Δεύτερο Σαββατοκύριακο

Οι τακτικοί αναγνώστες μπορεί να βαρεθούν από την ανάρτηση διότι επρόκειται πάλι να μιλήσω για την νέα μου δουλειά. Τι να κάνω όμως, συνεχίζει να ορίζει την καθημερινότητά μου. Αυτό το Σαββατοκύριακο τουλάχιστον δεν είμαι συνέχεια στο κρεββάτι, κατάφερα να κοιμηθώ παραπάνω μέσα στην εβδομάδα και έτσι έχω λιγότερο έλλειμα ύπνου. Ωστόσο κάθε άλλο παρά είμαι σε κανονικότητα. Χτες το βράδυ το YAL είχε συγκέντρωση μετά από παράκληση σε εκκλησία όπου θα συναντιώμαστε και θα αφείναμε και ένα δώρο για κανένα παιδάκι. Όταν γύρισα από την δουλειά πέραν του ότι δεν είχα πολύ κουράγιο για να μείνω καν όρθιος δεν είχα απλά προλάβει να αγοράσω δώρο. Απλούστατα η νέα μου δουλειά γεμίζει τόσο την ημέρα ώστε δύσκολα προλαβαίνω τις καθημερινές να κάνω τίποτα. Αυτό το Σαββατοκύριακο έστω όμως είχα χρόνο να βγω να δω τον κόσμο.

Την εβδομάδα αυτή όσο ήμουν στη δουλειά αυτή καθ'αυτή ήμουν πολύ ευχαριστημένος μαζί της διότι καθόμουν και δεν έκανα τίποτα, όταν όμως έφτανα σπίτι ηθελα να παραιτηθώ. Απλούστατα δεν έχω προσαρμωστεί ακόμη. Περιεργότερο όλων την Πέμπτη ένιωσα πολύ πτώμα και την έπεσα στο κρεββάτι στις 7, και ξύπνησα στις 11 οπότε δεν είχα σοβαρό ύπνο, μου πήρε ώρες να ξανακοιμηθώ. Ένα τακτικό ωράριο συνεχίζει να είναι το ζητούμενο ενώ επίσης έχω και δυσκολία να βρω τον χρόνο για να περπατήσω ορισμένες ημέρες. Ωστόσο λόγω της νηστείας χάνω βάρος, ή τουλάχιστον μικραίνει λίγο η κοιλιά μου. Την Τετάρτη έκανα και τηλεφωνικές συνέντευξεις για δύο δουλειές στο Τρίγωνο, κατά πόσον θα με πάρουν άγνωστο. Από την Νέα Υόρκη τίποτα. Πλέον όμως ένιωσα ευχάριστα που δέχτηκα την δουλειά, διότι ακριβώς η Νέα Υόρκη απεδείχθει μη δεδομένη. Θα μου άρεσε να είχα και κάποια παρέα για τις γιορτές κάτι που προς το παρόν δεν είναι ορατό. Βλέπω τι έχει να γίνει. Πάντως θα χαρώ πολύ όταν έρθει η πρώτη μου επιταγή, εώς τότε μάλλον θα νιώθω ξεκρέμαστος.