Στην Ελλάδα έφτασα Πέμπτη βράδυ και Παρασκευή το μόνο που έκανα ήταν να πάρω νέο κινητό. Σάββατο είδα την μαθητική παρέλαση στον Πειραιά. Δυστυχώς το σχολείο μου δεν παρέλασε, το άλλαξαν σε μονά - ζυγά 25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου. Κυριακή το μόνο που κάναμε ήταν να πάμε στο σπίτι της αδερφής μου και να φάμε εκτός πεϊνιρλί. Βέβαια εγώ δεν πήρα πεϊνιρλί διότι πουλάει και στο Φρέσνο. Δευτέρα εν τέλει πήγα με φίλο για καφέ το απόγευμα ενώ το πρωϊ είχα πάει στην μία τράπεζα όπου μου είπαν να κλείσω ραντεβού. Γενικά όσο ήμουν Πειραιά περπάτησα πάρα πολύ. Αν έμενα μόνιμα θα είχα βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια, αλλά ήμουν σε ταξίδι. Την επομένη πάλι κυρίως περπάτημα αλλά κατάφερα να ξεμπερδέψω με την μία τράπεζα. Τετάρτη ήταν που ξεκίνησε το ταξίδι μας στην Κρήτη. Επιβιβαστήκαμε στο Κρήτη 2 το οποίο ήταν γενικά πολύ άδειο καθότι χειμώνας και καθημερινή. Πλέον τα Κρητικά πλοία φέυγουν στις 11 και φτάνουν στις 7, που είναι πιο άνετο από φεύγουν 7-8 και αφιξη χαράματα. Στο Ηράκλειο μιλήσαμε με τον θείο ο οποίος με είχε πάρει όταν το 2009 είχα πάει να αναλάβω υπηρεσία μία ημέρα που καίγονταν η Αθήνα κατά τα Δεκεμβριανά. Μας τάισε πρωϊνό και μετά ξεκινήσαμε για το Οροπέδιο του Λασιθίου. Το να βλέπεις τις πινακίδες του οροπεδίου πάντα προκαλεί ευθυμία πως γράφουν στα αγγλικά το οροπέδιο. Μόνο μία φορά έχουν το σωστό Plateau, τις υπολοιπές λέει Or. δηλαδή Oropedio που φυσικά δεν σημαίνει τίποτα και μία λέει Tableland το οποίο είναι ομοίως ακατανόητο στον μη ελληνομαθή. Φτάνουμε στο οροπέδιο και πηγαίνουμε στο Τζερμιάδο, το χωριό του παππού μας. Το ξενοδοχείο του χωριού δεν ήταν διαθέσιμο διότι όπως μάθαμε αργότερα το είχαν κλείσει μουσικοί που δεν ήθελαν κόσμο για να παίζουν. Είχαμε όμως κλείσει αλλου και το βρήκε μεν ο μπαμπάς αλλά δεν μπορούσε να μπει διότι δεν είχε να πάρει κλειδί. Έτσι πήγαμε σε μία ξαδέρφη της μητέρας για μεσημεριανό, η οποία μας περίμενε. Όσο είμασταν εκεί ήρθε μύνημα και πήγε ο πατέρας και μπήκε στο δωμάτιο. Μετά εγώ κατέβηκα και κουβάλησα τα πράγματα, μπήκαμε στο δωμάτιο και έπεσα ξάπλα. Το απόγευμα ασχοληθήκαμε με τα κληρονομικά διότι είχαμε και καταπάτητες. Πρώτα πήγαμε στο χωριό όπου ήταν ένας πρώην που έκανε εν τέλει συμβόλαιο ενοικίασης. Μας εξήγησε η γυναίκα του και το πρόβλημα με το κτηματολόγιο. Μετά γυρνώντας στο χωριό πήγα στο σούπερ μάρκετ του συναιτερισμού και είδα τι ήθελα να πάρω.
Την επομένη σηκώθηκα πολύ πρωϊ πάλι και πήγαμε στο Δικταίον Άντρον, ή έστω στο σπήλαιο του Ψυχρού. Εν αντιθέσει με την τελευταία φορά που είχαμε πάει είχε μεγάλη ανηφόρα να σκαρφαλώσεις. Πριν 20 χρόνια σε πήγαινε ο δρόμος στην είσοδο της σπηλιάς. Παρκάρουμε κάτω μετά από αναστροφή και αρχίζουμε το σκαρφάλωμα. Εγώ ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση αλλά οι γονείς μου είναι πλέον μίας κάποιας ηλικίας. Το μονοπάτι ευτυχώς ήταν ομαλό σχεδόν ως το τέλος. Ανέβαινα σταδιακά και κατά καιρούς ξαπώσταινα διότι είναι πάρα πολύ μεγάλη η ανηφόρα. Η τελευταία στροφή ήταν που ήταν κακός ο δρόμος αλλά τα καταφέραμε και φτάσαμε στην είσοδο της σπηλιάς. Εκεί πληρώσαμε το εισιτήριο και ευτυχώς που το χρεώνουν εκεί αλλιώς πολύς κόσμος δεν θα έφτανε και θα έβριζε. Εν συνεχεία διαβάσε τις πινακίδες με την περιγραφή και ύστερα μπήκαμε στο ίδιο το σπήλαιο. Πριν 20 χρόνια το μονοπάτι ήταν γλυστερό και το σπήλαιο σκοτεινό. Πλέον έχει μόνιμο φως και έχει καλυφθεί το μονοπάτι με τσιμέντο για να μην πέφτει ο κόσμος, αλλά είχε υγρασία. Κατεβήκαμε, μετά ανεβήκαμε και ύστερα ξαποστάσαμε στο καφενείο του αρχαιολογικού χώρου για καφέ. Μετά ξεκινήσαμε την κατάβαση. Φτάσαμε εν τέλει στο αυτοκίνητο και μετά πήγαμε στην Παναγία την Κρουσταλλένια, Ύστερα στο Τζερμιάδο όπου η ξαδέρφη της μητέρας μου μας είχε κάνει γεύμα. Φάγαμε όλη η οικογένεια και μετά γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Μετά πήγαμε στον συναιτερισμό όπου από την μία κάναμε ψώνια και από την άλλη πήραμε το τηλέφωνο του άλλου καταπάτητη. Έκανε η μητέρα κλήση και μετά είχαμε επίσκεψη από έναν βοσκό άνθρωπό μας. Για να μην πολυλογώ για πρώτη φορά είδαν οι γονείς τις γνώσεις μου σε γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών εν δράσει. Το άλλο πρωϊ βρήκαμε τον καταπατητή και μας έδειξε το χωράφι μας. Ύστερα πήγαμε πίσω, αφήσαμε το δωμάτιο και ξεκινήσαμε για τα Χανιά. Ήθελα να πάμε στο Καστέλι στην αεροπορική βάση καθότι ήταν ανοιχτή για την γιορτή της αεροπορίας, αλλά εν τέλει οι γονείς ήπαν όχι και να πάμε στην 115 ΠΜ στα Χανιά. Φοβήθηκαν μην πέσουμε στον δρόμο σε μποτιλιάρισμα καθότι ο ... διεθνής, κάθε άλλο παρά διεθνής είναι. Δεν πέσαμε εν τέλει και φτάσαμε αρκετά νωρίς στη Λέσχη Αξιωματικών του Ναυστάθμου Κρήτης. Η διαμονή στα Χανιά είναι όμως για την άλλη ανάρτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου