Ετοιμασία για διακοπές και δουλειά

Η εβδομάδα που ξεκινάει είναι λειψή λόγω της εορτής των Ευχαριστιών. Πέρυσι το κενό ήταν ευχάριστο διότι δούλευα και ήθελα να καθίσω, αν και με πείραξε ότι δεν είχα παρέα. Φέτος δεν δουλεύω ακόμη τουλάχιστον. Πάλι πρόκειται να περάσω την γιορτή μόνος, ο Κύπριος φίλος είπε μεν ότι μπορεί να με επισκευθεί αλλά από την στιγμή που δεν μου ζήτησε την διεύθυνσή μου το βλέπω περισσότερο ως κίνηση αβροφροσύνης. Ίσως έρθει ο ξάδερφός μου το νέο έτος, αλλά δεν αποκλείεται αυτού ο λόγος να ήταν λόγω αβροφροσύνης. Δεν σκοπεύω να επισκευθώ πλέον τους γονείς, ένας λόγος που πήγα πριν ένα μήνα ήταν ακριβώς διότι στην οικονομική κατάσταση που ήμουν καλύτερα να τους επισκευθόμουν σε εκείνη την φάση παρά να ψάχνω αρκετά ακριβό εισιτήριο μέσα στις γιορτές. Ούτε που μπορούν φέτος να με επισκευθούν εκείνοι. Η αδερφή μου δεν είναι σε φάση όπου μπορεί να διασχίσει τον Ατλαντικό, ιδίως μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις. Εάν εν τέλει πάω Νέα Υόρκη για συνέντευξη (μακάρι) κάτι καλύπτεται, αν και δεν ξέρω πως μπορώ να πάρω άδεια απο την νέα δουλειά με μόλις έναν μήνα εργασίας. Ίσως απλά καθίσω και καλύψω τις υποχρεώσεις μου, όποιες είναι αυτές.

Δύο εβδομάδες μετά την επιστροφή μου επιτέλους τελείωσα με τις σειρές και τα αναγνώσματα που με περιμέναν σπίτι. Το κακό με την εορτή των Ευχαριστιών είναι ότι, τουλάχιστον με βάση την περυσινή εμπειρία, δεν βγαίνει ο κόσμος. Καθότι θέλω και να νηστεύσω σε κάποια φάση πολύ πιθανόν η Παρασκευή να ήταν η τελευταία φορά που βγήκα φέτος, ιδίως αν δεν έχω επισκέπτη. Δεν ξέρω όμως. Μπορεί να μην έχω τους γονείς μου, έχω όμως αρκετή τηλεόραση για να δω αν θέλω. Απλά, εορτές με την τηλεόραση δεν είναι και το πρότυπο.