Τεκτονικές κινήσεις

Σήμερα είχα το πρώτο quiz. Δεν τα πήγα ιδιαίτερα καλά. Για το διαγώνισμα έπρεπε σε ένα διάγραμμα στο οποίο ο καθηγητής είχε αφαιρέσει τις ετικέτες να τις ξαναβάλουμε. Το διάγραμμα το είχαμε πλήρες. Στην απομνημόνευση όμως ποτέ δεν ήμουν καλός και (τουλάχιστον κρίνοντας με τα ελληνικά δεδομένα) τα μπουρδούκλωσα. Βέβαια στην Αμερική όπου υπάρχει grading on a curve ποτέ δεν ξέρεις αλλά σίγουρα δεν συμπλήρωσα σωστά. Πάντα τα πήγαινα πολύ καλύτερα με τα προφορικά παρά με τα γραπτά. Το Σαββατοκύριακο δεν μπορώ να πω ότι διάβασα πολύ από την άλλη όμως είχα σε κάποια φάση το διάγραμμα μπροστά μου και δεν άντεχα άλλο να το βλέπω. Η εξέγερση στην Αίγυπτο είναι μεν σημαντικό γεγονός αλλά και δικαιολογία, θα μπορούσα να έβλεπα λιγότερο. Κατά τον πατέρα μου είναι κούραση το αίτιο. Μήπως δεν έπρεπε να βγω με τα κορίτσια την Πέμπτη;

Τουλάχιστον είχα σήμερα καλά νέα στο άλλο μέτωπο, την πρώτη συνάντηση της επιτροπής μου. Συννενοήθηκα και κατάφερα όλοι να εμφανιστούν Παρασκευή πρωΐ στον ίδιο χώρο. Προχώρησα στο μέτωπο της έρευνα κάνοντας τους στατιστικούς υπολογισμούς που ζητούσα αν και έχω να τους αναλύσω. Η παρουσιαση και η σύνοψη είναι μισοέτοιμη και απλά έχω να την ενημερώσω. Η Παρασκευή θα αποδειχθεί πολύ γεμάτη ημέρα. Να δούμε πως θα το διαχειριστώ

Η Αθηνά στην Τριτωνίδα και ο Περικλής στον Νείλο

Καθόσον λέγουν οι ποιητές
-ουδείς αλήθεια το έχει αρνηθεί-
Η θεά Αθηνά
στη Λίμνη Τριτωνίδα εγεννήθει.
Σε ένα καρυδότσουφλο σέρνονταν κοριτσάκι
και ο Δίας την ελυπήθει
Είπε πως η Μήτις την εγέννησε
και από το κρανίο του βγήκε ολόλαμπρη αρματωμένη
τον δίκαιο πόλεμο να πολεμήσει

Στην πόλη της ήρθε αργότερα να μεγαλουργήσει
μα πάνω απ'όλους ο Κλεισθένης
του Ερεχθέα απόγονος
είπε η εξουσία όλους οφείλει να ενώσει
δικαιώματα όλοι να έχουν να επιλέξουν
αυτούς που θα τους κυβερνήσουν
και σε χλωρό κλαρί στην Εκκλησία να μην τους αφήσουν

Η Εκκλησία του Δήμου πλέον ελησμονήθει
οι βουλευτές στις εκλογές μόνο λογοδοτούν στα πλήθη
αναμφίβολα πλημμελώς
μα καλύτερα λειτουργεί αυτό το καθεστώς
από το να ακολουθούν του κάθε τυρρανισκού τα καπρίτσια
και πως αυτός να μαζεύει του λαού το βιός

Την κομμώτρια την έδιωξαν τα πλήθη
η πολύτελεια της για μικροαστή ήταν ακραία
ο λαός δεν σηκώνε άλλο τέτοιο ζυγό
ενώ η ανεργία τον θέριζε βαρέα

Του Κλεισθένη το σύστημα ο λαός της Τριτωνίδας
επιθυμεί να ακολουθήσει
και ας εξηράθει η Λίμνη προ πολλού
και ας έγινε μια υποσημείωση στην ιστορία.
Άραγε μπορεί να διαχειριστεί την ελευθερία;
Το πανυγήρι της αυτό πόσο θα διαρκέσει;
Θα μείνει ή κάπου θα φτουρίσει;

Στη γη του ανιψιού του Τρίτωνα
ο δρόμος κατακλείσθει από τα πλήθη
πάλι επιθυμούν αυτοί τα αγαθά του Περικλέους
μόνο που δεν είναι η φάλαγγα ή η τρίηρης όπως τότε
τον βίο του οπλίτη και του ερέτη επιθυμούν
"Καθένας μόνος αχρηστος, όλοι μαζί ανίκητοι"
Αυτό κάποτε δονούσε στο Λευκό Τοίχος

Στην Αλεξάνδρια, το Πηλούσιο, στις Βαβυλωνίας το Κάστρο
τον Κλεισθένη ο λαός επιθυμεί
ο Ιμαρος να φύγει λέγουν
ελπίδα για το μέλλον θέλουν
ο Ξέρξης θα τους αφήσει;

Οι εξεγερσεις των απογοητευμένων πτυχιούχων

Σημερα ήταν μια αρκετά απογοητευτική ημέρα. Έβαλα ορισμένους υπολογισμούς στον υπολογιστή και δεν τερματίστηκαν. Είναι εξαιρετικά ενοχλητικό να θέτεις τις παραμέτρος του υπολογισμού σωστά, να ζητάς να γίνει και στα 25 τουλάχιστον λεπτά αργότερα να σταματά λόγω bug. Πέρασα όμως την ώρα περιμένωντας τον υπολογισμό που δεν τελείωσε διαβάζοντας εφημερίδα στο ιντερνέτ. Πρώτη είδηση φυσικά είναι η Γη του Νείλου.



Η εξέγερση των μαθητών του Δεκεμβρίου του 2008 στην Αθήνα ήταν μια εξέγερση οργής όπως έχω επανειλλημένα πει. Η μαθητιώσσα νεολαία εξεγέρθηκε όχι τόσο λόγω του τραγικού θανάτου του μαθητή όσο λόγω της παντελούς έλλειψης επαγγελματικής προοπτικής της εκπαίδευσης. Σε μία εποχή όπου ο υδραυλικός βγάζει παραπάνω από τον γιατρό γιατί πρέπει να κάτσω στα σχολεία/ιδιαίτερα/φροντιστήρια, να σπαταλήσω τα πλέον παραγωγικά μου χρόνια για κάτι το άχρηστο; Είτε δώστε μας ελεύθερο χρόνο είτε δώστε επαγγελματική προοπτική στις σπουδές. Αλλιώς πείτε μας σε ποιον ισχυρό να προσκοληθούμε για να αποκτήσουμε δουλειά αφού μόνο το μέσον πλέον περνάει, όχι οι γνώσεις.

Η εξέγερση στην Τυνισία με το ίδιο μοτίβο εξελίχθηκε. Ένα απόφοιτος Λυκείου που δεν του έδιναν άδεια να πουλάει φρούτα στον δρόμο αυτοπυρπολήθηκε διότι του κατέσχεσαν τον πάγκο του και δεν είχε τρόπο να συντηρηθεί. Η αγανάκτηση των ανέργων, σε πολλές περιπτώσεις πτυχιούχων και γλωσσομαθών, απλά ξεχείλησε. Ο κόσμος κατέβηκε σε διαδηλώσεις που κλιμακώνονταν εώς ότου ο Πρόεδρος την κοπάνησε όταν ο στρατός αρνήθηκε να επεμβεί. Σήμερα οι διαδήλωσεις στην Αίγυπτο απεδείχθησαν πολύ πιο μαζικές απ'ότι περίμεναν οι διαδηλωτές τους. Υπάρχει πραγματικά τεράστια δυσαρέσκεια με το καθεστώς Μουμπάρακ. Θα είναι το 2011 ένα αραβικό 1989;

Είμαι αρκετά μεγάλος να θυμάμαι το 1989. Θυμάμαι που είχα επισκευθεί παιδάκι το Ανατολικό Βερολίνο και είχα δει τον Υπαρκτό σοσιαλισμό με αποτέλεσμα να αναρωτιέμαι, όταν το ΠΑΣΟΚ και η Αριστέρα έλεγαν να φέρουν τον Σοσιαλισμό εννούσαν να κάνουν την Ελλάδα ένα τόσο χάλια μέρος; Θυμάμαι την Πτώση του Τείχους στην Γερμανία, τον συμβιβασμό στην Πολωνία, την ήρεμη μετάβαση στην Ουγγαρία (έτσι και αλλιώς μην ξεχνάμε είχε εκλέξει προπολεμικά τον Κομμουνιστή Μπέλα Κουν) και τη λαϊκή εξέγερση στη Ρουμανία με τους θανάτους. Βέβαια στην Ελλάδα περισσότερο ασχολούμασταν με τον Κοσκωτά και τα λεφτά στα Πάμπερς αλλά το καταλάβαινα ότι τα γεγονότα ήταν κοσμοϊστορικά. Ο Μπεν Αλί έπεσε. Άραγε μετά από Ρουμανικού τύπου εξέγερση θα ακολουθήσει ο Μουμπάρακ; Τα συντηρητικά καθεστώτα του Κόλπου έπονται; Μέγα ερώτημα. Όσο υπάρχει ανεργία νέων πτυχιούχων τόσο θα τρίζουν τα καθεστώτα. Το ερώτημα είναι τι μπορούν να κάνουν για να βρουν δουλειά οι πτυχιούχοι...

Η κοινωνική δικτύωση

Ως άτομο πάντοτε θεωρούσα τον εαυτό μου πρωτοπόρο ως προς την τεχνολογία. Στο δημοτικό έγραφα εφημερίδα που πουλούσα στους συμμαθητές μου στον PC XT του πατέρα μου. Απέκτησα internet στην 3η Γυμνασίου, την ηρωϊκή εποχή που αυτό σήμαινε telnet, gopher και browsing στον ιστό με το Lynx. Τελειώνοντας το Λύκειο πάλι ήμουν ο μόνος μαθητής στο σχολείο ο οποίος είχε internet. Όταν απέκτησα κινητό στο πανεπιστήμιο δεν ήμουν μεν ο πρώτος (κάποιες μανάδες υπερπροστατευτικές είχαν δώσει στο παιδί τους τηλέφωνο για να το βρίσκουν μία εποχή που αυτό σήμαινε πληρώνω πάγιο πολλές χιλιάδες χωρίς δωρεάν χρόνο ομιλίας) αλλά ήμουν από τους πρώτους. Έψαχνα στο δίκτυο πληροφορίες μία εποχή που οι άλλοι φοιτητές απλά πήγαιναν για IRC και συχνά εγκαθιστούσα νωρίς το τελευταίο πρόγραμμα εώς ότου συνειδητοποίησα πως απλά άσκοπα ξοδεύω χώρο για κάτι που δεν χρησιμοποιώ. Ωστόσο τα κοινωνικά δίκτυα τύπου facebook δεν τα έχω υιοθετήσει και αρνούμαι πεισματικά να το κάνω. Μήπως το άτομο το οποίο προσπαθούσε να πείσει τους συμφοιτητές του το 1ο έτος να αποκτήσουν υπολογιστή έχει πέσει πίσω από την αιχμή της τεχνολογίας; Ή απλά απορρίπτω μία άποψη της τεχνολογίας για πραγματικούς λόγους όπως απορρίπτω τα smart phones; Για την ιστορία πέραν της χαμηλής χρησιμότητας για ένα άτομο αιωνίως μπροστά σε μία οθόνη και του ότι δεν θέλω να επιδεικνύω χρηματικό πλούτο δεν μου αρέσει το γεγονός ότι αγοράζοντας τα προκαλούμε την διαιώνηση του αισχρού εμφυλίου πολέμου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκο. Βλέπε το άρθρο της Wikipedia για το Coltan

Η λογική του κοινωνικού δικτύου είναι ότι λες στους άλλους τι κάνεις και σε ποιά φαση είσαι. Μάλιστα το "φίλος" έχει αποκτήσει και σχετική έννοια καθότι βάζεις σε αυτή την κατηγορία στο facebook και παντελώς αγνώστους σου. Δεν μου αρέσει να λέω επωνύμως στο διαδίκτυο τις περιπέτειες μου. Φίλο πάντα θεωρούσα αυτόν που θα έρθει και θα πιεί καφέ μαζί μου στο τραπέζι μου ή θα με τιμήσει με την παρουσία του στό πάρτυ για τα γενέθλιά μου. Υπάρχει εντελώς διαφορετικό επίπεδο γνώσεων που θέλω να μοιραστώ με τα διάφορα άτομα ανάλογα με το επίπεδο της φιλίας που έχω. Εν τέλει δεν επιθυμώ να μοιραστώ αυτά τα προσωπικά δεδομένα με μία ιδιωτική κερδοσκοπική εταιρεία. Τα κοινωνικά δίκτυα με τη μορφή που έχουν σήμερα δεν τηρούν τις προϋποθέσεις μου. Κατανοώ για ποιον λόγο είναι δημοφιλή στην Αμερική: οι προϋποθέσεις για προσωπική επαφή είναι πολύ μικρότερες από την Ελλάδα: Οι αποστάσεις είναι τεράστιες και ο κόσμος είναι πού πιο κλειστός, προτιμά να διατηρεί τους φίλους πιο μακρειά.

Αν αύριο στήσει καποιος ένα μη κερδοσκοπικό κοινωνικό δίκτυο που σου επιτρέπει να έχεις σε διαφορετικά επίπεδα τις πληροφορίες που μοιράζομαι ίσως να γίνω μέλος. Προς το παρόν ας είναι καλά το ιστολόγιο αυτό

Σφαλμα καθοσιώσεως

Διαβαίνοντας την πορεία για το μέλλον
κοιτω μέσα μου και βλέπω, κάτι μου λείπει
οι άλλοι δείχουν να το έχουν καταφέρει
μα φαίνεται δεν θα φτάσω ποτέ στη νίκη.
Μα τι κάνω επιτέλους λάθος;
Πως και τις επιθυμίες τους
απλά αποτυγχάνω;
Μην είναι κάτι δύσκολο που δεν με σηκώνει;
Τότε γιατί οι άλλοι το έχουν καταφέρει;
Μην βάζω πολύ υψηλά τον πύχη;
Μα τότε γιατί στα χαμηλά πιο άσχημα αποτυγχάνω;
Χρειάζομαι βοήθεια είναι αλήθεια
Κάποιοι το υποσχέθηκαν, ας δούμε
αν η βοηθειά τους προσθέτει
ή αντίθετα αφαιρεί από τον κόπο.
Που θα πάει θα τα καταφέρω
εως το τέλος το λεωφορείο θα περάσει
απλά ελπιζω εώς τότε
τη λογική μου να έχω διατηρήσει

Η πρωτη εβδομαδα τελειωσε, επονται οι επομενες

Κανονικά η εβδομάδα τελειώνει αύριο αλλά και αυτό το εξάμηνο δεν έχω μαθήματα Παρασκευή. Δεν επιλέγω τις ημέρες των μαθημάτων, μαθήματα επιλέγω και απλά έτυχε για 3ο συνεχόμενο εξάμηνο να μην έχω μαθήματα Παρασκευή. Από την άλλη έχω 3 μαθήματα Τρίτη και Πέμπτη, πράγμα αρκετά κουραστικό.

Παρά το βαρύ σημερινό ακαδημαϊκό πρόγραμμα σήμερα κατάφερα και έκανα αρκετές δουλειές. Παρέλαβα το νέο ζευγάρι γυαλιων μου, απέκτησα άδεια στάθμευσης για το πανεπιστήμιο (ώστε όταν είναι γεμάτο το σπίτι να μην πληρώνω πρόστιμο) και ζήτησα από τους καθηγητές της επιτροπής να έχω την πρώτη συνάντηση. Δεν το ανέφερα νωρίτερα αλλά είχα και πολύ καλά νέα: Την Τετάρτη μετά το μάθημα που είχα ζήτησα από τον καθηγητή να γίνει μέλος της επιτροπής μου και δέχτηκε. Κάθισα λοιπόν και ξανακοίταξα την αναφορά της έρευνας που έχω κάνει, την έστειλα σε όλους τους καθηγητές μαζί με το σχέδιο μαθημάτων και τους ζήτησα να συναντηθούμε την άλλη εβδομάδα. Δυστυχώς δεν είχα ακόμα κάποια απάντηση. Πιστεύω όμως ότι θα έρθει σύντομα.

Η σημερινή ημέρα είχε και δυσάρεστο νέο. Στο βραδυνό μάθημα είχα ελληνίδα συμφοιτήτρια όπως ανέφερα και στην προηγούμενη ανάρτηση. Δεν εμφανίστηκε σήμερα και έχει πρόθεση να το αφήσει. Ένας από τους λόγους που διάλεξα αυτό το μάθημα ανάμεσα στα 10 καλά αυτού του εξαμήνου ήταν ότι θα την είχαν ως συμφοιτήτρια. Το μάθημα είναι ενδιαφέρον, πιο ενδιαφέρουσα είναι το να παρακολουθείς την θετική πραγματιστική νοοτροπία των αρχιτεκτόνων (υπάρχει αρκετή μιζέρια και γκρίνια στη γεωπονική, ας μη μιλήσω για την καταστροφολαγνεία των οικολόγων) αλλά όταν με το καλό έρθει η ώρα να σχεδιάσω ένα αναπτυξιακό σχέδιο ανάπτυξης πιθανόν να χρειαστώ βοήθεια. Αλλά από την άλλη έχω καταφέρει μέχρι μόνος μου αρκετά, πιθανόν θα καταφέρω και αυτό.

Αύριο είναι η βασιλόπιτα, πρώτη εκδήλωση του έτους. Θα δω αυτούς που δεν έχω δει από κοντά. Ελπίζω να είναι ενδιαφέρον

Αρχη εξαμήνου, βαρύ φορτίο

Τελείωσε επιτέλους μία πολύ βαριά ημέρα. Πρωί πρωί ξεκίνησα με το μάθημα που διδάσκει ο καθηγητής μου Managed Ecosystems. Καπάκι (αν και όχι σήμερα, 1η ημέρα γαρ) ακολουθεί μάθημα χωρικής στατιστικής. Έπεται το μεσημεριανό γεύμα και κάπου τρεις ώρες κενό (κατά την διάρκεια των οποίων έκανα έρευνα) για να ακολουθήσει το βράδυ Land Use Policy. To τελευταίο μάθημα το κάνω κοινό με μία Ελληνίδα συμφοιτήτρια. Η μικρή σχολίασε ότι ήταν η πρώτη φορά που μιλούσε με συμφοιτητή της Ελληνικά σε μάθημα στην Αμερική (όπως έχω προσέξει όταν λέω μικρή αναφέρομαι σε 3 διαφορετικά άτομα). Όπως προ όλιγου συνειδητοποίησα τελευταία φορά που μιλούσα Ελληνικά σε τάξη στην Αμερική ήταν 1η γυμνασίου με την Σταυρούλα στο μάθημα των Αγγλικών. Τι άραγε να απέγινε η Σταυρούλα ή και οι αλλοι Ελληνοαμερικάνοι που ήξερα από την εκκλησία στην Καλιφόρνια; Ερώτημα που σε κάποια φάση καλό θα ήταν να μάθω την απάντηση. Δυστυχώς η μικρή δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιώδης ως προς το μάθημα λόγω βαρέως ακαδημαϊκού φορτίου. Έχει περισσότερα μαθήματα από εμένα διότι κάνει 2 μεταπτυχιακά συγχρόνως και προσπαθεί να επιλέξει μαθήματα με ελαφρύ φορτίο. Για να πώ την αλήθεια την καταλαβαίνω. Ωστόσο θα προτιμούσα να το κάναμε παρέα, σίγουρα μπορώ να την βοηθήσω και πιστεύω μπορεί και αυτή να με βοηθήσει. Βέβαια αμφιβάλλει κατά πόσον αυτή μπορεί να με βοηθήσει ακαδημαϊκώς. Ωστόσο αν δεν μπορεί ακαδημαϊκώς υπάρχουν και άλλοι τρόποι.

Ως προς την ουσία των μαθημάτων το 1ο και το 3ο έχουν παρόμοιο αντικείμενο αλλά διαφορετική οπτική. Δυστυχώς και τα 2 είναι βαριά ως προς ακαδημαϊκές απαιτήσεις. Η χωρική στατιστική φαίνεται να είναι ελαφριά ως προς τον αριθμό των παραδιδομένων αλλά δεν αποκλείεται να είναι βαρβάτη δουλειά. Το ευχάριστο με αυτό το μάθημα είναι ότι το βιβλίο του είναι διαθέσιμο online και μπορώ και να το κατεβάσω. Επίσης ο προγραμματισμός με R ήταν ένα απο τα επιθυμητά. Κατά τα άλλα σε αυτό τα μαθημα 70% των μαθητών είναι Κινέζοι, οι κοπέλες είναι σύνολικα 2 εκ των οποίων η μία Κινέζα. Αν είναι να συγκρίνω το πρώτο και το τρίτο μάθημα (τα οποία έχουν πιο κανονική κατανομή φοιτητών) στο απογευματινό μάθημα έχει ωραίοτερα κορίτσια. Βέβαια για να κάνω το κουτσομπολιό μου όταν οι δύο μικρές συγκάτοικοι κάθονταν στο Homeplace και σχολίαζαν μπροστά μου τα αγόρια της παρέας ποιος είναι πιο όμορφος και σε ποιον να την πέσουν στα Ελληνικά το έβλεπαν ως κάτι το φυσιολογικό, όταν εγώ έκανα στην μία σχόλιο πως έχει ωραία κορίτσια η τάξη με είδε σαν Ουφο.

Αύριο έπεται η τέταρτη τάξη. Το μάθημα είναι GIS και στο Cheatham Hall. Τον καθηγητή τον γνωρίζω και τον εκτιμώ και ελπίζω να τον έχω στην επιτροπή μου. Θα του το ζητήσω αύριο. Εάν μάλιστα ούτε σε αυτό το μάθημα έχω να αγοράσω βιβλίο τότε θα έχω καθαρίσει με αυτή την υπόθεση για λιγότερα απ'ότι προϋπολόγιζα. Πέμπτο μάθημα είναι το σεμινάριο το πρωϊ της Δευτέρας, αυτό ποτέ δεν είχε βιβλίο. Γενικά αυτό το εξάμηνο θα έχω μαθήματα από φυλακής πρωίας μέχρι νυχτός και με αρκετά βαρύ φορτίο ακαδημαϊκό. Μήπως όμως έτσι δεν ήταν και τα χρόνια που πέρασα στο ΓΠΑ; Έχω εδώ κατά καιρούς να σχολιάζουν οι μηχανικοί αρνητικά το πτυχίο μου νομίζοντας ότι επείδη είναι εύκολο να μπεις ΓΠΑ σε καποια τμήματα (διότι Βιοτεχνολογία ποτέ δεν ήταν έυκολο) είναι εύκολο να παρεις το πτυχίο. Γεωπόνος εύκολα μπαίνεις δύσκολα βγαίνεις. Μέσος χρόνος εώς το πτυχίο για το πιο γρήγορο τμήμα του ΓΠΑ, την Φυτική Παραγωγή, είναι 6.8 χρόνια (και στο ΑΦΠ και ΓΜ υπερβαίνει τα 9) σύμφωνα με το εργαστήριο πληροφορικής του ΓΠΑ όταν σύμφωνα με φίλο μηχανολόγο ο μέσος χρόνος αποφοίτησης στους Μηχανολόγους Μηχανικούς του ΕΜΠ είναι μόνο 6.5. Το βαρύ φορτίο ακαδημαϊκώς και χρονικώς είναι απλά επιστροφή στα παλιά και όπως τότε το άντεξα έτσι και τώρα: εις βάρος της κοινωνικής μου ζωής...

You are way above the curve

Ηρθε η Παρασκευή και θα δω μία από τις σειρές που βλεπω τηλεόραση. Δεν μπορώ να πω ότι μου έλειψε η τηλεόραση Ελλάδα αλλά ωραίο είναι να βλέπεις τις σειρές σου. Η προσπάθεια περαιτέρω κοινωνικοποίησης μου αυτή την εβδομάδα μάλλον απέτυχε, μπορεί να γνώρισα κόσμο στο δεύτερο γεύμα (τον οποίο θα ξαναδώ όσο και τον κόσμο που γνώρισα πέρυσι στο γευμα, δηλαδή ελάχιστα) αλλά το τρίτο γεύμα της GSA απεδείχθει η επέλαση των βαρβάρων. Εν αντιθέση με πέρυσι δεν είχε ούτε αρκετές θέσεις να καθίσεις ούτε αρκετό φαϊ για όλους. Ετσι πλέον απλά περιμένω τα μαθήματα και τα social των τμημάτων. Ενώ περίμενα στην ουρά για το φαϊ οι από πίσω μου μιλούσαν Γαλλικά και μπροστά μου μάλλον Φαρσί. Τα Γαλλικά δεν με πείραζε που άκουγα, τα Φαρσί με ενόχλησαν. Έχει να κάνει άραγε με το γεγονός ότι την μία γλώσσα την μιλάω και την άλλη όχι ή με το ότι η μία είναι γλώσσα τουριστών στην Ελλάδα και η άλλη λαθρομεταναστών; Μέγα ερώτημα...

Είχα και την πρώτη συνάντηση με τον καθηγητή μου με φέτος και από εκεί προέρχεται η ατάκα που έβαλα για τίτλο. Κατά τα φαινόμενα η γεωπληροφορική δεν εφαρμόζεται ιδιαίτερα στην γεωργία στις ΗΠΑ, η εργασία που κάνω είναι τρομερά πρωτότυπη και όταν με το καλό πάω σε συνέδριο της Agronomy Society of America θα είμαι από τα αστέρια του συνεδρίου. Το θέμα τότε έγινε πότε θα πάω σε συνέδριο και φαίνεται όχι τόσο σύντομα. Το καλοκαίρι ίσως, φθινόπωρο σίγουρα, ενδιάμεσα μάλλον το OGIS όπως πέρυσι όπου κέρδισα και το βραβείο. Κατά τα άλλα όμως η έρευνα έχει φτάσει σε σημείου όπου η πρόοδος θα είναι δύσκολη. Κάποιοι άλλοι είναι τυχεροί, ο καθηγητής τους έχει φορτώσει δουλειά και δεν χρειάζεται να σκεφτούν τι άλλο να κάνουν μετά. Εγώ έχω κάποια σημεία όπου μπορώ να προωθήσω όπως το μέσο Tasseled Cap ανά ταξινόμιση (κάτι όπου για τεχνικούς λόγους και λόγω χρονοβόρων υπολογισμών δεν έχω φτάσει ακόμα), ένα ρεαλιστικότερο σιτηρέσιο αλλά κάτι το οποίο πραγματικά θα φέρει σοβαρή πρόοδο ικανή μου προκαλέσει την απονομή του διδακτορικού δεν την βλέπω. Βλέπω δρόμους να ξανακοιτάξω το θέμα μου από άλλες οπτικές γωνίες, να φέρω αβεβαιότητα στο αποτέλεσμα μου (μόνο ένας χαζός μπορεί να πιστέψει ότι υπάρχει οριστική απάντηση για το οτιδήποτε, μόνο απαντήσεις με υψηλή πιθανότητα οριστικότητας) αλλά κάτι που πραγματικά να φέρει μια οριστική απάντηση στο ερευνητικό μου ερώτημα δεν βλέπω. Ενδεχομένως μετά από τα μαθήματα αυτού του εξαμήνου να έχω μία διαφορετική οπτική που να με οδηγήσει σε νέους ατραπούς, αν μη τι άλλο πιστεύω ότι τα παλαβά μαθηματικά που διαβάζω τύπου eigenvector και συναφή θα τα καταλαβαίνω καλύτερα, και ίσως βλέπω το τέλος. Πρώτη φορά είναι που περιμένω τα μαθήματα με ανυπομονησία για ακαδημαϊκούς λόγους: ίσως καταλάβω καλύτερα...

Tasseled Cap

Το ταξιδι της επιστροφής στο Blacksburg ήταν μακρύ και κουραστικό αλλά χωρίς πατατράγουδα. Είχα καθυστέρηση στην τελευταία πτήση προς την δικαιολογημένη δυσαρέσκια της μικρής που με περίμενε αλλά σε σχέση με τον ευεργέτη μου που έφτασε σπίτι του με 24 ώρες καθυστέρηση διότι έκλεισαν αεροδρόμια λόγω χιονοθύελλας τα πήγα πολύ καλά. Με το που γύρισα έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά, αρκετές ιδέες μου δημιουργήθηκαν κατά τις διακοπές και ήρθε καιρός να τις εφαρμόσω. Κατά τα άλλα το Cranwell International Center προσφέρει δωρεάν γεύμα στους νεους ξένους φοιτητές (με τους παλαιούς επίσης προσκεκλημένους) και πήγα μπας και γνωρίσω κανέναν νέο. Σε τέτοια πέρυσι δικτυώθηκα με την ελληνική κοινότητα. Ωστόσο μπορεί μεν να γνώρισα 2 ή 3 νέα άτομα αλλά Έλληνες δεν είδα με εξαίρεση έναν φίλο που ήδη γνώριζα και εγώ του είχα πει για το γεύμα. Ίσως αύριο με το γεύμα της ένωσης μεταπτυχιακών φοιτητών σταθώ τυχερότερος.

Μία από τις ιδεές που εφαρμόζω είναι η χρήση του Tasseled Cap για τον έλεγχο της ποιότητας των ταξινομήσεων χρήσης γης. Κάθισα σήμερα και συνέκρινα δύο διαφορετικές ταξινομίσεις χρήσης γης, NLCD 2001 και NASS CDL 2002 και είτε έγιναν ριζικές αλλαγές στην χρήση γης μέσα σε έναν χρόνο είτε οι ταξινομίσεις χρειάζονται ρύθμιση. Δυστυχώς δεν μπορώ μόνος μου να κάνω κάνω ταξινόμιση χρήση γης σε όλη την περίοδο στην περιοχή, ούτε τον χρόνο ούτε τους πόρους (μόνο ο υπολογισμός Tasseled Cap σε μία εικόνα μου πέρνει minimum 1 ώρα) ούτε είναι και το κύριο αντικείμενο του διδακτορικού μου. Έτσι με βάση και την βιβλιογραφία που διάβασα στην Εύβοια ανάμεσα που ξεβοτάνιζα τα παρτέρια του κήπου μας σκοπεύω να συγκρίνω τις αξίες Tasseled Cap σε φωτογραφίες LANDSAT κατά την άνοιξη της χρονιάς που έγινε η ταξινόμιση. Ενδιαφέρον ως ιδέα όλοι μου λένε, αν θα βγει τίποτα είναι θέμα προς συζήτηση.

Μια φορα και έναν καιρό που ήμουν αγέννητος, την δεκαετία του 1970, η Σοβιετική Ένωση υπέφερε από καταστροφικές αποτυχίες της γεωργικής παραγωγής της. Για να καλύψει τις ανάγκες της αγόραζε κατά το δυνατόν μυστικά από τις αγορές σιτηρά τα οποία κυρίως εξήγαγαν οι ΗΠΑ. Ωστόσο το έκανε κατά τρόπο που δεν μπρούσε να το αντιληφθεί η αγορά με αποτέλεσμα να μην ανεβαίνουν οι τιμές. Άλλο πρόβλημα ήταν ότι ο κύριος εξαγωγέας ήταν οι ΗΠΑ οι οποίες επιδοτούσαν την εξαγωγή σιτηρών τους αλλά δεν ήθελαν να επιδοτούν την ΕΣΣΔ. Έτσι ξεκίνησαν διάφορα ερευνητικά προγράμματα για τη χρήση διρυφορικής παρατήρησης με σκοπό να υπολογίζουν την γεωργική παραγωγή μίας περιοχής. Ένας απο τους πολλούς μετασχηματισμούς των πολυφασματικών δεδομένων των δορυφόρων LANDSAT που προτάθηκε τότε ήταν και το Tasseled Cap, κυριολεκτικά "σκουφί με φούντα" (ποιός είπε ότι οι χειριστές δορυφορικών εικόνων δεν έχουν ποιητικο οίστρο;) ο οποίος υπολόγιζε εκτός των άλλων και "πρασινότητα" του εδάφους. Ο συγκεκριμένος μετασχηματισμός εν τέλει έπιασε και είχε εφαρμογές. Σκέφτηκα λοιπόν σε συνεργασία με το NDVI να δω τι μου λένε για τις διάφορες χρήσεις γης ώστε να δω κατά πόσον για κάθε ταξινόμιση μιλάμε για το ίδιο πράγμα. Προς το παρόν όμως έχω να υπολογίσω το Tasseled Cap και ο υπολογισμός πέρνει πολύ ώρα. Υπομονή, εώς το τέλος θα το καταφέρω...

Αναβαθμιζοντας τον Πειραια

Τελευταία Κυριακή Ελλάδα, τελευταία ημέρα ουσιαστικά αύριο. Το πρωι επιβεβαίωσα την Κρητικότητα μου πηγαίνοντας στην βασιλόπιτα της Παγκρητίου Ενώσεως. Το ερώτημα που μου δημιουργήθηκε είναι, μπορούμε να φτιάξουμε μία Κρητική Ένωση στο Blacksburg; Είμαστε 4 φοιτητές με Κρητική καταγωγή (ο ένας είναι από την Κρήτη), κάποιο ίσως και να μην μιλιούνται μεταξύ τους, εχει κανένας χρόνο για Κρητική οργάνωση; Και να κάνουμε, θα ικανοποιήσουμε την επιθυμία ενός για προεδριλίκι που παραλίγο να διασπάσει το Hellenic Association, θα θέλουμε άραγε να έχουμε ως μέλη Τουρκοκρητικούς; Εγω είμαι θετικός διότι τους γνώρισα στην Τρίγλεια της Βιθυνίας, είδα τι ρατσισμό έχουν υποστεί ως ελληνόφωνοι και καταλαβαίνω αν θέλουν να δείξουν Κρητικότητα, οι άλλοι όμως; Είναι ερώτημα να τεθεί σε επόμενη φάση

Η σημερινή Καθημερινή είχε πολύ ενδιαφέροντα άρθρα για την πόλη μου. Το πρώτο ήταν για τον φοβερό βομβαρδισμό του Πειραιώς. Πριν απο 67 χρόνια, ενώ τα σπίτια κάποιων συμμαθητριών μου ήταν λαχανόκηποι, οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν τον Πειραιά, σκότωσαν 700 άτομα και κατέστρεψαν σοβαρό τμήμα της πόλης αλλά και της λιμενικής υποδομής. Μεγάλωσα με τη μακαρίτισσα τη γιαγιά μου να μου λέει φοβερές ιστορίες για την αποφράδα εκέινη ημέρα αλλά και το χιόνι που ακολούθησε την επομένη και αποτελείωσε την καταστροφή (στον Πειραιά χιονίζει μια φορά στα 10 με 20 χρόνια μόνο). Άκουσα σήμερα από την αδερφή της και την δική της ιστορία, το ίδιο δραματική. Θυμάμαι να μου λέει η μάνα μου ιστορίες πως ο παππούς μου ως αστυνομικός έβγαινε και επιθεωρούσε τα βομβόπληκτα σπίτια (παρότι είχε πτυχίο Νομικής και όχι Πολυτεχνείου) και πώς όταν έγινε ο σεισμός του 1981 μία μονολογούσε στον δρόμο "Πού είσαι αστυνόμε να μας έλεγξεις όπως το 44". Και βέβαια σκέφτομαι τους νεο-Πειραιώτες συμμαθητές μου να τους ρωτάω "Τι έκανε ο παππούς και η γιαγιά σου κατά τον βομβαρδισμό;" και να ξύνουν το κεφάλι τους, δεν ήταν Πειραιώτες οι παππούδες τους. Οι πραγματικοί Πειραιώτες έχουμε λιγοστέψει πολύ και δυστυχώς και εγώ φαίνεται ότι δεν θα περάσω την ζωή μου στον Πειραιά, ως γεωπόνος δύσκολα μπορώ να δουλέψω σε πόλεις

Το άλλο άρθρο για τον Πειραιά της εφημερίδας είναι για το προτεινόμενο σχέδιο ανάπλασης του Κεντρικού Λιμανιού σε χώρο πολιτισμού. Υπάρχει σχέδιο ώστε με λεφτά του ΟΛΠ ο οποίος φέρεται πρόθυμος να συνδράμει οικονομικά να ανακαινισθούν οι παλαιές εγκαταλλελειμένες αποθήκες πέριξ του λιμένος και να μεταστεγασθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο Πειραιώς. Επίσης να ιδρυθούν και δύο νέα Μουσειά. Η περιοχή είναι αρκετά υποβαθμισμένη ενώ κάθε σχεδιο για αλλαγή χρήσης γης αντιμετωπίζει πάντα καλοπροαίρετες ή και κακοπροαίρετες αντιδράσεις. Θυμάμαι επίσης και το μεγαλόπνοο σχέδιο για την ανάπλαση της Πειραιώς που βαρύγδουπα ανείγγειλε ο Λαλιώτης στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στο ράδιο και την ίδια στιγμη ο αιθεροβαίμων δημοσιογράφος που έλεγε την κινηση από το ελικόπτερο πήγε επι τόπου στην Πειραιώς και περιέγραψε την κόλασή της. Αν χώρο πολιτισμού εννοούμαι και τα ξενυχτάδικα που άνοιξαν έπρεπε να περιμένω ως το 5ο έτος για να απωθήσουν τα συνεργεία και τα εγκαταλλελειμένα κουφάρια εργοστάσιων από την κορυφή της Πειραιώς ενώ πραγματική αναβάθμιση θα έλεγα ότι έγινε αφού είχα γυρίσει από την Γαλλία. Και πάλι σήμερα όμως κομμάτια της Πειραιώς ιδίως στα Σφαγεία του Ταύρου και στο Μοσχάτο είναι απλώς κουφάρια εργοστασίων. Το καλό με το σχέδιο για το λιμάνι είναι ότι έχει (κατά το άρθρο τουλάχιστον) χρηματοδότη. Το ζήτημα είναι, αν όλα πάνε καλά, θα είναι έτοιμο σε λιγότερο από 5 χρόνια; Θα καταφέρει να αντιστρέψει την μάλλον καθοδική πορεία του Πειραιά; Μακάρι...

Τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα...

Πηγα τo πρωι στον οδοντίατρο και ναι μεν προχωρησε την υπόθεση μου αλλά δεν τελείωσα με το δόντι μου. Ξανα μανά Δευτέρα. Τουλάχιστον τότε θα τελειώσω. Τις τελευταίες ημέρες είχα την ευκαιρία βλέποντας τους φίλους μου να επιβεβαιώσω ότι εν τέλει μπορεί να έχει γίνει πιο κοινωνικός ο χαρακτήρας μου αλλά δεν έχω αλλάξει στις βασικές αρχές μου. Το να μην προκαλώ με την αμφίεση ή την συμπεριφορά μου δεν ήταν κάτι που μου βγήκε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα σχόλια συμφοιτητών μου με έκαναν να κατανοήσω και την καλη σχέση που έχω με την εργατική τάξη, φαίνεται ότι οι μεγαλοαστοί αν σε απασχολούν σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι χώμα, εγώ πάντα συμπεριφέρομαι ευγενικά στους τριγύρω μου ανεξαρτήτως του τι σχέση έχω μαζί τους. Ίσως γι'αυτό με αγαπάνε οι Ιρακινοί τους οποίους απασχολούμε στην ανακαίνηση του πατρικού της μάνας μου. Ο ίδιος χαρακτήρας αλλά κλειστότερος ήμουν στο πανεπιστήμιο, και τότε επιδίωκα την ακαδημαϊκή αριστεία αλλά ως μέσον για τη συνέχεια των σπουδών μου έξω σε ανώτερο επίπεδο, το Blacksburg μπορεί να μου προέκυψε ως πράξη απελπισίας στην ανεργία αλλά δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, πάντα έλεγα ότι ήθελα να σπουδάσω έξω. Είχα και σχόλια για το ιστολόγιο μου, δεν είναι ιδιαίτερα καλό για το άτομο μου να γράφω προσωπικά αντικείμενα να τα διαβάζουν οι ημι-άσχετοι αλλά σε τελική ανάλυση είναι και ημερολόγιο και σε περιόδους άγχους μου βγαίνουν. Σήμερα τουλάχιστον έμαθα για πράγματα τα οποία με απασχολούσαν σε όλη την παράμονη μου στην Ελλάδα. Με τους φίλους είναι γνωστό ότι έχω κατα καιρούς ανασφάλεια. Όταν ήμουν Αμερική στο δημοτικό είχα έναν φίλο ο οποίος μου έκανε πολύ παρέα στη γυμναστική αλλά στο μεσημεριανό διάλλειμα ούτε που ήθελε να εμφανιζόμαστε μαζί. Από την μη επαφή ορισμένων μαζί μου μου δημιουργήθηκε ο φόβος ότι με είχαν bonne pour l'Orient, τους έκανα για παρέα στην Αμερική αλλά στην Ελλάδα ντρέπονταν να με δείξουν στην εδώ παρέα τους. Ωστόσο φαίνεται ότι απλά δεν ήμουν ο μόνος πολυάσχολος στη διάρκεια των διακοπών μου. Από εδώ και πέρα έπεται το συμμάζεμα των πραγμάτων μου για το ταξίδι. Ολη η διαδικασία ήταν ευχάριστη αλλά κουραστική, δυστυχώς έπετε επιστροφή στη δουλειά...

Σφαδαζοντας από τους πόνους ή πως οι διακοπές μετα βίας φτάνουν για να κάνω τις δουλειες

Εφτασε η ημέρα σήμερα να κάνω την τελευταία δουλεία που είχα προγραμματίσει κατά τη διάρκεια των διακοπών μου στην Ελλάδα: να πάω στον οδοντίατρο. Χτες σφάδαζα από τους πόνους στη σχολή ενώ και την νύχτα ξύπνησα από αφόρητους πόνους που δεν μου επέτρεπαν να κοιμηθώ. Το μαρτύριο είχε ξεπεράσει κάθε όριο και ο κρύος καιρός από μόνος του μου προκαλούσε ανείπωτο πόνο. Δυστυχώς απεδείχθει ότι χρειάζεται απονεύρωση. Ο οδοντίατρος έκανε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς σήμερα και έβαλε προσωρινό σφράγισμα και την Παρασκευή το πρωί θα μου ολοκληρώσει την απονεύρωση. Είμαι μεν σε καλύτερη κατάσταση αλλά το μάσημα αν γίνει λάθος μπορεί να μου προκαλέσει ενόχληση. Το κακό είναι ότι από την στιγμή που και την Παρασκευή είμαι απασχολημένος έχω μείνει χωρίς ουσιαστικά ελεύθερες ημέρες έως την επιστροφή μου τα χαράματα της Τρίτης. Προσπάθησα και με τρίτη συμφοιτήτρια από την Αμερική να βρεθώ Ελλάδα και απεδείχθει αδύνατον. Απλά δεν συμπίπτουνε οι χρόνοι μας. Τουλάχιστον σήμερα πήρα το νέο μου διαβατήριο οπότε αυτό το μέτωπο έχει κλείσει. Για την ονομαστική μου εορτή η οποία είναι σύντομα σκέφτομαι απλά να βγάλω έξω ορισμένους φίλους μου, δεν έχω τον χρόνο ή την διάθεση να ετοιμάσω το σπίτι για πάρτυ. Διαβαζω αυτά που δεν θέλω να πάρω στην Αμερική και γενικά είμαι σε διαδικασία μάλλον δουλειάς παρά διασκέδασης. Δεν θα έχει ξεκούραση Αμερική αλλά τουλάχιστον θα είμαι χαλαρώτερα από εδω...

Optimus Prime Απεργοσπαστη

Μετά από λίγες ημέρες στην Εύβοια όπου δεν μπορώ να πω ότι ξεκουράστηκα (δυστυχώς ο κήπος είχε παραμεληθεί σχετικά) γύρισα σπίτι. Το κακό με τον κήπο στην Εύβοια είναι ότι δεν μπορεσαν οι γονείς να κάνουν δουλειές υψηλού επιπέδου τύπου κλάδεμα δέντρων. Κάθισα λοιπόν και τις έκανα εγώ. Τώρα όμως που ο πατέρας μου θα πάει Αμερική, ποιος θα τις κάνεις; Η αδερφή μου δεν κατάφερε να πάει όσο έλειπα Αμερική, δεν έχει χρόνο. Στο τέλος της καριέρας του οι γονείς μου απεφάσισαν πως καθότι πλέον έχουν τα χρήματα να φροντίσουν την όποια ακίνητη περιουσία είχαμε αποκτήσει (πχ ανακαίνηση νεοκλασσικού) και να αποκτήσουν επιπλέον. Δυστυχώς η φροντίδα όλης αποδεικνύεται αδύνατη. Καθότι εδώ είμαστε Ελλάδα τα παλαβότερα πράγματα είναι ικανά να συμβούν. Είδα στην τηλεόραση τους Transformers (και λόγω αυτής της ταινίας κατάφερα επιτέλους να μετατρέψω τις ώρες μου ύπνου σε κανονικές). Την επομένη οι φορτηγατζήδες ξανάρχισαν τις κινητοποιήσεις. Άραγε ο Optimus Prime συμμετέχει στις κινητοποιήσεις; Κουβαλά φορτία ή απεργεί ως τσιράκι της τρόικας; Από άραγε παίρνει γραμμή;

Πήγα σήμερα στη σχολή και είδα γνωστούς, κυρίως καθηγητές μου. Είδα και μία συμμαθήτρια (που κάνει διδακτορικό) και της είπα ιστορίες για Αμερική. Κυρίως όμως είδα δύο καθηγητές μου που τους εκτιμούσα ιδιαίτερα (και έναν τρίτο που εκτιμω λιγότερο). Χάρηκαν όλοι τους που με είδαν και ήθελαν να τους πω τις περιπέτειες μου. Λόγω των μέτρων του μνημονίου τρεις καθηγητές στο Εργαστήριο Γεωργικής Υδραυλικής παραιτήθησαν/συνταξιοδοτήθηκαν πριν από την ώρα τους. Παρ'όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι το εργαστήριο εμφανίζει έλλειψη καθηγητών, 11 είχε όταν ήμουν προπτυυχιακός, 10 έχει τώρα: Η Νέα Δημοκρατία έβγαλε νόμο που μονιμοποίησε ως λέκτορες υπαλλήλους οι οποίοι είχαν διδακτορικό και δούλευαν 10 χρόνια στα εργαστήρια με αποτέλεσμα να έχει αρκετά μέλη ΔΕΠ. Στην ούρα για εκλογή σε λέκτορα έχει το εργαστήριο 3 διδάκτορες (και πιθανόν να προκυρηχθεί η μία θέση σύντομα, ποιος όμως θα εκλεγεί στο ΓΠΑ πάντα είναι ανοιχτό, δεν έχουμε κλειστες θέσεις εν αντιθέσει με άλλα ιδρύματα) πιθανόν να εκλεγεί ένας από αυτούς σύντομα. Εν συνεχεία πιο κάτω στην γραμμή παραγωγής είναι αρκετοί υποψήφιοι διδάκτορες, ορισμένοι συμφοιτητες μου. Αυτή η κατάσταση με την επετηρίδα/γραμμή παραγωγής δεν μου άρεσε και έφυγα εξωτερικό: Στην Ελλάδα αφού με το καλό τελείωνα διδακτορικό μετά θα περίμενα καμιά δεκαετία να γίνω λεκτορας/καθηγητής ΤΕΙ κάπου για να ανέβω την βαθμίδα σταδιακά. Δυστυχώς ως μέλος ΔΕΠ ή ως ερευνητής στο ΕΘΙΑΓΕ μόνο μπορείς να απασχοληθείς στην Ελλάδα αν έχεις διδακτορικό γεωπονικής, ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις. Το ζήτημα της ετεροαπασχόλησης είναι σοβαρό για τους απλούς πτυχιούχους, πόσο μάλλον τους διδάκτορες. Ίσως να έχει δημιουργηθεί ερευνητικός κλάδος στην ελληνική οικονομία όταν γυρίσω και έτσι να υπάρχει δουλειά για εμένα...