Εάν κανένας κοιτάξει τις αναρτήσεις μου είμαι βέβαιος πως θα δει ότι πιθανόν να έχω ξαναγράψει τα ίδια. Δυστυχώς η νοοτροπία δεν έχει αλλάξει, μόνο ο διαθέσιμος χρόνος. Όπως και μεγάλο μέρος της αριστεράς, η τωρινή κυβέρνηση έχει δυσκολία να κατανοήσει την πραγματικότητα. Οι ενστάσεις τους στο μνημόνιο έχουν πραγματική βάση, ψέμματα δεν λένε. Στο δια ταύτα όμως αυτά που προτείνουν απαιτούν επιπλέον χρήμα που ο έταιροι δεν είναι πρόθυμοι να δώσουν. Οι έταιροι δεν είναι υπεύθυνοι για το χρέος μας. Ούτε ο Μιτεραν, ούτε ο Κολ, ούτε η Θάτσερ έβαλαν τον Τσοβόλα να τα δώσει όλα. Το ειδεχθές δημόσιο χρέος προκάλεσε η κομματικοσυνδικαλιστική καμαρίλα η οποία ήταν η άρχουσα τάξη της χώρας μετά το 1981. Όπως έλεγε και βρετανική εφημερίδα (δεν θυμάμαι αν πρόκειται για τον Guardian ή τον Telegraph, πάντως ήταν άρθρο αυτού του ΣΚ) ο Λαφαζάνης ανήκει σε μία συνιστώσα η οποία πιστεύει ότι οι τράπεζες ήταν οι κατεξοχήν εκφραστές της ολιγαρχίας που λυμαίνονταν την χώρα, εξου και πρέπει να κρατικοποιηθούν/κοινωνικοποιηθούν. Η αλήθεια είναι ότι όντως στην Μεταπολίτευση οι τράπεζες ήταν αυτές που εν τέλει πήραν το άνω χέρι στην Ελληνική οικονομία, καταφέραμε με τον Σοσιαλισμό να καταστρέψουμε την παραγωγική διαδικασία. Τα εργοστάσια κλείσανε διότι δεν ήταν ανταγωνιστικά και μολύνανε (κυρίως όμως είχαν την ατυχία να είναι ιδιωτικά), και αντ'αυτού κάναμε τις καμινάδες ξενυχτάδικα. Η πρωτογενής παραγωγή απλά ακολουθεί την ΚΑΠ, δεν είναι ικανοί οι αγρότες να καθορίσουν τις εξελίξεις στην αγορά και απλά σέρνονται απο αυτή, θύμα εκμετάλλευσης όλως των πιθανών και απίθανων μεσαζόντων. Οι τράπεζές μας τουλάχιστον επιβιώσανε και αναπτύχθηκαν. Ποιος όμως ήταν αυτός ο οποίος διοικούσε τις κρατικές τράπεζες; Όπως είχε πει κάποτε και ο μακαρίτης ο Βρανόπουλος, ο οποίος δολοφονήθηκε από την 17 Νοέμβρη, ο δεύτερος αντιπρόεδρος της ΕΤΕ ήταν ο κομματάνθρωπος, του οποίου η δουλειά ήταν να πάρει την μίζα για το κόμμα για την χορήγηση χαριστικών δανείων στην διαπλεκόμενη πελατεία. Ποιοι ήταν οι πλέον βαμμένοι κομματικά στις δημοσίες επιχειρήσεις μέσα; Μα φυσικά οι συνδικαλιστές, οι οποίοι εν συνεχεία ελάμβαναν τις θέσεις εξουσία λόγω κομματικότητας, όπως έγινε με το που ανέβηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Γυρνόντας στο δια ταύτα, έχουμε βρεθεί οι συντάξεις που πληρώνονται να είναι ίσες με το 75% των κρατικών εσόδων. Αυτό πολύ απλά δεν είναι βιώσιμο. Ακόμα και αν πέσει με την ανάκαμψη, δεν πρόκειται να είναι χαμηλότερα από 50% χωρίς περικοπές. Δεν είναι ότι οι θεσμοί θέλουν να εξοντώσουν τους συνταξιούχους, διότι έχω δει και πάρα πολύ παράνοια, ότι οι περικοπές (γενικώς) γίνονται διότι θέλουν οι θεσμοί να καταστρέψουν τον λαό, το γένος κλπ. Αυτοί που κατέστρεψαν τις συντάξεις ήταν αυτοί που έδιναν συντάξεις των 400 ECU σε άτομα που δεν έλαβαν ποτέ μισθό άνω των 200 ECU (για να μιλήσουμε με νόμισμα με λιγότερο πληθωρισμό) στο όνομα της αξιοπρέπειας. Η σύνταξη σου είναι το ποσό το οποίο μάζεψες δουλέυοντας, αν μη τι άλλο έχω ήδη ένα κομπόδεμα στην άκρη από την τωρινή δουλειά μου για την σύνταξή μου. Οι έταιροι απαιτούν να αλλάξει η ανισορροπία αυτή, και οι δικοί μας πετούν ότι τους πουν στο καλάθι των αχρήστων, οχυρωμένοι πίσω από το επιχείρημα της λαϊκής εντολής. Ο ελληνικός λαός δεν είναι αυτός που τους έδωσε το χρήμα που διαχειρίζονται, εάν είχαμε δημοσιονομικό πλεόνασμα και πληρώναμε όλα μας τα χρέη (πλήρες πλεόνασμα, όχι απλά πρωτογενές) ναι, το επιχείρημα της λαϊκής εντολής θα ήταν βάσιμο. Θέλει όμως ποτέ η τωρινή κυβέρνηση να δημουργήσει πλεόνασμα, ή απλά να έχουμε έλλειμα εις τον αιώνα για να καλύπτουμε τις όποιες κοινωνικές αδικίες, πραγματικές και φανταστικές; Τώρα αρχίζει η διαπραγμάτευση; Δηλαδή τι κάνατε από τον Φεβρουάριο;
Τι ακολουθεί; Αύριο το Eurogroup τα κράζει στην Ελλάδα, εν συνεχεία η κυβέρνηση δεν κάνει αποδεκτή αντιπρόταση -λόγω λαϊκής εντολής τρομάρα τους- και την Παρασκευή εάν δεν θέσουν κεφαλαιακούς ελέγχους οι δικοί μας, θα μας θέσουν εκτός του συστήματος διατραπεζικών ευρωπληρωμών. Το ωραιότερο όλων θα μυνήσουν οι δικοί μας τους Ευρωπαίους στο Ευρωδικαστήριο, αντί να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τις κινήσεις. Οι συστημικές τράπεζες φαίνεται ότι θέλουν να βάλουν ήδη όρια αναλήψεων, απλά η κυβέρνηση εώς τώρα τους το απαγόρευσε. Περίφανη διαπραγμάτευση. Όλοι φταίνει για την κατάσταση. Η τρόικα πίστεψε ότι υπάρχει στην ελληνική κοινωνία ισχυρό ρεύμα που θέλει να αλλάξει η δομή της οικονομίας και ήταν πρόθυμο να κάνει το μνημόνιο ιδιοκτησία του. Εξου και ζητούσε από την κάθε κυβέρνηση να λάβει μέτρα, αντί να τα επιβάλλει με τελεσίγραφο. Η ελληνική κοινωνία όμως είναι βολεμένη από το σύστημα όπου για να κάνεις το οτιδήποτε θες για κολαούζο το Δημόσιο, είτε το λέμε κλειστά επαγγέλματα είτε το λέμε Δημόσιος υπάλληλος. Θυμάμαι πως το βασικό θέμα των ξένων οικονομικών εφημερίδων ήταν πως θα κατακτήσουν οι εταιρείες μερίδιο και νέες αγορές ενώ των ελληνικών οικονομικών εφημερίδων πως θα πάρεις δουλειά από το δημόσιο. Ελπίζω ο αριστερός συμφοιτητής μου να επαληθευθέι, και να λήξει η υπόθεση με συμβιβασμό. Δεν είμαι όμως καθόλου αισιόδοξος.
Γυρνόντας στο δια ταύτα, έχουμε βρεθεί οι συντάξεις που πληρώνονται να είναι ίσες με το 75% των κρατικών εσόδων. Αυτό πολύ απλά δεν είναι βιώσιμο. Ακόμα και αν πέσει με την ανάκαμψη, δεν πρόκειται να είναι χαμηλότερα από 50% χωρίς περικοπές. Δεν είναι ότι οι θεσμοί θέλουν να εξοντώσουν τους συνταξιούχους, διότι έχω δει και πάρα πολύ παράνοια, ότι οι περικοπές (γενικώς) γίνονται διότι θέλουν οι θεσμοί να καταστρέψουν τον λαό, το γένος κλπ. Αυτοί που κατέστρεψαν τις συντάξεις ήταν αυτοί που έδιναν συντάξεις των 400 ECU σε άτομα που δεν έλαβαν ποτέ μισθό άνω των 200 ECU (για να μιλήσουμε με νόμισμα με λιγότερο πληθωρισμό) στο όνομα της αξιοπρέπειας. Η σύνταξη σου είναι το ποσό το οποίο μάζεψες δουλέυοντας, αν μη τι άλλο έχω ήδη ένα κομπόδεμα στην άκρη από την τωρινή δουλειά μου για την σύνταξή μου. Οι έταιροι απαιτούν να αλλάξει η ανισορροπία αυτή, και οι δικοί μας πετούν ότι τους πουν στο καλάθι των αχρήστων, οχυρωμένοι πίσω από το επιχείρημα της λαϊκής εντολής. Ο ελληνικός λαός δεν είναι αυτός που τους έδωσε το χρήμα που διαχειρίζονται, εάν είχαμε δημοσιονομικό πλεόνασμα και πληρώναμε όλα μας τα χρέη (πλήρες πλεόνασμα, όχι απλά πρωτογενές) ναι, το επιχείρημα της λαϊκής εντολής θα ήταν βάσιμο. Θέλει όμως ποτέ η τωρινή κυβέρνηση να δημουργήσει πλεόνασμα, ή απλά να έχουμε έλλειμα εις τον αιώνα για να καλύπτουμε τις όποιες κοινωνικές αδικίες, πραγματικές και φανταστικές; Τώρα αρχίζει η διαπραγμάτευση; Δηλαδή τι κάνατε από τον Φεβρουάριο;
Τι ακολουθεί; Αύριο το Eurogroup τα κράζει στην Ελλάδα, εν συνεχεία η κυβέρνηση δεν κάνει αποδεκτή αντιπρόταση -λόγω λαϊκής εντολής τρομάρα τους- και την Παρασκευή εάν δεν θέσουν κεφαλαιακούς ελέγχους οι δικοί μας, θα μας θέσουν εκτός του συστήματος διατραπεζικών ευρωπληρωμών. Το ωραιότερο όλων θα μυνήσουν οι δικοί μας τους Ευρωπαίους στο Ευρωδικαστήριο, αντί να προσπαθήσουν να αποτρέψουν τις κινήσεις. Οι συστημικές τράπεζες φαίνεται ότι θέλουν να βάλουν ήδη όρια αναλήψεων, απλά η κυβέρνηση εώς τώρα τους το απαγόρευσε. Περίφανη διαπραγμάτευση. Όλοι φταίνει για την κατάσταση. Η τρόικα πίστεψε ότι υπάρχει στην ελληνική κοινωνία ισχυρό ρεύμα που θέλει να αλλάξει η δομή της οικονομίας και ήταν πρόθυμο να κάνει το μνημόνιο ιδιοκτησία του. Εξου και ζητούσε από την κάθε κυβέρνηση να λάβει μέτρα, αντί να τα επιβάλλει με τελεσίγραφο. Η ελληνική κοινωνία όμως είναι βολεμένη από το σύστημα όπου για να κάνεις το οτιδήποτε θες για κολαούζο το Δημόσιο, είτε το λέμε κλειστά επαγγέλματα είτε το λέμε Δημόσιος υπάλληλος. Θυμάμαι πως το βασικό θέμα των ξένων οικονομικών εφημερίδων ήταν πως θα κατακτήσουν οι εταιρείες μερίδιο και νέες αγορές ενώ των ελληνικών οικονομικών εφημερίδων πως θα πάρεις δουλειά από το δημόσιο. Ελπίζω ο αριστερός συμφοιτητής μου να επαληθευθέι, και να λήξει η υπόθεση με συμβιβασμό. Δεν είμαι όμως καθόλου αισιόδοξος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου