Σήμερα το πρωϊ είχα συνέντευξη για δουλειά η οποία πήγα καλά. Χτες την νύχτα και σήμερα το πρωϊ είχα φοβερό άγχος, εώς ότου ξεκίνησε. Ωστόσο το άγχος που είχα δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με αυτό το οποίοι είχαν οι στρατιώτες κατά την απόβαση στην Νορμανδία. Την προηγούμενη Παρασκευή, 70η επέτειο της απόβασης, πήγα στο εθνικό μνημείο της απόβασης παρέα με έναν φίλο. Έστειλα e-mail σε όλους τους εναπομείναντες Έλληνες και ήταν ο μόνος που απάντησε, παρότι Αρμένιος.
Το πρώτο ερώτημα που αναρωτιέται κανείς είναι για το μνημείο βρίσκεται στο Bedford, στην μέση του πουθενά. Ο λόγος ήταν η πολή μεγαλη θυσία που έκανε η τοποθεσία κατά την απόβαση, ένα λόχος της εθνοφυλακής της αποβιβάστηκε στην ακτή Omaha με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 19 την 6η Ιουνίου και άλλοι 4 την επομένη από εχθρική δράση. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο επαρχιακό και αγροτικό είναι το μέρος ο τόπος είχε την μεγαλύτερη κατά κεφαλήν θυσία σε όλη την Αμερική κατά την διάρκεια της απόβασης. Σηκώθηκα νωρίς εκείνη την ημέρα, είδα στο ιντερνετ την αποθέωση που επιφύλαξε το Roanoke στους βετεράνους που έφτασαν πετώντας για την τελετή και μετά πήγα και πήρα τον φίλο. Η τελετή ξεκινούσε στις 11 και περι τις 10.45 φτάσαμε σε ένα από τα παρκινγκ. Λόγω του εορτασμού δεν επιτρέπονταν το πάρκινγκ για κοινούς θνητούς στο μνημείο αλλά είχα κάπου 20 δωρεάν πάρκινγκ στην πόλη και λεωφορειάκι (το οποίο απεδείχθει σχολικό) εως το μνημείο. Το λεωφορείο ξεκίνησε στις 11 και στην πορεία είδαμε τους αλεξιπτωτιστές που έπεσαν. Όταν έφτασαν στο έδαφος μας επετράπει να συνεχίσουμε στο μνημείο και είδαμε την υπόλοιπη τελετή.
Μπαίνοντας στο μνημείο στο άνω επίπεδο έχει μια αψίδα που λέει Overlord (κωδικός της επιχείρησης απόβασης) και μπροστά της είναι όλες οι σημαίες των χωρών που έλαβαν χώρα στην απόβαση. Πρώτη πρώτη είναι η Ελληνική Σημαία, μην ξεχνάμε οτι συμμετείχαν οι κορβέττες Κριεζής και Τομπάζης. Κατεβαίνοντας της ράμπα έχει μία πλατεία όπου ήταν συγκντρωμένοι περίπου 300 εναπομείναντες βετεράνοι, ουσιαστικά όσοι ζουν ακόμα και ήταν πολύ αδύναμοι για να πετάξουν στην Γαλλία και πιο πίσω το πλήθος όλων το ηλικιών. Μπροστά τους είναι το μνημείο, μια σύνθεση αποτελούμενη από ένα μαρμάρινο ΑΒΑΚ (αποβατική άκατος για όσους δεν πήγαν Ναυτικό) μπροστά στο οποίο έχει νερό που οδηγεί σε άμμο (την οποία έφεραν από την Νορμανδία) όπου έχει σκατζόχοιρους, νάρκες, νεκρούς και έρποντες στρατιώτες (όλα αυτά από μέταλλο) και ένα τοίχον τον οποίο σκρφαλώνουν 3 στρατιώτες. Πάνω από τον τοίχο είναι η αψίδα που λέει Overlord. Δεξιά αριστερά του τοίχου είναι οι τουαλέτες και ανάμεσα σε αυτές και τους (μπρουντζινους) στρατιώτες που σκαρφαλώνουν έχει πλάκες για τα πλοία που συμμετείχαν στην απόβαση. Στο επάνο επίπεδο, δεξιά και αριστερά από την αψίδα ήταν οι επίσημοι. Μετά τους αλεξιπτωτιστές διαβάστηκαν καμιά εικοσαρία μαρτυρίες από την απόβαση (μεταξύ των οποίων και από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ), διακοπτόμενα από διελεύσεις Ντακότας, Μαστανγκ και σμήνους ιστορικών αεροσκαφών. Εν συνεχεία ακολούθησαν λόγοι πολιτικών, ένας εκ των οποίων ανέφερες πως το Bedford έχασε 39 παιδιά του στον Α Παγκόσμιο, κατάθεση στεφάνων από πρεσβείες (αλλά όχι την δικιά μας, μάλλον η πρεσβεία μας αγνόησε την τελετή) και ομιλία του Γάλλου υπαρχηγού της αποστολής, ο οποίος υποθέτω λόγω στολής ότι ήταν ο ΑΚΑΜ ή κάποιος στο επιτελείο του. Τέλος εγκαινιάστηκε και νέο άγαλμα για την θυσία του Bedford.
Μετά το πέρας της τελετής κάναμε έναν γύρο του μνημείου. Πίσω από την πλατεία έχει διάφορους κήπους με αγάλματα πρωταγωνιστών της επιχείρησης και πλάκες με ιστορία των μονάδων που συμμετείχαν. Στο ένα άκρο είχε τέντες με reenactors που απεικόνιζαν τον Αμερικανικό, Καναδικό, Βρετανικό και Πολωνικό στρατό που απεβιβάστει στην Νορμανδία. Εν έτει 1944 η Βρετανία είχε τόσο εξαντληθεί από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού που έστειλε και μονάδες του Ελεύθερου Πολωνικού αλλά και Βελγικού Στρατού στην απόβαση. Με την πολυκοσμία και κούραση δεν είχαμε κουράγιο να διαβάσουμε όλες τις πλάκες και καθότι ήταν αργά φύγαμε. Στη επιστροφή φάγαμε στο Ρόανοουκ και μετά γυρίσαμε Blacksburg. Θα έλεγα ότι το μνημείο σίγουρα αξίζει τα $8 της εισόδου αν και φυσικά λόγω της ημέρας δεν είχε είσοδο.
Κατά τα άλλα με το που γύρισα σπίτι τελείωσε και με τις τελευταίες υποχρεώσεις ως φοιτητής. Έδωσα αντίγραφο της διατριβής σε ένα μέλος το οποίο την ήθελε τυπωμένη και κάθισα στο Σαββατοκύριακο να ετοιμάσω τον κατάλογο δεδομένων, ο οποίος θέλει δουλειά ακόμη. Πήγα ακόμη στο γυμναστήριο και κολύμπησα και έχω να πω ότι επιτέλους, αυτή την εβδομάδα έχει αρχίσει να πέφτει πάλι το βάρος μου. Αλλά για τα πιο πεζά νέα θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση, όταν συσσωρευτούνε.
Το πρώτο ερώτημα που αναρωτιέται κανείς είναι για το μνημείο βρίσκεται στο Bedford, στην μέση του πουθενά. Ο λόγος ήταν η πολή μεγαλη θυσία που έκανε η τοποθεσία κατά την απόβαση, ένα λόχος της εθνοφυλακής της αποβιβάστηκε στην ακτή Omaha με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 19 την 6η Ιουνίου και άλλοι 4 την επομένη από εχθρική δράση. Λαμβάνοντας υπ'όψιν πόσο επαρχιακό και αγροτικό είναι το μέρος ο τόπος είχε την μεγαλύτερη κατά κεφαλήν θυσία σε όλη την Αμερική κατά την διάρκεια της απόβασης. Σηκώθηκα νωρίς εκείνη την ημέρα, είδα στο ιντερνετ την αποθέωση που επιφύλαξε το Roanoke στους βετεράνους που έφτασαν πετώντας για την τελετή και μετά πήγα και πήρα τον φίλο. Η τελετή ξεκινούσε στις 11 και περι τις 10.45 φτάσαμε σε ένα από τα παρκινγκ. Λόγω του εορτασμού δεν επιτρέπονταν το πάρκινγκ για κοινούς θνητούς στο μνημείο αλλά είχα κάπου 20 δωρεάν πάρκινγκ στην πόλη και λεωφορειάκι (το οποίο απεδείχθει σχολικό) εως το μνημείο. Το λεωφορείο ξεκίνησε στις 11 και στην πορεία είδαμε τους αλεξιπτωτιστές που έπεσαν. Όταν έφτασαν στο έδαφος μας επετράπει να συνεχίσουμε στο μνημείο και είδαμε την υπόλοιπη τελετή.
Μπαίνοντας στο μνημείο στο άνω επίπεδο έχει μια αψίδα που λέει Overlord (κωδικός της επιχείρησης απόβασης) και μπροστά της είναι όλες οι σημαίες των χωρών που έλαβαν χώρα στην απόβαση. Πρώτη πρώτη είναι η Ελληνική Σημαία, μην ξεχνάμε οτι συμμετείχαν οι κορβέττες Κριεζής και Τομπάζης. Κατεβαίνοντας της ράμπα έχει μία πλατεία όπου ήταν συγκντρωμένοι περίπου 300 εναπομείναντες βετεράνοι, ουσιαστικά όσοι ζουν ακόμα και ήταν πολύ αδύναμοι για να πετάξουν στην Γαλλία και πιο πίσω το πλήθος όλων το ηλικιών. Μπροστά τους είναι το μνημείο, μια σύνθεση αποτελούμενη από ένα μαρμάρινο ΑΒΑΚ (αποβατική άκατος για όσους δεν πήγαν Ναυτικό) μπροστά στο οποίο έχει νερό που οδηγεί σε άμμο (την οποία έφεραν από την Νορμανδία) όπου έχει σκατζόχοιρους, νάρκες, νεκρούς και έρποντες στρατιώτες (όλα αυτά από μέταλλο) και ένα τοίχον τον οποίο σκρφαλώνουν 3 στρατιώτες. Πάνω από τον τοίχο είναι η αψίδα που λέει Overlord. Δεξιά αριστερά του τοίχου είναι οι τουαλέτες και ανάμεσα σε αυτές και τους (μπρουντζινους) στρατιώτες που σκαρφαλώνουν έχει πλάκες για τα πλοία που συμμετείχαν στην απόβαση. Στο επάνο επίπεδο, δεξιά και αριστερά από την αψίδα ήταν οι επίσημοι. Μετά τους αλεξιπτωτιστές διαβάστηκαν καμιά εικοσαρία μαρτυρίες από την απόβαση (μεταξύ των οποίων και από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ), διακοπτόμενα από διελεύσεις Ντακότας, Μαστανγκ και σμήνους ιστορικών αεροσκαφών. Εν συνεχεία ακολούθησαν λόγοι πολιτικών, ένας εκ των οποίων ανέφερες πως το Bedford έχασε 39 παιδιά του στον Α Παγκόσμιο, κατάθεση στεφάνων από πρεσβείες (αλλά όχι την δικιά μας, μάλλον η πρεσβεία μας αγνόησε την τελετή) και ομιλία του Γάλλου υπαρχηγού της αποστολής, ο οποίος υποθέτω λόγω στολής ότι ήταν ο ΑΚΑΜ ή κάποιος στο επιτελείο του. Τέλος εγκαινιάστηκε και νέο άγαλμα για την θυσία του Bedford.
Μετά το πέρας της τελετής κάναμε έναν γύρο του μνημείου. Πίσω από την πλατεία έχει διάφορους κήπους με αγάλματα πρωταγωνιστών της επιχείρησης και πλάκες με ιστορία των μονάδων που συμμετείχαν. Στο ένα άκρο είχε τέντες με reenactors που απεικόνιζαν τον Αμερικανικό, Καναδικό, Βρετανικό και Πολωνικό στρατό που απεβιβάστει στην Νορμανδία. Εν έτει 1944 η Βρετανία είχε τόσο εξαντληθεί από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού που έστειλε και μονάδες του Ελεύθερου Πολωνικού αλλά και Βελγικού Στρατού στην απόβαση. Με την πολυκοσμία και κούραση δεν είχαμε κουράγιο να διαβάσουμε όλες τις πλάκες και καθότι ήταν αργά φύγαμε. Στη επιστροφή φάγαμε στο Ρόανοουκ και μετά γυρίσαμε Blacksburg. Θα έλεγα ότι το μνημείο σίγουρα αξίζει τα $8 της εισόδου αν και φυσικά λόγω της ημέρας δεν είχε είσοδο.
Κατά τα άλλα με το που γύρισα σπίτι τελείωσε και με τις τελευταίες υποχρεώσεις ως φοιτητής. Έδωσα αντίγραφο της διατριβής σε ένα μέλος το οποίο την ήθελε τυπωμένη και κάθισα στο Σαββατοκύριακο να ετοιμάσω τον κατάλογο δεδομένων, ο οποίος θέλει δουλειά ακόμη. Πήγα ακόμη στο γυμναστήριο και κολύμπησα και έχω να πω ότι επιτέλους, αυτή την εβδομάδα έχει αρχίσει να πέφτει πάλι το βάρος μου. Αλλά για τα πιο πεζά νέα θα γράψω σε επόμενη ανάρτηση, όταν συσσωρευτούνε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου