Όντας ανεξάρτητος

Σήμερα επιτέλους κατάφερα να κολυμπήσω επί 1 ώρα. Πλέον η αντοχή μου έχει ανακάμψει και είμαι στο επίπεδο φυσικής κατάστασης που ήμουν πριν αρρωστήσω. Το γυμναστήριο που έχουμε στο συγκρότημα δεν μου αρέσει ιδιαίτερα, διότι δεν έχει κωπηλατικό μηχάνημα. Έτσι προτιμώ την πισίνα, αν και δεν είμαι καθόλου βέβαιος κατά πόσον γυμνάζω τους κοιλιακούς μου. Το δεδομένο όμως είναι ότι δεν πρόκειται να αγοράσω συνδρομή σε εξωτερικό γυμναστήριο, διότι πηγαίνω μόνο σε φάσεις και σε τελική ανάλυση είναι πολύ ευκολότερο να πάω περπατώντας παρά οδηγόντας. Σε κάθε περίπτωση έχω την επιλογή που θα γυμναστώ, δεν περιορίζομαι από οικονομική ανάγκη. Διαβάζοντας τον Economist αυτής της εβδομάδας είχε ρεπορτάζ για μία ραδιοφωνική εκπομπή στην Κίνα όπου οι ακροατές τηλεφωνούν και λένε πως είναι το να είναι το μόνο παιδί της οικογένιας. Ανέφερε λοιπόν ακροατή που είπε πως εώς τώρα αυτό που όφειλε να κάνει ήταν να εκπληρώνει τις επιθυμίες των προγόνων του (γονείς, παππούδες) και πως ουσιαστικά δεν ήξερε πότε θα εκπληρώσει τις δικές του επιθυμίες. Εώς ότου ουσιαστικά ξεκίνησα να δουλεύω εδώ στο Raleigh περισσότερο εκπλήρωνα επιθυμίες των γονιών μου. Οι γιαγιάδες μου ήταν και οι δύο πολύ χαρούμενες που ήμουν στην Καβάλα, ίσως όχι αυτή που πήγε Νομική, αλλά σε κάθε περίπτωση με στήριξαν. Η μάνα μου ήταν που έκλεγε γοερώς, πως εγώ το έξυπνο παιδί της κατέληξα σε ένα ΤΕΙ (ίσως όχι έκλεγε). Ήμουν χαρούμενο όμως στην Καβάλα, για πρώτη φορά μετά την Αμερική είχα παρέα, έβγαινα, χόρευα τον νέο χορό που δεν ήξερα καν πως το απολάμβανε κάποιος... Σε τελική ανάλυση αν είχα βγάλει το τμήμα Τεχνολογίας Πετρελαίου του ΤΕΙ Καβάλας θα είχα κανονική δουλειά, και σίγουρα πιο κοντά στο σπίτι μου. Ωστόσο από την μία δεν μπορώ να πω ότι ικανοποιηούσε τον εγωϊσμό μου ένα απλό ΤΕΙ, και σε κάθε περίπτωση δεν είχα πρόθεση να πληγώσω τόσο πολυ την μάνα μου. Έτσι ξαναέδωσα, έγραψα χειρότερα και πέρασα στο ΓΠΑ. Μέτα το Ναυτικό είχα ρεαλιστική ευκαιρία να γίνω δημόσιος υπάλληλος στον Δήμο Αμαρουσίου, εάν είχα πάει στο μεταπτυχιακό του τμήματός μου στο ΓΠΑ. Η αλήθεια είναι ότι ήταν δική μου επιλογή το να πάω Γαλλία, αλλα σε καμία περίπτωση δεν ήθελα το μεταπτυχιακό του ΑΦΠ&ΓΜ του ΓΠΑ, να ξανακάνω τα ίδια με τους ίδιους καθηγητές, έστω και σε βαθύτερο επίπεδο. Στην Γαλλία όμως ήμουν οικονομικά εξαρτημένος από τους γονείς μου. Το Λασίθι ήταν ένα εξάμηνο, τίποτα το μακροχρόνιο. Στο Blacksburg οικονομικά τα έβγαζα τσίμα τσίμα, χωρίς την βοήθεια των γονιών μου δεν θα είχα το αυτοκίνητο μου. Εδώ ουσιαστικά είναι που κάνω αυτό που θέλω και έχω τα χρήματα να το κάνω. Ωστόσο δεν έχω παρέα να το κάνω. Περιμένω τον φίλο μου να έρθει το Σαββατοκύριακο, αν έρθει διότι πιθανόν να του έρθει μουσαφίρης και να το καθυστερήσει άλλο ένα Σαββατοκύριακο αλλά αυτή είναι προσωρινή λύση. Αν δεν μετακομίσει εδώ η γενικότερη παρέα του Blacksburg έχει τελειώσει, μία φορά στο τόσο δεν είναι μόνιμη λύση. Είμαι ανεξάρτητος αλλά έχω και να υποστώ και της συνέπειες της ανεξαρτησίας μου. Βλέπω πως θα μου βγει