Απολύθηκα αλλά δεν τρελαίνομαι

Στην προηγούμενη ανάρτησή μου υποσχέθηκα να μιλήσω για την Θάσο. Δυστυχώς θα καθυστερήσει, λόγω μίας πιο σημαντικής είδησης: Έχασα την δουλειά μου. Γύρισα Σάββατο βράδυ στο Ράλεϊ, πηγα Κυριακή εκκλησία (έχω και τζετ λαγκ) και σήμερα το πρωϊ πήγα στο γραφείο, πιο νωρίς από κάθε άλλη φορά. Κάθισα στο γραφείο με τον υπολογιστή, περίμενα την δουλειά, κάτι λίγο ήρθε και ήμουν και ψιλοαγχωμένος διότι δεν μου έθεταν νέα. Πάω για μεσημεριανό και μετά που γύρισα με πήρε στο γραφείο του ένα από τα αφεντικά μου. Μου λέει λοιπόν ότι δεν είναι ούτε για εκείνον ευχάριστο αλλά καθότι δεν υπάρχει δουλειά για μένα έπρεπε να με απολυσει. Θα με πληρώσουν μισθό για άλλο έναν μήνα ως αποζημίωση αλλά έπρεπε να αφήσω τον υπολογιστή, καθότι εταιρικός. Τέλος πάντων τον άφησα, δεν είχε και νόημα να κάνω φασαρία. Μου είπαν πάντως ότι είναι πρόθυμοι να μου δώσουν συστατικη επιστολή. Δεν μπορώ να πω ότι με χτύπησε κατακούτελα, με την Ολλανδέζα ήταν εντελώς απροειδοποίητο. Τουλάχιστον από αυτή την δουλειά έχω και εμπειρία πλέον απο ιδιωτικό τομέα. Η ουσία είναι τι κάνω, ιδίως από την στιγμή όπου πριν φύγω υπέγραψα για έναν χρόνο νοίκι επιπλέον. Η πρώτη μου κίνηση ήταν να ενημερώσω τα κοινωνικά δίκτυα μου. Από το linkedin βρήκα αυτη την δουλειά. Μετά κοίταξα για τι κυκλοφορεί. Ξανά έχω το ίδιο ερώτημα με πέρυσι: Βιομηχανία ή μήπως ακαδημαϊκός χώρος; Δεν ξέρω ακόμα, πάντως δεν μπορώ τον δημόσιο καθότι δεν έχω υπηκοότητα. Κοίταξα στο ίντερνετ, λίγα έχει το Ράλει αλλά θα δοκιμάσω πάλι. Πρέπει να ξανακοιτάξω το βιογραφικό μου, να το ενημερώσω και καταλλήλως να το ετοιμάσω. Πέραν αυτού βασικό πρόβλημα είναι ότι πρέπει να ετοιμάσω και cover letters. Μέσα σε όλα αυτά πρέπει να πάρω νέο υπολογιστή καθότι ο Κουρκούας είναι ακόμα παλαιότερος, η πιστωτική κάρτα μου είναι ακυρωμένη λόγω μιας περίεργης συναλλαγής στο Connecticut που δεν έκανα, συν θα πάω και το αυτοκίνητο για σέρβις άυριο. Υπάρχει μικρό ενδεχώμενο να με πάρουν πίσω και θα ξέρω την Παρασκευή (με μικρότερο μισθό σε μικρότερη θέση), αλλά προς το παρόν κοιτάω για μέλλον, δεν θα καθίσω να κλαίγομαι. Νιώθω σε ένα βαθμό δικαιωμένος που δεν έχω κάνει ανοίγματα, που φύλαγα τα λεφτά μου και ας μου έλεγε ο φίλος ότι απλά θα με θάψουν σε μεγάλο φέρετρο για να χωρέσουν όλα τα λεφτά μου. Αντι να αφοράσω νέο όχημα θα προσπαθήσω απλά να τα βγάλω πέραν κάτι μήνες. Με τα νέα και ωραία έπιπλά μου όμως αν είναι να μετακομίσω (όπως φαίνεται πιθανότερον αυτή την στιγμή) δεν ξέρω τι θα κάνω. Ας βρω δουλειά όμως πρώτα και μετά βλέπω...