Προετοιμαζόμενος για το Πόρτλαντ

Την Πέμπτη πρωϊ πετάω. Θα δω τον φίλο μου, θα δω την πόλη, και ελπίζω να περάσω καλά. Προς το παρόν το ταξίδι είναι ένα ακόμη άγχος στο προγραμμά μου, μετά από το ταξίδι του Πάσχα, την παρουσίαση της νεοφυής επιχείρησης συν φυσικά το μόνιμο άγχος με το βάρος. Πρέπει να θυμηθώ να τυπώσω το εισιτήριο για καλό και για κακό, όσο και αν δεν είναι αναγκαίο πλέον. Την Κυριακή έβαλα πλυντήριο, και έτσι από αυτό το μέτωπο έχω τελειώσει. Απλά έχω να βγάλω μία χειραποσκευή και να την γεμίσω με ρούχα για 4 ημέρες. Μετά, το πρωϊ της Πέμπτης θα πάρω το λεωφορείο 26, το οποίο σύμφωνα με το Google σταματάει ακριβώς πίσω από το σπιτι (πρέπει να πάω στην στάση) για να φτάσω στο αεροδρόμιο (στο οποίο δεν έχω ξαναπάει) όπου θα πάρω την πτήση για το αεροδρόμιο του Πόρτλαντ (που επίσης δεν έχω πάει). Ο φίλος μένει στην άλλη άκρη της πόλης, μου έδωσε και την διεύθυνση και θέλει σχεδόν δύο ώρες με το τραμ να φτάσω, αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα διότι φτάνω μεσημεριανού τύπου και δεν τελειώνει την δουλειά του πριν τις 5, αν δεν τον κρατήσουν. Καθότι φτάνω ακριβώς μεσημέρι πρέπει να φάω. Θέλω όμως να φάω στο εδώ αεροδρόμιο, στο εκεί αεροδρόμιο ή αλλού; Αν είναι να φάω στην υποχρεωτική αλλαγή τραμ, θα έχω πεθάνει την πείνας. Τα αεροδρόμια είναι γενικώς ακριβά, αλλά φυσικά δεν ξέρω τι ισχύει στα συγκεκριμένα αεροδρόμια, ιδίως το του Φρέσνο μπορεί να μην είναι καν ανοιχτό κάτι να φάω. Τέλος πάντων βλέπω λοιπόν ότι στην τρίτη στάση του τραμ έχει ΙΚΕΑ, μία εξαιρετική ευκαιρεία να φάω. Το θέμα φυσικά γίνεται και το τι γίνεται και με το βάρος μου. Παρασκευή βράδυ πήγα στο γυμναστήριο και κολύμπησα, και με βρήκα να έχω παχύνει. Σάββατο πρωϊ κουρεύτηκα και μετά πάλι κολύμβησα, και είδα η "καλή" ζυγαριά να με έχει 211 λίβρες τόσο πριν όσο και μετά το κολύμπι. Σήμερα που πήγα και τράβηξα κουπί με είδα 10 λίβρες βαρύτερο. Δεν μπορώ να καταλάνω αν κερδίζω ή κρατάω το βάρος. Μετράω τα κουμπιά της ζώνης και με βλέπω να έχω μάλλον πάρει κατιτής από την Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά όχι τόσο ώστε να σφίγγομαι με την ίδια επιλογή. Πραγματικά αυτό στο οποίο ελπίζω είναι το ταξίδι, καθότι θα είμαι με τον φίλο δεν θα επιδράμω στο ψυγείο όποτε το στομάχι μου κάνει κόλπα. Δεν κάνω τέτοια σε ξένα ψυγεία. Ελπίζω να περπατήσω και να χορέψω αρκετά ώστε να ανακτήσω το βάρος της Μεγάλης Εβδομάδας.