Στο Φρέσνο έβραζα και βράζω στο ζουμί μου. Όπως είπε συνάδελφος για τις επόμενες 10 μέρες δεν προβλέπεται να πέσει η θερμοκρασία κάτω από τους 106 Φαρενάιτ, ή 41 Κελσίου για τους εν Ελλάδι. Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο παρά να υποφέρω στην πόλη. Έτσι λοιπόν και καθότι το να κάθομαι στο σπίτι μου από ένα σημείο και μετά είναι πολύ βαρετό, πήγα στο Λας Βέγκας με τον υϊό συναδέλφου του πατέρα μου. Ένας συνάδελφος από την δουλειά με πάει στο αεροδρόμιο με το που σχολάσαμε, έφτασα καλά εκεί και μας πιάνει καθυστέρηση δύο ώρες λόγω κακοκαιρίας στο Λας Βέγκας. Ο φίλος πέταξε από Σαν Φρανσίσκο. Του είχα ζητήσει να βρει που είναι η στάση του λεωφορείου που θα μας πήγαινε στο ξενοδοχείο. Φτάνω επιτέλους, κατεβαίνω, τον βρίσκω και τον ακολουθώ. Αποδεικνύεται δυστυχώς ότι έβαλε το Google Maps και δεν βγήκε να το δει με τα πόδια λόγω της ζέστης. Έλα που το Google Maps ήταν λάθος και μας έβγαλε να κάνουμε κύκλο χωρίς πεζοδρόμιο. Όπως είχα διαβάσει στην ιστοσελίδα του αεροδρομίου η στάση είναι στο πρώτο υπόγειο, όπου έχουμε την σκιά του κτιρίου του πάρκινγκ, ή θα είχαμε αν δεν ήταν ήδη 11 το βράδυ. Πάντως ρωτήσαμε και πήγαμε και δεν χάσαμε καν λεωφορείο. Αυτό έμελε να είναι το πιο αρνητικό κομμάτι του ταξιδιού, κάτι που δείχνει το πόσο καλά πήγε γενικά. Παίρνουμε το λεωφορείο 108 και κατεβαίνουμε στο ξενοδοχείο μας, το Stratosphere. Υπήρχε ουρά που περίμενε για check in, μας πήρε 40 λεπτά εώς ότου μας δώσουν δωμάτιο. Χαθήκαμε λίγο για να βρούμε το δωμάτιο καθότι ήμασταν εν τέλει στην παλαιά πτέρυγα, αν και με πολύ καλύτερη θέα από την περυσινή, και το πρώτο ασανσέρ που ανεβήκαμε πήγαινε στην νέα. Ως γνωστόν τα καζίνο είναι χτισμένα σαν λαβύρινθοι για να χάνεσαι και να μένεις να τζογάρεις. Φτάσαμε τέλος πάντων στο δωμάτιο στις 1 το πρωϊ και τον έπεισα και ανεβήκαμε στον μπαρ που είναι στον πύργο για να μην είναι εντελώς χαμένη η ημέρα. Το καλό με το να μένεις στο ξενοδοχείο είναι ότι είχαμε έκπτωση στο ποτό, βγάλαμε φωτογραφίες αλλά σε συνδιασμό με το ότι δεν είχε τόσο καλή μουσική όσο πέρυσι συν ο συνάδελφος είχε βασιλέψει, γυρίσαμε και την πέσαμε για ύπνο.
Αν μη τι άλλο επιβεβαίωσα ότι κοιμάμαι πια μόνο 7 ώρες ανά νύχτα. Σε εκείνη την φάση ανακάλυψα ότι δεν έβαλα στην χειραποσκευή το σορτσάκι μου, αλλά εκ των υστέρων δεν ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα όσο φοβόμουν. Κατ'αρχήν η θερμοκρασία ήταν χαμηλότερη από πέρυσι και κατά δεύτερον τόσο το απόγευμα όπου πήγαμε απευθείας στον Tiesto όσο και την επομένη που πήγαμε στο αεροδρόμιο κατευθείαν δεν θα το φορούσα έτσι και αλλιώς. Το πρωϊ κάναμε το κύκλο των άνω ξενοδοχείων του Las Vegas Strip. Πιο ενδιαφέρον ήταν το Circus Circus, αν και τίγκα στα παιδάκια φυσικά. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, φάγαμε στο μπουφέ αν και θα προτιμούσα κάτι το πιο ελαφρύ για μεσημέρι και πέσαμε. Το πρωϊ, με το να έχω φάει λίγο για δείπνο την Παρασκευή καθότι περίμενα όλο το απόγευμα στο αεροδρόμιο και να ελάχιστον πρωϊνό ήμουν πολύ λεπτός στην όψη. Ξαναείδα την λεπτή φάση μου για πρώτη φορά μετά από το ταξίδι στην Ελλάδα τον Νοέμβριο, και ναι μεν έχω χάσει λίπος αλλά έχω ακόμη μία στρώση λίπος που πρέπει να κάψω. Με το μπουφέ όμως έφαγα πολύ όπως πάντα αν και όχι στο περυσινό σημείο όπου ήθελα βοήθεια για να γυρίσω στο δωμάτιο. Πάντως όταν πέρασαν οι τρεις ώρες ανεβήκαμε στην ενήλικη πισίνα του ξενοδοχείου όπου εν τέλει κολυμπήσαμε. Ή μάλλον εγώ κολύμπησα διότι αυτό που έκανε ήταν να περπατάει σαν στρουθοκάμηλος στο νερό, φαίνονταν σαν να κολυμπά αλλά στην πραγματικότητα περπατούσε. Τον λυπήθηκα παρά κάτι άλλο. Μετά έβγαλα φωτογραφίες με την φοβερή θέα του 25ου ορόφου. Καθότι ακριβώς είχα φάει πολύ είχα φουσκωμένη κοιλία αντι για φουσκωμένους μύες αλλά χαλάλι. Μετά κατεβήκαμε και του είπα ότι θα πάμε κατευθείαν στον Tiesto διότι το να γυρίσουμε και να αλλάξουμε έπερνε πολύ ώρα. Βλέπεις οι τζαμπατζήδες θα έπρεπε να είμαστε σε 3 1/2 ώρες στην είσοδο, στις 10.15. Αλλέ ρετούρ ακόμα και με το monorail για το Hakassan που βρίσκεται στο MGM Grand είναι τουλάχιστον μία ώρα από το ξενοδοχείο, και η μάλλον σχετικά μικρή βόλτα το πρωϊ πήρε προς τις 2. Δέχτηκε ο συνάδελφος να ντυθεί κατευθείαν καλά. Πήραμε το Monorail και κατεβήκαμε στο παλάτι του Καίσαρα. Είδαμε εκείνη την πλευρά των καζίνο, εντυπωσιάστηκε όπως εκ των υστέρων μου είπε από το Παλάτι και το εμπορικό του κέντρο και από το Bellagio. Χάθηκα στην διαδρομή κάπου στο Aria αλλά βγήκα στο Strip και εν τέλει φτάσαμε με το καλό στο MGM Grand μία ώρα νωρίτερα. Αφότου κατοπτεύσαμε τον χώρο, πήγαμε και δειπνήσαμε σε εστιατόρειο κανονικό. Όπως του είπα σε εκείνη την φάση θα προτιμούσα να είχα φάει μεσημεριανό και δείπνο ανάποδα. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως, όλη την ημέρα το παιδί έκανε ότι του είπα, δεν πρόκειται να έχει φίλους αν απλά περιμένεις να σε ακολουθούν τυφλά. Φιλία σημαίνει και συμβιβασμός και ότι θα κάνεις και ότι θέλει ο άλλος κατά καιρούς, και σε τελική ανάλυση πολύ καλά λειτουργήσαμε σε αυτό το ταξίδι. Το ότι ψιλοτσαντήστικα που δεν βρήκε την στάση ή ότι θα προτιμούσα να φάω ανάποδα εν τέλει είναι λεπτομέρειες, έχω ταξιδεύσει με άτομα που με έχουν εξαγριώσει, και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τον περυσινό συνάδελφο. Και με τον περυσινό πήγα πολύ καλά στο ταξίδι αυτό. Μετά από το δείπνο γυρίσαμε δίπλά στο MGM για το κύριο αξιοθέατο του ταξιδιού: έξοδο στο club Hakassan με βασικό καλλιτέχνη τον DJ Tiesto.
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο 10.05, 10 λεπτά πριν την ορισμένη ώρα και η ουρά για guest list ήταν τεράστια. Ο συνάδελφος την υπολόγισε στα 500 άτομα, κάτι που το πιστεύω. Πιθανόν να ήταν και παραπάνω. Όπως είδε την επομένη στο ίντερνετ το κλαμπ χωράει 7.500 άτομα, αλλά σε εκείνη την φάση δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι θα χωρούσαμε να μπούμε τόσοι τζαμπατζήδες, και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί το μαγαζί μας βάζει τζάμπα. Φτάσαμε με το καλό στην είσοδο: πρώτα μία κοπέλα μας έλεγξε στην λίστα, και μας στάμπαρε και μου έδωσε ένα χαρτάκι, μετά μας είδαν τον χαρτάκι και ταυτότητα και μας ξαναστάμπαραν και μετά φτάσαμε στο ταμείο όπου μαε έδωσαν μηδενική απόδειξη εισόδου. Καθότι τζαμπατζήδες μας είπαν να ανεβούμε στο κλαμπ, το οποίο είναι στον τρίτο όροφο με τα πόδια αντί με το ασανσέρ. Ανεβήκαμε και μετά βρήκαμε μία ωραία γωνία και καθίσαμε: Η πίστα ήταν γεμάτη, ούτε που προσπάθησα καν. Πρώτο βγήκε το DJ Kazmo, μετα οι Loud Luxury και στο τέλος στος 1.30 ο Tiesto. Κατά την διάρκεια της νύχτας κοπέλες με ταμπέλες, υπάλληλοι του ξενοδοχείου, έβγαιναν και έκαναν πορεία. Οι ταμπέλες έλεγαν διάφορα, πχ Χρόνια Πολλά ή το όνομα του DJ. Από πίσω τους ήταν άνδρες τυμπανιστές. Αυτό το είχα δει και πέρυσι στο κλαμπ με τον Diplo, αλλά ποτέ δεν το έχω δει εκτός Λας Βέγκας. Και οι δυο πιο πριν ήταν καλοί, αλλά ο Tiesto ήταν φοβερός. Έπαιξε το πιο καλό mix που έχω πάει σε όλη την ζωή μου. Ο συνάδελφος ο οποίος ήταν πιο κουρασμένος έφυγε προς τις 2.15, εγώ προς τις 3.10 όταν πλέον ο Tiesto το γύρισε σε ποιο πειραματική μουσική και επίσης με ενοχλούσε και το μάτι από τους φακούς (δεν τους φοράω συνήθως τόσες ώρες), και το πόδι όπου στραβοπάτησα και η πλάτη. Στις 4 έφτασα στο ξενοδοχείο αλλά ανέβασα πριν κοιμηθώ βίντεο και εικόνες για όσους δεν είχαν την τύχη να είναι μαζί μου ή να έχουν δει ποτέ Tiesto ζωντανά
Την επομένη σηκώθηκα λίγο πριν τις 10, και ναι μεν ήμουν άυπνος αλλά δεν πείραξε τόσο λόγο του ότι δεν σηκώθηκα στις 7 ως συνήθως. Κάναμε check out, κατεβήκαμε στα κάτω χαμηλά ξενοδοχεία που δεν είχα δει πέρυσι, έφαγα εκεί σάντουιτς αλλά μετά συνέχισα να πεινάω και έφαγα στο αεροδρόμιο. Είναι το ίδιο πρόβλημα που είχα όταν είχα πάει στον φίλο μου στο Πόρτλαντ: Μετά από μία ημέρα με πολύ περπάτημα, στην περιπτωσή αυτή μάλιστα είχε και ώρες χορό, έχω σοβαρό έλλειμα ενέργειας και πεινάω πολύ. Και οι δύο πετάξαμε για Φρέσνο, ήταν πολύ φτηνότερο από Σαν Φρανσίσκο. Φτάσαμε στο σπίτι μου, και αφού αφησα τα πράγματά μου τον πήγα για φαϊ διότι και αυτός πείνασε και μετά από δύο σούπερ μάρκετ, ωστε και να κάνω ψώνια και να περάσει η ώρα, τον πήγα στο λεωφορείο του. Γενικά ήμουν πτώμα την Κυριακή. Την επομένη, όταν ξύπνησα, είδα ότι καθότι κατάφερα να συγκρατήσω κάπως το φαϊ την Κυριακή, είχε εμφανιστεί νέος κοιλιακός μυς στο σώμα μου. Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά σε αυτό ταξίδι, και όταν τον ρώτησα μου είπε ότι τον κούρασα μεν με την πολύ σωματική εργασία (οι βόλτες και το κλαμπ) αλλά και αυτός πέρασε πολύ καλά. Του είχα πει ότι είμαι πρόθυμος να κάνω το ταξίδι αυτό μία φορά τον μήνα, αν και στην κουβέντα που κάναμε την Κυριακή μου απέδειξε ότι όντως είναι σχετικό: στους γονείς πηγαίνω μία φορά την μήνα και με κουράζει, πόσο μάλλον κάτι το πιο εντατικό. Πάντως αν θέλει κανένας άλλος φίλος ευχαρίστως ξαναπάω στο Λας Βέγκας. Ελπίζω πάλι να χάσω λίγος βάρος από την διαδικασία.
Αν μη τι άλλο επιβεβαίωσα ότι κοιμάμαι πια μόνο 7 ώρες ανά νύχτα. Σε εκείνη την φάση ανακάλυψα ότι δεν έβαλα στην χειραποσκευή το σορτσάκι μου, αλλά εκ των υστέρων δεν ήταν τόσο σοβαρό πρόβλημα όσο φοβόμουν. Κατ'αρχήν η θερμοκρασία ήταν χαμηλότερη από πέρυσι και κατά δεύτερον τόσο το απόγευμα όπου πήγαμε απευθείας στον Tiesto όσο και την επομένη που πήγαμε στο αεροδρόμιο κατευθείαν δεν θα το φορούσα έτσι και αλλιώς. Το πρωϊ κάναμε το κύκλο των άνω ξενοδοχείων του Las Vegas Strip. Πιο ενδιαφέρον ήταν το Circus Circus, αν και τίγκα στα παιδάκια φυσικά. Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο, φάγαμε στο μπουφέ αν και θα προτιμούσα κάτι το πιο ελαφρύ για μεσημέρι και πέσαμε. Το πρωϊ, με το να έχω φάει λίγο για δείπνο την Παρασκευή καθότι περίμενα όλο το απόγευμα στο αεροδρόμιο και να ελάχιστον πρωϊνό ήμουν πολύ λεπτός στην όψη. Ξαναείδα την λεπτή φάση μου για πρώτη φορά μετά από το ταξίδι στην Ελλάδα τον Νοέμβριο, και ναι μεν έχω χάσει λίπος αλλά έχω ακόμη μία στρώση λίπος που πρέπει να κάψω. Με το μπουφέ όμως έφαγα πολύ όπως πάντα αν και όχι στο περυσινό σημείο όπου ήθελα βοήθεια για να γυρίσω στο δωμάτιο. Πάντως όταν πέρασαν οι τρεις ώρες ανεβήκαμε στην ενήλικη πισίνα του ξενοδοχείου όπου εν τέλει κολυμπήσαμε. Ή μάλλον εγώ κολύμπησα διότι αυτό που έκανε ήταν να περπατάει σαν στρουθοκάμηλος στο νερό, φαίνονταν σαν να κολυμπά αλλά στην πραγματικότητα περπατούσε. Τον λυπήθηκα παρά κάτι άλλο. Μετά έβγαλα φωτογραφίες με την φοβερή θέα του 25ου ορόφου. Καθότι ακριβώς είχα φάει πολύ είχα φουσκωμένη κοιλία αντι για φουσκωμένους μύες αλλά χαλάλι. Μετά κατεβήκαμε και του είπα ότι θα πάμε κατευθείαν στον Tiesto διότι το να γυρίσουμε και να αλλάξουμε έπερνε πολύ ώρα. Βλέπεις οι τζαμπατζήδες θα έπρεπε να είμαστε σε 3 1/2 ώρες στην είσοδο, στις 10.15. Αλλέ ρετούρ ακόμα και με το monorail για το Hakassan που βρίσκεται στο MGM Grand είναι τουλάχιστον μία ώρα από το ξενοδοχείο, και η μάλλον σχετικά μικρή βόλτα το πρωϊ πήρε προς τις 2. Δέχτηκε ο συνάδελφος να ντυθεί κατευθείαν καλά. Πήραμε το Monorail και κατεβήκαμε στο παλάτι του Καίσαρα. Είδαμε εκείνη την πλευρά των καζίνο, εντυπωσιάστηκε όπως εκ των υστέρων μου είπε από το Παλάτι και το εμπορικό του κέντρο και από το Bellagio. Χάθηκα στην διαδρομή κάπου στο Aria αλλά βγήκα στο Strip και εν τέλει φτάσαμε με το καλό στο MGM Grand μία ώρα νωρίτερα. Αφότου κατοπτεύσαμε τον χώρο, πήγαμε και δειπνήσαμε σε εστιατόρειο κανονικό. Όπως του είπα σε εκείνη την φάση θα προτιμούσα να είχα φάει μεσημεριανό και δείπνο ανάποδα. Ας μην κοροϊδευόμαστε όμως, όλη την ημέρα το παιδί έκανε ότι του είπα, δεν πρόκειται να έχει φίλους αν απλά περιμένεις να σε ακολουθούν τυφλά. Φιλία σημαίνει και συμβιβασμός και ότι θα κάνεις και ότι θέλει ο άλλος κατά καιρούς, και σε τελική ανάλυση πολύ καλά λειτουργήσαμε σε αυτό το ταξίδι. Το ότι ψιλοτσαντήστικα που δεν βρήκε την στάση ή ότι θα προτιμούσα να φάω ανάποδα εν τέλει είναι λεπτομέρειες, έχω ταξιδεύσει με άτομα που με έχουν εξαγριώσει, και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ τον περυσινό συνάδελφο. Και με τον περυσινό πήγα πολύ καλά στο ταξίδι αυτό. Μετά από το δείπνο γυρίσαμε δίπλά στο MGM για το κύριο αξιοθέατο του ταξιδιού: έξοδο στο club Hakassan με βασικό καλλιτέχνη τον DJ Tiesto.
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο 10.05, 10 λεπτά πριν την ορισμένη ώρα και η ουρά για guest list ήταν τεράστια. Ο συνάδελφος την υπολόγισε στα 500 άτομα, κάτι που το πιστεύω. Πιθανόν να ήταν και παραπάνω. Όπως είδε την επομένη στο ίντερνετ το κλαμπ χωράει 7.500 άτομα, αλλά σε εκείνη την φάση δεν ήταν καθόλου βέβαιος ότι θα χωρούσαμε να μπούμε τόσοι τζαμπατζήδες, και δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί το μαγαζί μας βάζει τζάμπα. Φτάσαμε με το καλό στην είσοδο: πρώτα μία κοπέλα μας έλεγξε στην λίστα, και μας στάμπαρε και μου έδωσε ένα χαρτάκι, μετά μας είδαν τον χαρτάκι και ταυτότητα και μας ξαναστάμπαραν και μετά φτάσαμε στο ταμείο όπου μαε έδωσαν μηδενική απόδειξη εισόδου. Καθότι τζαμπατζήδες μας είπαν να ανεβούμε στο κλαμπ, το οποίο είναι στον τρίτο όροφο με τα πόδια αντί με το ασανσέρ. Ανεβήκαμε και μετά βρήκαμε μία ωραία γωνία και καθίσαμε: Η πίστα ήταν γεμάτη, ούτε που προσπάθησα καν. Πρώτο βγήκε το DJ Kazmo, μετα οι Loud Luxury και στο τέλος στος 1.30 ο Tiesto. Κατά την διάρκεια της νύχτας κοπέλες με ταμπέλες, υπάλληλοι του ξενοδοχείου, έβγαιναν και έκαναν πορεία. Οι ταμπέλες έλεγαν διάφορα, πχ Χρόνια Πολλά ή το όνομα του DJ. Από πίσω τους ήταν άνδρες τυμπανιστές. Αυτό το είχα δει και πέρυσι στο κλαμπ με τον Diplo, αλλά ποτέ δεν το έχω δει εκτός Λας Βέγκας. Και οι δυο πιο πριν ήταν καλοί, αλλά ο Tiesto ήταν φοβερός. Έπαιξε το πιο καλό mix που έχω πάει σε όλη την ζωή μου. Ο συνάδελφος ο οποίος ήταν πιο κουρασμένος έφυγε προς τις 2.15, εγώ προς τις 3.10 όταν πλέον ο Tiesto το γύρισε σε ποιο πειραματική μουσική και επίσης με ενοχλούσε και το μάτι από τους φακούς (δεν τους φοράω συνήθως τόσες ώρες), και το πόδι όπου στραβοπάτησα και η πλάτη. Στις 4 έφτασα στο ξενοδοχείο αλλά ανέβασα πριν κοιμηθώ βίντεο και εικόνες για όσους δεν είχαν την τύχη να είναι μαζί μου ή να έχουν δει ποτέ Tiesto ζωντανά
Την επομένη σηκώθηκα λίγο πριν τις 10, και ναι μεν ήμουν άυπνος αλλά δεν πείραξε τόσο λόγο του ότι δεν σηκώθηκα στις 7 ως συνήθως. Κάναμε check out, κατεβήκαμε στα κάτω χαμηλά ξενοδοχεία που δεν είχα δει πέρυσι, έφαγα εκεί σάντουιτς αλλά μετά συνέχισα να πεινάω και έφαγα στο αεροδρόμιο. Είναι το ίδιο πρόβλημα που είχα όταν είχα πάει στον φίλο μου στο Πόρτλαντ: Μετά από μία ημέρα με πολύ περπάτημα, στην περιπτωσή αυτή μάλιστα είχε και ώρες χορό, έχω σοβαρό έλλειμα ενέργειας και πεινάω πολύ. Και οι δύο πετάξαμε για Φρέσνο, ήταν πολύ φτηνότερο από Σαν Φρανσίσκο. Φτάσαμε στο σπίτι μου, και αφού αφησα τα πράγματά μου τον πήγα για φαϊ διότι και αυτός πείνασε και μετά από δύο σούπερ μάρκετ, ωστε και να κάνω ψώνια και να περάσει η ώρα, τον πήγα στο λεωφορείο του. Γενικά ήμουν πτώμα την Κυριακή. Την επομένη, όταν ξύπνησα, είδα ότι καθότι κατάφερα να συγκρατήσω κάπως το φαϊ την Κυριακή, είχε εμφανιστεί νέος κοιλιακός μυς στο σώμα μου. Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά σε αυτό ταξίδι, και όταν τον ρώτησα μου είπε ότι τον κούρασα μεν με την πολύ σωματική εργασία (οι βόλτες και το κλαμπ) αλλά και αυτός πέρασε πολύ καλά. Του είχα πει ότι είμαι πρόθυμος να κάνω το ταξίδι αυτό μία φορά τον μήνα, αν και στην κουβέντα που κάναμε την Κυριακή μου απέδειξε ότι όντως είναι σχετικό: στους γονείς πηγαίνω μία φορά την μήνα και με κουράζει, πόσο μάλλον κάτι το πιο εντατικό. Πάντως αν θέλει κανένας άλλος φίλος ευχαρίστως ξαναπάω στο Λας Βέγκας. Ελπίζω πάλι να χάσω λίγος βάρος από την διαδικασία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου