Μόνος στο σπίτι

Το 1990, λίγους μήνες αφότου είχαμε έρθει σε αυτή την χώρα, έπαιζε στην τηλεόραση το τρέιλερ για μία κωμωδία για ένα παιδάκι το οποίο το ξεχνάνε οι γονείς του σπίτι και πρέπει να το υπερασπιστεί από ληστές. Η ταινία εν τέλει πέρασε στην ιστορία, έσπασε ρεκόρ εισπράξεων και ήταν για ένα φεγγάρι η #1 σε εισιτήρια ταινία στην ιστορία. Τον Φεβρουάριο είχαν αλλάξει το τρέιλερ, δεν έλεγε πια "δες την ταινία" αλλά "δες και άλλη φορά την ταινία". Οι γονείς μου δεν μας πήγαν να δούμε την ταινία, η μόνη ταινία που είχαμε δει στην Αμερική ήταν η Φαντασία του Ντίσνεϋ, αλλά φυσικά ενδιάμεσα έχουμε δει την ταινία αρκετές φορές. Η επιτυχία της ταινίας ήταν ένα παράδοξο, λαμβάνοντας υπ'όψιν ότι ο πιο γνωστός ηθοποιός ήταν ο Τζο Πέσι ο οποίος σε καμία φάση δεν έγινε πρώτο όνομα του Χολλυγουντ. Ο μπόμπιρας Μακώλεϋ Κώλκιν έμελε να έχει αρκετά επιτυχημένη καρίερα ως παιδί αλλά ήδη ως έφηβος (πόσο μάλλον ως ενήλικος) δεν κατάφερε να έχει κανένα αξιομνηνόνευτο ρόλο. Το γεγονός ότι τώρα ξαναβγήκε στην επιφάνεια ως πρωταγωνιστής σε βίντεο σειράς του YouTube όπου παίζει ουσιαστικά πάλι το παιδάκι, 25 χρόνια αργότερα, δείχνει το που βρίσκεται η καριέρα του. Όχι πως ήταν περίεργο για παιδί ηθοποιός, ελάχιστα έχουν επιτυχία ως ενήλικες, ιδίως όταν έκαναν επιτυχία τόσο μικρά.

Την δεκαετία του 1980 η εγκληματικότητα στην Αμερική έφτασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα εώς ότου κορυφώθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μέχρις ότου πέσει. Βασικό αίτιο ήταν η αδυναμία της Αμερικανικής οικονομίας να παραγει θέσεις εργασίας για χαμηλών προσόντων εργαζομένους σε συνδιασμό με το αδύναμο κοινωνικό κράτος. Ήδη από την δεκαετία του 1970 ο Βρώμικος Χάρυ Κάλαχαν εκφράζει το τρόμο της Μέσης Αμερικής: μία χώρα όπου οι εγκληματίες (κυρίως μαύροι) κατατρομοκρατούν την φιλήσυχη μέση Αμερική και χρειάζεται ένας ήρωας να τους πολεμήσει, τόσο καθαρά όσο και βρώμικα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως ο τρόμος έγινε κωμωδία: γενικά αποφεύγονται οι ρατσιστικές χροιές (οι μόνοι μαύροι είναι υπάλληλοι του αεροδρομίου και της άμεσης δράσης) και οι κακοί είναι περισσότεροι ανίκανοι παρά επίφοβοι. Αν έχει κάποιο κοινωνικό μύνημα είναι μην φοβάσαι τον γείτονα (ιδίως τον μοναχικό περίεργο παππού) και να μην φοβάσαι να μιλάς με απομακρισμένα μέλη της οικογενείας σου (όπως ο παππούς που εν τέλει μιλάει με το παιδί του που είχε να του μιλήσει χρόνια). Μετά φυσικά από την επιτυχία ακολούθησε συνέχεια με τον μπόμπιρα να χάνεται στην Νέα Υόρκη, σε μία φάση όπου η Νέα Υόρκη ήταν ένα φοβερά επικίνδυνο μέρος για να χαθείς και άλλες δύο συνέχειες με άλλους μπόμπιρες διότι ο Μακώλεϋ Κώλκιν μεγάλωσε και δεν ήταν πια μπόμπιρας.

Στην περίπτωση μου θα περάσω μόνος μου τις γιορτές εκτός αν έρθουν για τα Χριστούγενα είτε ο Βολιώτης φίλος είτε ο ξαδερφός μου. Δυστυχώς δεν έχω την άδεια για να πάω Καλιφόρνια στους γονείς μου, συν το ότι δεν έχω ούτε διαβατήριο διότι τους έστειλα το παλιό για να πάρουν το νέο μου. Πήρα μισή μέρα άδεια αύριο αλλά είναι για να πάω για συνέντευξη για δουλειά. Θα μείνω όντως μόνος στο σπίτι, αν και σκοπεύω και να βγω να χορεψω και να δω την νέα ταινία Star Wars.