Προσαρμόστηκα (ίσως)

Όταν έγραψα την προηγούμενη ανάρτηση δεν περίμενα ότι το πλέον ενδιαφέρον συμβάν της εβδομάδας θα ακολουθούσε το ίδιο βράδυ. Δεν μου ήρθε κάποιος προσκεκλημένος για να βγω μαζί του στο κέντρο αλλά κατέβηκα μόνος μου να χορέψω. Έστειλα μύνημα μέσω facebook και στον φίλο ο οποίος απάντησε ότι θα περπατήσει στο κέντρο αργότερα. Πάω στο κατάστημα, ξεκινάω να χορεύω και κοιτάω κατά καιρούς το κινητό. Μου λέει ότι πήγε στο μαγαζί απένταντι, το Cornerstone. Του λέω ότι όταν γυρίσει την μουσική θα του έρθω. Κάθισα άλλη μίση ώρα και το γύρισε σε RnB, αν και δεν αποκλείεται να γύριζε αργότερα σε EDM πάλι. Ήθελα όμως να δω την τυχόν παρέα. Περνάω τον δρόμο και μου λέει ότι έχασα τους μισούς έλληνες που μόλις έφυγαν. Ωστόσο είχε ακόμα παρέα και ήμουν πρόθυμος να καθίσω μέχρι το τέλος. Ακολούθησε μία συνήθης φοιτητική έξοδος καθότι το κατάστημα περισσότερο είχε ως κοινό αδελφότητες. Ξαναείδα τον φίλο στην εκκλησία την Κυριακή. Η εβδομάδα πέρασε χωρίς μεγάλες συγκινήσεις. Την Τετάρτη λόγω της κακοκαιρίας (για την ακρίβεια ανεμοθύελες) έφυγα μία ώρα νωρίτερα, κοιμήθηκα λίγο νωρίτερα και μίλησα με συνάδελφο στο Νέο Μεξικό η οποία ανέφερε ότι όταν δούλευε στο Λος Άλαμος έκανε 200 μίλια κάθε μέρα ταξίδι. Έρχεται η Παρασκευή χωρίς κανένα σχόλιο από την πόλη του Durham (παρότι ρώτησα) το οποίο σημαίνει μάλλον ότι έχασα την θέση, αν και υπάρχει μικρό ενδεχόμενο να μην αποφάσισαν λόγω ακριβώς της ανεμοθύελας. Έλαβα μύνημα ότι θα έχω μουσαφίρη την Κυριακή των Βαϊων, φίλο από το Blacksburg πράγμα το οποίο με ευχαρίστησε πολύ, καιρός να γυρίσω την φιλοξενία. Είχαμε κανονίσε με το YAL και φάγαμε στο εστιατόρεια Κήπος στο Chappel Hill. Είναι όντως το πιο καλό ελληνικό εστιατόρειο στο Τρίγωνο, ένα εξαιρετικό μέρος να βγάλω τον φίλο μου όταν έρθει. Ήταν εκεί όλο το YAL και μπορώ να πω ότι επιτέλους, εναμίση χρόνο μετά την μετακόμιση μου έχω παρέα που βγάινω έστω και ημι-τακτικά. Πολλά αγόρια και κορίτσια, αν και τα κορίτσια είτε παντρεμένα είτε αρραβωνιασμένα. Μετά το φαϊ κατεβήκαμε σε ένα διπλανό μπαρ που μου θύμησε το Cellar. Εκεί καθίσαμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και πίναμε και μιλούσαμε. Ήταν όντως η παρέα που ήθελα, αλλά έμαθα ότι πολύ πιθανόν να έχει διαλυθεί εώς τα καλοκαίρι διότι οι μισοί φεύγουν. Θα ήθελα πχ να ήταν πιο ανοιχτή η κατάσταση, να μιλούσα ίσως και με τα άγνωστα άτομά μου στο μπαρ ιδίως του άλλου φύλου, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε: Στο Blacksburg μήπως δεν περνούσα τον χρόνο μου κυρίως με τους φίλους μου χωρίς να τολμάω να μιλήσω στους γύρω μου; Απλά δεν ήταν τόσο επιθετική η κατάσταση όπως στο Blacksburg, όπου αν μία κοπέλα εμπαινε μέσα σε πέντε λεπτά το πολύ κάποιος της την είχε πέσει. Προς τις μία φύγαμε για να πάμε σε διπλανό μπαρ αλλά εγω ο οποίος ήμουν στο πόδι από τις 6:45 (με εξαίρεση που λαγοκοιμήθηκα στην καρέκλα μου δουλεύοντας) δεν μπορούσα άλλο και γύρισα σπίτι. Σήμερα πιο πολύ ρύθμισα τον ύπνο μου, αν και βγήκα έξω και πήγα στην βιβλιοθήκη. Αυτή την εβδομάδα είναι η πρώτη φορά μετά 3 μήνες που μπορώ να πω ότι προσαρμόστηκα: Ξύπνησα κανονικά αν και πολύ άγαρμπα, γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα μετακύ 7 και 8, εν συνεχεία βόλτα ή τηλεόραση και στο τέλος υπολογιστής και ύπνος. Μπόρεσα και βγήκα με παρέα Παρασκευή αν και σήμερα θυσίασα ουσιαστικά την ημέρα. Ένιωσα κόπωση όπως αυτή μετά το διδακτορικό. Η επόμενη αργία είναι 25η Μαρτίου λόγω Μεγάλης Παρασκευής των καθολικών και την 2η Απριλίου σκοπεύω να ρωτήσω αν μήπως η μεγαλή εταιρεία αγροτικών ειδών βρήκε λεφτά για να με προσλάβει το 2ο τετράμηνο της χρονιάς. Αν δεν ήταν ότι η μεγάλη εργάσιμη ημέρα να κάνει να νιώθω την ημέρα χαμενη, θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ευχαριστημένο

Ανάστατη εβδομάδα όπως και ο καιρός

Δευτέρα ξυπνάω και έξω χιονίζε. Ανοίγω την θέρμανση για να ξεπαγώσει το μπροστινό τζάμι, καθυστερώ να ξεκινήσω αλλά εν τελει ξεκινάω, πάνε όλα καλά στον Ι-440 και μετά φτάνω στον 64 όπου περνάω δύο και ώρες περιμένοντας. Είχαν κλείσει γέφυρες και μας παρέκαμπταν από εξόδους με αποτέλεσμα οι 3 λωρίδες να γίνονται μία, μετά 3 και ξανά μία. Επίσης (αν και κυρίως στον 264) είδα τουλάχιστον 5 οχήματα να έχουν ξεφύγει από τον δρόμο. Φτάνω με το καλό με 2 1/2 ώρες καθυστέρηση και υποχρεώθηκα να πάρω 2 ώρες άδεια από την κανονική μου άδεια. Τέλεια...

Γυρνάω σπίτι, τουλάχιστον όλη την εβδομάδα έφτασα κανονικά στο γραφείο. Την Δευτέρα παραδόξως ήμουν ενεργός παρά την περίεργη ώρα, ως εκεί όμως έφτασε η ενεργητικότητά μου. Τις υπόλοιπες μέρες η πρωϊνή έγερση οδηγούσε στην συνήθη κατάσταση ημιλειτουργικότητας. Παρασκευή όμως (σήμερα) είχα κανονίσει για την συνέντευξη. Έτσι μπόρεσα και σηκώθηκα αργότερα. Έφτασα στο δημαρχείο του Durham στα 25 λεπτά. Τετάρτη βράδυ είχα φροντίσει να κατατοπιστώ στην περιοχή ώστε ακριβώς να μην πάω ξυπόλυτος στα αγκάθια. Φτάνω λοιπόν στο δημαρχείο και ανεβαίνω στο γραφείο. Προς μεγάλη μου έκπληξη στην αρχή είχα εξέταση στον υπολογιστή να χρησιμοποιήσω το Microsoft Project, το οποίο δεν το είχα ξαναδεί ποτέ μου. Δεν κατάφερα να λύσω την άσκηση στην μισή ώρα που μου έδωσαν. Εν συνεχεία ακολούθησε συνέντευξη με 7 εξεταστές οι οποίοι εκπροσωπούσαν όλα τα μέλη της κοινότητας με τα οποία θα μπορούσα να συνεργαστώ. Σε τελική ανάλυση η θέση είναι βοηθού μάνατζερ. Οι 5 από τους εξεταστές ήταν μαύροι και πιθανόν οι 3 γυναίκες (δεν θυμάμαι). Γενικά είναι φαινόμενο που έχω παρατηρήσει, στην δημόσια διοίκηση στην Αμερική οι μειονότητες και οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται. Απάντησα σε μπαράζ ερωτήσεων οι περισσότερες των οποίων είχαν σχέση με project management παρά με γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών. Σύμφωνα με τον πατέρα μου που του περιέγραψα την κατάσταση πήγα καλά, ωστόσο το θέμα ήταν ότι είχε και άλλους 4 υποψηφίους όπως είδα στην εξέταση του υπολογιστή και δεν έχω ιδέα πως πήγαν αυτοί. Γενικά δεν είμαι αισιόδοξος, πιθανόν οι 4 ώρες άδεια να πήγαν σκάρτες. Τέλος πάντων, σηκώθηκα αργότερα σήμερα και σκοπεύω να βγω το βράδυ. Πάει αυτή η εβδομάδα, προσαρμώζομαι στην τωρινή δουλειά καλύτερα αλλά πότε θα φτάσω σε κανονική ευχάριστη κατάσταση δεν έχω ιδέα.

