Τρίημερο στο Σαν Φρανσίσκο

Το φεστιβάλ ήταν μία ενδιαφέρουσα εμπειρία. Έψηνα κρέατα στο γκριλ, με αποτέλεσμα να καπνιστώ σαν σωλομός. Με έπιασαν και η μύτη και δάκρυα, αν και σε διαφορετικές ημέρες. Σάββατο βράδυ απεδείχθει τζίφος λόγω του αγώνα πυγμαχίας, όχι όμως πως ήταν άδειο. Απλά δεν βούλιαξε από κόσμο. Σάββατο πρωϊ ήταν ο διαγωνισμός του 59 days of code. Ημουν σε ομάδα με δύο συναδέλφους από την δουλειά με μία εφαρμογή όπου φτιάξαμε ένα εξάρτημα για το κινητό το οποίο περιέχει δύο laser στο υπέρυθρο που επιτρέπουν να μετρήσεις έμμεσα υγρασία του φυτού. Η εφαρμογή μας πήρε δεύτερη θέση και απεδείχθει πως υπήρχε ευρύ ενδιαφέρον. Ετσι συνεχίζουμε να την αναπτύσσουμε. Πάντως πέρασε το φεστιβάλ, πέρασε η εβδομάδα μετά έστω και δύσκολα και εν συνεχεία ήταν το τριήμερο της Labor Day. Είχα κανονίσει και πήγαμε με τον Βολιώτη φίλο μου στο σπίτι των γονιών μου. Εγω έφτασα το βράδυ της Παρασκευής μετά από τρίωρη οδήγηση. Κοιμήθηκα με την ησυχία μου και την επομένη θα βρισκόμασταν στην πόλη του Σαν Φρανσίσκο με τον φίλο. Μου έστειλε μύνημα ότι έφτασε κανονικά και εγώ με την πρώτη ευκαιρία αμέσως έφυγα για τον BART χωρίς να μιλήσω με τον γείτονα για το ταχυδρομείο. Εφτασα στον σταθμό Embarcadero την ίδια στιγμή που έφτασε ο συνάδελφος από την ανάποδη κατεύθυνση. Χαιρετιστήκαμε και περπατήσμα από την Colombus μέσα από την North Beach προς το Fisherman's Wharf. Εκει φάγαμε κρέπα θαλασσινών και μετά περπατήσαμε παραλιακά χαζεύοντας τα αξιοθέατα, με την θερμοκρασία περί τους 30-35 βαθμούς. Φτάσαμε στο σημείο όπου έχει πλοίο για Ωκλαντ αλλά ναι με ήμασταν στην ώρα για το πλοίο (εντελώς τυχαία) αλλά γέμισε πριν μας πάρει και δεν θέλαμε να περιμένουμε μία ώρα για το επόμενο. Πήραμε τον BART για το σπίτι των γονιών μου. Ξεκουραστήκαμε καπως, είδα τον γείτονα και πήρα τα γράμματα και κατεβήκαμε Walnut Creek για δείπνο. Μετά το βράδυ είπαμε να κατεβούμε για ξενύχτι στο Ωκλαντ. Είχαμε ψάξει για κανένα κλαμπ που έπαιζε EDM, αλλά το ίντερνετ δεν έλεγε τίποτα. Κατεβαίνουμε με το αμάξι στο κέντρο, ανεβήκαμε και κατεβήκαμε όλο τον άξονα της Broadway, περισσότερο την Washington κάτω από τον Convention Center και τζίφος. Πέσαμε σε τρεις συμμορίες, ένα μαύρο biker gang, ένα άσπρο biker gang και μία συμμορία μαύρων χωρίς μηχανές. Είδαμε πολλά μπαρ και κλαμπ, και όλα έπαιζαν είτε Hip Hop είτε Jazz. Σε κανα-δύο είχε καλό κόσμο, αλλά όχι καλή μουσική. Γυρίσαμε προς το Walnut Creek, είπα να δοκιμάσουμε το Ωπα αλλά αυτό είχε κλείσει τις 11. Ωστόσο είχε δύο καταστήματα κοντά μου, με όχι κακή μουσική αλλά κυρίως άδεια. Είδε για ένα κλαμπ στο ιντερνετ ο φίλος, οδήγησα προς εκεί το οποίο απεδείχθει κάπου κρυμμένο προς τις αντιπροσωπίες αυτοκινήτων αλλά κάναμε αναστροφή για το σπίτι επι τόπου, ήταν πολύ παρακμιακό.

Την επομένη είχαμε κανονίσει να πάμε στην Κοιλάδα του Πυριτίου, κακώς λεγόμενη Κοιλάδα της Σιλικόνης. Πρώτα πήγαμε σε ένα μαγαζί με διάφορα εξαρτήματα υπολογιστή, και άρεσε στον φίλο όσο και εμένα. Μετά πήγαμε στο νεκροταφείο στον τάφο του θείου μου. Υστερα φάγαμε και πήγαμε στο αρχηγείο του Google. Βλέπετε ο φίλος ξέρει κάποιον που εργάζεται στο Google, είναι απ'όσο κατάλαβα η σύζυγός του ξαδέρφη του συζύγου της αδερφής του. Κλασσικό Ελληνικό, κάπως έτσι ήταν και ο θείος μου ο οποίος είναι θαμμένος στο νεκροταφείο του Σαν Χοσέ. Μας έκανε ξενάγηση στο campus και μετά αργά πήγαμε και φάγαμε στο κέντρο του Mountain View. Υστερα από το φαϊ οι δύο μας κάναμε βόλτα και η πόλη έχει 2 κλαμπ που παίζουν EDM. Είμασταν και οι δύο κουρασμένοι και ήταν και σχετικά νωρίς, λίγο πριν τις 10. Το να πάμε για ξεκούραση και μετά να γυρίσουμε ήταν απλά μη ρεαλιστικό, σε τελική ανάλυση το Σαν Φρανσίσκο πιο κοντα είναι, απλά από το Walnut Creek θα έπρεπε να περάσουμε την γέφυρα και να βρούμε να παρκάρουμε στην πόλη. Ετσι γυρίσαμε εν τέλει στο σπίτι. Δευτέρα πρωϊ, μετά από βόλτα στο κέντρο του Walnut Creek, πήγαμε στο Concord όπου γευματίσαμε. Εν συνεχεία τον πήγα στην στάση του BART και εγώ έφυγα για το σπίτι μου. Γενικά χάρηκα πολύ που τον ξαναείδα. Τώρα το επόμενο μεγάλο ταξίδι θα είναι Ελλάδα, έχω όμως πρώτα να κλείσω τα εισιτήρια