέραν τουτου δουλειά. Τουλάχιστον κάθε δύο εβδομάδες μπαίνει μισθός στον λογαριασμό μου. Δεν απέχει πολύ το φεστιβάλ, η κατεξοχήν περίοδος όταν γνωρίζεις τα άλλα μέλη της κοινότητας. Μετά, βλέπουμε...

Τι μέλλον έχω;

Οι αλλαγές στην ρουτίνα είναι κάτι το καλό, υπό την έννοια ότι αλλάζουν την κανονικότητα και έτσι περνάει ένα φεγγάρι εώς την ομαλοποίηση. Το ζήτημα είναι η ομαλότητα, η ρουτίνα σε τελική ανάλυση όταν σκέφτεσαι το τι άραγε είναι η κανονικότητα και τι είναι στο μέλλον σου. Τότε είναι πραγματικά που το ζήτημα γίνεται σε ένα βαθμό και υπαρξιακό. Μέσα σε όλα υπάρχει και η κακή αλλαγή στην ρουτίνα: αυτή την εβδομάδα έφαγα και ένα σοβαρό κατσάδιασμα από τον προϊστάμενο μου για κάτι το αυθόρμητο που έκανα, το οποίο πίστευα ότι βοήθησε αλλά εν τέλει μάλλον ανακάτεψε την κατάσταση. Σε 4 μήνες έχω την αξιολόγησή μου, σε αυτή την φάση μάλλον θα ήθελα να παραμείνω στην θέση για να δείξω ότι μπορώ να κρατήσω μία θέση επί μακρόν. Όσο και να μην με ευχαριστεί το ωράριο, αν θέλω μία καλύτερη δουλειά ή και έτερον ήμιση χρειάζεται να δείξω ότι δεν είμαι ανίκανος για εργασία.

Για τρίτη εβδομάδα αύριο θα πάω να βοηθήσω στην προετοιμασία του φεστιβάλ. Καθότι έχουμε ένα μήνα και εώς το φεστιβάλ έχει γίνει τμήμα της ρουτίνας. Όπως και στις γενικές εξετάσεις αν εξαντληθώ από το καλοκαίρι Β με Γ Λυκείου, μετά θα σέρνομαι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα. Ετσι αναγκαστηκα έχω να μειώσω τον ρυθμό με τον οποίο βοηθάω. Δεν μπορώ να πηγαίνω 3 φορές την εβδομάδα αν θέλω να βοηθήσω και στο τέλος. Αύριο βράδυ έχει ένα event κάπου στο Tower σε κάποιο μέρος που είναι μόνο για εκδηλώσεις όλων των ειδών. Επίσης σήμερα είναι η πρεμιέρα του Valerian και έχω πρόθεση να το δω. Ετσι σκοπεύω αύριο να βοηθήσω εώς τις 7-8 το αργότερο και την Κυριακή μάλλον δεν θα μείνω μετά την εκκλησία αλλά μετά από ξεκούραση θα πάω σινεμά. Το να βοηθάω στην προετοιμασία έχει ως αποτέλεσμα να γνωρίζω ανθρώπους της ηλικίας μου. Κατά πόσον μελλοντικα θα με οδηγήσει σε πιο σοβαρή παρέα ή και κάτι άλλο θα δείξει. Κατά το κλασσικό στην εκκλησία υπάρχουν άτομα που πιστεύουν ότι η κοπέλα Χ ή Ψ είναι τέλεια για μένα. Μετά από την προετοιμασία δεν είμαι καθόλου βέβαιος αν αυτές ενδιαφέρονται καν, έστω και αν είναι μόνες.

Δεύτερα και Τρίτη ο εκτιμητής του νομού, αυτός ο οποίος οργάνωσε την εκδήλωση για την γενοκτονία, με θέλει στο γραφείο του και θα είμαι με απόσπαση. Θα δω πως θα πάει, αν δεν με θέλει η πόλη, ίσως με θέλει ο νομός.

Μετά το Λας Βέγκας

Μετά το Λας Βέγκας κάθε άλλο παρά κάθισα. Ηδη πηγαίνοντας με ενημέρωσε φίλος μου ότι θα με επισκευθεί. Με το καλό να έρθει τον Μάιο. Γυρνόντας πηγαίνω στην δουλειά και μου έρχεται ένα πολύ ευχάριστο μύνημα ότι η πρώτη δημοσίευσή μου έγινε δεκτή μετά από τις αλλαγές. Δεν μπορώ να πω ότι είχα την δυνατότητα να το πανηγυρίσω δεόντως, αλλά φυσικά και χάρηκα. Φυσικά θα πάρει λίγο χρόνο μέχρι να γίνει. Εν συνεχεία ξεκίνησε για εμένα και η προετοιμασία για το φεστιβάλ. Ο χρόνος όπου μπορώ να πάω είναι περιορισμένος λόγω του ωραρίου. Πάντως και το προηγούμενο και αυτό το Σαββατοκύριακο πήγα στην εκκλησία και βοήθησα να γίνει το παστίτσιο και ο μουσακάς. Την Τετάρτη πήγα και βοήθησα με τον μπακλαβά. Δεδομένο είναι ότι τα χέρια μου με πονάνε από την διαδικασία. Χτες το βράδυ πήγα στο Sun Kissed Summer Festival το οποίο είχε βασικό καλλιτέχνη τον Jordan Shuckley. Αυτός έπαιξε ένα ωραίο πρόγραμμα dream trance που μου άρεσε. Το κακό ήταν ότι το σώμα μου δεν ήταν και στην πιο ξεκούραστη φάση με αποτέλεσμα εν τέλει να φύγω κάπως νωρίς, 1.48. Επίσης, αν και ήλπιζα να λεπτύνω, δεν είδα κάτι πολύ ορατό σήμερο. Το δεδομένο όμως είναι ότι είμαι στην πιο γυμνασμένη φάση μου εδώ και χρόνια. Περιμένω να περάσει η ζέστη, αλλά φοβάμαι ότι όταν περάσει η ζέστη θα έχει πάψει να είναι καλοκαίρι.

Ταξίδι στο Λας Βέγκας τρίτο και τελευταίο μέρος

Πρωϊ Δευτέρας 3η Ιουλίου ξυπνάω και πηγαίνουμε με τον συνάδελφο στο Καζίνο Hard Rock όπου είχε παρκάρει το όχημά του. Το Hard Rock βρίσκεται έκκεντρα από το strip με αποτέλεσμα να έχει δωρεάν πάρκινγκ για όλους μπας και προσελκύσει κόσμο. Το να φτάσουμε εκεί ήταν περπάτημα μισής ώρας στην πρωϊνή ζέστη η οποία ήδη υπερέβαινε τους 30 Κελσίου. Κάναμε λίγα ψώνια από drug store, τυπώσαμε τα εισιτήρια για την νυχτερινή έξοδο με τον Diplo και μετά είδαμε καζίνο που είναι στην νότια άκρη του Strip. Μετά το ψεύτικο Παρίσι και Βενετία, είδαμε και την ψεύτικη Νέα Υόρκη εκτός των άλλων. Πλέον όμως τα πόδια μου είχαν κουραστεί συν το ότι η χτεσινή ηλίαση με είχε κάνει κάπως επιφυλακτικό. Ετσι γυρίσαμε στο καζίνο μας, γευματίσαμε και ξαπλώσαμε. Όταν σηκωθήκαμε εγω πήγα στο γυμναστήριο, το οποίο βρήκα μούφα, ουσιαστικά μόνο είχε κυλιόμενους διαδρόμους και ο συγκάτοικος στην πισίνα όπου τον έβλεπα από το γυμανστήριο. Εν συνεχεία το απόγευμα δεν ήθελα να περπατήσω πλέον σε καζίνο, είχα κουραστεί και ήθελα να κρατήσω δυνάμεις για το βράδυ. Ο φίλτατος είχε κουπόνι από το groupon για τεράστια margarita. Πήγαμε σε ταχυφαγείο στο Venetian όπου φάγαμε Μεξικάνικο συν την τεράστια (σχεδόν λίτρο) παγωμένη μαργκαρίτα. Σε όλο το ταξίδι ο φίλτατος ήταν συνέχεια στο tinder και ενώ ήμασταν στο φαϊ εν τέλει πήρε τηλέφωνο κάποια αλλά δεν του κάθισε. Ηταν ψιλοτσαντισμένος διότι ακριβώς μετά τόσο κόπο μηδεν, του μίλησε μεν αλλά δεν ήθελε να τον δει. Μετά γυρίσαμε προς το ξενοδοχείο, και εγω εν τέλει ήπια το ποτό, αν και το αλκοόλ το άκουγα. Ξάπλωσα πάλι λίγο, ετοιμαστηκα και φύγαμε στις 10 μαζί για το Encore.

Το συγκεκριμένο καζίνο δεν είναι ιδιαίτερα μακρύα. Βγαίνοντας, όντας καλοντυμένος, μου έκαναν πρόταση από το ξενοδοχείο μου αν ήθελα να πάω να δω κάποιο event δωρεάν. Φυσικά δεν μπορούσα να δεχτώ. Περπατήσαμε περί το τέταρτο και φτάσαμε στο καζίνο. Είχαμε φόβο μη τυχόν φάω πόρτα λόγω παππουτσίων, ωστόσο εν τέλει δεν είχαμε τίποτα να φοβηθούμε: ήταν ανοιχτή και η πισίνα με αποτέλεσμα οι μισοί να μπαίνουν με μαγιο. Η τιμή στην πόρτα ήταν 50 για άνδρες και 30 για κοπέλες, ευτυχώς που είχαμε αγοράσει online. Σκάναραν τα εισιτήρια και μπήκαμε μέσα. Ηταν ακόμα νωρίς, πριν τις 11 και έτσι η πίστα στην αρχή ήταν άδεια. Κάναμε το γύρο έξω: ο κόσμος ήταν στην πισίνα, αρκετοί έπιναν μπύρα με το σώμα μέσα ενώ κάποιοι λίγοι κολυμπούσαν κιόλας. Εξω δεν είχε πιστα να χορέψεις αλλά κόσμος καθόταν αντί να κάνει τίποτα, το πολύ περίμενε για ποτό. Μέσα μπήκα, πήρα gin and tonic που κόστισε $22 (το ποτήρι!) και πήγα στην πίστα όπου είχε αρχίσει να μαζεύει κόσμο. Εως τις 1 έπαιζε κυρίως παλαιότερες επιτυχίες ήτοι προς διετίας εώς πενταετίας. Καθότι είχα κουραστεί ξαναβγήκα έξω στην αυλή και εκεί έχασα τον συνοδοιπόρο διότι μετά οι πορτιέρηδες δεν με άφηναν να ξαναμπω από το κέντρο στην πίστα λόγω υπερφόρτωσης. Ο Diplo έπαιζε τωρινές επιτυχίες σε house και όχι μόνο. Δεν ήταν απόλυτα mainstream αλλά δεν το γύρισε σε trance ή hip hop. Με άλλα λόγια καλό πρόγραμμα αλλά όχι κάτι που να με ενθουσίασε. Τωρα επί σχεδόν μία ώρα είχα πάει μέσα μεν αλλά σε διάδρομο ανάμεσα σε τραπέζια όπου και ψιλοχόρευα. Εκεί λοιπόν με προσέγγισα δύο κοπέλες, μία μάυρη (ανοιχτόχρωμη) και μία άσπρη που φορούσαν μπανιερό και προσπάθησαν να με κάνουν να τους πάρω ποτό. Αν ήταν πιο όμορφες πιθανόν να δεχόμουν. Από την στιγμή όμως που ήταν τόσο ακριβό συν το ότι είχα κάνει κεφάλι με το τζιν, διότι συσσωρεύτικε με την μαργκαρίτα και είχε χρειαστεί πάνω από ώρα χορού για να ανακάμψω τους είπα ότι για μένα το αλκοόλ τελείωσε για απόψε και με άφησαν. Η περίπτωση αυτή ήταν εν τέλει η μόνη περίπτωση που είδα το Las Vegas ως αντιδραστήρας μοναχικών. Εν τέλει κατάφερα να βρω πλάγια είσοδο για την πίστα και χόρεψα εκεί για καμιά ώρα. Ηδη με πονούσε η πλάτη μου και από της μία ήμουν έτοιμος να κοιμηθώ. Καθότι όμως είχα ήδη πληρώσει και, σε τελική ανάλυση, νωρίς πάω για ύπνο στην Καλιφόρνια, κάθισα εώς λίγο μετά τις 3 και ξεκίνησα την επιστροφή. Εκείνη την φάση είχε ρίξει σε πιο hip hop, με του που βγήκα όμως το πήγε σε hard house. Τι να κάνω, γυρνάω σπίτι και εν τέλει ενώ ήμουν τουαλέττα πέφτω στον συγκάτοικο. Δεν ξερω αν και τι κατάφερε αλλά ενώ έπεσα εγώ στις 4 παρά αυτός γύρισε για ύπνο λίγο αργότερα.

Την επομένη εν τέλει μας ξύπνησε η καθαρίστρια στις 9:30. Εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρεία και εν τέλει κάναμε σχετικά νωρις check out. Πήγαμε στα οχήματά μας και χαιρετιστήκαμε. Εγω σταμάτησα εντός της πόλης σε επόμενη έξοδο και έφαγα και πήρα νερό για να πίνω, λίγο πριν το μεσημέρι. Στην έξοδο εκείνη είχε καζίνο αλλά φυσικά δεν μπήκα. Καθότι σχετικά άυπνος σκέφτηκα σοβαρά να σταματήσω σε καμία έξοδο ή σταθμό ανάπαυσης να ξαπλώσω λίγο στο αμάξι μου αλλά δεν το έκανα. Με την εξωτερική θερμοκρασία να είναι στους 120 Φαρενάιτ αν τυχόν έκλεινα το air condition θα έβραζα στο ζουμί μου. Δείπνησα σχεδόν Visalia και γύρισα σπίτι όπου εν τέλει ξάπλωσα. Δεν είδα μεν σόου με πυροτεχνήματα αλλά είδα κάποια πηγαίνοντας για ψώνια. Γενικά το ταξίδι μου άρεσε. Αν κάνενας άλλος μου το προτείνει, ευχαρίστως θα ξαναπάω.

Ταξίδι στο Λας Βέγκας δεύτερο μέρος

Η προηγούμενη ανάρτηση τελείωσε το πρωϊ της Κυριακής, όταν ξύπνησα από τον ύπνο. Σηκωθήκαμε με τον φίλο και αποφασίσαμε να πάμε να αγοράσουμε εισιτήρια για τον Diplo ο οποίος έπαιζε Δευτέρα βράδυ. Ανεβαίνουμε λοιπόν το Strip με κατεύθηνση το Encore όπου θα έπαιζε την επομένη το βράδυ με σκοπό να βγάλουμε εισιτήρια επί τόπου και να ρωτήσουμε για το κατά πόσον τα παππούτσια μου ήταν εντάξει ή θα μου έκανα κόλπα. Μπαίνουμε στο καζίνο, φτάνουμε στο κλαμπ και ήταν κλειστο. Καμία έκπληξη, ήταν ημέρα και δεν άνοιγε μέχρι αργά το βράδυ. Πάμε μετά στο γραφείο εισιτηρίων και ήταν και αυτό κλειστό. Ετσι πήγαμε στο concierge office όπου έξω από το γραφείο εισιτηρίων έλεγε να πας αν τυχόν έχεις ήδη εισιτήρια για να στα τυπώσουν. Περιμέναμε σε μια μικρή ουρά και μιλήσαμε με την υπεύθυνη. Μας λέει ότι ο μόνος τρόπος σε αυτή την φάση να αγοράσουμε εισιτήρια είναι online, η ιδια μπορεί μόνο να χρεώσει σε δωμάτια του αυτού καζίνο. Επίσης είπε ότι αν τυχόν κανένας πουλάει εισιτήρια στο strip είναι ψεύτικα. Ετσι πήγαμε λίγο πιο πέρα και κλείσαμε εισιτήρια, και εν συνεχεία προχωρήσαμε για φαϊ. Ας εξηγήσω όμως τι πάει να πει πουλάνε εισιτήρια στο strip.

