Περπατώντας σε μια άδεια πολη

Οταν ηρθα εδω στο Blacksburg συνειδητοποίησα ταχύτατα ότι οι κυριότερες δυσκολίες που θα έχω να αντιμετωπίσω δεν προκειται να είναι ακαδημαϊκής φύσεως. Έχω να αντιμετωπίσω πραγματικές δύσκολίες στις σπουδες μου από το 6ο εξάμηνο. Τω καιρώ εκείνω (που λεει το ευαγγελιο, παναθεμα το font που δεν ω υπογεγραμμένο) παρακολουθούσα ανελλιπώς Ειδική Δενδροκομία, Ειδική Γεωργία (και Φαινόμενα Μεταφορών, Γεωργικές Βιομηχανίες και άλλα παλούκια), σημείωνα τα λεγόμενα των καθηγητών στις παραδώσεις, διάβαζα κανονικά (όσο κανονικά μπορείς να διαβάσεις ύλη 1000+ σελίδων) την ύλη πριν τις εξετάσεις, απαντούσα σε όλα τα ερωτήματα στις εξετάσεις και έβρισκα τον εαυτό να γράφω 3άρια. Βλέπετε το ΓΠΑ είναι ένα ίδρυμα όπου αν σε ένα μάθημα κόβεται το 70% όσων το δίνουν, αυτό θεωρείται εύκολο. Επιπλέον τόσο στη Γαλλία όσο και παλαιότερα στην Ελλάδα η ακαδημαϊκή μου απόδοση ήταν παραπάνω απο ικανοποιητική: Ημουν ο μόνος στο Mastere SILAT που κατάφερνε να τελειώσει τις πράξεις που προβλέπονταν στο έντυπο εργασίας των μαθημάτων μέσα στην ώρα του μαθήματος (και δεν έμενα έως αργά το βράδυ στο εργαστήριο όπως οι άλλοι) ενώ αν δεν κατάφερνα να λύσω ένα πρόβλημα, συνήθως δεν το κατάφερνε και κανένας άλλος. Θυμάμαι στα Γεωργικά Μηχανήματα ΙΙ που ήμουν ο μόνος σε όλη την τάξη των 40 φοιτητών που έδωσε την εργασία στην προθεσμία που είχε θέσει ο καθηγητής και τους συμφοιτητές μου να ζητάνε και εν τέλει να τους δίνει ο καθηγητής άλλες 2 εβδομάδες μπας και την τελειώσουν (όσο και αν χρειάστηκε να θυσιάσω όλο το Σαββατοκύριακο για να κάνω την εργασία εκείνη). Η τελευταία φορά που δεν κατάφερα να βγάλω τη δουλειά ενώ το κατάφερε η τάξη μου ήταν στην Φυσική της Πρώτης Λυκείου. Θυμάμαι που είχα καθίσει και δάκρυζα στο μάθημα και στο διάλλειμα καθόμουνα και έκλαιγα και όλο το τμήμα προσπαθούσε να με παρηγορήσει.
Τέλος μπαίνοντας στο ΓΠΑ μαθαίναμε αλλά και συνειδητοποιούσαμε ταχύτατα ότι ο εχθρός δεν είναι στον Βοτανικό (ή αντίστοιχα στη Λεωφόρο Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής), βρίσκεται στου Ζωγράφου, στην Πατησίων, στο Αιγάλεω. Η σχέση μεταξύ των φοιτητών ήταν συναγωνιστική παρά ανταγωνιστική. Το ιδιο σε μεγάλο βαθμό ισχύει και εδώ τόσο στο College of Natural Resources and Environment όσο και στο College of Agriculture and Life Sciences. Οι εργασίες που μας δίνουν είναι σε αρκετές περιπτώσεις εξατομικευμενες και δεν βλέπεις να κάνουμε όλοι την ίδια δουλειά και να ανταγωνιζόμαστε ποιος θα την κάνει καλύτερα, κάτι που επεκτείνεται συχνά και στις ομαδικές εργασίες (κάθε ομάδα την δική της). Ακούω ιστορίες από το College of Engineering, όχι μόνο από τους Έλληνες συμφοιτητές μου, οι οποίες με αποκαρδιώνουν. Ο θάνατος σου η ζωή μου δεν είναι το μέλλον της επιστήμης (όσο και αν έχω δει και πολύ άσχημα πραγματα μάλιστα μεταξύ συναδέλφων μου μια θέση... συμβασιούχου!).
Οι δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα εδώ ήξερα ότι θα ήταν κυρίως προσωπικής φύσεως. Τώρα οι εν Ελλάδι συνάδελφοί μου -οι οποίοι όπως ανακάλυψα από τα στατιστικά μου δεν διαβάζουν το ιστολογιό μου- έχουν πει ότι καλύτερα είναι να μην αποκαλύπτω τα προσωπικά μου μέσω αυτού του μέσου και σε ένα βαθμό έχουν δίκιο. Ωστόσο το ιστολόγιο είναι και ένα μέσον εκτόνωσης στις δύσκολες καταστάσεις που περνάμε εδώ. Η πόλη είναι πολύ πιο άδεια από το καλοκαίρι, ήδη υπό κανονικές συνθήκες είναι λιγότερο ενδιαφέρουσα και από τον Άγιο Νικόλαο, κάπου πρέπει να ξεδώσεις βρε αδερφέ ιδίως όταν η παρέα σου την κοπανάει και σε αφήνει μόνο εδώ (οχι από κακία). Οτι η δυνατότητα μου να κατανοήσω το πως συμπεριφέρεται ο άλλος και το τι επιθυμεί/επιδιώκει από εμένα είναι πεπερασμένη το γνωρίζω. Θεωρώ ότι ένα από τα κυριότερα κέρδη που έχω στο Blacksburg είναι ότι έχει βελτιωθεί η ικανότητα μου να διαβάζω τους άλλους. Ο ευεργέτης μου είχε διαβάσει πολύ καλύτερα από εμένα την τότε γειτόνισσα μου και είχε καταλάβει ότι όταν λέει "Ποτέ! Ποτέ! Ποτέ!" εννοεί ότι σε μία εβδομάδα θα το έχει κάνει, έχει όμως υποεκτιμήσει σοβαρά την ικανότητα μου να συμπεριφερθώ με τον κατάλληλο τρόπο απέναντι της: απλά μου λείπει η τεχνογνωσία. Η μικρή όμως κατάλαβε τουλάχιστον τι είναι αυτό που βράζει μέσα ασταμάτητα (και σε περιόδους δύσκολες βγαίνει στην επιφάνεια) και υποσχέθηκε ότι θα με βοηθήσει. Μεγάλη υπόσχεση μου έδωσε, εχω καλλιεργήσει την ελπίδα ότι θα την τηρήσει. Οποτε ήλπισα σε κάτι που κάποιος μου υποσχέθηκε και εν τέλει δεν το τήρησε, είτε πρόκειται για τους γονείς μου, είτε για τους φίλους μου, είτε για διδακτορικό στην Κύπρο έφτασα σε τέτοιο επίπεδο απογοήτευσης και απελπισίας που έκανα κινήσεις είτε τρομερά κακές είτε τρομερά εμπνευσμένες. Την σοφοτερες αλλα και τις ηλιθιότερες κινήσεις μου τις έχω κάνει όταν είμαι απελπισμένος. Η αδερφή μου με θεωρεί τρομερά απαισιόδοξο αλλά η απαισιοδοξία είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίσεις την απογοήτευση. Ας ελπίσω ότι δεν πρόκειται να απελπιστώ.