Πρωτη αιχμη εργασίας

Από τη στιγμή που έγραψα την τελευταία ανάρτηση συνέβησαν αρκετά. Κατ'αρχήν ήταν η Κυριακή προ του Σταυρού κατα τη διάρκεια της οποίας εορτάζεται η μνήμη του Χρυσοστόμου Σμύρνης και των Μικρασιατών Αγίων. Κατάφερα ώστε να ψαλλεί το απολυτίκιο του αν και όχι κατά τη λειτουργία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο καθότι είναι σκλαβωμένο δεν μπορεί να τον εορτάσει. Εν συνεχεία είχα την επίσκεψη των γονέων. Το ταξίδι στη Charlottesville να τους φέρω ήταν κουραστικό, το πρόγραμμά μου ήρθε πάνω κάτω αλλά χάρηκα πολύ. Αν η μάνα μου δεν είχε λίγο πειράξει και την οθόνη (το οποίο σήμαινε ότι δεν μπόρεσα να απολάυσω τη συναυλία των Gym Class Heroes καθότι το διόρθωνα) θα έλεγα ότι πήγαν όλα ευχάριστα. Επί τη ευκαιρία παραθέσαμε και γεύμα στους συμφοιτητές μου, όσους εμφανίστηκαν. Ήταν ενδιάμεσα και το ελληνικό φεστιβάλ στην εκκλησία, κάποιοι πήγαν και βοήθησαν. Ξαναπήγα τους γονείς στο αεροδρόμιο αλλά ενδιάμεσα το αμάξι έβγαλε ότι θέλει συντήρηση, πρέπει και αυτό να το κανονίσω. Χτες δεν πήγα στην εκκλησία, πέρασα όλη την ημέρα στο ανήλιαγο εργαστήριο όπου βρίσκομαι αυτή τη στιγμή δουλεύοντας σε homework. Μπορεί μεν ακόμα να μην το έχω τελειώσει αλλά το ότι προχώτησα πολύ μου μείωσε πολύ το άγχος. Το ότι απελευθερώθηκα από τους γονείς (πριν παρεξηγηθούμε τους περίμενα με ανυπομονησία και χάρηκα που ήταν εδώ) σημαίνει ότι το πρόγραμμά μου είναι πιο άδειο. Θεωρητικά η δουλεία έχει μειωθέι, πρακτικά έχω 3 παρουσιάσεις να κάνω στις επόμενες 7 ημέρες. Καιρός να τα τελειώνω