Για την 25η Μαρτίου στο Φρέσνο

 Τα 200 χρόνια της Επανάστασης έρχονται μόνο μία φορά. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που ήθελα να βοηθήσω να εορταστεί στο Φρέσνο. Έτσι λοιπόν σε συνεργασία με τον εκτιμητή πήρα την πρότυπη διακύρηξη που έστειλε η ΑΧΕΠΑ, την προσαρμώσαμε και εν τέλει την στείλαμε στο δημοτικό συμβούλιο. Έγινε αποδεκτή καθότι σε τελική ανάλυση κάνει ένα δύο τέτοια κάθε εβδομάδα. Είχαμε μετά και το ζήτημα με το καπέλωμα. Ο πρόεδρος μίας άλλης οργάνωσης φάντασμα βρήκε την ιδιαιτέρα γραμματέα ενός δημοτικού συμβούλου και έστειλε σημαία για να ανεβάσει στο Δημαρχείο. Μόνο που για να ανεβάσει κανείς την σημαία πρέπει να πληρώσεις και ένα παράβολο, αν όντως είχε κάνει την δουλειά, γιατί έστειλε ο δήμος τον λογαριασμό στον εκτιμητή; Τέλος πάντων, η όλη ιστορία με κούρασε πολύ, και όμως εκεί μόνο ξεκινούσε. Τετάρτη βράδυ ήρθε και στο σπίτι μου και ο Τεξανός φίλος με το έτερό του ήμισυ για ταξιδάκι αναψυχής. Για χάρη του πήρα άδεια ώστε την Παρασκευή να ανεβούμε στο Yosemite μαζί. Ωστόσο πρώτα ήταν η Πέμπτη. Ο φίλος έφυγε μόνος με την φίλη του ενώ εγώ στο δωμάτιο να εργάζομαι. Στις 9 ξεκίνησε το δημοτικό συμβούλιο. 10.45 επιτέλους έφτασε η ώρα μας καθότι είχε άλλα 4 τιμητικά ψηφίσματα νωρίτερα. Ενδιάμεσα να με πιάνει πονοκέφαλος και άγχος. Ήρθε όμως η ώρα, εγώ, η γραμματέας και ο ιερέας του ναού και μάλιστα ο ιερέας μου πέρασε τον λόγο ώστε να πω λίγα πράγματα. Δεν είχαμε συννενοηθεί αλλά είχα ετοιμαστεί αν τυχόν. Σε όλους τους δημοτικούς συμβούλους αρέσει το ελληνικό φεστιβάλ, και έτσι πέρασε. Μία συνάδελφος του διοικητικού τμήματος που με είδε μου είπε συγχαρητήρια και ότι ήμουν τέλειος. Συνέχισα μετά την δουλειά, αλλά η εορτή κάθε άλλο παρά είχε τελειώσει. Την επομένη ανέβηκα με τον φίλο μου στο Yosemite για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια. Παρότι οδηγούσα με έπιασε ναυτία στην πορεία από τις πολλές στροφές. Μπήκαμε από διαφορετικό σημείο σε σχέση με πριν 30 χρόνια, καθότι ερχόμασταν από διαφορετική κατεύθυνση. Είδα μία φοβερή θέα της κοιλάδας από σημείο που δεν την είχα ξαναδεί, και μετά κατεβήκαμε κάτω και περπατήσαμε. Η βροχή και ομίχλη έκανε το μέρος πιο μαγευτικό. Κατεβήκαμε μετά, ξανα ναυτία, και σταματήσαμε στο καζίνο για να φάμε. Πάλι απέτυχα με το Κινέζικο, ήθελε μίαμιση ώρα αναμονή, και έτσι φάγαμε στο πιο Αμερικανικό, εγώ ένα χάμπουργκερ με ψεύτικο κρέας καθότι νηστεία. Κατεβήκαμε κάτω και πρόλαβα το Gold Rush. Την επομένη ήταν η διαδυκτιακή εκδήλωση της ΑΧΕΠΑ με εμένα ως συντονιστή. Πήρα συνέντευξη με τις ερωτήσεις που μου είχε δώσει τον πρόξενο στο Σαν Φρανσίσκο. Εν συνεχεία βρήκα τους μουσαφιραίους στο Clovis, είχαν ανέβει Sequoia/Kings Canyon. Στο τέλος της ημέρας τους έβγαλα βόλτα στο Tower District το οποίο φυσικά κλειστό. Σήμερα έφυγαν τα χαράματα και μου άφησαν δώρο. Εγώ στην εκκλησία όπου Κυριακή της Ορθοδοξίας και κοινώνησα. Μετά έκανα τα ψώνια που δεν είχα προλάβει. Τώρα ανήμερα 25η έχουμε έπαρση σημαίας στο Δημαρχείο και έχω ετοιμάσει πανηγυρικό. Είμαι περίφανος για όσα έχω κάνει, όσο και να με έχουν κουράσει και αγχώσει. Συνεχίζω και ελπίζω το Πάσχα να βγούμε από τα σπίτια μας. Πάντως Ελληνικό φεστιβάλ με την κλασική μορφή δεν θα έχουμε, διότι θα έπρεπε να ετοιμαστούμε από τώρα ενώ τέλη Αυγούστου μπορεί ακόμα να κυκλοφορεί ο ιός στον γενικό πληθυσμό και να είμαστε επεισόδιο διασπορας. Καλύτερα να μην καταστρέψουμε το καλό όνομα του φεστιβάλ, θα συνεχίσουμε μηνιαίως.