Τρεις εβδομάδες άνεργος

Αύριο συμπληρώνονται τρεις εβδομάδες από την απόλυσή μου. Την πρώτη εβδομάδα, λόγω και της αλλαγής ώρας, κοιμώμουν νωρίς και αρκετά. Από την δεύτερη ο ύπνος μου πάει χειρότερα. Η διάθεσή μου να κολυμπήσω έχει σε μεγάλο βαθμό εξανεμιστεί. Δεν έχω ούτε διάθεση να πάω γυμναστήριο, αλλά συνεχίζω να περπατάω τουλάχιστον 1 ώρα την ημέρα, όσο αυτό βοηθάει. Το ευχάριστο είναι ότι την Τρίτη έχω την πρώτη κανονική συνέντευξη. Το δυσάρεστο είναι ότι πρόκειται για δουλεία στην βόρεια Μινεσότα, βορείως του Σαιντ Πωλ-Μινεάπολις. Σήμερα για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό δεν έχω κάνει αίτηση για δουλειά, διότι απλούστατα δεν υπήρχαν πια και τόσες. Την Παρασκευή παρά το ότι την πέρασα κυρίως διαβάζοντας το βιβλίο έκανα 5 αιτήσεις για δουλειά. Το Σάββατο έκανα για 4 θέσεις στην Apple. Παλαβότερο όλων ότι με το που τις έκανα ήμουν βέβαιος ότι θα με πάρει επί τόπου η εταιρεία, στην πράξη φυσικά δεν ισχύει. Εχω κάνει πολλές αιτήσεις για δουλειά για θέση για την οποία είμαι βέβαιος ότι είμαι τέλειος και στην πράξη ούτε που θα μου απαντήσουν, πόσο μάλλον θα ασχοληθούν με την αίτησή μου. Στα συνήθη σημεία απλά δεν υπήρχαν νέες θέσεις σήμερα, συν το ότι γενικά είχα χαμηλή διάθεση να κάνω οτιδήποτε. Η Δευτέρα πάντα ήταν ευχάριστη ημέρα διότι βγαίνει το νέο Space Review, πέραν αυτού όμως δεν είμαι σίγουρος σε τι προσμένο. Λογικά θα λάβω τον τελευταίο μου μισθό αύριο. Πέραν αυτού, μάλλον ακολουθεί μετά επίδομα ανεργίας, το οποίο τουλάχιστον δικαιούμαι από δύο πολιτείες πια. Του Σταυρού είναι το φεστιβάλ της εκκλησίας όπου θα βοηθήσω, την εβδομάδα αυτή επίσης έχει τριήμερο, ότι αυτό φυσικά σημαίνει για έναν άνεργο ...

Η ουσία είναι να μην απογοητευτώ εντελώς. Στην Ελλάδα για να απογοητευτώ πήρε χρόνια κακής κατάστασης. Εκεί όμως είχα την οικογένεια να με υποστηρίζει. Εδώ με υποστηρίζει η οικογένεια αλλά από μακρυά, κοντά δεν έχω κανένα. Σε πολλές περιπτώσεις απλά έσφιξα τα δόντια μου και προχώρησα, το ίδιο θα κάνω και τώρα. Αν μη τι άλλο, από ανεργία έχω περάσει...