Είχα ανάμεικτα νέα την εβδομάδα. Όπως όλοι λυπήθηκα με την ήττα της εθνικής, αν και έπεσε παλικαρίσια. Επίσης η πρώτη δημοσίευση που έστειλα απορρίφθηκε από τους 2 εκ των τριών reviewers αλλά κατά τρόπο που έλεγε ότι μάλλον χρειάζομαι αλλαγές στο κείμενο, παρά στο επιστημονικό αντικείμενο. Ωστόσο αύριο είναι η συνέντευξη για δουλειά (πράγμα που αγχώνει) συν το ότι έχασα μερικούς πόντους στην κοιλιά. Είμαι αισιόδοξος αν και αγχωμένος. Το σημερινό θέμα τα μελλοντικά βήματα για την εξερέυνηση του διαστήματος. Πρό δύο εβδομάδων που πέρασε το National Research Council δημοσιοποίησε στο Κογκρέσσο την μελέτη που ολοκλήρωσε για το μελλον του επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος που του είχε ζητηθεί με τον νόμο έγκρισης του προϋπολογισμού της NASA του 2010 και το σχετικό ίντερνετ έχει ανάψει. Αν και δεν έχω διαβάσει την αναφορά (είναι 200+ σελίδες) θα πω την γνώμη μου με βάση όλα τα άρθρα που έχω διαβάσει αλλά και το τι κάνουν οι άλλες διαστημικές δυνάμεις. Η επόμενη ανάρτηση μου πιθανόν να είναι σχετική με τα 100 χρόνια από τον Α Παγκόσμιο πόλεμο, θέλω να διαβάσω μερικά άρθρα ακόμη.
Η μελέτη εκπονήθηκε από ομάδα επιστημόνων πολλών ειδικοτήτων όπως και μάλλον ασχέτων ειδικοτήτων όπως πχ κοινωνιολόγοι. Ξεκινά με ένα τμήμα όπου αναλύει ποιοι είναι οι λόγοι ύπαρξης του επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος και καταλήγει ότι παρότι δεν υπάρχουν πολλοί καλοί πρακτικοί λόγοι τελικός στόχος οφείλει να είναι η επίσκεψη στον Άρη, ο οποίος είναι στόχος ορίζοντα, δηλαδή τελικός και όχι άμεσος, κάπως σαν τον κομμουνισμό στην ΕΣΣΔ (η οποία ήταν υποτίθεται σοσιαλιστική και όχι κομμουνιστική ακόμη). Το κόστος είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια αλλά θα είναι μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολλάρια (κατά πόσον θα είναι 300 ή 600 δεν μπορεί να προσδιόριστει ακόμα) και για να καλυφθεί θα χρειαστεί παγκόσμια συμβολή συν άνοδο του προϋπολογισμού της NASA με ρυθμό διπλάσιο του πληθωρισμού επί δεκαετίες, κάτι το πραγματικά μη ρεαλιστικό. Με αυτό τον ρυθμό προβλέπεται ο πρώτος άνθρωπος στον Άρη την δεκαετία του 2040. Πάντως ας έχουμε υπ'όψιν ότι οι πόλεμοι του Ιράκ και του Αφγανιστάν θα κοστίσουν στο Αμερικάνικο προϋπολογισμό με βάση διάφορες αξιόπιστες αναλογιστικές μελέτες ανω του 1 τρις δολλάρια. Εν συνεχεία αναλύουν τις τρεις αρχιτεκτονικές που έχουν προταθεί για την αποστολή και τις κατατάσσουν με βάση την ρεαλιστικότητά τους, τα αναγκαία βήματα και το πιθανόν κόστος. Υποστηρίζουν ότι οι οπαδοί της εδω και τώρα εξερεύνησης του Άρη υποεκτιμούν τον βαθμό δυσκολίας ανάπτυξης της τεχνολογίας, αναγνωρίζουν κάποια από τα αναγκαία βήματα αλλά δεν προτείνουν συγκεκριμμένες τεχνικές λύσεις, σε τελική ανάλυση πρέπει μελλοντική έρευνα και ανάπτυξη να τα λύσει.
Τα σχόλια στο ίντερνετ ήταν αρκετά. Πρώτη κατηγορία σχολίων λέει ότι έχουν ως δεδομένη την αρχιτεκτονική Απόλλων όπου στο τέλος αφήνουν ελάχιστη υποδομή στην επιφάνεια του Άρη και δεν έχουν αναπτύξει ούτε την ενδιάμεση υποδομή όπως διαστημικοί σταθμοί σε κρίσιμα σημεία. Η επιλογή του αποικισμού του Άρη που προτείνουν είναι αρκετά ακριβότερη. Επόμενη κατηγορία κριτικής είναι ότι οι επιλογές τους στην αξιολόγηση της αρχιτεκτονικής αποστολής είναι λάθος. Δεν μπορώ να κρίνω προσωπικά. Μία άλλη κριτική είναι ότι κακώς έχουν ως πύραυλο αναφοράς το Space Launch System και ότι καλό θα ήταν να ακολουθήσουν τις προτάσεις της SpaceX του Elon Musk. Γενικά το θέμα του SLS ανάβει πολύ την συζήτηση στο ίντερνετ. Τέλος άλλη κατηγορία που προσάψανε στη μελέτη, και μάλιστα και κατά την διάρκεια κατάθεσης των αρχισυντακτών στο Κογκρέσσο την προηγούμενη Πέμπτη είναι ότι δεν είναι σωστό να συνεργαστούν με την Κίνα. Οι αρχισυντάκτες απάντησαν και πολύ σωστά μάλιστα ότι δεν έχουμε ιδέα ποιοι θα είναι οι φίλοι και οι εχθροί των ΗΠΑ σε 20 χρόνια.
Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι από την τώρα περιγραφή έχω δει κάτι το πολύ λάθος στην μελέτη, στον βαθμο τουλάχιστον που μπορώ να κρίνω. Ως προς την SpaceX αυτό που έχω να πω είναι ας αποδείξουν πρώτα την ικανότητά τους να εκτοξεύουν στον ρυθμό που θέλουν, η τελευταία εκτόξευση έχει ήδη καθυστερήσει 2 μήνες. Τώρα οι άλλες διαστημικές δυνάμεις θα προτιμούσαν πρώτα να πάνε ανθρώπους στην Σελήνη, κάτι που θα μπορούσα να κάνει η NASA σε λιγότερο από 10 χρόνια αν υπήρχε η πολιτική βούληση, αλλά αυτή δεν υπάρχει στο σημερινό περιβάλλον. Όπως ανέφερε και ένα άρθρο στο ίντερνετ οι πλέον επιτυχημένα διαστημικά προγράμματα, το Απόλλων και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός επιτεύχθηκαν για γεωπολιτικούς λόγους, το πρώτο μεν διότι η Αμερική έπρεπε να δείξει ότι είναι καλύτερη από την ΕΣΣΔ, το δεύτερο διότι μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού η Αμερική δεν ήθελε οι διστημικοί επιστήμονες της εκλιπούσας χώρας να δώσουν την τεχνογνωσία τους στους εχθρούς των ΗΠΑ τύπου Ιράν. Απλά δεν υπάρχει κάποιος γεωπολιτικός λόγος να ξοδεύσουν τα λεφτά οι ΗΠΑ, τουλάχιστον εώς ότου φτάσουν οι Κινέζοι στη Σελήνη το 2025 όπως αυτή την στιγμή φαίνεται πιθανόν και εφικτό. Οι άλλες δυνάμεις απλά δεν έχουν τα λεφτά για να το κάνουν. Έχουμε αρκετά χρόνια ακόμα μπροστά μας, ας δούμε τι θα γίνει
Η μελέτη εκπονήθηκε από ομάδα επιστημόνων πολλών ειδικοτήτων όπως και μάλλον ασχέτων ειδικοτήτων όπως πχ κοινωνιολόγοι. Ξεκινά με ένα τμήμα όπου αναλύει ποιοι είναι οι λόγοι ύπαρξης του επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος και καταλήγει ότι παρότι δεν υπάρχουν πολλοί καλοί πρακτικοί λόγοι τελικός στόχος οφείλει να είναι η επίσκεψη στον Άρη, ο οποίος είναι στόχος ορίζοντα, δηλαδή τελικός και όχι άμεσος, κάπως σαν τον κομμουνισμό στην ΕΣΣΔ (η οποία ήταν υποτίθεται σοσιαλιστική και όχι κομμουνιστική ακόμη). Το κόστος είναι δύσκολο να υπολογιστεί με ακρίβεια αλλά θα είναι μερικές εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολλάρια (κατά πόσον θα είναι 300 ή 600 δεν μπορεί να προσδιόριστει ακόμα) και για να καλυφθεί θα χρειαστεί παγκόσμια συμβολή συν άνοδο του προϋπολογισμού της NASA με ρυθμό διπλάσιο του πληθωρισμού επί δεκαετίες, κάτι το πραγματικά μη ρεαλιστικό. Με αυτό τον ρυθμό προβλέπεται ο πρώτος άνθρωπος στον Άρη την δεκαετία του 2040. Πάντως ας έχουμε υπ'όψιν ότι οι πόλεμοι του Ιράκ και του Αφγανιστάν θα κοστίσουν στο Αμερικάνικο προϋπολογισμό με βάση διάφορες αξιόπιστες αναλογιστικές μελέτες ανω του 1 τρις δολλάρια. Εν συνεχεία αναλύουν τις τρεις αρχιτεκτονικές που έχουν προταθεί για την αποστολή και τις κατατάσσουν με βάση την ρεαλιστικότητά τους, τα αναγκαία βήματα και το πιθανόν κόστος. Υποστηρίζουν ότι οι οπαδοί της εδω και τώρα εξερεύνησης του Άρη υποεκτιμούν τον βαθμό δυσκολίας ανάπτυξης της τεχνολογίας, αναγνωρίζουν κάποια από τα αναγκαία βήματα αλλά δεν προτείνουν συγκεκριμμένες τεχνικές λύσεις, σε τελική ανάλυση πρέπει μελλοντική έρευνα και ανάπτυξη να τα λύσει.
Τα σχόλια στο ίντερνετ ήταν αρκετά. Πρώτη κατηγορία σχολίων λέει ότι έχουν ως δεδομένη την αρχιτεκτονική Απόλλων όπου στο τέλος αφήνουν ελάχιστη υποδομή στην επιφάνεια του Άρη και δεν έχουν αναπτύξει ούτε την ενδιάμεση υποδομή όπως διαστημικοί σταθμοί σε κρίσιμα σημεία. Η επιλογή του αποικισμού του Άρη που προτείνουν είναι αρκετά ακριβότερη. Επόμενη κατηγορία κριτικής είναι ότι οι επιλογές τους στην αξιολόγηση της αρχιτεκτονικής αποστολής είναι λάθος. Δεν μπορώ να κρίνω προσωπικά. Μία άλλη κριτική είναι ότι κακώς έχουν ως πύραυλο αναφοράς το Space Launch System και ότι καλό θα ήταν να ακολουθήσουν τις προτάσεις της SpaceX του Elon Musk. Γενικά το θέμα του SLS ανάβει πολύ την συζήτηση στο ίντερνετ. Τέλος άλλη κατηγορία που προσάψανε στη μελέτη, και μάλιστα και κατά την διάρκεια κατάθεσης των αρχισυντακτών στο Κογκρέσσο την προηγούμενη Πέμπτη είναι ότι δεν είναι σωστό να συνεργαστούν με την Κίνα. Οι αρχισυντάκτες απάντησαν και πολύ σωστά μάλιστα ότι δεν έχουμε ιδέα ποιοι θα είναι οι φίλοι και οι εχθροί των ΗΠΑ σε 20 χρόνια.
Σε γενικές γραμμές δεν μπορώ να πω ότι από την τώρα περιγραφή έχω δει κάτι το πολύ λάθος στην μελέτη, στον βαθμο τουλάχιστον που μπορώ να κρίνω. Ως προς την SpaceX αυτό που έχω να πω είναι ας αποδείξουν πρώτα την ικανότητά τους να εκτοξεύουν στον ρυθμό που θέλουν, η τελευταία εκτόξευση έχει ήδη καθυστερήσει 2 μήνες. Τώρα οι άλλες διαστημικές δυνάμεις θα προτιμούσαν πρώτα να πάνε ανθρώπους στην Σελήνη, κάτι που θα μπορούσα να κάνει η NASA σε λιγότερο από 10 χρόνια αν υπήρχε η πολιτική βούληση, αλλά αυτή δεν υπάρχει στο σημερινό περιβάλλον. Όπως ανέφερε και ένα άρθρο στο ίντερνετ οι πλέον επιτυχημένα διαστημικά προγράμματα, το Απόλλων και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός επιτεύχθηκαν για γεωπολιτικούς λόγους, το πρώτο μεν διότι η Αμερική έπρεπε να δείξει ότι είναι καλύτερη από την ΕΣΣΔ, το δεύτερο διότι μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού η Αμερική δεν ήθελε οι διστημικοί επιστήμονες της εκλιπούσας χώρας να δώσουν την τεχνογνωσία τους στους εχθρούς των ΗΠΑ τύπου Ιράν. Απλά δεν υπάρχει κάποιος γεωπολιτικός λόγος να ξοδεύσουν τα λεφτά οι ΗΠΑ, τουλάχιστον εώς ότου φτάσουν οι Κινέζοι στη Σελήνη το 2025 όπως αυτή την στιγμή φαίνεται πιθανόν και εφικτό. Οι άλλες δυνάμεις απλά δεν έχουν τα λεφτά για να το κάνουν. Έχουμε αρκετά χρόνια ακόμα μπροστά μας, ας δούμε τι θα γίνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου