Την τελευταία εβδομάδα ο ύπνος μου υποφέρει διότι κάθομαι αργά και βλέπω νέα για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Τα νέα που βλέπω είναι σε τελική ανάλυση και θέμα προπαγάνδας. Η κάθε πλευρά προσπαθεί να περάσει την δική της εξιστόριση εξού και οφείλει κανείς να βλέπει τα θέματα αντικειμενικά, όσο γίνεται αυτό. Η Ρωσία, ή ορθότερα ο Πούτιν, πίστευε ότι με ένα χειρουργικού τύπου πλήγμα μέσω αιφνιδιαστικής επιχείρισης των πολυδιαφημισμένων αλεξιπτωτιστών της θα ανέτρεπε τον Ζελένσκι και θα οδηγούσε στην επανένωση της Ουκρανίας με τον αδελφό λαό της Ρωσίας. Ο Πούτιν θεωρούσε ως φύση ανύπαρκτο τον Ουκρανικό λαό και ότι θα γίνονταν αποδεκτοί οι Ρώσοι ως απελευθερωτές. Όχι απλά το σχέδιο απέτυχε αλλά και οι Ουκρανοί έχουν ταϊσει το twitter με βίντεο από κατεστραμμένο και κυριευμένο υλικό αλεξιπτωτιστών με σκοπό να υποσκάψουν το ηθικό της άλλης πλευράς. Η Ρωσία εισέβαλλε από διάφορετικούς άξονες με αποτέλεσμα να είναι κατ'αρχήν δύσκολο να καταλάβει κανείς τους αντικειμενικούς σκοπούς. Σε αυτή την φάση είτε επιθυμεί την διχοτόμιση της Ουκρανίας μέσω αποκοπής από την θάλασσα είτε την πλήρη κατάκτηση. Για την Ουκρανία το θέμα είναι απλό, επιθυμεί την συνέχεια της ύπαρξής της. Η σθεναρή αντίσταση και μάλιστα από την βάση και τον άοπλο πλυθησμό, όπως δείχνουν τα βίντεο από διαδηλώσεις σε κατεχόμενες πόλεις, δείχνουν ότι πολιτικά ο Πούτιν έχει ήδη χάσει και ότι ακόμα και σε περίπτωση ολοκληρωτικής κατάκτησης της χώρας θα ακολουθήσει αντάρτικο, πιθανόν και χρηματοδοτούμενο από την Δύση, όπως στο Ιράκ και το Αγφανιστάν. Στρατιωτικά όμως η Ουκρανία δεν έχει καταφέρει κάποια αξιόλογη νίκη ως τώρα που να φέρνει αποκατάσταση του εθνικού της εδάφους. Η ελπίδα της για νίκη προέρχεται κυρίως από το να προκαλέσει κατάρρευση της Ρωσικής πλευράς. Καθότι όμως ο Πούτιν ξέρει ότι οτιδήποτε λιγότερο από νίκη θα σημαίνει τέλος του καθεστώτος του και ότι, όπως και με τον Ερντογάν, δεν πρόκειται να γυρίσει σπίτι του αν πέσει αλλά αντίθετα πιθανόν να τον περιμένει εκτελεστικό απόσπασμα, συνεχίζει. Όπως είπε ο Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, και χιλιετίες αργότερα ανεξάρτητα ο Στάλιν, στον πόλεμο η πλευρά που νικάει είναι αυτή που είναι πρόθυμει να κάνει την μεγαλύτερη θυσία για την νίκη. Σε πλήρη πολεμική κινητοποίηση η Ρωσία μπορεί να φέρει αρκετές δυνάμεις να καταστέψει την Ουκρανία συθέμελα. Αν όμως κυρήξει η Ρωσία γενική επιστράτευση μπορεί να δούμε κάλιστα κατάρρευση του καθεστώτος. Ο πόλεμος από πλευράς Ρωσίας μπορεί να γίνει ουσιαστικά μόνο με τις υπάρχουσες δυνάμεις, και το γεγονός ότι ήδη τα δύο τρίτα του όλου Ρωσικού Στρατού μαζεύτηκαν γύρω από την Ουκρανία και ότι ήδη έχει ριχθεί στην εισβολή το 90% αυτού δεν είναι καθόλου καλό σημάδι. Σύμφωνα με το ίντερνετ, το οποίο δεν είναι και τόσο αξόπιστο σε τελική ανάλυση, την έβδομη ημέρα θα εισέβαλε και ο Λευκορωσικός στρατός, αλλά μετά από μία σειρά παραιτήσεων και διαφωνιών ο Λουκασένκο δεν τόλμησε. Αν εισβάλει και αυτός στην Ουκρανία πιθανόν να ανατραπεί και ο ίδιος
Καθότι είμαι αγαθός, εώς αγαθιάρης, είχα δυσκολία να κατανοήσω τι έλεγαν ορισμένοι Έλληνες δημοσιογράφοι. Ένας έλεγε ότι δεν είναι μόνο η Ουκρανία που πρέπει να ικανοποιηθεί από τυχόν ειρηνευτικό αποτέλεσμα. Μου πήρε καιρό να κατανοήσω ότι έλεγε ουσιαστικά ότι ο Ζελένσκι είναι ανδρείκελο της Ουάσιγκτον ή/και του ΝΑΤΟ και έπρεπε και αυτοί να ικανοποιηθούν. Μετά άλλος έλεγε ότι τι ωραία που θα περάσει ο Ζελένσκι αν παραιτηθεί και ζήσει πλουσιοπάροχα ως εξόριστος στην Δύση. Το κομμάτι που θα καταληφθεί από τους Ρώσους θα αποστρατευτεί και το υπόλοιπο θα εξοπλιστεί μόνο με ότι όπλα αποδέχεται η Ρωσία, και σε καμία περίπτωση δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ. Αυτό θέλει ο Πούτιν και πιθανότητα αυτό απαιτεί στις ειρηνευτικές συνομιλίες, θα ήταν καλύτερα ο δημοσιογράφος να το έλεγε πιο τίμια αντί να το εμφανίσει ο πιθανό/επιθυμητό ενδεχόμενο. Ο λόγος που η συμφωνία του Μίνσκ δεν τηρήθηκε ως προς τις συνταγματικές αλλαγές που θα έφερναν αυτονομία με βέτο στο Ντονμπάς ήταν ότι η κοινή γνώμη της Ουκρανίας δεν το δέχτηκε.
Ως προς τα ελληνοτουρκικά το θέμα όπως πάντα είναι ανάμικτο. Σίγουρα οι Ανατολικοευρωπαίοι θα εκτιμήσουν το πολεμικό υλικό που στείλαμε, ενώ και ο Ελληνικός Στρατός κερδίζει διότι δεν το στέλνουμε δωρεάν αλλά θα πληρωθούμε από το Ευρωπαϊκό ταμείο για την ειρήνη. Η καθαρή θέση της Ελλάδας αντιπαραβάλλεται με την μικτή θέση της Τουρκίας που προσπαθεί να έχει το μέγιστο πλεονέκτημα και πιθανότατα θα έχει οικονομικό κέρδος βοηθώντας στην παράκαμψη των κυρώσεων, όπως κάνει με το Ιράν. Βέβαια η σωστή ηθική στάση της Ελλάδας δεν είναι καθόλου βεβαία πρακτικά που θα εκτιμηθεί, το έχουμε δει επανειλλημένα να είμαστε εμείς οι σωστοί, η Τουρκία ενδιάμεσα και αυτή να έχει το κέρδος, όχι εμείς. Ειδικά στο άμεσο περιβάλλον της Ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης η σκληρή αντίσταση της Ουκρανίας παρά την χαώδη διαφορά ισχύος με την Ρωσία βάζει σε δεύτερη σκέψη την Τουρκία για τυχόν επίθεση, ιδίως καθότι το Ελληνοτουρκικό ισοζύγιο ισχύος είναι πολύ ισχυρότερο για την πλευρά μας σε σχέση με το Ουκρανορωσικό. Θα δούμε τι έχει να γίνει, σε όλα τα μέτωπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου