Προσαρμόστηκα (ίσως)

Όταν έγραψα την προηγούμενη ανάρτηση δεν περίμενα ότι το πλέον ενδιαφέρον συμβάν της εβδομάδας θα ακολουθούσε το ίδιο βράδυ. Δεν μου ήρθε κάποιος προσκεκλημένος για να βγω μαζί του στο κέντρο αλλά κατέβηκα μόνος μου να χορέψω. Έστειλα μύνημα μέσω facebook και στον φίλο ο οποίος απάντησε ότι θα περπατήσει στο κέντρο αργότερα. Πάω στο κατάστημα, ξεκινάω να χορεύω και κοιτάω κατά καιρούς το κινητό. Μου λέει ότι πήγε στο μαγαζί απένταντι, το Cornerstone. Του λέω ότι όταν γυρίσει την μουσική θα του έρθω. Κάθισα άλλη μίση ώρα και το γύρισε σε RnB, αν και δεν αποκλείεται να γύριζε αργότερα σε EDM πάλι. Ήθελα όμως να δω την τυχόν παρέα. Περνάω τον δρόμο και μου λέει ότι έχασα τους μισούς έλληνες που μόλις έφυγαν. Ωστόσο είχε ακόμα παρέα και ήμουν πρόθυμος να καθίσω μέχρι το τέλος. Ακολούθησε μία συνήθης φοιτητική έξοδος καθότι το κατάστημα περισσότερο είχε ως κοινό αδελφότητες. Ξαναείδα τον φίλο στην εκκλησία την Κυριακή. Η εβδομάδα πέρασε χωρίς μεγάλες συγκινήσεις. Την Τετάρτη λόγω της κακοκαιρίας (για την ακρίβεια ανεμοθύελες) έφυγα μία ώρα νωρίτερα, κοιμήθηκα λίγο νωρίτερα και μίλησα με συνάδελφο στο Νέο Μεξικό η οποία ανέφερε ότι όταν δούλευε στο Λος Άλαμος έκανε 200 μίλια κάθε μέρα ταξίδι. Έρχεται η Παρασκευή χωρίς κανένα σχόλιο από την πόλη του Durham (παρότι ρώτησα) το οποίο σημαίνει μάλλον ότι έχασα την θέση, αν και υπάρχει μικρό ενδεχόμενο να μην αποφάσισαν λόγω ακριβώς της ανεμοθύελας. Έλαβα μύνημα ότι θα έχω μουσαφίρη την Κυριακή των Βαϊων, φίλο από το Blacksburg πράγμα το οποίο με ευχαρίστησε πολύ, καιρός να γυρίσω την φιλοξενία. Είχαμε κανονίσε με το YAL και φάγαμε στο εστιατόρεια Κήπος στο Chappel Hill. Είναι όντως το πιο καλό ελληνικό εστιατόρειο στο Τρίγωνο, ένα εξαιρετικό μέρος να βγάλω τον φίλο μου όταν έρθει. Ήταν εκεί όλο το YAL και μπορώ να πω ότι επιτέλους, εναμίση χρόνο μετά την μετακόμιση μου έχω παρέα που βγάινω έστω και ημι-τακτικά. Πολλά αγόρια και κορίτσια, αν και τα κορίτσια είτε παντρεμένα είτε αρραβωνιασμένα. Μετά το φαϊ κατεβήκαμε σε ένα διπλανό μπαρ που μου θύμησε το Cellar. Εκεί καθίσαμε όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και πίναμε και μιλούσαμε. Ήταν όντως η παρέα που ήθελα, αλλά έμαθα ότι πολύ πιθανόν να έχει διαλυθεί εώς τα καλοκαίρι διότι οι μισοί φεύγουν. Θα ήθελα πχ να ήταν πιο ανοιχτή η κατάσταση, να μιλούσα ίσως και με τα άγνωστα άτομά μου στο μπαρ ιδίως του άλλου φύλου, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε: Στο Blacksburg μήπως δεν περνούσα τον χρόνο μου κυρίως με τους φίλους μου χωρίς να τολμάω να μιλήσω στους γύρω μου; Απλά δεν ήταν τόσο επιθετική η κατάσταση όπως στο Blacksburg, όπου αν μία κοπέλα εμπαινε μέσα σε πέντε λεπτά το πολύ κάποιος της την είχε πέσει. Προς τις μία φύγαμε για να πάμε σε διπλανό μπαρ αλλά εγω ο οποίος ήμουν στο πόδι από τις 6:45 (με εξαίρεση που λαγοκοιμήθηκα στην καρέκλα μου δουλεύοντας) δεν μπορούσα άλλο και γύρισα σπίτι. Σήμερα πιο πολύ ρύθμισα τον ύπνο μου, αν και βγήκα έξω και πήγα στην βιβλιοθήκη. Αυτή την εβδομάδα είναι η πρώτη φορά μετά 3 μήνες που μπορώ να πω ότι προσαρμόστηκα: Ξύπνησα κανονικά αν και πολύ άγαρμπα, γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα μετακύ 7 και 8, εν συνεχεία βόλτα ή τηλεόραση και στο τέλος υπολογιστής και ύπνος. Μπόρεσα και βγήκα με παρέα Παρασκευή αν και σήμερα θυσίασα ουσιαστικά την ημέρα. Ένιωσα κόπωση όπως αυτή μετά το διδακτορικό. Η επόμενη αργία είναι 25η Μαρτίου λόγω Μεγάλης Παρασκευής των καθολικών και την 2η Απριλίου σκοπεύω να ρωτήσω αν μήπως η μεγαλή εταιρεία αγροτικών ειδών βρήκε λεφτά για να με προσλάβει το 2ο τετράμηνο της χρονιάς. Αν δεν ήταν ότι η μεγάλη εργάσιμη ημέρα να κάνει να νιώθω την ημέρα χαμενη, θα χαρακτήριζα τον εαυτό μου ευχαριστημένο