Η εβδομάδα που πέρασε είχε αρκετή δουλειά, αρκετό άγχος, και πάλι άφησε εκκρεμότητες. Επιτέλους ο (Ελληνο)Αμερικανός λογιστής του πατέρα μου ετοίμασε την φορολογική του δήλωση και έτσι έστειλα το επόμενο πακέτο στην υπηρεσία μετανάστευσης. Το πακέτο έχει φτάσει ήδη, ίσως δεν περιέλαβα αυτό που ζητούσαν αλλά σε κάθε περίπτωση πρόκειται κάτι να γίνει. Η εκκρεμότητα όμως αυτή είναι δεδομένο ότι μου δηλητηριάζει την διάθεση, ιδίως από την στιγμή όπου ήμουν στην career fair και όλες οι δουλειές σχετικές με την τηλεπισκόπιση απαιτούσαν αμερικανική υπηκοότητα. Τουλάχιστον ας έχω μόνιμη άδεια παραμονής και εργασίας, για τα υπόλοιπα βλέπουμε. Επόμενο μεγάλο γεγονός (λέμε τώρα) ηταν η Happy Hour της γεωγραφίας. Πάλι ούτε 10 άτομα δεν ήμασταν (εν αντιθέσει με πέρυσι) και ανακάλυψα ότι 3 συμφοιτήτριες μου είναι λεσβίες. Συνεπώς στην Γεωγραφία, τουλάχιστον μεταξύ των μεταπτυχιακών φοιτητριών που κάπως γνωρίζω (διότι τι ισχύει με τις Κινέζες μου είναι μυστήριο) οι κοπέλες είτε έχουν φίλο/σύζυγο είτε είναι λεσβίες. Τέλεια...
Τουλάχιστον εκείνο το βράδυ υπήρξε και ένα πάρτυ στο σπίτι Ελλήνων φίλων. Χόρεψα, μίλησα με συνάδελφο σχετικά με το διδακτορικό μου ζητώντας του βοήθεια για υδρολογικούς υπολογισμούς και γενικότερα πέρασα καλά. Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει και το κλασσικό πρόβλημα με τις (ελπίζω!) διαθέσιμες κοπέλες που ήταν εκεί, πότε είναι η κατάσταση που αν τις τους την πέσεις θα υπάρξει θετική ανταπόκριση; Ηλίου φαεινότερο δεν πρόκειται να είναι την πρώτη φορά που τις γνωρίζεις, ποιά όμως θα είναι εκείνη η φάση που θα υπάρχει τέτοια ανταπόκριση; Πώς μπορείς να γοητεύσεις μία κοπέλα και πότε ξέρεις ότι το κατάφερες, χώρις να θέσεις ένα απευθείας ερώτημα το οποίο πιθανότερο να οδηγήσει σε αρνητική απάντηση παρά σε θετική; Αυτό μάλλον είναι πολύ κλασσικό ερώτημα και σε κάθε περίπτωση η απάντηση είναι δυσκολότερη όταν αποδεδειγμένα έχεις δυσκολία να διαβάσεις την γλώσσα του σώματος του άλλου.
Την επομενη άρχισαν οι υποχρεώσεις μου να τρέχουν. Πρώτα πήγα και έκανα την ελληνική εκπομπή στο ραδιόφωνο. Κατα το κλασσικό δεν κοιμήθηκα καλά και σίγουρα το πάρτυ δεν βοήθησε ως προς αυτό. Μετά από μεσημεριανό και ξεκούραση πήγα στο γραφείο και επί 4 ώρες πάλευα την κατ'οίκον εργασία. Δεν τελείωσα δυτυχώς... Την επομένη πήγα την εκκλησία, κάθισα με΄τα 6 ώρες και βοήθησα στο φεστιβάλ και γύρισα και πήγα άλλες 4 ώρες και δούλευα στην κατ'οίκον εργασία, χωρίς πάλι να την τελειώσω. Την τελείωσα σήμερα το πρωϊ αλλά ξέρω ότι έχει λάθη και μετά είχα μία τηλεδιάσκεψη και μάθημα. Εκεί όμως δεν τελείωσα, πήγα και κούρεψα το γκαζόν συναδέλφου. Μετά απ'όλ'αυτά είχα επιτέλους τελειώσει. Είδα τηλεόραση, ξάπλωσα, σηκωθηκα, περπάτησα και είδα ότι επιτέλους ένας εργοδότης με ρωτάει μερικά ακόμη ερωτήματα σχετικά με την αγγελεία όπου έστειλα. Είναι μέχρι στιγμής η θετικοτερη απάντηση που είχα και ας θέλει να απαντήσω σε οριμένα ερωτήματα εώς αύριο. Η δουλειά ποτέ δεν τελειώνει, απλά προχωράει...
Τουλάχιστον εκείνο το βράδυ υπήρξε και ένα πάρτυ στο σπίτι Ελλήνων φίλων. Χόρεψα, μίλησα με συνάδελφο σχετικά με το διδακτορικό μου ζητώντας του βοήθεια για υδρολογικούς υπολογισμούς και γενικότερα πέρασα καλά. Φυσικά σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει και το κλασσικό πρόβλημα με τις (ελπίζω!) διαθέσιμες κοπέλες που ήταν εκεί, πότε είναι η κατάσταση που αν τις τους την πέσεις θα υπάρξει θετική ανταπόκριση; Ηλίου φαεινότερο δεν πρόκειται να είναι την πρώτη φορά που τις γνωρίζεις, ποιά όμως θα είναι εκείνη η φάση που θα υπάρχει τέτοια ανταπόκριση; Πώς μπορείς να γοητεύσεις μία κοπέλα και πότε ξέρεις ότι το κατάφερες, χώρις να θέσεις ένα απευθείας ερώτημα το οποίο πιθανότερο να οδηγήσει σε αρνητική απάντηση παρά σε θετική; Αυτό μάλλον είναι πολύ κλασσικό ερώτημα και σε κάθε περίπτωση η απάντηση είναι δυσκολότερη όταν αποδεδειγμένα έχεις δυσκολία να διαβάσεις την γλώσσα του σώματος του άλλου.
Την επομενη άρχισαν οι υποχρεώσεις μου να τρέχουν. Πρώτα πήγα και έκανα την ελληνική εκπομπή στο ραδιόφωνο. Κατα το κλασσικό δεν κοιμήθηκα καλά και σίγουρα το πάρτυ δεν βοήθησε ως προς αυτό. Μετά από μεσημεριανό και ξεκούραση πήγα στο γραφείο και επί 4 ώρες πάλευα την κατ'οίκον εργασία. Δεν τελείωσα δυτυχώς... Την επομένη πήγα την εκκλησία, κάθισα με΄τα 6 ώρες και βοήθησα στο φεστιβάλ και γύρισα και πήγα άλλες 4 ώρες και δούλευα στην κατ'οίκον εργασία, χωρίς πάλι να την τελειώσω. Την τελείωσα σήμερα το πρωϊ αλλά ξέρω ότι έχει λάθη και μετά είχα μία τηλεδιάσκεψη και μάθημα. Εκεί όμως δεν τελείωσα, πήγα και κούρεψα το γκαζόν συναδέλφου. Μετά απ'όλ'αυτά είχα επιτέλους τελειώσει. Είδα τηλεόραση, ξάπλωσα, σηκωθηκα, περπάτησα και είδα ότι επιτέλους ένας εργοδότης με ρωτάει μερικά ακόμη ερωτήματα σχετικά με την αγγελεία όπου έστειλα. Είναι μέχρι στιγμής η θετικοτερη απάντηση που είχα και ας θέλει να απαντήσω σε οριμένα ερωτήματα εώς αύριο. Η δουλειά ποτέ δεν τελειώνει, απλά προχωράει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου