Νέα θραύση τζαμιού αυτοκινήτου

 Το να φεύγουν οι γονείς, ιδίως όταν κουβαλάνε πράγματα της μετακόμισής του, δεν είναι εύκολο. Στην πορεία ενδιάμεσα οι γονείς έλειψαν διότι είχαν να πάνε σε κηδεία. Έτσι χτες το απόγευμα γύρισαν. Εγώ έφυγα και πήγα στην ΑΧΕΠΑ και γύρισα με το σπίτι αναστατωμένο διότι είχε μάζεμα. Τέλος πάντων μετά από κάτι ώρες οι βαλίτσες και οι χειραποσκεύες φτιάχτηκαν, τις έκλεισα και σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να φορτωθούν τώρα αντί την επομένη. Το λέω στον πατέρα ο οποίος το βρήκε πολύ καλή ιδέα και έτσι τις βάλαμε στο αυτοκίνητό τους το οποίο ήταν παρκαρισμένο εκτός του σπιτιού μου στον δρόμο. Φορτώνουμε λοιπόν με δυσκολία και πάμε για ύπνο. Την επομένη με ξυπνάνε οι γονείς νωρίς, βγαίνουμε έξω και βλέπουμε να μας έχουν σπάσει το πίσω τζάμι του δεξιά και να έχουν κλέψει μία βαλίτσα και μία χειραποσκευή. Ηλίου φαεινότερον κυκλοφορεί συμμορία. 7 χρόνια τίποτα και δύο φορές σε δύο εβδομάδες. Εκ των υστέρων θα ήταν σοφότερο να είχα βάλει μέσα το αμάξι στο γκαράζ δίπλα από το δικό μου, αλλά ως εχτές το βράδυ δεν είχαμε κάποιο λόγο να το κάνουμε αυτό. Τέλος πάντων, πάω τους γονείς στο αεροδρόμιο πρωϊ πρωϊ και γυρνάω το αμάξι τους μέσα, και μετά αργότερα ξαναπάω για να τους δώσω ένα βιβλίο του οποίου αντίγραφο είχαν βάλει στις κλεμμένες βαλίτσες. Έκανα αίτηση ήδη στην αστυνομία αλλά από την στιγμή που οι γονείς έχουν ασφάλιση, δεν έχω καλέσει τζαμά. Δεν ξέρω ποια η διαδικασία τους συν το ότι αυτή τη στιγμή οι γονείς πετάνε. Απ΄ότι έχω καταλάβει τα κλοπιμαία δεν είναι τόσο σοβαρά. Αυτό που πειράζει είναι ότι έγινε καπνός όλος ο κόπος για να φτάσουν ως εδώ συν όλος ο κόπος που έχω μπροστά για το παράθυρο. Τουλάχιστον μπορώ να γράψω εδώ για το πως με πειράζει, όπως παλαιότερα έγραψα που μάλωσα με φίλους μου. Υπό άλλες συνθήκες θα χαιρόμουν που επιτέλους μετά 3 Σαββατοκύριακα κάθομαι και ξεκουράζομαι. Τώρα έχω εκείνη την πίκρα. Βλέπω αύριο, και όλο το τριήμερο, τι θα ακολουθήσει. Τουλάχιστον έχω για να δω πράγματα τηλεόραση και ξεκίνησα τον Tolkien.