Από την τελευταία ανάρτηση έχει μεγάλο κενό, διότι από την στιγμή που δεν είχα ιντερνετ κάποιες ημέρες Ελλάδα και είχα και να δω ότι έχασα όσο δεν ήμουν Αμερική το να γράφω αναρτήσεις πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Εφτασα Ελλάδα Τετάρτη, και εώς την Παρασκευή πρωϊ ήμουν Πειραιά. Εν τέλει δεν φύγαμε Θάσο διότι το αμάξι ήταν ακόμα συνεργείο, πήγαμε όμως για Σαββατοκύριακό στην Εύβοια. Από την μία καθίσαμε και κάναμε μπάνιο, από την άλλη συμμαζέψαμε κάπως και το εκεί εξοχικό. Κυριακή γυρίσαμε και επιτέλους αργά μεσημέρι Δευτέρα το όχημα ήταν έτοιμο. Έτσι ανεβήκαμε Θάσο. Πάλι πέρασα δύο νύχτες, αλλά μου άρεσε το νησί όσο πρόλαβα. Πέμπτη πέρασα στην πορεία για το Άγιον Όρος. Πρίνος-Καβάλα, Καβάλα-Θεσσαλονίκη, Θεσσαλονίκη-Νέα Μουδανιά σε γνωστούς. Τα χαράματα Παρασκευής ο συνάδελφος γεωπόνος μοναχός με πήρε από το σπίτι όπου ήμουν και πήγαμε Ουρανούπολη για Αγιον Ορος. Είχε φόρτωμα και ξεφόρτωμα πράγματα για την σκήτη. Με το πρώτο πλοίο μπήκαμε στο Αγιον Όρος. Είχα να πάω από τον Νοέμβριο του 2009, λίγο πριν αρχίσω το ιστολόγιο. Παρασκευή, μετά το ξεθέωμα να ανεβώ με τα πόδια στην Σκήτη περισσότερο ξεκουραστήκαμε. Σάββατο όμως ήταν της Αγίας Άννης με το παλαιό ημερολόγιο. Είδα το πρωϊ γνωστούς μοναχούς, το βράδυ πήγαμε ολονυχτία.
Αν νομίζει κανείς πως το ξενύχτι στο κλαμπ είναι μακρό, η ολονυχτία της Αγίας Άννης (μητέρας της Παναγίας) διήρκεσε 13 ώρες. Σε μία ολονυχτία κάνουν οι μοναχοί (και οι ιερείς εκτός του Όρους) όλες τις λειτουργίες στο τυπικό της Ορθοδοξίας κατά την διάρκεια της νύχτας. Μαλιστα αυτή η ολονυχτία είχε και μάλλον επίσημες παρουσίες, έναν ιεράρχη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ο οποίος μιλούσε την αυλή της Σκήτης της Αγίας Άννης για το πραξικόπημα και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο. Κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας μπορούσες να μπαινόβγαινες στην εκκλησία, βγήκα εκτός και έπινα νερό και έκανα την ανάγκη μου. Επίσης έγραψα υπέρ υγιειας να διαβάσουν όλους τους φίλους και συγγενείς που σκέφτηκα, ακόμα και αυτούς οι οποίοι έχουν πρόβλημα με την ιεραρχία της εκκλησίας ή και δεν πιστεύουν. Αυτοί μπορεί να μην πιστεύουν, αλλά εγώ θέλω να είναι καλά στην υγεία τους. Εν τέλει κοιμήθηκα στο στασίδι όπου ήμουν κατιτίς, τύπου 4 με 5 ώρες, σε στυλ αεροπορική θέση. Το πρωϊ στην δοξολογία έβγαλαν μετά λειψανοθήκες με λείψανα, πρέπει να ήταν καμία δεκαπενταριά λειψανοθήκες με παραπάνω από 1 άγιο ανά λειψανοθήκη. Μας έδιναν μάλιστα οδηγείες να ασπαζόμεθα μόνο μία φορά την κάθε λειψανοθήκη για να προλάνουμε όλοι, αλλά οι ξένοι - οι οποίοι προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν πολλοί - δεν καταλάβαιναν. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν στο Ιερό Παλάτιο των Αυτοκρατόρων στην Κωνσταντινούπολη πριν την Πτώση. Στο τέλος είχε και Θεία Λειτουργία, μου προκάλεσε έκπληξη το πως είπαν το Χερουβικόν επί 25 λεπτά! Εν συνεχεία γυρίσαμε στην Σκήτη μας όπου κοιμήθηκα. Την επομένη το πρωϊ έφυγα από το Όρος, με πήραν οι γονείς (τους είδα τελευταία φορά) και με πήγαν αεροδρομιο Θεσσαλονίκης απ'όπου πέταξα. Τις 4 ημέρες στο Όρος ανησυχούσαν μη τυχόν μου έρθει ίντερνετ κάτι σημαντικό καθότι δεν είχα σύνδεση. Εν τέλει δεν ήρθε κάτι. Πιο μεγάλη μου έκπληξη στο Όρος ήταν το πόσοι ξένοι, Σλάβοι αλλά και Ρουμάνοι, ήταν. Τόσους δεν είχε το 2009 που είχα πάει τελευταία φορά.
Πειραιά λοιπόν είχα μόνο μία ημέρα ουσιαστικά ολόκληρη μόνος. Είπα να δω φίλος, ο κολλητός μου δεν μπορούσε, αλλά είδα οικογενειακό φίλο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω όλες τις δουλειές μου πριν φύγω από τον Πειραιά, έκανα όμως τις σημαντικές. Φευγω λοιπόν μετά δύο εβδομάδες Ελλάδα, φτάνω Νέα Υόρκη και λόγω των συνοριακών ελέγχων χάνω την πτήση μου. Πιο τσαντιστικό στο JFK: Αφότου περάσεις τις βαλίτσες για τελωνειακό έλεγχο πρέπει πάλι να περάσεις έλεγχο ασφαλείας. Πάω να μου βγάλουν εισιτήριο, δεν είχε άλλη πτήση ανήμερα. Έτσι έπρεπε να περάσω νύχτα στην Νέα Υόρκη για την επομένη. Ούτε φυσικά μου έδωσε δωμάτιο η εταιρεία. Πάω σε ταξιδιωτικό πρακτορείο, με φόρους $200 η νύχτα! Μέσω ίντερνετ βρήκα κάτι κοντά σχετικά φτηνότερο, αλλά σε τελική ανάλυση οι τελωνειακοί μου κόστησαν $150 στην καθυστέρηση. Δεν μπόρεσα να δω κανένα φίλο στην Νέα Υόρκη, ο χρόνος ήταν λίγος ιδίως για καθημερινή. Έφτασα τουλάχιστον σπίτι και ηρέμησα, έστω και με 18 ώρες καθυστέρηση. Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα που ξαναέφερα το βιολογικό ρολόι στον ρυθμό του. Ξαναέπιασα τις αιτήσεις και βλέπουμε.
