Ακόμα σπίτι

 Έχουν περάσει 9 εργάσιμες ημέρες από την στιγμή που με στείλανε σπίτι και με εξαίρεση τον έλεγχο από την αστυνομία δεν έχω καμία επαφή με την δουλειά. Ως προς τους συναδέλφους αυτό δεν ισχύει, με βγάλανε την Παρασκευή για τα γενέθλια συναδέλφου, και με πειράζανε λέγοντας ότι θα τους σκοτώσω. Κάθομαι σπίτι 8 με 5, βγηκα μόνο Παρασκευή μεσημέρι για να αγοράσα πανιά που σκουπίζω το πάτωμα. Έπρεπε να περάσει ολόκληρη εβδομάδα, κατά την διάρκεια της οποία παραδέχομαι ότι διάβασα το PE&RS για να αρχίσω να πιάνω τις ουρές του διαβάσματος και του σπιτιού μέσα. Το καθημερινό μου ίντερνετ ήταν πολύ γεμάτο διότι ήταν στην επικαιρότητα πολλά νέα λόγω του πολέμου Ιράν-Ισραήλ, αλλά και πάλι δεν περίμενα ότι θα κατάφερνα τόσο λίγα. Είναι δεδομένο ότι την Τετάρτη φεύγοντας για Ελλάδα θα έχω ακόμα πολύ να διαβάσω. Δεν θα τηλεφωνήσω στο γραφείο πριν πετάξω Ελλάδα, θα τους πάρω όμως μετά αν τυχόν με πείρανε. Αν δεν με καλέσουν είμαι πρόθυμος να κάτσω σπίτι μέχρι την συνταξιοδότηση. 

Τουλάχιστον σήμερα είχα θετικά νέα ως προς το βάρος μου. Δεν έβαλα μεν τον εαυτό σε ζυγαριά, αλλά ξυπνώντας είδα να έχω μαζέψει βάρος εκεί που δεν το περίμενα. Γενικά βλέπω να μικραίνει κάπως η κοιλιά ως προς διάμετρο, αν και πολύ λιγό. Το πρωϊ την είδα να έχει πέσει ως ύψος. Για πρώτη φορά επίσης από το λύκειο βλέπω γραμμώσεις σε όλο μου το σώμα, και όχι μόνο στα πόδια. Το ότι έχω γραμμώσεις δεν σημαίνει ότι είμαι και μοντέλος όπως ο τάδε ηθοποιός ή ο δείνα παλαιστής. Σημαίνει όμως ότι αν ήμουν σε κατάσταση που ήμουν πολύ σωματικά ενεργός, όπως όταν περπάτησα το Grand Canyon, θα έβλεπα να πέφτω πολύ, και όχι την απογοήτευση που ένιωσα τον Απρίλιο. Βέβαια η νηστεία των Αποστόλων τελείωσε σήμερα, στο ταξίδι στην Ελλάδα μάλλον θα φάω πάρα θα περπατήσω πολύ, κορμάρα για την παραλία δεν έχω, η νηστεία του Δεκαπενταύγουστου είναι αρκετά μικρή ώστε να μην προκύπτει μεγάλη απώλεια, αλλα χαίρομαι που είμαι σε καλό δρόμο. Ακόμα καλύτερα θα ήταν να έβλεπα και άλλα αποτελέσματα αλλά ας χαίρομαι με αυτά που έχω. Αν είμαι σε καλό δρόμο, τα άλλα θα προκύψουν πιστεύω. 

Είμαι απλά σε κατάσταση αναμονής. Από την στιγμή που μένω σπίτι και τελείωσε η νηστεία φοβάμαι ότι θα παραπάρω βάρος. Το ταξίδι Ελλάδα την Τετάρτη είναι μία κάποια λύση.

Σε διοικητική άδεια

 Οπως έχω αναφέρει, πριν τρεις εβδομάδες όταν με είχαν παραπιέσει με το Experience Builder, είπα "εντάξει, θα γυρίσω Ελλάδα". Την εβδομάδα που ακολούθησε ήταν πιο συγκαταβατηκοί στην εβδομαδιαία συνάντηση. Την προηγούμενη Τετάρτη πρωϊ με καλεί η προϊσταμένη επί του προσωπικού στο γραφείο του μεγάλου προϊσταμένου και μου λέει ότι είπαν ότι με άκουσαν να λέω ότι θα σκοτώσω ή θα σκοτωθώ. Σε καμία περίπτωση δεν έχω πει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον συνειδητά, και τους το είπα. Εν συνεχεία με ρώτησαν αν είμαι ευχαριστημένος και τους απάντησα ειλικρινά, όχι. Τους λόγους τους έχω ήδη γράψει σε αυτό το ιστολόγιο: δεν μου αρέσει καθόλου η νέα κυβέρνηση Τραμπ και ανησυχώ ότι η χώρα μπορεί να βυθιστεί σε εμφύλιο. Ιστορίες ότι μπορούν να με προστατεύσουν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση τις αντέκρουσα: κανένας δεν προστάτευσε τους Μικρασιάτες από τους Νεότουρκους ή τους Κεμαλιστές. Ναι, καθότι η πολιτική Τραμπ έχει κάνει ήδη κοιλιά δεν ανησυχώ τόσο όσο πριν μερικούς μήνες (κάτι που δεν ανέφερα) αλλά δεδομένη της εμπειρίας μου με την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και της Σοβιετικής Ένωσης, ναι ανησυχώ. Επίσης δεν μου αρέσει γενικά η κατάσταση στο Φρέσνο, ότι ο κόσμος κοιμάται με τις κότες, και ανέφερα ότι ο βασικός λόγος που γύρισα ΗΠΑ τον Απρίλιο ήταν ότι μου το ζήτησε ο εκτιμητής και ότι ήθελα να πάω EDC. Μετά 30 λεπτά με άφησαν και γύρισα στην δουλειά αλλά μου είπε η προϊσταμένη ότι θα είναι παρούσα στην εβδομαδιαία συνάντηση. Τέλος πάντων φτάνει 3 η ώρα, μου λένε να περιμένω λίγο, και μετά με καλούν στο γραφείο του μεγάλου προϊσταμένου όπου μου λένε ότι ναι μεν δεν θυμάμαι εγώ να έχω πει κάτι, αλλά θα με βάλουν σε διοικητική άδεια. Αυτή την φορά θα με πληρώνουν, εν αντιθέσει με τον Απριλιο. Η υποχρέωση μου είναι να απαντήσω σε μία ώρα από την στιγμή που θα με καλέσουν στο τηλέφωνο και μου έδωσαν και ένα χαρτί. Αυτό το χαρτί έλεγε ότι πρέπει σε μία ώρα να είμαι έτοιμος να γυρίσω στο γραφείο, όχι κάτι παραπάνω. Το αναφέρω και στην συνάδελφο και μου λέει οτι δεν πρέπει να βγω από το σπίτι ανάμεσα 8 και 5, κάτι που ομως δεν έλεγε το έντυπο. Πέμπτη και Παρασκευή πάω το πρωϊ γυμναστήριο, πράγμα που δεν θα ήταν θέμα αν δεν ήταν ότι ήρθε και με είδε για welfare check η αστυνομία, κάτι που μου είπαν ότι μπορεί να γίνει. Η συνάδελφος ήταν βεβαία, διότι το είχε δει όταν δούλευε στην αστυνομία, ότι από την στιγμή που δεν με βρήκαν σπίτι θα με απολύσουν πάραυτα. Δεν έχει συμβεί ακόμα παρότι πέρασαν δύο εργαζόμενες ημέρες. Αν δεν γίνει αύριο, την έχω σκαπουλάρει. Σε αυτή την φάση είναι περίεργο να μου έχουν βάλει όρο τον οποίο να μην αναφέρουν στο έντυπο, ούτε να μου τον έχουν πει προσωπικά. Τέλος πάντων, τόσο το Σαββατοκύριακο που ήμουν στο Stockton για το συνέδριο της ΑΧΕΠΑ όσο και χτες και σήμερα ανησυχούσα. Επίσης είχα και διάφορα να δω και να διαβάσω, εξού και δεν είχα ανεβάσει ενδιάμεσα ανάρτηση. Έχω φτιάξω τον εξωτερικό χώρο και την αυλή μου, έβαλα πλυντήριο, μαγείρεψα, και πλέον έχω χρόνο. 

Το ερώτημα είναι τι θα κάνω τώρα.  Η άδειά μου ισχύει κανονικά, από την στιγμή που έχει εγκριθεί, κανονικά μπορώ να λείπω Ελλάδα εκείνες τις ημέρες. Αυτό που περιμένω είναι κάποια στιγμή να με καλέσουν για ψυχιατρική γνωμάτευση, τα 20 λεπτά με τους αστυνομικούς μάλλον δεν ήταν αρκετό. Αν με καλέσουν και μετά γυρίσω στην δουλειά, ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Αν αποφασίσουν να με απολύσουν όμως, θα κάνω μύνηση. Αν με πάρουν αλλού για δουλειά, και παρότι έχουν περάσει 3 εβδομάδες από το Λας Βέγκας δεν έχω ακούσει κάτι, πάλι δεν με απασχολεί. Πάντως το να είμαι έτσι κρεμάμενος δεν μου αρέσει.

Μάιος και μισός Ιούνιος σπίτι

 Από την στιγμή που δεν μπορώ να δω ούτε το email μου στην δουλειά, σπανίζει ο χρόνος που μπορώ να ανεβάσω ανάρτηση. Επίσης νιώθω πολύ πιο πιεσμένος χρονικά, κάτι που έχει να κάνει με το ότι δεν μπορώ να παρακολουθήσω τις ειδήσεις. Την Παρασκευή ξεκίνησε ένοπλη αντιπαράθεση Ιράν Ισραήλ και μόνο παίρνω στο τέλος σύνοψη της ημέρας. Οι εβδομαδιαίες συναντήση στην αρχή πήγαιναν δύσκολα αλλά σταδιακά βελτιώνονται κυρίως διότι συνειδητοποίησαν ότι το να με πιέζουν απλά θα με κάνουν να παραιτηθώ. Δεν ήξερα πως να φτιάξω εφαρμογή Experience Builder App, οι προϊστάμενοι μου άρχισαν να εξοργίζονται εώς ότου συνειδητοποίησαν ότι αν δεν μου το έχουν ζητήσει ποτέ να το κάνω, είμαι αρχάριος. Επίσης πέταξα, καλά, θα γυρίσω Ελλάδα, και εν συνεχεία μου έδωσαν το έντυπο για τον ψυχίατρο. Το βασικό κακό σε αυτή την φάση είναι ότι μου λείπει μία ημέρα άδεια για το ταξίδι Ελλάδα τον Ιούλιο. Ουσιαστικά οι επιλογές μου είναι να την πάρω άνευ αποδοχών, αναρρωτική η οποία καλύπτει και ασθένεια ή να περιμένω τον Ιούλιο να έρθει η επόμενη ημέρα. Αύριο θα στείλω ένα email αν το προλάβω. Πέραν τούτων κατάφερα και βγήκα δύο φορές στο Φρέσνο αυτό το διάστημα. Η πρώτη ήταν στον Laidback Luke που μας ήρθε πριν δύο Σαββατα. Ο καλλιτέχνης ήταν φοβερός, διασκέδασα πολύ, μας έπαιξε και ακυκλοφόρητο κομμάτι του, ένα ρεμίξ του I took a pill in Ibiza αλλά πρέπει να πω ότι είναι θλιβερό πόσο έχει πέσει. Κατά δήλωσή του ήταν ο πρώτος που έπαιξε Drum and Bass στο EDC όταν ήταν ακόμη Λος Άντζελες. Την σήμερον ημέρα αντ'αυτού ο Ολλανδοινδονήσιος έπαιζε σε ένα μαγαζί στο Φρέσνο, μάλιστα όχι πολύ μεγάλο και με τον πάνω όροφο κλειστό. Το άλλο που πήγα ήταν χτες το βράδυ είχε ένα Charlie XCX πάρτυ στο Strummer's, κυρίως διότι ήθελα να δω το μέρος μέσα. Φοβήθηκα ότι θα είχε cover band, αλλά ευτυχώς ήταν dj και όπως περίμενα παραπάνω κοπέλες από το μέσο ρέηβ. Το κοινό ήταν αρκετό νέο, εν αντιθέσει με τον Laidback Luke ο οποίος ανεβαίνοντας είπε "I am so happy to see so many OG ravers". Σε εκείνη την κατηγορία ανήκω εγώ, δεδομένου ότι το είδος μουσικής βγήκε όταν ήμουν στην εφηβεία μου και πρωτοπήγα σε κλάμπ στη Ρόδο κατά την πενταήμερη. Ως προς τα λοιπά, στον Laidback Luke είχε μία ωραία κοπέλα η οποία ήταν απασχολημένη και συνδοδευόμενη. Εν τέλει μπόρεσα και είπα ένα hello ενώ περνούσε δίπλα μου ενώ βιάζονταν, και την είδα να μιλάει με άλλον με τον οποίο δεν ήθελε να μιλήσει και φαίνονταν. Μου μίλησαν διάφοροι άνδρες, και μάλλον όχι για παρέα. Φαίνεται ότι η δίαιτα δουλεύει. Στο Charlie XCX πάρτυ μία βαρέων βαρών μου έκανε γλυκά μάτια αλλά δεν ενδιαφέρθηκα. Έχω πρόοδο, δεδομένου ότι το πρωϊ ξεκινά νηστεία θα πάω καλύτερα. 

Στο EDC 2025

Αυτή την ανάρτηση την χρωστάω καιρό αλλά δεν είχα προλάβει να την ανεβάσω. Μόλις την Πέμπτη κατάφερα και τελείωσα με την μεγάλη ουρά που είχε μείνει διότι πλέον δεν μπορώ ούτε το email μου να δω στην δουλειά. Πήρε δύο ολόκληρα Σαββατοκύριακα για να μου περάσει η φυσική κούραση και χτες το βράδυ πήγα στο Fulton 55 για τον Laidback Luke το οποίο σε συνδιασμό με τις γονυκλισίες της Πεντηκοστής σήμαινε ότι νιώθω πολύ κουρασμένος αυτή την στιγμή. Ωστόσο έχω τουλάχιστον χρόνο να γράψω.

Η Πέμπτη πριν από το EDC ήταν η πρώτη φορά που με άφησαν να δουλέψω από το σπίτι. Κανονικά δουλεύω από το γραφείο πριν φύγω για να κερδίσω τον ελάχιστο έστω χρόνο του ταξιδιού ως το κέντρο, αλλά και διότι το ταξίδι στο γραφείο είναι σαν test event του μεγάλου ταξιδιού αν έχω ξεχάσει κάτι. Αυτή την φορά όμως δούλεψα από το σπίτι, διότι θέλω να δουλεύω σπίτι τις Πέμπτες, διότι είχα να μαζέψω φύλλα για τον κήπο και διότι την Τετάρτη ήμουν απασχολημένος και δεν είχα φτιάξει τα πράγματα. Το μεσημέρι έκανα τρεις δουλειές και πάλι δεν κατάφερα να φτιάξω το αμάξι, και ναι μεν πεταγόμουν λιγάκι ανάμεσα στην δουλειά αλλά πάλι, άφησα πράγματα για μετά το τέλος. Έφυγα στις 5.25 και όπως συνειδητοποίησα στο Earlimart ξέχασα να φέρω το παγούρι μου, και αργότερα στο Λας Βέγκας ότι ξέχασα μαχαίρι, ψαλίδι και πληκτρολόγιο του υπολογιστή μου. Σταμάτησα για φαϊ στο Delano CA και δίπλα ήταν Dollar Tree όπου αγόρασα μπουκάλι προς $1,25 + 10 λεπτά φόρος, φτηνή ζημιά. Τώρα το καπάκι του δεν έφτασε μέχρι τέλους αλλά για 3 ημέρες το ήθελα. Σταμάτησα και στο Bakersfield για καύσιμα κυρίως διότι στην έρημο δεν έχει τίποτα φτηνό, και μετά κατευθείαν για Λας Βέγκας. Επόμενη στάση ήταν στον Ι-15 σε ένα περίεργο σημείο όπου είχαμε σταματήσει με τους γονείς που ήθελαν καφέ. Φτάνοντας στο Primm ξαφνικά πέφτω σε κίνηση και αρχίσω να βρίζω το υπουγείο μεταφορών της Καλιφόρνιας, άδικα όπως εν τέλει απεδείχθει διότι είχα κλείσει λωρίδα η Νεβάδα, όχι η πολιτεία μου. Μετά το Google με έβγαλε από μέσα από το αεροδρόμιο διότι είχαν κλείσει και εξόδους μέσα στην πόλη! Έφτασα στο Westgate μεσάνυχτα και με έβαλαν στο πιο μεγάλο δωμάτιο που είχα μείνει ποτέ στον 28ο όροφο. Το κακό ήταν ότι είχε μία τεράστια μεν τηλεόραση στον τοίχο και δεν είχα που να βάλω την έξοδο HMDI του σταθερού υπολογιστή μου. Επίσης με χρέωσαν πάρκινγκ ενώ η κράτηση έλεγε δωρεάν, τουλάχιστον όμως όχι τόσο ακριβά. Μου πήρε αρκετές ώρες αλλά εν τέλει την επομένη το μεσημέρι τα κατάφερα να συνδέσω τον υπολογιστή, για να δω ότι ξέχασα το πληκτρολόγιο. Ωστόσο οι εφαρμογές προσβασιμότητας σε αφήνουν να βάλει στην οθόνη πλητρολογιο που χρησιμοποιούσα για το PIN στην αρχή και μετά απλά πήγαινα λιγότερο και στις συνήθεις ιστοσελίδες. Σε τελική ανάλυση δεν έκανα το ταξίδι για να πάω ιντερνετ αλλά να χορέψω.

Έπεσα και κοιμήθηκα και πρωϊ Παρασκευής σηκώθηκα και κατέβηκα να εξερευνήσω το ξενοδοχείο και να δω τι μπορώ να κάνω με τον υπολογιστή. Είδα το event που έδιναν δωρεάν Narcan, το οποίο για όποιον δεν ξέρει είναι φάρμακο που χρησιμοποιείται για να αντιστρέχει υπερβολική δόση ναρκωτικών και άλλα σοκ. Το ίδρυμα που το έδινε ήταν το Victoria's Voice foundation και μόλις είδα ότι ο πατέρας της Victoria που πέθανε από ναρκωτικά 18 ετών ήταν κάποτε διευθύνων σύμβουλος του Westgate. Όταν εν τέλει έλυσα το πρόβλημα με τον υπολογιστή βγήκα να περπατήσω να δω πως και που θα πάω για το λεωφορείο του EDC. Εκ των υστέρων το Westgate ναι μεν ήταν πολύ ωραίο, ιδίως η προθήκη με τα προσωπικά αντικείμενα του Elvis, αλλά είναι κακή λύση αν θες να δεις το Strip στις 3-5 ώρες που έχεις ανάμεσα στην έγερση και το φεστιβάλ. Κατά το εξερευνητικό ταξίδι σταμάτησα σε ένα Subway και έφαγα το μόνο κανονικό γεύμα εκείνης της ημέρας (έτρωγα ενδιάμεσα protein shake, κουλουράκια και φρούτα) το οποίο ήταν στην διπλή τιμή απ'ότι στο Φρέσνο παρότι δεν ήταν ακριβώς Strip. Λίγο μετά τις 5 ντύθηκα και πήρα τα ποδαράκια μου για το λεωφορείο. Στο πάρκινγκ του ξενοδοχείου ήταν μία άλλη υπηρεσία λεωφορείων για το φεστιβάλ, όχι η επίσημη, η οποία πηγαίνει από τον δρόμο των αυτοκινήτων. Μάλιστα μου ήρθε και διαφήμιση όταν έκλεισα το εισιτήριο για την επόμενη χρονιά για ένα ιδιωτικό πακέτο ξενοδοχείο + λεωφορείο για EDC το οποίο είχε πολύ καλή τιμή για το τριήμερο Memorial Day. Ωστόσο δεν με απασχολεί το δωρεάν πότο στο λεωφορείο συν έχω δει σε τι κίνηση κολλάει, και έτσι το απέφυγα. Γυρνώντας στην Παρασκευή φτάνω στο σταθμο λεωφορείων απέναντι από το Stratosphere και η ουρά προς έκπληξή μου ήταν μικρή σχετικά. Έτσι στις 7 παρά ήμουν μέσα σε λεωφορείο, περάσαμε από την βάση Nellis ενώ ήταν ημέρα και έτσι είδα ότι έχει στα σέλτερ αεροσκάφη Α-10 και ιπτάμενα ραντάρ, και ήμουν στις 8 μέσα στο φεστιβάλ, ενώ στόχος μου ήταν να δω τον Paul Oakenfold στις 9. Κάθισα κανονικά στον προηγούμενο ενώ έκανα πιο πριν τις ανάγκες μου και μετά τον Oakenfold ο οποίος ήταν άχτι μου από τα φοιτητικά χρόνια, πήγα θυμάμαι τον Afrojack στο Kinetic Field και Armin Van Burren Circuit Grounds. Δεν θυμάμαι πλέον όλους, αλλά θυμάμαι να έρχονται διάφοροι κυρίως ελληνοαμερικάνοι να με χαιρετάνε λόγω της σημαίας και στο τελευταίο, ο οποίος ήταν ο Ισραηλινός Omiki, να μου λέει ένας με κελεμπία ότι ο παππούς του ήταν από την Κρήτη. Το θέμα είναι ότι ο Omiki, ένα καλιτέχνης που ανακάλυψα από τα βίντεο προπαγάνδας του Ισραηλινού στρατού, έπαιξε καλό πρόγραμμα, είχε δύο με Ισραηλινές σημαίες και είχε νομίζω 3 με παλαιστινιακές για να τον τρολάρουν. Ο Omiki εμγανίστηκε στις 3, πιο αργά απ'ότι συνήθως πάω σπίτι και κάθισα μισή ώρα να τον δω. Καθότι σε αυτό το διάστημα έπαιξε τα δύο τραγούδια του που μου αρέσουν, χόρευα ήδη 7 1/2 ώρες και ήδη πονούσα λίγο και φοβόμουν για την επομένη τι ώρα θα σηκωθώ, εν τέλει πήρα λεωφορείο στις 3.30. Εκ των υστέρων καλύτερα να είχα μείνει ως το τέλος αλλά 7 1/2 δεν πάυει να είναι το νέο μου ρεκόρ

Σάββατο σηκώθηκα μεσημέρι, πρωϊνό και ιντερνετ και μετά είπα να πάω στο καζίνο με τη φτηνή μπριζόλα. Πάω, ξεκινώ να βγάζω φωτογραφίες και έρχεται σεκιουριτάς ότι δεν επιτρέπεται. Σβήνω την μία φωτογραφία που είχα βγάλει (το μαγαζί είναι φτηνό και παρακμιακό, εκεί πάς όταν έχασες τα πάντα για να μπεις πιο βαθιά σε μία τρύπα χρέους) και πήγα και κάθισα στο εστιατόρειο να φάω. Πήρα την μπριζόλα προς $13 η οποία όντως έκανε τόσο αλλά ήταν η μπριζόλα που παίρνεις στο σούπερ μάρκετ, όχι η ακριβή που έχουν στα εστιατόρεια. Πέραν τούτων μεγάλη προσφορά 3 φορές την εβδομάδα έχουν μακαρόνια με κιμά για $6.99 all you can eat αλλά μόνο ένας άνθρωπος και μόνο μία ώρα μπορείς να κάτσεις. Ίσως ξαναπάω αλλά όχι σύντομα. Γύρισα στο ξενοδοχείο, ύπνος μεσημεριανός, ιντερνετ, εφημερίδα από το αεροπλάν και μετά EDC πάλι μετά τις 5 λίγο. Πάλι έφτασα στις 8. Συνήθως το Σάββατο είναι η καλύτερη ημέρα, φέτος όμως αυτή ήταν η Κυριακή. Είδα στο Quantum Fields κανά δυό, έλαχιστα Kinetic Field διότι όλο είχε dubstep που δεν μου αρέσει και πήγα όμως και είδα μικρότερα stages που είχε καλιτέχνες που είχα ακουστά αλλά δεν είχα δει. Αυτό που έχω να πως είναι πως σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές πάλι η κυριότερη κατηγορία ανθρώπων ήταν ομοφυλόφιλοι από την Άπω Ανατολή μόνο που ήταν λιγότεροι και με λιγότερα σύμβολα. Ο εμπορικός πόλεμος Τραμπ είχε παρενέργειες και φαντάσου να μην ήταν κάτι που πρέπει να ετοιμάσεις πολύ νωρίτερα για να πας. Του χρόνου μπορεί να είναι σαν το 2021 μόνο Αμερικάνοι αν πάει έτσι. Πάλι οι κοπέλες ήταν λίγες σχετικά, αν και ήταν και μία Ελληνοαμερικανίδα με το έτερο της ήμιση, και η πλειοψηφία πάλι από την Άπω Ανατολή. Τώρα Τετάρτη βράδυ μου είχε έρθει διαφήμιση για Speed Dating για όποιους ήταν την Πέμπτη στις 8, έλα που στις 8 ήμουν στο Tehachapi. Αν το ήξερα πολύ νωρίτερα θα είχα πάει. Σάββατο έφυγα στις 3 αφότου είδα έστω και την μισή Charlotte de Witte διότι είχε άλλον μετά, και ύπνος στο σπίτι

Κυριακή πήγα και έφαγα στο Palace Station διότι διαφήμιζε special γέυμα, αλλά αυτό που δεν πρόσεξα ήταν ότι ήταν για αργά το βράδυ, όχι 12 ώρες αργότερα που ήμουν. Κάπως όμως πρέπει να σε φέρουν στην άλλη πλευρά του αυτοκινητοδρόμου. Αφότου έκανα τον γύρο του καζίνο πήγα εν τέλει και έφαγα Κινέζικο το οποίο ήταν της κατηγορίας για τους Κινέζους, όχι για τους Αμερικάνους. Ως γνωστόν οι δύο κατηγορίες φαγητού διαφέρουν. Είδα είχε Buddha Jump Over the Wall, το κινεζικό αντίστοιχο της αστακομακαρονάδας, όχι φτηνό μεν αλλά ποτέ μου δεν το είχα φάει και λέω ας το δοκιμάσω. Μου λέει όμως η σερβιτόρα ότι το τελείωσαν για την γιορτή της Μητέρας και θα ξαναέχουν μεσοβδόμαδα. Έφαγα αρνί που μου άρεσε και μετά γύρισα στο δικό μου ξενοδοχείο. Αυτή την φορά ξεκίνησα λίγο αργότερα, ήθελα να τελειώσω Financial Times για να τους πετάξω, και έτσι έφτασα 8.30 αντί 8 παρότι για μία φορά είχα κάποιον που ήθελα να δω 8. Όπως ανέφερα παραπάνω ήταν η καλύτερη ημέρα και μάλιστα στην πέρασα κυρίως στο Kinetic Field. Έφυγα στις 3, εξαντλημένος όπως ήμουν όλη την ημέρα πριν πιω energy drink αλλά πολύ χαρούμενος. Δευτέρα σηκώθηκα στις 10, κατάφερα όλα όσα ήθελα να κάνω πριν φύγω και στις 11 κάπου ξεκίνησα. Τώρα βλέπω φτηνά καύσιμα αλλά η τιμή ήταν εν τέλει πολύ ακριβότερα από Gasbuddy. Βρήκα αλλού, όχι τόσο φτηνά αλλά πάλι πολύ καλά σε σχέση με Καλιφόρνια και μετά χωρίς στάση συνέχισα για το Baker. Σταμάτησα εκεί σε KFC και μετά στο Tehachapi για να ξεμουδιάσω και έφαγα κάπου Κεντρική πεδιάδα δείπνο. Έφτασα σπίτι, ξαναέστησα τον υπολογιστή μου και ξεκίνησα την διαδικασία της ξεκούρασης. Όσο και να το σκεφτόμουν μήπως έχω παραμεγαλώσει για EDC, από την στιγμή που φέτος πήγα περισσότερο, κυρίως διότι λόγω Απριλίου ήμουν πιο ξεκούραστος, και άντεξα παραπάνω χορό, εν τέλει απεφάσισα και έβγαλα για του χρόνου. Με αυτά που γίνονται Λος Άντζελες, ας ελπίσουμε ότι θα γίνει και του χρόνου. Επόμενη φορά θα πάω για το Unity αν και ίσως νωρίτερα, διότι εμφανίστηκε θέση για το τμήμα υδάτων του Λας Βέγκας για το οποίο μου έστειλε email να κάνω αίτηση ο υπεύθυνος προσωπικού να κάνω αίτηση το οποίο δεν έμοιαζε με κλασικό αυτόματο email. Έκανα αίτηση και βλέπουμε. Από το ταξίδι αυτό είχα απώλεια βάρους, το οποίο μερικώς ανέκτησα και χτες το βράδυ το ξαναέχασα και είδα που. Αν δεν προκύψει μεγάλο ταξίδι εκτός Ελλάδος επόμενη σοβαρή απώλεια βάρους θα είναι νηστεία Χριστουγέννων και δεδομένου πόσο δύσκολο ήταν να καταλάβω ότι έχασα βάρος παρότι στην κοιλιά, θα πάρει ένα φεγγάρι για να το δω. Ωστόσο είμαι αισιόδοξος.