Κρουαζίερα στην Ενσενάδα

 Το ότι μου έσπασαν το παράθυρο και μου έκλεψαν το μπουφάν συνέχισε να μου ρίχνει την διάθεση εώς το πέρας της κρουαζιέρας. Πάντως σε κάθε περίπτωση ήμουν πρόθυμος να λάβω μέρος στην κρουαζιέρα παρότι πίστευα ότι η πλειοψηφία των συμμετεχόντων θα ήταν συνταξιούχοι. Ευτυχώς έπεσα έξω, είχε άτομα όλων των ηλικιών αν και οι μόνες κοριτσοπαρέες ήταν bachelorette party. Οι Αμερικανίδες δεν βγαίνουν αλλιώς κοριτσοταξίδια απ'ότι έχω καταλάβει. Ως προς το κοινό ήταν σαν ταξίδι στο Λας Βέγκας αλλά χωρίς φτωχούς και περισσότερες οικογένειες. 

Παρασκευή πρωϊ με ξυπνάνε νωρίς οι γονείς, μπαίνουμε στο αμάξι και οδηγούμε ως το λιμάνι του Λος Άντζελες. Δεν πέσαμε σε κίνηση και έτσι σε περίπου 4 ώρες ήμασταν εκεί. Ανακαλύπτουμε ότι δίπλα από το κρουαζιερόπλοιο ήταν το θωρηκτό Iowa, όπου υπεγράφει η συνθήκη παράδοσης της Ιαπωνίας και συνεπώς το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Επίσης το να παρκάρουμε και να βρούμε το σημείο εισόδου δεν ήταν προφανές αν δεν είχες ξαναπάει. Τα καταφέρνουμε, βγάζουμε τα πράγματα και προχωράμε στο τέρμιναλ. Μέχρι τέλους μας ήλεγξαν τα διαβατήρια 4 φορές μέχρι να μπούμε. Μπαίνουμε στο 4ο κατάστρωμα, πηγαίνουμε στην τραπεζαρία όπου ήταν το σημείο συγκέντρωσης σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και μετά μας λένε ότι δεν μπορούμε να πάμε στα δωμάτια πριν κάπου τις μία, ήτοι δύο ώρες αργότερα. Ωστόσο είχε ανοίξει το εστιατόρειο το οποίο ήταν μπουφές με τεράστιες ποσότητες φαγητού και πήγαμε και φάγαμε. Μετά βγήκαμε στο κατάστρωμα και πήγα λίγο online όσο άντεξε η μπαταρία του φορητού του πατέρα. Όταν τελείωσε η μπαταρία κατεβήκαμε στο κατάστρωμά μας και περιμέναμε λιγάκι για να ανοίξουν οι πόρτες. Πέσαμε και οι τρεις και κοιμηθήκαμε. Εν συνεχεία έπαιξα πάλι online καθότι δεν είχαμε σαλπάρει ακόμα για ουσιαστικά τελευταία φορά. Ανέβηκα στο κατάστρωμα, είδαμε το λιμάνι να φεύγει και μετά πήγαμε πάλι και φάγαμε. Γενικά η ποσότητα που φάγαμε από φαϊ ήταν υπερβολική. Το πρόγραμμα είχε singles meet up ξενυχτάδικο αργά και έτσι γύρισα στο δωμάτιο, έκανα μπάνιο και έκανα το λάθος να φορέσω φακούς υπερβολικά νωρίς. Με τους φακούς είχα δυσκολία να διαβάσω και είχα πάρει αρκετή αναγνωστική ύλη. Πάω στο 5ο κατάστρωμα όπου οι μοναχικοί θα συναντίοντουσαν και τέτοιος κόσμος ήταν ελάχιστος. Ήταν δύο παρέες οι οποίες σίγουρα αγνοούσαν ότι υπήρχε εκδήλωση. Πέραν από εμένα ήταν δύο άνδρες που κάθισαν στην μπάρα και ίσως οι δύο γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας από εμένα να ήταν για αυτό. Τζίφος ουσιαστικά, διότι δεν κυνηγούσα πενηντάρες. Μετά πήγα στο δωμάτιο και ύστερα ξανακατέβηκα. Οι γονείς μου κάνανε κάτι άλλο. Περπάτησα στο εσωτερικό κατάστρωμα βόλτας, είδα ένα συγκρότημα να παίζει επιτυχίες τηλεόρασης και κυρίως περπάτησα. Τώρα πρέπει να διευκρινήσω κάτι για όσους δεν έχουν μπει σε τέτοιου τύπου κρουαζιερόπλοια: Για έμας τους 'Ελληνες τα πλοία της γραμμής έχουν ένα μεγάλο γκαράζ στο επίπεδο του ισάλου, που είναι για αρκετά καταστρώματα, και ψηλότερα είναι το κομμάτι που είναι οι επιβάτες, σαλόνια και καμπίνες. Το κρουαζιερόπλοιο το οποίο δεν κουβαλάει αμάξια είναι διαφορετικό. Καμπίνες έχει παντού και έχει εσωτερικο κατάστρωμα βόλτας. Για την ακρίβεια η βασική βόλτα, promenade deck, ήταν το 5ο κατάστρωμα με τα μαγαζιά λιανικής και μπαρ, αλλά είχε και το 4ο όπου είναι το καζίνο και δύο μπαρ ενώ στα άκρα είχε αίθουσες θεάτρου/σινεμά σε αρκετά επίπεδα. Είδα σε ορισμένα μαγαζιά ζωντανή μουσική και να είναι κόσμος, διαφόρων ηλικιών ως επι το πλείστον μεγαλύτερές μου, να διασκεδάζει. Επίσης πρέπει να πω ότι και στα υψηλά εξωτερικά καταστρώματα γίνονταν διάφορα, απλά η θερμοκρασία δεν έλεγε για να την περάσεις έξω. Στις 10.15 είχε στο 5ο κατάστρωμα νύχτα ντίσκο της δεκαετίας του 70. Βγήκαν χορευτές και χορεύτριες, μην νομίζει κανείς μπαλαρίνες, και μετά βγήκαν 5 χορευτές σε στυλ Village People να λένε επιτυχίες τους. Οι 3 τους ήταν μάλλον Φιλιππινέζοι όπως το μεγαλύτερο μέρος του πληρώματος. Μετά το πέρας στις 11 ανέβηκα στην disco του 14ου ορόφου και είχε κανονικά σύγχρονοι χορευτική μουσική. Χόρεψα κάπου ως τις μία καθότι την επομένη είχαμε νωρίς άφιξη στο Μεξικό. Μετά τόσο χορό εν τέλει ένιωσα άνετα ως προς τι έφαγα, διότι ήμουν σίγουρος ότι το έκαψα.

Σάββατο ανήμερα των Φώτων φτάνουμε στην Ensenada. Η συγκεκριμένη πόλη βρίσκεται στην πολιτεία της Baja California και μάλιστα σύμφωνα με την Wikipedia είναι τουριστικό μέρος. Τρώμε πρωϊνό, κατεβαίνουμε στο πρώτο κατάστρωμα και βγαίνουμε από την σκάλα στην ξηρά. Ήταν η πρώτη φορά μου Μεξικό και ήλπιζα για σφραγίδα στο διαβατήριο, η οποία όμως δεν ήρθε ποτέ. Βγαίνουμε, περπατάμε και είμαστε στην ζώνη κρουαζιέρας. Το λιμάνι είναι υπό την διαχείριση της Hutchison, μία εταιρεία με έδρα το Χονγκ Κονγκ και φαίνεται ότι στα πλαίσια της σύμβασης ήταν και ο καλωπισμός της ζώνης κρουαζιέρας διότι ήταν πολύ ωραία φτιαγμένη. Περπατάμε μαζί και οι τρεις εώς την άκρη της και μετά στρίβουμε και βγαίνουμε εκτός αυτής. Από πίσω ήταν η τουριστική ζώνη και την περπατήσαμε και αυτή. Εκεί που εν τέλει ήταν το τέλος αυτής ο πατέρας μου κάθισε και ήπιε καφέ ενώ εγώ αγόρασα νωρίτερα ένα t-shirt. Η τιμή του ήταν χαμηλότερη από αυτό που είχα αγοράσει για EDC. Περπάτησα λίγο με την μητέρα μου πιο πέρα και γυρίσαμε στην καφετέρια. Αφότου ήπιε ο πατέρας καφέ γυρίσαμε στο πλοίο, και πέσαμε σε δεύτερο κρουαζιερόπλοιο που είχε δέσει στο λιμάνι. Ανεβήκαμε και φάγαμε για μεσημέρι, πάλι υπερβολικά και άρχισα να ξανανησυχώ για το φαϊ. Εγώ μόνος πάλι ξανακατέβηκα στην πόλη και περπάτησα πιο βαθιά εώς ένα σούπερ μάρκετ. Στην επιστροφή πέρασα και από άλλο σουπερ μάρκετ και για να πω του στραβού το δίκιο πιο φτηνά από το Φρέσνο δεν είναι, αισθητικά όμορφα δεν ήταν και δεν είχε τίποτα γλυκά για να πάω στους συναδέλφους. Οι Μεξικανοί φαίνεται δεν ανταλλάσουν γλυκά μεταξύ τους στις επισκέψεις τους. Εγώ είχα περπατήσει περί τις 4-5 ώρες, η μητέρα μου προς τις 2-3 και εν τέλει όλοι καθίσαμε στο πλοίο. Κατάφερα και ανέβηκα στο κατάστρωμα που ήταν η πισίνα αλλά καθότι Γενάρης είχε κρύο και δεν κολύμπησα πολύ. Έπεισα τους γονείς αντί να παραφάμε στο μπουφέ, να πάμε στο κανονικό εστιατόριο και εν τέλει δικαιώθηκα. Το φαϊ ήταν φοβερό, τύπου ορεκτικά είχε σαλιγκάρια (escargot a la bourguignonne) και το κύριο γεύμα άρεσε σε όλους. Εγώ επέλεξα σολωμό. Το βράδυ έπεισα την μητέρα μου να κατέβει λίγο και είδε τους χορευτές πάλι σε μουσική δεκαετίας 80 αν και μόνο εγώ το είδα όλο. Μετά ανέβηκα στο δωμάτιο και πήρα και διάβαζα τα περιοδικά των Ποσειδωνίων. Μέχρι τέλους τα τελειώσα σχεδόν όλα, το τελευταίο το τελείωσα σήμερα και χάρηκα. Αν δεν έχεις ίντερνετ, κάπως έχεις να περάσεις την ώρα. Στις 11.15 κατέβηκα στο 3ο κατάστρωμα όπου ήταν ο χορός εκείνη την ημέρα, στο 14ο είχε καραόκε. Κάπου στις 2 ώρες ένιωσα κουρασμένος και η εκδήλωση άρχισε να διαλύται. Εκ των υστέρων σκέφτομαι ότι έφταιγε το περπάτημα συν ότι δεν ήπια κάποιο ενεργειακό ποτό. Χωρίς ενεργειακό ποτό δεν βγάζω EDC και μάλλον και εδώ φάνηκε. Αναρωτήθηκα που πάει ο κόσμός, ανεβαίνω στον 14ο αλλά είχε διαλυθεί. Κατεβαίνω στην 5ο και όντως όπως υποψιάστηκα είχε πάει για ποτό και πίτσα. Ήταν εκεί τα άτομα με τα οποίο χόρευα και όταν λίγο κάθισα και τους χάζευα μου είπε μία hello, οπότε έφυγα. Αν δεν με προσκαλούνε, και σε καμία περίπτωση δεν μου είπαν ότι πάνε στον 5ο, δεν κάθομαι.

Η τρίτη και τελευταία ημέρα ήταν όλη εν πλω. Επίσης ήταν η ονομαστική μου εορτή. Το πλοίο θα μπορούσε να γυρίσει Λος Αντζελες αλλά κάπου εκεί κατάλαβα αυτό που είχα διαβάσει πριν 20 χρόνια σε ταξιδιωτικό περιοδικό στην Ελλάδα ότι το πλοίο είναι ο πραγματικός προορισμός και ότι τα λιμάνια είναι δευτερεύοντα. Σε όλες τις προηγούμενες κρουαζιερες που είχα πάει δεν ίσχυε, οι 4-12 ώρες σε Μύκονο, Σαντορίνη, Ρόδο κλπ δεν αρκούσαν για να δεν την πόλη, πόσο μάλλον το νησί αλλά έβλεπες λίγο από πολλά. Αυτή την φορά είδα την Ενσενάδα σε 4-5 ώρες και ναι μεν δείχνει το ίντερνετ τύπου μία ωραία θέα να πας ή κάποιο μουσείο, αλλά η πόλη σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται ούτε καν με την Λατάκια που είχα πάει πριν 22 χρόνια φοιτητής για πρακτική εξάσκηση. Αν είχε καθίσει 2η μέρα το πλοίο δεν θα είχα κάνει πολύ παραπάνω πράγματα. Το πλοίο είχε πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνεις και τα ευχαριστηθήκαμε, όχι μόνο το λιμάνι. Φάγαμε, είδαμε έναν κωμικό, διάβασα, περπάτησα και το βράδυ στο Farewell party στον 14ο όροφο. Αυτή τη φορά ο dj, ο οποίος ήταν ο ίδιος συν έπαιζε άλλη μουσική ενδιάμεσα στο 5ο κατάστρωμα, έπαιξε πιο πολύ ηλεκτρονική μουσική ενώ τις προηγούμενες πιο πολύ χιπ χοπ. Πάλι από τις 1.30 περισσότερο διαλύονταν και αυτή την φορά κατέβηκα στον 5ο κατευθείαν. Αφότου πήρα το νερό, διότι δεν ήθελα να φάω πίτσα, από μία παρέα που ήταν επάνω δύο κοπέλες δύο άνδρες η μία κοπέλα μου είπε συγχαρητήρια που χορεύω τόσο καλά. Τις είπα ευχαριστώ και ξεκίνησα για το δωμάτιο διότι ένιωθα κουρασμένος και την επομένη είχα πρωϊνή έγερση. Ο πατέρας μου με ρώτησε κατά πόσον γνώρισα κόσμο, διότι αυτοί γνώρισαν. Εγώ όχι, αυτή η συνομιλία ήταν ότι κοντινότερο στο να γνωρίσω κόσμο. Γενικά μόνος και με τα μαλλιά μου πλέον να γκριζάρουν έχω αρκετά χαμηλή αυτοπεποίθηση να μιλήσω με άτομα πιθανον 20-25 χρόνια μικρότερά μου. Μέσα σε όλα δεν έπιανε το κινητό οπότε δεν είχε νόημα να προσπαθήσω να ανταλλάξω κοινωνικά δίκτυα. Αν ήταν μόνο κοπέλες πιθανόν να καθόμουν μαζί τους, αλλά 2 κοπέλες 2 άνδρες μέ έκανε να νιώθω τελευταίο τροχό της αμάξης. Πραγματικά θα ήθελα σε επόμενη κρουαζιέρα να πάω με φίλους μου, αλλά δεν ξέρω και κανέναν που να κάνει κάτι τέτοιο. Και να ήξερα, δεν με έχει προσκαλέσει κανένας αν ενδιαφέρομαι να πάω μαζί τους. Δευτέρα πρωϊ ξυπνάω άγρια, δεν κατεβαίνω για πρωϊνό εν αντιθέσει με τους γονείς και απλά κάθομα λίγο ξάπλα και μετά σηκώνομαι και ντύνομαι. Όπως με το φόρτωμα έτσι και με το ξεφόρτωμα είχε ωράριο ανά κατάστρωμα. Βγάινουμε, περνάμε σύνορα και έτσι το LA είναι η μόνη πόλη όπου έχει μπει και με αεροπλάνο και πλοίο στις ΗΠΑ και πάμε προς το θωρηκτό για να το δούμε αφότου αφήσαμε τα πράγματα στο αμάξι. Έλα που ήταν 8 και το πλοίο ανοίγει στις 10 και έτσι εγκαταλέιψαμε την ιδέα, δεν θέλαμε να καθίσουμε δύο ώρες να περιμένουμε. Μπαίνουμε στο αμάξι, έκανε ο πατέρας λάθος στροφή αλλά αφότου φάγαμε κίνηση βγήκαμε στο χωρίς κίνηση αυτοκινητόδρομο και σταματάμε Tejon Pass. Εκεί αγοράζω στο εκπτωτικό χωριό μπουφάν και νέα παππούτσια αφότου μπήκαμε σε αρκετά μαγαζιά και κάναμε τον γύρο του. Μετά σταματήσαμε για καύσιμα και ύστερα σπίτι. Αδειάσαμε το αμάξι και μετά πέσαμε όλοι για ύπνο. Την επομένη δούλεψα από το σπίτι. Καλά πέρασα στην κρουαζιέρα. Θα μου άρεσε πιο πολύ να είχα παρέα φίλους μου αντί για τους γονείς μου.