Ταξιδι στη Νέα Υόρκη μέρος πρώτο

Επιτέλους ήρθε ο καιρός να πω και αυτή την ιστορία, αφ'ότου κατάφερα να κατεβάσω τις εικόνες και να μειώσω τις άλλες δουλειές που είχα. Από τη στιγμή που ο καθηγητής μου γύρισε με τα σχόλιά του την αναφορά που του έστιελα, πλέον είμαι στην τελική ευθεία των εξετάσεών μου.

Το ταξίδι ξεκίνησε το βράδυ της 28ης Ιουνίου με το ταξίδι με λεωφορείο για Νέα Υόρκη. Η αίσθηση ήταν ΚΤΕΛ, με τη διαφορά ότι τα ΚΤΕΛ έχουν ανετότερο ταξίδι καθότι ο οδηγός θα σταματήσει κάθε 3-4 ωρές. Ο Κινέζος (αμφιβάλλω κατα πόσον ήταν Κινεζοαμερικάνος) οδηγός δεν τήρησε την Ελληνική νομοθεσία περί λεωφορειακών μεταφορών αλλά δεν γνωρίζω αν τήρησε την αντίστοιχη Αμερικάνικη. Πάντως έφτασα Νέα Υόρκη στις 6 τα χαράματα, με κακό ύπνο (λογικό, δεν κοιμάμαι καλά στα λεωφορεία) και με το ξενοδοχείο να δέχεται πελάτες στις 3 το μεσημέρι (αν και εκείνη την ώρα είχα την αίσθηση οτι δέχονταν στις 12). Τουλάχιστον το ξενοδοχείο ήταν στο New Jersey και ήξερα ότι θέλει κάποια ώρα η μετάβαση. Το μετρό της Νέα Υόρκης είναι πολύ ικανό να μπερδέψει όποιον δεν το ξέρει. Δεν κατάφερα χωρίς βοήθεια να βρω τον σταθμό και παρεπιπτόντως το λεωφορείο σε αφήνει στη μέση της Chinatown, εύκολα χάνεσαι εκεί, βρήκα άλλη στάση από αυτή που ήθελα και το γεγονός ότι έχει local και commuter tracks στην ίδια γραμμή σε μπερδεύει. Αυτό όμως που απεδείχει το πλέον δύσκολο με το μετρό είναι ότι αντί να ονομάζει τη γραμμή, η Νέα Υόρκη ονομάζει το δρομολόγιο. Έτσι το 1,2,3 μετρό ακολουθεί την ίδια γραμμή, περνά από την ίδια αποβάθρα αλλά απλά σταματά σε διαφορετικούς σταθμούς, άλλους σταματάνε όλα και άλλους σταματάνε μόνο τα τοπικά. Σε συνδιασμό με το ότι οι αποβάθρες δεν σου λένε τον τελικό σταθμό της γραμμής, απλά κάτι γενικό σε στυλ Uptown ή Brooklyn σημαίνει ότι μέχρι να προσαρμοστείς θα χαθείς. Παρά την κούραση λόγω αυπνίας κατάφερα να φτάσω στο Port Authority Bus Terminal, να καθίσω λίγη ώρα (κρατώντας πάντα 3 πράγματα αρκετά βαριά) και μετά συνέχισα με το λεωφορείο για Carteret NJ όπου ήταν το ξενοδοχείο της πρώτης νύχτας. Καθότι δεν είχα τυπώσει χάρτη κατάφερα και χάθηκα στο Carteret, πήγα να περάσω το Turnpike σέρνοντας τις βαλίτσες χωρίς πεζογέφυρα αλλά καθότι αγαπάω τη ζωή μου δεν έγινε, απλά διέσχισα ορισμένους βάλτους. Στο τέλος κάλεσα το ξενοδοχείο, μία ώρα αργότερα μου ήρθε shuttle (διότι μετά την πρώτη κλήση δεν κατάλαβε ο οδηγός ότι ερχόμουν αντί να φεύγω) και έφτασα στο ξενοδοχείο. Περίμενα δύο ώρες περίπου να αδειάσει κανένα δωμάτιο (είχα φτάσει πια 12, μου έδωσαν δωμάτιο στις 2 που ήταν πριν την ώρα άφιξης) και επιτέλους κοιμήθηκα κάτι. Σημαντική λεπτομέρεια: εκείνη την ημέρα έκανε φοβερή ζέστη. Το απόγευμα βγήκα βόλτα, έφτασα ξανά στο εμπορικό κέντρο όπου αυτή τη φορά ψώνισα και πράγματα να φάω και γύρισα στο δωμάτιο. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου ήταν μεγάλο και άνετο, είχε κλιματισμό και έτσι κάθισα να δω τηλεόραση, Κατέβασα και αναβαθμίσεις στον φορητό υπολογιστή μου (πλέον ο Κουρκούας ανοίγει μόνο σε ταξίδια) και μετά πήγα στο αεροδρόμιο του Newark με το shuttle του ξενοδοχείου και πήραμε την αδερφούλα μου, την οποία είχα να δω έναν χρόνο. Μιλήσαμε λίγο στο δωματίο και κοιμηθήκαμε και οι δύο καθότι πτώματα.

Την επομένη φυσικά και ξύπνησε πρώτη (jet lag) έφαγε πρωινό και μετά έφαγα εγώ. Βγήκαμε μετά μαζί έως το εμπορικό κέντρο, η αδερφή μου ενθουσιάστηκε που βρήκε το αγαπημένος της μαγαζί (Dollar Tree) και κάναμε και λίγα ψώνια. Η ζέστη ήταν και πάλι φοβερή, γυρίσαμε στο δωμάτιο, μαζέψαμε τα πράγματα και με το shuttle πήγαμε έως το σιδηροδρομικό σταθμό του PATH (Port Authority Trans Hudson). Πήραμε το τρένο και βρεθηκαμέ πίσω στη Νέα Υόρκη, αν και για την αδερφή μου ήταν η πρώτη φορά. Με τη βοήθεια του μετρό και του λεωφορείου (καθότι το μετρό είχε έργα το Σαββατοκύριακο, και ήταν Σάββατο) φτάσαμε στην Οικονομική Συνοικία και φάγαμε μεσημεριανό. Ως προς τα δωμάτια στο ταξίδι αυτό βασίστηκα στον ευεργέτη μου ο οποίος καθότι περνάει κανα 3ημηνο τον χρόνο σε ξενοδοχεία ξέρει όλα τα κόλπα. Μου έδωσε πόντους στο NJ για να μήνω φτηνότερα (και πήρε όμως περισσότερους πίσω καθώς πήγε στην κάρτα του) και στη Νεά Υόρκη έκλεισε το δωμάτιο στο όνομα του με εμένα συγκάτοικο. Αυτό σήμαινε όμως ότι η αδερφή μου δεν εμφανίζονταν πουθενά! Εξού και για να πάρω το δωμάτιο ξενοδοχείου την έβαλα και κάθισε με τη μία βαλίτσα σε ένα κοντινό juice bar (κάθε τετράγωνο είχε 3 χωρίς υπερβολή) και έκανα check in. Καθότι ο ευεργέτης είναι Gold Member μου έδωσαν δωμάτιο στον 41ο όροφο, κουπόνια για πρωινό (σημαντικό καθώς το πρωινό έκανε $25) καθώς και νερό και ένα μπισκότο (που εν τέλει έφαγε η αδερφή μου). Αφού λίγο ηρέμησα κατέβηκα και έδωσα στην αδερφή μου το κλειδί της, ανέβασα τη βαλίτσα της και αργότερα ανέβηκε και εκείνη. Είδαμε ποια ήταν τα προβλήματα του δωματίου, ήρθε τεχνικός και τα έφτιαξε και κατεβήκαμε για περπάτημα στο Lower Manhattan και βραδυνό. Πραγματικά η Νέα Υόρκη ήταν πανάκριβη αν και όχι σε επίπεδα Λονδίνου. Μετά από λίγη βόλτα ανεβήκαμε και οι δύο και κοιμηθήκαμε, οι βαλίτσες έχουν τάση να σε κουράζουν όταν τις σέρνεις. Αν και είχαμε δει αρκετά πράγματα εώς τότε ουσιαστικά την επομένη ήταν που ξεκίνησε το ταξίδι. Αλλά γι'αυτό θα γράψω την επόμενη φορά, έχει αρκετή ζέστη τώρα και λέω λίγο να περπατήσω

40 χρόνια LANDSAT

Ξέρω ότι έχω υποσχεθεί να γράψω για το ταξιδι στη Νέα Υόρκη όπως και αυτό που ακολούθησε στην Ανατολική Ακτή της Virginia. Δεν έχω αμελήσει, θα ακολουθήσουν. Αν μη τι άλλο οι φωτογραφίες τους ακόμα δεν έχουν κατέβει στιν υπολογιστή, 962 φωτογραφίες θέλουν χρόνο συν το ότι ο υπολογιστής κάνει κόλπα. Ωστόσο είμαστε σε μία σημαντική επέτειο

Την 23η Ιουλίου 1972, λίγο μετά το πέμπτο και 6 μήνες πριν το έκτο και τελευταίο ταξίδι στη σελήνη, εκτοξεύτηκε από το Vandenberg ένας δορυφόρος σε πολική τρόχια. Λογικά αυτό δεν πρόκειται να ήταν κάτι ασυνήθιστο για το Vandenberg αν δεν ήταν για μία σημαντική λεπτομέρεια: πρόκειτο για πολιτικό και όχι κατασκοπευτικό δορυφόρο τηλεπισκόπισης. Ο Landsat 1 όπως μετονομάστηκε όταν έφτασε σε τροχιά (ERTS 1 λέγονταν κατά την φάση της κατασκευής του) ήταν το όραμα ενός ανθρώπου που είχε πεθάνει λίγους μήνες νωρίτερα, του Bill Pecora. Διευθυντής της USGS οραματίστηκε έναν δορυφόρο του οποίου τα δεδομένα μπορούσαν να είναι κτημα όλης της επιστημονικής κοινότητας (και της ανθρωπότητας αλλά ο μέσος άνθρωπος δύσκολα μπορεί ακόμα και σήμερα να χειριστεί μία εικόνα) και όχι μόνο των κατασκοπευτικών υπηρεσιών. Οπως είπαν και στο συνέδριο που είχε το ονομά του (και το οποίο έκανα παρουσίαση όπως θα θυμούνται οι τακτικοί αναγνώστες του ιστολογίου) η NASA ήταν αντίθετη, οι ακατονόμαστες υπηρεσίες ήταν αντίθετες αλλά μαζί του ήταν το υπουργείο Γεωργίας ενώ το γεγονός ότι ήταν πρόεδρος στο Century Club στη Washington σήμαινε ότι είχε τα αυτιά αρκετών βουλευτών και γερουσιαστών. Το κατόρθωμα όμως να φτάσει εώς τροχιά ο δορυφόρος είναι μικρό σε σχέση με το τι οι δορυφόροι Landsat έχουν προσφέρει τόσα χρόνια. Οι εφαρμογές των εικόνων τους υπήρξαν πάρα πολλές (μεταξύ των οποίων και το διδακτορικό μου), μία εικόνα αξίζει παραπάνω από χίλιες λέξεις όταν έχεις να δείξεις και το τι ίσχυε μερικά χρόνια νωρίτερα και το πρόγραμμα συνεχίζεται εώς σήμερα, έστω και τρεκλίζοντας. Η αμερικανική δεξιά με την πολιτική της να πεινάσει το θηρίο (οπού θηρίο το κράτος) έκοψε ελέω ελλειμάτων της δαπάνες για έρευνα προτίστως, με αποτέλεσμα να περάσει αλλού η επιστημονική πρωτοπορία. Ο 8ος Landsat ετοιμάζεται να εκτοξευτεί σύντομα (έλεγαν για 15 Φεβρουαρίου) ενώ οι προηγούμενοι 2 είναι ο ένας στο τέλος της ζωής του και ο άλλος μισοχαλασμένος από το 2003

Γιανα γιορτάσει την επέτειο η NASA και η USGS έκανε συνέντευξη τύπου χτες η οποία μεταδόθηκε ζωντανά από τη διαδικτυακή τηλεόραση της NASA. Επί τη ευκαιρία έκανα event εδώ στο πανεπιστήμιο για να δούμε την συνέντευξη και να το γιορτάσουμε. Έκλεισα την αίθουσα διδασκαλίας της Γεωγραφία και προσκάλεσα τους σχετικούς, έχοντας φαϊ και ποτό (=πορτοκαλάδα). Λαμβάνοντας υπ'όψιν την εποχή είχε αρκετή επιτυχία. Εν συνεχεία γύρισα στη δουλειά και το βράδυ επιτέλους κοιμήθηκα νωρίς, και μάλιστα για 10 ώρες. Ξύπνησα αργά σήμερα αλλά ο καθηγητής μου βρίσκεται σήμερα και αύριο σε ταξίδι. Αυτό το άγχος τουλάχιστον πέρασε, έπεται το άγχος των εξετάσεων μου οι οποίες μάλιστα δεν με αφήνουν να ξεκινήσω και κάτι το σοβαρό. Έκανα ψιλοδουλείες, άρχισα να ετοιμάζω την παρουσίαση για το συνέδριο τον Οκτώβριο και γενικά ηρέμησα. Αύριο είναι μία αλλη ημέρα

Μετά την Νέα Υόρκη

Το ταξίδι στη Νέα Υόρκη απεδείχθει πολύ ενδιαφέρον. Σε άλλη φάση αργότερα πιθανόν να γράψω τι έκανα. Πάντως εν τάχει έχω να πω ότι κάναμε πολύ περπάτημα, χάσαμε βάρος, είδαμε πολλά και γενίκα το χαρήκαμε. Η επιστροφή απεδείχθει χρονοβόρα και κουραστική, έφτασα χαράματα Τετάρτης χώρια που το ίδιο βράδυ οδήγησα στο Lynchburg και πίσω για να πάρω έναν φίλο. Πήρε εώς σήμερα το να ξεκουραστώ. Από ακαδημαϊκής απόψεως καλά νέα δεν είχα. Φωτογράφησα μεν ένα σχετικό βιβλίο του 1913 στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Νέας Υόρκης που δεν έχω διαβάσει ακόμη, αλλά όταν γύρισα πίσω πήρα ένα άσχημο νέο: το Πανεπιστήμιο απέρριψε το σχέδιο σπουδών μου και άνευ σχεδίου δεν μπορεί να εγκρίνει την εξετάσεις. Βαρέθηκα την ανάλγητη γραφειοκρατία, το σχέδιο σπουδών μου το είχα στείλει πριν από 2 τουλάχιστον εξάμηνα! Κατά τα άλλα έμαθα ότι έπεσε το ρεύμα ενώ έλλειπα οπότε αναγκάστηκα να πετάξω δυο γιαουρτάκια και το παγώτο (=το περιεχόμενο του ψυγείου) ενώ προχώρησα και με την έρευνα. Επίσης κανόνισα event για τα 40 χρόνια Landsat (τα οποία είναι την άλλη Δευτέρα 23 Ιουλίου). Δυστυχώς ο πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου δεν έχει αντιληφθεί την ευθύνη της θέσης του, έχει μία πολύ λαϊκή άποψη για την κρίση και προσπαθεί να μας την επιβάλλει. Ας δούμε τι και πως θα το λύσουμε. Προς το παρόν ηρεμία

Νεα Υόρκη

Από τις εκλογές και συνέχισα να δουλεύω αλλά δεν είχα και κάτι να αναρτήσω. Σταδιακά ο καθηγητής γύρισε από την Αφρική, η ημέρα έφτασε και έφυγα διακοπές να δω την αδερφή μου. Χώρος διακοπών η Νέα Υόρκη, αμ αλλάζω τοπίο αμ είναι πιο εύκολο να φτάσει η αδερφή μου από το κατσικοχώρι. Πρώτη νύχτα κοιμηθήκαμε σε ξενοδοχείο στο New Jersey, καθότι εκεί προσγειώθηκε συν το ότι η πόλη είναι πανάκριβη να μείνεις. Καθότι θα χάναμε και οι δύο την ημέρα λόγω μετάβασης καθίσαμε εκει όπου είναι φτηνότερα. Ως μέρος είναι η μέση του πουθενά, δεύτερη νύχτα όντως δεν άξιζε. Το ταξίδι ήταν αρκετά περιπετειώδες, ταξίδευσα όλη την νύχτα με το λεωφορείο το οποίο σε βγάζει στη μέση του πουθενά στην Chinatown, έφτασα 6 το πρωί με ώρα ξενοδοχείου τις 3 το απόγευμα, πήρα λεωφορείο εώς κοντά το ξενοδοχείο, αποπροσανατολίστηκα και προσπάθησα να διασχίσω κάτι βάλτους, εν τέλει έφτασα ξενοδοχείο και κοιμήθηκα και πήρα με το λεωφορειάκι την αδερφή μου από το αεροδρόμιο. Η ζέστη ήταν αφόρητη, πήγαμε το πρωί και τις έδειξα την μέση του πουθενά που λέγεται Carteret NJ, και μεταβήκαμε στη πόλη με το τραίνο.

Ο ευεργέτης μου κανόνισε ένα καλό ξενοδοχείο στην οικονομική συνοικία με όλα τα κομφόρ, είδαμε χτες λίγο την γύρω περιοχή ενώ σήμερα περπατήσαμε Upper East Side, Central Park, Lincoln Center ενώ είδαμε και ένα ωραίο μουσείο ενδιάμεσα ενώ το βράδυ πήγαμε Union Square. Παρότι 10 ημέρες έχουμε αρκετα ακόμη να δούμε και θα γεμίσουμε τις ημέρες, όσο δεν ξεκουραζόμαστε. Λόγω γυμναστικής (=περπάτημα) και οι δύο λεπταίνουμε αρκεί να διατηρήσουμε το φαϊ υπό έλεγχο. Ώρα για ηρεμία