Στο σπίτι προς το Πάσχα

 Γυρνώντας σπίτι από το Τέξας ήμουν εξαντλημένος. Πρέπει να το πάρω απόφαση, ακόμα και αν δεν κάνω τίποτα, το να ταξιδεύσω με κουράζει. Πέμπτη-Παρασκευή δούλεψα κανονικά, βγάζοντας συμπέρασα ότι το πρόβλημα σύνδεσης ήταν παροδικό, μάλλον οφειλόμενο στην απόσταση και όχι μόνιμο. Σάββατο πήγα με μια φίλη για ψώνια ρούχων αλλά το μόνο που εν τέλει αγόρασα ήταν παππούτσια διότι τα προηγούμενα τα είχαν φτήσει. Και αυτό το Σάββατο θα πήγαινα για ψώνια με αυτή αλλά εν τέλει μάλλον κάτι συνέβει με την μητέρα της. Έτσι βγήκα μόνος και αγόρασα σορτσάκι. Την εβδομάδα που ταξίδευσα δεν πήγα γυμναστήριο, για αντικειμενικούς λόγους. Θα πήγαινα την Πέμπτη αλλά είχαμε την ΑΧΕΠΑ. Το προηγούμενο σάββατο πήγα μετά τα ψώνια, όπως και την Κυριακή. Μου ήρθαν ταχυδρομικώς τόσο η κάρτα λεωφορείο όσο και το εισιτήριο του EDC και ενθουσιάστηκα. Την εβδομάδα που μας πέρασε πήγα στο γυμναστήριο. Περίμενα με ανυπομονησία το Σάββατο όπου έκανα το πρώτο μπάνιο, πάω να ζυγιστώ και φρίκαρα διότι έλεγε 225 λίβρες. Για όνομα, δεν έχασα τίποτα; Τόσο πλήρωσα ότι έκοψα την νηστεία 4 ημέρες στο Τέξας; Πιθανόν όμως είχε να κάνει με το τι έφαγα την Παρασκευή: ήθελα και εν τέλει πήγα στον Ακάθιστο Ύμνο. Καθότι θα είχαμε πρόβα και πήγα κατευθείαν από την δουλειά, πήρα το μεσημέρι τσιπς μπανάνας και μασουλούσα. Μετά το βράδυ έφαγα κανονικά στο σπίτι μου. Η διάθεσή μου όμως άλλαξε σήμερα στην δουλειά. Είδα τον εαυτό μου λεπτό όπως την προπαραμονή Χριστουγένων και συνειδητοποίησα ότι δεν ήμουν τόσο πραγματικά λεπτός εκείνη την ημέρα όσο ότι το στομάχι ήταν ξεφούσκωτο. Ναι, έχασα βάρος πλάγια και αυτό είδα, αλλά ήμουν και πιο συμμαζεμένος λόγω του ότι είχα άδειο στομάχι. Εν τέλει απλά είμαι μία εβδομάδα πιο πίσω από εκεί που περίμενα ως προς το βάρος. Δεν έχω κάτι το εντυπωσιακό να περιμένω μέχρι το Πάσχα και μετά την εμπειρία με το Christmas Tree Lane, όπου μετά το περπάτημα είδα να χάνω λίπος γύρω από τα πόδια αντί για το στομάχι που ήθελα, περιμένω από το EDC ότι θα χάσω εκεί όπου δεν το περιμένω. Πάντως χτες Κυριακή είχα υπενθύμισει το γιατί πρέπει να είμαστε ευγνόμωνες για αυτά που έχουμε. Ο διευθυντής της χορωδίας είναι άρρωστος, ήδη την Παρασκευή δεν μπορούσε να σταθεί όρθιος. Ο μεγάλος παππάς μας και ο διάκονος επίσης είναι άρρωστοι, μάλλον έχουν αυτό που είχα κατά το καρναβάλι. Εγώ είμαι καλά, έχω κατά καιρούς λίγο το δεξί αυτί τεντωμένο αλλά καμία σχέση με το πριν την εκλειψη. Την υγεία πάνω απ'όλα και θα το χάσω και το βάρος.