Ενίοτε κερδίζω

Το βασικό πρόβλημα με το ωράριό μου είναι η εξαντλητικότητά του. Δεν κάνω και τα τρομερά πράγματα στο γραφείο, κάθε άλλο. Ωστόσο γεμίζει τόσο πολύ το γραφείο την ημέρα και κατά τέτοιο τρόπο ώστε το μέγιστο που καταφέρνω μετά είναι το να δω 2 ώρες τηλεόραση, 3 αρκεί για να μου διαλύσει το πρόγραμμα εώς την Παρασκευή. Την μόνη φορά που κατάφερα να βγω νωρίτερα την Παρασκευή ήταν όταν είχα πάει στη δείπνο από το ΥΑL. Έτσι την Τετάρτη αυτή, και με σκοπό να βρω παρέα, βγήκα για καφέ με τον Άραβα φίλο από την εκκλησία ο οποίος απεδείχθει Παλαιστίνιος από την Βηθλεέμ. Περάσαμε και οι δύο μία ευχάριστη 1 1/2 ώρα αν και το πότε θα ξαναβρεθούμε παίζονταν καθότι θα λείπε εκτός του Τριγώνου για τις επόμενες δύο εβδομάδες. Η αλήθεια είναι ότι δεν πήγα για καφέ με σκοπό το να είμαι ξεκούραστος την Παρασκευή αλλά προέκυψε όμως. Παρασκευή λοιπόν είχα κανονίσει ώστε το Σάββατο να δω τον φοροτεχνικό αργά και έτσι είχα όσο χρόνο ήθελα. Κατάφερα λοιπόν και κοιμήθηκα λίγο το απόγευμα, είδα τηλεόραση και μετά βγήκα, έστω και χωρίς τους φακούς και πήγα στο γνωστό κλάμπ. Χτες είχε πραγματικά φοβερό πρόγραμμα και έτσι πέρασα δύο ώρες χορεύοντας. Βγήκα όμως στις 1:30 όταν άρχισε να γυρίζει σε RnB και είχα κουραστεί ολίγον. Τότε συνέβει το απίθανο: έπεσα σε κόσμο που ήξερα.

Έβγαινα λοιπόν από το μαγαζί και έπεσε σε παρέα που ήξερα από το YAL και την εκκλησία γενικότερα. Μέσα σε αυτούς ήταν και ο Παλαιστίνιος φίλος αλλά δεν ήταν ο πιο σημαντικός. Ένας από τους συνοδοιπόρους λοιπόν με αναγνώρισε και με προσκάλεσε στο σπίτι του το οποίο είναι δίπλα, χαμήλα στην Glenwood. Πέρασα λοιπόν τη επόμενη 1 ωρά κάνοντας παρέα με άλλους κυρίως ελληνοαμερικανούς, προσθέτοντάς τους στο facebook και κουβεντιάζοντας. Σήμερα προβλέπονταν να πάνε στο Williamsburg όπου είχε γεύμα η εκκλησία. Τους είπα ότι δεν μπορούσα να πάω λόγω του φοροτεχνικού αλλά τους ευχαρίστησα για την παρέα και όταν έπεσαν για ύπνο έφυγα. Εν τέλει η εβδομάδα πήγα πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο και έκανα και παρέα. Την άλλη Παρασκευή πιθανόν να έρθει κανένας φίλος από το Blacksburg, συνεπώς πιθανόν να έχω πάλι παρέα. Βλεπουμε

Η τετριμμένη κανονικότητα

Αυτό που περισσότερο όλων με τσαντίζει με την καθημερινότητά μου είναι ότι ψευτοτακτοποιήθηκα. Έχω φτάσει επιτέλους σε έναν ρυθμό, ξέρω την κανονικότητα και δεν μου αρέσει τι δεν καταφέρνω. Θέλω να κάνω παραπάνω πράγματα αλλά απλούστατα δεν έχω το κουράγιο και την διάθεση. Ωστόσο προσπαθώ και πιέζω την κατάσταση μπας και την βελτιώσω. Αύριο με το καλό θα πάω για καφέ. Αν θα προκύψει κάτι το πιο μακροχρόνιο, ή κάτι το σποραδικό όπως πέρυσι με τον Σαλονικιό φοιτητή του Duke δεν ξέρω. Ο βραχυπρόθεσμος στόχος μου είναι αυτό το Σαββατοκύριακο, του Αγίου Βαλεντίνου, να μην το περάσω όπως πέρυσι. Κατά πόσον έχει διάθεση για καφε/ποτό το Σαββατοκύριακο θα φανεί, είναι η μοναδική ευκαιρεία της χρονιάς για ευκολότερο κυνήγι, ας πάω αν είναι με παρέα μήπως και ίσως γίνει κάτι. Η καλύτερη ευκαιρεία όμως που έχω να αλλάξω την κανονικότητα είναι την άλλη Παρασκευή. Εγκρίθηκε η άδειά μου και έτσι θα πάω το πρωϊ για συνέντευξη να γίνω δημοτικός υπάλληλος στο Durham. Καθότι ναι μεν πρωϊνή αλλά όχι με έγερση στις 6.45 πρόκειται να κοιμηθώ παραπάνω (τουλάχιστον όσο μου αφήσει το άγχος) οπότε είναι ευκολότερη η έξοδος. Κάλεσα μάλιστα και παρέα από το Blacksburg, αν καταφέρει να έρθει μακάρι. Έκανα επίσης και αιτήσεις για άλλες δουλειές ενώ και ο πατέρας μου έπιασε μία άκρη στο UC Davis, αλλά από την άκρη εώς ότου κάτι το χειροπιαστό υπάρχει ένα κενό. Το συγκεριμένο ίδρυμα προ τετραετίας δεν ήταν και στην καλύτερη κατάσταση οικονομικά, postdoc που είχα δει σε συνέδριο έλεγα ότι μετά το πέρας του συμβολαίου του δεν έχει ιδέα αν το πανεπιστήμιο μπορεί καν να συνεχίσει μαζί του, πόσο μάλλον να προχωρήσει σε αναβάθμιση σε μονιμότερη θέση. Συνεχίζω όμως να κοιτάω τις άκρες μου. Εαν ενδιάμεσα δεν έχει γίνει κατι στις αρχές Απριλίου θα ξαναρωτήσω για την θέση στην μεγάλη εταιρεία στο RTP. Όσο και να μην μου αρέσει η κατάσταση τουλάχιστον έχω έναν μισθό και απασχολούμαι την ημέρα, αντι να έχω την αίσθηση της αχρηστίας που βγαίνει με την ανεργία.

Τα τεκμήρια της ελληνικότητας (υποκειμενικά και αντικειμενικά)

Το να δω τρεις ώρες τηλεόραση σε ένα απόγευμα μου διαλύει όλο τον ύπνο όλη την εβδομάδα. Σε τελική ανάλυση αυτός είναι βασικός λόγος όπου συνεχίζω και ψάχνω για δουλειά: θέλω να ζήσω και όχι να επιβιώσω απλά. Το tinder δεν μπορώ να πω ότι πάει και τόσο καλά, μετά από μερικές εκατοντάδες κοπέλες έκανα match με 3, έστειλα και στις 3 αν θέλουν για καφέ και δεν απάντησε ως τώρα καμία. Η μία μάλιστα έγινε unmatch. Το παραδέχομαι δεν ξέρω πως να λειτουργήσω το σύστημα.

Ο βασικός κορμός όμως της ανάρτησης αυτής δεν είναι τα νέα μου. Περισσότερο προέρχεται από ανταλλαγή στο facebook. Έβαλα μία ανάρτηση από το e-pontos ότι αυτοί που προσπαθούν να αποδείξουν μέσω της επιστήμης ότι δεν υπάρχει Θεός μάλλον διαπράττουν αλαζονία και η συζήτηση κατέληξε στο ποιά είναι η σχέση του Έλληνα και της Ορθόδοξης πίστης. Ο συνομιλιτής μου είναι συμφοιτητής μου, αναγνώστης του ιστολογίου μου, βαμμένος πράσινος όσο ήμασταν μαζί στην σχολή ο οποίος έκανε διδακτορικό (μη αμοιβόμενο) στο ΓΠΑ και μετά πήγε για postdoc στην Γερμανία και τώρα είναι στο Davis. Όσο ήμασταν στην σχολή ήταν της συνομοταξίας κάνω ότι γουστάρω όπως και οι περισσότεροι που ήταν σε φοιτητική παράταξη αλλά δεν παύω να είμαι ευγνώμων διότι ήταν από τα άτομα με τα οποία πήγα στην Μύκονο και την Αράχωβα, χωρίς αυτόν και τους συν αυτώ δεν θα είχα κάπου να μείνω τότε. Έχω να τον δω πολλά χρόνια, τελευταία φορά ήταν ανάμεσα Γαλλία και Κρήτη. Ωστόσο συμφοιτητές μου που τον έχουν δει μου έχουν πει ότι ωρίμασε αφότου πήρε το διδακτορικό του. Στο facebook βάζει κατά καιρούς αναρτήσεις που τρολλάρουν τους πιστούς, του τύπου με το χέρι του Sauron. Οι άθεοι φαίνεται να ξεχνάνε τα γκουλάγκ, ίσως διότι δεν διαβάζουν μαρτυρολόγια Ρώσων που μαρτύρησαν σε αυτά για την πίστη τους. Το ερώτημα όμως για το οποίο ας μην κοροϊδευόμαστε δεν υπάρχει και τόσο κοινά αποδεκτή απάντηση είναι το κατά πόσο η θρησκευτική πίστη στην ελληνική κοινωνία είναι θέμα ατομικό ή κοινοτικό και σε τελική ανάλυση ποια είναι τα τεκμήρια της ελληνικότητας σήμερα.

Η αριστερή/προοδευτική ιδεολογία στην Ελλάδα που παρεπιπτόντως περιέχει έντονα νεοφιλελεύθερης προέλευσης στοιχεία είναι ότι τα έθνη είναι φανταστικά κατασκευάσματα, μόνο η τάξη έχει σημασία συνεπώς ας θάψουμε τα εθνικά μίση στο βωμό της αδελφοσύνης και ας ακονίσουμε τα ταξικά. Ας θάψουμε λοιπόν τα σύμβολα και γενικότερα εξωτερικά στοιχεία του έθνους και το μόνο που έχει σημασία είναι να κάνουμε απεργία / πορεία / διαδήλωση για αυξήσεις. Οι μετανάστες είναι αδέρφια, ας καταργήσουμε τα σύνορα και ας ξοδεύσουμε τα λεφτά σε κοινωνικά επιδόματα. Δεν κάνει πια το λάθος τουλάχιστον η αριστερά να κάνει διώξεις στους πιστούς αλλά δεν παύει να τους χλευάζει. Ως γνωστόν δεν είμαι αριστερός.

Το έθνος σίγουρα είναι φαντασιακή κοινότητα υπο την έννοια ότι δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο να γνωρίσεις όλους στην διάρκεια της ζωής σου. Το ίδιο ισχύει και για τους φοιτητές του Virginia Tech, δεν πρόκειται να τους γνωρίσω όλους. Ωστόσο ως ομάδα προϋπάρχει από την αρχαιότητα, έστω και σε πιο πρωτόλυα μορφή. Έλληνες είναι σε τελική ανάλυση οι φορείς του ελληνικού πολιτισμού, ο οποίος ανά τους αιώνες αλλάζει μεν αλλά έχει κάποια γενικότερα χαρακτηριστικά τα οποία μπορούνε να περιγραφούν στους αρχαιολογικούς ορίζοντες των ανασκαφών της όποιας περιόδου. Ενώ εδώ στην Αμερική μπορώ να εμφανιστώ στο κέντρο του Ράλεϋ, να δηλώσω Αμερικανός και να γίνω αποδεκτός, στην Ελλάδα η ελληνικότητα δεν είναι κάτι το τόσο απλό ώστε να την λάβεις δία παρουσίας και δία δήλωσης. Το κλασικό Ηροδότειο όμαιμον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον σε αρκετά μεγάλο βαθμό ισχύει όπως συγχρόνως είναι και φοβερά ξεπερασμένο. Σύμφωνα με μελέτη του Παντείου οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων είναι περί τα 50 εκατομμύρια, δεν νιώθουν όμως Έλληνες όλοι. Από την άλλη έχουμε κάνει δεκτούς ως Ελληνες και ξένους που έκαναν μεγάλη προσφορά στο έθνος, όπως ο Σλήμαν ή ο Ρεχάγκελ. Το ομόγλωσσον είναι σίγουρα η πιο πονεμένη ιστορία για τους Μικρασιάτες, τους Σλαβόφωνους της Μακεδονίας, τους Βλάχους και τους λοιπούς μη ελληνόφωνους πλήθυσμούς οι οποίοι όμως ένιωθαν και νιώθουν Έλληνες. Το ομόθρησκον την εποχή του Ηροδότου ορίζονταν ως οι 12 θεοί, την σήμερον ημέρα ως η Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη. Μόνο και μόνο η αλλαγή δείχνει ότι ακριβώς αλλάζει αυτό το στοιχείο. Από την μία έχουμε ακριβώς τους μη ελληνόφωνους πληθυσμούς που έδειχναν την ελληνικότητά τους δια της πίστεως. Πολλοί χριστιανοί αρβανίτες οπλαρχηγοί το 1821 δήλωσαν εγώ είμαι Χριστιανός άρα Έλληνας και έγιναν επί τόπου δεκτοί στο έθνος. Από την άλλη υπάρχει το τεκμήριο των Τουρκοκρητικών και Τουρκοκυπρίων, ελληνόφωνοι αλλά μη Έλληνες.

Ο ορισμός της ελληνικότητας σε καμία περίπτωση δεν είναι στατικός. Εαν κάποιος τηρεί και τα τρια κριτήρια δεν σημαίνει κατ'ανάγκην ότι είναι καλύτερος ή πιο Έλληνας, ο Εφιάλτης σίγουρα τηρούσε και τα τρία, ο Σίκινος ο δούλος του Θεμιστοκλή μάλλον όχι. Αν μη τι άλλο η Ελληνορθόδοξη εκκλησία σε όλες τις εκφάνσεις της δεν είναι και ο καλύτερος οργανισμός. Ο Κύπριος φίλος μου όμως σε τελική ανάλυση και ο άλλος αγγλογενής φοιτητής έχει πρόβληματα με την εκκλησία, και λαμβάνοντας υπ'όψιν το πως περιέγραφε η αδερφή μου την λειτουργία στην Αγία Σοφία στο Λονδίνο (την κοιτούσαν οι εφοπλιστές υποτιμητικά επειδή δεν φορούσε ρούχα αξίας) βλέπω από που προέρχεται. Η Εκκλησία της Κύπρου μάλιστα συνέχισε τον πολιτικό ρόλο της και μετά την Ανεξαρτησία με αποτέλεσμα ακριβώς να έχει προκαλέσει αντισυσπειρώσεις. Ωστόσο δεν χρειάζονταν να με πάει στην μονή του Κύκκου και να προσκηνήσει τις εικόνες ο Κύπριος φίλος μου για να μου αποδείξει την Ελληνικότητά του, το έκανε ήδη την προηγουμένη όταν με έβγαλε για καφέ με τους φίλους του (όχι πως χρειάζονταν να μου την αποδείξει). Γενικότερα η φιλοξενία του ήταν εξαιρετική και θέλω να του την ανταποδώσω αλλά δεν μου έχει δώσει την ευκαιρία. Τα εξωτερικά κριτήρια είναι ένας απλός τρόπος να ταξινομήσεις αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι απόλυτα, η ελληνικότητα ήταν θέμα συμπεριφοράς. Όπως η γενική περιγραφή των βοτανικών οικογενειών δεν σημαίνει ότι μέσα στην ίδια οικογένεια δεν υπάρχουν είδη με άλλο ανθικό τύπο, έτσι και τα τεκμήρια δεν σημαίνουν ότι αν δεν τα τηρείς δεν είσαι μέλος. Απλά πρέπει να το επιδείξεις επιπλέον.