Εορτή των Ευχαριστιών με τους γονείς μου

Πηγαίνοντας στο γυμναστήριο παρατηρώ το πόσο αργά μου πέφτει το βάρος -η ζυγαριά μου λέει ότι μου πέφτει - και βλέπω πολύ αργά να μαζεύω. Ωστόσο αν η καθημερινή προσπάθειά μου είναι αργή, μακροχρόνια υπάρχει αποτέλεσμα και δεν μου το λέει μόνο η ζυγαριά. Μία κοπέλα που ήξερα από το Ράλϋ μετακόμισε στο Ωκλαντ με τον σύζυγό της με είδε την ημέρα των Ευχαριστιών όταν πήγαμε στην εκκλησία για να κάνουμε γεύματα γαλοπούλας για τους αστέγους και μου το είπε από μόνη της ότι έχασα αρκετό βάρος. Αλλά ας ξεκινήσω από την αρχή. Την Τετάρτη προ των Ευχαριστιών μας άφησαν νωρίς. Έφαγα στο νέο Γιαπωνέζικο εστιατόρειο και γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα. Εφυγα μόλις στις 6.30 διότι ήθελα και να αποφύγω κίνηση. Έφτασα στους γονείς οι οποίοι χάρηκαν που με είδαν. Την επομένη πήγα στην εκκλησία μαζί τους αν και φτάσαμε ενώ τελείωνε η συσκευασία. Μετά γυρίσαμε σπίτι και φάγαμε στο σπίτι φίλων τους το γεύμα των Ευχαριστιών. Αν κάτι έμαθα από αυτό το ταξίδι είναι ότι το Lawrence Livermore δεν ψάχνει άτομα της ειδικότητάς μου. Παρασκευή πήγα με τον πατέρα μου σε ένα εκπτωτικό χωριό. Είχε τρελή κίνηση παρά ότι έπεφτε βροχή. Με δυσκολία φάγαμε και εν τέλει πιο πολύ χαζέβαμε τους Κινέζους που έκαναν ουρά για να μπούνε στα καταστήματα. Όταν λέω Κινέζοι κυριολεκτώ, μιλούσαν Κινέζικα και ήταν το 80% του κοινού. Ένα άλλο 10% ήταν Ινδοί, με αρκετούς από τους υπολοίπους να είναι Λατίνοι. Οι λευκοί είμασταν μειονότητα. Οι διαφημίσεις ήταν στα Κινέζικα, με υποτιτλους για εμάς τους κοινούς θνητούς ότι αν χρησιμοποιούσες συγκεκριμένες Κινεζικές πιστωτικές κάρτες θα είχες επιστροφή. Ήταν φοβερό να βλέπεις να στήνεται κόσμος υπο βροχή σε μία ούρα για να μπει στο κατάστημα της Nike τουλάχιστον 20 λεπτά, αν όχι μία ώρα. Γυρίσαμε σπίτι έχοντας κάνει λίγα ψώνια. Το Σάββατο για πρώτη φορά κοιμήθηκα 3η συνεχόμενη φορά χωρίς ξυπνητήρι. Το μεσημέρι πήγαμε και φάγαμε σε Κινέζικο στο κέντρο του Ωκλαντ και μετα περπατήσαμε στην Chinatown και Jack London Square. Το απόγευμα είδα έναν φίλο μου. Ήταν ωραία η παρέα του, αλλά εν τέλει δεν έχει χρόνο ή χρήμα για να πάει Λας Βέγκας ή ακόμα και να με επισκευθεί στο σπίτι μου στο Φρέσνο. Κυριακή πήγαμε εκκλησία, και μετά έφυγα για το σπίτι μου. Καθότι ελίχα ξεκουραστεί αρκετά τις πρηγούμενες ημέρες είχα το πιο άνετο ταξίδι σπίτι. Έκτοτε μάζεψα και πήγα τα τελευταία χαρτιά για τον δικηγόρο μετανάστευσης, και έκτοτε γυμναστήριο. Το καλό νέο είναι ότι θα έρθει η αδερφή μου τα Χριστούγεννα. Εκείνη η φάση είναι που θα ξαναπάω στους γονείς μου