Τέλος του καλοκαιριού

Η 31η Αυγούστου είναι ατύπως η τελευταία ημέρα του καλοκαιριού. Ατύπως διότι κανονικά το καλοκαίρι τελειώνει με την θερινή ισημερία. Χτες τελείωσα και με τις τελευταίες ουρές που είχα από τα ταξίδια. Πλέον έχω να διαβάσω κανα δυο βιβλία και να κάνω αιτήσεις, ως συνήθως. Πλέον βλέπω τηλεόραση 4 ημέρες την εβδομάδα, και θα μπορούσα να δω καμία σειρά στο Netflix, αλλά ακόμα δεν είμαι εκεί. Έχω όμως τον χρόνο για να σκεφτώ. Σκέφτομαι ότι την δουλειά στην Καλιφόρνια δεν την πήρα μάλλον διότι δεν άρεσα στον περίεργο #2 της εταιρείας, αν και έφταιγα πέραν αυτού διότι δεν μπορούσα να δουλέψω εκτός γραφείου καθότι δεν είχα υπολογιστή. Εαν είχα αποδείξει ότι μπορούσα να κάνω την δουλειά εκτός γραφείου θα την είχα ήδη πάρει. Σκέφτομαι την ατάκα που είπε ο φίλος που είδα την τελευταία ημέρα στον Πειραιά να μην βλέπω τους γονείς ως γονείς και να απομακρυνθώ, και μετά σκέφτομαι ότι σε τελική ανάλυση η μάνα του τον χρησιμοποίησε ως όπλο ενάντια του πατέρα του ώστε να του αποσπάσει περισσότερα χρήματα μετά το διαζύγιό τους. Λογικό λοιπόν να μην ήθελε να τα έχει καλά με τους γονείς του, δόξα τον Θεό δεν έχω τέτοιο πρόβλημα. Σκέφτομαι ότι το ταχυδρομείο δεν μου έχει φέρει την επιταγή, και λέω ας του δώσω άλλη μία ημέρα πριν τηλεφωνήσω και ας μου είπαν Τετάρτη. Πάντως δίχως την επιδιόρθωση δεν φεύγω από το Raleigh. Η υπόθεση είναι σοβαρή, σκεφτόμουν να ανέβω Blacksburg να περάσω το τριήμερο αλλά απλά δεν προλαβαίνω πλέον. Σκέφτομαι και γενικά άλλες σκέψεις πιο σχετικές με την εξερεύνηση του διαστήματος, αλλά γι'αυτές πιθανόν να γράψω άρθρο online. Προς το παρόν χαίρομαι που έχω ακόμα το κουράγιο να πηγαίνω στην πισίνα μέρα παρά μέρα, αν και δεν βλέπω πολύ πρόοδο στο στομάχι μου. Ας πάω για τα ψώνια μου και βλέπω για άυριο

Μάλλον αντίστροφη μέτρηση

Οι ημέρες περνάνε. Κάθε μέρα κάνω τουλάχιστον 3 αιτήσεις για δουλειά, εκτός από τις Κυριακές όταν δεν έχουν βγει τόσες νέες θέσεις. Μέχρι στιγμής την προηγούμενη εβδομάδα είχα δύο κλήσεις από recruiters, όχι από εργοδότες. Τουλάχιστον όμως είναι παραπάνω από τίποτα. Η υπόθεση με το αυτοκίνητο προχωράει. Την Δευτέρα θα μου ταχυδρομήσουν επιταγή για την ζημιά, όταν με το καλό την λάβω θα πάω το όχημα για επιδιόρθωση και μετά θα έχει λήξει η υπόθεση. Σκέφτομαι σοβαρά να ανέβω Blacksburg να δω τι γίνεται, περισσότερο με την δημοσίευση. Κατά τα άλλα η ζωή είναι μάλλον ρουτίνα. Συνεχίζω να έχω κάποια πράγματα να διαβάσω, απλά δεν είναι βουνό όπως όταν ήρθα. Δεν έχω φτάσει ακόμα στην φάση όπου δεν έχω τι να κάνω. Ωστόσο είμαι πλέον σε μία ρουτίνα. Χτες Παρασκευή μετά τις σειρές μου πήγα στο συνήθως μέρος, όπου μάλιστα με κέρασαν το ποτό. Χόρεψα και έφυγα όταν το ξαναγύρισε σε RnB. Το πρωϊ εν τέλει σηκώθηκα οριστικά προς τις 2, είχα σηκωθεί νωρίτερα αλλά ξαναέπεσα. Τις άλλες Παρασκευές πιθανόν να συμβεί το ίδιο, αν και στις 9 Σεπτεμβρίου είναι το φεστιβάλ. Προς το παρόν πέραν της ρουτίνας, έγερση, αιτήσεις, διάβασμα, τηλεόραση, ύπνος δεν βλέπω αλλαγή. Αν συνεχιστεί έτσι 5 εβδομάδες, απλά ήρθε η ώρα να αποχωρήσω από το Τρίγωνο. Χειρότερο όλων: μου αρέσει η ζωή στο Τρίγωνο.

Φτάνοντας στο σημείο ισορροπίας

Αυτό το καλοκαίρι μπορεί να το έχω περάσει στην ανεργία αλλά είχα και τρεις περιόδους όπου ήμουν εξαιρετικά απασχολημένος και είχα αφήσει ουρές. Η πρώτη όταν πήγα στην αδερφή μου στο Ορλάντο, η δεύτερη όταν δούλεψα την εβδομάδα εκείνη στην Καλιφόρνια και η τρίτη όταν ήμουν διακοπές στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα ήταν ότι άφησα πράγματα στην άκρη από αυτά που συνήθως κάνω. Ως επί το πλείστον μιλάω για ιστοσελιδες που διαβάζω, αλλά είναι και άλλες υποχρεώσεις. Δύο εβδομάδες αφότου γύρισα Αμερική αρχίζω ουσιαστικά και καλύπτω αυτές τις ανάγκες. Κατ'αρχην πήγα Δευτέρα σε φαναρτζίδικα (αγγλιστί Body Shop) για το όχημά μου. Εν συνεχεία ήδη διάβαζα από τη στιγμή που γύριζα ιστοσελίδες, αύριο πιθανόν να έχω καλύψει όλες τις ουρές. Τέλος έχω λίγα πλέον που δεν έχω δει στην τηλεόραση, ουσιαστικά μόνο την τελετή λήξης διότι ήμουν σε κοινωνική συνάντηση. Υπάρχουν δύο πλευρές να το δεις, από την μία ότι σύντομα θα βαριέμαι, από την άλλη ότι μπορώ να κάνω πλέον και άλλα. Φυσικά αν βρω δουλειά η όλη εξίσωση αλλάζει, αλλά ως τώρα μηδέν. Για την δουλειά στο NC State μου είπαν ότι δώθηκε σε άλλον αλλά είδα να έχει επαναπροκυρηχθει. Δηλαδή τι θέλουν ως υπάλληλο; Εαν πάει όπως την προηγούμενη φορά δεν προλαβαίνω, θα έχω φύγει. Πάντως έκανα αίτηση. Έκανα και πολλές άλλες αιτήσεις, αλλά θα μου προκαλούσε έκπληξη να γίνει κάτι. Πραγματικά έχει πέσει πολύ το ηθικό μου. Κάπου τον τρίτο μήνα στο Wilson με συντηρούσε η μνήμη του τι άσχημη κατάσταση είναι η ανεργία, όταν έσβησε η μνήμη είναι που παραιτήθηκα διότι είδα όμως και το ενδεχόμενο να πάω Καλιφόρνια. Τέλος πάντων, αν μέχρι και την επόμενη εβδομάδα δεν έχω κανένα νέο, πιθανόν να ανέβω Blacksburg να δω τι γίνεται με την δημοσίευση. Σε δύο εβδομάδες θα είναι το φεστιβάλ και θα έχω κάτι με το οποίο να απασχοληθώ. Ενδιάμεσα αιτήσεις για δουλειά, και άλλες αιτήσεις, και άλλες ακόμα αιτήσεις.

Γυρνόντας Αμερική

Με το καλό έφτασα σπίτι, ελπίζοντας μήπως μου συμβεί κάτι με δουλειά αλλα εώς τώρα τίποτα. Βγαίνω την δευτερη ημέρα να πάω στο Brier Creek και με τρακάραν από πίσω. Όχι σοβαρή η ζημιά αλλά έχω και άλλον έναν μπελά στο κεφάλι μου. Αύριο θα πάω να δω φαναρτζίδικα για να μου πούνε εκτιμήσεις για τον προφυλακτήρα. Βασική απασχόλησή μου από την στιγμή που γύρισα, πέραν του να ψάχνω για δουλειά, ήταν να δω τις σειρές που έχασα όσο ήμουν Ελλάδα και τις ιστοσελίδες. Ναι μεν δεν έχω τελειώσει ως προς αυτό ακόμη, αλλά είμαι στα τελευταία. Τουλάχιστον ξαναμπήκα σε ρουτίνα να πηγαίνω στην πισίνα κάθε δύο ημέρες, αν και την Παρασκευή λόγω βροχής αναγκάστηκα να βγω πρόωρα, ηταν καταιγίδα. Κατάφερα όμως και βγήκα για ξενύχτι, την έκανα την γυμναστική μου και βρήκα το στομάχι μου πιο λεπτό την επομένη. Μου είναι αρκετά δύσκολο να γράφω αναρτήσεις, δεν μου συμβαίνει και τίποτα το πολύ ενδιαφέρον. Όσο δεν βρίσκω δουλειά τόσο και φαίνεται πιθανή η μετακόμιση, και το ενδεχόμενό της με αγχώνει. Απλούστατα όλο το βιός μου δεν χωράει πλέον στο αυτοκίνητο, έτσι θα χρειαστούν είτε πολλά ταξίδια είτε μεταφορική είτε να πουλήσω το όχημα και να νοικιάσω φορτηγάκι για την μεταφορά. Καμία από τις 3 επιλογές δεν μου αρέσει. Πραγματικά το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υπομονή και νέες αιτήσεις για δουλειά. Η εβδομάδα που έρχεται θα κρίνει πολλά. Αν βρω δουλειά, ή έστω συνέντευξη έχει καλώς. Αλλιώς μάλλον πρέπει να αρχίσω τις ετοιμασίες μετακόμισης

Διακοπές χωρίς ίντερνετ

Από την τελευταία ανάρτηση έχει μεγάλο κενό, διότι από την στιγμή που δεν είχα ιντερνετ κάποιες ημέρες Ελλάδα και είχα και να δω ότι έχασα όσο δεν ήμουν Αμερική το να γράφω αναρτήσεις πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Εφτασα Ελλάδα Τετάρτη, και εώς την Παρασκευή πρωϊ ήμουν Πειραιά. Εν τέλει δεν φύγαμε Θάσο διότι το αμάξι ήταν ακόμα συνεργείο, πήγαμε όμως για Σαββατοκύριακό στην Εύβοια. Από την μία καθίσαμε και κάναμε μπάνιο, από την άλλη συμμαζέψαμε κάπως και το εκεί εξοχικό. Κυριακή γυρίσαμε και επιτέλους αργά μεσημέρι Δευτέρα το όχημα ήταν έτοιμο. Έτσι ανεβήκαμε Θάσο. Πάλι πέρασα δύο νύχτες, αλλά μου άρεσε το νησί όσο πρόλαβα. Πέμπτη πέρασα στην πορεία για το Άγιον Όρος. Πρίνος-Καβάλα, Καβάλα-Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη-Νέα Μουδανιά σε γνωστούς. Τα χαράματα Παρασκευής ο συνάδελφος γεωπόνος μοναχός με πήρε από το σπίτι όπου ήμουν και πήγαμε Ουρανούπολη για Αγιον Ορος. Είχε φόρτωμα και ξεφόρτωμα πράγματα για την σκήτη. Με το πρώτο πλοίο μπήκαμε στο Αγιον Όρος. Είχα να πάω από τον Νοέμβριο του 2009, λίγο πριν αρχίσω το ιστολόγιο. Παρασκευή, μετά το ξεθέωμα να ανεβώ με τα πόδια στην Σκήτη περισσότερο ξεκουραστήκαμε. Σάββατο όμως ήταν της Αγίας Άννης με το παλαιό ημερολόγιο. Είδα το πρωϊ γνωστούς μοναχούς, το βράδυ πήγαμε ολονυχτία.

Αν νομίζει κανείς πως το ξενύχτι στο κλαμπ είναι μακρό, η ολονυχτία της Αγίας Άννης (μητέρας της Παναγίας) διήρκεσε 13 ώρες. Σε μία ολονυχτία κάνουν οι μοναχοί (και οι ιερείς εκτός του Όρους) όλες τις λειτουργίες στο τυπικό της Ορθοδοξίας κατά την διάρκεια της νύχτας. Μαλιστα αυτή η ολονυχτία είχε και μάλλον επίσημες παρουσίες, έναν ιεράρχη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ο οποίος μιλούσε την αυλή της Σκήτης της Αγίας Άννης για το πραξικόπημα και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο. Κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας μπορούσες να μπαινόβγαινες στην εκκλησία, βγήκα εκτός και έπινα νερό και έκανα την ανάγκη μου. Επίσης έγραψα υπέρ υγιειας να διαβάσουν όλους τους φίλους και συγγενείς που σκέφτηκα, ακόμα και αυτούς οι οποίοι έχουν πρόβλημα με την ιεραρχία της εκκλησίας ή και δεν πιστεύουν. Αυτοί μπορεί να μην πιστεύουν, αλλά εγώ θέλω να είναι καλά στην υγεία τους. Εν τέλει κοιμήθηκα στο στασίδι όπου ήμουν κατιτίς, τύπου 4 με 5 ώρες, σε στυλ αεροπορική θέση. Το πρωϊ στην δοξολογία έβγαλαν μετά λειψανοθήκες με λείψανα, πρέπει να ήταν καμία δεκαπενταριά λειψανοθήκες με παραπάνω από 1 άγιο ανά λειψανοθήκη. Μας έδιναν μάλιστα οδηγείες να ασπαζόμεθα μόνο μία φορά την κάθε λειψανοθήκη για να προλάνουμε όλοι, αλλά οι ξένοι - οι οποίοι προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν πολλοί -  δεν καταλάβαιναν. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν στο Ιερό Παλάτιο των Αυτοκρατόρων στην Κωνσταντινούπολη πριν την Πτώση. Στο τέλος είχε και Θεία Λειτουργία, μου προκάλεσε έκπληξη το πως είπαν το Χερουβικόν επί 25 λεπτά! Εν συνεχεία γυρίσαμε στην Σκήτη μας όπου κοιμήθηκα. Την επομένη το πρωϊ έφυγα από το Όρος, με πήραν οι γονείς (τους είδα τελευταία φορά) και με πήγαν αεροδρομιο Θεσσαλονίκης απ'όπου πέταξα. Τις 4 ημέρες στο Όρος ανησυχούσαν μη τυχόν μου έρθει ίντερνετ κάτι σημαντικό καθότι δεν είχα σύνδεση. Εν τέλει δεν ήρθε κάτι. Πιο μεγάλη μου έκπληξη στο Όρος ήταν το πόσοι ξένοι, Σλάβοι αλλά και Ρουμάνοι, ήταν. Τόσους δεν είχε το 2009 που είχα πάει τελευταία φορά.

Πειραιά λοιπόν είχα μόνο μία ημέρα ουσιαστικά ολόκληρη μόνος. Είπα να δω φίλος, ο κολλητός μου δεν μπορούσε, αλλά είδα οικογενειακό φίλο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω όλες τις δουλειές μου πριν φύγω από τον Πειραιά, έκανα όμως τις σημαντικές. Φευγω λοιπόν μετά δύο εβδομάδες Ελλάδα, φτάνω Νέα Υόρκη και λόγω των συνοριακών ελέγχων χάνω την πτήση μου. Πιο τσαντιστικό στο JFK: Αφότου περάσεις τις βαλίτσες για τελωνειακό έλεγχο πρέπει πάλι να περάσεις έλεγχο ασφαλείας. Πάω να μου βγάλουν εισιτήριο, δεν είχε άλλη πτήση ανήμερα. Έτσι έπρεπε να περάσω νύχτα στην Νέα Υόρκη για την επομένη. Ούτε φυσικά μου έδωσε δωμάτιο η εταιρεία. Πάω σε ταξιδιωτικό πρακτορείο, με φόρους $200 η νύχτα! Μέσω ίντερνετ βρήκα κάτι κοντά σχετικά φτηνότερο, αλλά σε τελική ανάλυση οι τελωνειακοί μου κόστησαν $150 στην καθυστέρηση. Δεν μπόρεσα να δω κανένα φίλο στην Νέα Υόρκη, ο χρόνος ήταν λίγος ιδίως για καθημερινή. Έφτασα τουλάχιστον σπίτι και ηρέμησα, έστω και με 18 ώρες καθυστέρηση. Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα που ξαναέφερα το βιολογικό ρολόι στον ρυθμό του. Ξαναέπιασα τις αιτήσεις και βλέπουμε.