Αποχωρόντας από το Blacksburg

Η προηγούμενη ανάρτηση ήταν η 345η στο ιστολόγιο. Καθώς θέλω να τελειώσω με ένα στρογγυλό νούμερο, θα τελειώσω με την 350ή. Την Πέμπτη ενημερώθηκα ότι η αίτηση μου για το δωμάτιο έγινε δεκτή. Την ίδια ημέρα ήρθαν σε επαφή μαζί μου άλλα άτομα που εργάζονται στην εταιρεία και συννενοηθήκαμε για διάφορα πράγματα. Εγω επιθμούσα να τελειώσω την παραμονή μου στην πόλη βγαίνοντας τελευταία φορα. Πέμπτη και Παρασκευή όμως απέτυχα, ο Κύπριος έχει prelims και είναι αρκετά απασχολημένος. Σάββατο βράδυ βγήκα με άλλους συναδέλφους και επιβεβαίωσα το γιατί θέλω να φύγω. Πήγαμε στο Big Al's όπου η αναλογία των φύλων έχει βελτιωθεί στο 2 αγόρια για κάθε κοπέλα αλλά και πάλι οι κοπέλες είναι το ίδιο μη φιλικές. Δεν ήταν το μόνο κατάστημα που βγήκαμε αλλά δεν είδαμε και κάτι το διαφορετικό. Το πρωϊ πήγα εκκλησία και αποχαιρέτισα κόσμο και μετά που γύρισα είδα (επιτέλους!) τον Κύπριο φίλο όταν πήγα σπίτι του και φόρτωσα τα πράγματά μου. Έχω κάτι λίγα ακόμη στο σπίτι του ευεργέτη αλλά απεδείχθει πως όλα χωράνε στο αμάξι μου και δεν χρειάζεται να νοικιάσω τίποτα να τα κουβαλήσω. Έχω κάνει αρκετές βόλτες στα μαγαζιά, είτε Raleigh είτε Christiansburg οι ίδιες αλυσίδες είναι και ουσιαστικά αυτό που χρειάζομαι είναι 5-6 έπιπλα, τον καναπέ κρεββάτι θα τον πάρω επί τόπου αύριο, βιβλιοθήκη πολύ σύντομα όπως και γραφείο, τραπέζι/καρέκλες, κανονικό κρεββάτι, έπιπλο τηλεόρασης και τα άλλα που θα προκύψουν αργότερα. Ίσως νέα τηλεόραση πάρω Black Friday, η οθόνη του υπολογιστή μου μπορεί κάλιστα να ντουμπλάρει για τηλεόραση. Έχω άγχος φυσικά και ελπίζω να πάνε καλά τα πράγματα. Κρίνοντας από την συμπεριφορά μου κάπου προς τα γενέθλιά μου θα ηρεμήσω, και όπως και το 2010 μάλλον θα περάσω μόνος μου χωρίς παρέα. Στις υπόλοιπες αναρτήσεις θα μιλήσω και για τα δύο θέματα που με απασχόλησαν στο ιστολόγιο αυτό, την κατάσταση στην Ελλάδα και την εξερεύνηση του διαστήματος. Για τα λοιπά βλέπουμε

Τελευταίες ημέρες Blacksburg

Νομίζω ότι έχω ξαναγράψει αναρτήσεις με παρόμοιο τίτλο αλλά ήταν πριν φύγω για διακοπές. Σε αυτή την περίπτωση η αποχώρηση είναι οριστική. Δεν θα ρίξω μαύρη πέτρα πίσω, όσο είναι ακόμα εδώ ο Βολιώτης και ο Κύπριος φίλος θα περνάω να τους βλέπω αλλά η μόνιμη διεύθυνση μου έχει αλλάξει. Αφότου κάθισα και βοήθησα στο Ελληνικό φεστιβάλ και είδα την τελική παρουσίαση (master's thesis) της άλλης φοιτήτρια του καθηγητή μου πήγα Raleigh. Εν τέλει την πρώτη ημέρα είδα και τα 6 συγκροτήματα απο τα οποία μου άρεσε το 1ο και το 6ο. Έκλεισα το τελευταίο διότι ήταν φτηνό και επίσης το πιο κοντινό στην δουλειά. Υπέγραψα τα χαρτιά χτες και μετά είδα και φίλο στο Chapel Hill επιτέλους, τρίτη και φαρμακερή. Βέβαια για να τον δω πέρασα όλη την ημέρα χαζεύοντας και περπατώντας στην βροχή, η οποία με έκανε μούσκεμα. Το άξιζε όμως. Το κέντρο της πόλης μου άρεσε, η αναλογία των φύλων ήταν καλύτερη από εδώ και γενικά βγήκα μάλλον αισιόδοξος. Σήμερα έκανα και πλυντήριο, αναγκαίο διότι με όλες τις υποχρεώσεις της εγκατάστασης θα αργίσει το επόμενο, έστω και αν έχει την σχετική εγκατάσταση το νέο συγκρότημα. Με το καλό την Κυριακή θα φορτώσω τα πράγματα, την Δευτέρα θα κάνω τελική φορά το ταξίδι και με το που ξεφορτώσω θα πάω να αγοράσω καναπε κρεββάτι να κοιμηθώ. Την Τρίτη την έχω αφήσει κενή διότι την Τετάρτη ξεκινάω δουλειά. Πιστεύω το Σαββατοκύριακο θα έχω καταφέρει να αποκτήσω κρεββάτι και βασικά έπιπλα, το δωματιο που νοίκιασα έχει κουζίνα πλήρως εξοπλισμένη αλλά είναι άδειο από λοιπα έπιπλα. Η αποχώρηση μου από το Blacksburg μάλλον θα σημαίνει και το τέλος του ιστολογίου αυτού, παρά την πολύ έντονη επιφυλακτικότητά μου με βλέπω να αποκτώ προφιλ σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Πλέον δεν έχω φόβο τι μπορεί να βρει εργοδότης...

Από το Blacksburg στο Raleigh

Γύρισα λοιπόν 11η Σεπτεμβρίου στην Αμερική και οδήγησα κατευθείαν Blacksburg. Ηταν λιγότερο κουραστικό σε σχέση με τα Χριστούγεννα. Το αμάξι στην πορεία μου έκανε και κόλπο, άνοιξε φωτάκι check engine. Πάω Παρασκευή πρωϊ στην αντιπροσωπεία και μέχρι να μπει ο τεχνικός είχε σβήσει. Τέλος πάντων γύρισα και μετά άρχισα τις δουλειές, να δω καθηγητές, φοιτητές κλπ. Τα εδώ πράγματά μου άργησα να τα πάρω, ο συνάδελφος ήταν απασχολημμένος, με αποτέλεσμα να κρυώνω λίγο. Τουλάχιστον όμως όπως απεδείχθει χτες δεν πλήρωσα κανένα πρόστιμο στους λογαριασμούς. Πέρασε και το Σαββατοκύριακο με εμένα περισσότερο να προσαρμόζομαι παρα να διασκεδάζω και Δευτέρα πήγα στο Raleigh. Πάλι πήρε περί τις 3 ώρες και 15 λεπτά να οδηγήσω και με κράτησαν στην δουλειά περί τις 3 ώρες, όπου με τάισαν. Έχω υπογράψει NDA (Non Disclosure Agreement) οπότε αυτό που μπορώ να πω είναι ότι είναι μη εταιρεία με μη επανδρωμένα αεροχήματα η οποία εώς τώρα παρήγαγε εικόνες για μεγάλους πελάτες ικανούς να χειριστούν τα δεδομένα εντός η οποία έψαχνε άτομο ικανό να παράγει προϊόντα εντός της εταιρείας, για μικρότερους πελάτες. Μετά σκόπευα να δω τον εκεί φίλο αλλά έκανα μία τεράστια βλακεία, σημείωσα το νούμερό του λάθος. Ετσι περίμενα αχρήστως 6 ώρες μηπως απαντήσει, ενώ συγχρόνως ενοχλούσα ένα νούμερο Νεα Υόρκη (τηλεφωνικός κώδικας 917 αντί 919). Γύρισα στην πόλη και την επομένη (δηλαδή χτες) το πρωι έτρεχα να πληρώσω λογαριασμούς. Μετά το απόγευμα πήγα στο γραφείο (δεν έχω ιντερνετ στο σπίτι του ευεργέτη) και άρχισα να κοιτάω σπίτια Raleigh. Έστειλα e-mail σε 13, εώς τώρα έχουν απαντήσει 4, όλοι χτες. Σκοπεύω να ξαναπάω την Τρίτη και να τα δω, αν δεν καταδεχτούν να μου απαντήσουν σε e-mail μάλλον δεν αξίζει να τα δω επί τόπου. Σήμερα θεωρητικά κάθομαι και ηρεμώ, πράγματι σε σχέση με προηγούμενες φάσεις είναι χαλαρότερα αλλά μέχρι να μπω μέσα, κατά προτίμηση πριν το τέλος του μήνα, θα είμαι σε σχετικό άγχος. Όπως μου είπε και Αμερικανίδα συνάδελφος θα χρειαστεί και να αποκτήσω και έπιπλα ταχύτατα, που θα κοιμηθώ άραγε την πρώτη νύχτα; Δεν είμαι βέβαιος πότε θα μπω, 30 Σεπτεμβρίου φαίνεται καλή ημέρα. Εώς εκείνο το βράδυ μάλλον θα ηρεμώ με δυσκολία. Ουσιαστικά μέχρι το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου θα είμαι σε φάση μετακόμισης. Προς το παρόν ας ευχαριστηθώ την βάση μου εδώ και βλέπουμε για συνέχεια

Γάμοι και βαφτίσια

Η τελευταία φάση της παραμονής μου στην Ελλάδα χαρακτηρίστηκε κυρίως από κοινωνικές συναναστροφές. Κατάφερα και είδα τους φίλους μου ενώ και πήγα και σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Στα 4 1/2 χρόνια Αμερική πήγα σε 2 γάμους ενώ από βαφτίσια μόνο η βάπτιση ενηλίκων που είχαμε κατά την τελετή του πρωϊνού του Μεγάλου Σαββάτου. Σε 5 εβδομάδες Ελλάδα πήγα σε 2 γάμους και μία βάπτιση νηπίου. Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή. Πρώτα κατάφερα επιτέλους και είδα έναν φίλο μου τον οποίο είχα να δω απο το 2011 και του οποίου την γνώμη πάντα εκτιμούσα. Μου είπε λοιπόν πως η αγορά των κήπων δεν έχει ανακάμψει από το 2010 αλλά λόγω συντηρήσεων πάνε πολύ καλύτερα από τους πολιτικούς μηχανικούς και οικοδόμους. Επίσης είπε ότι λόγω των πολλών παρελθόντων αμαρτιών δεν πρόκειται να ψηφίσει τα δύο μεγάλα κόμματα, αν και δεν είπε ότι θα ψηφίσει τον Τσίπρα. Σκέφτηκα λοιπόν το άρθρο που διάβασα σήμερα με μία αμερικανίδα φιλόσοφο ότι ο θυμός και η εκδίκιση κάνει κακό παρά καλό. Η αλήθεια είναι ότι και οι πράσινοι και οι βένετοι διαχειρίστηκαν άσχημα την μεταπολίτευση, το θέμα όμως είναι ότι οι αριστεροί αντίπαλοί τους μάλλον με φοβίζουν. Η λύση μάλλον είναι γέφυρες και ποτάμια, αλλά και αυτοί παίζεται κατά πόσον θα μπουν βουλή.

Εν συνεχεία είδα συμμαθητή μου, χημικό μηχανικό και πολύ καλό παιδί. Μου είπε ότι από την στιγμή που συμπλήρωσε 10 χρόνια στο διυληστήριο είχε 5 προτάσεις μέσω linkedin για δουλειά αλλού, και ότι υπάρχουν εργοδότες που ψάχνουν έμπειρο προσωπικό έτσι. Αυτό με βοήθησε να κατανοήσω και το πως βρήκα την μέλλουσα δουλειά μου. Στον γάμο της φίλης της αδερφής μου τον περισσότερο κόσμο δεν τον ήξερα, και όποιον ήξερα είχα να δω χρόνια. Τουλάχιστον ειχε μουσική ως αργά, αν και διατήρισα δυνάμεις, δεν ξεφαντώνω με μουσική που δεν με εμπνέει. Την επομένη στα βαφτίσια είδα και ένα καθηγητή της γεωπονικής ο οποίος ήταν και στην επιτροπή μου στην Ελλάδα. Χάρηκα και εγώ και αυτός. Πήγα και σήμερα στην σχολή και πρέπει να πω ότι 10 χρόνια μετά την αποφοίτηση πλέον και λίγους καθηγητές ξέρω, αρκετοί πια συνταξιοδοτήθηκαν αν και κρατάνε το γραφείο ελλείψει διαδόχου. Το τμήμα ΑΦΠ και ΓΜ οφείλει να προσλάβει 5 καθηγητές να αντικαταστήσει αυτούς που έφυγαν, είτε να μειώσει τον αριθμο των μαθημάτων, κάτι όχι κατ'ανάγκης κακό με το φορτίο που έχουμε εμείς οι γεωπόνοι. Καλύτερο θα ήταν να βάλει νέο αίμα, κατά προτίμηση που να μην έχει περάσει όλα τα επίπεδα σπουδών στο ΓΠΑ. Τελος είδα και συμφοιτητή που ήταν στο Virginia Tech τον χειμώνα μαζί με την φίλη του, και το σχόλιο που έχω να κανω είναι ότι βρίσκεται εκεί όπου εγώ ήμουν πριν 10 χρόνια. Να δούμε και που έχει ο δρόμος του να τον βγάλει. Με αυτό τον καφέ τελείωσαν οι κοινωνικές υποχρεώσεις μου Ελλάδα, και ακολουθεί η επιστροφή μου την Πέμπτη μέσω Μόσχας. Ελπίζω να κρατήσει η εκεχειρία στην Ουκρανία ως τότε