Τα καζίνο του Λας Βεγκας έχουν πάρα πολλά θεάματα για να δεις. Ηδη ανέφερα τους διάσημους dj, το Σάββατο βράδυ έπαιζαν συγχρόνως Tiesto, Snake, Calvin Harris, Kaskade, Nervo, Steve Aoki και πάρα πολλοί άλλοι παρομοίου διαμετρήματος που δεν θυμάμαι. Η άλλη κατηγορία θεάματος είναι το για ενηλίκους και ναι μεν τα καζίνο δεν έχουν αυτά καθαυτά στριπτιτζάδικα αλλά είχαν καλλιτεχνικό πρόγραμμα πχ με κάντρυ και γυμνές χορεύτριες. Αντίστοιχα υπήρχε και σε ανδρικό, με το Magic Mike αλλά και το αυστραλιανό Thunder from Down Under. House δεν είναι η μόνη μουσική που έπαιζε, είχε συγκροτήματα και μεμονομένους τραγουδιστές όπως οι Boyz II Men και η Britney Spears. Για όσους όμως τους έλειπαν πιο συγκροτήματα εποχής είχε διάφορα υπερθεάματα με μουσική από την δεκαετία του 60, 70 και 80 (πια η εποχή του Έλβις έχει περάσει) και τραγουδιστές και χορευτές. Ετσι αν δεν πρόλαβες τους Led Zeppelin, μπορούσες να δεις συγκρότημα που τους έμοιαζε. Όταν λέω τους έμοιαζε δεν εννοώ drag queens, αν και είχε και ένα τέτοιο σόου με 75 drag queens. Το βασικό σόου για το οποίο είναι γνωστό το Λας Βέγκας από την δεκαετία του 1980 είναι το φιλικό για όλη την οικογένοια, ως επί το πλείστον τσίρκο. To Cirque de Soleil έχει περί τα δέκα σόου με το όνομά του σε διαφορετικά καζίνο, με Mystere ναι είναι το κλασικό και να έχει εισιτήριο πάνω από $200. Μάλιστα έχει και απομιμήσεις, ένα καζίνο είχε κάτι ονόματι le reve. Άλλο σόι θέαμα είναι η μαγεία, το καζίνο μας είχε τον Mac King για τον οποίο διαφήμιζε ότι είναι καλό σόου, αλλά πως θα μπορούσε άραγε να ανταγωνιστεί τον David Copperfield, Criss Angel και Pen and Teller οι οποίοι έπαιζαν συγχρόνως. Αν επιθυμούσες να διακεδάσεις με κωμμωδία είχε όλους τους κωμικούς που παίζουν ή έπαιζαν στην τηλεόραση, συν ορισμένους που ήθελαν ως εκεί να φτάσουν. Τελος υπήρχαν και θεατρικές επιλογές, το καζίνο μας έπαιζε Menopause the Musical το οποίο είναι το πλέον μακρόβιο θεατρικό σόου στην ιστορία του Λας Βέγκας (δείγμα του τι ηλικίας άτομα πηγαίνουν στην πόλη) ενώ διαφήμιζαν ένα επιτυχημένο θεατρικό από την Νεα Υόρκη ονόματι Συμβουλές για γυναίκες από γκέυ άνδρες στο οποίο πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Λας Βέγκας η Kendra Wilkinson. Σε αυτά που ανέφερα δεν περιέλαβα τύπου τραινάκια του Λούνα Παρκ και παρόμοια που έχει η πόλη. Τώρα σε διάφορα σημεία του Strip και όχι μόνο υπάρχει μία υπηρεσία, πιθανότατα από τα ίδια τα καζίνο, η οποία πουλάει φτηνότερα εισιτήρια για τα σόου στο Strip. Δεν μου προκαλέι εκπληξη, όταν έχει το σόου με τα τραγούδια των Beatles από το Cirque de Soleil 10 φορές την εβδομάδα δεν μπορεί να τα πουλήσει όλα πάντα, και έτσι βγάζει σε προσφορά. Η ίδια υπηρεσία μπροσφέρει και εκπτώσεις σε εστιατόρια εντός καζίνο, έτσι βγάλαμε εισιτήριο για το μπουφέτ του Treasure Island και πήγαμε και φάγαμε. Μέγα σφάλμα υπό την έννοια ότι παραέφαγα και διέλυσα την ευκαιρεία να χάσω βάρος. Όχι πως εν τέλει δεν έχασα από το ταξίδι αλλά ήταν οριακό.

Μετά το φαϊ ακολούθησε ξάπλα, βόλτα σε ορισμένα ακόμη ξενοδοχεία και μετά είπαμε να πάμε να δούμε και το κέντρο του Λας Βέγκας. Κατ'αρχήν πήγαμε προς το SLS οδικώς με το δικό μου όχημα, ήθελα να το κινήσω, και παρκάραμε τρία τετράγωνα πιο πέραν. Το κλαμπ του, Κυριακή βράδυ έστω και 2 Ιουλίου, δεν ήταν ανοιχτό. Το ξενοδοχείο αυτό είναι μεν Las Vegas Boulevard αλλά είναι αρκετά μακρυά από την πλειοψηφία των ξενοδοχείων που είναι νοτιότερα. Περπατήσαμε όμως εώς το Stratosphere και ανεβήκαμε στο μπαρ που έχει στον 107ο όροφο. Η θέα του Strip είναι φοβερό αν και το ποτό κόστιζε όσο στο Cosmopolitan. Μετά μίαμιση με δύο ώρες πληρώσαμε, κατεβήκαμε και οδήγησα προς το αυτο καθ'αυτό κέντρο του Λας Βέγκας. Ηδη ανεβαίνοντας περάσαμε διάφορα μέρη του Λας Βέγκας σε στυλ παρεκκλήσι για γαμους με παπά Ελβις Πρίσλεϋ που βλέπεις σε ταινίες και σειρές αλλά δεν είναι στον πυρήνα του Strip. Καταλήξαμε στην Fremont Street η οποία είναι ένα φοβερό μέρος: έχει 4 καζίνο στην σειρά, ο ουρανός ειναι καλλυμένος με ηλεκτρονικη γιγαντοοθόνη όπου έπαιζε μουσική. Ο κόσμος χόρευε στον δρόμο ενώ κυκλοφορούσαν και από διάφορα σόου του τύπου Chippendales αλλά και ράπερ. Περπατήσαμε την οδό, είδαμε διάφορα που βλέπεις σε ταινίες όπως ο καουμπόυ από το Αγάπη μου μεγένθυνα το παιδί αλλά και πολλούς αστέγους και τελειωμένους. Είχε και ένα κλαμπ που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική, ο συνάδελφος με ρώτησε αν ήθελα να μπω αλλά του απάντησα αρνητικά: είχα εξαντληθεί στις 01:30 συν νωρίτερα έπαθα και ηλίαση. Γυρίσαμε σπίτι και κοιμηθήκαμε. Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά.

Ταξίδι στο Λας Βέγκας πρώτο μέρος

Η τελευταία και μόνη φορά που είχα πάει στο Λας Βέγκας ήταν το 1999 με την οικογένεια όλη. Μάλιστα δεν είχαμε μείνει καν στο Λας Βέγκας αλλά στο Lauphlin, μισή ώρα νοτιότερα. Δεν ήμουν 21, η αδερφή μου ήταν ανήλικη χώρια που το αυτοκίνητο έκανε κόλπα όταν φτάσαμε στην πόλη με αποτέλεσμα το ταξίδι μας να μην διαρκέσει ούτε μισή μέρα. Τουλάχιστον όμως πήγαμε στο Γκραντ Κάνυον, που ήταν και ο κύριος προορισμός μας. Αυτή τη φορά θα πήγαινα στην πόλη με τον Τεξανό φίλο, ή μάλλον θα τον έβρισκα εκεί καθότι αυτός έρχονταν από την ανάποδη κατεύθηνση.

Θα έλεγα ότι το ταξίδι ξεκίνησε την Πέμπτη βράδυ όταν επιτέλους πούλησα το παλιό μου αμάξι και εισέπραξα μετρητά. Καθότι δεν προλάβαινα πήρα και την παλιά πινακίδα και τα μετρητά στο ταξίδι. Έβαλα την βαλίτσα στο αμάξι μου, Παρασκευή πρωϊ το πάρκαρα σχετικά κοντά στην δουλειά το πρωϊ και το μεσημέρι έφυγα από την δουλειά με κανονική άδεια για μισή ημέρα. Σταμάτησα νότια για φαϊ και μετά πήρα τον 99 εώς το Bakersfield, το 58 για Barstow και τον Ι-15 για Λας Βέγκας. Έκανα παύση στο Boron, το οποίο είναι το μεγαλύτερο ορυχείο βόρακα στον κόσμο και θα άρεσε πολυ στον καθηγητή δενδροκομίας στο ΓΠΑ και ας είναι ένα τίποτα στην έρημα και λίγο αργότερα έπεσα σε κίνηση στην διασταύρωση του CA-58 με τον US-395: ο 58 γίνεται μία λωρίδα και έχει και φανάρι, με αποτέλεσμα να βγάλω καροτσάκι 7 μίλια σε 40+ λεπτά. Το κομμάτι από το Barstow εώς τα σύνορα Νεβάδας είναι φοβερά βαρετό παρά το ερημικό τοπίο, πιο ενδιαφέρον κομμάτι ήταν ένας σταθμός παραγωγής ηλιακής ενέργειας μέσω συγκέντρωσης ηλιακής ακτινοβολίας λίγο πριν τα σύνορα. Πέραν τούτων ο Ι-15 δεν έχει φτηνά καύσιμα στην Νεβάδα πριν φτάσεις στο ίδιο το Λας Βέγκας. Δεν είχα νερό μαζί μου στο ταξίδι, κάτι το οποίο έλυσα στην επιστροφή με αποτέλεσμα, σε συνδυασμό με την επιθυμία να βάλω καύσιμα να σταματήσω δύο φορές πριν βγω για το ξενοδοχείο. Τέλος πάντων φτάνω Λας Βέγκας σχεδόν με τον φίλο, αρχίζω να κάνω ψιλοσχέδια να βγω το βράδυ ιδίως όταν είδα μεγάλο όνομα να παίζει αλλά μετά από μικρή βόλτα εώς εστιατόρειο δίπλα από το ξενοδοχείο που έμενα (το Harrah's) με έπιασε πονοκέφαλος στις δέκα παρά και κοιμήθηκα. Εν τέλει το σχέδιο να βγω Παρασκευή φαγώθηκε από το οχτάωρο ταξίδι, το οποίο θα μπορούσα να το είχα συρρικνώσει κατά μία ώρα. Στις 1.15 το πρωϊ ξύπνησα αρκετά για να σκεφτώ σοβαρα έξοδο αλλά εν τέλει είπα να ολοκληρώσω την ύπνο μου.

Είχαμε κανονίσει να μην έχουμε καθαρίστρια με αντάλλαγμα έκπτωση στο φαϊ στο ξενοδοχείο, πρόταση που μας έκανε το ξενοδοχείο παρεπιπτόντως, και προσπάθησα να κρατήσω το δωμάτιο σχετικά καθαρό, αν και με τον συγκεκριμένο συγκάτοικο ο οποίος είναι φύσει ακατάστατος ήταν δύσκολο. Σάββατο πρωϊ πρώτη δουλειά ήταν το να πάω να καταθέσω τα μετρητά. Κοντινότερη Bank of America είναι στην Chinatown, μισή ώρα περπάτημα και επι τη ευκαιρία περάσαμε από τα μαγαζιά του Ceasar's Palace. Ήταν λιγότερο κιτς απ'ότι περίμενα, προσπάθησα να κάνουν τον χώρο σαν να περπατούσε δρόμο στην αρχαία Ρώμη αν και με επώνυμα καταστήματα σε μαγαζί με πρόσοψη αρχαίου ναού υπάρχει όριο. Παρότι ούτε 10 έκανε ήδη πάνω από 35 Κελσίου, καθότι πρώτη Ιουλίου περίμενα πίσω από κόσμο ο οποίος κατάθεται τον μισθό του και όταν τελειώσαμε φάγαμε δίπλα στην Chinatown. Εκ των υστέρων ήταν πιο λογικό γεύμα μας: αρκετό φαϊ σε καλή τιμή. Μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο μέσω πάλι καζίνο και για να πω την αλήθεια από την ζέστη και το φαϊ ξάπλωσα να κοιμηθώ. Πρεπει πάλι μετά το 9-10 ώρο την νύχτα να κοιμήθηκα καμία ώρα, πράγμα που έδειχνε το πόσο έλλειμα ύπνου και κούραση είχα από την δουλειά. Σηκώθηκα προς την 2 και πήγα στην πισίνα του ξενοδοχείου αφότου κοίταξα για το ποιος παίζει που, και είδα ότι μεγάλα ονόματα παίζουν εκείνο το βράδυ. Η πισίνα εκείνη την ημέρα ήταν εν τέλει το πιο κοντινο που έφτασα σε pool party, διότι παρότι ως χώρος δεν έλεγε τίποτα είχε dj και ο κόσμος απλά κάθονταν εκεί χωρίς σοβαρα να κολυμπάει και έπινε κυρίως μπύρες. Πραγματικά αν αυτό είναι το pool party να μου λείπει, προτίμησα να κολυμπήσω αν και αυτό σήμαινε ότι δεν γνώρισα κανένα. Ο συνάδελφος κάθισε σε μία γωνία και μιλούσε με δύο κοπέλες αλλά μου είπε ότι δεν έκανε τίποτα. Γυρίσαμε στο δωμάτιο, αλλάξαμε, και βγήκαμε να δούμε άλλα καζίνο. Η αλήθεια είναι ότι η υπερπραγματικότητα και το σχετικό κιτς του Las Vegas Strip είναι το βασικό αξιοθέατο. Πήγαμε λοιπόν στο δίπλα ξενοδοχείο το οποίο είναι σαν την Βενετία, μετά απέναντι στο επόμενο που είναι πιο κλασσικό Αμερικάνικο, στο εμπορικό κέντρο απέναντι όπου ο φίλος αγόρασε σορτσάκι και ύστερα στο Treasure Island όπου έχει να δεις τους Avengers αν είσαι πρόθυμος να πληρώσεις εισιτήριο. Μιλάμε για αξιοθέατο σε στυλ Ντίσνεϋλαντ. Με τα πόδια κουρασμένα εν τέλει γυρίσαμε στο δωμάτιο και αρχίσαμε να ψάχνουμε για νυχτερινή έξοδο: οι καλοί dj είχαν ήδη ξεπουλήσει, η τιμή τους ήταν μεγάλη, μιλάμε για $90 για τον Tiesto και μάλιστα Δευτέρα βράδυ αν είσαι άνδρας (και 60 ή 70 αν κοπέλα) ενώ και τα λιγότερα mainstream τύπου Nervo να έχουν νωρίτερα προς τα 50 αλλά να έχουν δύο ώρες πριν ανοίξουν οι πύλες σταματήσει να πουλάνε εισιτήρια. Ο φίλος μου είπε ότι αν περπατάς στο Strip με καλά ρούχα θα σταματήσουν και προσπαθήσουν να σε βάλουν σε κλαμπ. Είπα λοιπόν ας το δοκιμάσουμε και ξεκινήσαμε με προορισμό το Cosmopolitan που κατά τον ευεργέτη μου είναι ότι καλύτερο στο Λας Βεγκας περπατόντας από τον δρόμο και όχι τα καζίνο μέσα. Δεν μας προσέγγισε κανένας στον δρόμο ενδιάμεσα. Ωστόσο είδα κάτι που με έθλιψε: ο δρόμος ήταν γεμάτος κοπέλες με μόνο body paint και αγόρια με ρούχα σαν στριπερς που σου πρότεινα να βγάλεις φωτογραφία μαζί τους με αντάλλαγμα χρήμα, σαν τους Αγιοβασίληδες στο Συνταγμα. Θλιβερότατο κατά την γνώμη μου. Στο Cosmopolitan το κλαμπ ήταν sold out μία ώρα πριν ανοίξουν οι πύλες. Καθίσαμε για ποτό στο Chandelier το οποίο είναι ένα μπαρ μέσα στον πολυέλαιο σε τρία επίπεδα, ήμασταν στο μεσαίο. Οι τιμές ολίγον αλμυρές, η Pina Colada μου πήγε στα $16. Ηθελα να δω πόσο μέσα ήταν ο ευεργέτης ότι έχει τις καλύτερες κοπέλες το συγκεκριμένο καζίνο. Στην αρχή είχε πιο τυπικο κόσμο, όσο περνούσε η ώρα γίνονταν κάπως καλύτερος αλλά και πάλι μιλάμε ότι οι μόνες παρέες κοριτσιών ήταν bachelorette party. Δεν είχε μοναχικές κοπέλες να περιφέρονται ψάχνοντας. Τέλος πάντων μετά μιαμιση ώρα και να έχει πάει λίγο πριν τις 11 πληρώσαμε και φύγαμε, και είπα ας περάσουμε δίπλα από το Bellagio. Ε λοιπόν εκεί που περιφερόμασταν σταματάει το φίλο μια υπάλληλος και τον ρωτάει αν ενδιαφέρεται να παει δωρεάν στο κλαμπ του μαξαζιού. Είπε ναι αλλά δύο προσκλήσεις για να ερθω και εγώ. Η διαφορά μας ήταν ότι ο συνάδελφος φορούσε πουκάμισα και εγώ μόνο Lacoste. Πέραν τούτου ο συνάδελφος επίσης μάζευε χαρτακια και κοιτούσε, είχε ήδη μεγάλη συλλογή από καρτες escort τις οποίες μοίραζαν στον δρόμο στους διαβάτες. Πήγαμε στο μαγαζί, έκανε λίγο κόλπο ο πορτιέρης για τα παππούτσια μου τα οποία έμοιαζαν αθλητικά αλλά ο προϊστάμενος του είπε να με βάλει. Μπαίνουμε μέσα και έπαιζε μαύρη μουσική. Δεν μπορώ να πω ότι ευχαριστήθηκα αλλά καθότι ήμουν δωρεάν δεν διαμαρτυρήθηκα κιόλας. Χόρεψα όσο γίνονταν και μετά στις 1 φύγαμε. Περάσαμε πάλι από το Ceasar's Palace το οποίο δεδομένων των υπηρεσιών του το βρήκα ανώτερο από το Cosmopolitan (κάθε Παρασκευή έχει τον Calvin Harris) και μετά ξενοδοχείο και ύπνος. Ανάμεσα περπάτημα, κολύμπι και χορό η κοιλιά μου είχε συρρικνωθεί. Αλλά τι έγινε τις επόμενες ημέρες στην επόμενη ανάρτηση.

Προς το Λας Βέγκας

Τα τελευταία τρία χρόνια το καλοκαίρι γυμναζόμουν ή κολυμπούσα με σκοπό να είμαι έτοιμος για την παραλία στην Ελλάδα όπου βρισκόμουν τέλη Ιουλίου - αρχές Αυγούστου. Φέτος δεν πρόκειται να πάω Ελλάδα το καλοκαίρι, απλά δεν έχω την άδεια. Αντ'αυτού θα πάω στο Λας Βέγκας αυτό το Σαββατοκύριακο. Με τον σκοπό αυτό αναπροσάρμωσα τον στόχο μου και, για να πω την αλήθεια, είμαι μεν πιο λεπτός από τον Απρίλιο αλλά σε καμία περίπτωση λεπτός. Τουλάχιστον όμως θα πάω γυμνασμένος, κάτι που μου επιτρέπει να χορέψω περισσότερο. Βασικό μου πρόβλημα είναι ο ύπνος διότι σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να φτάσω την Παρασκευή το βράδυ πλήρως ξεκούραστος. Η πρωϊνή έγερση με σκοτώνει, ελπίζω η οδήγηση να μην χειροτερεύσει το πρόβλημα.

Το ταξίδι στο Λας Βέγκας το βλέπω ως μία ακόμα απομυθοποίηση της Αμερικής. Οι φοιτητικές αδερφότητες δεν είναι οργανώσεις όπου γίνεται όργιο κάθε βράδυ, ανεξαρτήτως τι σε κάνει το Χόλυγουντ να πιστέψεις. Αν μη τι άλλο αυτά τα πάρτυ είναι καλό να αποφεύγει πριν κατηγορηθείς για σεξουαλικά εγκλήματα, των οποίων η τιμωρία ειναι δρακόντεια στην Αμερική. Spring Break τουλάχιστον στο Myrtle Beach ήταν πιο πολύ σαν φοιτητική εκδρομή στην Μύκονο παρά Πλατανιάς ή Μάλλια όταν έρχονταν οι Αγγλοι. Έχω ξαναπάει το 1999 με την αδερφή μου και τους γονείς Λας Βέγκας και ναι μεν πλέον άνω των 21 ετών θα είναι διαφορετικά, αλλά δεν προβλέπω να γίνει κάτι. Ωστόσο το εναλλακτικό, να κάτσω και να βράσω στο ζουμί μου στο Φρέσνο, είναι χειρότερο. Να δω πως θα φτάσω, σε τι κατάσταση θα είμαι, και τι θα καταφέρω εώς το τέλος

Αντεχοντας την ζέστη

Μεγαλώνοντας στον Πειραιά το καλοκαίρι έκανε ζέστη, κάπου τον Ιούλιο. Ο τρόπος με τον οποίο άντεχα την πολλή ζέστη, η οποία έρχονταν σε περιόδους που διαρκούσαν το πολύ κανένα πενταήμερο, ήταν να είμαι στο υπόγειο την ημέρα, διαβάζοντας συνήθως κάποιο βιβλίο, και να έβγαινα να κάνω τις δουλειές μου το απόγευμα. Τα βράδια η θερμοκρασία έπεφτε, πολύ σπάνια έκανε αργά τόση ζέστη που να μην μπορώ να κοιμηθώ. Σε κάθε περίπτωση σπάνια δούλευα τα καλοκαίρια, και έτσι μπορούσα να κοιμηθώ και να ξυπνήσω όποτε ήθελα. Επίσης όταν παραέκανε ζέστη κατά καιρούς βγαίναμε από το λεκανοπέδιο, τουλάχιστον αφότου αποκτήσαμε εξοχικό. Δυστυχώς οι στρατηγικές αυτές απεδείχθησαν ανεπαρκείς στο Φρέσνο. Είμαστε ήδη στην 8η ημέρα υπερβολικής ζέστης, οπότε η αντοχή μου στην υψηλή θερμοκρασία έχει εξαφανιστεί. Σε κάθε περίπτωση επιθυμώ να κοιμηθώ και στις 5 μετά την δουλειά, όταν κάνει προς τους 40 Κελσίου ακόμα ενώ το βράδυ δεν μπορώ να περιμένω να πέσει κάτω από τους 30 ήταν πρέπει στις 8 να είμαι στην δουλειά μου. Το σπίτι έχει ανεμιστήρες και κλιματισμό, το θέμα είναι να μάθω να τους χρησιμοποιώ κατάλληλα.

Το ζήτημα του ανεμιστήρα είναι ο θόρυβος, με εμποδίζει να κοιμηθώ αν έχω άγχος. Πέραν τούτου στις 5, με τον αέρα να βράζει, απλα με αφυδατώνει. Ετσι από την Τρίτη ξεκίνησα να κοιμάμαι με κλιματισμό το μεσημέρι. Θέμα είναι ότι βάζω την θερμοκρασία στους 77 Φαρενάιτ το οποίο πέρνει χρόνο, πέραν που σε αυτό το επίπεδο και ιδρώνω και κρυώνω συγχρόνως. Εαν το βάλω πιο ψηλά απλά ιδρώνω. Αν το βάλω πιο χαμηλά απλά κρυώνω. Γενικά ουδέποτε τα πήγαινα καλά με τον κλιματισμό, ιδίως σε ένα διαμέρισμα μικρό σαν το δικό μου. Την νύχτα βάζω τον ανεμιστήρα, αλλά με αγχώνει ο ήχος του. Πραγματικά περιμένω προς την Τρίτη που θα υποχωρήσει το τωρινό κύμα ζέστης για να τα πάω καλύτερα. Ωστόσο θα ακολουθήσουν άλλα. Και χαλάλι το άλλο Σαββατοκύριακο που θα είμαι στο Λας Βέγκας, τα επόμενα τι μέλλει γενέσθαι; Στην Ελλάδα ουδέποτε χρειάστηκε να περάσω πάνω από δύο κύμματα ζέστης ανά καλοκαίρι. Φοβάμαι θα χρειαστώ να ακολουθήσω την Κυπριακή τακτική του να κοιμάμαι με τον κλιματισμό. Όταν θα πηγαίνω στο μπάνιο όμως η κατάσταση δεν θα είναι ευχάριστη, το ξέρω από εμπειρία. Η τωρινή δουλειά είναι η δεύτερη μακροβιότερη μέχρι στιγμής, παλαιότερα απλά έκανα υπομονή και άντεχα την όποια δυσκολία. Τώρα πλέον είμαι στην φάση του προσαρμόζομαι για μακροχρόνια κατάσταση. Αντί να σηκώνω βάρη το οποία απεδείχθει πολύ πιο κουραστικό ακόμα και με κλιματισμό στο γυμναστήριο, κολυμπάω. Άλλες 5 ημέρες είναι εώς το Λας Βέγκας, θα την βγάλω προς το παρόν αν και ελπίζω να σηκώσω κανένα βάρος διότι νομίζω ότι καταναλώνω περισσότερες θερμίδες. Μετά το Λας Βέγκας, βλέπω τι θα γίνει και πως.