Επιτέλους κανονική έξοδος

Το τελευταίο Σάββατο της Απόκριας πέρυσι, ενώ ήμουν σε πολύ κακή διάθεση διότι είχε πεθάνει ο θείος μου, έμελε να βγω για τελευταία φορά πριν την πανδημία. Είχα ανέβει στο Vyxn το οποίο βρίσκεται στο βόρειο Φρέσνο και ως χώρος απεδείχθει εξαιρετικός, αλλά από μουσική πολύ το hip hop και ελάχιστη η ηλεκτρονική που μου αρέσει. Μετά έκλεισαν τα πάντα λόγω πανδημίας, και ναι μεν το πρώτο κύμα πέρασε και δεν μας άγγιξε, αλλά το δεύτερο κύμα στα τέλη της χρονιάς ήταν καταστροφικό. Τέλος πάντων, φτάσαμε στον εμβολιασμό και προ πολλού έχω την ανοσία. Παρασκευή βράδυ ήμουν αρκετά κουρασμένος, αλλά βγήκα βόλτα στο Tower District για να δω τι παίζει: Γύρισε άραγε ο κόσμος, και τι κάνει; Υπάρχουν περιορισμοί; Καθότι κατέβηκα φορώντας σορτσάκι και t shirt ήταν δεδομένο ότι δεν θα έβγαινα, συν το ότι δεν είχα παρέα. Αυτό που είδα ήταν τρία μαγαζιά ανοιχτά εκ των οποίων τα 2 είχαν κόσμο να περιμένει στην ουρά στις 11 για να μπει. Γύρισα σπίτι και είπα ότι την επομένη θα βγω αλλά θα προσπαθήσω στο Vyxn αν είναι ακόμη ανοιχτό διότι μου άρεσε ο χώρος. Αυτό που με παραξένευσε χτες ήταν το πόση κόπωση βγήκα. Το σχέδιο ήταν να πάω πρωϊ στο γυμναστήριο να κολυμπήσω. Δεν σηκώθηκα από τον υπολογιστή καν, μόνο μαγείρεψα μακαρόνια και ξάπλωσα για μεσημέρι. Μετά όταν σηκώθηκα ήταν σε ώρα όπου δεν έχει σκιά στην πισίνα. Περπάτησα στο γυμναστήριο και περισσότερο ασκήθηκα στο ελλειπτικό. Γύρισα σπίτι και κάθισα και μετά ανέβηκα ως επάνω να δω αν το μαγαζί είναι ακόμα ανοιχτό ή αν έχει κλείσει όπως το gay club δίπλα από το γυμναστήριό μου. Έδειχνε ανοιχτο και έτσι είπα ότι θα πάω. Αυτό που με παραξένευσε είναι ότι μέχρι τις 10 τσίμα τσίμα έβγαλα τις άλλες δουλειες. Για πρώτη φορά εδώ και 15 μήνες φοράω τους φακούς και ανεβαίνω. Ως το τέλος της ημέρας μάλλον με ενοχλούσαν στο μάτι, αν και δεν τους έχω φορέσει, χρειάζομαι καινούργιους

Φτάνω στο μαγαζί και περιμένω στην ουρά της γενικής εισόδου η οποία ήταν μεγάλη. Μπροστά μου δύο άντρες, πίσω μου ένα τσούρμο κοπέλες και ο ένας έκανε κουβέντα στο άλλο για το τατουάζ που έχει με τον Yu Gi Oh το οποίο αρέσει. Οι κοπέλες μπήκαν εν τάχει, φτάνω εγώ και μου λένε $30. Καθότι είχα να βγω έναν χρόνο δέχτηκα και μπήκα. Σε εκείνη την φάση το μαγαζί δεν θα το έλεγα άδειο αλλά σε καμία περίπτωση γεμάτο όπως πέρυσι. Κανένας μάσκα και ούτε κοιτούσαν ούτε ρωτούσαν για εμβόλιο. Ποτό δεν ήπια, αρκετά πλήρωσα με την είσοδο. Μετά από ελαφρό γύρο κατέληξα στην πίστα και ψιλοχόρευα παρότι ήταν από την μουσική που δεν μου άρεσε. Δεν ήταν γεμάτη η πίστα και εώς σχεδόν τα μεσάνυχτα υπήρχε αναλογία ισορροπημένη ανδρών γυναικών κάτω. Υπήρχαν και τραπέζια και πάνω από τραπέζια ήταν μπάρα με κόσμο, κυρίως κοπέλες, όρθιος. Τουλάχιστον 3 έκαναν τα γενέθλιά τους. Για να μην το πολυλογώ, μου είχε λήψει το να είμαι ο ένας μέσα στον άλλον σαν σαρδέλες στο λεωφορείο. Σε τέτοια επίπεδα είμασταν εκεί μέσα και αν δεν ήταν για το εμβόλιο θα ήταν ανησυχητικό. Κανά δύο τύποι τους οποίους δεν ξέρω μου λένε, να πιάσουμε γκόμενα, το αντιπαρήλθα μάλλον μειδιώντας. Στις 12 παρά η μουσική άρχισε να γυρίζει στην ηλεκτρονική, και εγώ άρχισα να χορεύω πιο κανονικά. Το ωραίο ότι πριν γυρίσει έλεγα στον εαυτό μου ότι είχα κουραστεί, ότι το γυμναστήριο δεν δουλεύει διότι έπεσε η αντοχή μου, ότι έχω γεράσει κλπ. Με το που γύρισε σε μουσική που μου αρέσει ξαφνικά ξανάνοιωσα. Χορεύοντας έριξα το ποτό τριών διαφορετικών κοριτσιών που έκαναν το λάθος να περάσουν υπερβολικά κοντά μου, αλλά καμία δεν μου απαίτησε να της πάρω ποτό λόγω του τι σημαίνει αυτό. Αιχμή της νύχτας ήταν όταν έπεξαι το Animals του Martin Garrix, για να έχει κανείς ιδέα το τι ηλικίας τραγούδια μιλάμε. Κάποιοι, άνδρες και γυναίκες, έβγαλαν φωτογραφίες μαζί μου στην πίστα, έμφαση, άγνωστοί μου. Ιδίως μου έκανε εντύπωση ένας που ήταν ένα κεφάλι πιο ψηλός από εμένα και γεροδεμένος σαν αθλητή. Επαναλαμβάνω, κανέναν δεν ήξερα εκεί μέσα. Τέλος με προσέγγισαν δύο άνδρες και μου λένε ότι η μία κοπέλα στην μπάρα είναι πολύ κολλημένη μαζί μου και να ανέβω να της μιλήσω και θα είναι δικιά μου. Κατ'αρχήν έχω κακή εμπειρία με καλοθελητές, ήδη από την Αγιά Μαρίνα όταν ήμουν έφηβος, μπορεί κάλλιστα να θέλουν να με κάψουν. έχει συμβεί. Κατά δεύτερος δεν ήμουν βέβαιος αν ήταν σωστό να ανέβω εκεί από την στιγμή που δεν ήμουν σε τραπέζι. Πάντως δεν έβλεπα τι γίνονταν εκεί πάνω, αν είχα δει πως ανέβαιναν άλλοι όπως είδα αργότερα, θα δίσταζα λιγότερο. Κατά τρίτον το ότι εντυπωσιάζω μία κοπέλα με τις χορευτικές μου ικανότητες δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω, με κλασσικό παράδειγμα την πάλαι ποτέ γειτόνισσα στο Blacksburg. Τέλος δίστασα και διότι ήταν Σάββατο και είχα κάθε πρόθεση να πάω Κυριακή εκκλησία. Αν ήταν Παρασκευή, θα ήμουν λιγότερο διστακτικός. Πάντως ανέβηκα ως το πρώτο επίπεδο, εκεί όπου κάθονταν όσοι είχαν τραπέζι, σκεφτόμενος ότι αν όντως η κοπέλα Χ ενδιαφέρονταν θα έκανε και εκείνη βήμα να με προσκαλέσει παραπάνω. Δεν έκανε πάντως, και 5 λεπτά αργότερα η παρέα διαλύθηκε και δεν μπορούσα καν να αναγνωρίσω ποια ήταν η λεγάμενη. Στις 1 ανοίξαν τα φώτα, γύρισε στο Bruno Mars και ουσιαστικά μας είπαν καληνύχτα. Γύρισα σπίτι, προσπάθησα ανεπιτυχώς να δω αν κανένας στο Instagram με έβαλε για να με κάνω tag, και εν τέλει έπεσα. 

Σήμερα πήγα στην εκκλησία όπου είχαμε και το σαραντάρισμα του παιδιού φίλων από το φεστιβάλ. Από όλοι το βράδυ να ξεδίνουμε χωρίς μάσκες και να στριγγλίζουμε το τραγούδι, όλοι προσευχόμασταν το πρωϊ κυρίως σιωπηλοί αν και λέγαμε κάποιους ύμνους. Τίποτα το σοβαρό σήμερα, ανηχυχούσαν αν ο βραχνιασμένος λαιμός σήμαινε ότι κόλλησα τίποτα αλλά μάλλον σήμαινε ότι είχα τραγουδίσει υπερβολικά δυνατά χτες. Δεν με βλέπω να ξαναπηγαίνω σύντομα στο Vyxn, η είσοδος ήταν πιο αλμυρή απ'ότι ο Tiesto ή ο Gareth Emery. Ωστόσο δεν παύει να χάρηκα πολύ χτες.