Αν νομίζει κανείς πως το ξενύχτι στο κλαμπ είναι μακρό, η ολονυχτία της Αγίας Άννης (μητέρας της Παναγίας) διήρκεσε 13 ώρες. Σε μία ολονυχτία κάνουν οι μοναχοί (και οι ιερείς εκτός του Όρους) όλες τις λειτουργίες στο τυπικό της Ορθοδοξίας κατά την διάρκεια της νύχτας. Μαλιστα αυτή η ολονυχτία είχε και μάλλον επίσημες παρουσίες, έναν ιεράρχη από το Οικουμενικό Πατριαρχείο ο οποίος μιλούσε την αυλή της Σκήτης της Αγίας Άννης για το πραξικόπημα και τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Θεόφιλο. Κατά τη διάρκεια της ολονυχτίας μπορούσες να μπαινόβγαινες στην εκκλησία, βγήκα εκτός και έπινα νερό και έκανα την ανάγκη μου. Επίσης έγραψα υπέρ υγιειας να διαβάσουν όλους τους φίλους και συγγενείς που σκέφτηκα, ακόμα και αυτούς οι οποίοι έχουν πρόβλημα με την ιεραρχία της εκκλησίας ή και δεν πιστεύουν. Αυτοί μπορεί να μην πιστεύουν, αλλά εγώ θέλω να είναι καλά στην υγεία τους. Εν τέλει κοιμήθηκα στο στασίδι όπου ήμουν κατιτίς, τύπου 4 με 5 ώρες, σε στυλ αεροπορική θέση. Το πρωϊ στην δοξολογία έβγαλαν μετά λειψανοθήκες με λείψανα, πρέπει να ήταν καμία δεκαπενταριά λειψανοθήκες με παραπάνω από 1 άγιο ανά λειψανοθήκη. Μας έδιναν μάλιστα οδηγείες να ασπαζόμεθα μόνο μία φορά την κάθε λειψανοθήκη για να προλάνουμε όλοι, αλλά οι ξένοι - οι οποίοι προς μεγάλη μου έκπληξη ήταν πολλοί - δεν καταλάβαιναν. Κάπως έτσι πρέπει να ήταν στο Ιερό Παλάτιο των Αυτοκρατόρων στην Κωνσταντινούπολη πριν την Πτώση. Στο τέλος είχε και Θεία Λειτουργία, μου προκάλεσε έκπληξη το πως είπαν το Χερουβικόν επί 25 λεπτά! Εν συνεχεία γυρίσαμε στην Σκήτη μας όπου κοιμήθηκα. Την επομένη το πρωϊ έφυγα από το Όρος, με πήραν οι γονείς (τους είδα τελευταία φορά) και με πήγαν αεροδρομιο Θεσσαλονίκης απ'όπου πέταξα. Τις 4 ημέρες στο Όρος ανησυχούσαν μη τυχόν μου έρθει ίντερνετ κάτι σημαντικό καθότι δεν είχα σύνδεση. Εν τέλει δεν ήρθε κάτι. Πιο μεγάλη μου έκπληξη στο Όρος ήταν το πόσοι ξένοι, Σλάβοι αλλά και Ρουμάνοι, ήταν. Τόσους δεν είχε το 2009 που είχα πάει τελευταία φορά.
Πειραιά λοιπόν είχα μόνο μία ημέρα ουσιαστικά ολόκληρη μόνος. Είπα να δω φίλος, ο κολλητός μου δεν μπορούσε, αλλά είδα οικογενειακό φίλο. Δυστυχώς δεν μπόρεσα να κάνω όλες τις δουλειές μου πριν φύγω από τον Πειραιά, έκανα όμως τις σημαντικές. Φευγω λοιπόν μετά δύο εβδομάδες Ελλάδα, φτάνω Νέα Υόρκη και λόγω των συνοριακών ελέγχων χάνω την πτήση μου. Πιο τσαντιστικό στο JFK: Αφότου περάσεις τις βαλίτσες για τελωνειακό έλεγχο πρέπει πάλι να περάσεις έλεγχο ασφαλείας. Πάω να μου βγάλουν εισιτήριο, δεν είχε άλλη πτήση ανήμερα. Έτσι έπρεπε να περάσω νύχτα στην Νέα Υόρκη για την επομένη. Ούτε φυσικά μου έδωσε δωμάτιο η εταιρεία. Πάω σε ταξιδιωτικό πρακτορείο, με φόρους $200 η νύχτα! Μέσω ίντερνετ βρήκα κάτι κοντά σχετικά φτηνότερο, αλλά σε τελική ανάλυση οι τελωνειακοί μου κόστησαν $150 στην καθυστέρηση. Δεν μπόρεσα να δω κανένα φίλο στην Νέα Υόρκη, ο χρόνος ήταν λίγος ιδίως για καθημερινή. Έφτασα τουλάχιστον σπίτι και ηρέμησα, έστω και με 18 ώρες καθυστέρηση. Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα που ξαναέφερα το βιολογικό ρολόι στον ρυθμό του. Ξαναέπιασα τις αιτήσεις και βλέπουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου