Τρώω όλο το φαϊ μου

 Πριν από μία εβδομάδα είχα ανησυχήσει ότι θα μου μείνει αμανάτι νηστίμό φαϊ μετά την Ανάσταση. Έτσι έκοψα τις αγορές κατεψυγμένουν και είπα ας φάω ότι έχω. Μεγάλη Εδβομάδα μπορώ να πω ότι με εξαίρεση υποκατάστατο γάλακτος από βρώμη, μάλλον δεν θα ισχύσει. Θα μου μείνουν τενεκέδες όσπρια στο ντουλάπι, καθότι γενικώς το να μειώσω το φαϊ του ντουλαπιού είναι δύσκολο διότι δεν είναι πολύ επιθυμητό, αλλά η κατάψηξη και το ψυγείο θα αδειάσουν, έστω και σχετικά. Το Σάββατο του Λαζάρου δεν πήγα εκκλησία. Κάθισα και κολύμπησα και με έβγαλε η μία ζυγαριά 218 λίβρες. Καθότι 7 λίβρες μάλλον δεν χάνω σε μία εβδομάδα (η άλλη έλεγε ότι έχασα προς τα 4) κάπου ήταν λίγο κολλημένη αλλά είναι εξαιρετικά σπάνιο το να έχω πέσει κάτω από τις 220 λίβρες μετά την πανδημία. Οι λόγοι που χάνω βάρος είναι το τι τρώω αλλά και η σωματική άσκηση. Μεγάλη Εβδομάδα η δεύτερη δυστυχώς μηδενίζεται.

Την Πέμπτη που κάθισα σπίτι μαγείρεψα το πληγούρι που μου άφησαν οι γονείς αφότου τους ρώτησα αν είναι νηστίσιμο (είναι) και πως μαγειρεύεται. Στην αρχή το έφαγα με την υπόλοιπη σάλτσα από τα μακαρόνια που είχα φτιάξει, εν συνεχεία ως συνοδευτικό από διάφορα θαλασσινά που έχω στην κατάψυξη. Έχει μείνει ακόμα για αύριο, δεν ξέρω αν θα φτάσει ως την αυστηρή νηστεία Μεγάλης Τετάρτης και Παρασκευής, αλλά σίγουρα θα τελειώσει μέχρι την Ανάσταση. Πλέον, με εξαίρεση ένα ρύζι, όλα τα στο ψυγείο που μου άφησαν οι γονείς και ξέρω να μαγειρεύω είναι αρτύσιμα. Καθότι δεν ξέρω αν θα φτάσει το πληγούρι, πήρα ζυμαρικά. Αν θελήσω κάτι Μέγα Σάββατο και έχω μείνει από φαϊ και δεν θέλω να φάω εκτός, ανοίγω αν είναι τις φακές. Βασικό επίσης είναι ότι τελειώνω και την σάλσα που μου άφησαν οι γονείς. Θεωρητικά μέχρι να με επισκευθεί η αδερφή μου μπορώ να τελειώσω όλα όσα μου άφησαν και ξέρω να μαγειρεύω, αλλά δεν υπάρχει λόγος να υποβληθώ σε τέτοιο μαρτύριο. Όταν θα κάνει 40 Κελσίου, δεν υπάρχει λόγος να τρώω τραχανά. Πιο ρεαλιστικό είναι να τελειώσω προς το τέλος του έτους αν και φυσικά δεν ξέρω πότε θα μου έρθουν οι γονείς να ξαναγεμίσουν τα ντουλάπια μου με διάφορα, θέλω δεν θέλω.

Το άλλο που ασχολήθηκα ήταν η ένδυσή μου. Καθότι ξεκίνησα τα καλοκαιρινά ρούχα, βρήκα χαμένα t-shirt αλλά όχι αυτό που φορούσα στο EDC πέρυσι και το οποίο χάθηκε τον Γεννάρη όταν το έπλυνε η μητέρα μου (και το έβαλε σε λάθος τοποθεσία). Έτσι έχω γυρίσει σχεδόν όλα τα μαγαζιά στο Φρέσνο για κανούργιο t-shirt. Ανακάλυψα στο Abercrombie & Fitch, το αγαπημένο μαγαζί της αδερφής μου, ότι έχει βγάλει sweatshirt δήθεν παλαιά με σύμβολα από παλαιούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Σκέφτηκα λοιπόν, δεν είναι καιρός να ανοίξω τα αυθεντικά t-shirt που έχω από το 2004; Το σκέφτηκα πολύ ιδίως όταν ανακάλυψα ότι υπάρχει μαγαζί στο Fashion Fair Mall με Vintage t-shirts σε πλαστικό λες και είναι από στεγνό καθάρισμα. Είπα λοιπόν να ρωτήσω τρία άτομα με καλύτερο ένστικτο μόδας. Ο ένας ήταν ο πάλαι ποτέ ευεργέτης μου, του οποίου ιδέα ήταν να μην τα ανοίξω στο Blacksburg, ο οποίος έχει γυρίσει Ελλάδα για Πάσχα. Μου απάντησε ταχύτατα όχι αλλά ζήτησε να δει φωτογραφία τους. Του έστειλα και τον ρώτησα όμως για το τι τα σώζω. Λεφτά δεν χρειάζομαι, κληρονόμους δεν έχω. Δεν έχει απαντήσει ακόμα. Οι άλλο δύο είναι συνάδελφοι εδώ. Η μία ήταν ήταν αρνητική και λέει να φορέσω κάτι το ωραίο, αλλά όταν τις έστειλα φωτό άλλαξε μάλλον γνώμη. Ο άλλος χωρίς να του τα δείξω ήταν θετικός. Η αλήθεια είναι, άραγε τι τα σώζω. Σίγουρα η αξία τους αυξάνει αλλά για το τί; Από την άλλη ο κόσμος που όντως βλέπει το πόσο αξίζει ένα ρούχο και το εκτιμά, ξέρει ότι πλέον μάλλον κοστίζουν εκατοντάδες ευρώ αν τα φορέσω; Ιδίως στο EDC όπου πέρυσι με ρωτούσαν αν η ελληνική σημαία που κρατούσα ήταν της ... Σουηδίας, είναι απίθανο να καταλάβει κανείς πόσο αξίζει, πόσο μάλλον να οδηγήσουν σε θετικό αποτέλεσμα. Δεδομένης της εμπειρίας 3 πλέον ετών ξέρω επίσης τι χαρακτηριστικά θέλω να έχει το t-shirt, σε σημείο που χαίρομαι που δεν βρίσκω το περσινό διότι αν το φορούσα θα με ίδρωνε, που σημαίνει ότι το πιθανότερο σε αυτή την φάση είναι ένα με έναν μπλε μαίανδρο που είδα στο Burlington Coat Factory. Από εκείνο, πολύ ανώτερο ένα από τα Ολυμπιακά. Θέλει σκέψη, αλλά έχω δυόμιση εβδομάδες ακόμη. Καιρός υπάρχει.