Την προηγούμενη Πέμπτη πήγα στην δουλειά με το αυτοκίνητο. Είχα βάλει τα πράγματά μου και με το που τελείωσα οδήγησα εώς το αεροδρόμιο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί με περίμενε ο πατέρας μου και του έδωσα το όχημά μου. Παρότι είχα κάνει check in 7 ώρες πριν την πτήση, δεν είχα θέση. Φτάνοντας στην πύλη μου έδωσαν θέση. Δεν πήρα απευθείας πτήση, πέταξα μέσω Cincinnati. Το ωραίο ήταν ότι απέναντί μας ήταν η απευθείας πτήση η οποία παρότι έφευγε νωρίτερα 45 λεπτά ακόμα γέμιζε όταν μπήκαμε. Στην φάση όπου μπήκα στο αεροπλάνο δύο άτομα περίμεναν θέση, δεν ξέρω αν μπήκαν. Πάντως μπήκα στο αεροπλάνο, μας έδωσαν εν τέλει ψιλά να φάμε και να πιούμε και κοιμήθηκα μόλις μία ώρα. Μετά στο Cincinnati μου έδωσαν και εκεί θέση και ευτυχώς ήταν λίγο πιο άδειο το αεροπλάνο. Πάντως μιλάμε για ένα μικρό αεροσκάφος, σαν αυτά που πετούσα στο Roanoke και η αδερφή μου κορόιδευε ως λιγότερο άνετα από το ΚΤΕΛ Ηλείας. Έφτασα στο Newark, πήρα τον προαστειακό σιδηρόδρομο για Penn Station και μετά, ύστερα από περιπέτεια εκεί (ψιλοχάθηκα) τον τραίνο 1 για το Columbia. Ο συνάδελφος μένει σε κτίριο δίπλα από το Κολούμπια, ιδιοκτησίας του πανεπιστημίου αλλά ως επένδυση με συγκάτοικο, ο οποίος είναι Κρητικός. Γενικά η γειτονιά εκεί ανήκει στο πανεπιστήμιο και νοικιάζει δωμάτια σε φοιτητές και καθηγητές. Με πήρε από το μετρό και με πήγε στο σπίτι του όπου την έπεσα. Μετά που σηκώθηκα πήγαμε στο πανεπιστήμιο στο οποίο δεν είχα ξαναπάει, δεν μπορούσε να με βάλει στην βιβλιοθήκη η οποία τις καθημερινές δεν δέχεται εξωπανεπιστημιακούς παρά υπό προϋποθέσεις αλλά πήγαμε στο γραφείο του όπου έστειλα e-mail στον δικηγόρο μετανάστευσής μου. Μετά γυρίσαμε στο σπίτι, έφαγα φαϊ (παραγγείλαμε με Amazon Eats, νέα εμπειρία για μένα) έπεσα να κοιμηθώ, και όταν σηκώθηκα ήμουν έτοιμος να βγω, αλλά και ο οικοδεσπότης και ο συγκάτοικος είχαν βασιλέψει. Έτσι πέρασα δύο ώρες στο ίντερνετ βλέποντας ότι δεν είχα δει μέχρι να με πάρει ο ύπνος.
Το Σάββατο πήγαμε στο Brooklyn όπου είδαμε το Brooklyn Museum. Όταν είχα επισκευθεί την Νέα Υόρκη με την αδερφή μου είχαμε δει όλα τα αξιοθέατα που ήταν ψήλα στις διάφορες λίστες με τα καλύτερα αξιοθέατα της πόλης. Το συγκεκριμένο μουσείο ήταν το υψηλότερο που δεν είχαμε δει, φτηνότερο από τα χαμηλότερα και, κυρίως, είναι στο Brooklyn και έτσι μπόρεσα να δω την αδερφή του οικοδεσπότη. Κάναμε κουβέντα και η βασική της ερώτηση ήταν ότι κατά πόσον έχω καταφέρει να βρω παρέα εκτός δουλειάς, διότι η ίδια 1 1/2 χρόνια ειδικότητα δεν το κατάφερε. Της είπα ότι η παρέα μου είναι κυρίως από την εκκλησία και ότι πράγματι εκτός δουλειάς είναι πολύ δύσκολο. Μετά γυρίσαμε σπίτι. Είπαμε και με την βοήθεια του συγκατοίκου ο οποίος ρώτησε στο κοινωνικό του δίκτυο ψάξαμε να βρούμε μέρος για έξοδο. Δυστυχώς τα καλύτερα μέρη με EDM ήταν στο Brooklyn και δεν είχε κανένας εκ των δύο κουράγιο να γυρνάμε στο σπίτι του με το μετρό στις 2 το πρωϊ. Έκανα και κουβέντα με τον συγκάτοικο, κατά τα φαινόμενα υπάρχουν κοπέλες στην Νέα Υόρκη, ελληνοαμερικανίδες από την εκκλησία, που ψάχνουν κάποιον με τα προσόντα μου, αλλά πρέπει και να μετακομίσω και να βρω δουλειά στην Νέα Υόρκη αν είναι να γίνει κατι. Δεν τις έβλεπε πρόθυμες να έρθουν στο Φρέσνο. Πήγαμε εν τέλει σε κοντινά μπαρ μήπως και βρούμε καμία φοιτήτρια, αλλά τζίφος, δεν είχε καθόλου καλή αναλογία συν η μία κοριτσοπαρέα στην οποία πέσαμε ήταν απομωνομένη σε ένα τραπέζι σε μία εξοχή του καταστήματος. Στις 1 η ώρα ο οικοδεσπότης είχε βασιλέψει, συν το ότι τον έβγαλα νωρίτερα και περπατούσαμε ψάχνοτας δεύτερο κατάστημα, εν τέλει γυρίσαμε σπίτι, όπου αυτός έπεσε και εγω ακόμα μία ώρα έμεινα όρθιος.
Κυριακή πρωϊ πήγαμε να δούμε την παρέλαση για Veterans Day. Δεν είχε ξαναπάει ο συνάδελφος. Κατεβήκαμε την 5η λεωφόρο και είδαμε τους διαφόρους που παρελάσανε: βετεράνους, προσκόπους, εν ενεργεία μονάδες των ενόπλων δυνάμεων, οικογένειες νεκρών, φιλανθρωπικές οργανώσεις αρωγής, σχολές πολεμικών τεχνών και διαφημιστηκά των χορηγών. Όπως στην τηλεόραση έχει διαφημίσεις, έτσι και ανάμεσα σε ποιο κανονικούς παρελαύνοντες έχει άρματα καρναβαλίστικου στυλ από τους χορηγούς. Λίγο μετά την ώρα ο συνάδελφος βαρέθηκε και έτσι αρχίσαμε να περπατάμε προς τα κάτω. Τελειώσαμε στο Flatiron και επι τη ευκαιρεία κάναμε τον κύκλο του. Μετά γυρίσαμε και φάγαμε μεσημεριανό στην 125/Martin Luther King. Έπεσα εν συνεχεία και πιο απόγευμα βγήκαμε βόλτα Washington Park και Union Square. Δυστυχώς, σε σχέση με το όταν είχα πάει βράδυ με την αδερφή μου και είχε κόσμο, αμ πιο αργά πήγαμε αμ είχε κρύο, με αποτέλεσμα να μην είχε κόσμο.
Την Δευτέρα πήγα μόνος μου στο Metropolitan. Πήγα περπατώντας, διασχίζοντας το Central Park και βλέποντας σχετικά πολύ κόσμο παρότι ήταν εργάσιμη. Πέρασα 6 ώρες στο Μουσείο βλέποντας κυρίως πράγματα που δεν είχα δει την προηγούμενη φορά όπως τα Ετρουσκικά. Στο τέλος πίστευα ότι θα γυρνούσα με μετρό, και εν τέλει έγινε αφότου όμως διέσχισα το Central Park. Μεσημεριανό δεν έφαγα εκείνη την ημέρα, μόνο πρωϊνό και δείπνο. Εγω κοιμήθηκα εν τέλει στις 1, την πιο νωρίς ώρα σε όλο τα ταξίδι, αλλά ο συνάδελφος δεν είχε γυρίσει. Την επομένη μου είπε ότι γύρισε στις 1.30 και έβλεπε βίντεο ως τις 4. Το πρωϊ σηκώθηκα, μάζεψα τα πράγματά μου και πήρα τον δρόμο μου για το JFK. Αυτή την φορά δεν είχα θέμα θέσης. Πέταξα μέσω Salt Lake City και στο Σαν Χοσέ με περίμενε ο πατέρας μου με το όχημά μου. Φάγαμε εκεί κόντα γεύμα, τον άφησα στο BART και μετά οδήγησα για το Φρέσνο όπου έφτασα σχεδόν στις 9. Τουλάχιστον αυτή την εβδομάδα ο ύπνος πήγε καλύτερα.
Στο ταξίδι της επιστροφής σκεφτόμουν τα επόμενα ταξίδια. Μέχρι τον Ιούνιο έθα χω 9 μέρες άδεια, αν είναι να είμαι εκτός 4th of July. Είναι αυτό αρκετό για την Ελλάδα; Μάλλον οριακά. Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα πάρω κάτι ενδιάμεσα. Αν έρθει η αδερφή μου Χριστούγεννα (δεν ξέρει ακόμα, την ρώτησα), θα πάμε Los Angeles και μάλλον θα πάρω κάτι. Αν δεν έρθει, πιθανόν να πάω με παρέα στο Las Vegas. Αλλά και πάλι αν είναι να πάω με τους γιους του Περικλή Los Angeles πιθανόν πάλι να πάρω καμία ημέρα. Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι, δεν είμαι καθόλου σιγουρος τι μπορώ να καταφέρω ως προς διακοπές μελλοντικά. Με άλλα λόγια, απλά βλέπουμε. Πάντως Νέα Υόρκη πέρασα καλά.
Το Σάββατο πήγαμε στο Brooklyn όπου είδαμε το Brooklyn Museum. Όταν είχα επισκευθεί την Νέα Υόρκη με την αδερφή μου είχαμε δει όλα τα αξιοθέατα που ήταν ψήλα στις διάφορες λίστες με τα καλύτερα αξιοθέατα της πόλης. Το συγκεκριμένο μουσείο ήταν το υψηλότερο που δεν είχαμε δει, φτηνότερο από τα χαμηλότερα και, κυρίως, είναι στο Brooklyn και έτσι μπόρεσα να δω την αδερφή του οικοδεσπότη. Κάναμε κουβέντα και η βασική της ερώτηση ήταν ότι κατά πόσον έχω καταφέρει να βρω παρέα εκτός δουλειάς, διότι η ίδια 1 1/2 χρόνια ειδικότητα δεν το κατάφερε. Της είπα ότι η παρέα μου είναι κυρίως από την εκκλησία και ότι πράγματι εκτός δουλειάς είναι πολύ δύσκολο. Μετά γυρίσαμε σπίτι. Είπαμε και με την βοήθεια του συγκατοίκου ο οποίος ρώτησε στο κοινωνικό του δίκτυο ψάξαμε να βρούμε μέρος για έξοδο. Δυστυχώς τα καλύτερα μέρη με EDM ήταν στο Brooklyn και δεν είχε κανένας εκ των δύο κουράγιο να γυρνάμε στο σπίτι του με το μετρό στις 2 το πρωϊ. Έκανα και κουβέντα με τον συγκάτοικο, κατά τα φαινόμενα υπάρχουν κοπέλες στην Νέα Υόρκη, ελληνοαμερικανίδες από την εκκλησία, που ψάχνουν κάποιον με τα προσόντα μου, αλλά πρέπει και να μετακομίσω και να βρω δουλειά στην Νέα Υόρκη αν είναι να γίνει κατι. Δεν τις έβλεπε πρόθυμες να έρθουν στο Φρέσνο. Πήγαμε εν τέλει σε κοντινά μπαρ μήπως και βρούμε καμία φοιτήτρια, αλλά τζίφος, δεν είχε καθόλου καλή αναλογία συν η μία κοριτσοπαρέα στην οποία πέσαμε ήταν απομωνομένη σε ένα τραπέζι σε μία εξοχή του καταστήματος. Στις 1 η ώρα ο οικοδεσπότης είχε βασιλέψει, συν το ότι τον έβγαλα νωρίτερα και περπατούσαμε ψάχνοτας δεύτερο κατάστημα, εν τέλει γυρίσαμε σπίτι, όπου αυτός έπεσε και εγω ακόμα μία ώρα έμεινα όρθιος.
Κυριακή πρωϊ πήγαμε να δούμε την παρέλαση για Veterans Day. Δεν είχε ξαναπάει ο συνάδελφος. Κατεβήκαμε την 5η λεωφόρο και είδαμε τους διαφόρους που παρελάσανε: βετεράνους, προσκόπους, εν ενεργεία μονάδες των ενόπλων δυνάμεων, οικογένειες νεκρών, φιλανθρωπικές οργανώσεις αρωγής, σχολές πολεμικών τεχνών και διαφημιστηκά των χορηγών. Όπως στην τηλεόραση έχει διαφημίσεις, έτσι και ανάμεσα σε ποιο κανονικούς παρελαύνοντες έχει άρματα καρναβαλίστικου στυλ από τους χορηγούς. Λίγο μετά την ώρα ο συνάδελφος βαρέθηκε και έτσι αρχίσαμε να περπατάμε προς τα κάτω. Τελειώσαμε στο Flatiron και επι τη ευκαιρεία κάναμε τον κύκλο του. Μετά γυρίσαμε και φάγαμε μεσημεριανό στην 125/Martin Luther King. Έπεσα εν συνεχεία και πιο απόγευμα βγήκαμε βόλτα Washington Park και Union Square. Δυστυχώς, σε σχέση με το όταν είχα πάει βράδυ με την αδερφή μου και είχε κόσμο, αμ πιο αργά πήγαμε αμ είχε κρύο, με αποτέλεσμα να μην είχε κόσμο.
Την Δευτέρα πήγα μόνος μου στο Metropolitan. Πήγα περπατώντας, διασχίζοντας το Central Park και βλέποντας σχετικά πολύ κόσμο παρότι ήταν εργάσιμη. Πέρασα 6 ώρες στο Μουσείο βλέποντας κυρίως πράγματα που δεν είχα δει την προηγούμενη φορά όπως τα Ετρουσκικά. Στο τέλος πίστευα ότι θα γυρνούσα με μετρό, και εν τέλει έγινε αφότου όμως διέσχισα το Central Park. Μεσημεριανό δεν έφαγα εκείνη την ημέρα, μόνο πρωϊνό και δείπνο. Εγω κοιμήθηκα εν τέλει στις 1, την πιο νωρίς ώρα σε όλο τα ταξίδι, αλλά ο συνάδελφος δεν είχε γυρίσει. Την επομένη μου είπε ότι γύρισε στις 1.30 και έβλεπε βίντεο ως τις 4. Το πρωϊ σηκώθηκα, μάζεψα τα πράγματά μου και πήρα τον δρόμο μου για το JFK. Αυτή την φορά δεν είχα θέμα θέσης. Πέταξα μέσω Salt Lake City και στο Σαν Χοσέ με περίμενε ο πατέρας μου με το όχημά μου. Φάγαμε εκεί κόντα γεύμα, τον άφησα στο BART και μετά οδήγησα για το Φρέσνο όπου έφτασα σχεδόν στις 9. Τουλάχιστον αυτή την εβδομάδα ο ύπνος πήγε καλύτερα.
Στο ταξίδι της επιστροφής σκεφτόμουν τα επόμενα ταξίδια. Μέχρι τον Ιούνιο έθα χω 9 μέρες άδεια, αν είναι να είμαι εκτός 4th of July. Είναι αυτό αρκετό για την Ελλάδα; Μάλλον οριακά. Ωστόσο δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι δεν θα πάρω κάτι ενδιάμεσα. Αν έρθει η αδερφή μου Χριστούγεννα (δεν ξέρει ακόμα, την ρώτησα), θα πάμε Los Angeles και μάλλον θα πάρω κάτι. Αν δεν έρθει, πιθανόν να πάω με παρέα στο Las Vegas. Αλλά και πάλι αν είναι να πάω με τους γιους του Περικλή Los Angeles πιθανόν πάλι να πάρω καμία ημέρα. Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι, δεν είμαι καθόλου σιγουρος τι μπορώ να καταφέρω ως προς διακοπές μελλοντικά. Με άλλα λόγια, απλά βλέπουμε. Πάντως Νέα Υόρκη πέρασα καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου