Ενώ ήμουν Ελλάδα ήμουν τόσο απασχολημένος που δεν είχα χρόνο να ανεβάσω καμία ανάρτηση. Αφότου γύρισα εώς τώρα δεν ήθελα να περνάω τόσο πολύ χρόνο μπροστά από την οθόνη, συν έβλεπα και το Luke Cage (ακόμα δεν τελείωσα την δεύτερη σαιζόν). Τώρα μόλις βρήκα τον χρόνο και την διάθεση να γράψω.
Η ιστορία ξεκινάει την Τετάρτη μετά την δουλειά. Με το που τελείωσα ξεκίνησα το ταξίδι για το Ωκλαντ. Στην πορεία θυμήθηκα ότι ξέχασα δύο πράγματα αλλά μπορούσα να συνεχίσω χωρίς αυτά. Ετσι έφτασα στο σπίτι των φίλων μας, οι οποίοι ήθελαν να με ταϊσουν αλλά είχα φάει κάτι. Κλασσικοί Έλληνες, καλοί άνθρωποι. Εφαγα πάντως σπανακόπιτα και κάθισα μαζί σου κάνα δίωρο. Με πήγε ο ένας στο BART και πήρα το τραίνο για το αεροδρόμιο. Εφτασα μετά τα μεσάνυχτα ενώ έκλεινε η αεροπορική εταιρεία. Έκανα ηλεκτρονικό check in χωρίς την βαλίτσα, και όταν άνοιξε στις 3 έδωσα και την βαλίτσα. Τώρα ο έλεγχος ήταν κλειστός εώς τις 4, και έτσι μετά από μισή ώρα βόλτα πέρασα. Είδα την έκθεση που είχε από μέσα και έφτασα στην πύλη. Η πτήση ήταν 5.45 και δεν είχα κοιμηθεί ούτε ένα λεπτό. Πάντως με το που απογειωθήκαμε και μας πότισαν κοιμήθηκα μάλλον προς το τρίωρο. Ημουν κάνα δίωρο ξύπνιος μετά εώς ότου προσγειωθήκαμε. Στην Φιλαδέλφεια είχα λίγες ώρες και έτσι έκανα γύρο στο αεροδρόμιο και είδα ίντερνετ. Μετά ήρθε η πτήση μας, που δεν ήταν γεμάτη, μπήκα, μας τάισαν κοιμηθηκα λίγο. Όταν ξύπνησα είδα τρεις ταινίες οι οποίες θα ήταν πιο καλό να της είχα δει στην μεγάλη οθόνη. Προσγειωθήκαμε 8:30 το πρωϊ Παρασκευής στο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέρασα ταχύτατα των ελεγχο διαβατηρίων ως ένας από τους ελάχιστους Ευρωπαίους στη ζώνη εκτός Σέγκεν αλλά περίμενα αρκετή ώρα την βαλίτσα. Εξω με περίμεναν οι γονείς που με πήγαν σπίτι. Το κακό με το να φτάσεις τόσο πρωϊ είναι ότι διαλύεις το πρόγραμμά σου, εγώ ήθελα να την πέσω. Την έπεσα μεν αλλά με σήκωσε η αδερφή μου για μεσημέρι διότι ήθελαν όλοι να φάμε σαν οικογένοια. Το απόγευμα περπάτησα λίγο εκτός σπιτιού αλλά όχι μακρυα διότι το κεφάλι μου δεν σήκωνε μεγάλη βόλτα, πήγα ίντερνετ, διάβασα διάφορα και νωρίς την έπεσα. Δεν μπορώ να πω ότι έκανα πολλά την πρώτη ημέρα.
Την επομένη σηκώθηκα ξεκούραστος μεν αλλά πολύ νωρίς δεν και βγήκα βόλτα. Οι γονείς μου πήγαν στην Αρκαδία αλλά δεν τους ακολούθησα διότι δεν ήξερα πότε θα επιθυμούσα να ξαπλώσω. Ανεβήκαμε στην Κηφησιά με τον θείο με το τραίνο μου και επισκευθήκαμε την αδερφή μου. Το απόγευμα βγήκαμε στο κέντρο της Κηφησιάς όλοι μαζί το οποίο και δεν μου άρεσε, πολύ καλύτερες και οι καφετέριες και το μέρος στον Πειραιά. Καθίσαμε σε ζαχαροπλαστείο και μετά κατεβήκαμε όλοι μαζί στον Πειραιά. Εν τέλει όταν δεν μπορούσα και αφού είχε φύγει η αδερφή μου την έπεσα. Δεν έμελε όμως να τελειώσει η μέρα μου εκεί. Αφότου είχα κοιμηθεί ξυπνάω από τον ήχο τρεχούμενου νερού σαν να έκανε κάποιος μπάνιο. Φωνάζω, τίποτα, και δεν μπορούσα να ανάψω το φως. Η παροχή του θερμοσίφωνα είχε σκάσει και έτρεχε νερό το οποίο βραχυκύκλωνε και το ρεύμα. Η κατάσταση ήταν απελπίστική, αλλά με τα χέρια μου χωρίς εργαλεία, διότι στο σκοτάδι δεν μπορούσα να δω τίποτα, άρχισα να κλείνω τις βάνες του θερμοσίφωνα ο οποίος μου έριχνε συνέχεια κρύο νερό σαν ντους. Με τα πολλά τα κατάφερα, και βγήκα φοβερά βρεγμένος. Συννενοηθήκαμε και κατέβηκε την επομένη η αδερφή μου με τον κουμπάρο να ελέγει τα ηλεκτρικά για καμία ζημιά, και λίγο αργότερα ήρθαν και οι γονείς. Ξαναέπεσα και κοιμήθηκα ακόμα πιο κουρασμένος.
Η επομένη ήταν η ημέρα του ταξιδιού στην Κρήτη. Σηκώθηκα φυσικά πρώτος, και αγόρασα αναγνωστική ύλη. Μετά κατέβηκα με τους γονείς στο λιμάνι και πήραμε το Blue Horizon για το Ηράκλειο. Ταξιδεύσαμε κατάστρωμα. Φάγαμε, διαβάσαμε την εφημερίδα (Κυριακή γαρ) και φτάσαμε απόγευμα Ηράκλειο. Ανεβήκαμε για το Οροπέδιο Λασιθίου, φτάσαμε στο Τζερμιάδο απ'όπου ήταν ο παππούς μου και αφότου αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, πήγαμε στο προηγούμενο χωριό όπου ήταν ξάδερφοι της μητέρας μου. Εγω ήμουν αρκετά κουρασμένος λόγω τζετ λαγκ. Έπεσα νωρίς στο δωμάτιο και κοιμήθηκα προς τις 9 ώρες. Ηταν επιτέλους η φάση που κάλυψα το έλλειμα ύπνου. Την επομένη είδαμε πάλι συγγενείς και αναγκάσαμε καταπάτητές να μας πληρώσουν ενοίκιο. Μετά φάγαμε στο σπίτι ξαδέρφων της μάνας και ύστερα κατεβήκαμε στο Ηράκλειο για να δούμε μία θεία μου, αυτή με την οποία πέρασα Πρωτοχρονιά του 2009 στο κέντρο της πόλης. Στα 93 της χρειάζεται πια να κάνει εγχείρηση αλλαγής γονάτων, αλλά φοβάται να εγχειριστεί και είναι παγιδευμένη στο σπίτι της τρία χρόνια πλέον. Μετά συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Κολυμπάρι Χανίων όπου περάσαμε τις επόμενες 4 νύχτες. Κατά το κλασσικό έπεσα πρώτος και σηκώθηκα πρώτος.
Σηκώθηκα στα αξημέρωτα, και έτσι έκανα βόλτα στο χωριό. Εφτασα στην παραλία όπου φωτογράφισα την ανατολή. Είδα και για λεωφορείο για το Φαράγγι όπου θέλαμε να πάμε οικογενιακώς. Όταν σηκώθηκαν οι γονείς εν τέλει συμφωνήσαμε να πάμε με οργανωμένο γκρουπ παρά με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπου θα ήταν πιο χρονοβόρο και πολύπλοκο. Εν συνεχεία πήγαμε προς τα Χανιά όπου είδαμε φίλους του πατέρας από τότε που υπηρετούσα στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Πήγαμε μάλιστα και στο ΝΝΚ όπου με είδε οφθαλμίατρος και του μίλησα για το πρόβλημα με τους φακούς στο Λας Βεγκας. Δυστυχώς ενώ ήμασταν Χανία άρχισε να πέφτει φοβερή βροχή, χαλασμός Κυρίου. Πήγαμε και στο Μόδι όπου είδαμε φίλους των γονέων αγρότες οι οποίοι έχουν το δικό τους πανηγύρι στο εξωκλήσσι τους του Προδρόμου, όπου ακολουθόντας την αρχαία παράδοση είναι οι άρχοντες που στο πανηγύρι ταϊζουν όλο το χωριό. Λόγω της βροχής έκλεισαν το Φαράγγι της Σαμαριάς και το ταξίδι μας ακυρώθηκε. Μετά το πανηγύρι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου πάλι έπεσα και σηκώθηκα νωρίς.
Την επομένη εν τέλει οι γονείς απεφάσισαν ότι δεν γίνονταν να κατεβούν το Φαράγγι διότι την ημέρα που ακολουθούσε ήταν του Αγίου Αλεξάνδρου. Λόγω της εορτής είχαν κανονίσει στο ξενοδοχείο να έχουν εκδήλωσει και είχε καλέσει ο πατέρας μου φίλους του. Πολύ σωστά είπαν ότι δεν μπορούσαν να είναι πτώμα στο τραπέζι. Ετσι εν τέλει έκλεισα να κατέβω μόνος. Ανήμερα του αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη επισκευθήκαμε πρώτα το Μόδι στους φίλους μας και μετά άλλα διάφορα χωριά. Πήγαμε σε ένα χωριό όπου στο νεκροταφείο ήταν ένας γνωστός και συγγενής που είχε πεθάνει τον χειμώνα ενώ ήμασταν Αμερική. Πήγαμε στα Χανιά όπου κάναμε βόλτα στο Ενετικό λιμάνι, και ανέβηκα στο κάστρο του στη σημαία όπου υπηρέτησε την θητεία του ο παππούς μου ως τιμιτική φρουρά της. Η σημαία του λιμανιού των Χανίων έχει συμβολική σημασία διότι, λόγω του ότι τα Χανιά ήταν πρωτεύουσα της Ελεύθερης Κρητικής Πολιτείας, όποια σημαία είναι σηκωμένη αυτή η χώρα κυριαρχεί στο νησί. Το απόγευμα γυρίσαμε στο Κολυμπάρι. Εγώ έπεσα νωρίς για να σηκωθώ για το Φαράγγι, το λεωφορείο ήταν στις 5:20. Αυτός ήταν ο λόγος μάλιστα που κράτησα την πρωϊνή έγερση. Οι γονείς έπεσαν αργότερα. Η κάθοδος μου στο Φαράγγι, 16 χρόνια μετά την πρώτη ως φοιτητής, θα είναι το αντικείμενο της επόμενης ανάρτησης
Η ιστορία ξεκινάει την Τετάρτη μετά την δουλειά. Με το που τελείωσα ξεκίνησα το ταξίδι για το Ωκλαντ. Στην πορεία θυμήθηκα ότι ξέχασα δύο πράγματα αλλά μπορούσα να συνεχίσω χωρίς αυτά. Ετσι έφτασα στο σπίτι των φίλων μας, οι οποίοι ήθελαν να με ταϊσουν αλλά είχα φάει κάτι. Κλασσικοί Έλληνες, καλοί άνθρωποι. Εφαγα πάντως σπανακόπιτα και κάθισα μαζί σου κάνα δίωρο. Με πήγε ο ένας στο BART και πήρα το τραίνο για το αεροδρόμιο. Εφτασα μετά τα μεσάνυχτα ενώ έκλεινε η αεροπορική εταιρεία. Έκανα ηλεκτρονικό check in χωρίς την βαλίτσα, και όταν άνοιξε στις 3 έδωσα και την βαλίτσα. Τώρα ο έλεγχος ήταν κλειστός εώς τις 4, και έτσι μετά από μισή ώρα βόλτα πέρασα. Είδα την έκθεση που είχε από μέσα και έφτασα στην πύλη. Η πτήση ήταν 5.45 και δεν είχα κοιμηθεί ούτε ένα λεπτό. Πάντως με το που απογειωθήκαμε και μας πότισαν κοιμήθηκα μάλλον προς το τρίωρο. Ημουν κάνα δίωρο ξύπνιος μετά εώς ότου προσγειωθήκαμε. Στην Φιλαδέλφεια είχα λίγες ώρες και έτσι έκανα γύρο στο αεροδρόμιο και είδα ίντερνετ. Μετά ήρθε η πτήση μας, που δεν ήταν γεμάτη, μπήκα, μας τάισαν κοιμηθηκα λίγο. Όταν ξύπνησα είδα τρεις ταινίες οι οποίες θα ήταν πιο καλό να της είχα δει στην μεγάλη οθόνη. Προσγειωθήκαμε 8:30 το πρωϊ Παρασκευής στο Ελευθέριος Βενιζέλος, πέρασα ταχύτατα των ελεγχο διαβατηρίων ως ένας από τους ελάχιστους Ευρωπαίους στη ζώνη εκτός Σέγκεν αλλά περίμενα αρκετή ώρα την βαλίτσα. Εξω με περίμεναν οι γονείς που με πήγαν σπίτι. Το κακό με το να φτάσεις τόσο πρωϊ είναι ότι διαλύεις το πρόγραμμά σου, εγώ ήθελα να την πέσω. Την έπεσα μεν αλλά με σήκωσε η αδερφή μου για μεσημέρι διότι ήθελαν όλοι να φάμε σαν οικογένοια. Το απόγευμα περπάτησα λίγο εκτός σπιτιού αλλά όχι μακρυα διότι το κεφάλι μου δεν σήκωνε μεγάλη βόλτα, πήγα ίντερνετ, διάβασα διάφορα και νωρίς την έπεσα. Δεν μπορώ να πω ότι έκανα πολλά την πρώτη ημέρα.
Την επομένη σηκώθηκα ξεκούραστος μεν αλλά πολύ νωρίς δεν και βγήκα βόλτα. Οι γονείς μου πήγαν στην Αρκαδία αλλά δεν τους ακολούθησα διότι δεν ήξερα πότε θα επιθυμούσα να ξαπλώσω. Ανεβήκαμε στην Κηφησιά με τον θείο με το τραίνο μου και επισκευθήκαμε την αδερφή μου. Το απόγευμα βγήκαμε στο κέντρο της Κηφησιάς όλοι μαζί το οποίο και δεν μου άρεσε, πολύ καλύτερες και οι καφετέριες και το μέρος στον Πειραιά. Καθίσαμε σε ζαχαροπλαστείο και μετά κατεβήκαμε όλοι μαζί στον Πειραιά. Εν τέλει όταν δεν μπορούσα και αφού είχε φύγει η αδερφή μου την έπεσα. Δεν έμελε όμως να τελειώσει η μέρα μου εκεί. Αφότου είχα κοιμηθεί ξυπνάω από τον ήχο τρεχούμενου νερού σαν να έκανε κάποιος μπάνιο. Φωνάζω, τίποτα, και δεν μπορούσα να ανάψω το φως. Η παροχή του θερμοσίφωνα είχε σκάσει και έτρεχε νερό το οποίο βραχυκύκλωνε και το ρεύμα. Η κατάσταση ήταν απελπίστική, αλλά με τα χέρια μου χωρίς εργαλεία, διότι στο σκοτάδι δεν μπορούσα να δω τίποτα, άρχισα να κλείνω τις βάνες του θερμοσίφωνα ο οποίος μου έριχνε συνέχεια κρύο νερό σαν ντους. Με τα πολλά τα κατάφερα, και βγήκα φοβερά βρεγμένος. Συννενοηθήκαμε και κατέβηκε την επομένη η αδερφή μου με τον κουμπάρο να ελέγει τα ηλεκτρικά για καμία ζημιά, και λίγο αργότερα ήρθαν και οι γονείς. Ξαναέπεσα και κοιμήθηκα ακόμα πιο κουρασμένος.
Η επομένη ήταν η ημέρα του ταξιδιού στην Κρήτη. Σηκώθηκα φυσικά πρώτος, και αγόρασα αναγνωστική ύλη. Μετά κατέβηκα με τους γονείς στο λιμάνι και πήραμε το Blue Horizon για το Ηράκλειο. Ταξιδεύσαμε κατάστρωμα. Φάγαμε, διαβάσαμε την εφημερίδα (Κυριακή γαρ) και φτάσαμε απόγευμα Ηράκλειο. Ανεβήκαμε για το Οροπέδιο Λασιθίου, φτάσαμε στο Τζερμιάδο απ'όπου ήταν ο παππούς μου και αφότου αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, πήγαμε στο προηγούμενο χωριό όπου ήταν ξάδερφοι της μητέρας μου. Εγω ήμουν αρκετά κουρασμένος λόγω τζετ λαγκ. Έπεσα νωρίς στο δωμάτιο και κοιμήθηκα προς τις 9 ώρες. Ηταν επιτέλους η φάση που κάλυψα το έλλειμα ύπνου. Την επομένη είδαμε πάλι συγγενείς και αναγκάσαμε καταπάτητές να μας πληρώσουν ενοίκιο. Μετά φάγαμε στο σπίτι ξαδέρφων της μάνας και ύστερα κατεβήκαμε στο Ηράκλειο για να δούμε μία θεία μου, αυτή με την οποία πέρασα Πρωτοχρονιά του 2009 στο κέντρο της πόλης. Στα 93 της χρειάζεται πια να κάνει εγχείρηση αλλαγής γονάτων, αλλά φοβάται να εγχειριστεί και είναι παγιδευμένη στο σπίτι της τρία χρόνια πλέον. Μετά συνεχίσαμε και φτάσαμε στο Κολυμπάρι Χανίων όπου περάσαμε τις επόμενες 4 νύχτες. Κατά το κλασσικό έπεσα πρώτος και σηκώθηκα πρώτος.
Σηκώθηκα στα αξημέρωτα, και έτσι έκανα βόλτα στο χωριό. Εφτασα στην παραλία όπου φωτογράφισα την ανατολή. Είδα και για λεωφορείο για το Φαράγγι όπου θέλαμε να πάμε οικογενιακώς. Όταν σηκώθηκαν οι γονείς εν τέλει συμφωνήσαμε να πάμε με οργανωμένο γκρουπ παρά με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς όπου θα ήταν πιο χρονοβόρο και πολύπλοκο. Εν συνεχεία πήγαμε προς τα Χανιά όπου είδαμε φίλους του πατέρας από τότε που υπηρετούσα στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Πήγαμε μάλιστα και στο ΝΝΚ όπου με είδε οφθαλμίατρος και του μίλησα για το πρόβλημα με τους φακούς στο Λας Βεγκας. Δυστυχώς ενώ ήμασταν Χανία άρχισε να πέφτει φοβερή βροχή, χαλασμός Κυρίου. Πήγαμε και στο Μόδι όπου είδαμε φίλους των γονέων αγρότες οι οποίοι έχουν το δικό τους πανηγύρι στο εξωκλήσσι τους του Προδρόμου, όπου ακολουθόντας την αρχαία παράδοση είναι οι άρχοντες που στο πανηγύρι ταϊζουν όλο το χωριό. Λόγω της βροχής έκλεισαν το Φαράγγι της Σαμαριάς και το ταξίδι μας ακυρώθηκε. Μετά το πανηγύρι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο όπου πάλι έπεσα και σηκώθηκα νωρίς.
Την επομένη εν τέλει οι γονείς απεφάσισαν ότι δεν γίνονταν να κατεβούν το Φαράγγι διότι την ημέρα που ακολουθούσε ήταν του Αγίου Αλεξάνδρου. Λόγω της εορτής είχαν κανονίσει στο ξενοδοχείο να έχουν εκδήλωσει και είχε καλέσει ο πατέρας μου φίλους του. Πολύ σωστά είπαν ότι δεν μπορούσαν να είναι πτώμα στο τραπέζι. Ετσι εν τέλει έκλεισα να κατέβω μόνος. Ανήμερα του αποκεφαλισμού του Αγίου Ιωάννη επισκευθήκαμε πρώτα το Μόδι στους φίλους μας και μετά άλλα διάφορα χωριά. Πήγαμε σε ένα χωριό όπου στο νεκροταφείο ήταν ένας γνωστός και συγγενής που είχε πεθάνει τον χειμώνα ενώ ήμασταν Αμερική. Πήγαμε στα Χανιά όπου κάναμε βόλτα στο Ενετικό λιμάνι, και ανέβηκα στο κάστρο του στη σημαία όπου υπηρέτησε την θητεία του ο παππούς μου ως τιμιτική φρουρά της. Η σημαία του λιμανιού των Χανίων έχει συμβολική σημασία διότι, λόγω του ότι τα Χανιά ήταν πρωτεύουσα της Ελεύθερης Κρητικής Πολιτείας, όποια σημαία είναι σηκωμένη αυτή η χώρα κυριαρχεί στο νησί. Το απόγευμα γυρίσαμε στο Κολυμπάρι. Εγώ έπεσα νωρίς για να σηκωθώ για το Φαράγγι, το λεωφορείο ήταν στις 5:20. Αυτός ήταν ο λόγος μάλιστα που κράτησα την πρωϊνή έγερση. Οι γονείς έπεσαν αργότερα. Η κάθοδος μου στο Φαράγγι, 16 χρόνια μετά την πρώτη ως φοιτητής, θα είναι το αντικείμενο της επόμενης ανάρτησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου