Επιστροφή στην Ελλάδα μέρος τρίτο

 Αυτή την εβδομάδα την πέρασα μόνος στο Φρέσνο καθότι οι γονείς πήγαν στα παλιά λημέρια να κάνουν τις εκεί δουλειές τους. Έφαγα τις φακές που μου έκανε η μητέρα συν μαγείρεψα kasha, ένα σλαβικό δημητριακό σαν πληγούρι κάπως το οποίο θα το τρώμε όλη αυτή την εβδομάδα. Οι γονείς μου γυρνάνε και έτσι αυτό το φαϊ που μου άφησαν από το καλοκαίρι θα το τελειώσουμε μαζί. Ωστόσο θα γυρίσω πίσω στο ταξίδι στην Ελλάδα όπου έτρωγα πολυ καλύτερα, καθότι επίσης δεν ήταν νηστεία. Όταν άφησαν την διήγηση είχαμε φτάσει στη Σούδα μετά από ταξίδι από το οροπέδιο, μία ημέρα όπου παρότι Νοέμβριος έκανε 33 Κελσίου. Καθότι η λέσχη δεν έκανε φαϊ τέτοια ώρα κατεβήκαμε στην πόλη της Σούδας όπου ανακλύψαμε ότι το ένα από τα εστιατόρεια που είχε όταν ήταν ο μπαμπάς είχε κλείσει αλλά το άλλο ήταν ανοιχτό και έτσι εκεί φάγαμε. Αυτό που θυμάμαι ήταν κολοκυθανθοί οι οποίοι είναι νηστήσιμοι κιόλας και σίγουρα πολύ καλύτεροι από αυτά που τρώω εδώ. Μετά γυρίσαμε, ξαπλώσαμε και το απόγευμα- βράδυ πήγαμε επίσκεψη μαζί με μία παλαιά διευθύνουσα νοσοκόμα του πατέρα στον φίλο τους στο Κολυμπάρι όπου υπό κανονικές συνθήκες μένουν στο ξενοδοχείο του όταν είναι Χανία. Εκεί είχαμε μείνει τελευταία φορά που είχα πάει Κρήτη και ήταν ανοιχτά, Νοέμβριος είναι μετά το τέλος της σαιζόν. Αυτή έμελε να είναι και η πιο μακρυά ημέρα, έπεσα πάλι στο κρεββάτι τα μεσάνυχτα και ήμουν εντελώς πτώμα ήδη από ώρες. 

Την επομένη το πρωϊ το σχέδιο ήταν να πάμε στο νέο αρχαιολογικό μουσείο των Χανίων και σε φίλο τους στην πόλη. Πήγαμε όμως στην πόλη από νωρίς και περπατήσαμε στην παλιά πόλη και το Ενετικό λιμάνι πρώτα. Ήταν ωραία που ξαναβρέθηκα εκεί και έκανε και ωραία ημέρα. Μετά πήγαμε στο αρχαιολογικό μουσείο το οποίο ήταν και πολύ ενδιαφέρον. Δύο κτερίσματα μου προκάλεσαν εντύπωση: το ένα ήταν ένας Μινωικός σφραγιδόλιθος, το <<Σφράγισμα του Δεσπότη>> ο οποίος είχε σκάλισμα ανακτόρου που βρίσκονταν μέσα στα Χανιά

ΤΤο άλλο ήταν το σπίτι του Φιλάργυρου ο οποίος καταπλακώθηκε από το σπίτι του κατά τον σεισμό του 3365 μΧ δίπλα από δύο θυσαυρούς νομισμάτων που δεν μπόρεσε να βγάλει από το καταρρέον σπίτι του

Γενικά του μουσείο είναι ενδιαφέρον και σχετικά μικρό. Μετά πήγα στον φίλο των γονέων τους οποίους ττους γνώρισαν πριν μερικούς μήνες που έκαναν διακοπές στην Κέρκυρα μαζί. Το βράδυ ανεβήκαμε στην Κουκουβάγια όπου είχαμε γλυκό με άλλους φίλους και συναδέλφους των γονέων. Την επομένη επιτέλους πήγαμε στιν 115 Πτέρυγα Μάχης. Εκεί είχαν στήσει έναν εκθεσιακό χώρο σε ένα σέλτερ, δεν έμπαινες σε καμία περίπτωση στην καθ'αυτή βάση, και εκεί είχαν F-16, F-4, αντιαεροπορικά Crotale NG, οχήματα της βάσης συν εντός του σέλτερ είχε στατική επίδειξη με διάφορα υλικά της αεροπορίας, τύπου ραντάρ αεροσκαφών ή αλεξίπτωτα. Καθότι Δευτέρα είχαν έρθει και αρκετά σχολεία μαζί μας, τα οποία είχαν και ζαβολάκια. Είχαμε τελειώσει ήδη στις 11 και το πλοίο έφευγε στις 7 το βράδυ. Πήγαμε σε φίλους μας στο Μόδι και μετά γυρίσαμε στη Σούδα και ξαπλώσαμε. Η διεθύνουσα του πατέρα με κλασσικά Κρητικά κόλπα κατάφερε και την επισκεύθηκαν οι γονείς, αλλά εγώ ήθελα να πάω σούπερ μάρκετ και έτσι πήγα ενώ την επισκέπτονταν. Δεν βρήκα κάτι άλλο Κρητικό να πάρω. Πήγαμε στο πλοίο και το πρωϊ φτάσαμε Πειραιά. Αφού καθίσαμε λίγο φύγαμε για την Εύβοια, καθότι το να βρω ραντεβού εκεί ήταν πιο εύκολο απ'ότι στον Πειραιά. Στο ταξίδι αυτό ήμασταν εγώ και ο πατέρας και βρήκαμε εκεί την αδερφή μου η οποία εκεί πλέον εργάζεται.

Φτάσαμε εκεί και μετά που ήρθε η αδερφή μου πήγαμε στο σούπερ μάρκετ. Γυρίσαμε και το βράδυ πήγαμε και φάγαμε σε κρεατοταβέρνα φαϊ πολύ ανώτερο από γύρο: κοκορέτσι και εξοχικό, όχι αυτό που είναι τυλιγμένο με φύλλο αλλά άλλο, κρέας. Την επομένη το πρωϊ πήγα στην τράπεζα και το μεσημέρι είχαμε τελειώσει. Φύγαμε λίγο αργότερα για να αποφύγουμε την κίνηση και γυρίσαμε οριστικά στον Πειραιά. Την επομένη το πρωϊ πήγα και στην τρίτη τράπεζα αλλά δυστυχώς δεν τελειώσα και χρειάστηκε να πάω την μεθεπομένη για να ολοκληρώσω. Είχα όμως πάει μετά στην ψαραγορά με την μητέρα μου και γενικά περιφέρθηκα στον Πειραιά. Η επομένη, που πήγα για τελική φορά στην τράπεζα, ήταν η τελευταία ημέρα μου στην Ελλάδα. Το απόγευμα πήγα για καφέ με φίλες της αδερφής μου και συμμαθητή μου από το σχολείο.

Ξυπνάω λοιπόν την ημέρα της επιστροφής, χαράματα, μπαίνω στο Χ96 και φτάνω αεροδρόμιο. Μπαίνω αεροπλάνο Άμστερνταμ, φτάνουμε κανονικά αλλά 1 ώρα καθυστέρηση στην αναχώρηση από Ολλανδία. Βλέπω 4 ταινίες στο αεροπλάνο, μεταξύ των οποίων πρώτη ήταν το the Whale το οποίο αξίζει τα βραβεία του αλλά με ψυχοπλάκωσε, εξού και είδα τον Super Mario μετά. Φτάνω Λος Άντζελες, περνάω εν τάχει ευτυχώς ελέγχους, μπαίνω στο λεωφορείο ταχύτατα αλλά αυτό πέφτει σε κίνηση. Βλέπω έγινε πυρκαγιά και έκλεισε ο Ι-10 με αποτέλεσμα να χάσω το λεωφορείο στις 2.45. Μετά είχε στις 6 αλλά ήταν χωρίς θέσεις, το είχα δει ήδη από το λεωφορείο για Union Station. Βγάζω για το επόμενο διαθέσιμο στις 11 και μετά είχα να περάσω 8 ώρες άυπνος στο Union Station με το προσωπικό ασφαλείας να κάνει φασαρία για να μην κοιμούνται οι άστεγοι στον σταθμό! Είχε έναν ο οποίος κάθισε κάπου 4 ώρες με ρόμπα νοσοκομείου και άλλους παρόμοιους περιθωριακούς και αστέγους. Περπάτησα στην Chinatown αλλά πόσο νομίζει κανείς μπορούσα στην κατάσταση που ήμουν. Στις 11 με το καλό εν τέλει μπαίνω, ήμουν με εισιτήριο αλλά άνευ θέσεως και πηγαίνουμε 20 λεπτά και το λεωφορείο πιάνει καπνό! Όλα μου ήρθαν και γενικά βγήκα πολύ δυσαρεστημένος με την Greyhound. Το ΚΤΕΛ αν έχει πολύ κόσμο βάζει δεύτερο λεωφορείο, η Greyhound απλά την πάτησες. Με αυτά και με τα άλλα στις 4.40 το πρωϊ φτάσαμε στο Φρέσνο και ήρθε και με πήρε ο εκτιμητής και με πήγε σπίτι μου, και ύστερα αυτός στην εκκλησία του. Το μόνο καλό της ταλαιπωρίας ήταν ότι διάβασα το μακρύ περιοδικό από τα Ποσειδώνια το οποίο ξεκίνησα να το διαβάζω από το πλοίο για τον Πειραιά, και όσο περίμενα το λεωφορείο το διάβαζα ένα άρθρο, κοιμώμουν κανένα λεπτό ή δύο σαν τον Stonewall Jackson και μετά διάβαζα το επόμενο. Περιπέτεια και αυτή. Έκτοτε ξυπνάω πρωϊ και πηγαίνω στο γυμναστήριο (τις πρώτες δύο εβδομάδες) ή παίζω υπολογιστή πριν πάω δουλειά. Χάρηκα που πήγα Ελλάδα.