Η προηγούμενη ανάρτηση τελείωσε το πρωϊ της Κυριακής, όταν ξύπνησα από τον ύπνο. Σηκωθήκαμε με τον φίλο και αποφασίσαμε να πάμε να αγοράσουμε εισιτήρια για τον Diplo ο οποίος έπαιζε Δευτέρα βράδυ. Ανεβαίνουμε λοιπόν το Strip με κατεύθηνση το Encore όπου θα έπαιζε την επομένη το βράδυ με σκοπό να βγάλουμε εισιτήρια επί τόπου και να ρωτήσουμε για το κατά πόσον τα παππούτσια μου ήταν εντάξει ή θα μου έκανα κόλπα. Μπαίνουμε στο καζίνο, φτάνουμε στο κλαμπ και ήταν κλειστο. Καμία έκπληξη, ήταν ημέρα και δεν άνοιγε μέχρι αργά το βράδυ. Πάμε μετά στο γραφείο εισιτηρίων και ήταν και αυτό κλειστό. Ετσι πήγαμε στο concierge office όπου έξω από το γραφείο εισιτηρίων έλεγε να πας αν τυχόν έχεις ήδη εισιτήρια για να στα τυπώσουν. Περιμέναμε σε μια μικρή ουρά και μιλήσαμε με την υπεύθυνη. Μας λέει ότι ο μόνος τρόπος σε αυτή την φάση να αγοράσουμε εισιτήρια είναι online, η ιδια μπορεί μόνο να χρεώσει σε δωμάτια του αυτού καζίνο. Επίσης είπε ότι αν τυχόν κανένας πουλάει εισιτήρια στο strip είναι ψεύτικα. Ετσι πήγαμε λίγο πιο πέρα και κλείσαμε εισιτήρια, και εν συνεχεία προχωρήσαμε για φαϊ. Ας εξηγήσω όμως τι πάει να πει πουλάνε εισιτήρια στο strip.
Τα καζίνο του Λας Βεγκας έχουν πάρα πολλά θεάματα για να δεις. Ηδη ανέφερα τους διάσημους dj, το Σάββατο βράδυ έπαιζαν συγχρόνως Tiesto, Snake, Calvin Harris, Kaskade, Nervo, Steve Aoki και πάρα πολλοί άλλοι παρομοίου διαμετρήματος που δεν θυμάμαι. Η άλλη κατηγορία θεάματος είναι το για ενηλίκους και ναι μεν τα καζίνο δεν έχουν αυτά καθαυτά στριπτιτζάδικα αλλά είχαν καλλιτεχνικό πρόγραμμα πχ με κάντρυ και γυμνές χορεύτριες. Αντίστοιχα υπήρχε και σε ανδρικό, με το Magic Mike αλλά και το αυστραλιανό Thunder from Down Under. House δεν είναι η μόνη μουσική που έπαιζε, είχε συγκροτήματα και μεμονομένους τραγουδιστές όπως οι Boyz II Men και η Britney Spears. Για όσους όμως τους έλειπαν πιο συγκροτήματα εποχής είχε διάφορα υπερθεάματα με μουσική από την δεκαετία του 60, 70 και 80 (πια η εποχή του Έλβις έχει περάσει) και τραγουδιστές και χορευτές. Ετσι αν δεν πρόλαβες τους Led Zeppelin, μπορούσες να δεις συγκρότημα που τους έμοιαζε. Όταν λέω τους έμοιαζε δεν εννοώ drag queens, αν και είχε και ένα τέτοιο σόου με 75 drag queens. Το βασικό σόου για το οποίο είναι γνωστό το Λας Βέγκας από την δεκαετία του 1980 είναι το φιλικό για όλη την οικογένοια, ως επί το πλείστον τσίρκο. To Cirque de Soleil έχει περί τα δέκα σόου με το όνομά του σε διαφορετικά καζίνο, με Mystere ναι είναι το κλασικό και να έχει εισιτήριο πάνω από $200. Μάλιστα έχει και απομιμήσεις, ένα καζίνο είχε κάτι ονόματι le reve. Άλλο σόι θέαμα είναι η μαγεία, το καζίνο μας είχε τον Mac King για τον οποίο διαφήμιζε ότι είναι καλό σόου, αλλά πως θα μπορούσε άραγε να ανταγωνιστεί τον David Copperfield, Criss Angel και Pen and Teller οι οποίοι έπαιζαν συγχρόνως. Αν επιθυμούσες να διακεδάσεις με κωμμωδία είχε όλους τους κωμικούς που παίζουν ή έπαιζαν στην τηλεόραση, συν ορισμένους που ήθελαν ως εκεί να φτάσουν. Τελος υπήρχαν και θεατρικές επιλογές, το καζίνο μας έπαιζε Menopause the Musical το οποίο είναι το πλέον μακρόβιο θεατρικό σόου στην ιστορία του Λας Βέγκας (δείγμα του τι ηλικίας άτομα πηγαίνουν στην πόλη) ενώ διαφήμιζαν ένα επιτυχημένο θεατρικό από την Νεα Υόρκη ονόματι Συμβουλές για γυναίκες από γκέυ άνδρες στο οποίο πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Λας Βέγκας η Kendra Wilkinson. Σε αυτά που ανέφερα δεν περιέλαβα τύπου τραινάκια του Λούνα Παρκ και παρόμοια που έχει η πόλη. Τώρα σε διάφορα σημεία του Strip και όχι μόνο υπάρχει μία υπηρεσία, πιθανότατα από τα ίδια τα καζίνο, η οποία πουλάει φτηνότερα εισιτήρια για τα σόου στο Strip. Δεν μου προκαλέι εκπληξη, όταν έχει το σόου με τα τραγούδια των Beatles από το Cirque de Soleil 10 φορές την εβδομάδα δεν μπορεί να τα πουλήσει όλα πάντα, και έτσι βγάζει σε προσφορά. Η ίδια υπηρεσία μπροσφέρει και εκπτώσεις σε εστιατόρια εντός καζίνο, έτσι βγάλαμε εισιτήριο για το μπουφέτ του Treasure Island και πήγαμε και φάγαμε. Μέγα σφάλμα υπό την έννοια ότι παραέφαγα και διέλυσα την ευκαιρεία να χάσω βάρος. Όχι πως εν τέλει δεν έχασα από το ταξίδι αλλά ήταν οριακό.
Μετά το φαϊ ακολούθησε ξάπλα, βόλτα σε ορισμένα ακόμη ξενοδοχεία και μετά είπαμε να πάμε να δούμε και το κέντρο του Λας Βέγκας. Κατ'αρχήν πήγαμε προς το SLS οδικώς με το δικό μου όχημα, ήθελα να το κινήσω, και παρκάραμε τρία τετράγωνα πιο πέραν. Το κλαμπ του, Κυριακή βράδυ έστω και 2 Ιουλίου, δεν ήταν ανοιχτό. Το ξενοδοχείο αυτό είναι μεν Las Vegas Boulevard αλλά είναι αρκετά μακρυά από την πλειοψηφία των ξενοδοχείων που είναι νοτιότερα. Περπατήσαμε όμως εώς το Stratosphere και ανεβήκαμε στο μπαρ που έχει στον 107ο όροφο. Η θέα του Strip είναι φοβερό αν και το ποτό κόστιζε όσο στο Cosmopolitan. Μετά μίαμιση με δύο ώρες πληρώσαμε, κατεβήκαμε και οδήγησα προς το αυτο καθ'αυτό κέντρο του Λας Βέγκας. Ηδη ανεβαίνοντας περάσαμε διάφορα μέρη του Λας Βέγκας σε στυλ παρεκκλήσι για γαμους με παπά Ελβις Πρίσλεϋ που βλέπεις σε ταινίες και σειρές αλλά δεν είναι στον πυρήνα του Strip. Καταλήξαμε στην Fremont Street η οποία είναι ένα φοβερό μέρος: έχει 4 καζίνο στην σειρά, ο ουρανός ειναι καλλυμένος με ηλεκτρονικη γιγαντοοθόνη όπου έπαιζε μουσική. Ο κόσμος χόρευε στον δρόμο ενώ κυκλοφορούσαν και από διάφορα σόου του τύπου Chippendales αλλά και ράπερ. Περπατήσαμε την οδό, είδαμε διάφορα που βλέπεις σε ταινίες όπως ο καουμπόυ από το Αγάπη μου μεγένθυνα το παιδί αλλά και πολλούς αστέγους και τελειωμένους. Είχε και ένα κλαμπ που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική, ο συνάδελφος με ρώτησε αν ήθελα να μπω αλλά του απάντησα αρνητικά: είχα εξαντληθεί στις 01:30 συν νωρίτερα έπαθα και ηλίαση. Γυρίσαμε σπίτι και κοιμηθήκαμε. Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά.
Τα καζίνο του Λας Βεγκας έχουν πάρα πολλά θεάματα για να δεις. Ηδη ανέφερα τους διάσημους dj, το Σάββατο βράδυ έπαιζαν συγχρόνως Tiesto, Snake, Calvin Harris, Kaskade, Nervo, Steve Aoki και πάρα πολλοί άλλοι παρομοίου διαμετρήματος που δεν θυμάμαι. Η άλλη κατηγορία θεάματος είναι το για ενηλίκους και ναι μεν τα καζίνο δεν έχουν αυτά καθαυτά στριπτιτζάδικα αλλά είχαν καλλιτεχνικό πρόγραμμα πχ με κάντρυ και γυμνές χορεύτριες. Αντίστοιχα υπήρχε και σε ανδρικό, με το Magic Mike αλλά και το αυστραλιανό Thunder from Down Under. House δεν είναι η μόνη μουσική που έπαιζε, είχε συγκροτήματα και μεμονομένους τραγουδιστές όπως οι Boyz II Men και η Britney Spears. Για όσους όμως τους έλειπαν πιο συγκροτήματα εποχής είχε διάφορα υπερθεάματα με μουσική από την δεκαετία του 60, 70 και 80 (πια η εποχή του Έλβις έχει περάσει) και τραγουδιστές και χορευτές. Ετσι αν δεν πρόλαβες τους Led Zeppelin, μπορούσες να δεις συγκρότημα που τους έμοιαζε. Όταν λέω τους έμοιαζε δεν εννοώ drag queens, αν και είχε και ένα τέτοιο σόου με 75 drag queens. Το βασικό σόου για το οποίο είναι γνωστό το Λας Βέγκας από την δεκαετία του 1980 είναι το φιλικό για όλη την οικογένοια, ως επί το πλείστον τσίρκο. To Cirque de Soleil έχει περί τα δέκα σόου με το όνομά του σε διαφορετικά καζίνο, με Mystere ναι είναι το κλασικό και να έχει εισιτήριο πάνω από $200. Μάλιστα έχει και απομιμήσεις, ένα καζίνο είχε κάτι ονόματι le reve. Άλλο σόι θέαμα είναι η μαγεία, το καζίνο μας είχε τον Mac King για τον οποίο διαφήμιζε ότι είναι καλό σόου, αλλά πως θα μπορούσε άραγε να ανταγωνιστεί τον David Copperfield, Criss Angel και Pen and Teller οι οποίοι έπαιζαν συγχρόνως. Αν επιθυμούσες να διακεδάσεις με κωμμωδία είχε όλους τους κωμικούς που παίζουν ή έπαιζαν στην τηλεόραση, συν ορισμένους που ήθελαν ως εκεί να φτάσουν. Τελος υπήρχαν και θεατρικές επιλογές, το καζίνο μας έπαιζε Menopause the Musical το οποίο είναι το πλέον μακρόβιο θεατρικό σόου στην ιστορία του Λας Βέγκας (δείγμα του τι ηλικίας άτομα πηγαίνουν στην πόλη) ενώ διαφήμιζαν ένα επιτυχημένο θεατρικό από την Νεα Υόρκη ονόματι Συμβουλές για γυναίκες από γκέυ άνδρες στο οποίο πρωταγωνιστεί στην παράσταση του Λας Βέγκας η Kendra Wilkinson. Σε αυτά που ανέφερα δεν περιέλαβα τύπου τραινάκια του Λούνα Παρκ και παρόμοια που έχει η πόλη. Τώρα σε διάφορα σημεία του Strip και όχι μόνο υπάρχει μία υπηρεσία, πιθανότατα από τα ίδια τα καζίνο, η οποία πουλάει φτηνότερα εισιτήρια για τα σόου στο Strip. Δεν μου προκαλέι εκπληξη, όταν έχει το σόου με τα τραγούδια των Beatles από το Cirque de Soleil 10 φορές την εβδομάδα δεν μπορεί να τα πουλήσει όλα πάντα, και έτσι βγάζει σε προσφορά. Η ίδια υπηρεσία μπροσφέρει και εκπτώσεις σε εστιατόρια εντός καζίνο, έτσι βγάλαμε εισιτήριο για το μπουφέτ του Treasure Island και πήγαμε και φάγαμε. Μέγα σφάλμα υπό την έννοια ότι παραέφαγα και διέλυσα την ευκαιρεία να χάσω βάρος. Όχι πως εν τέλει δεν έχασα από το ταξίδι αλλά ήταν οριακό.
Μετά το φαϊ ακολούθησε ξάπλα, βόλτα σε ορισμένα ακόμη ξενοδοχεία και μετά είπαμε να πάμε να δούμε και το κέντρο του Λας Βέγκας. Κατ'αρχήν πήγαμε προς το SLS οδικώς με το δικό μου όχημα, ήθελα να το κινήσω, και παρκάραμε τρία τετράγωνα πιο πέραν. Το κλαμπ του, Κυριακή βράδυ έστω και 2 Ιουλίου, δεν ήταν ανοιχτό. Το ξενοδοχείο αυτό είναι μεν Las Vegas Boulevard αλλά είναι αρκετά μακρυά από την πλειοψηφία των ξενοδοχείων που είναι νοτιότερα. Περπατήσαμε όμως εώς το Stratosphere και ανεβήκαμε στο μπαρ που έχει στον 107ο όροφο. Η θέα του Strip είναι φοβερό αν και το ποτό κόστιζε όσο στο Cosmopolitan. Μετά μίαμιση με δύο ώρες πληρώσαμε, κατεβήκαμε και οδήγησα προς το αυτο καθ'αυτό κέντρο του Λας Βέγκας. Ηδη ανεβαίνοντας περάσαμε διάφορα μέρη του Λας Βέγκας σε στυλ παρεκκλήσι για γαμους με παπά Ελβις Πρίσλεϋ που βλέπεις σε ταινίες και σειρές αλλά δεν είναι στον πυρήνα του Strip. Καταλήξαμε στην Fremont Street η οποία είναι ένα φοβερό μέρος: έχει 4 καζίνο στην σειρά, ο ουρανός ειναι καλλυμένος με ηλεκτρονικη γιγαντοοθόνη όπου έπαιζε μουσική. Ο κόσμος χόρευε στον δρόμο ενώ κυκλοφορούσαν και από διάφορα σόου του τύπου Chippendales αλλά και ράπερ. Περπατήσαμε την οδό, είδαμε διάφορα που βλέπεις σε ταινίες όπως ο καουμπόυ από το Αγάπη μου μεγένθυνα το παιδί αλλά και πολλούς αστέγους και τελειωμένους. Είχε και ένα κλαμπ που έπαιζε ηλεκτρονική μουσική, ο συνάδελφος με ρώτησε αν ήθελα να μπω αλλά του απάντησα αρνητικά: είχα εξαντληθεί στις 01:30 συν νωρίτερα έπαθα και ηλίαση. Γυρίσαμε σπίτι και κοιμηθήκαμε. Τα υπόλοιπα την επόμενη φορά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου