Ναι, επιτέλους, πέρασα! Τέλος τα preliminary exams, δεν είμαι πια φοιτητής (ή μάλλον είμαι στα ελληνικά), είμαι PhD candidate. Την Τετάρτη προς Πέμπτη κοιμήθηκα παραδόξως αρκετά, ότι δεν μπόρεσα την νύχτα κοιμήθηκα το απόγευμα. Εν συνεχεία είχα από νωρίς ύπνο αλλά κράτησα τον εαυτό μου λίγο παραπάνω ξύπνιο. Σηκώθηκα με το ξυπνητήρι, ανέβηκα να αγοράσω donuts και έφτασα στην αίθουσα ακριβώς στις 8. Οι δύο καθηγητές ήταν εκεί, οι άλλοι δύο λίγο άργησαν αλλά 8.10 είχα ξεκινήσει να απαντάω στις ερωτήσεις. Με ρωτούσαν συνέχεια αντικείμενα σχετικά με το τι κάνω, πώς το κάνω, γιατί το κάνω. Στις 2 ώρες ο ένας καθηγητής εκμαίευσε από εμένα ότι δεν έχω κάνει κάτι το πραγματικά πρωτότυπο. Τέλος στις 2 1/2 ώρες με έβγαλαν έξω. Το επόμενο δεκάλεπτο ήταν από τα πλέον αγχώδη της ζωής μου. Μετά με φώναξαν, μου έδωσαν συγχαριτήρια και μου είπαν ότι πέρασα αλλά πρέπει να τους γράψω νέο research proposal. Μετά μετέφερα το έντυπο των εξετάσεων στο graduate school, πήγα στο γραφείο μου, δεν μπορώ να πω ότι πανηγύρισα αλλά σίγουρα ήμουν πολύ χαρούμενος. Προσκάλεσα μετά τους γνωστούς μου όλους για έξοδο στο Ρόανοουκ γνωρίζοντας ότι ελάχιστοι θα πήγαιναν.
Πραγματικά εν τέλει οι μόνοι που πήγαν ήταν οι 3 στο όχημα μου (εγω + δύο άλλοι). Υποτίθεται ότι θα έρχονταν να με δούνε και δύο που μένουν στην πόλη αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Πήγαμε πρώτα στο Metro! το οποίο είναι ευρωπαϊκό υποτίθεται μαγαζί, με το που ήπια το ποτό μου το γύρισε σε μάυρη μουσική. Μετά 30 λεπτά το κουραστήκαμε και πήγαμε δίπλα στο Corned Beef & Co. Ηλεκτρονική μουσική δεν έπαιζε σε καμία από τις 4 πίστες, στη μία τουλάχιστον είχε εμπορική μουσική του κάποτε. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι αυτή την ίδια παίζει κατα καιρόυς στο Big Al's, πρέπει να έχει για τους Αμερικάνους την ίδια λειτουργία με τα γνωστά δεδομένα τραγούδια που παίζουν συνέχεια όλα τα χρόνια τα σκυλάδικα στην Ελλάδα. Καθότι κέφι δεν κάναμε πήγαμε και στο τρίτο μαγαζί του Roanoke, το Cornerstone όπου δύο λεπτά αφού μπήκαμε το γύρισε και αυτός σε μαύρη μουσική. Αμάν! Έφυγα από το Blacksburg για να ξεφύγω από αυτή την αηδία και πέφτω συνέχεια επάνω της; Δεν ήταν πλήρη απώλεια, τουλάχιστον μίλησαμε με κάποια κορίτσια που κάθισαν δίπλα μας και μετά γυρίσαμε σπίτι. Ενα το πρωί ο νέος συνάδελφος δεν με είχε ξυπνήσει τηλεφωνόντας μου για να ρωτήσει για το Skype καθότι οι συγκενείς του τον είχαν τρομάξει, καλά θα έλεγα ότι πήγαν τα πράγματα. Όσο καλά τα πήγα με την εξέταση αλλά τόσο άσχημα τα πήγα μετά με τη διασκέδαση. Τουλάχιστον σε 5 εβδομάδες με το καλό θα πάμε στη Βασίλισσα πόλη (the Queen City), την Charlotte
Πραγματικά εν τέλει οι μόνοι που πήγαν ήταν οι 3 στο όχημα μου (εγω + δύο άλλοι). Υποτίθεται ότι θα έρχονταν να με δούνε και δύο που μένουν στην πόλη αλλά δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Πήγαμε πρώτα στο Metro! το οποίο είναι ευρωπαϊκό υποτίθεται μαγαζί, με το που ήπια το ποτό μου το γύρισε σε μάυρη μουσική. Μετά 30 λεπτά το κουραστήκαμε και πήγαμε δίπλα στο Corned Beef & Co. Ηλεκτρονική μουσική δεν έπαιζε σε καμία από τις 4 πίστες, στη μία τουλάχιστον είχε εμπορική μουσική του κάποτε. Λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι αυτή την ίδια παίζει κατα καιρόυς στο Big Al's, πρέπει να έχει για τους Αμερικάνους την ίδια λειτουργία με τα γνωστά δεδομένα τραγούδια που παίζουν συνέχεια όλα τα χρόνια τα σκυλάδικα στην Ελλάδα. Καθότι κέφι δεν κάναμε πήγαμε και στο τρίτο μαγαζί του Roanoke, το Cornerstone όπου δύο λεπτά αφού μπήκαμε το γύρισε και αυτός σε μαύρη μουσική. Αμάν! Έφυγα από το Blacksburg για να ξεφύγω από αυτή την αηδία και πέφτω συνέχεια επάνω της; Δεν ήταν πλήρη απώλεια, τουλάχιστον μίλησαμε με κάποια κορίτσια που κάθισαν δίπλα μας και μετά γυρίσαμε σπίτι. Ενα το πρωί ο νέος συνάδελφος δεν με είχε ξυπνήσει τηλεφωνόντας μου για να ρωτήσει για το Skype καθότι οι συγκενείς του τον είχαν τρομάξει, καλά θα έλεγα ότι πήγαν τα πράγματα. Όσο καλά τα πήγα με την εξέταση αλλά τόσο άσχημα τα πήγα μετά με τη διασκέδαση. Τουλάχιστον σε 5 εβδομάδες με το καλό θα πάμε στη Βασίλισσα πόλη (the Queen City), την Charlotte
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου