Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Πάλι Myrtle Beach

Κυριακή γαρ, και όπως τις περισσότερες Κυριακές ο τύπος μιλάει για την κατάσταση της χώρας. Κατά το κλασσικό μου έρχονται σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ, προς το παρόν όμως προτιμώ να πω την ιστορία του ταξιδιού όσο μου είναι πρόσφατη. Με το Σαλονικιό φίλο συνεννοηθήκαμε και πήρε το λεωφορείο ώστε να έρθει Brier Creek. Τον πήρα από το Walmart, έκανα μία λάθος στροφή στον Ι-540 αλλά εν τέλει παρακάμψαμε μεγάλο μέρος του Ι-40 ο οποίος απεδείχθει ότι είχε κίνηση. Κίνηση ξαναβρήκαμε στο Conway, πριν μπούμε στην πόλη, εν τέλει σε 4 ώρες φτάσαμε. Δεν ήξερα καθόλου πως θα είναι η πόλη το καλοκαίρι. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και βλέπουμε να περιφέρεται αρκετή νεολαία και οικογένειες στον δρόμο όλων των χρωμάτων, σημάδι στην Αμερική φτώχειας. Γενικά η αίσθηση που μου δώθηκε επί τοπου ήταν η Ασπροβάλτα, το μάλλον φτωχικό μέρος όπου πάνε διακοπές οι πιο ανεπρόκοποι συγγενείς μου από τα Σέρρας. Ωστόσο για να μην νομίζει κανείς ότι κακολογό το μέρος, και η Ασπροβάλτα έχει τα καλά της. Έχει παραλία, έχει νυχτερινή ζωή, έχει αξιοθέατα, απλά μαζεύει όπως είπε και ο Σαλονικιός φίλος και γυφταριό. Τι να κάνουμε, δεν γίνεται όλα τα μέρη να είναι Μύκονος-Σαντορίνι, θα έχουμε και Ασπροβάλτα-Θάσο για να πηγαίνει ο λαός. Σίγουρα για τα Αμερικανικά δεδομένα ήταν αρκετά λαϊκό μέρος.

Το ξενοδοχείο μου θύμισε έντονα Αγία Μαρίνα. Η Αγία Μαρίνα, για τους αναγνώστες του ιστολογίου που δεν ανήκουν στην οικογένια του Πολεμικού Ναυτικού είναι το Θέρετρο Αξιωματικών Ναυτικού, το μέρος όπου από παιδάκι με πήγαιναν οι γονείς και οι παππούδες μου για μπάνιο αλλά και για 2 1/2 εβδομάδες διακοπές τον χρόνο. Το Ναυτικό ήταν ο τελευταίος από τους κλάδους να φτιάξει θέρετρο για τους αξιωματικούς του, μόλις επι δικτατορίας. Η Αγία Μαρίνα έχει συνεπώς ξενοδοχιακή υποδομή αλλά και αισθητική της δεκαετίας του 1960, καθότι επι Δημοκρατίας το Ναυτικό πολύ απλά δεν είχε τα λεφτά για να αναβαθμίσει ριζικά το θέρετρο, εν αντιθέσει με τις ΔΕΚΟ που φτιάξαν κατασκηνώσεις πολυτελείας για το προσωπικό τους. Έτσι το ξενοδοχείο, το οποίο έχει 4 πισίνες, είχε τέτοια αίσθηση, όχι ρετρό όσο φτηνιαρική, διότι απλά συν τω χρόνο έχουν αυξηθεί οι απαιτήσεις των παραθεριστών. Ένα ξενοδοχείο πολυτελείας της δεκαετίας του 1960, χωρίς αλλαγές σήμερα θα χαρακτηρίζονταν Ε κατηγορίας από τον ΕΟΤ, και κάπως έτσι θα χαρακτήριζα το ξενοδοχείο. Μας έβαλα στο πιθανόν χειρότερο δωμάτιο, αλλά είχε Wifi και λαμβάνοντας υπ'όψιν την χαμηλή τιμή που πληρώσαμε, ήμουν πολύ ευχαριστημένος, και ας μην είχε σαπουνάκι το μπάνιο, μόνο σαμπουάν (σαπούνι πήγα και αγόρασα). Φτάνουμε, τρώμε και μετά είπα στις 10 να βγούμε στο Broadway by the Beach. Είχα ίσως την θετικότερη έκπληξη που είχα ποτέ σε αυτή την χώρα. Υπήρχε πολύς κόσμος έξω, όσο Spring Break αν όχι παραπάνω και έπαιζε και καλύτερη μουσική. Στο Senhor Frog έπαιζε στην δεύτερη πίστα hard house/soft trance, πορώθηκα. Χόρευα λοιπόν και μαζί μου χόρεψαν και κορίτσια 18-21 (από το wristband της εισόδου). Δυστυχώς όμως κουράστηκε ο συνοδός του, και έτσι, παρότι περνούσα φοβερά στις 12:30 φύγαμε. Θυμάμαι πολύ καλά πόσο γαϊδούρι απεδείχθει ο μπασκετμπολίστας την πρώτη φορά που πήγα και δεν ήθελα να είμαι εγώ το γαϊδούρι. Γυρίσαμε στο δωμάτιο μέσω σούπερ μάρκετ και την πέσαμε.

Την επομένη σηκωθήκαμε πριν το μεσημέρι και πήγαμε παραλία. Η θάλασσα ήταν ζεστή σε στυλ Σαρωνικός ή Θρακικό πέλαγος και ήταν γεμάτη η παραλία. Παρεπιπτόντως και το προηγούμενο βράδυ ήταν γεμάτη η παραλία με κόσμο που περπατούσε. Δυστυχώς ο φίλος στραμπούληξε το δάχτυλο του ποδιού του κολυμπόντας. Εγω δεν είχα τέτοιο απρόοπτο, κολύμπησα κανένα 20λεπτο και μετά γυρίσα ξενοδοχείο. Παραδόξως πείνα δεν είχαμε, βγήκα βόλτες (ο φίλος δεν μπορούσε) και νωρίς το απόγευμα πήγαμε στο μπουφέ εστιατόρειο και φάγαμε του σκασμού. Στην περίπτωσή μου ήταν κυριολεκτικό, παραέφαγα και το στομάχι μου πονούσε από το πολύ φαϊ. Σε καποια φάση πήγα να κάνω (μετά το εστιατόρειο) εμετό, αλλά ενώ εν τέλει είχα την αίσθηση και ένανα την ανακλαστική κίνηση το μόνο που βγήκε ήταν κραυγή σαν του αετού, ευτυχώς δεν έκανα. Γυρίσαμε ξενοδοχείο, καθίσαμε και μετά το βράδυ πάλι Broadway by the Beach αλλά αυτή τη φορά λίγο αργότερα για να βαρεθεί και αργότερα. Πήγαμε στο μέρος με τις 3 πίστες και αυτός κάθισε αλλού, εγώ εκεί όπου είχε τον Las Vegas style EDM DJ. Χόρεψα και χάρηκα και στις 1:30 φύγαμε. Εν τέλει δεν πήγα στο after club. Σήμερα σηκωθήκα το πρωϊ, αφήσαμε το δωμάτιο και πήγαμε στην εκκλησία. Προλάβαμε τις γονυκλισίες της Αγίας Τρίαδας, την πλέον επίπονη (για μένα, δεν τα πάω καλά με το γονάτισμα) λειτουργία της χρονίας. Μετά φύγαμε για το σπίτι. Γενικά έμαθα από το ταξίδι ότι ο φίλος μου είναι μάλλον εντελώς του κατηχητικού και ότι η Myrtle Beach είναι εξαιρετική και το καλοκαίρι. Αν κανένας φίλος θέλει να πάμε κάποιο άλλο Σαββατοκύριακό, ευχαρίστως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου