Δεν κάθισα πολύ δυστυχώς

 Υπάρχουν εβδομάδες που τις κοιτάς εκ των υστέρων και λες, πώς κατάφερα τόσα; Την προηγούμενη Δευτέρα είδα το Stars on Mars και μετά πήγα γυμναστήριο. Την επομένη πήγα στο γραφείο, δεν με κάλεσε το δικαστήριο για ένορκο (εν τέλει δεν με κάλεσε όλη την εβδομάδα αλλά δεν το ήξερα εκ των προτέρων) και έτσι πήγα στο πάρτυ, ή μαλλον γεύμα επειδή ο προϊστάμενος μου έγινε προϊσταμένη, δηλαδή διεμφυλικός. Το σκέφτηκα επί μακρόν και εν τέλει ο λόγος που πήγα ήταν ότι δεν είναι δυνατόν να είμαι τσαντισμένος με άτομο που δεν κάνει κάτι επειδή δεν νιώθει άνετη και εγώ να μην πάω ενώ εμένα μου φέρνει δυσφορία. Εκανα το σωστό πράγμα για τον λάθος λόγο, που δεν είναι η πρώτη φορά αλλά όπως σκέφτηκα είναι προτιμότερο να κάνεις το σωστό έστω και αν σου είναι δύσκολο. Πάντως ο μόνος που εμφανίστηκε από τους εργαζόμενους του τμήματός μου ήταν εγώ και η συνάδελφος που δουλεύει απευθείας γι'αυτή, εγω έχω ενδιάμεσο προϊστάμενο. Οι υπόλοιποι ήταν γραμματείς και από το τμήμα που βγάζει ταυτότητες. Το βράδυ δεν πήγα γυμναστήριο διότι είδα τις σειρές μου. Την Τετάρτη είχαμε μετά την δουλειά κοινωνική συνάντηση για παγωτό οι εργαζόμενοι στα γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών. Το συγκεκριμένο κατάστημα είχε και νηστίσιμες επιλογές. Οι συνάδελφοι που πάτησαν ήταν άτομα που προσλήφθηκαν μέσα στην πανδημία και για τους περισσοτέρους ήταν η πρώτη φορά που τους είδα δια ζώσης. Μετά γύρισα σπίτι πτώμα, διότι αν δεν κοιμηθώ μετά την δουλειά νιώθω κουρασμένος. Πέμπτη μετά την δουλειά πήγα στην εκκλησία για να φτιάξω μπακλαβά. Όπως και την προηγουμένη δεν πήγα στο γυμναστήριο. Παρασκευή ο πρόθεσή μου ήταν να δουλέψω από το σπίτι, αλλά ο υπολογιστής μου είχε εμφανίσει πρόβλημα με τον ανεμιστήρα και έπρεπε να τον αφήσω για διόρθωση. Πέρνω την Πέμπτη έναν άλλο φορητό και αφήνω τον δικό μου και Παρασκευή πρωϊ μου λένε ότι είναι έτοιμος, απλά ήθελε ξεσκόνισμα. Έτσι πήγα πάλι στο γραφείο αλλά γύρισα το μεσημέρι. Με το που τελειώνω ξεκινάω για το Walnut Creek. Οι γονείς μου έχουν φύγει μεν αλλά στο σπίτι μία φίλης του την οποία η οικογένοιά της έβαλε σε assisted living με το που έφυγαν οι γονείς μου που της έκαναν παρέα μπορούσα να μείνω. Εκεί είναι που έχουν βάλει τα πράγματά τους οι γονείς και πήγα με την συγκατάθεση της κόρης της.

Φτάνω Παρασκευή εκεί στις 8.30, ευτυχώς το Gold Rush αρχίζει στις 9 και όχι στις 8. Κατεβαίνω στο clubhouse για να δω ίντερνετ, καθότι στο σπίτι της δεν είχε, αλλά πολλά δεν κατάφερα διότι ήταν γεμάτι το μέρος με κόσμο που ήταν εκεί για ταινία. Είμαι πίσω στις 9, βλέπω τις σειρές μου και μετά στις 11 κατεβαίνω και κάθομαι εκτός. Εκεί τα κατάφερα πολύ καλύτερα και είδα το τι γίνοταν στην Ρωσία με το Πριγκοζίν. Το να μπω στο σπίτι μου ήταν συναισθηματικά έντονο όταν είδα τα πράγματα των γονιών μου. Ελπίζω πραγματικά να γυρίσουν Αμερική. Την επομένη το πρωϊ πήγα πάλι στο clubhouse για το ίντερνετ, μετά στο σπίτι των γονιών μου για να δω την κατάστασή του και μετά πήγα και πήρα τον BART. Κατεβαίνω Embarcadero και μετά το λεωφορείο 1, ας είναι καλά το Google. Κατεβαίνω έντονη κατηφόρα 4 τετράγωνα και μπαίνω στο προξενείο όπου ψήφίζω. Ο πρόεδρος της εφορευτικής ήξερε τον πατέρα μου. Ήταν μέσα 6 άτομα νεόι, φοιτητικής ηλικίας. Βγαίνω, παίρνω τα ψηφοδέλτια και μετά πάω Fisherman's Wharf όπου είχα ραντεβού με τον ξάδερφό μου, τον οποίο είχα να τον δω από τον γάμο του πριν 11 μήνες στη Ζάκυνθο. Φάγαμε μαζί και μετα περπάτησα για Embarcadero για BART. Πρέπει να έκανα τουλάχιστον 5 χιλιόμετρα στο Σαν Φρανσίσκο. Γυρνάω Walnut Creek και φορτώνω το αμάξι με όσα μπορούσα πράγματα των γονιών μου. Χρειάζομαι τουλάχιστον ένα ακόμα ταξίδι και μίλησα με την κόρη αυτή που έχει το σπίτι που κοιμήθηκα, δεν έχει πρόβλημα να ξαναπάω σε 3 εβδομάδες να κάνω το ίδιο, χωρίς φυσικά την ψηφοφορία. Ελπίζω να τα χορέσω όλα. Ξεκινάω για το σπίτι με την πλάτη και τα πόδια να πονάνε και ενώ οδηγούσα και ήμουν Gustine με παίρνει τηλέφωνο ένας Υιός του Περικλή που έκανε πάρτυ εκείνη την ημέρα για την αποφοίτησή του από το UCLA. Όσο σωματικά κουρασμένος και να ήμουν δέχτηκα, 6 1/2 χρόνια στο Φρέσνο ήταν η πρώτη πρόσκληση σε πάρτυ που μου έγινε. Έκανα μπάνιο πριν πάω και ενδιάμεσα ευχαριστούσα τον Θεό που μου τα έφερε τόσο καλά ώστε να έχω μία συναισθηματική υποστήριξη σε αυτή την δύσκολη φάση με την μετακόμιση των γονιών μου. Δεν κάθισα πολύ, μόνο καμιά ώρα διότι την επομένη πήγα εκκλησία και κοινώνησα. Χτες φυσικά ήμουν πτώμα και πονούσα όλος, αλλά πήγα και είδα το The Flash που μου άρεσε. Μακάρι να μην είχα κάνει βλακείες ο πρωταγωνιστής (δεν μπορω΄να πω το πρωταγωνιστί, καλά Ελληνικά δεν είναι) ώστε να είχε πιο μεγάλη επιτυχία. Σήμερα εν τέλει μετά μία εβδομάδα κατάφερα και πήγα στο γυμναστήριο και δεν πιάστηκα με τα βάρη. Μάλλον έχει να κάνει που σήκωσα τόσα βάρη των γονέων μου. Μετά από τόσο σωματικό κόπο και δεδομένου ότι νηστεύω για άλλες τρεις μέρες ακόμη ήλπιζα ότι έχασα κανένα γραμμάριο και εν τέλει το είδα, στην πλάτη. Να δούμε τι θα πάρει για να βγάλω το σωσίβιο από την μέση ...

Επιτέλους κάθομαι στο σπίτι

 Σήμερα το απόγευμα πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα. Μετά ζυγίστηκα στην κανονική ζυγαριά και με έβγαλε 218,4 λίβρες. Μόνο μία φορά μετά την πανδημία έχω πιάσει βάρος κάτω από τις 220 λίβρες. Ήταν σε περίοδο νηστείας Χριστουγέννων και για λόγο που δεν θυμάμαι πλήρως αλλά είχε να κάνει με ότι περίμενα να τελειώσει το πλυντήριο και να απλώσω πριν πάω να γυμναστώ συν δεν είχα φάει εώς ότου γύρισα, ζύγιζα κάτι το παρόμοιο αλλά με χειμερινά ρούχα γυμναστηρίου, όχι μαγιώ. Τώρα αν είχα πάει το πρωϊ στο γυμναστήριο και όχι το απόγευμα θα ζύγιζα ακόμα λιγότερο αλλά το πρωϊ βοήθησα στην εκκλησία όπου ετοιμάσαμε κουραμπιέδες για το φεστιβάλ. Η ζυγαριά μου άλλαξε όλη την διάθεση, διότι ως τότε και με δεδομένο ότι δεν έβλεπα απώλεια βάρους, ένιωθα απογοητευμένος ως τσαντισμένος που είμαι το καλό παιδί (κατά την θεώρηση μου, αν άλλοι με βλέπουν έτσι δεν ξέρω) αλλά δεν βλέπω κάποια ανταμοιβή οποιασδήποτε μορφής. Μέχρι το πέρας της νηστείας των Αποστόλων είναι 11 ημέρες, ίσως χάσω μία με δύο λίβρες ως τότε. Γενικά με το που τελείωσε η πανδημία έβλεπα τον εαυτό μου πιο λεπτό απ'ότι μου έλεγε η ζυγαριά. Θυμάμαι σε κάποια φάση να παίζει κάτω από τις 210 λίβρες αλλά να με βλέπω σε παρόμοιο σχήμα σώματος. Αναρωτιώμουν ενδιάμεσα, καλά, τόσους μύες έφτιαξα; Μετά στο EDC 2023 είδα να έχω κάψει σε σημείο που δεν περίμενα καθόλου να χρειάζεται και υποθέτω ότι όποιο βάρος πανδημίας έχω ακόμη είναι σε σημεία που δεν βλέπω. Αυτό μάλλον εξηγεί και το πως έπεσα τώρα παρότι δεν το είδα στο σώμα μου και το πως σε αρκετές περιπτώσεις με βλέπω να νηστεύω αλλά να μην βλέπω την διαφορά: Δεν κοιτάω σε σωστό σημείο. Πάντως υπάρχει και άλλο συμπέρασμα: μάλλον έχω παραπάνω βάρος να χάσω απ'ότι περίμενα όταν άλλαζε η χρονιά και έλεγα φέτος θα γίνω μοντέλο. Δεν μπορώ να προσδιορίσω που μετά θα κάψω

Για πρώτη φορά μετά από πάνω από έναν μήνα κάθισα σπίτι. Ναι πήγα εκκλησία να βοηθήσω, αλλά δεν είχα ταξίδι και το ζόρι που αυτό σημαίνει. Σήμερα σηκώθηκα χωρίς ξυπνητήρι και άγχος αν θα προλάβω, κάτι που είχα να μου γίνει πάνω από έναν μήνα. Έφτιαξα μερικά πράγματα διότι όλα τα πράγματα δεν έχουν μπει στην τελική θέση τους και κατά τα άλλα ακολούθησα ένα πιο κανονικά πρόγραμμα. Μίλησα με τον ξάδερφό μου και όταν πάω να ψηφίσω θα τον δω. Για αύριο το σχέδιο, πέραν του γυμναστηρίου, είναι ανοιχτό. Ελπίζω να φέρω το σπίτι σε μεγαλύτερη τάξη ώστε όταν φέρω την επόμενη φουρνιά πράγματα να ξεκινήσω από καλό σημείο. Επίσης την Τρίτη με έχουν καλέσει για ένορκο, θα δω αν θα με πάρουν και πως. Πέραν τούτων ο προϊστάμενός μου άλλαξε φύλο και έγινε προϊσταμένη μου. Για μένα ναι ήταν σοκ αλλά το είχα ψηλιαστεί. Δεν μου είναι εύκολο να συμπεριφερθώ σαν να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο όπως επιβάλλει το πρότυπο στην Καλιφόρνια αλλά δεν πρόκειται όμως να καθίσω και να κάνω βλακείες, το άτομο το σέβομαι και με έχει βοηθήσει επαγγελματικά. Προχωράω για την επόμενη φάση.

Η μετακόμιση εκτός Αμερικής των γονέων

 Οι γονείς μετακόμισαν εκτός του σπιτιού τους, όπως έχω γράψει αρκετές φορές. Λένε ότι όταν γίνουν πιο κανονικές οι τιμές των ακινήτων στην επόμενη ύφεση θα αγοράσουν άλλο σπίτι και αντί του 9 μήνες Αμερική 3 Ελλάδα που ήταν, θα κάνουν το ανάποδο, αλλά πιθανόν ως προς αυτό να αργήσουν. Αν μη τι άλλο αυτή τι στιγμή έχουν μεν αδειάσει το σπίτι αλλά ακόμα δεν έχει πωληθεί. Κάποια στιγμή το φθινόπωρο αργά, αν όχι χειμώνα, θα ξαναέρθουν Αμερική και θα μείνουν στο σπίτι μου για να κάνουν μερικές ακόμα δουλειές τους, αλλά δεν είμαστε εκεί ακόμα. Από δική μου πλευρά είμαστε στην προηγούμενη φάση, της αποχώρησης από το σπίτι τους. Πριν από το EDC ήμασταν σε φάση όπου είτε εγώ είτε αυτοί έρχονταν με γεμάτο αμάξι και μου έφερναν πράγματα. Όταν μιλάμε για πράγματα δεν μιλάμε για καναπέδες και κρεβάτια, αν και κάποια ψιλά έπιπλα καταφέραμε εν τέλει και μου έδωσαν. Υπάρχει βέβαια και το άλλο πρόβλημα με την μητέρα περισσότερο, ότι εγώ έχω το μεγαλύτερο σπίτι αλλά αυτοί τα περισσότερα πράγματα. Πάντως κάτι έχω κληρονομίσει και εγώ από τους γονείς, ούτε εμένα μου αρέσει να πετάω πράγματα. Μετά το EDC οι γονείς άρχισαν να μου έρχονται και μεσοβδόμαδα με πράγματα. Το σημείο καμπής έμελε να είναι η προηγούμενη Παρασκευή, όταν έφυγαν από Αμερική πετώντας. Την έντονα συναισθηματικά φορτισμένη ημέρα εκείνη αφότου κουβάλησα με ή και χωρίς την βοήθεια των γονεών (αφότου έφυγαν) τα πράγματα στον προσωρινό αποθηκευτικό χώρο απ'οπου θα πάρω όσα μπορέσω την επόμενη εβδομάδα που ανεβαίνω να ψηφίσω, εν τέλει φόρτωσα όσο μπορούσα το αμάξι τους, κοιμήθηκα όσο μπόρεσα από το άγχος και ήρθα σπίτι μου. Τα δύο αμάξια χοράνε στο γκαράζ αλλά δυστυχώς χτύπησα την πόρτα του δικού μου στην πλάγια πόρτα του γκαράζ με αποτέλεσμα βαθούλωμα. Δεν μου αρέσει καθόλου.

Το να κουβαλήσω τα πράγματα των γονέων και να τα αδειάσω είναι ολόκληρο ζήτημα μόνο του. Ωστόσο δεν ήταν το μόνο με το οποίο ασχολήθηκα: 'Οπως ανέφερα πιο πριν, είχα επίσκεψη από επιθεωρητή του Δήμουν λόγω του κήπου μου. Η τρίτη επίσκεψη έγινε την επομένη που γύρισα από τυος γονείς, μάλιστα Κυριακή βράδυ έπαθα φλασιά και βγήκα και κλάδεψα έναν θάμνο όταν συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν εντάξει και παρότι ενδιάμεσα μου πήρα έναν γεμάτο κάδο, το ξαναγέμισα μόνο με τα περισσευούμενα της προηγούμενης εβδομάδας. Μάλιστα σήμερα έκανα και την αυλή μου, και μετά συνειδητοποίησα ότι δεν την έχω κάνει όλη. Με το καλό την Πέμπτη θα την κάνω συν δύο τρία κλαδέματα που έχω συνειδητοποιήσει ότι χρειάζεται. Το άλλο κεφάλαιο ήταν ότι το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε πήγα στο Στόκτον για το περιφερειακό συνέδρια της ΑΧΕΠΑ. Δεν είχε κανέναν νέο, αυτό το ήξερα, αλλά είχα να πάω χρόνια και είπα να πάω. Όπως και με το EDC το είχε κλείσει πολύ πριν βγει καταπάνω μου η μετακόμιση. Πάντως την Παρασκευή, πριν φύγω, κατάφερα και άδειασα το αμάξι των γονέων πλήρως. Στο Στόκτον είχε νυχτερινό πρόγραμμα με ελληνική μουσική αλλά δεν μπόρεσα λόγω κούρασης καθόλου. Πραγματικά χρειάζομαι ξεκούραση. Γυρνώντας την Κυριακή έκανα μία ανάγκη μεγάλη που είχα αμελήσει διότι την προηγούμενη εβδομάδα είχε συννεφιά και ψιχάλισε κάπως: Έβαλα πλυντήριο. Σήμερα μόλις μάζεψα τα ρούχα και μπορώ να πω ότι θεωρητικά έστω έχω τελειώσει με αυτό το κεφάλαιο και είμαι έτοιμος να πάρω το επόμενο φορτίο των γονιών μου. Θεωρητικά πάντα, δεν είναι όλα σε τάξη, απλά δεν είμαι σε κατάσταση κρίσης. Πραγματικά προσβλέπω σε θεωρητική ξεκούραση αυτό το Σαββατοκύριακο, διότι όπως πάντα υπάρχουν μικρές δουλειές που έχουν να γίνουν. Όχι όμως πλέον τεράστιες αγχογόνες υποχρεώσεις. Μία απλή επίσκεψη των γονέων ή δική μου στο σπίτι τους μου ανακάτευε τα πράγματα. Θα δούμε τώρα πότε θα ισορροπήσω

Στο EDC για τρίτη φορά

 Προσπαθώ εδώ και καιρό να βάλω αυτή την ανάρτηση αλλά πραγματικά πνίγομαι από τις υποχρεώσεις. Ότι κενό είχα πήγα στους γονείς για να τους κουβαλήσω το σπίτι. Μέσα σε όλα είχα και έλεγχο στον κήπο μου με αποτέλεσμα αυτό να γίνεται πρώτη προτεραιότητα. Πραγματικά ήλπιζα ότι η μνήμη του EDC θα με κρατούσε ψηλά επί εβδομάδες όπως πιο πριν, αλλά δυστυχώς οι υποχρεώσεις το παραμέρισαν. Έρχεται λοιπόν εκείνη η Πέμπτη, από την αγωνία ξυπνάω νωρίς και έτσι ξεκινάω νωρίς για να βγάλω μετρητά. Θυμάμαι ότι σπίτι ξέχασα το φαϊ, γυρνάω και φτάνω δημαρχείο στην ώρα μου. Μετά όσο είμαι εκεί θυμάμαι ότι δεν έβαλα μέσα την σημαία μου. Έτσι το μεσημέρι την κοπανάω νωρίς και κατ'αρχήν πάω και βάζω καύσιμα και μετά πάω σπίτι για την σημαία, όπου βλέπω κλήση ότι ο κήπος θέλει διόρθωση: Έχω ξερά χόρτα συν είναι ψηλά οι θάμνοι. Γυρνάω στο γραφείο, παίρνω τηλέφωνο τον άνθρωπο και στήνω ραντεβού για μετά την επιστροφή. Στις 5 φεύγω κανονικά, δεν βρήκα σοβαρή κίνηση και σταματάω και τρώω Tulare. Επόμενο στόχος ήταν να σταματήσω στο Boron αλλά ήταν κλειστός ο σταθμός εξυπηρέτησης. Έτσι βγήκα στο Hinkley για να κάνω την ανάγκη μου, κατεβαίνω τον λοφίσκο της εξόδου και σταματάω στην άκρη. Απέναντι ήταν κάθετος δρόμος με δύο σπίτι και προβολέας από το ένα σπίτι με φωτίζει και με ενοχλεί. Εκ των υστέρων πιθανόν να είχαν σημαδεύσει και όπλο επάνω μου. Εγώ πάω πίσω από το αμάξι, κάνω την ανάγκη μου και μετά γυρνάω στο αμάξι μου. Όταν με βλέπουν να μπαίνω στο αμάξι, κλείνουν τον προβολέα. Μάλλον πείστικαν ότι δεν έχω πρόθεση να τους κλέψω. Συνέχισα μετά χωρίς επεισόδια και έφτασα στο Treasure Island προς τις 11 παρά. Λίγο μετά τις 11 μπήκα στο δωμάτιό μου και προσπάθησα να στήσω τον σταθερό υπολογιστή που έφερα, αλλά έχουν κάνει κάτι με την τηλεόραση και δεν σε αφήνουν να αλλάξεις την είσοδό της στο καλώδιο HDMI μου. 

Παρασκευή σηκώθηκα μετά 7 ώρες ύπνο, πάω έξω μερικές βόλτες, τρώω το μεσημέρι και το βράδυ. Πιο ενδιαφέρουσα η επίσκεψη στο Resorts World που είχε γίνει Hotel EDC. Μάλιστα μπαίνοντας έπεσα και στον Tiesto ο οποίος υπέγραφε αυτόγραφα δίπλα από ένα αγωνιστικό όχημα (δεν κάθισα να περιμένω). Προς τις 8 παρά παίρνω το αμάξι, πηγαίνω επάνω την Las Vegas Blvd αντί τον αυτοκινητόδρομο που έλεγαν οι οδηγίες και εν τέλει φτάνω να παρκάρω, προς τις 10. Η κίνηση φέτος ήταν τρομερή και τις 3 ημέρες. Πάω Kinetic Field και ήταν οι Sidepiece οι οποίοι δεν ήταν χάλια. Έμαθα εκ των υστέρων ότι αυτή την Παρασκευή 2 Ιουνίου ήρθαν στο Φρέσνο αλλά μου ήταν αδύνατον, ήμουν στο σπίτι των γονιών μου που έφυγαν για Ελλάδα εκείνη την ημέρα. Το βασικό πρόβλημα ήταν ότι φέτος άλλαξαν την διαρύθμιση. Άλλαξαν τους σταθμούς ενυδάτωσης, το που είχαν το ημερήσιο πρόγραμα με αποτέλεσμα να είμαι κάπως πελαγωμένος. Επίσης είχε παραπάνω κόσμο από πέρυσι αλλά περισσότερο φοβήθηκα το Σάββατο την πολυκοσμία. Κάθισα ως τις 4, καθότι ξεκίνησα στις 10, και γύρισα μετά διότι φοβήθηκα με το πάρκινγκ. Με είχαν βάλει κατά τρόπο που σχεδόν έκλεινα άλλον. 

Σάββατο σηκώθηκα μετά ένα τετράωρο, βγήκα και μου καθάρισαν το δωμάτιο, ξαναέπεσα και ξανασηκώθηκα αρκετές φορές, έφαγα ένα κανονικό γεύμα (εξού και χρειάζεται να φέρνω φαϊ από το σπίτι) και περίπου την ίδια ώρα με το Σάββατο πήρα το αμάξι και αυτή την φορά πήγα από αυτοκινητόδρομο. Η λογική μου ήταν ότι ναι μεν έχει κίνηση αλλά έχω και την μισή απόσταση. Αυτή την ημέρα δούλεψε. Την Κυριακή συνειδητοποίησα ότι οι μισοί στον δρόμο ήταν Uber και παρόμοια. Φτάνω πάλι στις 10 με σκοπό να κάτσω ως Sunrise Session με Afrojack στις 5 παρά, αλλά δεν έμελε να γίνει. Το Σάββατο είχα προσανατολιστεί, αλλά για να πάω από Kinetic Field εώς Quantum Fields με στάση για τουαλλέτα και νερό μου πήρε 40 λεπτά. Είχε το καλύτερο πρόγραμμα, είδα πχ Marshmello ο οποίος τόσο δεν μου άρεσε διότι είναι πολύ dubstep - headbanging και Tiesto, είδα David Guetta πλήρες σετ και όχι μισό όπως πέρυσι αλλά τρόμαξα όταν βγήκα από το Kinetic Field. Η ώρα πήγαινε 4 παρά αλλά ακόμα Οι σκηνές παραήταν γεμάτες και δεν άδειαζαν αρκετά. Θυμάμαι τέτοια ώρα τις προηγούμενες χρονιές να είχε αρχίσει να μειώνεται η πολυκοσμία. Το να περιμένω άλλα 45 λεπτά για τον Afrojack μου φάνηκε πολύ υπό εκείνες τις συνθήκες. Έτσι γύρισα στο ξενοδοχείο και κοιμήθηκα, όσο μπόρεσα.

Την Κυριακή προς μεγάλη μου έκπληξη η κίνηση ήταν χειρότερη. Πάντως πήγα από αυτοκινητόδρομο διότι πάρκαρα σε άσφαλτο και όχι σε χώμα όπως την Παρασκευή. Μπαίνονταν μέσα είχα χάσει τον Gareth Emery διότι ακόμα οδηγούσα πράγμα που με τσάντισε. Επίσης ήμουν κουρασμένος μετά δύο ημέρες χορό, έστω και αν χόρεψα λιγότερο από πέρυσι. Πάντως με Martin Garrix και άλλους πέρασα καλά. Η μεγάλη μου έκπληξη ήταν ότι αυτούς που έχασα την Παρασκευή μπορούσα να δω την Κυριακή, είχε ξανά τους ίδιους έστω και με διαφορετικό πρόγραμμα. Έφυγα σχετικά νωρίς διότι είχα και οδήγηση την επομένη.

Δευτέρα έλεγα ότι όπως με τους γονείς την εορτή των Ευχαριστιών θα περνούσα από τον χωματόδρομο για να αποφύγω την κίνηση πριν το Primm. Ωστόσο δεν είχε κίνηση! Πήγα καλά, έκανα το λάθος να μην βγω νωρίς στο Barstow και έτσι έπεσα εκεί σε λίγη κίνηση. Έφαγα Barstow, μετά έπεσα σε βροχή το Tehachapi και ύστερα από το Bakersfield σε φοβερή ζέστη. Γύρισα σπίτι νωρίς.

Η λογικότερη εξήγηση που δεν έπεσα σε κίνηση ενώ είχε παραπάνω κόσμο στο EDC είναι ότι ο κόσμος ήρθε με αεροπλάνο. Αν μη τι άλλο ήταν γεμάτο ομοφυλόφιλους με gay Αμερικάνικη σημαία, gay σημαία Μεξικού, gay σημαία Ταϊβάν και δεν μπορούσες να τους αποφύγεις. Ορισμένοι είχαν και φωτεινό σηματοδότη όπου έγραφα και εν οίκω τα οποία καλώ θα ήταν να μην τα είχαν εν δήμω. Σίγουρα είχε λιγότερους DJ από τις προηγούμενες δύο χρονίες αλλά δεν παύαν να ήταν ονόματα. Επίσης συνειδητοποίησα ότι σε τελική ανάλυση πήγα σε 3 stages από τις 8 + 4 μικρότερες διότι μόνο σε εκείνες είχε μουσική που μου άρεσε. Το πάλαι ποτέ κατάστημα που είχαμε στο Φρέσνο είχε κόσμο και από τα 8 stages εξου και δεν μου άρεσε πάντα ότι έπαιζε. Οι μουσικές γεύσεις μου μπορεί να είναι μάλλον μπανάλ για Ευρώπη, αλλά για Αμερική μάλλον εξηζητημένες. Αν μη τι άλλο, στο Kinetic Field ανάμεσα σε πιο ευρωπαίους έπαιζε και dubstep με αποτέλεσμα παρέες Κινέζων και παρόμοιων εθνικοτήτων να κάθονται και να παλαβώνουν από την μουσική που τους άρεσε, όπως έβλεπα ενώ έβγαινα διότι δεν μου άρεσε. 4 ημέρες αργότερα ξεκίνησε η πώληση εισιτηρίων για του 2024 και στις 3 μου ήρθε ότι είχαν σε μεγάλο βαθμό είχαν πουληθεί τα φτηνά. Έτσι πήγα από το γραφείο για να προλαβω, Σίγουρα θα ξαναπάω του χρόνου, απλά θα φροντίσω να κλείσω νωρίτερα ξενοδοχείο ώστε να πάω με λεωφορείο. Δεν άντεξα καθόλου την κίνηση.